Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 października 2025 r. oraz 5 listopada 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) z siedzibą w (…), wpisana do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (…), prowadzonego przez Sąd (…). Spółka posiada numer Regon (…) oraz NIP (…). Wnioskodawca jest spółką posiadającą rezydencję podatkową w Polsce.

(…)

Wnioskodawca jest producentem (…).

Na dzień składania niniejszego wniosku Spółka zatrudnia (…) pracowników w pełnym wymiarze czasu pracy.

W ramach prowadzonej działalności Spółka realizuje projekty badawczo-rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.), ponosząc koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 2 tej ustawy.

Spółka korzysta z ulgi badawczo-rozwojowej (art. 18d - 18e u.p.d.o.p.). Jednak z uwagi na wysokość osiągniętego dochodu część przysługującej ulgi B+R nie została w pełni odliczona i pozostaje niewykorzystana.

W piśmie z 3 października 2025 r. oraz 5 listopada 2025 r., będącym odpowiedzią na wezwanie, wskazali Państwo, że:

Spółka poniosła stratę w podatku dochodowym od osób prawnych w latach 2023 i 2024. W roku 2025, na dzień (...) 2025 r., strata wynosi (…) zł. Ostateczny wynik podatkowy za 2025 r. będzie znany po zakończeniu roku podatkowego.

Spółka wyodrębnia koszty kwalifikowane w odrębnej ewidencji rachunkowej, zgodnie z art. 9 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ewidencja prowadzona przez Spółkę pozwala określić, czy czas pracy przeznaczony przez każdego z pracowników na działalność badawczo-rozwojową spełnia limit 50%, o którym mowa w art. 18db ust. 3 ustawy o CIT.

Ewidencja prowadzona jest w formie tabelarycznej, umożliwiającej ustalenie liczby godzin przeznaczonych na działalność badawczo-rozwojową oraz łącznego czasu pracy w danym miesiącu. Dokumentacja ta pozwala w sposób jednoznaczny wykazać spełnienie wymogu ustawowego.

Spółka zamierza skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, w odniesieniu do pracowników etatowych, których czas pracy przeznaczony na działalność badawczo-rozwojową w każdym miesiącu stanowi co najmniej 50% ogólnego czasu pracy. Spółka nie zatrudnia osób na podstawie umów zlecenia lub umów o dzieło w zakresie działalności badawczo-rozwojowej.

Art. 18da ustawy o CIT, nie znajduje zastosowania do Spółki. Zaliczki na PIT-4 po złożeniu CIT-8 Spółka reguluje terminowo.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zgodnie z art. 18db ust. 4 w zw. z ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.), Spółka ma prawo pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu do urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) przekazywanych po złożeniu zeznania CIT-8, również o zaliczki dotyczące wynagrodzeń wypłaconych w miesiącach wcześniejszych roku podatkowego (np. styczeń - czerwiec 2025), o ile ulga B+R nie została wcześniej wykorzystana?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, że zgodnie z art. 18db ust. 4 w zw. z ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), Spółka ma prawo pomniejszać kwotę podlegających przekazaniu do urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) przekazywanych po złożeniu zeznania CIT-8, również o zaliczki dotyczące wynagrodzeń wypłaconych w miesiącach wcześniejszych tego samego roku podatkowego, o ile ulga B+R nie została wcześniej w pełni rozliczona.

Stosownie do art. 18db ust. 1 ustawy o CIT, podatnik, który w danym roku podatkowym nie mógł w pełni skorzystać z odliczenia kosztów kwalifikowanych B+R (art. 18d ustawy o CIT), jest uprawniony do pomniejszenia kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na PIT lub zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z kolei ust. 4 tego przepisu stanowi, że uprawnienie to przysługuje „począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie”.

Z brzmienia przepisu wynika, że ustawodawca uzależnia możliwość zastosowania ulgi od momentu przekazania zaliczki do urzędu skarbowego, a nie od tego, którego miesiąca dotyczą wypłacone wynagrodzenia. Skoro zaliczka jest przekazywana po złożeniu zeznania, to podlega pomniejszeniu, niezależnie od tego, czy dotyczy wynagrodzeń za miesiąc bieżący, czy wcześniejszy.

Takie stanowisko zostało potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 14 marca 2025 r., sygn. I SA/Kr 70/25. Sąd wskazał jednoznacznie, że:

„Z art. 18db ust. 4 u.p.d.o.p. nie wynika, że ulga może obejmować wyłącznie zaliczki za miesiące przypadające po złożeniu zeznania. (…) Dopuszczalne jest pomniejszenie zaliczek przekazywanych do urzędu skarbowego po złożeniu zeznania, nawet jeśli dotyczą one wcześniejszych miesięcy”.

WSA zaakcentował, że przepisy nie odnoszą się do miesiąca, za który pobrano zaliczki, lecz do miesiąca, w którym zaliczki te podlegają przekazaniu do urzędu skarbowego. Oznacza to, że jeżeli CIT-8 został złożony np. w lipcu, to zaliczka PIT-4 płatna w sierpniu (od wynagrodzeń za czerwiec, a potencjalnie także wcześniejsze miesiące) może być pomniejszona o niewykorzystaną część ulgi B+R. Tożsame podejście zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 kwietnia 2025 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.87.2025.1.MBD, w której potwierdził, że ulga na innowacyjnych pracowników obejmuje wszystkie zaliczki przekazywane do urzędu skarbowego po złożeniu CIT-8, nawet jeżeli odnoszą się do wynagrodzeń wypłaconych wcześniej w roku podatkowym.

Interpretacja ta potwierdza, że decydujące znaczenie ma termin płatności zaliczki, a nie miesiąc, za który przysługuje wynagrodzenie.

Ulga na innowacyjnych pracowników została wprowadzona, aby zapewnić przedsiębiorcom możliwość wykorzystania niewykorzystanej ulgi B+R w sytuacji, gdy wysokość osiąganego dochodu uniemożliwia pełne odliczenie kosztów kwalifikowanych. Jej celem jest poprawa płynności finansowej przedsiębiorstw i realne wsparcie podmiotów inwestujących w działalność badawczo-rozwojową.

Interpretacja zawężająca, ograniczająca ulgę wyłącznie do zaliczek od wynagrodzeń wypłaconych po złożeniu CIT-8, prowadziłaby do ograniczenia skuteczności tej preferencji i pozostawałaby w sprzeczności z ratio legis regulacji.

Zgodnie z art. 2a Ordynacji podatkowej, niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego należy rozstrzygać na korzyść podatnika (zasada in dubio pro tributario).

Ponadto, zgodnie z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, organy podatkowe obowiązane są prowadzić postępowanie w sposób budzący zaufanie do organów państwa. Przyjęcie wykładni rozszerzającej prawa podatnika znajduje oparcie zarówno w brzmieniu przepisu, jak i w zasadach ogólnych.

Uwzględniając literalne brzmienie art. 18db ust. 4 ustawy o CIT, cel wprowadzonej regulacji, zasadę in dubio pro tributario oraz potwierdzające to stanowisko orzecznictwo i interpretacje indywidualne, należy uznać, że Spółka ma prawo pomniejszać zaliczki PIT przekazywane po złożeniu CIT-8, również jeżeli zaliczki te dotyczą wynagrodzeń wypłaconych w miesiącach wcześniejszych tego samego roku podatkowego, o ile ulga B+R nie została wcześniej rozliczona w całości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;

Natomiast, stosownie do treści art. 18d ust. 1 updop:

podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Katalog kosztów uznawanych za koszty kwalifikowane został przedstawiony w art. 18d ust. 2-3a updop.

W myśl art. 18d ust. 8 updop:

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1.

Zgodnie z art. 18d ust. 9 updop:

przepisu ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da.

Stosownie do art. 18db ust. 1 updop:

podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, który poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 18db ust. 2 updop:

przepis ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

1) stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

2) wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

3) praw autorskich.

Zgodnie z art. 18db ust. 3 updop:

przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

1) pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

2) przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Stosownie do treści art. 18db ust. 4 updop:

uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

W myśl art. 18db ust. 5 updop:

przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:

1) zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2) podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 18da.

Zgodnie z art. 18db ust. 6 updop:

jeżeli podatnik utracił prawo do odliczenia, o którym mowa w ust. 1, dolicza kwoty poprzednio odliczone w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym utracił to prawo.

Z powyższych przepisów wynika, że ulga określona w art. 18db updop, jest adresowana do podatników podatku dochodowego (będących płatnikami), którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową i ze względu na stratę lub niski dochód nie mogli w całości lub w części odliczyć w ramach ulgi B+R wydatków kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3 updop, poniesionych w danym roku.

Ulga umożliwia płatnikowi zmniejszenie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń pracowników wskazanych w art. 18db ust. 3 updop, o kwotę nieodliczonych wydatków kwalifikowanych. Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn nieodliczonych wydatków kwalifikowanych i obowiązującej danego podatnika stawki podatku dochodowego.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 18db ust. 4 updop:

uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

Dzięki uldze na innowacyjnych pracowników podatnicy, jako płatnicy, mogą zmniejszyć kwotę zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń osób zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia bądź praw autorskich). Warunkiem jest to, aby zatrudnieni poświęcali takiej aktywności co najmniej 50 proc. swojego czasu pracy.

Tym samym, niewykorzystaną za poprzedni rok kwotę ulgi B+R odlicza się od bieżących zaliczek na PIT od wynagrodzeń innowacyjnych pracowników. Zwrócić bowiem należy uwagę na fakt, że tzw. ulga na innowacyjnych pracowników prowadzi wyłącznie do zwolnienia podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (pełniącego rolę płatnika zaliczek oraz zryczałtowanego podatku) z obowiązku wpłaty pobranych środków z wynagrodzeń/świadczeń pracowników do urzędu skarbowego. Tym samym, podmiot korzystający z ulgi na innowacyjnych pracowników, nie jest zwolniony z obowiązku poboru zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, lecz wyłącznie z obowiązku ich odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Zatem, uprawnienie do pomniejszenia kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego przysługuje podatnikowi (płatnikowi) począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym został złożony CIT-8.

Należy zauważyć, że przepisy art. 18db updop, nie odwołują się w swoim brzmieniu bezpośrednio do takich kategorii jak „miesiąc, za który wynagrodzenie pracownika jest należne”, czy też „miesiąc za który pobrano zaliczkę na podatek od pracownika”.

W mojej ocenie literalna wykładnia treści art. 18db ust. 1 updop, jest jednoznaczna i nie daje pola do poszukiwania uzależniania momentu skorzystania z omawianej ulgi od przyjętych w danym podmiocie zasad ustalania wypłaty wynagrodzenia („z góry”, czy też „z dołu”). Kluczowy w tym aspekcie jest bowiem moment, w którym aktualizuje się obowiązek przekazania zaliczek na podatek PIT.

Tym samym, prawo do odliczenia ulgi na innowacyjnych pracowników będzie przysługiwało w odniesieniu do zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik złoży zeznanie roczne, tj. w stosunku do zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych podlegających wpłacie do urzędu skarbowego w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania CIT.

Zatem, Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do przywołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do przywołanego przez Państwa wyroku należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Dodatkowo wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie było podstaw do zastosowania art. 2a Ordynacji podatkowej, albowiem w sprawie nie występują niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.