Ustalenie miejsca świadczenia i opodatkowania świadczonej usługi elektronicznej oraz obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu importu usług nabywany... - Interpretacja - 0114-KDIP1-2.4012.391.2022.2.JO

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 22 listopada 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.391.2022.2.JO

Temat interpretacji

Ustalenie miejsca świadczenia i opodatkowania świadczonej usługi elektronicznej oraz obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu importu usług nabywanych od zagranicznego podmiotu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2022 r. za wpłynął Państwa wniosek z 2 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia miejsca świadczenia i opodatkowania świadczonej usługi elektronicznej oraz obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu importu usług nabywanych od zagranicznego podmiotu. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 listopada 2022 r. (data wpływu 9 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Stowarzyszenie (…)  zamierza oferować (sprzedawać) na  terenie Rzeczpospolitej Polskiej usługę własną w postaci szkolenia (kursu) internetowego (online) z dziedziny inwestowania na rynku kapitałowym (dalej jako „(...)”). (...) oferowane będzie wyłącznie konsumentom.

Jednocześnie Stowarzyszenie (…) zamierza nabyć od przedsiębiorcy z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA) usługę w postaci programu komputerowego do analizy wyników spółek (usługa subskrypcyjna, abonamentowa, (...)), tj. z dziedziny inwestowania na rynku kapitałowym (dalej jako „Program komputerowy”). Program komputerowy w niezmienionym charakterze Stowarzyszenie (…) zamierza następnie oferować konsumentom w Polsce, przy czym oferta jego nabycia skierowana będzie wyłącznie do osób, które nabędą (...). Wyłącznie konsumenci, którzy zakupią (...) otrzymają możliwość nabycia od Stowarzyszenia (…) za dodatkowym wynagrodzeniem ww. Programu. Klient nabywający (...) nie będzie zobowiązany do nabycia Programu komputerowego, będzie natomiast uprawniony do jego nabycia jako drugiej całkowicie odrębnej usługi za dodatkowym wynagrodzeniem. (...) i Program komputerowy nie będą dla siebie usługami komplementarnymi a całkowicie odrębnymi. Na dokumencie sprzedaży obie usługi będą widniały jako dwie odrębne pozycje (dwa odrębne zamówienia).

Stowarzyszenie (…) będzie sprzedawało Program komputerowy po cenie jego nabycia, tj. bez jakiejkolwiek marży własnej. Jednakże, mając na uwadze, że Program komputerowy będzie nabywany w walucie obcej – dolarach amerykańskich, a sprzedawany przez Stowarzyszenie (…) w walucie polskiej – złotówkach, mogą pojawić się różnice kursowe pomiędzy jego ceną nabycia, a ceną sprzedaży (z uwagi na odstęp czasu pomiędzy tymi zdarzeniami).

Faktycznym beneficjentem sprzedaży Programu komputerowego przez Stowarzyszenie (…) będzie podmiot trzeci – przedsiębiorca z siedzibą w USA, a Stowarzyszenie (…) będzie pełniło jedynie rolę pośrednika pomiędzy sprzedawcą a faktycznym i ostatecznym odbiorcą Programu komputerowego. Celem całego zabiegu jest otrzymanie specjalnych warunków zakupu (zniżki) dla grupy inwestorów, którzy wezmą udział w (...), co jest możliwe wyłącznie w przypadku, jeśli to ostatecznie Stowarzyszenie (…)  będzie nabywcą bezpośrednio od firmy z USA.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia  przyszłego.

1.Stowarzyszenie (…) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

2.Stowarzyszenie (…) nie jest zarejestrowane w Polsce do punktu kompleksowej obsługi procedury (...).

3.Podmiot z siedzibą w USA nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarzącej w Polsce.

4.Sprzedaż Programu komputerowego będzie stanowiła usługę elektroniczną.

5.Przez konsumentów ostatecznych należy rozumieć wyłącznie osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

6.Stowarzyszenie (…) będzie nabywać usługę Programu komputerowego w imieniu własnym, a następnie ją odsprzedawać ostatecznym konsumentom.

7.Stowarzyszenie (…) nie będzie miało wpływu na ustalenie warunków dostawy (usługi w postaci Programu komputerowego), tj. terminu świadczenia, ceny, itp.

8.Jako podmiot sprzedający Program komputerowy na rzecz ostatecznego nabywcy (konsumenta) w umowach będzie wyraźnie wskazane Stowarzyszenie (…).

9.Fakturowanie sprzedaży usług w postaci Programu komputerowego odbywać się będzie poprzez wystawienie przez Stowarzyszenie (…) przewidzianego prawem dokumentu księgowego (faktury, paragonu fiskalnego) na rzecz ostatecznego nabywcy, tj. bezpośredniego konsumenta. Podmiot (sprzedawca) z USA będzie wystawiał faktury za sprzedaż Programu komputerowego na rzecz Stowarzyszenia (…).

Pytania doprecyzowane w uzupełnieniu

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym, przy sprzedaży konsumentom w Polsce Programu komputerowego przez Stowarzyszenie (…) po cenie jego nabycia, tj. bez marży własnej, usługa ta powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT w Polsce, tj. czy też Stowarzyszeniu (…) do ceny sprzedaży ww. usługi powinno doliczyć stawkę podatku VAT, a jeśli tak, to jaką stawkę podatku VAT należy zastosować? Czy zakup usługi Programu komputerowego od podmiotu z USA przez Stowarzyszenie (…) będzie czynnością zwolnioną z podatku VAT lub czy będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT? Czy przy sprzedaży usługi Programu komputerowego przez Stowarzyszenie (…) na rzecz konsumentów będzie miał zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług , tj. czy Stowarzyszenie (…) będzie mogło przy sprzedaży usługi Programu komputerowego ostatecznemu nabywcy, tj. bezpośredniemu konsumentowi, zastosować tą samą stawkę podatku VAT lub zwolnienie z podatku VAT bądź też uznania tej czynności za niepodlegającą podatkowi VAT?

2.Czy w przedstawionym stanie faktycznym, przy nabyciu Programu komputerowego od przedsiębiorcy z siedzibą w USA celem jego dalszej sprzedaży przez Stowarzyszenie (…) na rzecz konsumentów w Polsce, powstanie obowiązek naliczenia i odprowadzenia przez Stowarzyszenie (…) podatku VAT, z uwzględnieniem krajowej stawki podatku od ceny jego nabycia?

Państwa stanowisko w sprawie doprecyzowane w uzupełnieniu

Ad. 1

Stowarzyszenie (…) wyjaśnia, że zamierza odsprzedawać (refakturować) usługę Programu komputerowego bez doliczania marży, działając w imieniu własnym ale na rzecz osoby trzeciej, bez posiadania jakiegokolwiek wpływu na warunki dostawy tej usługi. Dlatego też, zdaniem Stowarzyszenia (…) do opisanej transakcji odsprzedaży usługi zastosowanie będzie miał art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Stowarzyszenia (…) w przedstawionym stanie faktycznym, przy sprzedaży konsumentom w Polsce, Programu komputerowego przez Stowarzyszenie (…) po cenie jego nabycia, tj. bez marży własnej, usługa ta nie powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT w Polsce, gdyż sprzedaż Programu komputerowego przez przedsiębiorcę z siedzibą w USA konsumentowi w Polsce nie będzie podlegała pod podatek VAT (w USA nie istnieje podatek VAT), a Stowarzyszenie (…) będzie pełniło jedynie funkcję pośrednika pomiędzy amerykańskim przedsiębiorcą sprzedającym Program komputerowy a nabywającymi go w Polsce konsumentami, w związku z czym również nie powinno mieć obowiązku jego zapłaty.

Zdaniem Stowarzyszenia (…) usługa będąca przedmiotem wniosku powinna korzystać ze zwolnienia, a ewentualnie nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, przy czym w każdej ze wskazanych wyżej alternatyw zarówno w odniesieniu do transakcji nabycia Programu komputerowego przez Stowarzyszenie (…) od podmiotu z USA, jak i w odniesieniu do transakcji jego sprzedaży na rzecz konsumentów końcowych.

Ad. 2

Zdaniem Stowarzyszenia (…) w przedstawionym stanie faktycznym, przy nabyciu Programu komputerowego od przedsiębiorcy z siedzibą w USA celem jego dalszej sprzedaży przez Stowarzyszenie (…) na rzecz konsumentów w Polsce, powstanie obowiązek naliczenia i odprowadzenia przez Stowarzyszenie (…) podatku VAT, z uwagi, że nabycie programu następuje celem jego dalszej odsprzedaży na rzecz konsumentów w Polsce, a Stowarzyszenie (…) przy tej transakcji będzie pełniło jedynie funkcję pośrednika pomiędzy amerykańskim przedsiębiorcą sprzedającym Program komputerowy a nabywającym go w Polsce konsumentem. Dla przypomnienia celem całego zabiegu jest otrzymanie specjalnych warunków zakupu (zniżki) dla grupy inwestorów, którzy wezmą udział w (...), co jest możliwe wyłącznie w przypadku, jeśli to ostatecznie Stowarzyszenie (…) będzie nabywcą bezpośrednio od firmy z USA.

Uzasadniając przedstawione stanowisko Stowarzyszenie (…) wskazuje, że w niniejszej sprawie zastosowanie będzie miał art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym „W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi”. Stowarzyszenie (…) pełniło będzie bowiem jedynie rolę pośrednika między sprzedawcą a faktycznym i ostatecznym odbiorcą. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 4 listopada 2016 roku, w sprawie o sygn. akt: III SA/Gl 879/14: „warunkiem stosowania refaktury jest między innymi to, że usługa powinna mieć niezmieniony charakter i powinna być zastosowana ta sama stawka lub zwolnienie od podatku, które były określone na fakturze wystawionej przez sprzedawcę. (…) Ponadto podatnik (pośrednik) nie może doliczyć do refaktury żadnych dodatkowych kosztów oraz swojej marży”.

Jak nadto zaś wskazuje się w literaturze przedmiotu „przepis art. 28 dyrektywy 2006/112 (lub art. 8 ust. 2a u.p.t.u.) znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik zobowiązuje się na podstawie umowy do wykonania określonego świadczenia, jednakże świadczenie to zostanie faktycznie wykonane przez inny podmiot. W takim przypadku zatem, jeśli podatnik działa we własnym imieniu (bo zobowiązał się do wykonania określonego świadczenia – usługi), ale na rzecz osoby trzeciej (która rzeczywiście będzie korzystała z tego świadczenia – usługi), przyjmuje się, że podatnik nabył usługę od podmiotu faktycznie ją wykonującego, a następnie usługę tę odsprzedał rzeczywistemu nabywcy.

W zasadzie należy stwierdzić, że przepisy w zakresie VAT (czy to unijne, czy też krajowe) tworzą fikcję prawną polegającą na uznaniu podatnika, który faktycznie usługi nie wykonał (kupił ją i odsprzedał) za podmiot faktycznie świadczący usługę. W piśmiennictwie wskazuje się, że szczególnie ważnym elementem uznania, czy może nastąpić czynność „refakturowania” usługi, jest okoliczność, czy podmiot sprzedający usługi występuje we własnym imieniu, ale na rzecz nabywcy” (Zob. K. Sachs, VI Dyrektywa VAT, Warszawa 2003, s.139; M. Szymocha, Różnica między refakturowaniem usług a świadczeniem usług pośrednictwa, Dor. Podat. 2014, nr 2, s. 31-32). W przedstawionej sprawie Program komputerowy sprzedawany będzie przez Stowarzyszenie (…) z zachowaniem wskazanych wyżej warunków. Stowarzyszenie (…) będzie jedynie pośredniczyło przy sprzedaży Programu komputerowego, natomiast nie będzie faktycznie świadczyło tej usługi. Jego aktywność będzie ograniczona do pobrania środków i przekazania ich podmiotowi uprawnionemu. „Świadczenie takiego przekazującego środki ma raczej charakter usługi inkasenta i jest to zazwyczaj usługa na rzecz podmiotu uprawnionego do środków (usługodawcy świadczenia zasadniczego), a nie podmiotu wpłacającego te środki (usługobiorcy świadczenia zasadniczego)” (Por. interpretacja indywidualna DKIS z 9 grudnia 2021 r., 0110-KDIB3-1.4012.737.2021.2.WN). J.Matarewicz [w:] ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz zaktualizowany, LEX/el. 2022 art. 8.

Mając na uwadze, że w przypadku bezpośredniej sprzedaży Programu komputerowego przez przedsiębiorcę z siedzibą w USA na rzecz konsumenta w Polsce nie powstałby obowiązek zapłaty podatku VAT, również na Stowarzyszeniu (…) nie powinien ciążyć obowiązek jego zapłaty, co wynika z pełnionej przy przedmiotowej transakcji funkcji wyłącznie pośrednika i regulacji zawartej w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro zaś faktura będąca przedmiotem refakturowania nie będzie obejmowała podatku VAT, również faktury wystawione przez Stowarzyszenie (…) nie powinny zawierać stawki podatku od towarów i usług. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 stycznia 2020 r. w sprawie o sygn. akt: I FSK 768/19 „Warunek zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (art. 28 Dyrektywy 112) stanowi nabycie usługi przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. W praktyce oznacza to, że podatnik, któremu rzeczywisty wykonawca usługi wystawił pierwotną fakturę, nie korzysta z takiej usługi, lecz jej beneficjentem jest osoba trzecia, na rzecz której usługa została przez podatnika zakupiona i której podatnik wystawia kolejną fakturę, obejmującą taka samą usługę („refakturuje” usługę)”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Co do zasady, każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym muszą być spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Zatem, dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Przy czym, stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

W przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Odnosząc się zatem do treści art. 8 ust. 2a ustawy, który wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy”, pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Wspomniana „fikcja prawna”, wynikająca z art. 8 ust. 2a ustawy, znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy dany podmiot pośredniczący w rzeczywistości nie jest konsumentem ostatecznym usługi, a jedynie przyjmuje się wtedy założenie, że taką usługę nabył od podmiotu świadczącego, a następnie sam ją wyświadczył na rzecz osoby trzeciej.

Jak już zostało wskazane w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług odsprzedaż nabytej uprzednio usługi na inny podmiot (Użytkownika) nie może być więc potraktowane inaczej niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest, co do zasady, opodatkowanie danej usługi z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT dla tej usługi.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi, od tego bowiem zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu tym podatkiem w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do art. 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6;

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej wynikającej z art. 15 ust. 2 ustawy, w myśl tego artykułu:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast w myśl art. 28b ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 28c ust. 1 ustawy, dotyczącą miejsca świadczenia usług na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem, w rozumieniu art. 28a ustawy:

Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje w zakresie miejsca świadczenia.

I tak, zgodnie z art. 28k ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Natomiast stosownie do art. 28k ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, w przypadku gdy łącznie są spełnione następujące warunki:

1)usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium jednego państwa członkowskiego;

2)usługi, o których mowa w ust. 1, są świadczone na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1;

3)suma całkowitej wartości usług, o których mowa w ust. 1, świadczonych na rzecz podmiotów, o których mowa w pkt 2, oraz całkowitej wartości dostaw towarów, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3, pomniejszona o kwotę podatku lub podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego ani w poprzednim roku podatkowym kwoty 10 000 euro lub jej równowartości wyrażonej w walucie krajowej państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, przy czym w przypadku usługodawcy posiadającego siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju wyrażona w złotych równowartość kwoty w euro wynosi 42 000 zł.

Należy zauważyć, że art. 28k ust. 1 ustawy, ma zastosowanie do usług świadczonych drogą elektroniczną wyłącznie na rzecz podmiotów niebędących podatnikami.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zamierzacie Państwo nabyć od podmiotu z siedzibą w USA, który nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, usługę w postaci programu komputerowego do analizy wyników spółek (usługa subskrypcyjna, abonamentowa, (...)), tj. z dziedziny inwestowania na rynku kapitałowym (Program komputerowy). Będziecie Państwo nabywać usługę Programu komputerowego w imieniu własnym, a następnie ją odsprzedawać ostatecznym konsumentom – wyłącznie osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Program komputerowy będziecie Państwo sprzedawać po cenie jego nabycia, bez jakiejkolwiek marży własnej. Sprzedaż Programu komputerowego będzie stanowiła usługę elektroniczną. Ponadto nie jesteście Państwo zarejestrowani w Polsce do punktu kompleksowej obsługi procedury (...).

Państwa wątpliwości sformułowane w pytaniu nr 1 dotyczą kwestii ustalenia, czy usługa sprzedaży Programu komputerowego po cenie jego nabycia, tj. bez marży własnej na rzecz konsumentów powinna zostać opodatkowana w Polsce.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości w celu ustalenia miejsca świadczenia i opodatkowania w pierwszej kolejności należy ustalić jaka usługa będzie świadczona na rzecz  konsumentów. Przy określaniu z jaką konkretnie usługą mamy do czynienia warto mieć na uwadze specyfikę danego świadczenia i obowiązki ciążące na stronach umowy, w szczególności rodzaj i charakter składających się na daną usługę czynności. Kwestie te, zgodnie z zasadą swobody zawierania umów, regulowane są w zawieranych przez strony umowach cywilnoprawnych, jednakże nie mogą one naruszać obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego.

Należy wskazać, że w myśl art. 2 pkt 26 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o usługach elektronicznych - rozumie się przez to usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.

Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2011 r. Nr 77 str. 1) zwanego dalej „rozporządzeniem wykonawczym 282/2011”, stanowi, że:

Do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

W ust. 2 ww. artykułu zostały wymienione usługi, które należy uznać za „usługi świadczone drogą elektroniczną”.

Jak wynika z art. 7 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

Ustęp 1 obejmuje w szczególności:

a)ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami;

b)usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takich jak witryna lub strona internetowa;

c)usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;

d)odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;

e)pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych; itp.);

f)usługi wyszczególnione w załączniku I.

Załącznik I zawiera następujące usługi:

1.Punkt 1 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

a)tworzenie i hosting witryn internetowych;

b)automatyczna konserwacja oprogramowania, zdalnie i online;

c)zdalne zarządzanie systemami;

d)hurtownie danych online, umożliwiające elektroniczne przechowywanie i wyszukiwanie konkretnych danych;

e)dostarczanie online przestrzeni na dysku na żądanie.

2.Punkt 2 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

a)uzyskiwanie dostępu online i pobieranie oprogramowania (w szczególności programy w zakresie zamówień publicznych/księgowości, programy antywirusowe) oraz jego uaktualnień;

b)oprogramowanie blokujące pojawianie się banerów reklamowych;

c)sterowniki do pobierania, takie jak programy ustawiające interfejsy komputera i urządzeń peryferyjnych (np. drukarek);

d)automatyczna instalacja online filtrów na witrynach internetowych;

e)automatyczna instalacja online zabezpieczeń typu firewall.

3.Punkt 3 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

a)uzyskiwanie dostępu i pobieranie motywów pulpitów;

b)uzyskiwanie dostępu i pobieranie obrazów, fotografii i wygaszaczy ekranu;

c)zawartość książek w formie cyfrowej i innych publikacji elektronicznych;

d)prenumerata gazet i czasopism publikowanych online;

e)dzienniki logowania i statystyki odwiedzania stron internetowych;

f)wiadomości, informacje o sytuacji na drogach oraz prognozy pogody online;

g)informacje generowane automatycznie online przez oprogramowanie po wprowadzeniu przez klienta określonych danych, takich jak dane prawne lub finansowe (w szczególności stale uaktualniane kursy giełdowe);

h)dostarczanie przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych;

i)korzystanie z wyszukiwarek i katalogów internetowych.

4.Punkt 4 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

a)uzyskiwanie dostępu i pobieranie muzyki na komputery i telefony komórkowe;

b)uzyskiwanie dostępu i pobieranie sygnałów dźwiękowych, urywków nagrań, dzwonków i innych dźwięków;

c)uzyskiwanie dostępu do filmów i ich pobieranie;

d)pobieranie gier na komputery i telefony komórkowe;

e)uzyskiwanie dostępu do automatycznych gier online, które wymagają użycia Internetu lub innych podobnych sieci elektronicznych, gdy gracze są od siebie oddaleni

f)odbieranie programów radiowych lub telewizyjnych rozpowszechnianych za pomocą sieci radiowej lub telewizyjnej, internetu lub podobnej sieci elektronicznej, tj. słuchanie lub oglądanie programów w momencie wybranym przez użytkownika, na jego indywidualne życzenie, na podstawie katalogu programów wybranych przez dostawcę usług medialnych, np. telewizja lub wideo na życzenie;

g)odbieranie programów radiowych lub telewizyjnych rozpowszechnianych za pomocą internetu lub podobnej sieci elektronicznej (streaming IP), chyba że są one nadawane jednocześnie z ich transmisją lub retransmisją za pomocą sieci radiowych lub telewizyjnych;

h)dostawa treści audio i audiowizualnych za pomocą sieci komunikacyjnych, które to treści nie są udostępniane przez dostawcę usług medialnych i nie są objęte jego odpowiedzialnością redakcyjną;

i)dalsza dostawa treści audio i audiowizualnych należących do dostawcy usług medialnych, lecz dostarczanych przez inny podmiot za pomocą sieci komunikacyjnych.

5.Punkt 5 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

a)automatyczne nauczanie na odległość, którego funkcjonowanie wymaga użycia Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, wymagające niewielkiego bądź niewymagające żadnego udziału człowieka, łącznie z klasami wirtualnymi, z wyjątkiem sytuacji, gdzie Internet lub podobna sieć elektroniczna wykorzystywana jest jako proste narzędzie służące komunikowaniu się nauczyciela z uczniem;

b)ćwiczenia wypełniane przez ucznia online i sprawdzane automatycznie, bez udziału człowieka.

Natomiast, z art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011 wynika, że:

Ustęp 1 nie ma zastosowania do:

a)usług nadawczych;

b)usług telekomunikacyjnych;

c)towarów, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywają się elektronicznie;

d)płyt CD-ROM, dyskietek i podobnych nośników fizycznych;

e)materiałów drukowanych, takich jak książki, biuletyny, gazety lub czasopisma;

f)płyt CD i kaset magnetofonowych;

g)kaset wideo i płyt DVD;

h)gier na płytach CD-ROM;

i)usług świadczonych przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;

j)usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie);

k)usług fizycznych off-line naprawy sprzętu komputerowego;

l)hurtowni danych off-line;

m)usług reklamowych, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;

n)usług centrum wsparcia telefonicznego;

o)usług edukacyjnych obejmujących wyłącznie kursy korespondencyjne, takie jak kursy za pośrednictwem poczty;

p)konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert;

q-s) (uchylone);

t)biletów wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, zarezerwowanych online;

u)zakwaterowania, wynajmu samochodów, usług restauracyjnych, przewozu osób lub podobnych usług zarezerwowanych online.

Z powołanych przepisów wynika, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych powyżej przepisów. Istotne jest wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,

świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,

ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej jest niemożliwe,

nie jest objęta wyłączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011.

Jak wynika z art. 7 ust. 2 rozporządzenia 282/2011 do usług świadczonych drogą elektroniczną wlicza się m.in. dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami.

Zatem w sytuacji gdy sprzedaż oprogramowania jest dokonywana za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe to sprzedaż oprogramowania stanowi usługę elektroniczną w rozumieniu 2 pkt. 26 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w odniesieniu do przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro nabywacie Państwo usługę elektroniczną w postaci Programu komputerowego od podmiotu z siedzibą w USA, (którego beneficjentami są Państwa konsumenci) a następnie dokonujecie jej odsprzedaży na rzecz tych konsumentów (bez marży własnej), to biorąc pod uwagę brzmienie powołanego wyżej art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług należy uznać, że jako podmiot dokonujący odsprzedaży tej usługi, jesteście Państwo traktowani jak usługobiorca, a następnie usługodawca tej samej usługi. Tym samym, w analizowanej sprawie na gruncie ustawy występuje odpłatne świadczenie usług. Będziecie Państwo bowiem – jak wynika z treści wniosku – działali w imieniu własnym lecz na rachunek ostatecznych konsumentów, a zatem nabywacie i sprzedajecie konsumentom usługę elektroniczną w postaci Programu komputerowego. Ponadto – jak Państwo wskazaliście - nie będziecie mieć wpływu na ustalenie warunków dostawy (usługi w postaci Programu komputerowego), tj. terminu świadczenia, ceny, itp. W umowach będziecie Państwo wyraźnie wskazani jako podmiot sprzedający Program komputerowy na rzecz ostatecznego nabywcy (konsumenta). Fakturowanie sprzedaży usług w postaci Programu komputerowego odbywać się będzie poprzez wystawienie przez Państwa przewidzianego prawem dokumentu księgowego (faktury, paragonu fiskalnego) na rzecz ostatecznego nabywcy, tj. bezpośredniego konsumenta, zaś podmiot (sprzedawca) z USA będzie wystawiał faktury za sprzedaż Programu komputerowego na Państwa rzecz. Zatem nie występujecie tutaj Państwo w roli pośrednika między stronami a zawarta umowa nie jest umową trójstronną, która byłaby zawierana między podmiotem z USA a ostatecznym konsumentem, z Państwa udziałem, lecz jest to umowa zawierana bezpośrednio przez Państwa z konsumentem. Będziecie bowiem Państwo zobowiązani do zapewnienia usługi elektronicznej konsumentowi poprzez zakup takiej usługi u podmiotu z USA, a następnie jej odsprzedaż po cenie nabycia, bez doliczania własnej marży na rzecz konsumenta, a ostateczny konsument płaci Państwu wynagrodzenie za nabycie tej usługi. Zatem należy stwierdzić, że do opisywanej sytuacji będzie mieć zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy, gdyż będziecie Państwo nabywali usługę elektroniczną od podmiotu z USA, a następnie wyświadczycie na rzecz konsumenta wcześniej nabytą usługę elektroniczną. W związku z tym dla Państwa świadczenia powinny mieć zastosowania reguły właściwe dla usług elektronicznych.

W konsekwencji miejsce świadczenia dla tych usług - w przypadku ich sprzedaży na rzecz podmiotów niebędących podatnikami - należy określić na podstawie art. 28k ustawy.

W analizowanej sprawie miejscem świadczenia opisanych usług wykonywanych na rzecz konsumentów, osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w Polsce, jest terytorium Polski, zatem usługi te podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usług elektronicznych, w związku z czym, usługa ta nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Tym samym z tytułu świadczenia usługi elektronicznej na rzecz konsumentów z Polski w postaci Programu komputerowego będzie Państwo obowiązani rozliczyć podatek VAT w Polsce.

Zatem Państwa stanowisko, w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

W pytaniu nr 2 sformułowaliście Państwo wątpliwość, czy przy nabyciu Programu komputerowego od przedsiębiorcy z siedzibą w USA celem jego dalszej sprzedaży na rzecz konsumentów w Polsce, powstanie obowiązek naliczenia i odprowadzenia przez Państwa podatku VAT, z uwzględnieniem krajowej stawki podatku od ceny jego nabycia.

Na podstawie art. 2 pkt 9 ustawy:

Przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b)usługobiorcą jest:

- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,

- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,

- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy:

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, jeśli dokonał on nabycia usługi od dostawcy spoza terytorium Polski. Przepis wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Jak wynika z opisu sprawy, jesteście Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zamierzacie Państwo nabyć od podmiotu z siedzibą w USA, który nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, usługę elektroniczną w postaci Programu komputerowego.

Z uwagi na to, że posiadają Państwo siedzibę na terytorium kraju, to zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem opodatkowania nabywanych przez Państwa usług świadczonych przez podmiot zagraniczny, nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce - jest terytorium kraju, tj. Polski.

Wobec powyższego, nabywane przez Państwa usługi od podmiotu z USA (podmiotu zagranicznego) stanowią import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy, z tytułu którego są Państwo podatnikiem, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy i to na Państwu ciąży obowiązek rozliczenia nabywanych usług.

Ze względu na to, że usługodawca nie posiada w Polsce ani siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, Państwo, jako usługobiorca będziecie z tytułu nabycia usług podatnikiem zobowiązanym do rozpoznania importu usług i do opodatkowania w Polsce.

Jak już wcześniej stwierdzono, przepisy ustawy, jak i rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usług elektronicznych polegających na sprzedaży Programu komputerowego, w związku z czym, usługa ta nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Tym samym będzie Państwo zobowiązani do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT z tytułu nabycia usługi elektronicznej w postaci Programu komputerowego od podmiotu z USA.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Ponadto, informujemy, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa we wniosku wyroków tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element Państwa argumentacji, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowań w konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Natomiast odnośnie powołanych we wniosku  interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).