Interpretacja indywidualna z dnia 08.01.2020, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.495.2019.2.JK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 12 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. () jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. (). Wniosek uzupełniono w dniu 20 grudnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (zwana dalej Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina występuje z niniejszym wnioskiem o interpretację indywidualną w związku z przystąpieniem do realizacji inwestycji pn. (). Gmina uzyskała dofinansowanie na realizację tego przedsięwzięcia w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 za pośrednictwem () Grupy Działania w ramach poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność. W ramach projektu zagospodarowano zaniedbany placu przy jeziorze w A na miejsce wypoczynku i rekreacji poprzez:

• wykonanie nasadzeń;
• budowę trzech budynków gospodarczych (jednokondygnacyjne, niepodpiwniczone budynki gospodarcze, murowane z dachem dwuspadowym, kryte gontem bitumicznym);
• budowę wiaty otwartej o konstrukcji drewnianej.

Elementami wyposażenia parku są:

1. Polowa mini-siłownia (maszyna do wyciskania w pozycji siedzącej, prasa nożna, wioślarz, orbitrek, poręcze równoległe, ławka pozioma do ćwiczeń mięśni brzucha).
2. Kolejka tyrolska dla dzieci o dł. 15 m wraz ze stanowiskiem startowym i końcowym.
3. Pomost pływający modułowy (długość: 15 m szerokość: 2,2 m).
4. Zakup, dostawa i montaż betonowego stołu do tenisa.
5. Zakup, dostawa i montaż grilla (trójnóg).
6. Miejsca postojowe (nawierzchnie utwardzone kostką betonową jak miejsca postojowe dla samochodów osobowych). Pierwsze posiada 6 szt. miejsc o wymiarach pojedynczego stanowiska 2,3m x 6,0m i drugie posiadające 10 szt. o wymiarach pojedynczego stanowiska 2,3m x 6,0m).

Przedmiotowe zadania Gmina realizuje na rzecz lokalnej społeczności nieodpłatnie. Celem zadania jest zagospodarowanie zaniedbanego placu przy jeziorze w A dla mieszkańców i gości. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom społeczności lokalnej, Gmina pragnie umożliwić mieszkańcom spędzanie czasu wolnego, rozwijanie zainteresowań i integracji lokalnych społeczności. Budowa infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej przy jeziorze w A sprawia, że obszar tej miejscowości stanie się miejscem atrakcyjniejszym zarówno dla lokalnej społeczności, jak i dla potencjalnych nowych mieszkańców i odwiedzających gości. Zadania w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, należą do zadań własnych Gminy, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.). Niezwłocznie po zakończeniu prac obiekt stał się ogólnodostępny, co oznacza, że został udostępniony bez wnoszenia jakichkolwiek odpłatności. Również wyposażenie zakupione do obiektu nie jest wykorzystywane na cel działalności odpłatnej. Tym samym Gmina (jak również żadna jej jednostka budżetowa) nie zamierza pobierać opłat za korzystanie z nowo powstałej nowoczesnej bazy rekreacyjnej. W ramach inwestycji Gmina zawarła z wykonawcami umowy cywilnoprawne. W związku z realizacją inwestycji Gmina otrzymała faktury VAT oraz rachunki do umowy zlecenia, w których nabywcą towarów i usług była Gmina. Gminie, w związku z planowanym wykorzystaniem terenu rekreacyjnego, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT ani w całości, ani w części od ponoszonych wydatków. W związku z powyższym uznano, że podatek naliczony VAT od wydatków ponoszonych na projekt jest wydatkiem kwalifikowanym w ramach złożonego oświadczenia VAT stanowiącego element wniosku o przyznanie pomocy.

Ponadto w piśmie z dnia 20 grudnia 2019 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Gmina wskazała, że wyżej wskazana inwestycja nie służy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina w związku z realizacją projektu pn. () będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z inwestycją (). Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm., dalej: ustawa o VAT), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT. Tym samym, aby przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, powinny zostać spełnione jednocześnie dwa warunki wydatki są dokonywane przez podmiot działający w roli podatnika VAT, na cel prowadzenia przez ten podmiot działalności opodatkowanej VAT, generującej zobowiązanie w podatku VAT należnym. Jak wskazano w opisie sprawy celem zrealizowanego projektu pn. () jest nieodpłatne udostępnienie mieszkańcom Gminy nowoczesnej bazy rekreacyjno-wypoczynkowej. Gmina nie będzie wykorzystywała nowo powstałej bazy rekreacyjnej do jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT w szczególności Gmina i jej jednostki budżetowe nie będą pobierały opłat za możliwość korzystania z nowo powstałego obiektu rekreacyjno-wypoczynkowego przez zainteresowanych, lokalnych mieszkańców i przyjezdnych gości. Przedmiotowa inwestycja będzie ogólnodostępna i związana wyłącznie z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu Gminy. Wobec powyższego, zdaniem Gminy, nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu, ponieważ wszystkie wydatki ponoszone przez Gminę w ramach Inwestycji nie są związane z działalnością Gminy generującą podatek VAT należny. Gmina będzie udostępniać obiekt nieodpłatnie. W konsekwencji, nie zostanie spełniony drugi z warunków niezbędnych do odliczenia podatku VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym Gminie nie będzie w ogóle przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku VAT należnego o kwoty podatku VAT naliczonego wykazane na fakturach zakupowych Gminy otrzymanych w związku z budową bazy rekreacyjnej. Podsumowując Gmina stoi na stanowisku, że nie ma prawa do odliczenia VAT od wydatków na projekt pn. ().

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m. in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina występuje z niniejszym wnioskiem o interpretację indywidualną w związku z przystąpieniem do realizacji inwestycji pn. (). Gmina uzyskała dofinansowanie na realizację tego przedsięwzięcia w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 za pośrednictwem () Grupy Działania w ramach poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność. W ramach projektu zagospodarowano zaniedbany placu przy jeziorze w A na miejsce wypoczynku i rekreacji poprzez wykonanie nasadzeń; budowę trzech budynków gospodarczych (jednokondygnacyjne, niepodpiwniczone budynki gospodarcze, murowane z dachem dwuspadowym, kryte gontem bitumicznym); budowę wiaty otwartej o konstrukcji drewnianej.

Elementami wyposażenia parku są:

1. Polowa mini-siłownia (maszyna do wyciskania w pozycji siedzącej, prasa nożna, wioślarz, orbitrek, poręcze równoległe, ławka pozioma do ćwiczeń mięśni brzucha).
2. Kolejka tyrolska dla dzieci o dł. 15 m wraz ze stanowiskiem startowym i końcowym.
3. Pomost pływający modułowy (długość: 15 m szerokość: 2,2 m).
4. Zakup, dostawa i montaż betonowego stołu do tenisa.
5. Zakup, dostawa i montaż grilla (trójnóg).
6. Miejsca postojowe (nawierzchnie utwardzone kostką betonową jak miejsca postojowe dla samochodów osobowych). Pierwsze posiada 6 szt. miejsc o wymiarach pojedynczego stanowiska 2,3m x 6,0m i drugie posiadające 10 szt. o wymiarach pojedynczego stanowiska 2,3m x 6,0m).

Przedmiotowe zadania Gmina realizuje na rzecz lokalnej społeczności nieodpłatnie. Celem zadania jest zagospodarowanie zaniedbanego placu przy jeziorze dla mieszkańców i gości. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom społeczności lokalnej, Gmina pragnie umożliwić mieszkańcom spędzanie czasu wolnego, rozwijanie zainteresowań i integracji lokalnych społeczności. Budowa infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej przy jeziorze sprawia, że obszar tej miejscowości stanie się miejscem atrakcyjniejszym zarówno dla lokalnej społeczności, jak i dla potencjalnych nowych mieszkańców i odwiedzających gości. Zadania w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, należą do zadań własnych Gminy, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Niezwłocznie po zakończeniu prac obiekt stał się ogólnodostępny, co oznacza, że został udostępniony bez wnoszenia jakichkolwiek odpłatności. Również wyposażenie zakupione do obiektu nie jest wykorzystywane na cel działalności odpłatnej. Tym samym Gmina (jak również żadna jej jednostka budżetowa) nie zamierza pobierać opłat za korzystanie z nowo powstałej nowoczesnej bazy rekreacyjnej. W ramach inwestycji Gmina zawarła z wykonawcami umowy cywilnoprawne. W związku z realizacją inwestycji Gmina otrzymała faktury VAT oraz rachunki do umowy zlecenia, w których nabywcą towarów i usług była Gmina.

Ponadto, Gmina wskazała, że wyżej wskazana inwestycja nie służy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Gmina w związku z realizacją projektu pn. () będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W analizowanej sprawie związek taki nie występuje. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, wskazana inwestycja nie służy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W opisie sprawy wskazano, że przedmiotowe zadania Gmina realizuje na rzecz lokalnej społeczności nieodpłatnie. Ponadto budowa infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej przy jeziorze sprawia, że obszar tej miejscowości stanie się miejscem atrakcyjniejszym zarówno dla lokalnej społeczności, jak i dla potencjalnych nowych mieszkańców i odwiedzających gości. Zadania w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, należą do zadań własnych Gminy, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Tym samym, w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary bądź usługi nie działa w charakterze podatnika VAT.

Zatem, w związku z tym, że realizując przedmiotowe zadanie inwestycyjne Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Zainteresowanemu nie przysługuje na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego zadania.

Podsumowując, Gmina w związku z realizacją projektu pn. () nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W tym miejscu należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2019 r., poz. 1295), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej