
Temat interpretacji
Uznanie transakcji zbycia działek nr 2 i nr 3 w drodze zamiany za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania oraz określenie podstawy opodatkowania planowanej przez Gminę transakcji zbycia działek nr 2 i nr 3 w drodze zamiany.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że stanowisko Państwa Gminy w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:
-uznania transakcji zbycia działek nr 2 i nr 3 w drodze zamiany za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania,
-określenia podstawy opodatkowania planowanej przez Gminę transakcji zbycia działek nr 2 i nr 3 w drodze zamiany.
Uzupełnili go Państwo 20 czerwca 2022 r. (data wpływu) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – 23 czerwca 2022 r. (data wpływu 24 czerwca 2022 r.) i 23 czerwca 2022 r. (data wpływu 28 czerwca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Gmina ... (dalej: Gmina, Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT, podatek), zarejestrowanym jako podatnik czynny.
Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowych położonych w obrębie ..., oznaczonych nr ewidencyjnymi 2 (dalej: Nieruchomość I) i 3 (dalej: Nieruchomość II), powstałych w wyniku dokonanego w 2020 r. podziału nieruchomości o nr ewidencyjnym 1.
Gmina nabyła tytuł prawny do nieruchomości oznaczonej nr 1 na podstawie wydanej przez Wojewodę …. decyzji nr …. (w wyniku przeprowadzonego postępowania komunalizacyjnego).
W 2018 r. została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia polegającego na budowie drogi gminnej wewnętrznej, obejmującej m.in. nieruchomość o nr 1.
W oparciu o tę decyzję, w 2020 r. dokonano podziału nieruchomości o nr 1, w wyniku którego wydzielono pięć działek, z czego cztery z nich, zgodnie z decyzją podziałową mają stanowić całości gospodarcze z przyległymi nieruchomościami, tj. dz. 2 z 3; dz. 3 z 4; dz. 1/4 z 5; dz. 1/5 z 6. Wydzielone nieruchomości z działki o nr 1 są faktycznie użytkowane przez osoby fizyczne, tj. właścicieli nieruchomości przyległych. Użytkowanie to nie jest uregulowane prawnie, tj. Gmina nie zawarła z właścicielami nieruchomości przyległych stosownych umów użyczenia przedmiotowych nieruchomości.
W związku z zaistniałą koniecznością dokonania regulacji przebiegu drogi wewnętrznej, Gmina zamierza dokonać transakcji zbycia Nieruchomości I oraz Nieruchomości II w drodze zamiany na nieruchomość o nr ewidencyjnym 7 stanowiącą własność osoby fizycznej.
1. Nieruchomość I
Nieruchomość I (działka o nr 2) jest użytkowana przez właściciela nieruchomości przyległej, tj. działki nr 3. Na nieruchomości I posadowione jest ogrodzenie z płyt betonowych, stanowiące budowlę w rozumieniu art. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz połowa budynku mieszkalnego.
Wskazane obiekty budowlane zostały wybudowane przez osobę fizyczną - właściciela nieruchomości przyległej - na jej koszt. Gmina nie poniosła nakładów na wbudowanie obiektów posadowionych na Nieruchomości I oraz nie ponosiła żadnych nakładów na ich ulepszenie.
Budynek mieszkalny oraz ogrodzenie z płyt betonowych stanowią własność osoby fizycznej będącej właścicielem nieruchomości przyległej.
Przez część Nieruchomości I przebiega sieć wodociągowa, stanowiąca własność Gminy. Sieć wodociągowa stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 Prawa budowlanego.
Sieć wodociągowa jest wykorzystywana przez gminny zakład budżetowy (będący wraz z Gminą jednym podatnikiem VAT) na potrzeby prowadzenia przez ten podmiot na terenie Gminy działalności w zakresie zbiorowego dostarczania wody.
Sieć wodociągowa nie stanowi części składowej gruntu. Może ona stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności.
Sieć wodociągowa nie będzie przedmiotem zbycia w ramach planowanej transakcji zamiany Nieruchomości I. Gmina nie dokona przeniesienia na nabywcę Nieruchomości I prawa własności sieci wodociągowej ani prawa do rozporządzania tą siecią wodociągową.
Dla Nieruchomości I nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
Nieruchomość II (działka o nr 3) jest użytkowana przez właściciela nieruchomości przyległych, tj. działek nr 3 i 4. Na nieruchomości II posadowione jest ogrodzenie z płyt betonowych, stanowiące budowlę w rozumieniu art. 3 Prawa budowlanego.
Ogrodzenie to zostało wybudowane przez osobę fizyczną - właściciela nieruchomości przyległej - na jej koszt. Gmina nie poniosła nakładów na wybudowanie tej budowli oraz nie ponosiła żadnych nakładów na jej ulepszenie.
Ogrodzenie z płyt betonowych stanowi własność osoby fizycznej będącej właścicielem nieruchomości przyległych.
Przez część Nieruchomości II przebiega sieć wodociągowa, stanowiąca własność Gminy. Sieć wodociągowa stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 Prawa budowlanego.
Sieć wodociągowa jest wykorzystywana przez gminny zakład budżetowy (będący wraz z Gminą jednym podatnikiem VAT) na potrzeby prowadzenia przez ten podmiot na terenie Gminy działalności w zakresie zbiorowego dostarczania wody.
Sieć wodociągowa nie stanowi części składowej gruntu. Może ona stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności.
Sieć wodociągowa nie będzie przedmiotem zbycia w ramach planowanej transakcji zamiany Nieruchomości II. Gmina nie dokona przeniesienia na nabywcę Nieruchomości II prawa własności sieci wodociągowej ani prawa do rozporządzania tą siecią wodociągową.
Dla Nieruchomości II nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
W drodze zamiany Nieruchomości I i Nieruchomości II Gmina otrzyma nieruchomość o nr 7, stanowiącą własność osoby fizycznej, będącej właścicielem działek nr 3 i 4. Z uwagi na wyższą wartość nieruchomości o nr 7 w stosunku do łącznej wartości Nieruchomości I i Nieruchomości II, jakie Gmina przekaże w drodze zamiany, Gmina zobowiązana będzie uiścić dopłatę pieniężną właścicielowi nieruchomości o nr 7.
Nieruchomość o nr 7 jest w części wykorzystywana jako droga dojazdowa, a w pozostałej części użytkowana rolniczo. Na nieruchomości tej posadowione jest ogrodzenie z płyt betonowych, stanowiące własność osoby fizycznej - właściciela tej nieruchomości. Właściciel tej nieruchomości nie jest podatnikiem VAT czynnym, nie prowadzi również działalności gospodarczej. Nieruchomość o nr 7 stanowi majątek prywatny tej osoby fizycznej.
Na podstawie podjętej przez Gminę decyzji jeszcze przed nabyciem nieruchomości nr 7 w drodze zamiany, Gmina na podstawie zawartych umów z właścicielami nieruchomości, przez które przebiega droga dojazdowa do zamieszkałych posesji - w tym również z właścicielem nieruchomości o nr 7 - dokona na własny koszt utwardzenia tej drogi dojazdowej (przebiegającej również przez działkę o nr 7).
W uzupełnieniu wniosku z 23 czerwca 2022 r. wskazali Państwo:
Nabycie działki nr 1 (z podziału której powstały m.in. działki nr 2 i 3) nastąpiło w ramach transakcji niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. w drodze komunalizacji mienia państwowego.
Jak Gmina wskazała we wniosku, nabyła tytuł prawny do nieruchomości oznaczonej nr 1 na podstawie wydanej przez Wojewodę … decyzji nr … (w wyniku przeprowadzonego postępowania komunalizacyjnego).
Transakcja ta nie została udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT.
Nabycie działki nr 1 (z podziału której powstała m. in. działka nr 1/5) nastąpiło w ramach transakcji niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. w drodze komunalizacji. Nie wystąpił podatek naliczony przy nabyciu tej nieruchomości.
W związku z tym, z tytułu nabycia działki nr 1 Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Gmina nie nabyła przedmiotowej nieruchomości z zamiarem jej wykorzystania do czynności opodatkowanych VAT (co jest podstawą prawa do odliczenia VAT), lecz nabyła tytuł prawny do tej nieruchomości nieodpłatnie, w drodze komunalizacji mienia państwowego.
Działki nr 2 i nr 3 nie były wykorzystywane przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Nieruchomości te nigdy nie służyły Gminie do działalności zwolnionej z VAT. Jak Gmina wskazała we wniosku nieruchomości te były faktycznie użytkowane przez osoby fizyczne - właścicieli nieruchomości przyległych, przy czym Gmina nie zawarła z tymi osobami żadnych umów użyczenia tych nieruchomości. Gmina nie wykorzystywała tych nieruchomości nigdy do działalności opodatkowanej VAT ani zwolnionej z opodatkowania VAT.
Na pytanie Organu „Czy przedmiotem zbycia będą położone na działce nr 2 ogrodzenie z płyt betonowych i połowa budynku mieszkalnego oraz położone na działce nr 3 ogrodzenie z płyt betonowych?” odpowiedzieli Państwo „Nie. Posadowione częściowo na działce nr 2 ogrodzenie z płyt betonowych i połowa budynku mieszkalnego oraz położone na działce nr 3 ogrodzenie z płyt betonowych nie będą przedmiotem sprzedaży. Gmina nie jest właścicielem tych budowli i budynku. Gmina nie poniosła nakładów na wybudowanie tych obiektów oraz nie ponosiła żadnych nakładów na ich ulepszenie. Budowle te i budynek mieszkalny stanowią własność osób fizycznych będących właścicielami nieruchomości przyległych.”
1.(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 23 czerwca 2022 r.) Czy planowana przez Gminę transakcja zbycia Nieruchomości I i Nieruchomości II w drodze zamiany na nieruchomość o nr 7 będzie stanowiła po stronie Gminy czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania?
2.Czy podstawą opodatkowania planowanej przez Gminę transakcji zbycia Nieruchomości I i Nieruchomości II w drodze zamiany będzie suma wynikających z operatów szacunkowych wartości netto Nieruchomości I i Nieruchomości II będących przedmiotem dostawy?
Państwa stanowisko w sprawie (przedstawione w uzupełnieniu wniosku z 23 czerwca 2022 r.)
I. Uwagi ogólne
Opodatkowanie VAT zamiany nieruchomości
W ocenie Wnioskodawcy, o opodatkowaniu VAT danej czynności można mówić wówczas, gdy spełnione są następujące przesłanki:
1.czynność jest wykonywana przez podatnika VAT, działającego w takim charakterze (kryterium podmiotowe) oraz
2.wchodzi ona w przedmiotowy zakres ustawy o VAT (kryterium przedmiotowe).
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei, zgodnie z ust. 6 przedmiotowej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
W świetle powyższego, mając na uwadze, że Gmina zamierza dokonać zbycia Nieruchomości w drodze zamiany na inną nieruchomość, na podstawie zawartej z przyszłym nabywcą umowy cywilnoprawnej (w formie aktu notarialnego), w opinii Wnioskodawcy, w zakresie tej czynności Gmina będzie działała w charakterze podatnika VAT. Tym samym, zdaniem Gminy, kryterium podmiotowe dla uznania czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT zostanie w tym przypadku spełnione.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.
Stosownie natomiast do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT regulacji nie wynika, iż odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług powinna mieć wyłącznie postać pieniężną. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną - zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.
Zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, zamiana jest umową cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Z art. 604 Kodeksu cywilnego wynika natomiast, iż do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy.
Tak więc umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami (w tym przypadku nieruchomościami) jak właściciel.
W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady, jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem VAT, ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, iż zbycie Nieruchomości I i Nieruchomości II w drodze zamiany na nieruchomość o nr 7 będzie stanowiło po stronie Gminy odpłatną dostawę towarów. Tym samym również kryterium przedmiotowe dla uznania, czy dana czynność podlega opodatkowaniu VAT w tym przypadku zostanie spełnione.
W konsekwencji, zdaniem Gminy, planowane zbycie w drodze zamiany Nieruchomości I i Nieruchomości II będzie stanowiło po stronie Gminy czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.
Zwolnienie z opodatkowania VAT
Dokonanie czynności, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowane właściwą stawką podatku VAT, lub może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W związku z powyższym, na gruncie VAT za teren budowlany uznaje się wyłącznie taki grunt niezabudowany, którego przeznaczenie pod zabudowę wynika z obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego lub wydanej decyzji o warunkach zabudowy. Oznacza to tym samym, iż w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego dla danej nieruchomości niezabudowanej oraz gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy dla tego gruntu, nieruchomości tej nie traktuje się dla celów VAT jako terenu budowlanego.
Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
W myśl art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a)wybudowaniu lub
b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Z powyższego wynika zatem, iż na gruncie VAT, dostawa budynków lub budowli użytkowanych przez okres co najmniej dwóch lat przed ich sprzedażą zasadniczo objęta jest zwolnieniem z opodatkowania.
Jednocześnie, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwolnieniu z opodatkowania podlega również dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Możliwość zastosowania tego zwolnienia należy rozpatrywać w przypadku dostaw budynków i budowli, dla których nie znajduje zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, tj. przykładowo w sytuacji, gdy sprzedaż budynków lub budowli dokonywana jest przed upływem dwóch lat od pierwszego zasiedlenia danej nieruchomości.
W przypadku sprzedaży nieruchomości zabudowanych należy mieć również na uwadze przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości zabudowanej, stawkę VAT właściwą dla opodatkowania budynku lub budowli należy zastosować również w odniesieniu do dostawy gruntu, na którym posadowione są te obiekty budowlane. Innymi słowy, dla gruntu trwale związanego z budynkiem czy budowlą należy zastosować taką samą stawkę jaka znajduje zastosowanie dla dostawy danego budynku lub budowli.
Ponadto, należy zwrócić uwagę, iż przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęć budynku, budowli czy obiektu budowlanego. Zarówno w praktyce organów podatkowych, orzecznictwie jak i w doktrynie przyjmuje się w tym zakresie definicje z ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 z późn. zm., dalej: Prawo budowlane).
Zgodnie z art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.
Stosownie natomiast do art. 3 pkt 2 tej ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Jak wynika z kolei z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, w szczególności budowlami są: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
II. Opodatkowanie VAT zbycia w drodze zamiany Nieruchomości I i Nieruchomości II
Ad.1
Jak Gmina wskazała w opisie zdarzenia przyszłego na Nieruchomości I, którą Gmina planuje zbyć w drodze zamiany, znajdują się: ogrodzenie z płyt betonowych, stanowiące budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego oraz połowa budynku mieszkalnego, tj. obiekty budowlane należące do osoby fizycznej będącej właścicielem nieruchomości przyległej (wybudowane przez tę osobę).
Gmina nie poniosła nakładów na wybudowanie tych obiektów oraz wydatków na ich ulepszenie.
Z kolei na Nieruchomości II, która również ma być przedmiotem zamiany posadowione jest ogrodzenie z płyt betonowych, stanowiące budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego. Gmina również nie poniosła nakładów na wybudowanie tego obiektu oraz wydatków na ulepszenie tej budowli.
Ponadto, zarówno Nieruchomość I jak i Nieruchomość II są uzbrojona w sieć wodociągową, stanowiącą budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego.
W ocenie Gminy zatem Nieruchomość I i Nieruchomość II, będące przedmiotem planowanej zamiany stanowią grunty zabudowane.
Niemniej jednak, przedmiotem planowanej dostawy, dokonywanej w drodze zamiany, nie będą obiekty budowlane posadowione na Nieruchomości I i Nieruchomości II, jako że Gmina nie dysponuje prawem do rozporządzania tymi obiektami jak właściciel.
Ponadto, w ramach planowanej zamiany Nieruchomości I i Nieruchomości II, Gmina nie dokona zbycia sieci wodociągowej znajdującej się w tych Nieruchomościach.
W związku z tym, zdaniem Gminy, w tym przypadku nie znajdą zastosowania wskazywane powyżej przepisy art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 10 lub 10a ustawy o VAT oraz 29a ust. 8 ustawy o VAT, regulujące zasady zastosowania zwolnienia z opodatkowania dla dostaw gruntów niezabudowanych i zabudowanych.
Wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolnienie z opodatkowania bowiem znajduje zastosowanie tylko w odniesieniu do gruntów niezabudowanych, niebędących terenami budowlanymi. W przypadku Gminy, przedmiotem planowanej dostawy będą natomiast grunty w części zabudowane.
Ponadto, w tym przypadku nie zostaną spełnione przesłanki dla zastosowania zwolnienia z opodatkowania, wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT. Zwolnienie to bowiem znajduje zastosowanie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest budynek lub budowla bądź ich części wraz z gruntem. Innymi słowy dostawa gruntu zabudowanego może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania wyłącznie w przypadku gdy przedmiotem dostawy jest jednocześnie budynek lub budowla posadowione na tym gruncie.
Jeżeli natomiast, tak jak w przypadku Gminy, przedmiotem planowanej dostawy będą wyłącznie Nieruchomości, stanowiące grunty zabudowane, bez posadowionych na nich obiektów budowlanych (obiekty te nie będą przedmiotem zamiany dokonywanej przez Gminę), wówczas przesłanki zastosowania zwolnienia z opodatkowania nie zostaną spełnione.
W konsekwencji, Gmina stoi na stanowisku, iż planowana przez nią zamiana Nieruchomości I i Nieruchomości II będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania.
Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 13 kwietnia 2022 r. o sygn. 0114-KDIP4-3.4012.70.2022.2.DM, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) wskazał, iż „Uwzględniając przywołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji gdy przedmiotem sprzedaży są działki (...), wraz z posadowionymi budowlami, niestanowiącymi Państwa własności, to mimo, iż te obiekty budowlane stanowią w świetle prawa cywilnego część składową nieruchomości - w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi obiektami jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku sam grunt.”
Podobne stanowisko DKIS wyraził w interpretacji indywidualnej z dnia 16 października 2020r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.317.2020.2.JK: „Odnosząc się do kwestii objętej zakresem wniosku w pierwszej kolejności wskazać należy, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją zbycia przez Wnioskodawcę działki gruntu nr 5, na której znajdują się naniesienia niebędące jego własnością. Z perspektywy ekonomicznej to nie Sprzedający znajduje się w faktycznym posiadaniu naniesień w postaci drogi wewnętrznej asfaltowej dostosowanej do parametrów drogi publicznej oraz infrastruktury: chodników, sieci teletechnicznej (...), oświetlenia drogowego, sieci przesyłowych i korzysta z nich jak właściciel. (...) Wobec tak przedstawionego opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na ww. działce naniesienia nie są własnością Sprzedającego (Wnioskodawcy), to nie sposób przyjąć, że będzie dokonana dostawa gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami. A zatem, w przypadku dostawy przedmiotowej działki nr 5, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt, którego jednak nie można uznać za teren niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W świetle powyższego nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca dokonując dostawy gruntu dokonuje dostawy gruntu niezabudowanego. Tym samym w rozpatrywanej sprawie nie może mieć zastosowania zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.”
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy, planowana przez nią transakcja zbycia Nieruchomości I i Nieruchomości II, dokonywana w drodze zamiany, będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu, niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania.
Ad.2.
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a- 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Stosownie do art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.
Z powyższych regulacji wynika, że kwotę należną (zapłatę), stanowi korzyść majątkowa, jaką podatnik uzyska lub ma uzyskać w związku z wykonaniem czynności opodatkowanej. Zasada ta ma również zastosowanie do transakcji zamiany nieruchomości, w ramach której zapłata dokonywana przez nabywcę nieruchomości przybiera formę rzeczową - jest również nieruchomością.
Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania transakcji zamiany Nieruchomości I i Nieruchomości II będzie korzyść majątkowa, jaką Gmina otrzyma w związku z dostawą zbywanych Nieruchomości - tj. wartość nieruchomości o nr 7, jaką Gmina otrzyma w drodze zamiany, pomniejszona o kwotę dopłaty jaką Gmina zobowiązana będzie uiścić właścicielowi tej nieruchomości oraz pomniejszona o wartość podatku należnego jaki Gmina zobowiązana będzie rozliczyć z tytułu zbycia Nieruchomości I i Nieruchomości II.
Jako że w tym przypadku, kwota dopłaty, jaką Gmina zobowiązana będzie uiścić właścicielowi działki o nr 7 stanowi różnicę pomiędzy wyższą wartością (wynikającą z operatu szacunkowego) nieruchomości o nr 7 a łączną wartością Nieruchomości I i Nieruchomości II, podstawą opodatkowania zbywanych przez Gminę Nieruchomości I i Nieruchomości II będzie suma wynikających z operatów szacunkowych wartości netto Nieruchomości I i Nieruchomości II.
Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 22 lipca 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.286.2019.1.KT, w której DKIS wskazał, iż „Podstawą opodatkowania przy przeniesieniu prawa własności nieruchomości dokonywanego w ramach umowy zamiany zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy pomniejszone o kwotę podatku.
W przedmiotowej sprawie Strony Transakcji ustaliły istotne elementy Transakcji, m.in. świadczenia należne każdej ze stron w związku ze wzajemnym przeniesieniem praw własności. Zatem należy zauważyć, iż w przedstawionych okolicznościach Strony ustaliły wartość pieniężną zamienianych towarów oraz Wnioskodawca dopłacił w ustalonej wysokości różnicę ceny. Wobec tego, w analizowanej sprawie, kwota należna z tytułu dostawy Nieruchomości 2 i 3, równa jest wartości wydanych nieruchomości przez Wnioskodawcę tj. Nieruchomości 2 i 3.”
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Państwa Gmina we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W odniesieniu do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
W myśl art. 2 pkt 6 wystawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.
Z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy regulacji nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług powinna mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną – zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.
W myśl powyższych regulacji prawnych, zamiana towarów - co do zasady - jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.
Z opisu sprawy wynika, że Państwa Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik czynny. Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowych oznaczonych nr ewidencyjnymi 2 (Nieruchomość I) i 3 (Nieruchomość II), powstałych w wyniku dokonanego w 2020 r. podziału nieruchomości o nr ewidencyjnym 1. Gmina zamierza dokonać transakcji zbycia Nieruchomości I oraz Nieruchomości II w drodze zamiany na nieruchomość o nr ewidencyjnym 7 stanowiącą własność osoby fizycznej. Z uwagi na wyższą wartość nieruchomości o nr 7 w stosunku do łącznej wartości Nieruchomości I i Nieruchomości II, jakie Gmina przekaże w drodze zamiany, Gmina zobowiązana będzie uiścić dopłatę pieniężną właścicielowi nieruchomości o nr 7.
Posadowione częściowo na działce nr 2 ogrodzenie z płyt betonowych i połowa budynku mieszkalnego oraz położone na działce nr 3 ogrodzenie z płyt betonowych nie będą przedmiotem sprzedaży. Gmina nie jest właścicielem tych budowli i budynku. Gmina nie poniosła nakładów na wybudowanie tych obiektów oraz nie ponosiła żadnych nakładów na ich ulepszenie. Budowle te i budynek mieszkalny stanowią własność osób fizycznych będących właścicielami nieruchomości przyległych. Przez część Nieruchomości I i Nieruchomości II przebiega sieć wodociągowa, stanowiąca własność Gminy. Sieć wodociągowa stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 Prawa budowlanego. Sieć wodociągowa jest wykorzystywana przez gminny zakład budżetowy (będący wraz z Gminą jednym podatnikiem VAT) na potrzeby prowadzenia przez ten podmiot na terenie Gminy działalności w zakresie zbiorowego dostarczania wody. Sieć wodociągowa nie stanowi części składowej gruntu. Może ona stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności. Sieć wodociągowa nie będzie przedmiotem zbycia w ramach planowanej transakcji zamiany Nieruchomości I i Nieruchomości II. Gmina nie dokona przeniesienia na nabywcę Nieruchomości I i Nieruchomości II prawa własności sieci wodociągowej ani prawa do rozporządzania tą siecią wodociągową.
Nabycie działki nr 1 (z podziału której powstały m.in. działki nr 2 i 3) nastąpiło w ramach transakcji niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. w drodze komunalizacji mienia państwowego. Transakcja ta nie została udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT. Działki nr 2 i nr 3 nie były wykorzystywane przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.):
Przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.
Na gruncie regulacji ustawy Kodeks cywilny, w wyniku umowy zamiany następuje zatem przeniesienie własności rzeczy o charakterze odpłatnym, bowiem w wyniku rozporządzenia prawem własności na rzecz drugiej strony następuje wzajemne rozporządzenie prawem własności innej rzeczy stanowiące o odpłatnym charakterze zawartej umowy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.
Na mocy art. 604 Kodeksu cywilnego:
Do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.
Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony do przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.
Natomiast, w świetle art. 158 Kodeksu cywilnego:
Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.
Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną. Z uwagi na powyższe przepisy należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.
W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to więc wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Z uwagi na fakt, że zamiana nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla czynności zamiany działek Państwa Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a powyższa czynność w świetle ustawy będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.
Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy:
Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jednakże stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:
W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4 wynosi 23%.
Przy czym zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:
Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503):
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego –– określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.
W konsekwencji, w przypadku nieruchomości gruntowych niezabudowanych opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.
W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r., poz. 2351 z późn. zm.):
Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.
Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:
Pod pojęciem budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Stosownie do treści art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:
Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
W tym miejscu należy rozstrzygnąć kwestię dotyczącą zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji zbycia działek nr 2 i nr 3 w drodze zamiany na działkę nr 7, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny:
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego:
Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
W świetle zapisów art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego:
Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.
Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i budowlami trwale z gruntem związanymi.
Zgodnie natomiast z art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego:
Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.
Wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).
W sytuacji gdy przedmiotem sprzedaży jest grunt, na którym posadowiony jest budynek/budowla, niestanowiący własności zbywcy, to mimo, iż ten obiekt budowlany stanowi w świetle prawa cywilnego część składową nieruchomości – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt (jako grunt zabudowany).
W niniejszej sprawie – jak wskazała Państwa Gmina – posadowione częściowo na działce nr 2 ogrodzenie z płyt betonowych i połowa budynku mieszkalnego oraz położone na działce nr 3 ogrodzenie z płyt betonowych nie będą przedmiotem sprzedaży. Gmina nie jest właścicielem tych budowli i budynku. Ponadto przez część działek nr 2 i nr 3 przebiega sieć wodociągowa, stanowiąca własność Gminy. Sieć wodociągowa stanowi budowlę. Sieć wodociągowa nie stanowi części składowej gruntu. Może ona stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności. Sieć wodociągowa nie będzie przedmiotem zbycia w ramach planowanej ww. transakcji zamiany. Gmina nie dokona przeniesienia na nabywcę działek nr 2 i nr 3 prawa własności sieci wodociągowej ani prawa do rozporządzania tą siecią wodociągową.
Wobec tak przedstawionego opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa, skoro przedmiotem zbycia w drodze zamiany nie będą znajdująca się na działce nr 2 połowa budynku mieszkalnego oraz znajdujące się na działkach nr 2 i nr 3 budowle tj. ogrodzenie z płyt betonowych oraz sieć wodociągowa, to w związku z planowaną przez Państwa Gminę transakcją zbycia działek nr 2 i nr 3 w drodze zamiany na działkę nr 7, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt, którego jednak nie można uznać za teren niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że na gruncie tym posadowione są ww. budowle i budynek. Zatem, dostawa działek nr 2 i nr 3 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż zwolnienie to stosuje się tylko do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a w przedstawionej sytuacji przedmiotem dostawy będzie grunt zabudowany budowlami - ogrodzeniem z płyt betonowych i siecią wodociągową, a ponadto działka nr 2 zabudowana jest połową budynku mieszkalnego.
Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie do dostawy w drodze zamiany działek nr 2 i nr 3 zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, rozpatrzenia wymaga zastosowanie do dostawy w drodze zamiany tych działek zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, do dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
- towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
- brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Jak wynika z opisu sprawy, nabycie działki nr 1 nastąpiło w ramach transakcji niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. w drodze komunalizacji. Nie wystąpił podatek naliczony przy nabyciu tej nieruchomości. W związku z tym, z tytułu nabycia działki nr 1 Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działki nr 2 i nr 3 nie były wykorzystywane przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Nieruchomości te nigdy nie służyły Gminie do działalności zwolnionej z VAT.
Zatem, dostawa w drodze zamiany przez Państwa Gminę działek nr 2 i nr 3 nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie został spełniony przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie.
Ponadto, dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
1)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Jak wskazano wyżej, w przedmiotowej sprawie dostawą nie będą objęte budynek i budowle położone na działce nr 2 i nr 3. Dostawą objęty będzie jedynie grunt. Zatem przedmiot dostawy nie będzie objęty przepisami art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.
Tym samym dostawa działek nr 2 i nr 3 w drodze zamiany nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a.
W związku z powyższym planowana przez Gminę transakcja zbycia działek nr 2 i nr 3 w drodze zamiany na działkę nr 7 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy oraz nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 10 i pkt 10a oraz pkt 2 ustawy.
Wobec powyższego, stanowisko Państwa Gminy, w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.
Odnosząc się do wątpliwości Państwa Gminy dotyczących podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla transakcji zbycia Nieruchomości I i Nieruchomości II w drodze zamiany, należy wskazać, że z przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że – co do zasady – opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszana – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.
Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.
Jak rozstrzygnięto w niniejszej interpretacji, z uwagi na fakt, że zamiana nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), to dla czynności zamiany działek Państwa Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a powyższa czynność w świetle ustawy będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku.
W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.
Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, zgodnie z którym:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
W świetle art. 29a ust. 7 ustawy:
Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie do podstawy opodatkowania.
Należy zauważyć, iż uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że:
W odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.
Jednocześnie tut. Organ nadmienia, iż przepisy prawa podatkowego nie regulują wysokości kwoty należnej od nabywcy, czyli ceny sprzedaży. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które regulują konsekwencje publiczno-prawne dokonania sprzedaży towaru lub wyświadczenia usługi – nie mogą mieć wpływu na wysokość ceny ustalonej przez strony umowy cywilnej. Regulują bowiem, co stanowi podstawę opodatkowania, ale nie mają i nie mogą mieć wpływu na sposób jej ustalenia.
W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowania decyzji, co do sposobu określenia należności (ceny – tj. czy winna być ona uzgodniona w zawartej pomiędzy kontrahentami umowie jako wartość bez podatku VAT, tzw. cena netto, czy też wartość z podatkiem VAT, tzw. cena brutto) za sprzedawany towar, a wszelkie spory pomiędzy stronami transakcji w tym zakresie są rozstrzygane na gruncie prawa cywilnego, a nie podatkowego.
Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa TSUE, podstawą opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług jest wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tego tytułu. Owo wynagrodzenie jest zatem wartością subiektywną, czyli rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych. Ponadto wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu (zob. wyrok z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie C-549/11, z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09).
Jeżeli wartość ta nie jest kwotą pieniędzy uzgodnioną między stronami, powinna ona, jako wartość subiektywna, odpowiadać wartości, jaką dla odbiorcy ma usługa będąca wynagrodzeniem za dostawę towarów, oraz kwocie, jaką byłby on skłonny za tę usługę zapłacić (wyrok z dnia 2 czerwca 1994 r. w sprawie C-33/93).
Wobec powyższego w przypadku zamiany towarów za podstawę opodatkowania należy uznać, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 29a ust. 1 ustawy, wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tytułu dostawy towaru, które stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma towar będący wynagrodzeniem za dostawę towaru (kwota, jaką byłby on skłonny zapłacić).
Podstawą opodatkowania przy przeniesieniu prawa własności nieruchomości dokonywanego w ramach umowy zamiany zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy pomniejszone o kwotę podatku.
Jeśli zatem Państwa Gmina ustali z nabywcą wartość (cenę) dostarczanego towaru, to podstawą opodatkowania ww. dostawy będzie wartość pieniężna ustalona przez strony.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 178):
Cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.
W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o informowaniu o cenach towarów i usług:
W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.
Z przytoczonych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podstawą opodatkowania jest zapłata z tytułu dokonanej dostawy (np. w formie zamiany), pomniejszona o kwotę należnego podatku, tj. wartość netto (bez podatku). Przy czym to strony (a nie organ podatkowy) dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość – cenę, za którą dokonują transakcji. Zatem analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza kwestii wartości planowanych transakcji oraz dokumentów z jakich one mają wynikać, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.
W przedmiotowej sprawie Strony Transakcji ustaliły istotne elementy Transakcji, m.in. świadczenia należne każdej ze stron w związku ze wzajemnym przeniesieniem praw własności. Zatem należy zauważyć, iż w przedstawionych okolicznościach Strony ustaliły wartość pieniężną zamienianych towarów, przy czym Państwa Gmina dopłaci różnicę pomiędzy wyższą wartością nieruchomości o nr 7 a łączną wartością Nieruchomości I i Nieruchomości II. Wobec tego wystąpi wartość należna z tytułu zamiany. Tym samym, w analizowanej sprawie, kwota należna z tytułu dostawy w drodze zamiany Nieruchomości I i Nieruchomości II, będzie równa wartości wydanych nieruchomości przez Państwa Gminę tj. Nieruchomości I i Nieruchomości II, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Zatem wartość ta powinna stanowić podstawę opodatkowania planowanej przez Gminę transakcji zbycia w drodze zamiany Nieruchomości I i Nieruchomości II.
Wobec powyższego, stanowisko Państwa Gminy, w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwa Gmina przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Odnosząc się do powołanych przez Państwa Gminę interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: sytuacja Państwa Gminy będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i Państwa Gminazastosuje się do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
