Brak powstania obowiązku podatkowego z tytułu przekazania samochodu osobowego do działalności gospodarczej męża oraz udokumentowania fakturą VAT ww. czynności.

Interpretacja indywidualna – w części stanowisko nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest:

-nieprawidłowe- w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego z tytułu przekazania samochodu osobowego do działalności gospodarczej męża,

-prawidłowe – w zakresie braku udokumentowania fakturą VAT przekazania samochodu osobowego.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 kwietnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 2 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku powstania obowiązku podatkowego z tytułu przekazania samochodu osobowego do działalności gospodarczej męża oraz udokumentowania fakturą VAT ww. czynności. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 czerwca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług biura rachunkowego. Do swojej działalności używa składnik majątku - samochód osobowy, który zamierza przekazać do działalności gospodarczej prowadzonej przez jej męża. Między małżonkami nie ma rozdzielności majątkowej.

W uzupełnieniu wskazała Pani, że:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług biura rachunkowego. Jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zamierza nabyć samochód osobowy, będzie to wykup z leasingu, który będzie stanowić składnik majątku wykorzystywany do prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Z tytułu nabycia samochodu osobowego będzie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50%. Wnioskodawczyni po wykupie, nie będzie dokonywać wymiany części samochodowych (w ramach dostawy), od których miałoby przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego. Kupiony samochód Wnioskodawczyni zamierza następnie przekazać do działalności gospodarczej prowadzonej przez jej męża. Między małżonkami nie ma rozdzielności majątkowej, a w takiej sytuacji każdy z małżonków ma prawo współposiadać wszystkie rzeczy wchodzące w skład majątku wspólnego oraz korzystać z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. W konsekwencji, przekazanie samochodu nastąpi bez jakiejkolwiek odpłatności na rzecz przekazującej małżonki, czy jakichkolwiek innych rozliczeń między małżonkami.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług

1.Czy w przedstawionej sytuacji, zdarzenie przyszłe w którym przekazanie przez Wnioskodawczynię składnika majątku - samochodu osobowego na cele działalności gospodarczej prowadzonej przez męża, z którym nie ma rozdzielności majątkowej, powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług (VAT)?

2.W jaki sposób udokumentować takie zdarzenie gospodarcze?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nie powstanie obowiązek podatkowy w VAT. Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z 25.02.1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1359; dalej: KRO), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. A z art. 31 § 2 KRO wynika, że do majątku wspólnego należą w szczególności: pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków; dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków; środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków; kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 266 ze zm.). Przy czym, do majątku osobistego każdego z małżonków należą rzeczy i prawa wymienione w art. 32 KRO. Ponadto: każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka (art. 341 KRO); w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego; nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 KRO); oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny (art. 36 § 1 KRO); każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej; wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku (art. 36 § 2 KRO); przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie; w razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności (art. 36 § 3 KRO). Jeżeli chodzi o podatek od towarów i usług (VAT), z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685; dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Przez dostawę towarów w tym przypadku rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również czynności wymienione w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Przy czym, przez dostawę towarów rozumie się również, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: 1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, 2) wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku mamy inną jednak, ponieważ stornami transakcji są osoby fizyczne, które łączy związek małżeński nieprzewidujący rozdzielności majątkowej. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawczyni, w przepisach chodzi o przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Tymczasem w przypadku osób fizycznych będących małżonkami nabywane przez te podmioty towarów w trakcie trwania ustawowej wspólności majątkowej oznacza, że towary te są ich własnością i pozostają ich własnością także mimo dokonania formalnej czynności przekazania składnika majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej z działalności jednego małżonka do działalności drugiego małżonka. Ustrój majątkowy małżeński wyklucza bowiem możliwość przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel z jednego małżonka na drugiego. Przywołany wyżej przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie ma zastosowania do małżonków będących we wspólności ustawowej łącznej, ponieważ nie występuje tu przeniesienie wspólnego majątku z jednego podatnika na drugiego. W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że na gruncie ustawy o VAT nie mamy do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami, czyli podatnikami VAT, z których jeden dokonuje nieodpłatnego świadczenia, a drugi z tego nieodpłatnego świadczenia korzysta. Fakt, że małżonkowie prowadzą oddzielne działalności gospodarcze nie ma znaczenia, bowiem każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, co wynika z przywołanych wyżej przepisów KRO. A zatem w sytuacji, gdy między małżonkami (prowadzącymi odrębnie działalność gospodarczą) istnieje ustawowa wspólność majątkowa, wszelkie transakcje, które zawierają oni między sobą, nie mogą mieć charakteru odpłatnego. Nie można ich również uznać jako nieodpłatne przeniesienie towaru, ponieważ małżonkowie nie mogą wyodrębnić udziałów, którymi mogliby niezależnie rozporządzać (patrz m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 11.12.2018 r., sygn. akt I SA/Gd 939/18). Tym samym, zdaniem Wnioskodawczyni, opisana w zdarzeniu przyszłym czynność między małżonkami nie podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ po pierwsze nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, po drugie nie stanowi nieodpłatnego przekazania towarów należących do przedsiębiorstwa.

Ad. 2.

Jeżeli chodzi o udokumentowanie przekazania składnika majątku (samochodu osobowego) z działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez męża, to zdaniem Wnioskodawczyni dokumentem takim nie może być faktura. Zgodnie z art. 106a ustawy o VAT, przepisy dotyczące faktur VAT stosuje się do: 1) sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a ustawy o VAT, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów; 2) dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium: a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika, b) b) państwa trzeciego. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem VAT (art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Sprzedaż zaś, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT). A zatem, czynność przekazania składnika majątku z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni do działalności gospodarczej jej męża, nie wypełnia jednak definicji sprzedaży, ponieważ pomimo tego, że dojdzie do dostawy, to jest to czynność nieodpłatna - nie wystąpi odpłatność ze strony męża Wnioskodawczyni. Odbiorca otrzymujący składnik majątku nieodpłatnie nie poniesie ciężaru ekonomicznego podatku od towarów i usług. Nie będzie można zatem w takiej sytuacji wystawić faktury. Zdaniem Wnioskodawczyni takim dokumentem może być protokół przekazania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest:

-nieprawidłowe- w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego z tytułu przekazania samochodu osobowego do działalności gospodarczej męża,

-prawidłowe – w zakresie braku udokumentowania fakturą VAT przekazania samochodu osobowego.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy:

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Analizując treść art. 7 ust. 2 ustawy, warto odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wielokrotnie wypowiadał się w kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń. W wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 (Heinz Küchne) Trybunał stwierdził, że ze wspólnym systemem podatku od wartości dodanej spójne jest nieopodatkowanie amortyzacji aktywów przedsiębiorstwa w odniesieniu do ich prywatnego użytku w przypadku, gdy VAT od tych towarów nie podlegał odliczeniu, przy jednoczesnym opodatkowaniu wydatków ponoszonych na utrzymanie i używanie towarów, w odniesieniu do których podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku. Rozwiązanie to pozwala zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania samych towarów, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji. Również w orzeczeniu z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie C-193/91 (Gerhard Mohsche) oraz w orzeczeniu z dnia 17 maja 2001 r. w połączonych sprawach C-322/99 (Hans- Georg Fisher) i C-323/99 (Klaus Brandenstein) Trybunał wskazał, że nieodpłatne świadczenia mogą być opodatkowane wyłącznie w takim zakresie, w jakim podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy,

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 2 ustawy,

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy kto dokonuje czynności dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany, co do zasady, za podatnika podatku od towarów i usług.

Należy wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego,

Natomiast, ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka, regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

W świetle art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego,

W myśl art. 35 Kodeks rodzinny i opiekuńczy,

Stosownie do art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeks rodzinny i opiekuńczy,

Jak stanowi art. 43 § 1 Kodeks rodzinny i opiekuńczy,

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie usług biura rachunkowego. Jest Pani czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do swojej działalności używa składnik majątku - samochód osobowy, który zamierza przekazać do działalności gospodarczej prowadzonej przez Pani męża. Między małżonkami nie ma rozdzielności majątkowej. Zamierza Pani nabyć samochód osobowy, będzie to wykup z leasingu, który będzie stanowić składnik majątku wykorzystywany do prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Z tytułu nabycia samochodu osobowego będzie przysługiwało Pani prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50%. Po wykupie, nie będzie Pani dokonywać wymiany części samochodowych (w ramach dostawy), od których miałoby przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego. Kupiony samochód zamierza Pani przekazać do działalności gospodarczej prowadzonej przez jej męża. Między małżonkami nie ma rozdzielności majątkowej, a w takiej sytuacji każdy z małżonków ma prawo współposiadać wszystkie rzeczy wchodzące w skład majątku wspólnego oraz korzystać z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. W konsekwencji, przekazanie samochodu nastąpi bez jakiejkolwiek odpłatności na rzecz przekazującej małżonki, czy jakichkolwiek innych rozliczeń między małżonkami.

W tak przedstawionym opisie sprawy przedmiotem Pani wątpliwości jest, czy przekazanie składnika majątku - samochodu osobowego na cele działalności gospodarczej prowadzonej przez Pani męża, z którym nie ma Pani rozdzielności majątkowej, powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych w odniesieniu do okoliczności sprawy przedstawionych we wniosku w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że w oparciu o majątek wspólny prowadzi Pani indywidualną jednoosobową działalność gospodarczą (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy), jako zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług. Zatem, w oparciu o składniki majątku wspólnego posiada odrębną działalność (odrębną własność ekonomiczną), natomiast jako małżeństwo współwłasność łączną. Czyli,  prowadząc swoją działalność w oparciu o część składników majątku wspólnego ma Pani nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną. Podobnie działalność gospodarczą prowadzi mąż.

Mimo faktu, że prowadzi Pani działalność gospodarczą i nie ma Pani rozdzielności małżeńskiej z mężem (posiada Pani wspólność majątkową), to Pani w sensie ekonomicznym jest właścicielem tej części majątku wspólnego.

Tak więc, pomimo istniejącego braku rozdzielności majątkowej z mężem, składnik majątku w postaci samochodu osobowego przeznaczony był wyłącznie do działalności gospodarczej Pani (jednego z małżonków) w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, z tytułu przekazania składnika majątkowego w postaci samochodu osobowego do działalności gospodarczej męża, będzie działała Pani jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Panią składnika majątku w postaci samochodu osobowego do działalności gospodarczej męża, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, ponieważ – jak wynika z opisu sprawy – z tytułu nabycia, nabycia samochodu osobowego będzie przysługiwało Pani prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50%.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy,

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów, bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Jak zostało wywiedzione wyżej, z tytułu przekazania samochodu osobowego do działalności gospodarczej męża, będzie Pani działała jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, powyższa czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

Podsumowując, czynność przekazania samochodu osobowego do działalności gospodarczej Pani męża będzie stanowić nieodpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W związku z tym, po Pani stronie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Ponadto, Pani wątpliwości dotyczą także kwestii ustalenia, czy po jej stronie zaistnieje konieczność wystawienia faktury dokumentującej przedmiotową transakcję.

Jak stanowi art. 106a ustawy,

W świetle art. 2 pkt 31 ustawy,

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy,

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy,

Obowiązujące przepisy nie nakładają na podatników żadnych formalnych obowiązków w zakresie dokumentowania fakturami nieodpłatnych dostaw towarów. Co więcej, z art. 106a pkt 1 w powiązaniu z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że fakturę wystawia się, jeśli dokumentuje ona sprzedaż (rozumianą m.in. jako odpłatna dostawa towarów). Przepis art. 7 ust. 2 ustawy zrównuje nieodpłatne przekazanie towarów z dostawą, jednak tylko dla celów opodatkowania.

Natomiast opisana przez Panią czynność przekazania samochodu osobowego do działalności gospodarczej męża, nie będzie wypełniać jednak definicji sprzedaży, gdyż mimo że dojdzie do dostawy, to nie dochodzi do odpłatności ze strony obdarowanego (męża). Odbiorca (mąż) otrzymujący ww. samochód nieodpłatnie nie będzie ponosił ciężaru ekonomicznego podatku od towarów i usług. Nie będzie można zatem w takiej sytuacji wystawić faktury, o której mowa w art. 106b ust. 1 ustawy. W tej sytuacji to zdarzenie gospodarcze może Pani udokumentować dokumentem księgowym wynikającym z przepisów dotyczących rachunkowości. W tym przypadku nic nie stoi na przeszkodzie aby tą czynność udokumentować notą księgową lub innym dokumentem księgowym.

Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co  do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).