Ustalenie podstawy opodatkowania przy sprzedaży biletów rabatowych Pracownikom i Innym osobom współpracującym.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy tego, czy prawidłowo przyjmują Państwo za podstawę opodatkowania cenę biletu „rabatowego” w wysokości 5 zł brutto z ewentualnymi dodatkami opisanymi w stanie faktycznym przy sprzedaży biletów Pracownikom i Innym osobom współpracującym.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką prawa polskiego z siedzibą w (…) i zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż biletów na projekcje filmów. Wnioskodawca posiada kilkadziesiąt obiektów kinowych na terenie całej Polski.

W wyniku kryzysu, który dotknął m.in. przemysł kultury i rozrywki, spowodowanego wybuchem pandemii Covid-19, Spółka postanowiła podjąć działania, których celem jest pozyskanie nowych klientów i dotarcie do maksymalnie szerokiego grona odbiorców.

Wielomiesięczne zamknięcie placówek kinowych Wnioskodawcy skutkowało istotnymi stratami finansowymi Spółki, jak również ubytkiem tzw. stałych klientów. Jednym z działań ukierunkowanych na zwiększenie zysków i odzyskanie grona tych stałych klientów jest wprowadzenie nowego programu odpłatnej sprzedaży biletów, umownie zwanych „rabatowymi” (dalej: Program).

W przeszłości Spółka prowadziła okazjonalnie odpłatną sprzedaży biletów umownie zwanych „rabatowymi”. Aktualnie możliwość zakupu takiego biletu w kinach prowadzonych przez Spółkę przyznana jest w ramach Programu następującym kategoriom osób:

1.pracownicy zatrudnieni w Spółce (dalej: Pracownicy),

2.inne osoby (dalej łącznie jako: Inne osoby współpracujące), gdzie w skład tej kategorii wchodzą:

a)pracownicy zatrudnieni w powiązanych ze Spółką kapitałowo innych spółkach z grupy;

b)osoby delegowane do pracy w kinach (prowadzonych przez Spółkę) przez agencje pracy tymczasowej (zleceniobiorcy) oraz

c)osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą i świadczące usługi na rzecz Spółki.

Możliwość zakupu ograniczona jest do maksymalnie 10 biletów miesięcznie, przy czym osoby uprawnione do zakupu deklarują wcześniej jaką liczbę biletów będą kupować. Dostępne opcje do wyboru to: 4 lub 6 lub 10 biletów miesięcznie.

Cena jednego biletu sprzedawanego na rzecz Pracowników lub Innych osób współpracujących wynosi 5 zł brutto z tym zastrzeżeniem, że dodatkowe opłaty wynikające z wyboru strefy miejsc o podwyższonym standardzie (Strefa A. lub B.) objęte są dodatkową opłatą w wysokości 5 zł brutto, a opłaty wynikające z technologii projekcji filmu są przez Pracowników lub Innych osób współpracujących dodatkowo uiszczane zgodnie z aktualnym cennikiem biletów online.

Standardowa cena najtańszego biletu dla pojedynczych osób niebędących Pracownikami lub Innymi osobami współpracującymi wynosi 15,90 zł. Dotyczy ona strefy C. Do cen biletów doliczane są dopłaty uzależnione od wybranej kategorii strefy miejsc wynoszące odpowiednio:

‒Strefa D. - od 2 do 10 zł w zależności od lokalizacji,

‒Strefa E. – od 5 do 18 zł w zależności od lokalizacji,

‒Strefa A. / B., o ile występuje – od 12 do 18 zł w zależności od lokalizacji.

Bilet sprzedawany bez dopłat Pracownikom lub Innym osobom współpracujących pozwala na uczestnictwo w seansie w strefie C., D. lub E.

Wnioskodawca posiada kilkadziesiąt obiektów, z czego w większości obowiązuje podział na strefy standardu miejsc, natomiast w kilku obiektach nie obowiązuje podział na ww. strefy.

Wysokość dopłat do biletów uzależniona jest również od technologii projekcji filmu i w przypadku projekcji filmu 3D dopłata do ceny biletu wynosi 3,50 zł niezależnie od dopłaty z tytułu wybranej kategorii strefy.

Poniżej przykładowa konfiguracja cen na rzecz Pracowników oraz Innych osób współpracujących:

‒Pracownicy lub Inne osoby współpracujące za bilet w Strefie E. lub w Strefie D. lub Strefie C. obowiązane są zapłacić łącznie 5 zł brutto.

‒Pracownicy lub Inne osoby współpracujące za bilet w Strefie E. lub w Strefie D. lub w Strefie C. w technologii projekcji filmu 3D obowiązane są zapłacić łącznie 8,50 zł (5 zł brutto plus 3,50 zł za okulary 3D).

‒Pracownicy lub Inne osoby współpracujące za bilet w Strefie A. lub B. obowiązane są zapłacić łącznie 10 zł (5 zł brutto plus 5 zł za Strefę A./B.).

‒Pracownicy lub Inne osoby współpracujące za bilet w Strefie A. lub B. w technologii projekcji filmu 3D obowiązane są zapłacić łącznie 13,50 zł (5 zł brutto, 5 zł za Strefę A. oraz 3,50 zł za okulary 3D).

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie poinformować, że aktualnie oferuje również bilety komercyjne skierowane do grup zorganizowanych osób niebędących Pracownikami lub Innymi osobami współpracującymi, liczących co najmniej 15 osób, np. grup szkolnych (dalej: Grupy zorganizowane).

Cena takiego pojedynczego biletu grupowego dla jednej osoby wynosi od 12 do 15 zł w zależności od lokalizacji kina lub od 11 do 14 zł w przypadku Grup zorganizowanych powyżej 100 osób w zależności od lokalizacji kina. Grupy zorganizowane nie są zobowiązane do uiszczania dopłat od nabywanych biletów i cena takich biletów jest jednakowa niezależnie od wybranej strefy.

Beneficjentami Programu realizowanego przez Spółkę w przypadku Pracowników są wszyscy pozostający w stosunku pracy ze Spółką tj. zatrudnieni na umowie o pracę. Jeżeli okaże się, że cena biletów sprzedawanych na rzecz Pracowników w wysokości 5 zł brutto (z ewentualnymi dopłatami) nie będzie ceną rynkową, Wnioskodawca zamierza w przypadku sprzedaży biletów na rzecz Pracowników naliczać VAT od kwoty wartości rynkowej biletów za pomocą jednego z dwóch sposobów jej kalkulacji:

‒naliczenie kwoty podatku VAT od najniższej ceny pojedynczego biletu dla jednej osoby oferowanego dla Grup zorganizowanych (dalej: Sposób kalkulacji nr 1);

‒naliczenie kwoty podatku VAT od najniższej ceny biletu komercyjnego oferowanego dla osób indywidualnych (dalej: Sposób kalkulacji nr 2).

Z uwagi na utrudnioną możliwość ewidencjonowania każdego przypadku wykorzystania biletu przez danego Pracownika, preferowanym sposobem kalkulacji przez Spółkę jest Sposób kalkulacji nr 1.

Spółka szacuje przewidywaną ilość sprzedawanych promocyjnie biletów w ramach Programu na liczbę maksymalnie 10 tysięcy biletów miesięcznie, przy założeniu, że wszyscy uprawnieni skorzystają z oferowanej promocji rabatowej i pełnej puli przysługujących im biletów. Wnioskodawca nie ma wiedzy ani możliwości na tym etapie przewidzieć czy wszystkie osoby uprawnione w ramach Programu będą korzystać z oferowanych biletów.

Spółka planuje uregulować szczegółowo wprowadzony Program biletów w dedykowanym regulaminie akcji promocyjnej, gdzie dokładnie zostaną określone najważniejsze zasady oraz kwestie oferowanej zniżki.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dokonując sprzedaży biletów na rzecz Pracowników Spółka prawidłowo nalicza VAT od podstawy opodatkowania biorąc za podstawę cenę biletu w wysokości 5 zł brutto z ewentualnymi dodatkami opisanymi w stanie faktycznym?

2.W przypadku uznania, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest nieprawidłowe czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dokonując sprzedaży biletów na rzecz Pracowników Spółka prawidłowo nalicza VAT od podstawy opodatkowania zgodnie z wartością rynkową w myśl art. 32 ust. 1 Ustawy o VAT przy zastosowaniu Sposobu kalkulacji nr 1?

3.W przypadku uznania, że stanowiska Wnioskodawcy dotyczące pytań nr 1 i 2 są nieprawidłowe, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że jest on zobowiązany do naliczenia VAT od podstawy opodatkowania zgodnie z wartością rynkową w myśl art. 32 ust. 1 Ustawy o VAT przy zastosowaniu Sposobu kalkulacji nr 2?

4.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dokonując sprzedaży biletów na rzecz Innych osób współpracujących Spółka prawidłowo nalicza VAT zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT od kwoty stanowiącej zapłatę od Innych osób współpracujących?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym dokonując sprzedaży biletów na rzecz Pracowników Spółka prawidłowo nalicza VAT od podstawy opodatkowania biorąc za podstawę cenę biletu w wysokości 5 zł brutto z ewentualnymi dodatkami opisanymi w stanie faktycznym.

2.W przypadku uznania, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest nieprawidłowe zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym dokonując sprzedaży biletów na rzecz Pracowników Spółka prawidłowo nalicza VAT od podstawy opodatkowania zgodnie z wartością rynkową w myśl art. 32 ust. 1 Ustawy o VAT przy zastosowaniu Sposobu kalkulacji nr 2.

3.W przypadku uznania, że stanowiska Wnioskodawcy dotyczące pytań nr 1 i 2 są nieprawidłowe, zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, że jest on zobowiązany do naliczenia VAT od podstawy opodatkowania zgodnie z wartością rynkową w myśl art. 32 ust. 1 Ustawy o VAT przy zastosowaniu Sposobu kalkulacji nr 2.

4.Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym dokonując sprzedaży biletów na rzecz Innych osób współpracujących Spółka prawidłowo nalicza VAT zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT od kwoty stanowiącej zapłatę od Innych osób współpracujących.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

W zakresie Pytania 1

Stosownie do art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 2 Ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

Uwzględniając brzmienie wyżej przywołanych przepisów, Spółka uważa, że podstawa opodatkowania powinna być określona od kwoty sprzedaży w ramach Programu na rzecz Pracowników. Wnioskodawca sprzedając bilety otrzymuje od nabywcy z tytułu sprzedaży kwotę, która stanowi w opisanej sytuacji cenę promocyjną, uwzględniająca już udzielony rabat.

Powyższe wnioski potwierdza także analiza regulacji zawartych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, s. 1 z późn. zm., dalej: Dyrektywa VAT). W myśl art. 73 Dyrektywy VAT podstawa opodatkowania obejmuje bowiem wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług. Z kolei art. 79 lit. b Dyrektywy VAT stanowi, że podstawa opodatkowania nie obejmuje opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji.

Wnioskodawca pragnie wskazać na pojawiające się w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) stanowiska w odniesieniu do podstawy opodatkowania. W sprawie dotyczącej kuponów rabatowych rozdawanych klientom sklepu uprawniających do określonego kwotowo rabatu przy następnym zakupie dokonanym w tym sklepie TSUE w wyroku w sprawie C-126/88 Boots Company uznał, że wyrażenie „obejmuje różnice pomiędzy zwykłą detaliczną ceną sprzedaży dostarczanych towarów a kwotą rzeczywiście otrzymaną przez dostawcę tych towarów, w przypadku gdy detalista przyjmie od klienta kupon, który wręczył on klientowi przy poprzednim zakupie po zwykłej cenie sprzedaży detalicznej”. Choć w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym warunkiem uczestnictwa w Programie nie jest dokonanie zakupów, ale przypisanie do określonej grupy Pracowników, to jednak występuje tożsamy wpływ zastosowanej ceny na podstawę opodatkowania. Ponieważ w momencie sprzedaży biletów w ramach Programu udzielany jest rabat (obniżka ceny), to powinien być on uwzględniony w podstawie opodatkowania tej czynności, aby stanowiła ona kwotę faktycznie otrzymaną przez Spółkę.

Wnioskodawca uważa, że skoro Pracownicy mają prawo do zakupu biletów po cenach uwzględniających rabat, niższych od regularnych cen detalicznych biletów poza Programem, to podstawa opodatkowania również powinna uwzględniać tenże rabat. Dlatego też podstawą opodatkowania w VAT jako kwota, która stanowi zapłatę od Pracownika (art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT), będzie cena promocyjna, która będzie uwzględniać obniżki cen w momencie sprzedaży - czyli kwoty rabatu (art. 29a ust. 7 pkt 2 Ustawy o VAT).

W myśl art. 32 ust. 1 Ustawy o VAT, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1.niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2.niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,

3.wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Stosownie do art. 32 ust. 2 Ustawy o VAT, przez powiązania, o których mowa w ust. 1, rozumie się powiązania:

1.w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

2.wynikające ze stosunku pracy;

3.wynikające z tytułu przysposobienia.

Zgodnie z kolei z art. 2 pkt 27b Ustawy o VAT, przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

a.w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,

b.w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

W ramach oferowanych na rynku usług kinowych, częstą praktyką jest tworzenie różnego rodzaju programów rabatowych. Mając na uwadze powołane przepisy w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że podatnik ma prawo swobodnie prowadzić swoją działalność gospodarczą, aby była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu.

Jednocześnie trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Zatem zastosowany upust/rabat powinien być ekonomicznie uzasadniony oraz prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu prowadzenia działalności gospodarczej, tj. osiągnięcia zysku.

Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 Ustawy o VAT, wspomniana swoboda może podlegać ograniczeniu właśnie ze względu na te powiązania. Pracownicy Spółki stanowią jedną z kategorii uczestników Programu. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, iż podstawa opodatkowania powinna być określona zgodnie z wartością rynkową.

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, cena oferowanego Pracownikom w ramach Programu biletu w wysokości 5 zł brutto z ewentualnymi dodatkami opisanymi w stanie faktycznym (np. dopłata przez Pracownika 3 zł do projekcji filmu 3D, dopłata przez Pracownika 5 zł do Strefy A.) spełnia warunki uznania jej za cenę rynkową.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w przeszłości posiadał w ofercie kartę „(…)”. Oferta ta skierowana była do abonentów telewizji (…). Polegała ona na systemie abonamentowym, w ramach którego za 79 zł opłaty miesięcznej klienci uprawnieni byli do pobrania w kasie kin sieci Wnioskodawcy jednego darmowego biletu na dowolny film (2D/3D) dziennie, 7 dni w tygodniu, przez cały miesiąc w okresie obowiązywania umowy abonamentowej. Oznacza to, że koszt jednego seansu filmowego dziennie dla abonenta tej oferty wynosił przy średniej ilości 30 dni w miesiącu około 2,63 zł (79 zł dzielone na 30 dni w miesiącu).

Obecnie na rynku funkcjonują podobne systemy abonamentowe. Według posiadanych przez Spółkę wiadomości o aktualnych ofertach tego rodzaju, konkurencyjny dla Wnioskodawcy podmiot prowadzący sieć kin oferuje abonament miesięczny w kwocie 38 zł, uprawniający nabywców do otrzymania jednego miejsca na każdy seans filmowy oferowany przez kino. Uczestnik takiego programu uprawniony jest do wstępu do odpowiednich kin we wszystkie dni tygodnia i otrzymania jednego miejsca na każdy seans filmowy otwarty dla publiczności. Oferta nie jest limitowana do jednego wejścia dziennie. Oznacza to, że nawet przyjmując uczestnictwo abonenta tej oferty w jednym seansie filmowym jednego dnia, przy średniej ilości 30 dni w miesiącu, koszt jednego wstępu wynosi około 1,26 zł (38 zł dzielone na 30 dni w miesiącu).

Zauważyć należy, że cena pojedynczego biletu we wskazanych wyżej ofertach rabatowych jest znacznie niższa od ceny biletów oferowanych dla Pracowników Spółki w niniejszej sprawie.

Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, że ceny biletów oferowanych w ramach Programu są jednakowe dla Pracowników zatrudnionych w Spółce oraz Innych osób współpracujących. Spółka nie uprzywilejowuje w tym zakresie żadnej z powyższych grup, w szczególności nie oferuje Pracownikom biletów w cenach niższych niż ceny oferowane osobom współpracującym z Wnioskodawcą na podstawie innych stosunków cywilnoprawnych niż stosunek pracy. Oznacza to w konsekwencji, że ceny biletów oferowane podmiotom powiązanym w rozumieniu ustawy o VAT, tj. Pracownikom, są dokładnie takie same jak ceny biletów oferowanych podmiotom niepowiązanym w rozumieniu ustawy o VAT, tj. wchodzącym w skład grupy Innych osób współpracujących.

Ponadto, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, obie grupy biorące udział w Programie, tzn. zarówno Pracownicy, jak i Inne osoby współpracujące, obowiązane są dokonać takich samych dopłat do ceny biletu w przypadku chęci skorzystania z wyższej kategorii strefy miejsc (Strefa D., Strefa E., Strefa A. / B.), lub w przypadku projekcji filmu 3D. Spółka w ramach Programu nie różnicuje w tym zakresie cen dla obu uczestniczących w Programie grup od standardowych cen dla komercyjnych nabywców biletów. W ocenie Wnioskodawcy element istnienia ww. dopłat dla Pracowników stanowi potwierdzenie cechy rynkowości biletów oferowanych w ramach Programu.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy cena oferowanych Pracownikom biletów spełnia warunki uznania jej za cenę rynkową, zatem dokonując sprzedaży biletów na rzecz Pracowników Spółka prawidłowo nalicza VAT od podstawy opodatkowania biorąc za podstawę cenę biletu w wysokości 5 zł brutto z ewentualnymi dodatkami opisanymi w stanie faktycznym.

W zakresie Pytania 2

W przypadku uznania przez Organ, iż stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest nieprawidłowe i cena biletów sprzedawanych na rzecz Pracowników w wysokości 5 zł brutto (z ewentualnymi dopłatami) nie będzie ceną rynkową, Spółka przedstawiła w opisie stanu faktycznego alternatywny sposób naliczenia VAT od podstawy opodatkowania, tj. Sposób kalkulacji nr 1.

Spółka raz jeszcze wskazuje, że częstą praktyką w jej branży jest tworzenie różnego rodzaju programów rabatowych dla odbiorców usług kinowych. Komercyjna oferta Wnioskodawcy kierowana jest do szerokiego grona odbiorców, w tym m.in. do Grup zorganizowanych. Obecnie na rynku, konkurencyjni dla Wnioskodawcy przedsiębiorcy również stosują praktykę oferowania biletów grupowych w specjalnych cenach. Bilety grupowe oferowane są przez Spółkę w cenach od 11 do 12 zł w zależności od lokalizacji poszczególnych kin, co jest rabatem uzasadnionym ekonomicznie (jego zastosowanie wynika z oszczędności kosztów dla Spółki wynikającego z jednoczesnego zakupu na określony seans biletów dla co najmniej 15 osób) i stanowi akcję marketingową mającą zachęcić odbiorców do korzystania z usług Wnioskodawcy.

W tym zakresie Spółka pragnie podkreślić, iż jako podatnik ma prawo swobodnie prowadzić swoją działalność gospodarczą stosując upusty cenowe. Stanowisko Spółki potwierdzają organy podatkowe w odniesieniu do różnego rodzaju akcji marketingowych opierających się na udzieleniu nabywcom rabatu. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) z 15 maja 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.172.2018.1.ASZ wskazano, że: „podstawą opodatkowania w przypadku sprzedaży wyrobów w ramach strategii marketingowej, będzie cena faktycznie zapłacona przez klientów, tj. cena uwzględniająca przyznane im rabaty w wysokości nominału bonu towarowego, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT”.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że w odniesieniu do sprzedaży towarów po cenach promocyjnych z rabatem 99% w celu promocji oferty podatnika, w interpretacji indywidualnej DKIS z 13 lipca 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.130.2017.1.WN stwierdzono, że: „Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towaru w cenie promocyjnej, co oznacza, że powyższa sprzedaż następuje po cenie uwzględniającej określony rabat na dany towar. Zatem określając podstawę opodatkowania, Spółka powinna jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę należną z tytułu sprzedaży”.

Analogiczny pogląd został wyrażony również w odniesieniu do „rabatu klubowego” skierowanego do konsumentów, którzy zgłosili się do programu rabatowo-lojalnościowego, w interpretacji indywidualnej DKIS z 7 lipca 2017 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.310.2017.1.MW, gdzie uznano, iż: „podstawą opodatkowania w przypadku sprzedaży towarów z rabatem klubowym w ramach opisanego programu rabatowo-lojalnościowego (…), jest/będzie - zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w zw. z art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy - wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzymuje/będzie otrzymywał od nabywcy z tytułu sprzedaży oferowanych produktów, pomniejszone o kwotę podatku VAT. Zatem podstawą opodatkowania w przypadku sprzedaży oferowanych produktów w ramach programu jest/będzie cena faktycznie zapłacona przez klientów - uczestników, tj. cena uwzględniająca przyznane im rabaty klubowe, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT”.

Grupy zorganizowane nie są zobowiązane do dokonywania dopłat do ceny biletu w przypadku chęci skorzystania z wyższej kategorii strefy miejsc lub w przypadku projekcji filmu 3D, co pojedynczy nabywcy komercyjni biletów. Grupy zorganizowane nabywają bilety w jednakowych cenach niezależnie od wybranej strefy. Na cenę biletów dla Grup zorganizowanych wpływ może mieć jedynie wielkość Grupy zorganizowanej oraz lokalizacja danego kina. Cena takiego pojedynczego biletu grupowego dla jednej osoby wynosi od 12 do 15 zł w zależności od lokalizacji kina lub od 11 do 14 zł w przypadku Grup zorganizowanych powyżej 100 osób w zależności od lokalizacji kina. W ocenie Wnioskodawcy powyżej określone granice cen biletów dla Grup zorganizowanych stanowią potwierdzenie cechy rynkowości oferowanych biletów.

Tym samym, przy zastosowaniu Sposobu kalkulacji nr 1 podstawa opodatkowania biletów oferowanych Pracownikom odniesiona zostaje zgodnie z wartością rynkową wskazaną w art. 32 ust. 1 Ustawy o VAT do kwoty, jaką w warunkach uczciwej konkurencji zapłaci niezależna grupa stanowiąca kolektyw usługobiorców, tzn. Grupa zorganizowana. W przekonaniu Wnioskodawcy wartość biletów oferowanych Grupom zorganizowanym jest stosownie do art. 2 pkt 27b Ustawy o VAT wartością rynkową. Stanowi ona bowiem kwotę, jaką w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby w warunkach uczciwej konkurencji zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju. Co więcej, z uwagi na znaczną ilość Pracowników, którzy potencjalnie mogą skorzystać z Programu, zdaniem Spółki mogliby oni być traktowani analogicznie do Grup zorganizowanych, co dodatkowo uzasadnia określenie obniżonej ceny biletu jako podstawy opodatkowania.

Uwzględniając powyższe, w przypadku uznania przez Organ, iż stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest nieprawidłowe, w ocenie Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży biletów na rzecz Grup zorganizowanych Spółka ustala ceny w sposób rynkowy. Zatem Wnioskodawca prawidłowo postąpi również w przypadku Pracowników Spółki, naliczając VAT od podstawy opodatkowania zgodnie z wartością rynkową w myśl art. 32 ust. 1 Ustawy o VAT przy zastosowaniu Sposobu kalkulacji nr 1.

W zakresie Pytania 3

W przypadku uznania, że stanowiska Wnioskodawcy dotyczące pytań nr 1 i 2 są nieprawidłowe, Spółka pragnie wskazać na kolejny alternatywny sposób naliczenia VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej najniższą cenę biletu komercyjnego oferowanego dla osób indywidualnych, tj. Sposób kalkulacji nr 2.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, standardowa cena najtańszego biletu dla pojedynczych osób niebędących Pracownikami lub Innymi osobami współpracującymi wynosi 15,90 zł. Dotyczy ona strefy C., co oznacza, że nie uwzględnia dodatkowych dopłat za wybranie innej strefy miejsc (Strefy D., Strefy E., Strefy A. / B. występujących w poszczególnych lokalizacjach kin). Standardowa cena najtańszego biletu nie zawiera w sobie również dopłat przypadku projekcji filmu 3D.

Tym samym w ocenie Spółki standardowa cena najtańszego biletu dla pojedynczych osób niebędących uczestnikami Programu spełnia warunki uznania ją za cenę rynkową w myśl art. 32 ust. 1 Ustawy o VAT. W przekonaniu Wnioskodawcy wartość biletów oferowanych pojedynczym osobom niebędących uczestnikami Programu jest stosownie do art. 2 pkt 27b Ustawy o VAT wartością rynkową.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania za nieprawidłowe stanowisk zaprezentowanych w odniesieniu do pytań nr 1 i 2, zasadne jest stanowisko, iż Spółka jest zobowiązany do naliczenia VAT od podstawy opodatkowania zgodnie z wartością rynkową w myśl art. 32 ust. 1 Ustawy o VAT przy zastosowaniu Sposobu kalkulacji nr 2.

W zakresie Pytania 4

Zgodnie z brzmieniem art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Wskazana powyżej reguła zostaje ograniczona w przypadku zastosowania art. 32 Ustawy o VAT, gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2 tego przepisu.

Przez powiązanie, o którym mowa w art. 32 ust. 2 Ustawy o VAT, rozumie się powiązanie:

1.w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

2.wynikające ze stosunku pracy;

3.wynikające z tytułu przysposobienia.

W konsekwencji, aby między Spółką i Innymi osobami niebędącymi pracownikami wystąpiły wspomniane powiązania, powinny mieć one charakter rodzinny lub z tytułu przysposobienia, kapitałowy, majątkowy lub wynikać ze stosunku pracy. A contrario, jeżeli żaden z tych warunków nie zostanie spełniony, to organy podatkowe nie będą uprawnione do podważenia podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia opisanych usług w ramach Programu prowadzonego przez Spółkę, która to podstawa powinna w takim wypadku zostać uznana za rynkową.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż definicja pojęcia stosunku pracy zawarta została w art. 22 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r., poz. 1510; dalej: Kodeks pracy).

Zgodnie z ww. przepisem przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.

Przez pracownika, zgodnie z art. 2 Kodeksu pracy, rozumie się osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

W rozumieniu Kodeksu pracy nie jest pracownikiem osoba współpracująca ze Spółką na podstawie innego stosunku prawnego od stosunku pracy. Pracownikiem nie jest również osoba zatrudniona w powiązanych ze Spółką kapitałowo innych spółkach z grupy, osoba delegowana do pracy w kinach prowadzonych przez Spółkę przez agencje pracy tymczasowej (zleceniobiorcy) oraz osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą i świadcząca usługi na rzecz Spółki.

Należy przy tym zaznaczyć, iż Kodeks pracy dokonuje wyraźnego rozróżnienia pomiędzy wskazanymi powyżej umowami, stanowiącymi podstawę zawiązania stosunku pracy a umowami cywilnoprawnymi. Stosownie do art. 22 § 12 Kodeksu pracy nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy, określonych w § 1.

Biorąc pod uwagę powyższe należy podkreślić, iż zgodnie z rozumieniem pojęcia stosunku pracy na gruncie Kodeksu pracy, stosunek ten występuje wyłącznie w przypadku, gdy dana osoba zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę (lub innego ze wskazanych w art. 2 Kodeksu pracy pokrewnych stosunków prawnych). W szczególności, nie można mówić o stosunku pracy w rozumieniu Kodeksu pracy w przypadku, gdy dana osoba współpracuje z danym podmiotem na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, iż wskazane powyżej odróżnienie pojęć stosunku pracy od stosunków prawnych regulowanych innymi umowami cywilnoprawnymi znajduje odzwierciedlenie także w przepisach ustaw podatkowych.

W tym zakresie warto przytoczyć przepisy art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128; dalej: ustawa o PIT), które dokonują rozróżnienia przychodów z tytułu stosunku pracy oraz przychodów z tytułu współpracy na podstawie umów cywilnoprawnych. Katalog źródeł przychodów zawarty w ww. art. 10 ust. 1 ustawy o PIT rozróżnia m.in. przychody z tytułu stosunku pracy (wskazane w pkt 1 przepisu) od przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności wykonywanej osobiście (wskazanych w pkt 2).

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, iż do obu wskazanych powyżej źródeł przychodów zastosowanie znajdują różne zasady ich opodatkowania. Powyższe potwierdza wzór deklaracji PIT-37, gdzie przychody z tytułu stosunku pracy oraz przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście (w tym umowy zlecenia i umowy o dzieło), powinny być wykazywane w odrębnych pozycjach. Osoba prowadząca działalność gospodarczą również składa roczne zeznanie podatkowe w stosownym zeznaniu podatkowym, w zależności od sposobu opodatkowania jaki wybrała, tj. w zeznaniu podatkowym PIT-36, PIT-36L, PIT-28 lub PIT-16A.

Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę, iż w doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, że stosunek pracy na gruncie ustawy o PIT powinien być rozumiany w analogiczny sposób jak ma to miejsce na gruncie prawa pracy: „Podstawowym rodzajem przychodu, spośród wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. jest stosunek pracy. (...) Zazwyczaj strony nawiązują stosunek pracy przez zawarcie umowy o pracę, jednakże może on powstać także na skutek powołania, mianowania albo wyboru. Należy zauważyć, że nazwa zawartej przez strony umowy nie ma znaczenia. Jeżeli stosunek, który zawiązuje się między stronami, ma cechy stosunku pracy, to mamy do czynienia z zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej umowy (art. 22 § I1 k.p.). Dlatego też główne znaczenie ma określenie istotnych cech stosunku pracy, w tym odróżniających go od innych stosunków cywilnoprawnych, na podstawie których może być świadczona praca” (tak A. Bartosiewicz, R. Kubacki [w:] A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, wyd. V, Warszawa 2015, art. 10, art. 12).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy odrębność pojęcia stosunku pracy od współpracy nawiązanej w formie umowy cywilnoprawnej i innej wynika nie tylko z definicji legalnej pochodzącej z innej gałęzi prawa (tj. prawa pracy), ale też znajduje swoje odzwierciedlenie również w przepisach prawa podatkowego. Żadna ze wskazanych osób, zaliczanych przez Wnioskodawcę do grupy Innych osób współpracujących, nie spełnia zatem definicji pracownika Spółki w myśl ww. regulacji.

Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, iż w jego ocenie pomiędzy Spółką a Innymi osobami współpracującymi nie występują także pozostałe rodzaje powiązań wskazane w art. 32 Ustawy o VAT, tj. powiązania majątkowe lub kapitałowe bądź rodzinne oraz z tytułu przysposobienia.

Przepis art. 32 Ustawy o VAT stanowi wyjątek od podstawowej zasady ustalania podstawy opodatkowania. Ma również na celu zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania (tj. przyznaje on organom podatkowym uprawnienie w zakresie arbitralnego określenia wysokości podstawy opodatkowania). W ocenie Spółki, nie jest możliwe interpretowanie przepisu art. 32 Ustawy o VAT w sposób rozszerzający.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w stanowisku prezentowanym w doktrynie prawa podatkowego, zgodnie z którym: „(...) z zasadą ścisłej interpretacji przepisów prawa karnego i podatkowego wiąże się zakaz wykładni rozszerzającej przepisów prawa karnego i podatkowego, w tych wszystkich sytuacjach, w których mogłoby to wywołać skutki negatywne dla oskarżonego lub podatnika, a w szczególności prowadzić do rozszerzenia lub zaostrzenia ich odpowiedzialności prawnej. Nie jest natomiast wykluczona wykładnia rozszerzająca przepisów prawa karnego i podatkowego, jeśli jest ona korzystna dla oskarżonego lub podatnika. Wymienione dyrektywy wykładni wywodzi się z zasad nullum crimen nulla poena sine lege oraz nullum tributum sine lege, wspierają ją również reguły in dubio pro reo oraz in dubio pro tributario” (L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2006, str. 178).

Również w judykaturze ugruntowany jest pogląd o niedopuszczalności rozszerzającej interpretacji przepisów podatkowych w przypadku, gdyby prowadziło to do zwiększenia obowiązków (ciężarów) podatkowych. Przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 kwietnia 2016 r., sygn. 11 FSK 462/14, wskazano że: „Stosowanie per analogiam rozwiązań normatywnych z innej ustawy podatkowej niż mająca wprost zastosowanie do określonego zdarzenia (analogia legis) jest możliwe, na zasadzie wyjątku, tylko wówczas, gdy wypełnienie istniejącej luki legislacyjnej jest korzystne dla podatnika, nie nastąpi rozszerzenie zakresu jego obowiązków daninowych, ale także zakresu ulg podatkowych i tylko w ten sposób uniknąć można naruszenia konstytucyjnych zasad sprawiedliwości czy też równości, a nadto jest to racjonalne ze względów ekonomicznych i społecznych”.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że podobne stanowisko zostało również wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 12 listopada 2013 r., sygn. I SA/Bd 793/13 zgodnie z którym: „W prawie podatkowym obowiązuje ogólna zasada interpretacji ścisłej wszystkich przepisów prawnych, a w szczególności zakaz stosowania wykładni rozszerzającej na niekorzyść podatnika. Nie jest w szczególności dopuszczalne tworzenie w drodze wykładni, czy analogii nowych stanów podatkowych. Wspomniana dyrektywa znajduje wsparcie w zasadzie konstytucyjnej, w myśl której „Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii, podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy” (art. 217 Konstytucji). Dopuszczalna jest natomiast wykładnia rozszerzająca przepisów prawa podatkowego na korzyść podatnika”.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy art. 32 Ustawy o VAT nie znajduje zastosowania w rozważanym przypadku i zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym dokonując sprzedaży biletów na rzecz Innych osób współpracujących Spółka prawidłowo nalicza VAT zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT przyjmując za podstawę opodatkowania kwotę stanowiącą zapłatę od Innych osób współpracujących.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego:

W rozumieniu art. 29a ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „bonifikata” czy „rabat”. W związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Bonifikata to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy („Słownik języka polskiego PWN”, wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

‒rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania,

‒rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta – wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 178 ze zm.):

W myśl ust. 2 powołanego wyżej artykułu:

Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 27b ustawy:

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy:

Definicja stosunku pracy została uregulowana w ustawie z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.). Zgodnie z art. 22 § 1 tej ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, a ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że głównym przedmiotem działalności Państwa Spółki jest sprzedaż biletów na projekcje filmów. Aby zwiększyć zyski i odzyskać grono stałych klientów, wprowadzili Państwo Program odpłatnej sprzedaży biletów, umownie zwanych „rabatowymi”.

Program skierowany jest do dwóch kategorii osób:

1.do Pracowników zatrudnionych w Państwa Spółce,

2.do Innych osób współpracujących, tj.:

a)pracowników zatrudnionych w spółkach powiązanych kapitałowo ze Spółką,

b)osób delegowanych do pracy w kinach (prowadzonych przez Spółkę) przez agencje pracy tymczasowej (zleceniobiorców),

c)osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą i świadczących usługi na rzecz Spółki.

Ww. osoby mogą kupić do 10 biletów w cenie rabatowej miesięcznie. Cena jednego biletu dla klientów objętych Programem wynosi 5 zł brutto, podczas gdy standardowa cena najtańszego biletu dla osób nieobjętych Programem wynosi 15,90 zł. Dodatkowo osoby nieobjęte Programem przy wyborze Strefy D. muszą dopłacić od 2 do 10 zł, a Strefy E. od 5 do 18 zł (ceny różnią się w zależności od lokalizacji). Osoby objęte Programem mogą natomiast uczestniczyć w seansie w tych strefach bez dopłat. Jedynie przy wyborze Strefy A. lub B. muszą dopłacić 5 zł, a pozostali klienci – od 12 do 18 zł.

W przypadku Grup zorganizowanych cena pojedynczego biletu dla jednej osoby wynosi od 12 do 15 zł lub od 11 do 14 zł jeśli grupa liczy ponad 100 osób. Grupy nie muszą uiszczać żadnych dodatkowych opłat.

Przy tak przedstawionym opisie Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy dokonując sprzedaży biletów na rzecz Pracowników oraz Innych osób współpracujących, prawidłowo naliczają Państwo VAT od podstawy opodatkowania, za którą przyjmują Państwo cenę biletu wysokości 5 zł brutto z ewentualnymi dodatkami.

Mając na uwadze powołane przepisy w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany rabat winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalenia ceny (udzielenia rabatu), czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej (nawet znacznie) niż rzeczywista wartość danego towaru, czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; wynikające ze stosunku pracy; wynikające z tytułu przysposobienia (o których mowa w art. 32 ustawy), organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Wprowadzenie Programu argumentują Państwo tym, że dzięki niemu zwiększą się zyski Spółki i odzyskają Państwo stałych klientów utraconych w wyniku kryzysu spowodowanego pandemią Covid-19.

Należy zatem uznać, że opisany Program rabatowy jest uzasadniony ekonomicznie i prowadzić będzie do osiągnięcia celu, jaki został wytyczony do działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Jedną z grup, do których skierowali Państwo ofertę Programu są Pracownicy, a więc podmioty powiązane ze Spółką w rozumieniu art. 32 ust. 2 pkt 2 ustawy. Należy tu jednak wskazać, że grono osób objętych Programem stanowią również podmioty niepowiązane ze Spółką (Inne osoby współpracujące). Rabaty, o których mowa we wniosku, są udzielane na jednakowych warunkach dla wszystkich osób objętych Programem. Cena promocyjna biletu, uwzględniająca rabat, jak i cena ewentualnych dopłat do biletu należna od Pracowników nie różni się od tych cen należnych od Innych osób współpracujących. Należy zatem stwierdzić, że istniejące powiązania nie miały wpływu na ustalenie ceny.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania w przypadku sprzedaży biletów na rzecz Pracowników – zgodnie z art. 29a ust 1 ustawy w zw. z art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy – będzie ich cena, uwzględniająca udzielony rabat, a więc kwota 5 zł powiększona o ewentualne dopłaty opisane we wniosku, pomniejszona o kwotę podatku VAT.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy więc uznać za prawidłowe.

W związku z powyższym odstąpiono od odpowiedzi na pytania nr 2 i 3, które zostały zadane warunkowo i oczekiwali Państwo na nie odpowiedzi jedynie w przypadku uznania Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe.

W stosunku do drugiej grupy objętej Programem – Innych osób współpracujących – nie ma zastosowania art. 32 ustawy, gdyż między Spółką a tą grupą nie występują powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy. W skład tej grupy wchodzą bowiem pracownicy zatrudnieni w spółkach powiązanych kapitałowo ze Spółką, zleceniobiorcy (osoby delegowane do pracy w Spółce przez agencje pracy tymczasowej) oraz osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą i świadczące usługi na rzecz Spółki. Pomiędzy tymi osobami a Spółką nie występują więc powiązania wynikające ze stosunku pracy ani inne powiązania (kapitałowe, majątkowe, rodzinne) wskazane w art. 32 ust. 2 ustawy. Należy więc stwierdzić, że dokonując sprzedaży biletów klientom z tej grupy, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w zw. z art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy, podstawę opodatkowania stanowi cena biletu uwzględniająca rabat, tj. kwota 5 zł powiększona o ewentualne dopłaty, z wyłączeniem kwoty podatku VAT.

W związku z powyższym również Państwa stanowisko do pytania nr 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze  zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).