Powyższe rozumienie świadczenia usług na gruncie VAT znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: „TSUE”). Przykładowo w często powoływanym w kontekście takich spraw wyroku z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma Trybunał wskazał, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. Ponadto w praktyce podatkowej, wskazuje się, że opodatkowaniu VAT będzie podlegało tylko to świadczenie, w przypadku którego istnieje odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Jeżeli nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, to wówczas świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 maja 2018 r. sygn. 0114-KDIP4.4012.187.2018.1.BS).

Krajowe orzecznictwo w tej kwestii uwzględnia tezy ugruntowanego orzecznictwa TSUE dotyczącego opodatkowania usług jako świadczenia wzajemnego w VAT (por. wyrok z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, wyrok z 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 Association coopérative „Coöoperatieve Aardappelenbewaarplaats GA”, wyrok z 12 września 2000 r. w sprawie C-276/97 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej, wyrok z 12 września 2000 r. w sprawie C-358/97 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Irlandii i wyrok z 12 września 2000 r. w sprawie C-408/97 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów.

Na podstawie orzecznictwa TSUE formułuje się ogólne stanowisko, zgodnie z którym za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być relacje, w których:

1.istnieje jakiś związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

2.wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

3.istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

4.odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

5.istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Z uwagi na powyższe wnioski TSUE, w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że podział na gruncie ustawy o VAT na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że wypełnia on wszelkie przejawy aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych, odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, jest co do zasady albo świadczeniem usług, albo dostawą towarów (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 stycznia 2014 r. sygn. I FSK 388/13 czy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn. I FSK 1072/13; prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 marca 2018 r. sygn. III SA/Wa 1347/17).

Co istotne, w piśmiennictwie wskazuje się, iż: „Dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą. Nie ma tutaj bowiem żadnej konsumpcji. Skoro świadczenie nie jest konsumowane (przy czym nie chodzi tutaj wyłącznie o finalną konsumpcję), to nie stanowi ono usługi. Musi pozostać poza sferą objętą opodatkowaniem VAT; podatek ten bowiem obciąża konsumpcję. Podobny pogląd wyraził WSA w Białymstoku, który w orzeczeniu z 28. Sierpnia 2007 r. (ISA/Bk 254/07, LEX nr 295685) stwierdził, że w przypadku usługi świadczeniobiorca (konsument) musi odnosić z niego, choćby nawet potencjalną, korzyść, musi wystąpić więc „konsumpcja świadczenia” (A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XV, Warszawa 2021, art. 8.).

CK uważa, że przekazanie pomiędzy Stronami określonej części wpływów z biletów pozostaje poza zakresem ustawy o VAT, bowiem nie towarzyszy mu jakiekolwiek wzajemne świadczenie, które to uzasadniałoby objęcie takiego transferu środków podatkiem VAT. Przekazanie określonego pomiędzy Stronami procenta wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie stanowi jedynie rozliczenie finansowe realizowanego wspólnie Wydarzenia i w ocenie CK nie towarzyszy mu świadczenie usług, czy dostawa towarów pomiędzy Stronami. W przypadku umów wspólnego przedsięwzięcia żadna ze Stron nie może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta transakcji. Osiągnięcie celu wspólnego, tj. organizacja Wydarzenia, nie wiąże się bezpośrednio ze świadczeniem na rzecz drugiej Strony Umowy, a ze świadczeniem na rzecz odbiorców zewnętrznych (widzowie Wydarzenia, którzy zakupili bilety wstępu).

Tym samym, otrzymane przez którąkolwiek ze Stron środki ze sprzedaży biletów, stanowią jedynie efekt podziału wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie pomiędzy Stronami umowy, nie jest to zapłata za jakiekolwiek świadczenia wzajemne pomiędzy Stronami. Dlatego też, zdaniem CK nie jest prawidłowe udokumentowanie takiego transferu środków fakturą VAT, lecz właściwe jest wystawienie innego dokumentu zarezerwowanego dla czynności spoza zakresu przedmiotowego ustawy o VAT, jak np. nota księgowa.

Tożsame wnioski w tym zakresie wynikają z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 maja 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.137.2019.1.KBR „Przechodząc zatem do kwestii opodatkowania podatkiem VAT podziału wypracowanego zysku należy wskazać, że okolicznością, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy decyduje o opodatkowaniu jest odpłatność za świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dane świadczenie. Jest ono najczęściej określane umową pomiędzy stronami transakcji i stanowi skutek określonego przysporzenia. Trudno taką cechę przypisywać operacji księgowej polegającej na podziale wypracowanego zysku. Rozliczenie ustalonego procenta przychodów przypadającego na każdą ze stron umowy nie będzie stanowić świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy. Jak wynika z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku, osiągnięcie wspólnego celu, jakim jest organizacja Zjazdu ... nie wiąże się bezpośrednio ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę na rzecz A. Czynności, jakie Wnioskodawca podejmował w celu organizacji Zjazdu w postaci opracowania wkładu merytorycznego oraz wsparcia A przy pozyskiwaniu sponsorów i wystawców, nie mogą zostać uznane za odpłatne świadczenie usług, z tytułu których Wnioskodawca jest uprawniony do partycypacji w wypracowanym zysku. Rozdział środków stanowiących zysk z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia w odpowiednich proporcjach wynika z mocy zawartej umowy o współpracy, a nie ze świadczenia wzajemnego, do którego zobligowany został Wnioskodawca. W tym miejscu należy raz jeszcze podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność (tj. dostawa towarów lub świadczenie usług), a nie sama płatność. Podsumowując, płatność w wysokości 50% wypracowanego zysku z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia polegającego na organizacji Zjazdu, otrzymana przez Wnioskodawcę nieodnosząca się do żadnych wykonanych przez niego usług a stanowiąca jedynie podział nadwyżki środków finansowych, pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT”.

Wskazane wyżej stanowisko wynika również z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 września 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.385.2019.1.IZ: „Podsumowując, płatność w wysokości 50% wypracowanego zysku z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia polegającego na organizacji Wydarzenia, otrzymana przez Wnioskodawcę nieodnosząca się do żadnych wykonanych przez niego usług, a stanowiąca jedynie podział nadwyżki środków finansowych, pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy. Z powołanych przepisów wynika, podatnik ma obowiązek wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, w więc odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług. Z uwagi na to, że środki pieniężne otrzymywane przez Wnioskodawcę w związku z podziałem zysku pomiędzy uczestnikami realizowanego Wydarzenia (wspólnego przedsięwzięcia), nie stanowią wynagrodzenia za czynności określone w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a tym samym pozostają one poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, nie powinny być dokumentowane fakturami. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne powinny być udokumentowane nie fakturą lecz innym dowodem księgowym, np. notą księgową wystawianą przez Wnioskodawcę na Spółkę. Z powyższych względów przekazanie na rzecz A przypadających A wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie nie podlega opodatkowaniu VAT i nie powinno zostać udokumentowane wystawioną przez Organizatora fakturą VAT, lecz innym dokumentem np. notą księgową”.

Kolejne potwierdzenie stanowiska CK wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 września 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.460.2021.2. MG: „Odnosząc się natomiast do kwestii niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przekazania na rzecz Wnioskodawcy wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie oraz sposobu dokumentowania przez Wnioskodawcę wpływów ze sprzedaży biletów, należy wskazać, że okolicznością, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy decyduje o opodatkowaniu jest, jak wskazano na wstępie, odpłatność za świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dane świadczenie. Jest ono najczęściej określane umową pomiędzy stronami transakcji i stanowi skutek określonego przysporzenia. Trudno taką cechę przypisywać operacji księgowej polegającej na podziale wypracowanego zysku. Rozliczenie ustalonego procenta przychodów przypadającego na każdą ze stron umowy nie będzie stanowić świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1, w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy. Jak wynika z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku, Strony w Umowie ustalają podział wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie według określonego klucza procentowego odzwierciedlającego zaangażowanie Organizatora oraz A jako współorganizatora Wydarzenia. Strony dzielą się wpływami ze sprzedaży biletów na Wydarzenie. Przekazanie części wpływów ze sprzedaży biletów na wydarzenie po jego zakończeniu nie wiąże się z żadnym dodatkowym działaniem ze strony A. Rozdział środków stanowiących zysk z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia w odpowiednich proporcjach wynika z mocy zawartej umowy, a nie ze świadczenia wzajemnego, do którego zobligowany został Wnioskodawca. W tym miejscu należy raz jeszcze podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność (tj. dostawa towarów lub świadczenie usług), a nie sama płatność. Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że wpływy ze sprzedaży biletów na Wydarzenie (według określonego klucza procentowego ustalonego w umowie) otrzymane przez Wnioskodawcę nie będą się odnosiły do żadnych wykonanych przez niego usług, a będą stanowiły jedynie podział środków finansowych, który pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy. Z powołanych przepisów wynika, podatnik ma obowiązek wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, w więc odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług.

Z uwagi na to, że środki pieniężne otrzymywane przez Wnioskodawcę w związku z podziałem wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie (wspólne przedsięwzięcie), nie będą stanowiły wynagrodzenia za czynności określone w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a tym samym będą one pozostawały poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, nie powinny być dokumentowane fakturami. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne nie powinny być udokumentowane fakturą, lecz innym dowodem księgowym, np. notą księgową wystawianą przez Wnioskodawcę na Organizatora. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, tj. niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przekazania na rzecz Wnioskodawcy wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie oraz sposobu dokumentowania przez Wnioskodawcę przekazania przez Organizatora wpływów ze sprzedaży biletów, należało uznać za prawidłowe.”

Odnosząc się natomiast do kwestii braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przez CK z faktury, którą wystawiłby Partner, dokumentującej ostateczne rozliczenie wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie, poparcie tego stanowiska również odnajdujemy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 września 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.460.2021.2.MG: „Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Jak wskazano powyżej, przekazanie wkładu finansowego przez Wnioskodawcę na rzecz Organizatora nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku wystawienia przez Organizatora faktury dokumentującej przekazanie wkładu finansowego przez A, Wnioskodawcy – stosownie do art. 86 ust. 3a pkt 3 ustawy – nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury, ponieważ przedmiotowa faktura nie będzie dokumentowała czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, tj. niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przekazania wkładu finansowego przez Wnioskodawcę na rzecz Organizatora oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej przekazanie ww. wkładu (wystawionej przez Organizatora), należało uznać za prawidłowe.”

Reasumując wystawienie przez Partnera w okolicznościach wskazanych we wniosku faktury oznaczałoby brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przez CK z takiej faktury, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, ze względu na udokumentowanie fakturą czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Odpowiedź na pytanie nr 2:

CK uważa, że będzie miało prawo do odliczenia w 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących poniesione przez CK we własnym imieniu, ale na poczet wspólnego przedsięwzięcia koszty, które można w całości przypisać do organizacji Wydarzenia, np. reklama Wydarzenia.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Jak stanowi ust. 2 pkt 1 lit. a) przywołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z podejściem prezentowanym przez organy podatkowe (por. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 18 października 2019 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.300.2019.2.ISK) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi może mieć charakter bezpośredni lub pośredni, przy czym:

-o związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika;

-o związku pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że planowane koszty, które będą ponoszone przez CK we własnym imieniu, ale na poczet wspólnego przedsięwzięcia związane z organizacją Wydarzenia, które można w całości przypisać do organizacji Wydarzenia, będą miały bezpośredni związek z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT (8% – sprzedaż biletów wstępu na Wydarzenie). W związku z tym CK będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wyżej wymienionych kosztów w 100%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council: „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.

Należy też zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-16/93 Tolsma, gdzie Trybunał wskazał, że czynność: „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Zatem, za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

-istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

-wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

-istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi, odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

-istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zauważyć w tym miejscu należy, że umowa o współpracy nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 poz. 1740 ze zm.):

W świetle tego przepisu należy zatem przyjąć, że zawarcie umowy o współpracy w ramach wspólnego przedsięwzięcia jest możliwe na podstawie ww. przepisu, w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę o współpracy w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku.

Odnosząc się do opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania pomiędzy Stronami wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie oraz sposobu dokumentowania wpływów ze sprzedaży biletów, należy wskazać, że okolicznością, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy decyduje o opodatkowaniu jest, jak wskazano na wstępie, odpłatność za świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dane świadczenie. Jest ono najczęściej określane umową pomiędzy stronami transakcji i stanowi skutek określonego przysporzenia.

Trudno taką cechę przypisywać operacji księgowej polegającej na podziale wypracowanego zysku. Rozliczenie ustalonego procenta przychodów przypadającego na każdą ze stron umowy nie będzie stanowić świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1, w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku, CK i Partner występują łącznie jako organizatorzy Wydarzenia, tj. współpracują przy wspólnej organizacji Wydarzenia. Jednocześnie żadna ze Stron nie organizuje Wydarzenia dla drugiej Strony, tzn. CK nie wykonuje usługi polegającej na zorganizowaniu Wydarzenia dla Partnera, ani też Partner nie wykonuje usługi polegającej na organizacji Wydarzenia dla CK. Umowa przewidywać będzie, że po zakończeniu sprzedaży biletów na Wydarzenie nastąpi ostateczne rozliczenie wpływów ze sprzedaży biletów według określonego klucza procentowego odzwierciedlającego zaangażowanie CK oraz Partnera jako organizatorów Wydarzenia. W celu całkowitego podziału wpływów netto, sumy raportów końcowych ze sprzedaży biletów przedstawionych przez Strony będą zsumowane, a następnie podzielone na pół. Strona, która osiągnęła mniejszą sprzedaż niż ustalony procent sumy sprzedanych biletów jest uprawiona do otrzymania od drugiej Strony różnicy pomiędzy wartością 50% wspólnej sprzedaży netto, a sprzedażą zarejestrowaną we własnej jednostce.

Rozdział środków stanowiących zysk z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia w odpowiednich proporcjach wynika z mocy zawartej umowy, a nie ze świadczenia wzajemnego, do którego zobligowana została Strona. W tym miejscu należy raz jeszcze podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność (tj. dostawa towarów lub świadczenie usług), a nie sama płatność.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że wpływy ze sprzedaży biletów na Wydarzenie (według określonego klucza procentowego ustalonego w umowie) otrzymane przez Stronę nie będą się odnosiły do żadnych wykonanych przez nią usług, a będą stanowiły jedynie podział środków finansowych, który pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Art. 2 pkt 22 ustawy stanowi, że:

Z powołanych przepisów wynika, że podatnik ma obowiązek wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a więc odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług.

Z uwagi na to, że środki pieniężne otrzymywane przez CK w związku z podziałem wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie (wspólne przedsięwzięcie), nie będą stanowiły wynagrodzenia za czynności określone w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a tym samym będą one pozostawały poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, nie powinny być dokumentowane fakturą, lecz innym dowodem księgowym, np. notą księgową wystawianą przez CK na rzecz Partnera.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przekazania pomiędzy Stronami wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie oraz sposobu dokumentowania przez CK przekazania wpływów ze sprzedaży biletów, jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej przekazanie wpływów ze sprzedaży biletów wystawionej przez Partnera należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić również należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano powyżej, przekazanie wpływów ze sprzedaży biletów na Wydarzenie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku wystawienia przez Partnera na rzecz CK faktury dokumentującej przekazanie wpływów ze sprzedaży biletów, nie będzie Państwu – stosownie do art. 86 ust. 3a pkt 2 ustawy – przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury, ponieważ przedmiotowa faktura nie będzie dokumentowała czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej przekazanie wpływów ze sprzedaży biletów wystawionej przez Partnera, jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również prawa do odliczenia w 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione przez Państwa koszty związane z organizacją Wydarzenia.

Należy podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, itp.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami, a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Jak wynika z opisu sprawy, planują Państwo nawiązać współpracę z Partnerem celem współorganizacji imprez kulturalnych. W związku z ponoszonymi kosztami związanymi z organizacją Wydarzenia, będą Państwo otrzymywali faktury, w których CK będzie figurowało jako nabywca towarów i usług. Planowane Wydarzenia będą odpłatne, biletowane. Sprzedaż biletów odbywać się będzie na zasadach uzgodnionego przez obie Strony Umowy podziału miejsc widowni CK (każda ze Stron sprzedaje konkretne rzędy i miejsca na widowni). Strony odprowadzają podatek VAT należny zgodnie ze swoimi raportami sprzedaży z systemu biletowego w odpowiednich miesiącach.

Uwzględniając przedstawione powyżej okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów ustawy dotyczących odliczenia podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że koszty ponoszone przez Państwa w związku z organizacją Wydarzeń (np. reklama Wydarzenia), będą miały związek z wykonywaną działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W konsekwencji będą mieli Państwo prawo do odliczenia w 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione przez Państwa koszty, które można w całości przypisać do organizacji Wydarzenia. Należy zaznaczyć, że będą mogli Państwo odliczyć podatek naliczony pod warunkiem, że nie zaistnieją przesłanki negatywne wskazane w art. 88 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie prawa do odliczenia w 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione przez Państwa koszty związane z organizacją Wydarzenia, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego – niniejsza interpretacja skierowana jest wyłącznie do Państwa i nie wywołuje skutków prawnych dla Partnera.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).