Interpretacja indywidualna z dnia 19.11.2020, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.696.2020.2.MH, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

możliwość korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2020 r. (data wpływu) uzupełnionym pismami z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu) i z dnia 4 listopada 2020 r. (data wpływu 13 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze wolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu) i z dnia 4 listopada 2020 r. (data wpływu 13 listopada 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniach wniosku).

Wnioskodawca figuruje w rejestrze VAT jako podatnik zwolniony (data rejestracji jako podatnika VAT 203-09-01). Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa finansowego i przychód Wnioskodawcy w roku 2019 oraz 2020 dotyczył wyłącznie świadczenia usług zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37, 38, 40 i 41 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza rozszerzyć zakres świadczonych usług o pośrednictwo w zawieraniu umów w zakresie jaki przedstawił poniżej. Działalność, którą Wnioskodawca zamierza prowadzić kwalifikuje się jako PKD 70.22Z (Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania).

Rola Wnioskodawcy polega na:

• wyszukanie potencjalnych klientów zainteresowanych inwestycjami na ich gruncie w zakresie farm fotowoltaicznych lub biogazowni;

• przedstawieniu potencjalnym klientom zarysu oferty proponowanej przez inwestorów z branży wraz z warunkami cenowymi;

• przygotowanie wniosku i przesłanie go do analizy do firmy współpracującej; w ramach przygotowania wniosku należy dokonać ustaleń formalnych u klienta oraz w gminie i sądzie wieczystoksięgowym;

• w przypadku pozytywnej analizy wniosku, pomoc w redagowaniu umowy;

• pośredniczenie w ustaleniu finalnej wersji umowy pomiędzy klientem a inwestorem (Wnioskodawca nie doradza w kształcie umowy - jest on narzucony przez inwestora, Wnioskodawca pośredniczy jedynie z przekazywaniu uwag i zastrzeżeń klienta oraz wyjaśnień inwestora; w imieniu inwestora działa firma współpracująca);

• po zawarciu umowy pomoc w procedowaniu wniosków o uzyskanie warunków środowiskowych, warunków zabudowy oraz uzyskanie pozwolenia na budowę (występowanie do właściwych podmiotów - urzędów gminy, powiatów, zakładów energetycznych - właściwych do miejsca posadowienia inwestycji.

Formalnie o wszystkie warunki występuje firma pośrednicząca - rola Wnioskodawcy polega na wspieraniu działań; działanie w terenie na miejscu. Na tym rola Wnioskodawcy się kończy - każdy etap realizacji jest odpowiednio wynagradzany - po jego oficjalnym zakończeniu. Wartość wynagrodzenia jest znana przez rozpoczęciem procedowania wniosku; może ulec zwiększeniu o 25% za zakończenie całego procesu w przeciągu okresu krótszego niż 12 miesięcy. Wnioskodawca nie uczestniczy w przygotowaniu projektu technicznego ani dopracowaniu szczegółów kontraktu (nie bezpośrednio).

W uzupełnieniu wniosku na pytanie nr 1 zawarte w wezwaniu tut. Organu: Czy Wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność gospodarczą w zakresie wskazanym we wniosku w roku 2020 r.? Wnioskodawca wskazał: Tak.

Na pytanie nr 2 Organu: Jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca, to należy wskazać, czy przewidywana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży z tytułu usług, o które Wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność gospodarczą, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym 2020, nie przekroczy kwoty 200.000 zł? Wnioskodawca wskazał: Wartość sprzedaży związanej z rozszerzeniem działalności z całą pewnością nie przekroczy w ciągu 2020 r. kwoty 200.000 zł.

Na pytanie nr 3: Czy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności, będzie świadczyć usługi w zakresie doradztwa lub usługi prawnicze? Wnioskodawca wskazał: Nie będę świadczyć usług prawniczych. Świadczone przeze mnie usługi, o których prowadzenie rozszerzam działalność gospodarczą wg mojej oceny nie będą usługami doradztwa aczkolwiek są one objęte PKD 70.22Z (Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania).

Na pytanie Organu: Czy Wnioskodawca będzie wykonywał inne - niż wymienione w pytaniu nr 3 - czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. Zm.)? Wnioskodawca wskazał: Nie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 listopada 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż z noworozpoczynanej działalności w proporcji w 2020 r. nie przekroczy kwoty 200.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadząc działalność zgodną z powyższym opisem Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność, którą Wnioskodawca zamierza prowadzić nie jest świadczeniem usług w zakresie doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2) b) ustawy o podatku od towarów i usług zatem zdaniem Wnioskodawcy może on korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług mimo zakwalifikowania tego rodzaju działalności jako PKD 70.22Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

• jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
   • energii elektrycznej (CN 271600000),
   • wyrobów tytoniowych,
   • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
2. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
3. terenów budowlanych,
4. nowych środków transportu,
5. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
   • preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
   • komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
   • urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (PKWiU 27),
   • maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
6. hurtowych i detalicznych części do:
   • pojazdów samochodowych (PKWiU 45.3),
   • motocykli (PKWiU 45.4);

Z powyższych regulacji wynika, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, nie korzystają podatnicy świadczący np. usługi prawnicze oraz usługi doradztwa.

Zauważyć należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do ustawy, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto doradza. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa oraz nie będzie wykonywał innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, ponadto wartość sprzedaży Wnioskodawcy za 2020 rok w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2020 nie przekroczy kwoty 200.000,00 zł, to w związku z rozszerzeniem działalności, o usługi pośrednictwa w zawieraniu umów, Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej