Temat interpretacji

- zwolnienia od podatku usług kserowania, skanowania i wydruku własnych zbiorów bibliotecznych na rzecz czytelników, - wyłączenia z opodatkowania opłat z tytułu nieterminowego zwrotu wypożyczonych zbiorów do biblioteki, ich zniszczenia lub zagubienia

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 września 2019 r. (data wpływu 3 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku usług kserowania, skanowania i wydruku własnych zbiorów bibliotecznych na rzecz czytelników,
• wyłączenia z opodatkowania opłat z tytułu nieterminowego zwrotu wypożyczonych zbiorów do biblioteki, ich zniszczenia lub zagubienia

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku usług kserowania, skanowania i wydruku własnych zbiorów bibliotecznych na rzecz czytelników,
• wyłączenia z opodatkowania opłat z tytułu nieterminowego zwrotu wypożyczonych zbiorów do biblioteki, ich zniszczenia lub zagubienia.

Wniosek uzupełniono pismem z 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 3 grudnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.636.2019.2019.1.ASZ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 11 grudnia 2019 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gminna Biblioteka Publiczna od 1 września 2018 r. jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Gminna Biblioteka Publiczna posiada osobowość prawną.

Gminna Biblioteka Publiczna jest samorządową instytucją kultury, o której mowa w ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturowej (Dz. U. z 2018.1983 ze zm.)

Przedmiotem działalności Biblioteki zgodnie z jej statutem jest rozwój i zaspokojenie potrzeb czytelniczych i informacyjnych mieszkańców gminy, upowszechnianie wiedzy i nauki, rozwój kultury, dbałość o rozwój sieci bibliotek. Zgodnie z statutem biblioteka może również prowadzić działalność gospodarczą według zasad określonych w odrębnych przepisach.

Organem sprawującym nadzór i kontrolę nad działalnością Biblioteki w imieniu organizatora Rady Gminy jest Wójt Gminy. Gminna Biblioteka Publiczna wydatki związane z realizacją zadań statutowych pokrywa ze środków dotacji podmiotowej przekazywanej przez Gminę na rok budżetowy.

Zgodnie z art. 18 ustawy o bibliotekach z dnia 27 czerwca 1997 r. biblioteka służy zaspokojeniu potrzeb oświatowych, kulturalnych i informacyjnych ogółu społeczeństwa oraz uczestniczy w upowszechnianiu wiedzy i kultury, zaś zgodnie z art. 19 ww. ustawy biblioteki publiczne są organizowane w sposób zapewniający mieszkańcom dogodny dostęp do materiałów bibliotecznych i informacyjnych, w myśl art. 3 tejże ustawy biblioteki i ich zbiory stanowią dobro narodowe oraz służą zachowaniu dziedzictwa narodowego. Biblioteki organizują i zapewniają dostęp do zasobów dorobku nauki i kultury polskiej oraz światowej. Prawo korzystania z bibliotek ma charakter powszechny na zasadach określonych w ustawie.

Biblioteka jest placówką ogólnodostępną a korzystanie z zasobów biblioteki jest bezpłatne.

Zgodnie z art. 14 ustawy o bibliotekach opłaty mogą być pobierane:

1. za usługi informacyjne, bibliograficzne, reprograficzne oraz wypożyczenia międzybiblioteczne
2. za materiały audiowizualne
3. w formie kaucji za wypożyczone materiały biblioteczne
4. za niezwrócenie w terminie wypożyczonych materiałów bibliotecznych
5. za uszkodzenie, zniszczenie lub niezwrócenie materiałów bibliotecznych

Biblioteka jest podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym. Biblioteka nie osiąga w sposób systematyczny zysków ze swojej działalności a jeżeli już pozyskuje dochody przeznacza je w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Biblioteka posiada zbiory oraz materiały biblioteczne, które nie podlegają wypożyczeniu na zewnątrz. W takich przypadkach czytelnicy biblioteki korzystają z możliwości kserowania, wydruku, skanowania fragmentów książki lub innego dokumentu należącego do zbiorów biblioteki. W związku z tym, udostępnianie zbiorów biblioteki za pośrednictwem reprografii, kserowania lub skanowania jest ściśle związana z zadaniami podstawowymi biblioteki. Świadczone przez bibliotekę usługi kserowania, skanowania i wydruku własnych materiałów bibliotecznych nie są usługami ogólnodostępnymi, są świadczone tylko i wyłącznie dla czytelników i użytkowników korzystających w danym czasie ze zbiorów bibliotecznych.

Wysokość opłaty zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o bibliotekach nie przekracza kosztów wykonania usługi, nie ma charakteru osiągania dodatkowego dochodu, gdyż są przeznaczone tyko i wyłącznie na pokrycie kosztów związanych z zakupem papieru ksero i tonera do urządzeń kserograficznych, niezbędnych przeglądów, konserwacji i napraw urządzeń kserograficznych. Nie ma możliwości, aby osoba nie będąca czytelnikiem biblioteki korzystała z tego typu usługi.

Przedstawione usługi stanowią element składowy usług kulturalnych i nie stanowią odrębnej od działalności kulturalnej całości. Usługi kserowania, skanowania i wydruki materiałów bibliotecznych są niezbędnym elementem współcześnie działającej biblioteki.

Celem dodatkowych usług nie jest osiąganie dodatkowych dochodów ale jak najszersze zaspokojenie potrzeb czytelników biblioteki skrócenie realizacji usług korzystania ze zbiorów biblioteki na miejscu oraz rekompensowanie bibliotece kosztów tego udogodnienia. Biblioteka nie prowadzi usług ksero dostępnych publicznie, nie reklamuje się, nie świadczy usług z zakresu reprografii materiałów prywatnych dla osób nie będących czytelnikami biblioteki. Dlatego też nie jest konkurencją dla usługodawców świadczących podobne usługi.

Ponadto w ramach swojej działalności Gminna Biblioteka Publiczna pobiera opłaty (kary) z tytułu nieterminowego zwrotu materiałów bibliotecznych, ich zagubienia lub zniszczenia. Wysokość opłaty jest uregulowana w Zarządzeniu Dyrektora Gminnej Biblioteki Publicznej z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie ustalenia regulaminu korzystania ze zbiorów i usług Gminnej Biblioteki Publicznej.

Wymienione opłaty mają charakter kar umownych, za nieprzestrzeganie uprzednio zaakceptowanych warunków korzystania z usług biblioteki określonych w regulaminie biblioteki. Przedmiotowe opłaty nie stanowią należności za świadczone usługi (udostępnianie zbiorów bibliotecznych jest nieodpłatne), lecz stanowią sankcję za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań, jako narzędzie dyscyplinujące czytelnika do przestrzegania zasad korzystania z usług biblioteki w zakresie terminowości i należytej dbałości o zbiory biblioteczne.

Ponadto zobowiązany do zapłaty określonej kary za nieterminowy zwrot zbiorów bibliotecznych, ich zgubienie lub zniszczenie nie jest uprawniony do otrzymania w zamian jakiegokolwiek świadczenia ze strony biblioteki. Zatem przedstawione opłaty pełnią funkcję odszkodowawczą (rekompensacyjną) za poniesione przez bibliotekę straty.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że wymienione we wniosku usługi (kserowanie, skanowanie i wydruki własnych zbiorów bibliotecznych) nie są usługami, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Ww. usługi są ściśle związane z usługami podstawowymi dokonywanymi przez Gminną Bibliotekę Publiczną, gdyż dotyczą one tylko i wyłącznie zbiorów z zasobów biblioteki, które czytelnik ma do wglądu tylko i wyłącznie na miejscu w czytelni biblioteki (zbiory nie podlegają wypożyczeniu poza teren biblioteki). Stąd reprografia i skan umożliwia udostępnianie tego typu zbiorów czytelnikom poza teren biblioteki.

Gminna Biblioteka Publiczna jest podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną. Organizatorem Gminnej Biblioteki Publicznej jest Gmina, która powołała ww. instytucję uchwałą z dnia 5 grudnia 2006 r. Ponadto Gminna Biblioteka Publiczna jest wpisana do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Gminę. Gminna Biblioteka Publiczna jest samorządową instytucją kultury.

Na pytanie Czy świadczone usługi (kserowanie, skanowanie i wydruki własnych zbiorów bibliotecznych są niezbędne do wykonywania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit a ustawy o VAT?

Wnioskodawca odpowiedział: Biblioteka poza nieodpłatnym udostępnianiem zasobów bibliotecznych, świadczy usługi reprograficzne oraz skanowanie materiałów bibliotecznych będących tylko w zasobach czytelni biblioteki, tj. takich publikacji, które udostępnia się tylko prezencyjnie na miejscu i nie ma możliwości wyniesienia ich poza teren biblioteki. Zgodnie z art. 4 ustawy o bibliotekach z dnia 27 czerwca 1997 roku do podstawowych zadań biblioteki należy m.in.:

1. gromadzenie, opracowywanie, przechowywanie i ochrona materiałów bibliotecznych;
2. obsługa użytkowników, przede wszystkim udostępnianie zbiorów oraz prowadzenie działalności informacyjnej, zwłaszcza informowanie o zbiorach własnych, innych bibliotek, muzeów i ośrodków informacji naukowej, a także współdziałanie z archiwami w tym zakresie.

W odniesieniu do powyżej przytoczonych przepisów należy wskazać, iż jedną z podstawowych usług Gminnej Biblioteki Publicznej jest udostępnianie materiałów bibliotecznych, czy to poprzez wypożyczenie, czy poprzez umożliwienie czytelnikowi zeskanowania, bądź skserowania tychże materiałów.

Na pytanie: Czy głównym celem świadczonych usług (kserowanie, skanowanie i wydruki własnych zbiorów bibliotecznych) jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez Wnioskodawcę, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników nie korzystających z takiego zwolnienia.

Wnioskodawca odpowiedział: Usługi te nie przynoszą dodatkowego dochodu, gdyż są przeznaczone tylko i wyłącznie na pokrycie kosztów związanych z zakupem papieru do ksero i tonera do urządzeń kserograficznych, niezbędnych przeglądów, konserwacji i napraw urządzeń kserograficznych (art. 14 pkt 3 ustawy o bibliotekach). Nie ma możliwości, aby osoba nie będąca czytelnikiem biblioteki skorzystała z tego typu usług. Biblioteka nie prowadzi usług ksero dostępnych publicznie, nie reklamuje się, nie świadczy usług w zakresie reprografii materiałów prywatnych dla osób nie będących czytelnikami biblioteki. Dlatego też nie jest konkurencją dla usługodawców świadczących podobne usługi. Gminna Biblioteka Publiczna nie posiada szyldu, czy tablicy informującej o punkcie ksero.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(pytanie nr 1 zostało skorygowane pismem z 11 grudnia 2019 r.):

1. Czy usługi kserowania, skanowania i wydruki własnych zbiorów bibliotecznych świadczone przez Gminną Bibliotekę Publiczną na rzecz czytelników i użytkowników podlegają zwolnieniu w myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a, w związku z art. 43 ust. 17, 17a, 18 ustawy o VAT?
2. Czy pobieranie przez Gminną Bibliotekę Publiczną opłaty z tytułu nieterminowego zwrotu wypożyczonych zbiorów do biblioteki, ich zniszczenie lub zagubienie nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców oraz usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biblioteka jako instytucja kultury wskazuje, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 tys. PLN. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumieć należy odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ponadto w świetle art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeśli wartość sprzedaży zwolnioną od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tą kwotę. W świetle powyższego, biorąc pod uwagę, iż instytucja kultury biblioteka nie osiąga żadnych przychodów z działalności gospodarczej (tym samym wartość sprzedaży opodatkowanej VAT nie przekroczyła progu 200 tys. PLN), do wykonywania zadań statutowych Biblioteka nie zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT i korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że zgodnie ze stanem wskazanym w opisie sprawy we wniosku, Gmina z dniem 1 września 2018 r. jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zapis znajdujący się w stanowisku Wnioskodawcy powołujący się na art. 113 ust. 5 ustawy o VAT oraz zapis, iż do wykonywania zadań statutowych Biblioteka nie zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT i korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w ww. artykule są zapisami błędnie zastosowanymi, nie odzwierciedlają stanu faktycznego instytucji.

1. Gminna Biblioteka Publiczna działając na podstawie ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r., jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, opłaty pobierane przez Bibliotekę za świadczone usługi ściśle związane z działalnością statutową są zwolnione od podatku VAT.
   
   Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o bibliotekach świadczone usługi kserograficzne polegające na kserowaniu, skanowaniu, drukowaniu wyłącznie zbiorów bibliotecznych jest ustawowym, statutowym zadaniem biblioteki. Przedstawione usługi stanową składowy element usług kulturalnych. Stanowią niezbędny element podstawowych zadań współcześnie działającej biblioteki. Głównym ich celem nie jest osiąganie dodatkowych dochodów ale jak najszersze zaspokojenie potrzeb czytelników, skrócenie czasu realizacji usługi korzystania ze zbiorów bibliotecznych na miejscu oraz rekompensowanie bibliotece kosztów tego udogodnienia przez czytelnika.
2. Opłaty (kary) z tytułu nieterminowego zwrotu zbiorów bibliotecznych, ich zagubienia lub zniszczenia nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług: opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zaś w myśl art. 8 pkt 1 opisanej ustawy przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej , osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:
   • przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
   • zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
   • świadczenie usługi zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   Wobec przedstawionych przepisów należy stwierdzić, iż każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o VAT, lecz muszą być przy tym spełnione następujące warunki:
   • w następstwie zobowiązania, w wyniku którego usługa jest świadczona, druga strona wierzyciel/nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia.
   • świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy wynagrodzenie.
   
   Oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana dostawa lub usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek między świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym tzn. zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za konkretną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Opłata z tytułu nieterminowego zwrotu zbiorów bibliotecznych nie jest zapłatą za wypożyczenie zbioru udostępnianie zbiorów jest nieodpłatne, lecz formą kary za nieprzestrzeganie lub nienależyte przestrzeganie uprzednio zaakceptowanych warunków korzystania z usług biblioteki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji pojęcia świadczenie usług wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca usługę, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe (art. 43 ust. 17a ).

Zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Ponadto, na mocy art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.
   
   

Wnioskodawca powziął wątpliwości odnośnie zwolnienia od podatku usług kserowania, skanowania i wydruku własnych zbiorów bibliotecznych na rzecz czytelników.

Analizując powołane wyżej regulacje zauważyć należy, iż warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy jak również przedmiotowym dotyczącym rodzaju świadczonych usług. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, iż zwolnienie nie ma zastosowania.

W zakresie przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy warunek zostanie spełniony, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, jest on samorządową instytucją kultury, o której mowa w ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturowej. Biblioteka jest wpisana do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Gminę. Organem sprawującym nadzór i kontrolę nad działalnością Biblioteki w imieniu organizatora Rady Gminy jest Wójt Gminy. Przedmiotem działalności Biblioteki zgodnie z jej statutem jest rozwój i zaspokojenie potrzeb czytelniczych i informacyjnych mieszkańców gminy, upowszechnianie wiedzy i nauki, rozwój kultury, dbałość o rozwój sieci bibliotek. Zatem, stwierdzić należy, że Wnioskodawca wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

W następnej kolejności należy zbadać, czy przedmiotowe odpłatne usługi świadczone przez Bibliotekę, wypełniają przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, zgodnie z którym zwalnia się z podatku usługi kulturalne ().

Ustawa nie podaje definicji pojęcia usług kulturalnych. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu usługi kulturalne w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp.

Natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle kultura podaje, że jest to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia kultura możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia kultura, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1983 ze zm.), działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej). Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 2 działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W myśl art. 8 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Natomiast, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1 ww. ustawy). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2 ww. ustawy). Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Z art. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1479), wynika, że w zakresie nieuregulowanym ustawą do bibliotek stosuje się odpowiednio przepisy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Biblioteki i ich zbiory stanowią dobro narodowe oraz służą zachowaniu dziedzictwa narodowego. Biblioteki organizują i zapewniają dostęp do zasobów dorobku nauki i kultury polskiej oraz światowej (art. 3 ust. 1 ww. ustawy).

Do podstawowych zadań bibliotek, zgodnie z art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, należy:

1. gromadzenie, opracowywanie, przechowywanie i ochrona materiałów bibliotecznych;
2. obsługa użytkowników, przede wszystkim udostępnianie zbiorów oraz prowadzenie działalności informacyjnej, zwłaszcza informowanie o zbiorach własnych, innych bibliotek, muzeów i ośrodków informacji naukowej, a także współdziałanie z archiwami w tym zakresie.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o bibliotekach, do zadań bibliotek może ponadto należeć prowadzenie działalności bibliograficznej, dokumentacyjnej, naukowo-badawczej, wydawniczej, edukacyjnej, popularyzatorskiej i instrukcyjno-metodycznej.

Materiałami bibliotecznymi, w oparciu o art. 5 ww. ustawy, są w szczególności dokumenty zawierające utrwalony wyraz myśli ludzkiej, przeznaczone do rozpowszechniania, niezależnie od nośnika fizycznego i sposobu zapisu treści, a zwłaszcza: dokumenty graficzne (piśmiennicze, kartograficzne, ikonograficzne i muzyczne), dźwiękowe, wizualne, audiowizualne i elektroniczne.

Organizatorami bibliotek, stosownie do treści art. 8 ust. 2 ustawy o bibliotekach są:

1. ministrowie i kierownicy urzędów centralnych;
2. jednostki samorządu terytorialnego.

Na podstawie art. 14 ust. 1 powołanej ustawy usługi bibliotek, których organizatorami są podmioty określone w art. 8 ust. 2, są ogólnie dostępne i bezpłatne, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 14 ust. 2 cyt. wyżej ustawy, opłaty mogą być pobierane:

1. za usługi informacyjne, bibliograficzne, reprograficzne oraz wypożyczenia międzybiblioteczne;
2. za wypożyczenia materiałów audiowizualnych;
3. w formie kaucji za wypożyczone materiały biblioteczne;
4. za niezwrócenie w terminie wypożyczonych materiałów bibliotecznych;
5. za uszkodzenie, zniszczenie lub niezwrócenie materiałów bibliotecznych.

W świetle art. 14 ust. 3 ustawy, wysokość opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, nie może przekraczać kosztów wykonania usługi.

Zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy, zasady i warunki korzystania z biblioteki określa regulamin nadany przez jej dyrektora (kierownika).

Jednakże w analizowanej sprawie należy zbadać, czy dla czynności, za które pobierane są opłaty (kserowanie, skanowanie i wydruki własnych zbiorów bibliotecznych), nie znajdą zastosowania regulacje określone w art. 43 ust. 17-19 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, przedstawione usługi stanowią element składowy usług kulturalnych i nie stanowią odrębnej od działalności kulturalnej całości. Usługi kserowania, skanowania i wydruki własnych zbiorów bibliotecznych są niezbędnym elementem współcześnie działającej biblioteki. Celem dodatkowych usług nie jest osiąganie dodatkowych dochodów ale jak najszersze zaspokojenie potrzeb czytelników biblioteki skrócenie realizacji usług korzystania ze zbiorów biblioteki na miejscu oraz rekompensowanie bibliotece kosztów tego udogodnienia. Usługi te nie przynoszą dodatkowego dochodu, gdyż są przeznaczone tylko i wyłącznie na pokrycie kosztów związanych z zakupem papieru do ksero i tonera do urządzeń kserograficznych, niezbędnych przeglądów, konserwacji i napraw urządzeń kserograficznych (art. 14 pkt 3 ustawy o bibliotekach). Nie ma możliwości, aby osoba nie będąca czytelnikiem biblioteki skorzystała z tego typu usług. Biblioteka nie prowadzi usług ksero dostępnych publicznie, nie reklamuje się, nie świadczy usług w zakresie reprografii materiałów prywatnych dla osób nie będących czytelnikami biblioteki. Dlatego też nie jest konkurencją dla usługodawców świadczących podobne usługi. Biblioteka nie posiada szyldu, czy tablicy informującej o punkcie ksero.

Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że wymienione we wniosku usługi (kserowanie, skanowanie i wydruki własnych zbiorów bibliotecznych) nie są usługami, o których mowa w art. 43 ust 19 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że usługi polegające na kserowaniu, skanowaniu i wydrukach własnych zbiorów bibliotecznych, które podlegają wypożyczeniu na zewnątrz, świadczone przez Bibliotekę, ściśle związane z podstawowymi zadaniami biblioteki będą korzystały ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, gdyż dla powyższych usług, nie będą miały zastosowania regulacje określone w art. 43 ust. 17-19 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcę dotyczą braku opodatkowania opłat z tytułu nieterminowego zwrotu wypożyczonych zbiorów do biblioteki, ich zniszczenia lub zagubienia.

Z opisu sprawy wynika, że Biblioteka będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług pobiera opłaty (kary) z tytułu nieterminowego zwrotu materiałów bibliotecznych, ich zagubienia lub zniszczenia. Wysokość opłaty jest uregulowana w Zarządzeniu Dyrektora Gminnej Biblioteki Publicznej w sprawie ustalenia regulaminu korzystania ze zbiorów i usług Gminnej Biblioteki Publicznej.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem w tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Regulacje dotyczące odszkodowania zostały jednak zawarte w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

Z postanowień art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W myśl § 2 tego artykułu, w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Podobnie kary umowne, stosowane na podstawie art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego, nie stanowią zapłaty za usługę, lecz pełnią funkcję odszkodowawczą (sankcyjną). Zgodnie z tym przepisem można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Kara ta ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia. Zapłata tej kary nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Z uwagi na powyższe, jeżeli płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wówczas kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Ustalanie statusu opłat jako podlegającego bądź niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem, w przypadku gdy płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wtedy kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Istotną cechą wynagrodzenia za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy tą dostawą a otrzymaną zapłatą.

Wymienione opłaty mają charakter kar umownych, za nieprzestrzeganie uprzednio zaakceptowanych warunków korzystania z usług biblioteki określonych w regulaminie biblioteki. Przedmiotowe opłaty nie stanowią należności za świadczone usługi (udostępnianie zbiorów bibliotecznych jest nieodpłatne), lecz stanowią sankcję za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań, jako narzędzie dyscyplinujące czytelnika do przestrzegania zasad korzystania z usług biblioteki w zakresie terminowości i należytej dbałości o zbiory biblioteczne. Zobowiązany do zapłaty określonej kary za nieterminowy zwrot zbiorów bibliotecznych, ich zgubienie lub zniszczenie nie jest uprawniony do otrzymania w zamian jakiegokolwiek świadczenia ze strony biblioteki. Zatem przedstawione opłaty pełnią funkcję odszkodowawczą (rekompensacyjną) za poniesione przez bibliotekę straty.

Wypłacana kwota ma zatem charakter jednostronny, stanowi rodzaj rekompensaty (odszkodowania) za stratę na majątku rzeczowym powstałą w wyniku uszkodzenia lub zniszczenia konkretnego przedmiotu, nie zaś wynagrodzenie bezpośrednio związane z dostawą towaru. Opłaty te nie stanowią należności za świadczone usługi.

Wyjaśnić należy, że zastrzeżenie kary umownej można traktować jako formę uproszczenia redakcji warunków umowy, która pozwala na przyjęcie przez strony, że w wypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, stanowią jednocześnie podstawę do domagania się zapłaty kary umownej. Kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań.

Zatem opłaty z tytułu nieterminowego zwrotu wypożyczonych zbiorów do biblioteki, ich zniszczenia lub zagubienia pełniące funkcję odszkodowawczą (rekompensacyjną) za poniesione straty, nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie, zgodnie z którym opłaty (kary) z tytułu nieterminowego zwrotu zbiorów bibliotecznych, ich zagubienia lub zniszczenia nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej