W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Natomiast, stosownie do art. 28b ust. 3 ustawy:

Z powołanych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Należy wskazać, że kwestie związane z obowiązkiem wystawiana faktur regulują przepisy Rozdziału 1 „Faktury” Działu IX ustawy „Dokumentacja” (przepisy art. 106a – 106q ustawy).

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy:

Z przepisu art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że:

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, w tym w pkt 5, 10 oraz 12-14 wymieniono:

Jednocześnie w art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy wskazano, że:

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy:

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę w Polsce. Spółka jest czynnym polskim podatnikiem VAT prowadzącym opodatkowaną działalność VAT w zakresie usług kurierskich, w obrocie krajowym i międzynarodowym, polegających na przyjmowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu paczek – przesyłek pocztowych w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe oraz przesyłek towarowych w rozumieniu ustawy Prawo przewozowe.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy ww. usługi m.in. zagranicznemu kontrahentowi (Klientowi) posiadającemu siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech oraz zarejestrowanemu w Polsce dla potrzeb podatku VAT.

Klient prowadzi w Polsce działalność i jest zarejestrowany dla potrzeb VAT od 2010 r. W związku z przeprowadzoną w styczniu 2020 r. reorganizacją zasad prowadzenia działalności w Polsce (tj. powstaniem Utworzonej spółki oraz przejęciem przez nią zadań realizowanych wcześniej w Polsce przez Klienta we własnym zakresie), Klient wystąpił do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji dotyczącej klasyfikacji VAT działań realizowanych w Polsce. W efekcie, Klient uzyskał interpretację indywidualną w zakresie VAT, w ramach której uzyskał potwierdzenie, że działania realizowane przez Klienta w Polsce w przyjętym od stycznia 2020 r. modelu (tj. z wykorzystaniem wsparcia Utworzonej spółki oraz współpracą z innymi podmiotami w Polsce, w tym z operatorem logistycznym), nie kreują w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności Klienta w rozumieniu VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi kurierskie na rzecz Klienta, które wykonywane są przez niego na podstawie wygranego przetargu, organizowanego przez centralę Klienta. Zgodnie z charakterystyką współpracy, Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie transportu towarów związanych ze sprzedażą internetową towarów magazynowanych w centrach logistycznych Klienta położonych na terytorium Polski (które to magazyny logistyczne prowadzone są przez operatorów logistycznych) do klientów indywidualnych głównie zlokalizowanych na terytorium kraju.

Zlecenia transportowe (wskazujące daty odbioru, miejsce dostarczenia, czas realizacji, kluczowe informacje związane z transportem itp.) są przekazywane Wnioskodawcy bezpośrednio przez operatorów logistycznych współpracujących z Klientem. Niemniej, operator logistyczny jest odpowiedzialny wyłącznie za techniczne przekazanie informacji o zleceniu transportowym, gdyż decyzje w tym zakresie podejmowane są przez odpowiednie zespoły zaangażowane przez centralę Klienta. Dodatkowo, pracownik operatora logistycznego przesyłając zlecenie transportowe jest zobowiązany przesłać je do wiadomości Klienta, tj. do Zespołu (...) zlokalizowanych w Holandii oraz w Niemczech.

Po wykonaniu zlecenia, Wnioskodawca przesyła do centrali Klienta dzienne raporty z systemu (…), zawierające informacje o statusach przesyłek, w tym potwierdzające doręczenia towarów przez Wnioskodawcę do ustalonych miejsc. Poza dziennymi raportami Wnioskodawca jest zobligowany do przygotowywania miesięcznych raportów w podziale na każdy magazyn. W sytuacji, gdyby pojawiła się konieczność dokonania odstępstw od ustalonych warunków w ramach przetargu, Wnioskodawca kontaktuje się bezpośrednio z centralnym Zespołem (...). Fakturowanie za wyświadczone przez Wnioskodawcę usługi odbywa się w cyklach miesięcznych i opiera się na zbiorczych zestawieniach. Do każdej faktury uwzględniającej szczegółowe informacje dotyczące ilości przesyłek nadanych w poszczególnych dniach miesiąca dołączana jest specyfikacja wskazująca numery paczek, ich wagę oraz cenę jednostkową. Przedmiotowe faktury wraz ze specyfikacją usług umieszczane są na uzgodnionym serwerze (…), skąd pobierane są bezpośrednio przez pracowników centrali Klienta w (...). Faktury są audytowane przez niemiecki Dział (...). Płatności za faktury realizowane są przez zespół księgowy w centrali Klienta w (...) i dokonywane są z niemieckiego rachunku bankowego Klienta.

Współpraca między Wnioskodawcą a Klientem rozpoczęła się przed styczniem 2020 r.

(tj. jeszcze w okresie kiedy w Polsce nie istniała Utworzona spółka). Zarówno przed styczniem 2020 r., jak i po tej dacie, usługi kurierskie świadczone były i są przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta (jako podmiotu zagranicznego). W szczególności, świadczenie usług nie jest realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Utworzonej spółki (która ma jedynie funkcję wspierającą Klienta w jego operacjach w Polsce; dodatkowo, jak wynika z uzyskanej przez Klienta interpretacji Utworzona spółka nie stanowi stałego miejsca prowadzenia działalności Klienta w Polsce). W konsekwencji, w całym okresie współpracy faktury z tytułu świadczonych usług wystawiane były i są przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz Klienta.

Niemniej jednak, na początku współpracy (przed styczniem 2020 r.) Klient poinformował Spółkę, iż w związku ze specyfiką działalności Klienta posiada on w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów VAT. W związku z tym Klient podał Spółce swój polski numer VAT dla potrzeb fakturowania. W efekcie, zarówno przed styczniem 2020 r., jak i po tej dacie faktury były wystawiane przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta z wykorzystaniem jego polskiego numeru VAT i zawierały w sobie kwotę polskiego VAT (Spółka traktowała te transakcje jako usługi świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności Klienta w Polsce, zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy).

Mając jednak na uwadze otrzymaną przez Klienta ww. interpretację indywidualną, Spółka powzięła wątpliwości, jak powinny wyglądać jej rozliczenia VAT z Klientem, począwszy od stycznia 2020 r.

Złożony wniosek dotyczy rozliczeń VAT dokonywanych przez Spółkę w związku z usługami świadczonymi na rzecz Klienta od stycznia 2020 r. (tj. od momentu, w którym Klient zrestrukturyzował model prowadzenia działalności w Polsce, angażując Utworzoną spółkę do realizacji usług wsparcia na jego rzecz), tj. w okresie, w którym zgodnie z uzyskaną przez Klienta indywidualną interpretacją z kwietnia 2022 r. Klient nie posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności dla celów w Polsce. W szczególności, złożony wniosek nie dotyczy traktowania VAT rozliczeń dokonywanych między Spółką a Klientem przed styczniem 2020 r.

Spółka nie wystawia i na ten moment nie planuje w najbliższej przyszłości wystawiania faktur ustrukturyzowanych przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur. Spółka nie dokonała/nie dokona z Klientem wyboru stosowania przepisu art. 29a ust. 13 ustawy wg zasad obowiązujących od 1 stycznia 2021 r.

Klient poinformował Spółkę w 2022 r. o otrzymaniu interpretacji indywidualnej w zakresie VAT, która potwierdziła brak stałego miejsca prowadzenia działalności Klienta na terytorium kraju od 1 stycznia 2020 r. W oparciu o tę interpretację indywidualną, Klient zawnioskował do Spółki o dokonanie odpowiedniej korekty wystawionych przez Spółkę faktur (dotyczących usług świadczonych przez Spółkę od 1 stycznia 2020 r.).

Strony uzgodniły, że odpowiednie korekty rozliczeń VAT (tj. skorygowanie przez Spółkę „do zera” naliczonego uprzednio i wykazanego na fakturach podatku VAT należnego) dla świadczonych od stycznia 2020 r. usług poprzedzi uzyskanie przez Spółkę interpretacji indywidualnej na bazie złożonego wniosku. Od uzyskania pozytywnej interpretacji Spółka uzależnia uznanie korekty za zasadną i dopuszczalną na gruncie przepisów o VAT, co akceptuje Klient. Jeśli bowiem w interpretacji indywidualnej otrzymanej przez Spółkę zostanie potwierdzone prawo Spółki do skorygowania uprzednio wystawionych faktur pierwotnych (korekta naliczonego uprzednio polskiego podatku VAT), Spółka wystawi odpowiednią fakturę korygującą, zgodnie z treścią uzyskanej interpretacji.

Intencja Stron w przedstawionym zakresie potwierdzona została w porozumieniu zaproponowanym przez Spółkę i zaakceptowanym i podpisanym przez Klienta (porozumienie z 20 lipca 2022 r.), w którym wskazano, że Spółka planuje wystąpić z wnioskiem o interpretację (tj. niniejszym wnioskiem) i będzie informować Klienta o statusie sprawy, zaś Klient będzie wspierać Spółkę w przygotowaniu wniosku o interpretację (np. w zakresie opisu stanu faktycznego).

W ocenie Spółki, powyższe porozumienie potwierdza (dokumentuje) dokonane przez Spółkę i Klienta uzgodnienia i wyznacza moment ich spełnienia. Warunki nie zostały jeszcze spełnione, ponieważ Spółka czeka na wydanie interpretacji indywidualnej we wnioskowanym zakresie. Spółka poinformowała, iż w przypadku wystawienia faktury korygującej, będzie ona zgodna z posiadaną dokumentacją.

Jednocześnie, zgodnie z treścią porozumienia sam termin wystawienia faktury korygującej będzie odrębnie uzgodniony przez strony. Zależeć będzie on bowiem od treści uzyskanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej. Nie wpływa to jednak – w ocenie Spółki – na samo uzgodnienie i na moment jego spełnienia.

Wątpliwości Wnioskodawcy wyrażone w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 1 dotyczą określenia, czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta w Polsce od 1 stycznia 2020 r. powinny być opodatkowane, zgodnie z przepisami art. 28b ust. 1 ustawy, a tym samym Spółka powinna wystawiać faktury dokumentujące świadczone usługi bez wykazanych kwot podatku VAT (jako usługi, których miejscem świadczenia dla celów VAT będzie kraj siedziby Klienta).

W analizowanym przypadku, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi kurierskie m.in. na rzecz zagranicznego kontrahenta (Klient) posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terenie Niemiec. Klient prowadzi w Polsce działalność gospodarczą i jest zarejestrowany w Polsce dla potrzeb podatku VAT. Zarówno przed styczniem 2020 r., jak i po tej dacie, usługi kurierskie świadczone były i są przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta (jako podmiotu zagranicznego). W szczególności, świadczenie usług nie jest realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej (Utworzonej spółki). Utworzona spółka nie stanowi stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Klienta w Polsce.

Wobec powyższego, Wnioskodawca świadczy usługi kurierskie na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy. Nabywca usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest podatnikiem, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w innym niż Polska kraju członkowskim Unii Europejskiej (Niemcy) i nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności. Jednocześnie przepisy art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy nie przewidują szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług kurierskich, gdy ich nabywcą jest podmiot będący podatnikiem, w rozumieniu art. 28a ustawy. Zatem, miejsce opodatkowania usług kurierskich świadczonych na rzecz Klienta, należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, w myśl której miejscem świadczenia (opodatkowania) tej usługi jest terytorium państwa, w którym Klient ma siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Niemiec. W konsekwencji, przedmiotowe usługi nie podlegają/nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Tym samym w omawianym przypadku to nabywca usługi – kontrahent niemiecki – zobowiązany jest/będzie do rozliczenia podatku w kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (Niemcy).

Zatem z uwagi na fakt, iż przedmiotowe usługi kurierskie świadczone przez Spółkę nie podlegają/nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce lecz w kraju, w którym Kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej zgodnie z przepisami prawa podatkowego obowiązującymi w kraju siedziby (tj. w Niemczech), w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę ww. usług kurierskich znajduje zastosowanie tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia.

W konsekwencji, Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do udokumentowania tej transakcji fakturą, która stosownie do art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy może nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14, tj. m.in. stawki i kwoty podatku oraz sumy wartości sprzedaży netto. Przy czym, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura ta powinna być opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Ad 1.

Podsumowując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta w Polsce od 1 stycznia 2020 r. powinny być opodatkowane, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy (z uwagi na brak stałego miejsca prowadzenia działalności Klienta w Polsce), a tym samym Spółka powinna wystawiać faktury dokumentujące świadczone usługi bez wykazanych kwot podatku VAT (jako usługi, których miejscem świadczenia dla celów VAT będzie kraj siedziby Klienta).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy wynikające z pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 dotyczą określenia, czy Spółka jest uprawniona do przeprowadzenia stosownej korekty wystawionych wcześniej faktur z tytułu usług świadczonych na rzecz Klienta od 1 stycznia 2020 r., a jeśli tak, to czy może dokonać korekty poprzez skorygowanie wystawionych wcześniej faktur „do zera” oraz wystawienie nowych poprawnych faktur dokumentujących świadczenie usług na rzecz Klienta.

W praktyce zdarzają się sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji, ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania tej faktury przez wystawienie faktury korygującej.

Jak stanowi art. 106j ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Na podstawie art. 106j ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

1 stycznia 2022 r. wszedł w życie art. 106j ust. 2a ustawy, z którego wynika, że:

W oparciu o art. 106j ust. 3 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Zgodnie z art. 106j ust. 3 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można jej uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami. Jeżeli więc faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek pozycji powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między ściśle określonymi podmiotami gospodarczymi.

Jak wynika z powyższych regulacji, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Korygowanie więc treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej, która, co do zasady, powinna odzwierciedlać właściwe, prawidłowe i zgodne z rzeczywistością kwoty i inne dane, potwierdzające rzetelność wystawionego dokumentu.

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Z powołanych przepisów dotyczących korygowania faktur wynika, że dopuszczalne jest korygowanie „pomyłek w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury”, przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc – co do zasady – wszelkie możliwe pomyłki.

Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości/ilości bądź wartości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Jednocześnie jak wskazano wyżej, z treści powołanych przepisów wynika, że konieczne jest, aby faktury, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały poza prawidłowo wykazaną kwotą podatku również takie dane jak nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej. Podkreślić należy, że prawidłowe oznaczenie tych treści faktury jest bardzo istotne, bowiem posługiwanie się błędnie wystawioną fakturą rodzi określone konsekwencje prawno-podatkowe.

W związku z tym mimo, iż na wystawionych fakturach nabywca figuruje np. z błędnym numerem NIP lub adresem i faktury te nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, nie można uznać, że zawierają one błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.

W przypadku zatem, gdy na fakturze błędnie została wykazana kwota podatku, czy też nieprawidłowo wskazany został nabywca, jego adres bądź numer NIP lub na fakturze nie umieszczono adnotacji, które winny widnieć na tym dokumencie, jedynym sposobem naprawienia tego typu błędu jest wystawienie faktury korygującej przez sprzedawcę. Korygowanie faktury w tym zakresie należy do obowiązków wystawcy faktury (sprzedawcy), który koryguje fakturę pierwotną wystawiając fakturę korygującą.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przypadkiem, gdzie fakturowanie za wyświadczone przez Wnioskodawcę usługi odbywa się w cyklach miesięcznych i opiera się na zbiorczych zestawieniach. Przedmiotowe faktury wraz ze specyfikacją usług umieszczane są na uzgodnionym serwerze (...), skąd pobierane są bezpośrednio przez pracowników centrali Klienta. Zarówno przed styczniem 2020 r., jak i po tej dacie, usługi kurierskie świadczone były i są przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta (jako podmiotu zagranicznego). W konsekwencji, w całym okresie współpracy faktury z tytułu świadczonych usług wystawiane były i są przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz Klienta. Niemniej jednak, na początku współpracy (przed styczniem 2020 r.) Klient poinformował Wnioskodawcę, iż w związku ze specyfiką działalności Klienta posiada on w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów VAT. W związku z tym Klient podał Spółce swój polski numer VAT dla potrzeb fakturowania. W efekcie, zarówno przed styczniem 2020 r., jak i po tej dacie faktury były wystawiane przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta z wykorzystaniem jego polskiego numeru VAT i zawierały w sobie kwotę polskiego VAT. Wnioskodawca traktował te transakcje jako usługi świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności Klienta w Polsce.

W analizowanej sprawie doszło więc do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem i te usługi powinny być prawidłowo udokumentowane.

Spółka wystawiła faktury na Klienta, jednakże na fakturze widniał polski numer VAT oraz wykazana została kwota podatku VAT. Zatem w istocie mamy do czynienia z wystawieniem faktury z błędnym numerem NIP oraz błędną kwotą podatku. Na fakturze tej nie umieszczono również adnotacji „odwrotne obciążenie”.

Uwzględniając więc powołane przepisy oraz fakt, że Wnioskodawca wystawił faktury z błędnym numerem NIP i faktury te zawierały w sobie kwotę polskiego VAT stwierdzić należy, że Spółka powinna skorygować błędnie wystawione faktury.

Skorygowanie błędu polegającego na nieprawidłowym wskazaniu na fakturach danych, tj. numeru NIP nabywcy, kwot podatku oraz uzupełnieniu brakującej adnotacji „odwrotne obciążenie” powinno nastąpić – zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy – poprzez wystawienie faktury korygującej, zawierającej dane określone w art. 106j ust. 2 ustawy. Wnioskodawca powinien na fakturze korygującej skorygować wykazaną uprzednio kwotę podatku, wskazać prawidłową treść korygowanych pozycji, czyli prawidłowy numer, za pomocą którego nabywca usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, pod którym nabył on usługi oraz adnotację „odwrotne obciążenie”.

Należy podkreślić, że z uwagi na fakt, iż w analizowanej sprawie doszło do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem, brak jest podstaw do korygowania wystawionych faktur „do zera”.

W związku z powyższym, stosownie do art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, Wnioskodawca powinien do faktur objętych zakresem wniosku wystawić faktury korygujące, zawierające prawidłową treść korygowanych pozycji oraz adnotację „odwrotne obciążenie”. W tym przypadku podstawą do dokonania korekt podatku należnego jest uzyskanie informacji od Klienta, że zakres jego działalności, którą prowadzi w Polsce, nie powoduje powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju i w związku z tym – jak stwierdzono w niniejszej interpretacji – miejscem opodatkowania usługi kurierskiej nie jest terytorium Polski.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że:

Ad 2.

Spółka jest uprawniona do przeprowadzenia stosownej korekty wystawionych wcześniej faktur z tytułu usług świadczonych na rzecz Klienta od 1 stycznia 2020 r. poprzez skorygowanie wystawionych wcześniej faktur.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Ad 3.

Spółka nie jest uprawniona do przeprowadzenia stosownej korekty wystawionych wcześniej faktur z tytułu usług świadczonych na rzecz Klienta od 1 stycznia 2020 r. poprzez skorygowanie wystawionych wcześniej faktur „do zera” oraz wystawienie nowych poprawnych faktur dokumentujących eksport usług na rzecz Klienta. Korekta wystawionych wcześniej faktur z tytułu usług świadczonych na rzecz Klienta od 1 stycznia 2020 r. powinna bowiem nastąpić poprzez wystawienie faktur korygujących, zawierających prawidłową treść korygowanych pozycji, zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest nieprawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy objęte pytaniem oznaczonym we wniosku nr 4 dotyczą określenia, czy Spółka jest uprawniona do korekty rozliczeń w zakresie zadeklarowanej poprzednio sprzedaży krajowej, w oparciu o zbiorczą fakturę korygującą.

W oparciu o powołany wyżej art. 106j ust. 3 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Zgodnie z powołanym wyżej art. 106j ust. 3 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Wskazać należy, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca winna spełniać wszystkie wymogi wskazane w art. 106j ust. 2 ustawy, zaś tzw. uproszczona faktura korygująca (faktura korygująca wystawiana w przypadku, gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie) winna dodatkowo spełniać wymogi, o których mowa w art. 106j ust. 3 ustawy.

Powołane powyżej przepisy ustawy nie odnoszą się wprost do wystawiania zbiorczej faktury korygującej. Przepisy te nie wyłączają jednak możliwości jej wystawiania. Dlatego też należy przyjąć, że nie ma przeszkód, aby wystawiać zbiorczą fakturę korygującą do co najmniej kilku faktur dokumentujących pierwotną sprzedaż.

Jak już wskazano wyżej, Spółka powinna skorygować błędnie wystawione faktury poprzez wystawienie faktur korygujących, zawierających prawidłową treść korygowanych pozycji oraz adnotację „odwrotne obciążenie”.

Wobec powyższego, w analizowanej sprawie Wnioskodawca może w celu udokumentowania przedmiotowych korekt wystawić zbiorczą fakturę korygującą odnoszącą się do wszystkich faktur pierwotnych wystawionych na rzecz Klienta. Jednocześnie z uwagi na fakt, że ta faktura korygująca nie będzie dokumentować udzielenia opustu, obniżki ceny, Spółka nie może skorzystać z uproszczeń wynikających z art. 106j ust. 3 ustawy i taka zbiorcza faktura korygująca musi spełniać wszystkie warunki określone dla faktur korygujących wskazane w art. 106j ust. 2 ustawy.