Interpretacja indywidualna z dnia 5 grudnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.668.2022.2.KW
Temat interpretacji
Uznanie dostawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosowanie stawki 0% VAT dla dostawy na rzecz Partnera z Niemiec, w przypadku dostarczenia zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska, uznanie dostawy za sprzedaż krajową na rzecz Partnera niemieckiego i zastosowanie właściwej stawki VAT, w przypadku dostarczenia zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę w Polsce, uznanie dostawy za eksport towarów na rzecz Partnera niemieckiego, w przypadku dostarczenia zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania poza krajami Unii Europejskiej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:
‒uznania dostawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosowania stawki 0% VAT dla dostawy na rzecz Partnera z Niemiec, w przypadku dostarczenia zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska,
‒uznania dostawy za sprzedaż krajową na rzecz Partnera niemieckiego i zastosowania właściwej stawki VAT, w przypadku dostarczenia zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę w Polsce,
‒uznania dostawy za eksport towarów na rzecz Partnera niemieckiego, w przypadku dostarczenia zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania poza krajami Unii Europejskiej.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 listopada 2022 r. (data wpływu 17 listopada 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego podlegającą na terytorium Rzeczypospolitej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce. Spółka jest również zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, jako podatnik VAT-UE. Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż części oraz akcesoriów do pojazdów marki ….
Wnioskodawca planuje rozszerzyć swoją działalność w zakresie Internetowej sprzedaży akcesoriów oraz części mechanicznych do pojazdów marki ... Partnerzy Spółki z Federalnej Republiki Niemiec prowadząc sklep internetowy na terenie Niemiec będą dystrybutorami akcesoriów Wnioskodawcy. Innymi słowy Wnioskodawca będzie sprzedawał partnerowi z Niemiec akcesoria i części znajdujące się w magazynach w Polsce, zaś Partner niemiecki będzie je sprzedawał dalej. Jednakże podkreślić należy, że akcesoria i części po sprzedaży do partnera niemieckiego nie będą wysyłane do niego, ale bezpośrednio z magazynu Wnioskodawcy w Polsce, do ostatecznego nabywcy, który dokona zakupu u partnera niemieckiego. Wnioskodawca otrzyma informację do kogo ma bezpośrednio wysłać towar. Nabywcami towarów mogą być zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz podmioty gospodarcze prowadzące działalność gospodarczą na terytorium Polski, Niemiec, innych krajów Unii Europejskiej oraz krajów trzecich (spoza Unii Europejskiej).
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca w odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania wskazał następujące informacje:
1.Czy sprzedawane przez Państwa towary są wysyłane (transportowane) z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub osobę trzecią?
W ramach współpracy sprzedawane towary będą wysyłane (transportowane) bezpośrednio z magazynów Wnioskodawcy (Spółki) z terytorium kraju tj. Rzeczpospolitej Polskiej, za pośrednictwem osób trzecich (przewoźników/kurierów) na terytorium krajów Unii Europejskiej oraz poza Unię Europejską.
2.Czy sprzedawane przez Państwa towary są wysyłane (transportowane) z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub osobę trzecią?
W ramach współpracy sprzedawane towary będą wysyłane (transportowane) bezpośrednio z magazynów Wnioskodawcy (Spółki) z terytorium kraju tj. Rzeczpospolitej Polskiej, za pośrednictwem osób trzecich (Kurierów/Przewoźników) na terytorium krajów Unii Europejskiej oraz poza Unię Europejską.
3.Jeżeli ww. wysyłki (transportu) będzie dokonywał podmiot trzeci to prosimy o wskazanie na rzecz/zlecenie którego z podmiotów biorących udział w transakcjach objętych zakresem postawionych we wniosku pytań działa jako podmiot zewnętrzny (np. przewoźnik, kurier)?
Transport towarów będzie odbywał się za pośrednictwem podmiotów zewnętrznych tj. Kurierów/Przewoźników na zlecenie Wnioskodawcy (Spółki).
4.Który z podmiotów, biorących udział w transakcjach objętych zakresem zadanych we wniosku pytań, będzie odpowiedzialny za organizację wysyłki, transportu?
Organizacja wysyłki i transportu zostanie przeprowadzona przez Wnioskodawcę (Spółkę). Transport towarów zostanie przeprowadzony przez zewnętrzny podmiot tj. Kurierów/Przewoźników na zlecenie Wnioskodawcy (Spółki).
5.Jakie konkretnie czynności/działania będzie podejmować/wykonywać Państwa Spółka w związku z wysyłką (transportem) towarów?
W ramach organizacji wysyłki (transportu) Wnioskodawca Spółka:
1)Po przyjęciu zapotrzebowania w towarze zgłoszonego przez Partnera (zawarciu umowy sprzedaży z Partnerem), Wnioskodawca (Spółka) przygotuje towar do wysyłania, tj. zapakuje i zabezpieczy dla celów transportu;
2)Następnie Wnioskodawca dokona zawarcia umowy przewozu z przewoźnikiem oraz ustali odbiór przesyłki przez przewoźnika na określony dzień i godzinę;
3)Po zawarciu umowy przewozu, Spółka wypełni dokumenty przewozowe (o dane dostarczone przez Partnera) oraz wyda towary przewoźnikowi;
4)Po odebraniu towaru przez przewoźnika, Spółka poinformuje o nadaniu przesyłki Partnera.
6.Czy Państwa Spółka wykonując czynności związane z realizacją wysyłki (transportu) będzie działać na własną rzecz (czyli nie będzie działać na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcjach będących przedmiotem pytań)?
Spółka wykonując czynności związane z realizacją wysyłki (transportu) będzie działała zgodnie z wytycznymi otrzymanymi od Partnera, tj. dokona wysyłki towaru pod adres wskazany przez Partnera.
Należy doprecyzować, że umowy z przewoźnikiem (w celu dostarczenie towaru do odbiorcy) Wnioskodawca będzie zawierał we własnym imieniu i na własną rzecz. Przy czym następnie kosztami tych działań będzie obciążać Partnera. Jak wyżej opisano, Wnioskodawca będzie wysyłać towary do lokalizacji wskazanych przez Partnera.
7.Czy i jakie konkretnie czynności/działania będzie podejmować/wykonywać drugi podmiot (partner niemiecki) w związku z wysyłką (transportem) towarów?
Partner przekaże Spółce zapotrzebowanie na towar oraz wskaże dane adresowe Nabywcy niezbędne do wysłania towaru. Następnie w rozliczeniu końcowym - pomiędzy Stronami - zostanie obciążony kosztami wysyłki do odbiorców towaru.
8.Czy drugi podmiot (partner niemiecki) wykonując czynności związane z realizacją wysyłki (transportu) będzie działać na własną rzecz (czyli nie będzie działać na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji)?
Partner będzie zawierał umowę sprzedaży towarów z ostatecznym nabywcą, po czym przekaże Wnioskodawcy/Spółce dane adresowe, celem realizacji przewozu przez przewoźnika, zatrudnionego przez Wnioskodawcę. W miejscu wysyłki partner niemiecki nie będzie dokonywać żadnych czynności faktycznych, ograniczy się do przekazania Wnioskodawcy danych adresowych odbiorcy (nabywcy) towaru.
9.Czy ostateczny nabywca będzie podejmować/wykonywać jakiekolwiek czynności związane z wysyłką, transportem towarów? Jeśli tak, prosimy wskazać jakie?
Ostateczny Nabywca nie będzie podejmował/wykonywał czynności związanych z wysyłką, transportem towarów. Nabywca ograniczy się do odbioru towaru.
10.W którym momencie i na terytorium jakiego kraju nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na podmioty uczestniczące w transakcjach, o których mowa w opisie sprawy oraz objętych zakresem postawionych we wniosku pytań nr 1 i nr 3, tj.
1)Z Państwa Spółki na partnera z Niemiec:
Umowa o współpracy pomiędzy partnerem z Niemiec a Wnioskodawcą podlegać będzie prawu polskiemu. Zgodnie z postanowieniami umowy przeniesienie własności towaru następować będzie z dniem wydania towaru przewoźnikowi. Również z tym dniem ryzyko utraty i uszkodzenia towaru przechodzić będzie na partnera z Niemiec. Zatem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami nastąpi na terytorium kraju.
2)Partnera z Niemiec na zagranicznego kontrahenta będącego ostatecznym nabywcą:
Przejście prawa do rozporządzania towarem na ostatecznego odbiorcę nastąpi z dniem wydania mu towaru przez przewoźnika. Nastąpi to w miejscu, w którym zostanie odebrany towar.
11.Czy - nabywca towarów - drugi podmiot (partner z Niemiec) będzie:
1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; lub
Partner z Niemiec będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec.
2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; lub
Nie.
3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą?
Nie.
12.W jakim kraju ww. kontrahent - partner z Niemiec posiada siedzibę działalności gospodarczej?
Kontrahent - Partner będzie posiadał siedzibę działalności w Republice Federalnej Niemiec.
13.Czy partner z Niemiec przekaże Państwu dla realizowanych transakcji, o których mowa we wniosku, właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany mu przez państwo członkowskie inne niż Polska?
Tak, Partner przekaże Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, który został mu nadany w Republice Federalnej Niemiec.
14.Czy w wyniku dokonanej przez Państwa dostawy nastąpi wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju?
Tak.
15.Czy z posiadanych przez Państwa dokumentów będzie wynikać, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do ostatecznego nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju?
Tak, Wnioskodawca będzie posiadać m.in. dokumenty przewozowe oraz zlecenie transportowe.
16.Czy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonacie Państwo transakcji, będą Państwo posiadali w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do ostatecznego nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju?
Wnioskodawca będzie posiadać m.in. dokumenty przewozowe, tj. zlecenie transportowe oraz faktury sprzedaży towarów Partnerowi z Niemiec.
17.Czy w stosunku do dostaw, w ramach których towar będzie wysyłany (transportowany) na terytorium Unii Europejskiej, nie wystąpią przesłanki negatywne, wynikające z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług niedające prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do tej dostawy?
Nie wystąpią wskazane przesłanki negatywne.
18.Czy w wyniku dokonanej przez Państwa dostawy poza terytorium Unii Europejskiej następować będzie wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej?
Tak, współpraca przewiduje również wywóz poza terytorium UE.
19.Gdzie (w jakim kraju) będzie rozpoczynać się procedura wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej?
Procedura rozpocznie się w Rzeczypospolitej Polskiej.
20.Czy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej będzie potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych?
Tak, na podstawie dokumentacji celnej i przewozowej.
21.Czy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonacie Państwo transakcji, będziecie Państwo posiadać dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE?
Tak. Dokumenty przewozowe oraz celne.
Pytania
1)Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku dostarczenia przez Wnioskodawcę zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska, Wnioskodawca obowiązany będzie uznać to za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosować stawkę 0% VAT?
2)Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku dostarczenia przez Wnioskodawcę zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę w Polsce, Wnioskodawca obowiązany będzie potraktować to jako sprzedaż krajową na rzecz Partnera niemieckiego i zastosować właściwą stawkę VAT?
3)Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku dostarczenia przez Wnioskodawcę zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania poza krajami Unii Europejskiej, Wnioskodawca obowiązany będzie potraktować to za eksport towarów na rzecz Partnera niemieckiego?
Państwa stanowisko w sprawie
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeżeli w przyjętym modelu logistycznym Wnioskodawca (A) przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na podmiot - Partnera (B), następnie sam dokonuje dostawy tego towaru na rzecz nabywcy (C), to z punktu widzenia ustawy o VAT Partner (B) nie będzie działał w charakterze pośrednika - tzn. nie będzie świadczył żadnej opodatkowanej usługi pośrednictwa. Zatem skutki podatkowe należy wywieść z dostawy towaru przez Wnioskodawcę (A) na rzecz Partnera (B).
Powyższe stanowi przykład transakcji, w której udział bierze kilka podmiotów ale towar przemieszczany jest tylko raz (od pierwszego sprzedawcy - Wnioskodawcy - do ostatecznego nabywcy - nabywcy). W konsekwencji przemieszczenie towaru z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego w ramach dostawy podatnika (A) na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej (B) będzie spełniało definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, gdy nabywca (B) będzie zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska państwie członkowskim.
Cechą charakterystyczną tego typu operacji gospodarczej jest jedno fizyczne wydanie towaru i kilka jego dostaw w rozumieniu prawnym. W efekcie, na poszczególnych dostawcach będzie ciążył obowiązek wystawienia faktury i rozliczenia VAT należnego, a nabywcom będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu towarów.
W opisanym zdarzeniu przyszłym obowiązek podatkowy w VAT u poszczególnych podmiotów w niej uczestniczących rozpatrywany jest w zależności od charakteru tej transakcji (krajowa, międzynarodowa, mieszana). Obowiązek podatkowy w VAT (w razie dostawy krajowej i eksportu) powstanie u Wnioskodawcy - zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT - z chwilą dokonania dostawy towarów, tj. w dacie dostarczenia przez Wnioskodawcę wysyłanego lub transportowanego towaru w wyznaczone przez Partnera i nabywcę miejsce lub - gdy nabywca zobowiązuje się odebrać towar osobiście - w chwili fizycznego wydania towaru z magazynu Wnioskodawcy.
Z kolei z przepisu art. 22 ust. 2b ustawy VAT wynika, że jeżeli towary wysyłane lub transportowane z terytorium państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. W tym wypadku podmiotem pośredniczącym jest Partner, więc to dostawa Wnioskodawcy na rzecz nabywcy będzie dostawą, do której, po spełnieniu warunków wynikających z innych przepisów prawa, w szczególności art. 42 ustawy o VAT, będzie można w Polsce zastosować stawkę 0% VAT.
Reasumując w ocenie Wnioskodawcy:
Ad 1) W opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku dostarczenia przez Wnioskodawcę zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska, Wnioskodawca obowiązany będzie uznać to za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosować stawkę 0% VAT.
Ad 2) W opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku dostarczenia przez Wnioskodawcę zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę w Polsce, Wnioskodawca obowiązany będzie potraktować to jako sprzedaż krajową na rzecz partnera niemieckiego i zastosować właściwą krajową stawkę VAT.
Ad 3) W opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku dostarczenia przez Wnioskodawcę zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania poza krajami Unii Europejskiej, Wnioskodawca obowiązany będzie potraktować to za eksport towarów na rzecz partnera niemieckiego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju – zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy:
Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
W myśl art. 2 pkt 4 ustawy:
Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy:
Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.
Według art. 2 pkt 6 ustawy:
Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.
Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.
Według art. 13 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.
Przywołane przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Na mocy art. 41 ust. 3 ustawy:
W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.
Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:
Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:
1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8
- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.
Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:
Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
Jak stanowi art. 42 ust. 11 ustawy:
W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:
Przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:
a) dostawcę lub na jego rzecz, lub
b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.
Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.
Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:
‒ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
‒wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
Niespełnienie jakiejkolwiek z ww. przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.
Należy przy tym zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT – opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.
W art. 22 ust. 1 – ust. 4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.
Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.
Według art. 22 ust. 2 ustawy:
W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.
W myśl art. 22 ust. 2a ustawy:
W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.
Stosownie do art. 22 ust. 2b ustawy:
W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.
W świetle art. 22 ust. 2c ustawy:
W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.
Definicja podmiotu pośredniczącego zawarta została w art. 22 ust. 2d ustawy:
Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.
Na mocy art. 22 ust. 2e ustawy:
W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:
1)pierwszego dostawcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;
2)ostatniego nabywcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.
Z przepisu art. 22 ust. 3 ustawy wynika, że:
W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c i 2e, dostawę towarów, która:
1)poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2)następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).
Należy zauważyć, że ustawodawca ustanowił odrębne warunki dla rozpoznania dostawy ruchomej w sytuacji, gdy transakcja dotyczy WDT i odrębne, gdy dotyczy eksportu towarów.
Art. 22 ust. 2b ustawy wprowadza zasadę, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 2c ustawy, że w przypadku transakcji łańcuchowych gdzie towar jest transportowany pomiędzy państwami unijnymi za dostawę ruchomą - czyli taką, którą przy spełnieniu określonych warunków, można uznać za WDT - uznaje się pierwszą w kolejności dostawę czyli dostawę na rzecz podmiotu pośredniczącego. Przy czym należy zauważyć, że aby dany podmiot uznać za podmiot pośredniczący nie wystarczy być w łańcuchu dostaw jednocześnie kupującym i sprzedającym, konieczne jest jeszcze wykonywanie transportu towaru (samodzielnie lub z wykorzystaniem przewoźnika). W sytuacji gdy podmiot, który jednocześnie kupuje i sprzedaje towar, nie wykonuje transportu towarów, transakcję ruchomą określa się na podstawie warunków, na których przeprowadzono transakcję.
Cytowany przepis art. 22 ust. 2a ustawy - który dotyczy eksportu towarów - odnosi się wprost do sytuacji, kiedy towar jest wysyłany (transportowany) przez nabywcę dokonującego również jego dostawy, czyli podmiot kupujący i sprzedający ten sam towar. W takiej sytuacji ustawodawca wskazał, że transport (wysyłka) przyporządkowane są dostawie realizowanej dla tego właśnie nabywcy. Jest to założenie domniemane, które może zostać obalone w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika, że transport (wysyłkę) należy przyporządkować dostawie realizowanej przez tego nabywcę.
Przez warunki dostawy, o których mowa w art. 22 ust. 2a ustawy należy rozumieć w szczególności warunki (okoliczności), wedle których dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel pomiędzy stronami. Ustawodawca nawiązuje w tym przepisie przede wszystkim do definicji dostawy zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy.
Analizując art. 22 ust. 2a ustawy poza zasadniczą kwestią przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel pomiędzy stronami, należy również mieć na uwadze inne warunki dostawy w tym np. organizację transportu. Pojęcie „organizacji” transportu – przyjęte w praktyce stosowania ww. przepisów przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne – nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy. Zgodnie z potocznym rozumieniem, przez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś”. Zatem przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów.
Zatem chcąc określić transakcję ruchomą, w ramach transakcji łańcuchowej w pierwszej kolejności należy ustalić który podmiot w łańcuchu dostaw dokonuje transportu towarów.
Jednocześnie należy podkreślić, że art. 22 ust. 2a i ust. 2b ustawy nie ma zastosowania w przypadku, gdy podmiotem dokonującym organizacji transportu towarów będących przedmiotem dostawy jest pierwszy lub ostatni podmiot w łańcuchu dostaw. W sytuacji gdy za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, to transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcuchu dostaw). Natomiast w przypadku gdy za dokonanie transportu odpowiada ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonanej na rzecz tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).
Odnosząc się do przedstawionego przez Państwa opisu sprawy należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy występują dwie dostawy:
1)dostawa między Państwa Spółką a Partnerem z Niemiec oraz
2)dostawa między Partnerem z Niemiec a zagranicznym kontrahentem będącym ostatecznym nabywcą.
Nabywcami ostatecznymi towarów mogą być zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz podmioty gospodarcze prowadzące działalność gospodarczą na terytorium Polski, Niemiec, innych krajów Unii Europejskiej oraz krajów trzecich (spoza Unii Europejskiej). Przy czym towary transportowane będą bezpośrednio z magazynu Spółki w Polsce do ostatecznego nabywcy.
Z okoliczności sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, jako podatnik VAT-UE. Partner z Niemiec będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec. Partner będzie posiadał siedzibę działalności w Republice Federalnej Niemiec i przekaże Państwu właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, który został mu nadany w Republice Federalnej Niemiec.
Zatem dostawy towarów realizowane według przedstawionego przez Państwa modelu sprzedaży będą transakcjami łańcuchowymi, w ramach których będzie następować dostawa towarów pomiędzy Państwem a Partnerem z Niemiec, a następnie pomiędzy Partnerem z Niemiec a ostatecznymi nabywcami. Towary dostarczane będą bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw, tj. od Państwa z terytorium Polski do ostatecznego nabywcy na terytorium innych niż Polska państw członkowskich UE, na terytorium Polski lub do krajów trzecich. Natomiast organizacja wysyłki i transportu towarów – jak wynika z treści wniosku - zostanie przeprowadzona przez zewnętrzny podmiot na zlecenie Państwa Spółki.
Odnosząc się do pytania nr 1 wniosku, wskazać należy, że jak wynika z przedstawionych okoliczności, w transakcjach opisanych we wniosku - w przypadku dostarczenia przez Państwa zamówienia na rzecz ostatecznego nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska – transport towarów należy przypisać dostawie dokonanej przez Państwa Spółkę na rzecz Partnera z Niemiec. Jak wynika bowiem z opisu sprawy to Państwo jesteście odpowiedzialni za organizację transportu towarów. W tej sytuacji zastosowanie znajdzie zasada wynikająca z art. 22 ust. 2e pkt 1 ustawy, zgodnie z którą transport należy przyporządkować do Państwa dostawy dokonanej na rzecz Partnera z Niemiec.
W konsekwencji w przypadku dostarczenia przez Państwa zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska, dostawa między Państwem a Partnerem z Niemiec będzie stanowić „transakcję ruchomą”, tj. opodatkowaną jako transakcję międzynarodową.
Tym samym, skoro towary będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innych niż Polska państw członkowskich UE, w związku ze sprzedażą tych towarów na rzecz Partnera z Niemiec winni Państwo rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy.
Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Zasadniczą kwestią jest zatem, aby posiadane przez Państwa dokumenty łącznie, jednoznacznie potwierdzały, że towary te były przedmiotem WDT.
Wskazali Państwo, że z posiadanych dokumentów będzie wynikać, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do ostatecznego nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju – będą Państwo posiadali m.in. dokumenty przewozowe oraz zlecenie transportowe. W związku z powyższym, w tym przypadku dla sprzedaży towarów na rzecz Partnera z Niemiec będą Państwo uprawnieni do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT w wysokości 0%.
Tym samym, Państwa stanowisko co do uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosowania stawki 0% VAT dla dostawy na rzecz Partnera z Niemiec, w przypadku dostarczenia przez Państwa zamówienia na rzecz nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska (pytanie nr 1 wniosku), uznaję za prawidłowe.
Z kolei odnośnie dostawy towarów na rzecz Partnera niemieckiego, w przypadku dostarczenia przez Państwa zamówienia bezpośrednio na rzecz ostatecznego nabywcy towarów posiadającego siedzibę w Polsce, miejscem opodatkowania tych transakcji – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – będzie miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Zatem w tej sytuacji ww. transakcje będą stanowiły dostawę towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, opodatkowaną według stawki podatku VAT właściwej dla towaru będącego przedmiotem dostawy.
Wobec powyższego Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 2 wniosku jest prawidłowe.
W odniesieniu do dostawy towarów na rzecz Partnera z Niemiec, w przypadku dostarczenia przez Państwa zamówienia na rzecz ostatecznego nabywcy towaru posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania poza krajami Unii Europejskiej, dla opisanej transakcji, dla której będą Państwo odpowiedzialni za organizację transportu, również zastosowanie znajdzie zasada wynikająca z art. 22 ust. 2e pkt 1 ustawy.
W okolicznościach przedstawionych we wniosku ww. transakcja dostawy towarów, będzie spełniać warunek podstawowy do uznania jej za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, bowiem w konsekwencji dokonywanej przez Państwa dostawy (jako dostawy ruchomej) nastąpi wywóz towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej.
Wobec powyższego, wywóz przez Państwa towarów z Polski do krajów spoza UE będzie stanowić eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a, który – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 22 ust. 2e pkt 1 ustawy – będzie podlegał opodatkowaniu w miejscu rozpoczęcia transportu, tj. na terytorium Polski.
Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że transakcja ruchoma między Państwem (pierwszym podmiotem w łańcuchu) a Partnerem z Niemiec (drugim podmiotem w łańcuchu) winna być opodatkowana na terytorium kraju. Jednocześnie, transakcja ta spełnia warunki, o których mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy – a tym samym, winna zostać uznana za eksport towarów w rozumieniu ustawy.
Zatem Państwa stanowisko w odniesieniu do pytania nr 3 wniosku uznaję za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),
albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).