Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 15 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismami z 21 maja 2025 r. (wpływ 22 maja 2025 r.) oraz z 3 lipca 2025 r. (wpływ 3 lipca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca prowadzi działalność od 05.05.2006 r. w zakresie PKD 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Posiada budynek handlowo-usługowy. Zgodnie z projektem budowlanym zamierza w tym roku dokonać przebudowy i zmiany sposobu użytkowania części ostatniego piętra budynku handlowo-usługowego na lokale mieszkalne, które nie będą wyodrębnione.
Zamierzony sposób użytkowania:
Na parterze budynku znajdują się pomieszczenia handlowe. Piętro budynku stanowi lokal usługowy oraz projektowane lokale mieszkalne. W przyziemiu budynku znajdują się istniejące pomieszczenia magazynowe.
Parter: na parterze znajduje się 8 samodzielnych lokali usługowych z pomieszczeniami magazynowymi oraz komunikacja i klatka schodowa prowadząca na piętro budynku.
I piętro: stanowi 21 mieszkań składających się z salonu z aneksem kuchennym, łazienki oraz sypialni. Na piętro budynku prowadzą 2 klatki schodowe, jedna wewnątrz budynku, druga na zewnątrz od strony północnej. Do lokalu usługowego prowadzi trzecia, niezależna klatka schodowa zlokalizowana na zewnątrz budynku.
-powierzchnia użytkowa pietra I: 992,23 m2 (21 lokali mieszkalnych),
-powierzchnia użytkowa pietra I: 143,45 m2 (części wspólne),
-powierzchnia użytkowa parteru: 1268,52 m2 (część handlowa + część wspólna),
-powierzchnia użytkowa przyziemia: 501,93m2 (część handlowa +część gospodarcza).
W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie ujmowania w kosztach odpisów amortyzacyjnych.
Uzupełnienie
Jaka jest forma opodatkowania prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej (np. zasady ogólne, podatek liniowy)?
Forma opodatkowania prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności to podatek liniowy.
Czy budynek, o którym mowa we wniosku – w myśl przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) – (Dz. U. z 1999 r. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) – to budynek mieszkalny, czy niemieszkalny (proszę o udzielenie jednoznacznej odpowiedzi)?
Budynek, o którym mowa we wniosku, to budynek niemieszkalny.
Do jakiego rodzaju środków trwałych wg Klasyfikacji Środków Trwałych zostanie zakwalifikowany opisany we wniosku budynek; proszę wskazać konkretny symbol KŚT budynku?
Opisany we wniosku budynek zostanie zaklasyfikowany jako:
-symbol KŚT 110 Budynki mieszkalne – część, która będzie przebudowana, tj. część mieszkalna,
-symbol KŚT 103 Budynki handlowo-usługowe – parter, tj. lokale handlowo-usługowe.
Czy w związku z przebudową nastąpiła/nastąpi zmiana sposobu użytkowania części ostatniego piętra budynku handlowo-usługowego na lokale mieszkalne w rozumieniu art. 71 ustawy Prawo budowlane; jeżeli tak – czy fakt ten Pan zgłosił/zgłosi w odpowiednim organie i czy nastąpiło/nastąpi to przed tą zmianą?
Tak, w związku z przebudową nastąpi zmiana sposobu użytkowania części ostatniego piętra budynku handlowo-usługowego na lokale mieszkalne. Fakt ten zostanie zgłoszony w odpowiednim organie. Zgłoszenie zostanie dokonane przed zmianą sposobu użytkowania.
Uzupełnienie II
Czy na I piętrze budynku po zakończeniu przebudowy i zmianie sposobu użytkowania znajdować się będzie lokal usługowy, czy będą tam tylko lokale mieszkalne z częściami wspólnymi?
Na I piętrze budynku po zakończeniu przebudowy i zmianie sposobu użytkowania będą znajdować się tylko lokale mieszkalne z częściami wspólnymi.
Czy po zakończonej przebudowie i zmianie sposobu użytkowania budynku będzie to budynek mieszkalny, czy niemieszkalny w myśl przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) – (Dz. U. z 1999 r. Nr 112 poz. 1316 ze zm.)?
Po zakończeniu przebudowy i zmianie sposobu użytkowania budynku będzie to budynek niemieszkalny (parter usługowy) i mieszkalny (I piętro mieszkania).
Jaką powierzchnię będzie miał cały budynek po zakończeniu przebudowy i zmianie sposobu użytkowania oraz jaka powierzchnia będzie wykorzystywana do celów mieszkalnych, a jaka do celów niemieszkalnych?
Całkowita powierzchnia użytkowa budynku po przebudowie: 2903,63 m2 i wynika z poniższego:
Powierzchnia użytkowa piętra I: 992,23 m2 (21 lokale mieszkalne).
Powierzchnia użytkowa piętra I: 143,45 m2 (części wspólne).
Powierzchnia użytkowa parteru: 1265,92 m2 (część handlowa + część wspólna).
Powierzchnia użytkowa przyziemia: 501,93 m2 (część handlowa + część gospodarcza).
Do celów mieszkalnych będzie wykorzystywana powierzchnia I piętra.
Do jakiego rodzaju środków trwałych wg Klasyfikacji Środków Trwałych zostanie zakwalifikowany budynek po zakończeniu przebudowy i zmianie sposobu użytkowania; proszę wskazać konkretny symbol KŚT budynku?
Opisany we wniosku budynek zostanie zaklasyfikowany jako:
-symbol KŚT 110 Budynki mieszkalne – część, która będzie przebudowana, tj. część mieszkalna,
-symbol KŚT 103 Budynki handlowo-usługowe – parter, tj. lokale handlowo-usługowe.
Czy po zakończeniu przebudowy i zmianie sposobu użytkowania cały budynek będzie środkiem trwałym związanym z pozarolniczą działalnością gospodarczą i czy cały będzie w ramach tej działalności wykorzystywany/wynajmowany?
Tak, po zakończeniu przebudowy i zmianie sposobu użytkowania cały budynek będzie środkiem trwałym związanym z pozarolniczą działalnością gospodarczą i w ramach tej działalności będzie wykorzystywany.
Pytanie
Czy w przypadku zmiany sposobu użytkowania części budynku handlowo-usługowego opisanego powyżej Wnioskodawca będzie mógł ujmować w kosztach uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy - zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. To oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów .
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Jak wynika wprost z przedstawionej definicji wyłączenie z amortyzacji dotyczy budynków mieszkalnych lub też lokali mieszkalnych stanowiących odrębną nieruchomość.
Jeśli mamy do czynienia z jednym budynkiem, to należy ustalić, jaki jest jego przeważający charakter, gdyż to powinno decydować, czy dla potrzeb klasyfikacji w KŚT zostanie on uznany za budynek mieszkalny, czy też użytkowy. Bowiem w przypadku przeważającej części użytkowej budynku Podatnik nadal ma prawo do ujmowania w kosztach uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych.
Zdaniem Wnioskodawcy będzie on mógł kontynuować ujmowanie w kosztach odpisów amortyzacyjnych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:
-stanowią własność lub współwłasność podatnika,
-są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
-przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
-są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).
Stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Przepis ten, w takim brzmieniu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Został on bowiem zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105; dalej: „ustawa zmieniająca”). Zmiana ta jednak nie objęła budynków i lokali użytkowych, które nadal podlegają amortyzacji.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Posiada Pan budynek handlowo-usługowy. Zamierza Pan dokonać jego przebudowy i zmiany sposobu użytkowania części ostatniego piętra na lokale mieszkalne, które nie będą wyodrębnione. W pierwszym uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan m.in. że w związku z przebudową nastąpi zmiana sposobu użytkowania części ostatniego piętra budynku handlowo-usługowego na lokale mieszkalne. Fakt ten zostanie zgłoszony w odpowiednim organie, przed zmianą sposobu użytkowania. W drugim uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan, że na pierwszym piętrze budynku po zakończeniu przebudowy i zmianie sposobu użytkowania będą znajdować się tylko lokale mieszkalne z częściami wspólnymi. Ponadto – po zakończeniu przebudowy i zmianie sposobu użytkowania budynku będzie to budynek niemieszkalny (parter usługowy) i mieszkalny (I piętro mieszkania). Całkowita powierzchnia użytkowa budynku po przebudowie: 2903,63 m2 i wynika z poniższego: powierzchnia użytkowa piętra I: 992,23 m2 (21 lokali mieszkalnych), powierzchnia użytkowa piętra I: 143,45 m2 (części wspólne), powierzchnia użytkowa parteru: 1265,92 m2 (część handlowa + część wspólna), powierzchnia użytkowa przyziemia: 501,93 m2 (część handlowa + część gospodarcza). Opisany we wniosku budynek zostanie zaklasyfikowany jako: symbol KŚT 110 Budynki mieszkalne – część, która będzie przebudowana, tj. część mieszkalna oraz symbol KŚT 103 Budynki handlowo-usługowe – parter, tj. lokale handlowo-usługowe. Po zakończeniu przebudowy i zmianie sposobu użytkowania cały budynek będzie środkiem trwałym związanym z pozarolniczą działalnością gospodarczą i w ramach tej działalności będzie wykorzystywany.
Z powyższego wynika, że powierzchnia użytkowa mieszkalna I piętra będzie mniejsza niż powierzchnia użytkowa parteru i przyziemia wykorzystywanych na cele handlowe.
Z kolei w myśl Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316) – budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.
Zatem w przypadku, gdy powierzchnia użytkowa wykorzystywana dla celów niemieszkalnych jest większa niż powierzchnia wykorzystywana dla celów mieszkalnych – mamy do czynienia z budynkiem niemieszkalnym.
Oznacza to, że budynek, o którym mowa we wniosku, mimo przeznaczenia zarówno na cele mieszkalne (I piętro), jak i część handlową (parter, przyziemie) – spełnia definicję budynku niemieszkalnego.
W związku z tym w sytuacji, gdy dokona Pan przebudowy budynku i zmiany sposobu użytkowania piętra I na lokale mieszkalne, które nie będą wyodrębnione – nie znajdzie zastosowania art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem będzie Pan uprawniony do kontynuacji ujmowania w kosztach odpisów amortyzacyjnych.
Podsumowanie: w przypadku zmiany sposobu użytkowania części budynku handlowo-usługowego będzie Pan mógł kontynuować ujmowanie w kosztach uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.