Brak opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego Pani przez spółkę komandytową za prowadzenie jej spraw.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lipca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 22 lipca 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego Pani przez spółkę komandytową za prowadzenie jej spraw. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 października 2022 r. (data wpływu 19 października 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani polskim rezydentem podatkowym jest wspólnikiem spółek komandytowych. Pełni Pani w nich różne funkcje: komplementariusza albo komandytariusza.

Spółki komandytowe, w których jest Pani wspólnikiem, będą wypłacać na Pani rzecz, w trakcie trwania roku podatkowego zaliczki na zysk.

Ponadto, zarówno w sytuacji, gdy będzie Pani komplementariuszem jak i komandytariuszem, zgodnie z umowami spółek, będzie należne Pani wynagrodzenie za prowadzenie spraw tych spółek. Nie zostanie zawarta żadna dodatkowa umowa pomiędzy Panią a spółką. Jedynie umowa spółki będzie o tym stanowić.

Należy wskazać, iż prowadzi Pani również jednoosobową działalność gospodarczą, z której dochód opodatkowuje podatkiem liniowym. W ramach działalności gospodarczej jest Pani również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowała Pani ww. opis poprzez wskazanie:

Jest Pani polskim rezydentem podatkowym jest wspólnikiem spółki komandytowej. Pełni w niej Pani funkcję komplementariusza.

Spółka komandytowa, w której jest wspólnikiem będą wypłacać na Pani rzecz w trakcie trwania roku podatkowego zaliczki na zysk.

Ponadto, zgodnie z umową spółki, należne będzie Pani wynagrodzenie za prowadzenie spraw tej spółki. Nie zostanie zawarta żadna dodatkowa umowa pomiędzy Panią a spółką. Jedynie umowa spółki będzie o tym stanowić.

Prowadzi Pani również jednoosobową działalność gospodarczą, z której dochód opodatkowuje podatkiem liniowym. W ramach działalności gospodarczej jest Pani również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na pytania Organu:

a)przychodem z jakiego źródła – w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128) – jest wynagrodzenie uzyskiwane przez Panią jako Komplementariusz oraz jako Komandytariusz z tytułu wykonywania czynności w ramach umów ze spółkami komandytowymi (prosimy podać podstawę prawną)?

b)czy zawarte umowy ze spółkami komandytowymi przewidują odpowiedzialność Komandytariusza wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzeniem przez niego spraw danej Spółki? Jeśli tak, na czym ona polega? – należy szczegółowo wyjaśnić.

c)czy ewentualna odpowiedzialność Pani jako Komandytariusza wynikająca z umów ze spółkami komandytowymi jest niezależna od odpowiedzialności, którą ponosi komandytariusz na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, np. Kodeksu Spółek Handlowych?

d)kto ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za czynności wykonywane przez Panią jako Komandytariusza w ramach prowadzenia spraw Spółek? Z czego wynika ta odpowiedzialność oraz czy kwestia odpowiedzialności została zapisana wprost w umowach ze spółkami komandytowymi?

e)czy z warunków umów spółek komandytowych o których mowa we wniosku wynika, że Komandytariusz świadcząc czynności prowadzenia spraw Spółek wykorzystuje infrastrukturę i organizację wewnętrzną danej Spółki, w szczególności poprzez korzystanie z urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu itp.) oraz ewentualnie innych zasobów, którymi dysponuje dana Spółka (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowe karty płatnicze i kredytowe itp.)?

f)jak jest skalkulowane wynagrodzenie otrzymywane przez Panią jako Komandytariusza z tytułu wykonywanych czynności prowadzenia spraw Spółki (w tym czy jest to wynagrodzenie stałe, czy jest zależne od jakichś czynników – należy wskazać jakich)?

odpowiedziała Pani:

odpowiedź na pytanie a):

Po przeanalizowaniu roli, którą pełnić będzie Pani w spółkach komandytowych w odniesieniu do których złożony został wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, doprecyzowuje Pani, iż w rzeczywistości nastąpi tylko jeden wariant zdarzenia przyszłego, w którym:

·będzie Pani jedynie Komplementariuszem jednej Spółki Komandytowej.

·w tej jednej spółce komandytowej Pani, jako Komplementariusz, będzie prowadzić jej sprawy.

W poprzednim wniosku fakt występowania przez Panią w różnych spółkach jako Komplementariusz lub Komandytariusz wskazany został omyłkowo.

Jak zostało jednoznacznie wskazane w opisie sprawy w pierwotnie złożonym wniosku o interpretację, nie będzie Pani uzyskiwała od Spółki żadnego wynagrodzenia na podstawie osobnych umów zawartych ze Spółką (w szczególności – dodatkowej umowy o zarządzanie spółką). Wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki będzie należne Pani wyłącznie na podstawie postanowień umowy Spółki.

Odpowiedź na pytania z pkt b, c, d, e, f:

Nie dojdzie do zawarcia wskazanych w pytaniach umów między Panią a Spółką, której sprawy będzie Pani prowadzić.

W stanie faktycznym, w którym nastąpi zdarzenie przyszłe, w żadnym momencie nie będzie Pani komandytariuszem Spółki. Na mocy postanowień umowy spółki obowiązujących przez cały planowany okres poboru wynagrodzenia, będzie miała Pani status Komplementariusza.

Komplementariusze i komandytariusze Spółki będą ponosić odpowiedzialność zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa oraz umową spółki.

Pytanie

(we wniosku oznaczone jako 2) Czy wynagrodzenie wypłacane Pani przez spółki komandytowe za prowadzenie spraw danej spółki komandytowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

W uzupełnieniu wniosku oznaczone Ad. 2

Pani zdaniem, wynagrodzenie wypłacane Pani przez spółkę komandytową za prowadzenie spraw danej spółki komandytowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 z póź. zm.), dalej ustawa o VAT), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Szczegółowe zasady tworzenia, organizacji oraz funkcjonowania spółki komandytowej regulują natomiast przepisy art. 102-124 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), zwanej dalej k.s.h.

Zgodnie z art. 102, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co  najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W myśl art. 106, umowa spółki komandytowej powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Według art. 109 § 1 i § 2, spółka komandytowa powstaje z chwilą wpisu do rejestru. Osoby, które działały w imieniu spółki po jej zawiązaniu, a przed jej wpisem do rejestru, odpowiadają solidarnie.

Spółkę komandytową reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki. Komandytariusz natomiast nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. W sprawach przekraczających zakres zwykłych czynności spółki wymagana jest zgoda komandytariusza, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 117 i art. 121 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

W sprawach nieuregulowanych w Dziale III Tytułu II Kodeksu spółek handlowych poświęconym spółce komandytowej, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 ww. ustawy).

Na podstawie art. 37 § 1 przepisy rozdziału dotyczącego stosunków wewnętrznych spółki jawnej mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zgodnie natomiast z § 2 umowa spółki nie może ograniczyć lub wyłączyć przepisów art. 38.

W myśl art. 38 § 1 ww. ustawy nie można powierzyć prowadzenia spraw spółki osobom trzecim z wyłączeniem wspólników. Nieważne jest umowne ograniczenie prawa wspólnika do osobistego zasięgania informacji o stanie majątku i interesów spółki oraz umowne ograniczenie prawa do osobistego przeglądania ksiąg i dokumentów spółki (§ 2).

Z kolei zgodnie z art. 39 § 1 każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Każdy wspólnik może bez uprzedniej uchwały wspólników prowadzić sprawy nieprzekraczające zakresu zwykłych czynności spółki (§ 2). Jeżeli jednak przed załatwieniem sprawy, o której mowa w § 2, choćby jeden z pozostałych wspólników sprzeciwi się jej przeprowadzeniu, wymagana jest uprzednia uchwała wspólników (§ 3).

Na mocy art. 8 § 1-2 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana (nie ma jednak pełnej osobowości prawnej). Ponadto, spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Mając na uwadze powyższe przepisy, zauważyć należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wy nagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Powyższa definicja ma zatem charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym, jednakże zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Należy podkreślić, że obie te cechy powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Tak więc wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika - nawet jeśli jest on podatnikiem z innego tytułu - pozostaje poza zakresem opodatkowania.

Wnioskodawczyni, która w spółce ma status komplementariusza, będzie zgodnie z umową tej spółki uprawniona do prowadzenia jej spraw, jak również do pobierania miesięcznego wynagrodzenia z tego tytułu.

Komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki, chyba że został umową spółki lub uchwałą wspólników wyłączony od prowadzenia spraw spółki. Wspólnicy spółki ustalili w umowie spółki, iż za prowadzenie spraw spółki, komplementariusze mają prawo do wynagrodzenia.

Wynagrodzenie Wnioskodawczyni będzie związane z pełnieniem przez nią roli komplementariusza, a prowadzenie spraw spółki osobowej przez jej wspólnika nie jest równoznaczne z zawarciem umowy o zarządzanie spółką. Ponadto żadna dodatkowa umowa o wykonywanie tych czynności nie będzie zawarta.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzeniem spraw spółki komandytowej, w której jest wspólnikiem, trudno bowiem uznać, iż istnieje stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami, skoro są to  czynności wykonywane wewnątrz spółki przez jej wspólnika w ramach obowiązków przewidzianych przepisami k.s.h., a nie na podstawie zawarcia np. umowy zlecenia o wykonywanie tych czynności.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że Wnioskodawczyni, prowadząca sprawy spółki komandytowej w oparciu o przepisy kodeksu spółek handlowych, nie świadczy na rzecz spółki komandytowej czynności o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, działa bowiem w tym momencie jako wspólnik prowadzący sprawy spółki, a nie usługobiorca.

Wnioskodawczyni nie jest zatem podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z  prowadzeniem jako wspólnik spraw spółki komandytowej, a czynności przez nią wykonywane na rzecz spółki komandytowej nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Należy zatem stwierdzić, że ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy mamy do czynienia w sytuacji, w której dana czynność/zachowanie/zdarzenie posiada następujące cechy:

-stanowi świadczenie dające się wyodrębnić spośród innych czynności dokonywanych przez dany podmiot;

-świadczenie to może mieć charakter czynny lub bierny ‒ tj. może polegać zarówno na podejmowaniu danych czynności/działań jak również na powstrzymywaniu/zaniechaniu tych czynności/działań czy też ich tolerowaniu.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Appleand Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Ponadto dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy:

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach samodzielnej działalności gospodarczej.

Szczegółowe zasady tworzenia, organizacji oraz funkcjonowania spółki komandytowej regulują natomiast przepisy art. 102-124 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm.), zwanej dalej ,,ksh”.

Zgodnie z art. 102 ksh:

Stosownie do treści art. 117 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 103 ww. ksh:

Zgodnie z art. 37 § 1 i § 2 ustawy ksh:

W myśl art. 38 § 1 ksh:

Jak stanowi art. 38 § 2 ww. ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 39 ksh:

Z przywołanych uregulowań wynika, że Kodeks spółek handlowych przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Stosownie do art. 31 § 1 ksh:

Powyższe oznacza, że komplementariusz odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki solidarnie w sposób subsydiarny, lecz bez ograniczeń (stosownie do cytowanego wyżej art. 102 ksh), ponosząc ryzyko ekonomiczne.

Zważywszy na taki sposób uregulowania odpowiedzialności w Kodeksie spółek handlowych stwierdzić należy, że działalność usługodawcy będącego komplementariuszem powoduje odpowiedzialność u niego wobec osób trzecich za zobowiązania spółki komandytowej. Wskazanie na powyższe jest istotne, bowiem kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego jest jednym z wyróżników prowadzenia działalności gospodarczej.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 stycznia 2000 r. w sprawie C-23/98 Staatssecretaris van Financiën and J. Heerma ECLI:EU:C:2000:46 poddał analizie zagadnienie, czy wynajem części majątku przez partnera spółki tej spółce jest działalnością gospodarczą. Skład orzekający nie miał wątpliwości w tym zakresie i odpowiedział pozytywnie na przedstawione pytanie, uznając że mimo wszystko pomiędzy dwoma podmiotami – partnerem i spółką występuje ekonomiczna niezależność, a ich wzajemna relacja nie ma charakteru zbliżonego do charakteru występującego w stosunku pracy.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy wynagrodzenie wypłacane Pani przez spółkę komandytową za prowadzenie spraw danej spółki komandytowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pani polskim rezydentem podatkowym i jest wspólnikiem spółki komandytowej. Pełni w niej Pani funkcję komplementariusza. Spółka komandytowa, w której jest Pani wspólnikiem będzie wypłacać na Pani rzecz w trakcie trwania roku podatkowego zaliczki na zysk. Ponadto, zgodnie z umową spółki, należne będzie Pani wynagrodzenie za prowadzenie spraw tej spółki. Nie zostanie zawarta żadna dodatkowa umowa pomiędzy Panią a spółką, jedynie umowa spółki będzie o tym stanowić. Nie będzie Pani uzyskiwała od Spółki żadnego wynagrodzenia na podstawie osobnych umów zawartych ze Spółką (w szczególności – dodatkowej umowy o zarządzanie spółką). Na mocy postanowień umowy spółki obowiązujących przez cały planowany okres poboru wynagrodzenia, będzie miała Pani status Komplementariusza. Komplementariusze i komandytariusze Spółki będą ponosić odpowiedzialność zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa oraz umową spółki.

Z obowiązujących regulacji k.s.h. wynika, że komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki, za realizację którego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Jednakże, w jak wynika z opisu sprawy, otrzymuje Pani wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki, co wynika z umowy spółki komandytowej. Tym samym, Panią i spółkę komandytową łączy stosunek nie tylko wynikający z przepisów k.s.h., ale ponadto ten wynikający z treści umowy, z którego wynika, że w zamian za świadczone na rzecz spółki komandytowej usługi (prowadzenie spraw spółki) otrzymuje Pani wynagrodzenie. Zatem istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi przez Panią usługami, a otrzymywanym przez Panią (jako komplementariusza) wynagrodzeniem.

Należy zatem stwierdzić, że czynności wykonywane przez Panią jako komplementariusza na rzecz spółki komandytowej, za które spółka płaci Pani wynagrodzenie – będą stanowiły działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowej przez Panią jako komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem, będą usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, Pani stanowisko, w którym wskazała Pani, że wynagrodzenie wypłacane Pani przez spółkę komandytową za prowadzenie spraw danej spółki komandytowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią ... – będącą wspólnikiem spółki komandytowej, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla pozostałych wspólników spółki komandytowej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).