zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT usług świadczonych przez Wnioskodawcę - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 25.05.2020, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.60.2020.4.SR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT usług świadczonych przez Wnioskodawcę

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 29 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 20 kwietnia 2020 r. (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 kwietnia 2020 r. (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 27 marca 2020 r.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 20 kwietnia 2020 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy PIT.

Wnioskodawca jest autorem utworów literackich (między innymi powieści, opowiadań, esejów), które spełniają definicję utworu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest w konsekwencji twórcą w rozumieniu przepisów tej ustawy. Utwory literackie Wnioskodawcy są publikowane w Polsce i za granicą od ponad dwudziestu lat.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca między innymi współpracuje z polskimi i zagranicznymi wydawnictwami, które publikują napisane przez Wnioskodawcę utwory literackie. Na podstawie umów zawieranych z wydawnictwami Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do stworzonych przez siebie utworów lub przenosi te prawa na wydawnictwa, w zamian za co otrzymuje honoraria. Honoraria mogą być kalkulowane w różny sposób, przy czym najczęściej są to kwoty stanowiące procent przychodów ze sprzedaży egzemplarzy utworów, rozliczane w okresach rozliczeniowych. Honorarium może mieć też formę kwoty zryczałtowanej lub może być kalkulowane w systemie mieszanym. Niezależnie od tego, czy utwór powstał z inicjatywy wydawnictwa, czy też wydawnictwo publikuje utwór powstały niezależnie, umowy nie wyodrębniają wynagrodzenia za napisanie utworu i przeniesienie majątkowych praw autorskich do niego. Na podstawie umów zawieranych z wydawnictwami Wnioskodawca może również uzyskiwać przychody w związku ze wznowieniami utworów.

Ponadto, na podstawie umów cywilnoprawnych Wnioskodawca współpracuje z wieloma innymi podmiotami zamawiającymi u Wnioskodawcy różnorodne utwory (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi etc.), do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie lub licencje na korzystanie z tych praw. Umowy te mają charakter odpłatny, przy czym wynagrodzenie jest zazwyczaj określane w kwocie zryczałtowanej i płatne jednorazowo.

Wnioskodawca uzyskuje również przychody z autorskich praw zależnych do swoich utworów, w tym między innymi z udzielania zezwoleń na opracowania w postaci tłumaczeń, adaptacji, ekranizacji etc.

Wśród innych przykładowych obszarów profesjonalnej aktywności Wnioskodawcy można wskazać również udział w różnorodnych wydarzeniach takich jak między innymi spotkania autorskie, warsztaty, konferencje biznesowe i inne. Ponadto wymienić tu można również tworzenie utworów (w tym scenariuszy, ich elementów składowych lub innych materiałów literackich) na zlecenie producentów filmowych i przenoszenie majątkowych praw autorskich do powstałych utworów za wynagrodzeniem.

W styczniu 2020 r. Wnioskodawca podjął jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której zamierza rozwijać opisaną powyżej aktywność. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest artystyczna i literacka działalność twórcza (sklasyfikowana w PKD 90.03.Z.).

Wnioskodawca prowadzi działalność w sposób samodzielny, niepodlegający podporządkowaniu wobec innych osób czy kierownictwu innych osób (w szczególności wydawców, zleceniodawców i wszelkich innych kontrahentów), w oparciu o własne zasoby materialne (w tym w szczególności powierzchnię biurową, niezbędne materiały i sprzęt). W toku działalności, w szczególności w związku z jej międzynarodowymi aspektami, mogą występować przypadki, w których Wnioskodawca będzie korzystał z usług pośredników lub agentów i agencji artystycznych.

Ze swojej natury działalność Wnioskodawcy ma charakter zorganizowany i planowy prawidłowa realizacja zobowiązań wobec kontrahentów i skoordynowanie różnorodnych aktywności wymaga realizacji poszczególnych działań w sposób przemyślany, uporządkowany i systematyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w sposób ciągły, z zamiarem jej nieprzerwanego kontynuowania, na własną odpowiedzialność i własne ryzyko. Wnioskodawca ponosi w szczególności odpowiedzialność z tytułu naruszenia w toku działalności literackiej praw autorskich osób trzecich.

Wnioskodawca będzie podejmował działania promocyjne i wszelkie czynności mające na celu nawiązywanie nowych kontaktów gospodarczych. Niezależnie od tego, że kontrahenci mogą ponosić ekonomiczne ryzyko związane z wykorzystaniem stworzonych przez Wnioskodawcę dzieł, ryzyko gospodarcze obciąża przede wszystkim Wnioskodawcę jako autora, którego renoma i pozycja rynkowa ma zasadnicze znaczenie dla kreowania potencjału gospodarczego.

Szczególnego podkreślenia wymaga współzależność wszystkich obszarów aktywności Wnioskodawcy. Przykładowo, sukces wydawniczy określonego utworu i idąca za tym popularność przekłada się na ogólny rozwój działalności gospodarczej autora (możliwość pozyskania nowych kontraktów, sprzedaży nowych utworów na korzystnych warunkach, wznowień wcześniejszych utworów, zainteresowania prawami zależnymi do utworów etc.), ale także sukces odniesiony na dowolnym polu bieżącej działalności gospodarczej autora wywiera bezpośredni wpływ na popularność jego całego dorobku, zwiększając tym samym przychody ze sprzedaży praw autorskich do poszczególnych utworów, w tym utworów powstałych przed podjęciem działalności gospodarczej.

Jak zostało wskazane, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza rozwijać aktywność opisaną powyżej, w tym między innymi zawierać umowy z wydawnictwami oraz z innymi podmiotami, na zamówienie których będzie tworzył utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, czy też uczestniczyć na zaproszenie organizatorów w różnorodnych wydarzeniach, jak spotkania autorskie, warsztaty, konferencje i inne. Zatem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza między innymi zawierać umowy o odpłatne udzielenie licencji do majątkowych praw autorskich, odpłatne udzielenie zgody na wykonywanie praw zależnych, odpłatne przeniesienie majątkowych praw autorskich etc. i uzyskiwać na podstawie tych umów przychody z tytułu eksploatacji przysługujących mu praw autorskich. W toku działalności Wnioskodawca będzie również uzyskiwał wynagrodzenie związane z eksploatacją autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych przed podjęciem działalności gospodarczej, w tym wynagrodzenie należne na podstawie umów zawartych przed podjęciem działalności gospodarczej (przykładowo tantiemy od sprzedaży książek wydanych przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej). Prawa własności intelektualnej będą stanowiły składniki majątku wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a działalność ta będzie obejmowała między innymi rozporządzanie i zarządzanie prawami własności intelektualnej, jak również czerpanie korzyści ekonomicznych związanych z całym dorobkiem twórczym Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza również współpracować z podmiotami zaangażowanymi w produkcję filmów, seriali i innych utworów audiowizualnych. W ramach tej współpracy Wnioskodawca zamierza tworzyć utwory literackie (między innymi materiały literackie, materiały koncepcyjne, scenariusze, fabuły, historie, dialogi, skrypty, storyboardy etc.) i przenosić na kontrahentów za wynagrodzeniem prawa autorskie do tych utworów. Wnioskodawca może również udzielać podmiotom zaangażowanym w produkcję filmów, seriali i innych utworów audiowizualnych odpłatnych licencji na korzystanie z przysługujących mu praw autorskich.

Kolejnym obszarem profesjonalnej działalności Wnioskodawcy jest także sprawowanie nadzoru autorskiego w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy czy gry komputerowe.

Wnioskodawca zamierza opodatkować przychody z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 9a ust. 2 w zw. z art. 30c ustawy PIT.

Na pytanie Organu Czy usługi polegające na tworzeniu przez Wnioskodawcę utworów literackich (między innymi powieści, opowiadań, esejów), w stosunku do których Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do ww. utworów lub przenosi te prawa, stanowią usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług., Wnioskodawca odpowiedział, że Tak, usługi wskazane w pytaniu stanowią usługi kulturalne. W znaczeniu językowym kulturalny to odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik, natomiast kultura to materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory (Słownik języka polskiego PWN, wydanie internetowe). Elementami składowymi kultury są w tym słownikowym znaczeniu wytwory działalności intelektualnej człowieka. Składają się na nią w szczególności wytwory i osiągnięcia z dziedziny sztuki w postaci między innymi dzieł artystycznych na przykład o charakterze literackim (por. np. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2016 r. nr IPPP2/4512-1253/15-2/DG). Niewątpliwie zatem utwory literackie stanowiące rezultat twórczej działalności o indywidualnym charakterze (jak między innymi powieści, opowiadania czy eseje) tworzą kulturę. Wnioskodawca jest podmiotem, którego twórcza i indywidualna działalność skutkuje powstaniem tych elementów składowych kultury. W konsekwencji usługi polegające na tworzeniu utworów literackich (między innymi powieści, opowiadań, esejów), w stosunku do których Wnioskodawca jako twórca (podmiot prawa autorskiego) udziela licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do ww. utworów lub przenosi te prawa, należy uznać za usługi kulturalne w podanym językowym znaczeniu.

Na pytanie Organu Czy utwory tworzone na zlecenie podmiotów zamawiających (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi etc.), do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie lub licencje na korzystanie z tych praw, stanowią utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm.)?, Wnioskodawca wskazał, że Tak, w przypadku, gdy na zlecenie podmiotu zamawiającego powstaje jakikolwiek utwór (przykładowo, ale nie wyłącznie artykuł, wystąpienie, wywiad, wypowiedź), a kontrahent nabywa licencję na korzystanie z autorskich praw majątkowych do tego utworu lub nabywa majątkowe prawa autorskie do tego utworu, przedmiotem ochrony prawnej jest utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na pytanie Organu Czy tworząc na zlecenie podmiotów zamawiających utwory (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi etc.), do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie lub licencje na korzystanie z tych praw, Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli tak to w jaki sposób? Jak stanowi art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu., Wnioskodawca podał, że Tak, w przypadku, gdy na zlecenie podmiotu zamawiającego powstaje jakikolwiek utwór (przykładowo, ale nie wyłącznie artykuł, wystąpienie, wywiad, wypowiedź) i kontrahent nabywa licencję na korzystanie z autorskich praw majątkowych do tego utworu lub nabywa majątkowe prawa autorskie do tego utworu, Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ w takiej sytuacji w wyniku kreatywnej i indywidualnej działalności Wnioskodawcy powstaje uzewnętrzniony niepowtarzalny rezultat tej działalności, jakim jest utwór. Nazwisko Wnioskodawcy jako twórcy jest w przedmiotowych przypadkach podawane do publicznej wiadomości w związku z rozpowszechnianiem utworów. Dla ilustracji, ale jedynie tytułem niewyczerpującego przykładu można wskazać zamówienie, którego przedmiotem (a zarazem rezultatem twórczej pracy Wnioskodawcy) jest dzieło wypowiedź Wnioskodawcy przedstawiająca jego autorską wizję przyszłości, przybierająca formę odpowiedzi na pytania sformułowane w trakcie rozmowy czy wywiadu. Tego rodzaju wypowiedź jest przejawem twórczej działalności o indywidualnym charakterze, jest wyrażona słowem (ustalona), a tym samym spełnia definicję utworu w rozumieniu prawa autorskiego. Utwór ten powstaje wskutek twórczej i indywidualnej działalności Wnioskodawcy, zatem Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca w rozumieniu prawa autorskiego.

Na pytanie Organu Czy w przypadku tworzenia utworów na zlecenie podmiotów zamawiających (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi etc.), do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie lub licencje na korzystanie z tych praw, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium?, Wnioskodawca wskazał, że Tak, w przypadku tworzenia na zlecenie podmiotów zamawiających (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi), do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie lub licencje na korzystanie z tych praw, Wnioskodawca jako twórca autor otrzymuje wynagrodzenie, które stanowi honorarium rozumiane za Słownikiem języka polskiego PWN jako wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach, gdzie wolny zawód należy z kolei rozumieć za Słownikiem języka polskiego PWN jako zawód, którego wykonywanie nie jest ograniczone umową o pracę zawieraną z jakąś instytucją.

Na pytanie Organu Czy usługi polegające na tworzeniu utworów na zlecenie podmiotów zamawiających (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi etc.), stanowią usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług., Wnioskodawca odpowiedział, że Tak, usługi wskazane w pytaniu stanowią usługi kulturalne. W znaczeniu językowym kulturalny to odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik, natomiast kultura to materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory (Słownik języka polskiego PWN, wydanie internetowe). Elementami składowymi kultury są w tym słownikowym znaczeniu wytwory działalności intelektualnej człowieka. Składają się na nią w szczególności wytwory i osiągnięcia z dziedziny sztuki w postaci między innymi dzieł artystycznych na przykład o charakterze literackim (por. np. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2016 r. nr IPPP2/4512-1253/15-2/DG). Niewątpliwie zatem kulturę tworzą wszelkie utwory stanowiące rezultat twórczej działalności o indywidualnym charakterze, w tym takie wytwory działalności intelektualnej jak artykuły, wystąpienia, wywiady czy wypowiedzi w dziedzinie literackiej lub artystycznej. Wnioskodawca jest podmiotem, którego twórcza i indywidualna działalność skutkuje powstaniem tych elementów składowych kultury. W konsekwencji usługi polegające na tworzeniu na zlecenie podmiotów zamawiających utworów literackich (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi etc.), w stosunku do których Wnioskodawca jako twórca (podmiot prawa autorskiego) udziela licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do ww. utworów lub przenosi te prawa należy uznać za usługi kulturalne w podanym językowym znaczeniu.

Na pytanie Organu Proszę wyjaśnić na czym polega udział Wnioskodawcy we wskazanych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych?, Wnioskodawca odpowiedział, że Spotkanie autorskie jest często wydarzeniem organizowanym w związku z promocją publikacji, której Wnioskodawca jest autorem. Udział Wnioskodawcy w spotkaniach autorskich polega przede wszystkim na twórczym prowadzeniu według koncepcji Wnioskodawcy dyskusji z czytelnikami i moderatorem. Ponadto, Wnioskodawca formułuje w toku dyskusji wypowiedzi obejmujące przedstawienie koncepcji autora dotyczących zagadnień stanowiących przedmiot spotkania. Udział Wnioskodawcy w warsztatach oraz konferencjach biznesowych również polega na wywieraniu twórczego wpływu na przebieg spotkania według koncepcji Wnioskodawcy oraz na formułowaniu wypowiedzi przedstawiających koncepcje Wnioskodawcy dotyczące zagadnień stanowiących przedmiot warsztatów lub wystąpień. Można to zilustrować przykładem prowadzenia według koncepcji Wnioskodawcy dyskusji dotyczących specyfiki przekładania dzieł literackich na język filmowy w trakcie warsztatów dramatopisarskich. Z kolei udział Wnioskodawcy w konferencjach biznesowych można zilustrować przykładem konferencji poświęconej cyfryzacji biznesu, na którą Wnioskodawca został zaproszony przez organizatorów jako pisarz i myśliciel definiujący i diagnozujący zjawiska towarzyszące ewolucji technologicznej. W ramach tej przykładowej konferencji Wnioskodawca prowadził według własnej koncepcji debatę w ramach sesji poświęconej zagadnieniom technoewolucji.

Na pytanie Organu oznaczone w wezwaniu nr 7 Czy w związku z braniem udziału w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych, Wnioskodawca tworzy utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?, Wnioskodawca wskazał, że Tak. Wnioskodawca jest zapraszany na wskazane w pytaniu wydarzenia jako pisarz, eseista, myśliciel, który w sposób twórczy i inspirujący wpływa na przebieg wydarzenia, dzięki czemu zyskuje ono niepowtarzalny charakter. Z uwagi na indywidualne piętno, jakie zaangażowanie Wnioskodawcy odciska na wydarzeniu, spotkania te oraz wypowiedzi Wnioskodawcy w ich trakcie można uznać za utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest zapraszany do udziału we wskazanych wydarzeniach właśnie ze względu na oczekiwany rezultat w postaci tego rodzaju utworów stanowiących przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Na pytanie Organu Czy biorąc udział w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych, Wnioskodawca przekazuje lub udziela licencje do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów?, Wnioskodawca odpowiedział, że Tak, biorąc udział w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych Wnioskodawca przekazuje lub udziela licencje do praw autorskich. Jak zostało wskazane w odpowiedzi na pytanie nr 7, wydarzenia wymienione w pytaniu oraz wypowiedzi Wnioskodawcy przybierają postać utworów, a organizatorzy wydarzeń wskazanych w pytaniu są przez Wnioskodawcę uprawnieni do korzystania z tych utworów.

Na pytanie Organu Czy biorąc udział w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych, Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli tak to w jaki sposób?, Wnioskodawca podał, że Tak, we wskazanych przypadkach Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca. Jak zostało wskazane w odpowiedzi na pytanie nr 7, Wnioskodawca jest zapraszany na wymienione w pytaniu wydarzenia jako pisarz, eseista, myśliciel. Wnioskodawca w sposób twórczy i inspirujący wpływa na przebieg wydarzenia, dzięki czemu zyskuje ono niepowtarzalny charakter. W konsekwencji, spotkania oraz wypowiedzi Wnioskodawcy w ich trakcie stają się utworami w rozumieniu prawa autorskiego, a Wnioskodawca jako ich twórca podmiot kreujący niepowtarzalny charakter przedmiotowych wydarzeń i wypowiedzi występuje jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na pytanie Organu Czy uczestnicząc w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium?, Wnioskodawca wskazał, że Tak, uczestnicząc w różnorodnych wydarzeniach, w tym spotkaniach autorskich, warsztatach lub konferencjach biznesowych Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, które stanowi honorarium rozumiane za Słownikiem języka polskiego PWN jako wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach, gdzie wolny zawód należy z kolei rozumieć za Słownikiem języka polskiego PWN jako zawód, którego wykonywanie nie jest ograniczone umową o pracę zawieraną z jakąś instytucją.

Na pytanie Organu Czy uczestnicząc w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych, Wnioskodawca świadczy usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług., Wnioskodawca odpowiedział, że Tak, usługi wskazane w pytaniu stanowią usługi kulturalne. W znaczeniu językowym kulturalny to odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik, natomiast kultura to materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory (Słownik języka polskiego PWN, wydanie internetowe). Elementami składowymi kultury są w tym słownikowym znaczeniu wytwory działalności intelektualnej człowieka. Składają się na nią w szczególności wytwory i osiągnięcia z dziedziny sztuki w postaci między innymi dzieł artystycznych na przykład o charakterze literackim (por. np. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2016 r. nr IPPP2/4512-1253/15-2/DG). Niewątpliwie zatem częścią składową kultury są również takie utwory wytwory indywidualnej i twórczej działalności intelektualnej jak spotkania autorskie, warsztaty czy sesje w trakcie konferencji biznesowych oraz formułowane w ich trakcie wypowiedzi przedstawiające koncepcje autora w dziedzinach, których dotyczy spotkanie. Wnioskodawca jest podmiotem, którego twórcza i indywidualna działalność skutkuje powstaniem tych elementów składowych kultury. Ponadto, przedmiotowe wydarzenia z udziałem Wnioskodawcy jako twórcy służą również upowszechnianiu kultury, w tym do upowszechniania intelektualnego dorobku ludzkości. W konsekwencji uczestnicząc w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych Wnioskodawca jako twórca świadczy usługi kulturalne w podanym językowym znaczeniu.

Na pytanie Organu Czy utwory tworzone na zlecenie producentów filmowych (w tym scenariusze, ich elementy składowe lub inne materiały literackie), stanowią utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?, Wnioskodawca wskazał, że Tak, utwory tworzone na zlecenie producentów filmowych (w tym scenariusze, ich elementy składowe lub inne materiały literackie), stanowią utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na pytanie Organu Czy tworząc na zlecenie producentów filmowych utwory (w tym scenariusze, ich elementy składowe lub inne materiały literackie), Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli tak to w jaki sposób?, Wnioskodawca odpowiedział, że Tak. Wnioskodawca tworzy na zlecenie producentów filmowych utwory literackie (w tym scenariusze, ich elementy składowe lub inne materiały literackie). W materiałach tych znajduje wyraz oryginalny i twórczy wkład Wnioskodawcy i stanowią one utrwalone w formie pisemnej utwory w rozumieniu prawa autorskiego. Tym samym Wnioskodawca jako ich autor działa w przedmiotowym zakresie jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na pytanie Organu Czy w przypadku tworzenia utworów na zlecenie producentów filmowych (w tym scenariusze, ich elementy składowe lub inne materiały literackie), Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium?, Wnioskodawca podał, że Tak, w przypadku tworzenia utworów na zlecenie producentów filmowych (w tym scenariuszy, ich elementów składowych lub innych materiałów literackich) Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, które stanowi honorarium rozumiane za Słownikiem języka polskiego PWN jako wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach, gdzie wolny zawód należy z kolei rozumieć za Słownikiem języka polskiego PWN jako zawód, którego wykonywanie nie jest ograniczone umową o pracę zawieraną z jakąś instytucją.

Na pytanie Organu Czy usługi polegające na tworzeniu utworów na zlecenie producentów filmowych (w tym scenariusze, ich elementy składowe lub inne materiały literackie), stanowią usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług., Wnioskodawca wskazał, że Tak, usługi wskazane w pytaniu stanowią usługi kulturalne. W znaczeniu językowym kulturalny to odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik, natomiast kultura to materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory (Słownik języka polskiego PWN, wydanie internetowe). Elementami składowymi kultury są w tym słownikowym znaczeniu wytwory działalności intelektualnej człowieka. Składają się na nią w szczególności wytwory i osiągnięcia z dziedziny sztuki w postaci między innymi dzieł artystycznych na przykład o charakterze literackim (por. np. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2016 r. nr IPPP2/4512-1253/15-2/DG). Niewątpliwie zatem częścią składową kultury są utwory z dziedziny sztuki, w tym literackiej oraz filmowej, stanowiące rezultat twórczej działalności o indywidualnym charakterze. Wnioskodawca jest podmiotem, którego twórcza i indywidualna działalność skutkuje powstaniem tych elementów składowych kultury. W konsekwencji usługi polegające na tworzeniu utworów na zlecenie producentów filmowych (w tym scenariuszy, ich elementów składowych lub innych materiałów literackich) należy uznać za usługi kulturalne w podanym językowym znaczeniu.

Na pytanie Organu Czy usługi polegające na tworzeniu utworów na zlecenie producentów filmowych (w tym scenariusze, ich elementy składowe lub inne materiały literackie) są związane z produkcją filmów, o której mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106)?, Wnioskodawca odpowiedział, że Nie. Przez usługi związane z produkcją filmów, o której mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług należy rozumieć usługi, których przedmiotem są gotowe (nagrane) nośniki takie jak płyty CD czy DVD (jak przyjęto w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 października 2019 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.493.2017.11.JO czy w sprawie rozstrzygniętej wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 grudnia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 428/18 oraz z 8 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 987/16). Usługi Wnioskodawcy polegające na tworzeniu utworów na zlecenie producentów filmowych (w tym scenariuszy, ich elementów składowych lub innych materiałów literackich) nie są związane z produkcją filmów w rozumieniu wskazanego przepisu.

Na pytanie Organu Czy sprawując nadzór autorski w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy czy gry komputerowe, Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli tak to w jaki sposób?, Wnioskodawca wskazał, że Tak, sprawując nadzór autorski w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy, czy gry komputerowe, Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca w tym wypadku ocenia sposób korzystania z oryginalnego utworu przy tworzeniu utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy lub twórczo angażuje się w powstanie nowego utworu, opartego na oryginalnym dziele Wnioskodawcy. Przykładem tego twórczego zaangażowania może być opracowywanie nowych wątków fabularnych, dialogów, postaci etc.

Na pytanie Organu Czy sprawując nadzór autorski w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy czy gry komputerowe, Wnioskodawca przekazuje lub udziela licencje do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów?, Wnioskodawca podał, że Tak, w szczególności w przypadku twórczego zaangażowania w powstanie nowego utworu opartego na twórczości Wnioskodawcy, sprawując nadzór autorski w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy, czy gry komputerowe, Wnioskodawca przekazuje prawa autorskie lub udziela licencji do korzystania z praw autorskich.

Na pytanie Organu Czy w przypadku sprawowania nadzoru autorskiego w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy, czy gry komputerowe, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium?, Wnioskodawca wskazał, że Tak, w przypadku sprawowania nadzoru autorskiego w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy czy gry komputerowe, Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie, które stanowi honorarium rozumiane za Słownikiem języka polskiego PWN jako wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach, gdzie wolny zawód należy z kolei rozumieć za Słownikiem języka polskiego PWN jako zawód, którego wykonywanie nie jest ograniczone umową o pracę zawieraną z jakąś instytucją.

Na pytanie Organu Czy usługi polegające na sprawowaniu nadzoru autorskiego w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy, czy gry komputerowe, stanowią usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług., Wnioskodawca odpowiedział, że Tak, wskazane w pytaniu usługi stanowią usługi kulturalne. W znaczeniu językowym kulturalny to odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik, natomiast kultura to materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory (Słownik języka polskiego PWN, wydanie internetowe). Elementami składowymi kultury są w tym słownikowym znaczeniu wytwory działalności intelektualnej człowieka. Składają się na nią w szczególności wytwory i osiągnięcia z dziedziny sztuki w postaci między innymi dzieł artystycznych na przykład o charakterze literackim (por. np. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2016 r. nr IPPP2/4512-1253/15-2/DG). Niewątpliwie zatem kulturę tworzą między innymi utwory w dziedzinie sztuki filmowej czy gier komputerowych stanowiące rezultat twórczej działalności o indywidualnym charakterze. Wnioskodawca jest podmiotem, którego twórcza i indywidualna działalność skutkuje powstaniem tych elementów składowych kultury. W konsekwencji usługi polegające na sprawowaniu nadzoru autorskiego w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy (takich jak między innymi filmy czy gry komputerowe) stanowią usługi kulturalne w podanym językowym znaczeniu.

Na pytanie Organu Czy usługi polegające na sprawowaniu nadzoru autorskiego w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy są związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach, o której mowa w art. 43 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług?, Wnioskodawca podał, że Nie. Przez usługi związane z produkcją filmów, o której mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług należy rozumieć usługi, których przedmiotem są gotowe (nagrane) nośniki takie jak płyty CD czy DVD (jak przyjęto w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 października 2019 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.493.2017.11.JO czy w sprawie rozstrzygniętej wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 grudnia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 428/18 oraz z 8 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 987/16). Usługi Wnioskodawcy polegające na sprawowaniu nadzoru autorskiego w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy nie są związane z produkcją filmów w rozumieniu wskazanego przepisu.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem usługi polegające na: udzielaniu licencji na korzystanie z praw autorskich, sprzedaży praw autorskich, uczestnictwie na zaproszenie organizatorów w różnorodnych wydarzeniach (między innymi spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach), przenoszeniu praw autorskich lub udzielaniu licencji na korzystanie z praw autorskich do materiałów literackich tworzonych na potrzeby filmów oraz nadzorze autorskim w toku powstawania filmów lub gier komputerowych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem polegające na: udzielaniu licencji na korzystanie z praw autorskich, sprzedaży praw autorskich, uczestnictwie na zaproszenie organizatorów w różnorodnych wydarzeniach (między innymi spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach), przenoszeniu praw autorskich lub udzielaniu licencji na korzystanie z praw autorskich do materiałów literackich tworzonych na potrzeby filmów oraz nadzorze autorskim w toku powstawania filmów lub gier komputerowych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT.

Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.

Stawka podatku VAT.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT, zwalnia się z opodatkowania usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Warunkiem zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych) oraz przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

Krąg podmiotów uprawnionych do zwolnienia obejmuje indywidualnych twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT, pojęcie twórcy należy interpretować zgodnie z jego rozumieniem na gruncie przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Należy jednak zaznaczyć, że ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: u.p.a.p.p.) nie definiuje pojęcia twórca. Jak wskazuje R. Sarbiński w komentarzu do u.p.a.p.p., mając na uwadze ścisły związek problematyki przedmiotu i podmiotu prawa autorskiego, droga do wyjaśnienia tego pojęcia wiedzie przez przyjęte rozumienie twórczości i definicję utworu (zob. Sarbiński Rafał Marcin. Art. 8. w: Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz. Wolters Kluwer Polska, 2019). Autor komentarza przywołuje przy tym inne spotykane w literaturze przedmiotu definicje wskazując, że w powszechnym rozumieniu twórca oznacza tego, kto coś tworzy (zwłaszcza w dziedzinie sztuki), kto jest wynalazcą, sprawcą czegoś, kto dokonuje czegoś (Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, t. 3, s. 559). W doktrynie tradycyjnie łączyło się przymiot twórcy z przyczynieniem się do stworzenia dzieła (por. S. Ritterman. Komentarz do ustawy o prawie autorskim. Kraków 1937, s. 50). Twórca wskazuje J. Błeszyński jest osobą, której twórcza działalność doprowadziła do powstania postrzegalnej dla osób trzecich i zdatnej do wykorzystania całości, jaką jest dzieło (J. Błeszyński, Prawo autorskie, Warszawa 1988, s. 62). W podobny sposób wypowiada się R. Markiewicz, według którego twórca dzieła to ten, kto stworzył utwór, a więc osoba, która wniosła oryginalny wkład twórczy, znajdujący swój wyraz w dziele (R. Markiewicz, Dzieło literackie i jego twórca w polskim prawie autorskim, Rozprawy Habilitacyjne Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1984, s. 169). Zdaniem J. Barty o możliwości przypisania autorstwa decyduje istnienie związku przyczynowego między działalnością określonej osoby a powstaniem utworu (por. J. Barta, Dzieło muzyczne i jego twórca w świetle przepisów prawa autorskiego, ZNUJ PWOWI 1980/20, s. 72). Spośród nowszych wypowiedzi należy odnotować obszerną monografię M. Jankowskiej na temat autora i autorstwa (por. M. Jankowska, Autor i prawo do autorstwa, Warszawa 2011). Według tej autorki uznanie danej osoby za autora wymaga w pierwszej kolejności wykazania faktu powstania obiektu spełniającego przesłanki utworu, a w drugiej kolejności ustalenia istnienia związku między działalnością tej osoby a powstaniem przedmiotu ochrony.

Chcąc zdefiniować, w ślad za postulatami doktryny, pojęcie twórcy przez odniesienie się do pojęcia utworu należy wskazać, że w myśl przepisu art. 1 ust. 1 u.p.a.p.p. przedmiotem prawa autorskiego (utworem) jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Przepis art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.a.p.p. stanowi, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
plastyczne,
fotograficzne,
lutnicze,
wzornictwa przemysłowego,
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
muzyczne i słowno-muzyczne,
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 1 u.p.a.p.p., prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Zatem w oparciu o powołane przepisy u.p.a.p.p. można w sposób uprawniony przyjąć, że twórcą jest w ich rozumieniu każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą o indywidualnym charakterze, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 tej ustawy. Użyte w tym przepisie określenie przejaw działalności twórczej, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Wymaga podkreślenia, że ochronie prawa autorskiego podlegają również utwory niematerialne, które w doktrynie i orzecznictwie dzieli się na dzieła niematerialne ucieleśnione i nieucieleśnione w rzeczy. Jako utwory nieucieleśnione wymienia się recytację, wykonanie koncertu, inscenizację lub przygotowanie produkcji artystycznej, nieutrwalone w żaden sposób inscenizacje teatralne, recytacje, wykonania utworu muzycznego lub prowadzenie radiowej audycji słowno-muzycznej. Wskazuje się, że dzieło w postaci niematerialnej, gdy chodzi o dzieło jako sposób wyrażenia, może ucieleśniać się tylko przez odpowiednie zachowanie wykonawcy (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lipca 2014 r. sygn. akt II UK 454/13, czy wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 marca 2017 r. sygn. akt III AUa 1740/16). Warto odnotować, że wśród utworów nieucieleśnionych wymienić można również między innymi spotkania autorskie. Jak ujął to Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 7 grudnia 2015 r. (sygn. akt III AUa 145/15), przedmiotem prawa autorskiego może być opracowanie i poprowadzenie spotkań artystycznych/autorskich o niepowtarzalnym charakterze. Scenariusz takich spotkań powinien mieć charakter twórczy i indywidualny (podobnie uchwała Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 2012 r., III UZP 4/11, OSNP 2012 nr 15-16, poz. 198, wyroki Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2007 r., II CSK 207/07, z dnia 28 listopada 2006 r., IV CSK 203/06, z dnia 6 maja 2004 r., III CK 571/02, i z dnia 25 stycznia 2006 r., I CK 281/05, OSNC 2006 Nr 11, poz. 186 z glosą M. Barczewskiego, Gdańskie Studia Prawnicze-Przegląd Orzecznictwa z 2007 r. Nr 4, s. 69). W cytowanym wyroku sąd uznał za utwór poprowadzenie dyskusji w ramach dyskusyjnego klubu filmowego. Jak wskazał sąd, przedmiotem spotkania były wydarzenia kulturalne, którym można przypisać cechy utworu. Spotkania z uwagi na interpretacje moderatora i przygotowany przez niego scenariusz ich przebieg miały charakter niestandardowy, niepowtarzalny, autorski, opracowany według scenariusza prowadzącego.

Odnosząc się do kolejnych kryteriów analizowanego zwolnienia należy wskazać, że ustawa VAT oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć kultura, usługa kulturalna, czy honorarium. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT należy przyjąć za punkt wyjścia literalną wykładnię tych pojęć, odwołującą się do ich językowego znaczenia.

Według internetowego wydania Słownika języka polskiego PWN kultura oznacza materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory, zaś usługa to pomoc okazana komuś, czy też działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi. Natomiast określenie kulturalny oznacza odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik. Z kolei Encyklopedia Popularna definiuje pojęcie kultury jako całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). W orzecznictwie organów podatkowych wskazuje się w oparciu o znaczenie słownikowe, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci między innymi dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną, np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym (por. np. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2016 r. nr IPPP2/4512-1253/15-2/DG).

Szeroko na temat definicji pojęcia usług kulturalnych w rozumieniu analizowanych przepisów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 czerwca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1988/13) wskazując, że interpretacja tego pojęcia w przypadku indywidualnych twórców i artystów powinna odwoływać się przede wszystkim do definicji słownikowych. W wyroku tym sąd zauważył, że usługi kulturalne, choć dotyczące zwolnienia od opodatkowania rozumiane są w procesie wykładni na gruncie reguł znaczeniowych języka etnicznego dość szeroko i przypomniał, że co do przedmiotu usług kulturalnych świadczonych zarówno przez instytucje, jak i przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców wskazano w dotychczasowym orzecznictwie m.in. na oprawę muzyczną prywatnych ceremonii pogrzebowych i ślubnych (wyrok NSA z 14 maja 2015 r., w sprawie I FSK 318/14, CBOSA), prace konserwatorskie i restauracyjne przy zabytkach ruchomych (wyrok NSA z 5 grudnia 2013 r. w sprawie I FSK 1750/12, CBOSA), renowację budynków i budowli (wyrok WSA w Bydgoszczy z 22 grudnia 2014 r. w sprawie I SA/Łd 1174/14, CBOSA). Naczelny Sąd Administracyjny wyraził w powołanym wyroku przekonanie, że wszelkie usługi w zakresie kultury świadczone przez twórców, wynagradzane w formie honorariów podlegają zwolnieniu, a jedynym ograniczeniem jest, aby określony podmiot działał jako twórca konkretnego utworu, a zatem z wyłączeniem innych osób niż pierwotny podmiot praw autorskich, spadkobierca czy inny następca prawny. Jako istotne kryteria Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, aby usługi miały charakter działalności twórczej i charakteryzowały się indywidualnością.

Z kolei pojęcie honorarium można za Słownikiem języka polskiego PWN rozumieć szeroko jako wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach. Tak rozumiane honorarium obejmuje zatem wszelkie uzyskiwane przez twórcę wynagrodzenie z tytułu korzystania przez twórcę z przysługujących mu praw autorskich lub rozporządzania przez niego tymi prawami, ale także z innych tytułów (np. udziału w spotkaniu autorskim czy sprawowania nadzoru autorskiego).

Jak wynika z powyższego, usługi polegające na działalności twórczej i cechującej się indywidualnością, świadczone za wynagrodzeniem (honorarium) przez pisarza występującego w charakterze autora dzieł przybierających postać materialną lub niematerialną (twórcę) powinny korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT. Należy przy tym odnotować, że zwolnienie obejmuje również twórczą działalność pisarza związaną z powstawaniem filmów (tworzenie scenariuszy, nadzór autorski etc.). Jak bowiem wskazuje się w orzecznictwie organów podatkowych i sądów administracyjnych, wyłączenie, o którym mowa w art. 43 ust. 19 pkt 1 i pkt 4 ustawy VAT odnosi się do usług, których przedmiotem są gotowe (nagrane) nośniki takie jak płyty CD czy DVD (por. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 października 2019 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.493.2017.11.JO czy sprawy rozstrzygnięte wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 grudnia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 428/18 oraz z 8 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 987/16).

Odnosząc powyższe uwagi do sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest autorem utworów literackich, które spełniają definicję utworu w rozumieniu u.p.a.p.p., a sam Wnioskodawca jest w konsekwencji twórcą w rozumieniu przepisów tej ustawy. Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie z tytułu udzielania licencji na korzystanie z praw autorskich lub przenoszenia tych praw. Ponadto, Wnioskodawca podejmuje za wynagrodzeniem szereg innych aktywności, wśród których wymienić można między innymi przenoszenie praw autorskich lub udzielanie licencji na korzystanie z praw autorskich do materiałów literackich tworzonych na potrzeby filmów, nadzór autorski w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy (np. filmów czy gier komputerowych), a także udział w spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach i innych wydarzeniach. Należy podkreślić, że w każdej ze sfer swojej aktywności Wnioskodawca występuje w charakterze twórcy. Jest tak nie tylko w przypadku podstawowej dziedziny aktywności Wnioskodawcy jaką jest działalność literacka, ale także w przypadku wszelkich innych działań. Wszelkie profesjonalne działania Wnioskodawcy są zawsze pochodną działalności literackiej, a możliwość ich realizacji wynika z pozycji Wnioskodawcy jako uznanego autora dzieł literackich. Odbiorcy usług są zainteresowani angażowaniem Wnioskodawcy właśnie z uwagi na jego dorobek kulturalny oraz fakt, że usługi Wnioskodawcy cechuje twórczy i indywidualny charakter.

Podsumowując, Wnioskodawca jest zdania, że jego działalność profesjonalna opisana w stanie faktycznym wyczerpuje znamiona usług kulturalnych twórcy świadczonych za wynagrodzeniem w formie honorarium, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT. W konsekwencji świadczone przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem usługi polegające na: udzielaniu licencji na korzystanie z praw autorskich, sprzedaży praw autorskich, uczestnictwie na zaproszenie organizatorów w różnorodnych wydarzeniach (między innymi spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach), przenoszeniu praw autorskich lub udzielaniu licencji na korzystanie z praw autorskich do materiałów literackich tworzonych na potrzeby filmów oraz nadzorze autorskim w toku powstawania filmów lub gier komputerowych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT.

W oparciu o przedstawione powyżej argumenty Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, na mocy art. 146aa ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 października 2019 r., dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Od dnia 1 listopada 2019 r. na mocy art. 1 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751), zwanej dalej ustawą zmieniającą przepis art. 41 ust. 2 ustawy otrzymał brzmienie: Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 181, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Przy czym, cyt. pozycja 181 załącznika nr 3 do ustawy wynika z jego brzmienia obowiązującego do dnia 31 października 2019 r. Natomiast od dnia 1 listopada 2019 r. stosownie do art. 1 pkt 27 ustawy zmieniającej załącznik nr 3 do ustawy otrzymał brzmienie, zgodnie z którym ww. usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania wymienione zostały w poz. 63 tego załącznika.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że wskazane powyżej zmiany w przepisach art. 41 ust. 2 oraz załącznika nr 3 do ustawy o VAT wynikające z ustawy zmieniającej mają zastosowanie od dnia 1 lipca 2020 r.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy, wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W myśl art. 43 ust. 19 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Analizując powołane wyżej regulacje dotyczące zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, w zakresie usług kultury zauważyć należy, że warunkiem zastosowania ww. zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, jak również przedmiotowym, dotyczącym rodzaju świadczonych usług. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia wchodzą indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć kultura i usługa kulturalna. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu usługi kulturalne w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle kultura podaje, że jest to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia kultura możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia kultura, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego.

Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgniecie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustawy wprost lub pośrednio odnoszącej się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2020 r., poz. 194). Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższy akt prawny nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów kultura oraz usługi kulturalne na potrzeby niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) art. 1 ust. 2 pkt 1, pkt 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie przejaw działalności twórczej, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest autorem utworów literackich (między innymi powieści, opowiadań, esejów), które spełniają definicję utworu w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest w konsekwencji twórcą w rozumieniu przepisów tej ustawy. W ramach swojej działalności Wnioskodawca między innymi współpracuje z polskimi i zagranicznymi wydawnictwami, które publikują napisane przez Wnioskodawcę utwory literackie. Na podstawie umów zawieranych z wydawnictwami Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do stworzonych przez siebie utworów lub przenosi te prawa na wydawnictwa, w zamian za co otrzymuje honoraria. Na podstawie umów zawieranych z wydawnictwami Wnioskodawca może również uzyskiwać przychody w związku ze wznowieniami utworów.

Ponadto wymienić tu można również tworzenie utworów (w tym scenariuszy, ich elementów składowych lub innych materiałów literackich) na zlecenie producentów filmowych i przenoszenie majątkowych praw autorskich do powstałych utworów za wynagrodzeniem. Wnioskodawca zamierza współpracować z podmiotami zaangażowanymi w produkcję filmów, seriali i innych utworów audiowizualnych. W ramach tej współpracy Wnioskodawca zamierza tworzyć utwory literackie (między innymi materiały literackie, materiały koncepcyjne, scenariusze, fabuły, historie, dialogi, skrypty, storyboardy etc.) i przenosić na kontrahentów za wynagrodzeniem prawa autorskie do tych utworów. Wnioskodawca może również udzielać podmiotom zaangażowanym w produkcję filmów, seriali i innych utworów audiowizualnych odpłatnych licencji na korzystanie z przysługujących mu praw autorskich.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy usług świadczonych przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem polegających na: udzielaniu licencji na korzystanie z praw autorskich, sprzedaży praw autorskich, uczestnictwie na zaproszenie organizatorów w różnorodnych wydarzeniach (między innymi spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach), przenoszeniu praw autorskich lub udzielaniu licencji na korzystanie z praw autorskich do materiałów literackich tworzonych na potrzeby filmów oraz nadzorze autorskim w toku powstawania filmów lub gier komputerowych.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do działalności Wnioskodawcy polegającej na udzielaniu licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do stworzonych przez siebie utworów literackich (między innymi powieści, opowiadań, esejów) lub przenoszeniu tych praw, należy wskazać, że działania te wypełniają przesłankę podmiotową, wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca bowiem jest autorem ww. utworów literackich. Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do stworzonych przez siebie utworów lub przenosi te prawa na wydawnictwa, w zamian za co otrzymuje honoraria.

Z opisu sprawy wynika również, że usługi polegające na tworzeniu przez Wnioskodawcę utworów literackich (między innymi powieści, opowiadań, esejów), w stosunku do których Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do ww. utworów lub przenosi te prawa, stanowią usługi kulturalne. Tym samym Wnioskodawca spełnia również przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

W konsekwencji, opisana działalność Wnioskodawcy polegająca na udzielaniu licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do stworzonych przez siebie utworów literackich (między innymi powieści, opowiadań, esejów) lub przenoszeniu tych praw, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Odnosząc się z kolei do działalności Wnioskodawcy polegającej na tworzeniu utworów (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi etc.), do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie lub licencje na korzystanie z tych praw, należy wskazać, że działania te również wypełniają przesłankę podmiotową, wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Wnioskodawca wskazał bowiem, że w przypadku, gdy na zlecenie podmiotu zamawiającego powstaje jakikolwiek utwór (przykładowo, ale nie wyłącznie artykuł, wystąpienie, wywiad, wypowiedź) i kontrahent nabywa licencję na korzystanie z autorskich praw majątkowych do tego utworu lub nabywa majątkowe prawa autorskie do tego utworu, Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ w takiej sytuacji w wyniku kreatywnej i indywidualnej działalności Wnioskodawcy powstaje uzewnętrzniony niepowtarzalny rezultat tej działalności, jakim jest utwór. Nazwisko Wnioskodawcy jako twórcy jest w przedmiotowych przypadkach podawane do publicznej wiadomości w związku z rozpowszechnianiem utworów. Jednocześnie w przypadku tworzenia na zlecenie podmiotów zamawiających (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi), do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie lub licencje na korzystanie z tych praw, Wnioskodawca jako twórca autor otrzymuje wynagrodzenie, które stanowi honorarium.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika również, że usługi polegające na tworzeniu na zlecenie podmiotów zamawiających utworów literackich (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi etc.), w stosunku do których Wnioskodawca jako twórca (podmiot prawa autorskiego) udziela licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do ww. utworów lub przenosi te prawa stanowią usługi kulturalne. Zatem Wnioskodawca spełnia również przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Tym samym, działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu utworów (np. artykuły, wystąpienia, wywiady, wypowiedzi etc.), do których kontrahenci nabywają majątkowe prawa autorskie lub licencje na korzystanie z tych praw, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Powyższe zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT znajduje również zastosowanie w przypadku osiągania przychodów z autorskich praw zależnych do swoich utworów, w tym między innymi z udzielania zezwoleń na opracowania w postaci tłumaczeń, adaptacji, ekranizacji etc.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że bierze udział w różnorodnych wydarzeniach takich jak między innymi spotkania autorskie, warsztaty, konferencje biznesowe. Spotkanie autorskie jest często wydarzeniem organizowanym w związku z promocją publikacji, której Wnioskodawca jest autorem. Udział Wnioskodawcy w spotkaniach autorskich polega przede wszystkim na twórczym prowadzeniu według koncepcji Wnioskodawcy dyskusji z czytelnikami i moderatorem. Ponadto, Wnioskodawca formułuje w toku dyskusji wypowiedzi obejmujące przedstawienie koncepcji autora dotyczących zagadnień stanowiących przedmiot spotkania. Udział Wnioskodawcy w warsztatach oraz konferencjach biznesowych również polega na wywieraniu twórczego wpływu na przebieg spotkania według koncepcji Wnioskodawcy oraz na formułowaniu wypowiedzi przedstawiających koncepcje Wnioskodawcy dotyczące zagadnień stanowiących przedmiot warsztatów lub wystąpień. Wnioskodawca jest zapraszany na wskazane wydarzenia jako pisarz, eseista, myśliciel, który w sposób twórczy i inspirujący wpływa na przebieg wydarzenia, dzięki czemu zyskuje ono niepowtarzalny charakter. Z uwagi na indywidualne piętno, jakie zaangażowanie Wnioskodawcy odciska na wydarzeniu, spotkania te oraz wypowiedzi Wnioskodawcy w ich trakcie można uznać za utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest zapraszany do udziału we wskazanych wydarzeniach właśnie ze względu na oczekiwany rezultat w postaci tego rodzaju utworów stanowiących przedmiot ochrony prawa autorskiego. Biorąc udział w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych Wnioskodawca przekazuje lub udziela licencje do praw autorskich. We wskazanych przypadkach Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca. Wnioskodawca w sposób twórczy i inspirujący wpływa na przebieg wydarzenia, dzięki czemu zyskuje ono niepowtarzalny charakter. W konsekwencji, spotkania oraz wypowiedzi Wnioskodawcy w ich trakcie stają się utworami w rozumieniu prawa autorskiego, a Wnioskodawca jako ich twórca podmiot kreujący niepowtarzalny charakter przedmiotowych wydarzeń i wypowiedzi występuje jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Skoro zatem jak jednoznacznie wskazał Wnioskodawca biorąc udział w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych, Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca oraz przekazuje lub udziela licencje do praw autorskich utworów stanowiących przedmiot ochrony prawa autorskiego, oraz otrzymuje wynagrodzenie, które stanowi honorarium, to tym samym działania te wypełniają przesłankę podmiotową, wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Wnioskodawca spełnia również przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, przedmiotowe wydarzenia z udziałem Wnioskodawcy jako twórcy służą upowszechnianiu kultury, w tym do upowszechniania intelektualnego dorobku ludzkości. W konsekwencji uczestnicząc w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych Wnioskodawca jako twórca świadczy usługi kulturalne.

Tym samym, opisana działalność Wnioskodawcy polegająca na udziale w różnorodnych wydarzeniach, tj. spotkaniach autorskich, warsztatach, konferencjach biznesowych, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Przechodząc natomiast do działalności Wnioskodawcy polegającej na tworzeniu utworów (w tym scenariuszy, ich elementów składowych lub innych materiałów literackich) na zlecenie producentów filmowych i przenoszeniu majątkowych praw autorskich do powstałych utworów za wynagrodzeniem, należy stwierdzić, że ustawodawca wyłączył ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, usługi wymienione w cyt. wyżej art. 43 ust. 19 ustawy, tj. m.in. usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz usługi związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach.

To oznacza, że spełnienie warunków podmiotowych i przedmiotowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, w sytuacji, gdy świadczona usługa jest jedną z tych objętych wyłączeniem, nie daje świadczącemu uprawnienia do zastosowania ww. zwolnienia od podatku.

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów należy wskazać, że Wnioskodawca nie jest uprawniony do zwolnienia ww. usług polegających na tworzeniu utworów (w tym scenariuszy, ich elementów składowych lub innych materiałów literackich) na zlecenie producentów filmowych na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b, gdyż wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy usługi te są związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach.

Wnioskodawca wprawdzie jako ich autor działa w przedmiotowym zakresie jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jednakże nie może on korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, gdyż usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach są wyłączone ze zwolnienia.

Kolejnym obszarem profesjonalnej działalności Wnioskodawcy jest sprawowanie nadzoru autorskiego w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy czy gry komputerowe.

Jak wskazał Wnioskodawca, sprawując nadzór autorski w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy, czy gry komputerowe, Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca w tym wypadku ocenia sposób korzystania z oryginalnego utworu przy tworzeniu utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy lub twórczo angażuje się w powstanie nowego utworu, opartego na oryginalnym dziele Wnioskodawcy. Przykładem tego twórczego zaangażowania może być opracowywanie nowych wątków fabularnych, dialogów, postaci etc. Sprawując nadzór autorski w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy, czy gry komputerowe, Wnioskodawca przekazuje prawa autorskie lub udziela licencji do korzystania z praw autorskich. W przypadku sprawowania nadzoru autorskiego w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy czy gry komputerowe, Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie, które stanowi honorarium. Jednocześnie wskazane usługi stanowią usługi kulturalne.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca sprawując nadzór autorski w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy, takich jak między innymi filmy, czy gry komputerowe, spełnia zarówno przesłankę podmiotową jak i przedmiotową do zastosowania zwolnienia ww. usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Jednocześnie, jak wskazał wprost Wnioskodawca, usługi Wnioskodawcy polegające na sprawowaniu nadzoru autorskiego w toku powstawania utworów opartych na twórczości Wnioskodawcy nie są związane z produkcją filmów w rozumieniu wskazanego przepisu. Zatem nie znajdzie zastosowanie wyłączenie ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 19 ustawy.

W konsekwencji oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zauważyć również należy, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1751, z późn. zm.) przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 kwietnia 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Natomiast, w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Zaznaczyć należy jednak przy tym, że stosownie do art. 63 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568, z późn. zm.), na dzień 1 lipca 2020 r. przesunięty zostaje termin, od którego stosowana będzie nowa matryca stawek podatku od towarów i usług wprowadzona ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Zatem od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. stosuje się wyżej powołane przepisy ustawy i załącznik nr 3 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie