Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na kwiaty dla pracowników i kontrahentów. Uzupełnili go Państwo pismem z 21 maja 2025 r. (wpływ 21 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność (…) oraz ponosi wydatki na zakup kwiatów, finansowanych ze środków obrotowych, które następnie wręczane są pracownikom oraz kontrahentom.

Kwiaty przekazywane są pracownikom z okazji takich jak urodziny czy Dzień Kobiet i mają na celu budowanie pozytywnej atmosfery w miejscu pracy, wzmacnianie więzi wewnętrznych oraz motywowanie zespołu. Działania te stanowią część polityki zarządzania zasobami ludzkimi, przyczyniając się do zwiększenia zaangażowania pracowników.

W odniesieniu do kontrahentów, kwiaty są wręczane przy okazji jubileuszy, świąt branżowych, Dnia Kobiet, a także, jako wyraz uznania, gratulacji lub podziękowania za współpracę. Jest to gest grzecznościowy, powszechnie stosowany w relacjach biznesowych, mający na celu utrzymanie długoterminowych relacji biznesowych.

Wręczanie kwiatów nie wiąże się z oczekiwaniem wzajemnych świadczeń od kontrahentów. Celem tego działania nie jest kreowanie wizerunku Spółki, lecz utrzymywanie zespołu i istniejących relacji handlowych, co sprzyja ich trwałości i stabilności, a w konsekwencji pośrednio przyczynia się do generowania przychodów.

Spółka nie oznacza kwiatów swoim logotypem ani innymi elementami promocyjnymi. W sporadycznych przypadkach, głównie przy wysyłce do podmiotów gospodarczych, dołączana jest standardowa kartka z życzeniami lub gratulacjami, w której widnieją dane Wnioskodawcy.

Działania te nie mają charakteru ciągłego i obejmują stosunkowo niewielkie kwoty. Wręczanie kwiatów nie ma charakteru uznaniowego, lecz wynika z przyjętych wewnętrznych zasad i traktowane jest jako element utrzymywania relacji.

Spółka traktuje wręczanie kwiatów wyłącznie jako element polityki zarządzania zasobami ludzkimi oraz utrzymywania relacji handlowych. Wydatki te ujmowane są w księgach rachunkowych jako ogólne koszty działalności.

Spółka poniosła już wydatki na zakup kwiatów, które zostały przekazane pracownikom i kontrahentom zgodnie z opisanymi zasadami. Wnioskodawca planuje kontynuację tych działań w przyszłości, kierując się przedstawionymi zasadami (2 zaistniałe stany faktyczne i 2 zdarzenia przyszłe).

W związku z powyższym, Wnioskodawca zamierza w przyszłości odliczać podatek VAT z faktur dokumentujących wydatki na kwiaty okolicznościowe przekazywane pracownikom i kontrahentom (2 zdarzenia przyszłe).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wskazane zakupy każdorazowo mogą być przez Spółkę udokumentowane oddzielnymi fakturami VAT, tj. osobno w przypadku zakupu kwiatów dla pracowników oraz osobno w przypadku zakupu kwiatów dla kontrahentów.

Wręczane kwiaty są formą podziękowania za dotychczasową pracę na rzecz Spółki i są potwierdzeniem wyrazu zadowolenia ze Spółki ze współpracy z danym pracownikiem; niemniej, przekazywanie kwiatów odbywa się / będzie odbywać się wyłącznie w przypadku określonych jubileuszy / okazji (urodziny, imieniny) i to jest główny powód wręczenia kwiatów.

Przekazywanie kwiatów nie tylko wiąże się z podziękowaniem i satysfakcję Spółki ze współpracy z danym pracownikiem, ale również ma na celu umacnianie dobrych relacji pomiędzy Spółką (jako Pracodawcą) a danym pracownikiem w dniu określonego jubileuszu pracownika; co za tym idzie (pośrednim) celem jest również motywowanie pracowników do bardziej efektywnego wykonywania swoich obowiązków służbowych.

Przekazanie kwiatów ma formę darowizny, nie jest uznawane za przychód pracownika.

Wręczanie kwiatów kontrahentom odbywa się / będzie odbywać się wyłącznie w związku z istotnymi dla nich wydarzeniami, takimi jak rocznice otworzenia działalności gospodarczej, jubileusze współpracy lub inne okoliczności mające szczególne znaczenie z punktu widzenia relacji biznesowych. Kwiaty są zamawiane i dostarczane w krajach, w których kontrahenci Spółki prowadzą działalność (przede wszystkim Ukraina oraz Litwa).

Kryterium, którym kieruje się Spółka przy wręczaniu kwiatów kontrahentom, jest strategiczne znaczenie danej relacji biznesowej oraz długotrwałość współpracy. W praktyce, kwiaty są wręczane podmiotom, które należę do grona kluczowych partnerów handlowych Spółki, z którymi łączy nas wieloletnia współpraca. Przykładowo, B. oraz C. to podmioty powiązane ze Spółkę, działające na rynkach zagranicznych, będące jednocześnie jednymi z największych i najważniejszych klientów Spółki – co uzasadnia szczególną dbałość o relacje biznesowe i ich pielęgnowanie również poprzez symboliczne gesty, jakimi są wręczane kwiaty; przedmiotowe działania bezpośrednio przyczyniają się do zabezpieczenia oraz zwiększenia przychodów Spółki.

Pytanie

1.Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup kwiatów wręczanych pracownikom z okazji istotnych wydarzeń, takich jak urodziny czy Dzień Kobiet, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej też jako „u.p.d.o.p.”)?

2.Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup kwiatów przekazywanych kontrahentom z okazji jubileuszu działalności, świąt branżowych, Dnia Kobiet oraz w ramach wyrazów uznania, gratulacji lub podziękowań mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

3.Czy Wnioskodawca ma prawo na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej też jako: „ustawa o VAT”) odliczać podatek VAT z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na zakup kwiatów okolicznościowych przekazywanych pracownikom?

4.Czy Wnioskodawca ma prawo na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług odliczać podatek VAT z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na zakup kwiatów okolicznościowych przekazywanych kontrahentom?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 1 i nr 2 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytań oznaczonych jako nr 3 i nr 4 wydam odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1-2

Wnioskodawca uważa, że wydatki na zakup kwiatów dla pracowników oraz kontrahentów, które są ponoszone w ramach polityki zarządzania zasobami ludzkimi oraz utrzymywania relacji handlowych, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej też jako „u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodu są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Oznacza to, że wszelkie wydatki, które nie zostały wymienione w tych przepisach, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem, że pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą ich zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Pomimo że przepisy ustaw o podatkach dochodowych nie precyzują wprost, jaki powinien być związek między wydatkiem a przychodem, ani czy wymagane jest faktyczne uzyskanie przychodu dla zaliczenia wydatku do kosztów, dominującą interpretacją jest pogląd, iż dla zakwalifikowania wydatku jako kosztu wystarczy, że istnieje pośredni związek między tym wydatkiem a możliwym do uzyskania przychodem. Oznacza to, że wydatek może być uznany za celowy, nawet jeśli przychód nie został jeszcze faktycznie osiągnięty, pod warunkiem, że wydatek jest racjonalny i ekonomicznie uzasadniony. Dlatego też wydatki ponoszone są w związku z działalnością gospodarczą podatnika i mające potencjał wpływania na uzyskanie przychodu (choćby pośrednio), mogą być uznane za poniesione w celu uzyskania przychodu.

Ustawodawca przewiduje, że wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. do kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się wydatków na reprezentację, w tym kosztów usług gastronomicznych, zakupu żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Kluczowe znaczenie ma więc cel poniesionego wydatku – czy służy on reklamie podatnika czy też ma charakter reprezentacyjny.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma definicji pojęcia reklamy oraz reprezentacji, a zatem brakuje definicji legalnych tych pojęć. Wobec tego należy uznać, że pojęcia te powinny być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym, uwzględniając przy tym pojęcia wykształcone przez doktrynę, tzn. naukę oraz orzecznictwo sądowe.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26.09.2000 r., III SA 1994/99, stwierdził, że „reprezentacja to okazałość, wystawność, a w przypadku firmy »dobre« jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów”.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na zakup kwiatów w jego przypadku nie mają jednak charakteru reprezentacyjnego. Wnioskodawca nie oznacza kwiatów swoim logotypem ani innymi elementami o charakterze promocyjnym. Jedynie w nielicznych przypadkach, głównie przy wysyłce do podmiotów gospodarczych, dołączana jest standardowa kartka z życzeniami czy gratulacjami, w której widnieją dane Wnioskodawcy. Wręczanie kwiatów zarówno pracownikom jak i kontrahentom nie ma charakteru ciągłego, są to zdarzenia jednorazowe i obejmują stosunkowo niewielkie kwoty.

Wręczanie kwiatów nie wiąże się z oczekiwaniem wzajemnych świadczeń od kontrahentów. Stanowi jedynie gest grzecznościowy, powszechnie stosowany w relacjach biznesowych, mający na celu utrzymanie zespołu i długoterminowych relacji biznesowych, co pośrednio sprzyja generowaniu przychodów.

Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych (por. np. wyrok NSA z 14.11.2002 r., I SA/Wr 4097/01), należy natomiast wskazać, że pojęcie reklamy powinno być rozumiane szeroko.

Reklama może dotyczyć nie tylko oferowanych towarów, ale także samej firmy (marki). W świetle zaprezentowanego powyżej stanowiska, oraz po uwzględnieniu bogatego orzecznictwa sądu administracyjnego w tej sprawie, stwierdzić należy, że co do zasady za działania reklamowe powinny być uznane wszystkie te, których zamierzonym celem jest pozyskanie nowych lub zatrzymanie „starych” klientów (por. R. Kowalski, Reprezentacja i reklama – koszty uzyskania przychodu, ABC).

Wręczanie kwiatów przez Wnioskodawcę wykazuje zatem większe podobieństwo do reklamy. Jak już bowiem wskazano wyżej, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę służą utrzymaniu zespołu oraz relacji handlowych, co w ocenie Wnioskodawcy uzasadnia ich kwalifikację, jako kosztów działalności gospodarczej.

Zważając na powyższe, bezsprzecznym dla wnioskodawcy pozostaje, iż ponoszone przez niego wydatki mieszczą się w granicach przepisu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., albowiem służą zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a.„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b.„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c.„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Jednak określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, mimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podatnik, oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Z wniosku wynika, że Spółka ma zwyczaj wręczania kwiatów pracownikom oraz kontrahentom. Pracownikom wręczane są z okazji urodzin czy Dnia Kobiet. Ma to na celu budowanie pozytywnej atmosfery w miejscu pracy, wzmacniania więzi wewnętrznych oraz motywowania zespołu. W odniesieniu do kontrahentów, kwiaty są wręczane przy okazji jubileuszy, świąt branżowych, Dnia Kobiet, a także jako wyraz uznania, gratulacji lub podziękowania za współpracę. Jest to gest grzecznościowy, mający na celu utrzymanie długoterminowych relacji biznesowych.

Spółka nie oznacza kwiatów swoim logotypem ani innymi elementami promocyjnymi. Dla pracowników przekazanie kwiatów ma formę darowizny, nie jest uznawane za przychód pracownika.

Ad 1

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wydatki na zakup kwiatów wręczanych pracownikom mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że dla pracowników przekazanie kwiatów ma formę darowizny i nie jest uznawane za jego przychód, czyli nie stanowi dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. Fakt poniesienia wydatków wskazanych we wniosku nie będzie mieć wpływu na wysokość wynagrodzenia należnego pracownikom.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 nie uważa się za koszty uzyskania przychodu:

Powyższe wydatki stanowią darowiznę, więc na podstawie cytowanych przepisów wyklucza możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 2

Państwa wątpliwości dotyczą też kwestii tego, czy wydatki na zakup kwiatów przekazywanych kontrahentom mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena prawna kosztów zakupu kwiatów dla kontrahentów wymaga powiązania ich z reklamą bądź reprezentacją. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa). Wydatki poniesione na reklamę podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami).

Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Tak więc ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób, do których jest skierowana, okoliczności wręczania prezentów, itp. I powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który, prowadząc działalność gospodarczą, może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że Spółka nie oznacza kwiatów swoim logotypem ani innymi elementami promocyjnymi. Logo jest to znak handlowy, o charakterze graficznym, dzięki któremu podmioty reklamują swoje usługi, przy czym jednocześnie odróżniają się od innych. Logo identyfikowane jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami czy usługami, które poprzez swoje działanie zwiększają ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcają do ich nabycia. Tym samym przekazywane kwiaty nie spełniają funkcji reklamowej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki na kwiaty dla kontrahentów stanowią koszty reprezentacji, ponieważ zmierzają do wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku Spółki wobec innych podmiotów. Tym samym na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wydatki te nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać należy, że powołane we wniosku wyroki sądowe zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.