Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji oleju smarowego (CN 27101991-99) oraz preparatów smarowych (CN 34031980) na własny rachunek. Dla tej produkcji konieczne są surowce w postaci oleju napędowego oraz oleju bazowego. Surowce te są nabywane od podmiotu mającego siedzibę w Niemczech, który prowadzi skład podatkowy. Surowce te są dostarczane bezpośrednio ze składu podatkowego z siedzibą na terytorium Niemiec do składu podatkowego Wnioskodawczyni, który znajduje się na terytorium Polski.

Nabytych surowców Wnioskodawczyni nie sprzedaje, ani też nie oferuje do sprzedaży jako paliwa silnikowe, lecz produkuje z nich olej smarowy (CN 27101991-99) oraz preparaty smarowe (CN 34031980), które są następnie zbywane różnym podmiotom z siedzibą w Unii Europejskiej w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że:

1)jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;

2)jest podmiotem prowadzącym skład podatkowy w rozumieniu art. 2 pkt 35 ustawy o podatku od towarów i usług;

3)nie jest zarejestrowanym odbiorcą w rozumieniu art. 2 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług;

4)towar przemieszczany na terytorium Polski, o którym mowa w opisie stanu faktycznego zawartego we wniosku o wydanie interpretacji, jest przemieszczany w procedurze zawieszenia poboru akcyzy;

5)kody oleju napędowego według Nomenklatury Scalonej to CN 27101941 do 43, zaś kody oleju bazowego według Nomenklatury Scalonej to CN ...;

6)działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawczynię nie wymaga uzyskania koncesji wydawanej na podstawie Prawa energetycznego, gdyż nie wykonuje żadnej działalności, która byłaby objęta tą ustawą. Natomiast art. 32 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy Prawo energetyczne stanowi, że: „Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:

a)wytwarzania paliw lub energii,

b)obrotu paliwami lub energią.

Natomiast w świetle art. 3 pkt 3-3b, paliwami są wszelkie produkty będące nośnikami energii, w tym olej napędowy i olej bazowy. To zaś oznacza, że ich wytwarzanie wymaga uzyskania koncesji.”

Pytanie

Czy na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług w terminie, o którym mowa w znowelizowanym art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym oleju napędowego oraz oleju bazowego, który będzie przeznaczony do produkcji oleju smarowego?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, nie będzie ciążył na Spółce obowiązek zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego oraz oleju bazowego w terminach wynikających z art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług. Taki wniosek jest uzasadniony poniższymi argumentami.

W myśl art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, „W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1)w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych – jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;

2)w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;

3)z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju – jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym”.

Przywołany wyżej przepis ustanawia odstępstwo od terminów zapłaty podatku ustanowionych w art. 103 ust. 1-3 ustawy.

Analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, że znajdzie on zastosowanie w wypadku, gdy będą spełnione następujące warunki:

1)podmiot dokona wewnątrzwspólnotowego nabycia określonych towarów;

2)nabyte towary będą paliwami silnikowymi, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;

3)nabyte wyroby będą jednocześnie paliwami silnikowymi wymienionymi w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Z trzeciego ze wskazanych warunków wynika, że dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia będzie zobowiązany uiścić podatek od towarów i usług w terminie określonym w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług tylko wtedy, gdy nabywane towary będą paliwami silnikowymi wymienionymi w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Sam załącznik nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym nie zawiera definicji paliw silnikowych, lecz wymienia m.in. produkty energetyczne, które mogą być potencjalnie wykorzystane jako paliwa silnikowe. Natomiast definicja paliwa silnikowego jest zawarta w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z nim, za paliwo silnikowe może zostać uznany taki wyrób energetyczny, który:

1)jest przeznaczone do użycia do napędu silników spalinowych, albo

2)jest oferowane na sprzedaż do napędu silników spalinowych, albo

3)jest używane do napędu silników spalinowych.

Jeśli produkt energetyczny nie spełnia tych warunków, nie może on być uznany za paliwo silnikowe. Taki też pogląd wyrażany jest w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. w wyroku z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. I GSK 535/15).

Po uwzględnieniu przywołanej wyżej definicji paliwa silnikowego należy zatem stwierdzić, że trzeci z przywołanych wyżej warunków, od którego jest uzależnione stosowanie przepisu art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozumieć w ten sposób, że nabywany w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrób ma być produktem energetycznym objętym załącznikiem nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, który w świetle art. 86 ust. 2 tej ustawy jest paliwem silnikowym. W konsekwencji należy stwierdzić, że tylko wtedy znajdzie zastosowanie przepis art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, gdy następuje wewnątrzwspólnotowe nabycie produktów energetycznych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, a jednocześnie ich właściciel zamierza oferować lub zużywać te produkty jako paliwa silnikowe. Natomiast, gdy ich przeznaczenie jest inne, nie może znaleźć zastosowania przepis art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w wypadku, gdy Wnioskodawczyni prowadząc skład podatkowy dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów energetycznych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym w postaci oleju napędowego oraz oleju bazowego, jednakże nie zamierza oferować ich jako paliwa silnikowe, lecz przeznacza ten produkt do przerobu na produkt niebędący paliwem, a mianowicie na oleje smarowe (CN 27101991-99) oraz preparaty smarowe (CN 34031980), które oferuje do sprzedaży za granicą zgodnie z ich przeznaczeniem, nie zaś jako paliwa silnikowe, nie znajduje do niej zastosowania przepis art. 103 ust 5a ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie ma obowiązku uiszczania podatku we wskazanych w nim terminach.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 6 grudnia 2016 r. wydałem interpretację indywidualną znak 1061-IPTPP2.4512.379.2016.2.KW, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku w terminie, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem:

‒oleju napędowego – za nieprawidłowe,

‒oleju bazowego –za prawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 12 grudnia 2016 r.

22 grudnia 2016 r. złożyli Państwo wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu 29 grudnia 2016 r.), wnosząc o zmianę interpretacji indywidualnej i uznanie Państwa stanowiska za prawidłowe.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z 20 stycznia 2017 r. znak 1061-IPTPP2.4512.379.2016.3.MM Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z 20 stycznia 2017 r. znak 1061-IPTPP2.4512.379.2016.3.MM doręczono Państwu 25 stycznia 2017 r.

Skarga na interpretację indywidualną

23 lutego 2017 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Skarga wpłynęła do mnie 27 lutego 2017 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej obowiązku zapłaty podatku w terminie, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem oleju napędowego.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 374/17.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zawiesił postępowanie do czasu udzielenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedzi na pytanie prejudycjalne przedstawione w sprawie I FSK 2248/18 (sprawa C-855/19). Po podjęciu zawieszonego postępowania Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 22 lutego 2022 r. sygn. akt I FSK 1674/17 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 22 lutego 2022 r., natomiast wpłynął wraz ze zwrotem akt 5 sierpnia 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu zaistnienia zdarzenia, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 374/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lutego 2022 r. sygn. akt I FSK 1674/17.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT:

1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.). Powyższe zmiany wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1052), dalej „ustawa zmieniająca”, składającą się na tzw. „pakiet paliwowy”. Ustawa zmieniająca wprowadziła również zmiany w ustawie Prawo energetyczne oraz w ustawie o podatku akcyzowym. Przy czym, zmiany w ustawie o podatku akcyzowym dotyczyły nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych.

I tak, stosownie do obowiązującego od 1 sierpnia 2016 r. art. 2 pkt 35 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.):

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym:

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku akcyzowym:

Według art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku akcyzowym:

Natomiast art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że:

W myśl art. 2 pkt 36 ustawy o VAT:

Na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy o VAT:

Według art. 103 ust. 5b ustawy o VAT:

Jak stanowi art. 103 ust. 5c ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 103 ust. 5d ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT:

Powołany wyżej przepis art. 20 ust. 5 ustawy o VAT jest implementacją przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347 str. 1), zwanej dalej „Dyrektywą 112”.

Art. 69 Dyrektywy 112 stanowi, że:

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym:

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym:

W załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym zawierającym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE L 1992 Nr 76 str.1) - w poz. 20 ww. załącznika wymieniono wyroby o kodzie CN od ex 2710 11 do ex 2710 19 69 w postaci: „Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów”.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym:

Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne:

W myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo energetyczne:

Stosownie do art. 3 pkt 3b ustawy Prawo energetyczne:

Z wniosku wynika, że są Państwo podmiotem prowadzącym skład podatkowy w rozumieniu art. 2 pkt 35 ustawy i prowadzą Państwo działalność gospodarczą polegającą na produkcji oleju smarowego i preparatów smarowych. Dla ww. produkcji nabywają Państwo od podmiotu mającego siedzibę działalności w Niemczech i prowadzącego skład podatkowy, olej bazowy sklasyfikowany według kodu Nomenklatury Scalonej jako CN 27101999, jak również olej napędowy sklasyfikowany według kodu Nomenklatury Scalonej jako CN 27101941 do 43. Surowce te są dostarczane bezpośrednio ze składu podatkowego w Niemczech do składu podatkowego Państwa Spółki, który znajduje się na terytorium Polski.

W wydanym w niniejszej sprawie orzeczeniu z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 374/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił skarżoną interpretację.

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 lutego 2022 r. sygn. akt I FSK 1674/17, w którym oddalił skargę kasacyjną Organu złożoną na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 374/17, wskazał, że stanowisko Sądu pierwszej instancji, co do naruszenia prawa materialnego było prawidłowe co do zasady, jednak oparte na innych przesłankach. W związku z tym Naczelny Sąd Administracyjny zmienił uzasadnienie dla rozstrzygnięcia o uchyleniu zaskarżonej interpretacji, zastępując tym samym uzasadnienie zaskarżonego wyroku WSA poniższym uzasadnieniem.

W ww. orzeczeniu o sygn. akt I FSK 1674/17, NSA przywołał wyrok TSUE z 9 września 2021 r., C-855/19, w którym Trybunał ocenił, że konstrukcja art. 103 ust. 5a u.p.t.u. skutkuje nałożeniem obowiązku zapłaty VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu art. 69 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347, str. 1 z późn. zm.), powoływanej dalej jako: „dyrektywa 2006/112/WE”. Przepis ten stanowi, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów VAT staje się wymagalny z chwilą wystawienia faktury, lub jeżeli przed tym dniem nie wystawiono faktury, z upływem terminu, o którym mowa w art. 222 akapit pierwszy (15-ego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego). Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług norma ta została implementowana w art. 20 ust. 5 u.p.t.u. Tymczasem obowiązek zapłaty podatku na podstawie art. 103 ust. 5a u.p.t.u. powstaje niezależnie od wymagalności podatku wynikającej z art. 69 dyrektywy, co TSUE ocenił jako naruszenie wskazanych przepisów dyrektywy 2006/112/WE.

NSA zwrócił uwagę, że art. 103 ust. 5a u.p.t.u. obejmuje regulację wyłącznie dotyczącą terminu zapłaty podatku. Rozróżnienie z uwagi na przedmiot wewnątrzwspólnotowego nabycia i w konsekwencji analiza pojęcia „paliwa silnikowe” w kontekście art. 86 ust. 2 u.p.a. miało znaczenie dla skarżącej o tyle, o ile wpływało na objęcie Spółki obowiązkiem w postaci samoobliczenia i wpłacenia w terminie 5 dni (od dnia wprowadzenia towarów do miejsca odbioru z zezwolenia lub wprowadzenia ich do składu podatkowego z terytorium innego państwa członkowskiego) kwot podatku. Tak więc określenie przedmiotu WNT jako paliwa silnikowego, pozostawało istotne jedynie w kontekście sposobu i terminu zapłaty podatku wyznaczonych art. 103 ust. 5a u.p.t.u.

Według NSA zaprezentowana w powołanym wyroku TSUE wykładnia przepisów dyrektywy 2006/112/WE ma wiążące znaczenie dla dokonania oceny zasadności zarzutów kasacyjnych Spółki w zakresie błędnej wykładni art. 103 ust. 5a u.p.t.u. TSUE w wyroku w sprawie C-855/19 zakwestionował całą regulację zawartą w art. 103 ust. 5a u.p.t.u. jako naruszającą przepisy dyrektywy 2006/112/WE stwierdzając, że artykuły 69, 206 i 273 dyrektywy 2006/112/WE stoją na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego takiego jak art. 103 ust. 5a u.p.t.u., który ustanawia obowiązek zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT) od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu art. 69. W orzeczeniu tym Trybunał de facto stwierdził, że nie można ustanawiać terminu płatności VAT z tytułu WNT przed powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu tego nabycia, tak jak uczyniono to w art. 103 ust. 5a u.p.t.u.

Stąd – według NSA – spór wynikający z zarzutu naruszenia art. 103 ust. 5a w zw. z art. 86 ust. 2 u.p.a. i w zw. z załącznikiem nr 2 do u.p.a. o przedmiot WNT (wykładnię pojęcia „paliwa silnikowego”) w niniejszej sprawie należy uznać za bezprzedmiotowy. Powołany wyrok ma bezpośredni wpływ na rozstrzygnięcie w sprawie, gdyż uwzględniając zawarte w nim wskazówki należy przyjąć, że w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego oleju napędowego na Spółce w ogóle nie ciążył obowiązek określony w art. 103 ust. 5a u.p.t.u.

NSA wskazał, że w związku z zasadą pierwszeństwa prawa unijnego, w skutek wyroku TSUE należy odmówić zastosowania normy wynikającej z art. 103 ust. 5a u.p.t.u. w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, co oznacza, że wewnątrzwspólnotowe nabycie paliw należało rozliczać na takich samych zasadach, jak WNT innych wyrobów akcyzowych, tzn. zgodnie z art. 20 ust. 5 u.p.t.u., stanowiącym, że w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9.

Podsumowując rozważania w wyroku z 22 lutego 2022 r. o sygn. akt I FSK 1674/17 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że uwzględniając stanowisko i wskazówki zawarte w wyroku TSUE z 9 września 2021 r., w sprawie C-855/19 należy przyjąć, że w przypadku WNT oleju napędowego przez Skarżącą w okolicznościach podanych we wniosku o interpretację, na Skarżącej nie ciążył obowiązek określony w art. 103 ust. 5a u.p.t.u.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, zapadły w analizowanej sprawie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 374/17, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lutego 2022 r., sygn. akt I FSK 1674/17, należy wskazać, że w odniesieniu do dokonywanego przez Państwa wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego sklasyfikowanego przez Państwa według kodu Nomenklatury Scalonej jako CN 27101941 do 43, zastosowanie mają przepisy ogólne dotyczące rozliczenia podatku VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów.

W odniesieniu do oleju bazowego sklasyfikowanego przez Państwa według kodu Nomenklatury Scalonej jako CN 27101999, wskazać należy, że ww. olej bazowy nie został wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym. Tym samym przedmiotowy towar nie jest paliwem silnikowym wymienionym w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju bazowego nie jesteście Państwo obowiązani do zastosowania art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

W związku z powyższym uzasadnieniem, Państwa stanowisko co do braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego oraz oleju bazowego w terminach wynikających z art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy wskazać, że dokonując interpretacji podatkowej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie mogę wskazywać dla wyrobów objętych wnioskiem prawidłowych kodów CN zgodnych z Nomenklaturą Scaloną. Należy bowiem podkreślić, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym przyjąłem jako element stanu faktycznego kody CN podane przez Państwa we wniosku.

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) oraz art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U., poz. 1948, z późn. zm.).