Temat interpretacji

prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków poniesionych w 2017 r. oraz latach kolejnych związanych z infrastrukturą wodociągową i kanalizacyjną wykorzystywaną wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 6 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków poniesionych w 2017 r. oraz latach kolejnych związanych z infrastrukturą wodociągową i kanalizacyjną wykorzystywaną wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków poniesionych w 2017 r. oraz latach kolejnych związanych z infrastrukturą wodociągową i kanalizacyjną wykorzystywaną wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

1.

Gmina (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina do 1 marca 2020 r. prowadziła na części obszaru Gminy samodzielną gospodarkę wodociągową i kanalizacyjną, w ramach której świadczyła usługi polegające na dostarczaniu wody i odprowadzaniu ścieków oraz realizowała inwestycje związane z infrastrukturą wodociągową i kanalizacyjną. Działalność we wskazanym zakresie była prowadzona bezpośrednio przez Gminę (Gmina nie utworzyła jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego, który prowadziłby działalność w tym zakresie).

Jednocześnie, Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej (dalej: Umowa) zlecał wykonywanie usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na pozostałej części obszaru Gminy na rzecz Przedsiębiorstwa Sp. z o.o. (dalej: Spółka). Dodatkowo, Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy udostępniał na rzecz Spółki w drodze odpłatnego używania infrastrukturę wodociągową i kanalizacyjną wykorzystywaną do świadczenia przez Spółkę usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na wskazanym obszarze Gminy. W rezultacie, na podstawie umowy, Gmina pobierała z tego tytułu wynagrodzenie od Spółki. Stosowna umowa zawarta pomiędzy Gminą a Spółką potwierdzała prawo Spółki do używania infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej oraz pobierania pożytków z tego tytułu w szczególności w formie opłat za doprowadzanie wody i odprowadzanie ścieków.

2.

Natomiast, od 1 marca 2020 r. w wyniku rozstrzygnięcia przetargu na wybór przedstawiciela, który będzie świadczyć usługi zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oraz obsługi obiektów wodno-kanalizacyjnych, Gmina na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej umowy koncesji z 1 marca 2020 r. (dalej: Umowa Koncesji) zleca wykonywanie usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy wyłącznie na rzecz Spółki. Dodatkowo, Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy koncesji udostępnia na rzecz Spółki w drodze odpłatnego używania infrastrukturę wodociągową i kanalizacyjną. W rezultacie, na podstawie wskazanej umowy koncesji, Gmina pobiera z tego tytułu wynagrodzenie od Spółki. Stosowna umowa koncesji zawarta pomiędzy Gminą a Spółką potwierdza prawo Spółki do używania infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej oraz pobierania pożytków z tego tytułu w szczególności w formie opłat za doprowadzanie wody i odprowadzanie ścieków.

Wnioskodawca od 1 marca 2020 r. nie prowadzi samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej na terenie Gminy. Od 1 marca 2020 r. usługi w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy świadczy wyłącznie Spółka.

3.

W związku z zawartą umową/umową koncesji Wnioskodawca wystawia faktury na Spółkę dokumentujące wynagrodzenie w postaci czynszu z tytułu udostępniania infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej na rzecz Spółki. Podatek VAT wynikający z faktur wystawianych na Spółkę jest wykazywany przez Gminę w rejestrach VAT i deklaracjach VAT-7 oraz odprowadzany do właściwego urzędu skarbowego. Kwoty stanowiące wynagrodzenie za korzystanie z infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej stanowią przychód Gminy.

4.

Od początku 2017 r. Gmina realizowała szereg projektów inwestycyjnych, polegających na budowie i modernizacji gminnej infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej. Inwestycje te były finansowane ze środków własnych Gminy, a także mogły być finansowane ze środków przyznawanych w ramach różnych programów pomocowych (podatek VAT nie był kosztem kwalifikowalnym).

W trakcie realizacji inwestycji, Gmina poniosła szereg wydatków na zakup towarów i usług koniecznych do budowy i modernizacji infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej. Faktury zakupowe w zakresie realizowanych inwestycji były wystawiane na Gminę.

Z momentem zakończenia poszczególnych projektów, powstała infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna pozostała własnością Gminy.

5.

Wnioskodawca do 1 marca 2020 r. z wykorzystaniem pewnych odcinków/fragmentów infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej wytworzonej przez Gminę:

• świadczył samodzielnie usługi w zakresie dostawy wody i odbioru ścieków na rzecz mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy, na podstawie pisemnych umów cywilnoprawnych zawartych z odbiorcami, wykonywane usługi były opodatkowane podatkiem VAT oraz
• dostarczał wodę/odprowadzał ścieki na rzecz jednostek organizacyjnych Gminy, wskazane czynności były odpłatne, przy czym z uwagi na ich wewnętrzny charakter, od 1 stycznia 2017 r. dokumentowane były notami księgowymi.

W porównaniu do zakresu działalności prowadzonej na rzecz mieszkańców i firm zlokalizowanych na terenie Gminy, zakres działalność prowadzonej na rzecz jednostek organizacyjnych Gminy był marginalny.

Innymi słowy, w odniesieniu do wykorzystania infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej do 1 marca 2020 r., w części dotyczącej prowadzonej przez Gminę samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej, występowały dwie sytuacje:

• infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna była wykorzystywana wyłącznie na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków od mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy, tj. na potrzeby działalności opodatkowanej VAT;
• albo
• infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna była wykorzystywana zarówno na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków na rzecz mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy, jak i na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków na rzecz jednostek organizacyjnych Gminy (rozliczających podatek VAT razem z Gminą, w związku z wprowadzeniem centralizacji rozliczeń VAT), tj. na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności opodatkowanej VAT i jej działalności wewnętrznej (przy czym, działalność wewnętrzna Gminy miała charakter marginalny, w porównaniu do prowadzonej działalności opodatkowanej VAT w tym zakresie).

Niniejszy wniosek dotyczy pierwszej z wymienionych sytuacji, tj. przypadku, w którym infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna była do 1 marca 2020 r. wykorzystywana przez Gminę do prowadzenia samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej, wyłącznie na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków od mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy, tj. na potrzeby działalności opodatkowanej VAT i nie była wykorzystywana w celu dostarczania wody i odbioru nieczystości od jednostek organizacyjnych Gminy. Wytworzona przez Gminę infrastruktura nie była również wykorzystywana do czynności zwolnionych z VAT.

6.

Dodatkowo, należy wskazać, iż z dniem 1 stycznia 2017 r., na podstawie przepisów ustawy z 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 280; dalej: ustawa o szczególnych zasadach rozliczeń), nastąpiła obligatoryjna centralizacja rozliczeń Gminy i jej pozostałych jednostek organizacyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w 2017 r. oraz latach kolejnych na te odcinki/fragmenty infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, które były wykorzystywane do 1 marca 2020 r. w ramach prowadzonej przez Gminę samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności opodatkowanej VAT (tj. były wykorzystywane wyłącznie na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków od mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy i nie były wykorzystywane w celu dostarczania wody i odbioru nieczystości od jednostek organizacyjnych Gminy)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w 2017 r. oraz latach kolejnych na te odcinki/fragmenty infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, które były wykorzystywane do 1 marca 2020 r. w ramach prowadzonej przez Gminę samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności opodatkowanej VAT (tj. były wykorzystywane wyłącznie na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków od mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy i nie były wykorzystywane w celu dostarczania wody i odbioru nieczystości od jednostek organizacyjnych Gminy).

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 tej ustawy.

W myśl przywołanej regulacji, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W rozpatrywanej sprawie wykonywane przez Gminę samodzielnie do 1 marca 2020 r. odpłatne usługi odbioru ścieków i dostarczania wody niewątpliwie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT. W odniesieniu do tych czynności Gmina nie działała jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie mogła skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. W analizowanym przypadku Gmina wystąpiła w roli podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, a wskazane czynności podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, Gminie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu inwestycji w infrastrukturę wodociągową i kanalizacyjną, gdyż infrastruktura ta była wykorzystywana przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, polegających na dostarczaniu wody i odbiorze ścieków.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2 tej regulacji, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

A zatem, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, jeżeli podatnik:

1. dokonuje nabycia towarów lub usług, które są wykorzystywane w celu prowadzonej działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż działalność gospodarcza (w celu wykonywania czynności pozostających poza zakresem opodatkowania VAT) oraz
2. przypisanie nabytych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe,

w celu odliczenia podatku VAT naliczonego od dokonanych zakupów podatnik powinien zastosować prewspółczynnik VAT.

W przedstawionym przez Gminę opisie zaistniałego stanu faktycznego, nie zostaną spełnione przesłanki do stosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. W opisanej sytuacji, infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna wytwarzana przez Gminę była wykorzystywana, do 1 marca 2020 r. w ramach prowadzonej przez Gminę samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej, wyłącznie na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków od mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy, tj. w całości na potrzeby działalności opodatkowanej VAT. Infrastruktura nie była wykorzystywana do celów innych niż działalność gospodarcza, a w szczególności nie była wykorzystywana w celu dostarczania wody/odbioru nieczystości na rzecz jednostek organizacyjnych Gminy.

Dlatego też, w opinii Wnioskodawcy, Gmina nie była zobowiązana do stosowania tzw. prewspółczynnika VAT (określonego w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT) w stosunku do nabyć towarów i usług związanych z realizacją infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej objętej niniejszym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W analizowanej sprawie nie znajdzie również zastosowania art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Gmina bowiem nie wykorzystywała wytworzonej infrastruktury do wykonywania czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tj. do czynności zwolnionych z VAT).

W konsekwencji należy stwierdzić, że Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w 2017 r. oraz latach kolejnych na te odcinki/fragmenty infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, które były do 1 marca 2020 r. w ramach prowadzonej przez Gminę samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej wykorzystywane wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności opodatkowanej VAT (tj. były wykorzystywane wyłącznie na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków od mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy i nie były wykorzystywane w celu dostarczania wody i odbioru nieczystości od jednostek organizacyjnych Gminy).

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 30 maja 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.155.2019.2.KW) wskazał, że: Gmina będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w 2017 r. oraz latach kolejnych na te odcinki/fragmenty infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, które będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na potrzeby działalności opodatkowanej;
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 30 listopada 2018 r. (sygn. 0112- KDIL2-3.4012.510.2018.2.AŻ) stwierdził, że: W analizowanym przypadku w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Gminę w ramach Inwestycji warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są/będą spełnione, ponieważ towary i usługi nabyte w związku z realizacją Inwestycji Gmina wykorzystuje/będzie wykorzystywała wyłącznie do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej opodatkowanych VAT, tj. do dostawy wody i odbioru ścieków na rzecz podmiotów zewnętrznych, mieszkańców i podmiotów gospodarczych. W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gminie przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z realizacją Inwestycji. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku są/będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca działa/będzie działać jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją Inwestycji służą/będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem;
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 29 października 2018 r. (sygn. 0112-KDIL2-1.4012.451.2018.2.SS) stwierdził, że: Jak wskazał Wnioskodawca Gmina będzie wykorzystywała powstałą w wyniku ww. inwestycji Infrastrukturę do świadczenia opodatkowanych usług zbiorowego dostarczania wody i odbioru ścieków na terenie Gminy. Z tytułu świadczonych usług, Gmina będzie wystawiała na kontrahentów faktury VAT oraz odprowadzała podatek należny. Ponadto, Infrastruktura nie będzie wykorzystywana do świadczenia usług dostarczania wody i odbioru ścieków na rzecz jakichkolwiek gminnych jednostek budżetowych. Mienie powstałe w wyniku realizacji przedmiotowych zadań inwestycyjnych będzie służyło więc wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od wydatków poniesionych na budowę infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej;
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 13 czerwca 2017 r. (sygn. 0113- KDIPT1-3.4012.186.2017.2.MJ) stwierdził, że: Z okoliczności sprawy przedstawionych we wniosku wynika, że infrastruktura wodno-kanalizacyjna wytworzona w ramach przedmiotowego projektu jest/będzie wykorzystywana na potrzeby dostaw wody i odbioru ścieków na rzecz mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy. Jak wskazał Wnioskodawca, jednostki organizacyjne Gminy nie korzystają/nie będą korzystać z efektów inwestycji. Tym samym, biorąc pod uwagę przywołane przepisy w szczególności art. 86 ust. 1 ustawy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT w całości z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji wykorzystywanej do działalności opodatkowanej;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 24 lutego 2017 r. (sygn. 3063-ILPP1-2.4512.14.2017.1.MR) wskazał, iż: wydatki związane z planowaną Inwestycją służące wyłącznie czynnościom opodatkowanym, realizowanym faktycznie przez Zakład będą mogły podlegać odliczeniu w całości przez Gminę, gdyż czynności opodatkowane wykonywane przez Zakład będą czynnościami opodatkowanymi Gminy. Podsumowując, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z realizacją Inwestycji pn. Budowa sieci kanalizacji sanitarnej która będzie wykorzystywana przez Gminę za pośrednictwem Zakładu do świadczenia usług w zakresie dostawy i odbioru ścieków, tj. czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 21 lutego 2017 r. (sygn. 1061-IPTPP1.4512.70.2017.2.AK) zauważył, iż z nowo wybudowanego odcinka kanalizacji nie będą korzystać jednostki, korzystać będą tylko i wyłącznie mieszkańcy Gminy oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Nie jest również planowane wykorzystywanie tego odcinka do sprzedaży innej niż opodatkowana. W związku z powyższym, Wnioskodawca będzie miał możliwość pełnego odliczenia podatku VAT w związku z realizacją inwestycję.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT oraz art. 90 ustawy.

Jak wynika z art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Powołane przypisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy mają zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Z kolei przepisy zawarte w art. 90 ustawy regulują kwestię związaną z prawem do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabyte towary i usługi wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z tym, że przez czynności w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego należy rozumieć czynności zwolnione od podatku.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy w oparciu o art. 6 ust. 1 ww. ustawy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania własne obejmują m.in. sprawy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina do 1 marca 2020 r. prowadziła na części obszaru Gminy samodzielną gospodarkę wodociągową i kanalizacyjną, w ramach której świadczyła usługi polegające na dostarczaniu wody i odprowadzaniu ścieków oraz realizowała inwestycje związane z infrastrukturą wodociągową i kanalizacyjną. Działalność we wskazanym zakresie była prowadzona bezpośrednio przez Gminę (Gmina nie utworzyła jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego, który prowadziłby działalność w tym zakresie). Natomiast, od 1 marca 2020 r. w wyniku rozstrzygnięcia przetargu na wybór przedstawiciela, który będzie świadczyć usługi zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oraz obsługi obiektów wodno-kanalizacyjnych, Gmina na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej umowy koncesji z 1 marca 2020 r. zleca wykonywanie usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy wyłącznie na rzecz Spółki.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w 2017 r. oraz latach kolejnych na te odcinki/fragmenty infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, które były wykorzystywane do 1 marca 2020 r. w ramach prowadzonej przez Gminę samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności opodatkowanej VAT (tj. były wykorzystywane wyłącznie na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków od mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy i nie były wykorzystywane w celu dostarczania wody i odbioru nieczystości od jednostek organizacyjnych Gminy).

Jak wskazano powyżej, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są spełnione, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna objęta zakresem postawionego pytania była wykorzystywana przez Gminę do 1 marca 2020 r. do prowadzenia samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej, wyłącznie na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków od mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy, tj. na potrzeby działalności opodatkowanej VAT i nie była wykorzystywana w celu dostarczania wody i odbioru nieczystości od jednostek organizacyjnych Gminy. Wytworzona przez Gminę infrastruktura nie była również wykorzystywana do czynności zwolnionych z VAT.

W konsekwencji Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w 2017 r. oraz latach kolejnych na te odcinki/fragmenty infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, które były wykorzystywane do 1 marca 2020 r. w ramach prowadzonej przez Gminę samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności opodatkowanej VAT (tj. były wykorzystywane wyłącznie na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków od mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy i nie były wykorzystywane w celu dostarczania wody i odbioru nieczystości od jednostek organizacyjnych Gminy).

Tym samym przepisy art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ust. 2-3 ustawy w rozpatrywanej sprawie nie znajdą zastosowania.

Zaznaczenia wymaga, że Wnioskodawca może zrealizować prawo do odliczenia VAT naliczonego, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Przedmiotową interpretację wydano w odniesieniu do przedstawionego opisu stanu faktycznego, w którym wskazano, że infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna była do 1 marca 2020 r. wykorzystywana przez Gminę do prowadzenia samodzielnej gospodarki wodociągowej i kanalizacyjnej, wyłącznie na potrzeby dostawy wody i odbioru ścieków od mieszkańców Gminy oraz firm zlokalizowanych na terenie Gminy, tj. na potrzeby działalności opodatkowanej VAT i nie była wykorzystywana w celu dostarczania wody i odbioru nieczystości od jednostek organizacyjnych Gminy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej