Rozpoznanie importu usług audytu, wykazanie w deklaracji, ustalenie kursu waluty obcej według którego należy rozliczyć świadczone na rzecz Wnioskodawc... - Interpretacja - 0114-KDIP1-2.4012.275.2022.2.JO

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 8 sierpnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.275.2022.2.JO

Temat interpretacji

Rozpoznanie importu usług audytu, wykazanie w deklaracji, ustalenie kursu waluty obcej według którego należy rozliczyć świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi audytu oraz udokumentowanie fakturą wewnętrzną importu ww. usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest:

¾nieprawidłowe w części dotyczącej ustalenia kursu waluty obcej według którego należy rozliczyć świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi audytu, i

¾prawidłowe w części dotyczącej rozpoznania importu usług audytu, wykazania w deklaracji oraz udokumentowania fakturą wewnętrzną importu ww. usług.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 czerwca 2022 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z 3 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozpoznania importu usług audytu, wykazania w deklaracji, ustalenia kursu waluty obcej według którego należy rozliczyć świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi audytu oraz udokumentowania fakturą wewnętrzną importu ww. usług. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 lipca 2022 r. (data wpływu 25 lipca 2022 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (…) jako państwowa jednostka budżetowa nieposiadająca osobowości prawnej oraz zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy od podatków i usług nie jest podatnikiem podatku VAT.

Jednakże z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca (…) dokonuje nabycia towarów wewnątrzwspólnotowych, złożyło do Urzędu Skarbowego zgłoszenie rejestrujące VAT-R w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych, jako:

      podatnik niepodlegający obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny lub osoba prawna niebędącapodatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy będzie dokonywał lub dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabyciatowarów (poz. 59 VAT-R(14)).

Wnioskodawca (…) nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, nie składa plików JPK, lecz w związku z zakupem towarów wewnątrzwspólnotowych, składa jedynie deklaracje VAT-8 oraz VAT-UE.

Wnioskodawca (…) jest uczestnikiem Programu Operacyjnego (…), który jest finansowany ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. Celem programu jest wprowadzenie nowoczesnych e-usług w podmiotach (…) nadzorowanych przez (…).

W roku 2022 Wnioskodawca (…) zamierza podpisać umowę z przedsiębiorcą z Niemiec, który nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności i nie jest w Polsce zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotem umowy będzie usługa polegająca na sporządzeniu specjalistycznego opracowania na podstawie przeprowadzonej oceny (audytu).

W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonało aktualizacji deklaracji VAT-R o pozycję 61 (VAT-R(15)), tj.:

podatnik niepodlegający obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny będzie świadczył lub świadczy usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, lub będzie nabywał lub nabywa usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy, jeżeli usługi te stanowiłyby u podatnika import usług.

W uzupełnieniu wskazaliście Państwo, że usługa audytu zostanie wykonana maksymalnie w ciągu 3 miesięcy od daty podpisania umowy w przedmiotowym zakresie. Po wykonaniu całości zamówienia zostanie sporządzony protokół odbioru na podstawie, którego zostanie wystawiona faktura. Płatność nastąpi po jej otrzymaniu (umowa nie przewiduje płatności zaliczkowej).

Pytania

1.Czy powyższy zakup będzie importem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług?

2.Czy w związku z tym Urząd będzie musiał naliczyć oraz odprowadzić VAT składając deklarację VAT-8 czy VAT-9M, czy obie deklaracje?

3.Czy prawidłowym jest przeliczenie wartości faktury po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury wystawionej w walucie obcej?

4.Czy wystawiona faktura wewnętrzna, w celu naliczenia podatku VAT, powinna być wykazana w strukturze JPK? Jeśli tak, to w której?

Państwa stanowisko

Ad. 1

W świetle obecnych przepisów Urząd winien naliczać i przekazywać VAT do Urzędu Skarbowego. Zgodnie z art. 2 ust. 9 ustawy o VAT przez import usług – rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których, podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, czyli ma tu zastosowanie art. 28b - miejscem świadczenia usług na rzecz podatników jest  miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Ad. 2

W związku z tym, że Urząd rozlicza wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na deklaracji VAT-8, powinien również na tej samej deklaracji rozliczyć import usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT (czyli komórka 14 i 15 deklaracji VAT – 8 (wersja 11)).

Ad. 3

Zgodnie z art. 31a ustawy o VAT, z którego wynika, że kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według ogłoszonego przez NBP kursu średniego waluty obcej na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego lub wystawienia faktury - jeżeli podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego. Zakładając, że jeśli data wystawienia faktury to 19 maja 2022 r., a zgodnie z załączonym do faktury raportem usługa była wykonywana od 13 do 17 maja 2022 r., wówczas obowiązek podatkowy powstaje dnia 17 maja 2022 r.

Ad. 4

W sytuacji, w której jako Wnioskodawca (…) nie jesteście Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT, nie wystawiacie faktur sprzedaży, zdaniem Urzędu, nie jesteście Państwo również zobowiązani do ujmowania faktur wewnętrznych, wystawianych na potrzeby naliczenia podatku VAT od importu usług w strukturze JPK_FA ani JPK_VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Mocą ust. 2 powołanego artykułu:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanego art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że co do zasady, od opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączone są czynności wykonywane przez organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego. Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy ma miejsce wówczas, gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

podmiotem dokonującym czynności jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ oraz

czynność mieści się w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami na ten podmiot, dla realizacji których został on powołany i jednocześnie czynność ta nie jest wykonywana na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W świetle unormowań prawa unijnego i bogatego orzecznictwa TSUE w tym zakresie, organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy są uważane za podatników, gdy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, w wyniku których, wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji. I tak, w sprawie Carpaneto Piacentino (sprawy połączone C-231/87 i C-129/88), Trybunał orzekł, że „działalność prowadzona jak w rozumieniu tego przepisu to działalność, jaką prowadzą organy podlegające prawu publicznemu na mocy szczególnego reżimu prawnego mającego do nich zastosowanie, natomiast nie obejmuje ona działalności prowadzonej przez nie w takich samych warunkach prawnych, jak mające zastosowanie do podmiotów prywatnych”.

Wykonywanie transakcji w ramach czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkuje uznaniem organów publicznych za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Taki organ władzy publicznej będzie traktowany tak samo jak każdy inny podmiot w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, wykraczających poza zadania nałożone odrębnymi przepisami.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy:

Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy:

Podatnicy o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Przy czym, w myśl art. 97 ust. 3 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy:

1.nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług;

2.świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

- zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Natomiast stosownie do art. 97 ust. 4 ustawy:

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE.

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy:

Przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b)usługobiorcą jest:

- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,

- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,

- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy:

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, jeśli dokonał on nabycia usługi od dostawcy spoza terytorium Polski. Przepis wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Zauważyć należy, że przy ustalaniu miejsca świadczenia usług istotne jest czy usługa jest świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy czy też na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy.

I tak, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast stosownie do ogólnej zasady wyrażonej w art. 28c ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Przy czym stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału 3 w zakresie określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1.Ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powołany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Użyta w przedmiotowym przepisie nazwa „podatnik” odnosi się w zasadzie do „przedsiębiorcy” prowadzącego działalność gospodarczą. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, z jednoczesnym uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy. Za podatników, w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, obejmuje również sytuację, gdy podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

W pierwszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy opisany we wniosku zakup usług audytu będzie importem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że jesteście Państwo państwową jednostką budżetową oraz nie jesteście czynnym podatnikiem podatku VAT, lecz w związku z zakupem towarów wewnątrzwspólnotowych, składacie jedynie deklarację VAT-8 oraz VAT UE. Złożyliście Państwo do Urzędu Skarbowego zgłoszenie rejestrujące VAT-R w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych, jako podatnik niepodlegający obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny lub osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy będzie dokonywał lub dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (poz. 59 VAT-R(14)), jak również aktualizację deklaracji VAT-R o pozycję 61 (VAT-R(15)), tj. podatnik niepodlegający obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny będzie świadczył lub świadczy usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, lub będzie nabywał lub nabywa usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy, jeżeli usługi te stanowiłyby u podatnika import usług. Jesteście Państwo uczestnikiem Programu Operacyjnego (…), który jest finansowany ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, którego celem programu jest wprowadzenie nowoczesnych e-usług w podmiotach (…) nadzorowanych przez (…). W roku 2022 zamierzacie Państwo podpisać umowę z przedsiębiorcą z Niemiec, który nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności i nie jest w Polsce zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotem umowy będzie usługa polegająca na sporządzeniu specjalistycznego opracowania na podstawie przeprowadzonej oceny (audytu). Zatem w niniejszej sprawie w odniesieniu do Państwa sytuacji art. 15 ust. 6 ustawy nie znajduje zastosowania, gdyż spełniacie Państwo przesłanki wynikające z art. 28a ustawy i jesteście podatnikiem w rozumieniu tego przepisu.

W przedmiotowej sprawie miejsce świadczenia a tym samym opodatkowania nabywanych przez Państwa usług audytu należy rozstrzygać na podstawie przepisów regulujących miejsce świadczenia usług na rzecz podmiotu będącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Do nabywanych przez Państwa usług nie znajdują zastosowania szczególne zasady określania miejsca świadczenia usług, o których mowa w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. W analizowanym przypadku zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług audytu jest miejsce, gdzie usługobiorca posiada swoją siedzibę, tj. Polska. Innymi słowy usługi audytu nabywane przez Państwa od podmiotu zagranicznego podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie w opisanej sytuacji wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy warunki dotyczące usługodawcy, jak i usługobiorcy są spełnione. Względem Państwa posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju nie znajduje zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy, a ponadto jesteście Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT UE. Jednocześnie, jak wynika z okoliczności sprawy, usługodawca (przedsiębiorca z Niemiec) nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, jak również nie jest w Polsce zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług.

Zatem stwierdzić należy, że dokonując zakupu usług audytu od podmiotu zagranicznego nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, występujecie Państwo w odniesieniu do świadczonych usług audytu w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Jednocześnie zobowiązani Państwo jesteście do rozpoznania w Polsce z tytułu nabycia przedmiotowych usług audytu jako importu usług.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również obowiązku złożenia właściwej deklaracji, tj. VAT-8 czy VAT-9M, w związku z naliczeniem i odprowadzeniem VAT z tytułu rozpoznania importu usług.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Przy czym w świetle art. 99 ust. 9 ustawy:

W przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 99 ust. 14 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Realizując powyższą delegację ustawową, Minister Finansów w rozporządzeniu z 14 września 2020 r. w sprawie wzorów deklaracji o podatku od towarów i usług od podmiotów innych niż zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni (Dz.U. z 2020 r. poz. 1626) określił wzory deklaracji wraz z objaśnieniami dotyczącymi sposobu ich wypełnienia.

Zgodnie z § 1 pkt 2 ww. rozporządzenia:

Określa się wzór deklaracji o podatku od towarów i usług (VAT-9M), o której mowa w art. 99 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Według powyższego wzoru, deklaracja VAT-9M jest przeznaczona dla podatników, którzy nie mają obowiązku składania okresowych deklaracji VAT-8, dokonujących importu usług bądź nabywających towary lub usługi, dla których, jako nabywcy są podatnikami.

W przedmiotowej sprawie jesteście Państwo jako usługobiorca, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podmiotem zobowiązanym do rozliczenie importu usług audytu od przedsiębiorcy z Niemiec, który nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Jednocześnie z okoliczności sprawy wynika, że w związku z zakupem towarów wewnątrzwspólnotowych składacie Państwo deklaracje VAT-8 oraz deklaracje VAT UE.  Zatem należy zgodzić się z Państwem, że nie macie obowiązku składania deklaracji VAT-9M w związku z obowiązkiem rozpoznania importu usług, natomiast jesteście Państwo winni naliczyć oraz odprowadzić podatek VAT składając deklarację VAT-8.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Natomiast co do Państwa wątpliwości dotyczących zastosowania odpowiedniego kursu waluty w imporcie usług wskazać należy, że zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W świetle art. 31a ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 31 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze  - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że przepis art. 31a ust. 2 ustawy nie dotyczy faktur wystawianych przez kontrahentów zagranicznych, ani dokumentów wystawianych przez nabywców usługi. To z kolei oznacza, że kurs, jaki należy zastosować do przeliczania importu usług, nie jest uzależniony od daty wystawienia ww. faktur, istotny jest tylko termin powstania obowiązku podatkowego. W konsekwencji, do określenia podstawy opodatkowania należy przyjąć kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wykonania usługi.

Mając powyższe na uwadze w okolicznościach przedmiotowej sprawy, dla ustalenia podstawy opodatkowania należy przyjąć kurs waluty obowiązujący w dniu poprzedzającym powstanie obowiązku podatkowego.

Jak wynika z opisu sprawy, usługa audytu zostanie wykonana maksymalnie w ciągu 3 miesięcy od daty podpisania umowy w przedmiotowym zakresie. Po wykonaniu całości zamówienia zostanie sporządzony protokół odbioru na podstawie, którego zostanie wystawiona faktura. Płatność nastąpi po jej otrzymaniu (umowa nie przewiduje płatności zaliczkowej).

W związku z powyższym przeliczenia na złote kwot wykazanych na fakturze w walutach obcych wystawionej przez podmiot zagraniczny w związku z importem przedmiotowych usług audytu, powinniście Państwo dokonać według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, tj. na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wykonania usługi.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości sformułowanych w pytaniu nr 4 dotyczących wystawiania oraz wykazywania przez Państwa w strukturze JPK faktury wewnętrznej w celu naliczenia podatku VAT z tytułu importu usług, wskazać należy, że do końca 2013 r. podatnicy VAT rozliczający import usług zobowiązani byli dokumentować rozliczenie podatku VAT z tytułu importu usług fakturą wewnętrzną. Od dnia 1 stycznia 2014 r. nie ma obowiązku wystawiania tego typu dokumentów a instytucja faktury wewnętrznej nie funkcjonuje w ustawie. Nie ma jednak przeszkód, aby import usługi podatnik nadal dokumentował za pomocą faktur wewnętrznych.

Jak wynika z opisu sprawy jesteście państwową jednostką budżetową, która nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Natomiast składacie Państwo wyłącznie deklaracje VAT-8 oraz VAT-UE dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zatem skoro Państwo jesteście zarejestrowani jako podatnik VAT UE wyłącznie do transakcji wspólnotowych i z tego tytułu składacie deklaracje VAT-8, zatem nie macie obowiązku przesyłania JPK_VAT, który to obowiązek dotyczy podatników zarejestrowanych do podatku VAT. W związku z tym nie jesteście Państwo zobowiązani z tytułu rozpoznania importu usług audytu do wystawiania faktur wewnętrznych, jak również ich ujmowania w strukturze JPK.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).