Temat interpretacji
Opodatkowanie „stałego wynagrodzenia na pokrycie kosztów ogólnozakładowych”, możliwość wystawienia zbiorczych faktur korygujących oraz kurs walut obcej jaki należy zastosować do przeliczenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania „stałego wynagrodzenia na pokrycie kosztów ogólnozakładowych”, możliwości wystawienia zbiorczych faktur korygujących oraz kursu waluty obcej jaki należy zastosować do przeliczenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
(…) Sp. z o.o. („Wnioskodawca”) jest producentem krat pomostowych („Wyroby”). Wyroby sprzedawane są zarówno do podmiotów niepowiązanych na terytorium Polski, jak również do spółek powiązanych będących rezydentami innych krajów UE lub krajów trzecich (Wielka Brytania).
Sprzedaż Wyrobów do spółek powiązanych z krajów UE traktowana jest jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów („WDT”), zaś sprzedaż do spółki powiązanej z Wielkiej Brytanii traktowana jest jako eksport towarów.
Część sprzedaży dokonywana jest również na rzecz powiązanej spółki z siedzibą w Niemczech, która zarejestrowana jest dla potrzeb podatku VAT w Polsce. W tym przypadku, sprzedaż dotycząca Wyrobów nieprzemieszczanych poza terytorium Polski dokonywana jest z doliczeniem podatku VAT wg stawki 23%.
Zagraniczne spółki powiązane zajmują się dystrybucją Wyrobów na terytorium kraju swojej siedziby, stąd w dalszej części wniosku określane są łącznie jako „Dystrybutorzy”.
Państwa Spółka stosuje do określenia ceny sprzedaży Wyrobów do Dystrybutorów jednolitą politykę.
Cena sprzedaży Wyrobów (dalej: „Cena transferowa”) określana jest w następujący sposób:
W pierwszej kolejności sporządzany jest budżet dla Działu produkcji na dany rok, w którym zabudżetowano wszystkie koszty jednostki produkcyjnej, w tym koszty wynagrodzeń pracowników produkcyjnych wraz z narzutami, koszty amortyzacji budynków i maszyn produkcyjnych, energii itp.
Na podstawie budżetu ustalana jest stawka za roboczogodzinę przy uwzględnieniu planowanej ilości roboczogodzin w skali roku (ilość roboczogodzin przyjęta jest w kalkulacji na podstawie założeń co do rodzaju i ilości wyrobów, które Spółka planuje wyprodukować w danym roku). Stawka ta uwzględnia typowe koszty zatrudnienia takie jak wynagrodzenia, składki ZUS itp.
Biorąc pod uwagę założenia produkcyjne ustalana jest również stawka za maszynogodzinę (obejmuje ona amortyzację budynków i maszyn, materiały eksploatacyjne, koszty remontów i przeglądów, energię itp.).
Stawka za roboczogodzinę i stawka za maszynogodzinę, oprócz kosztów materiału i ewentualnych usług dodatkowych - są podstawowymi składnikami ceny wyrobu.
Jeśli Dział produkcji wytwarza dany produkt np. kratę o wymiarach (…) mm kalkulacja ceny przedstawia się następująco:
ETAP I
Założenie: zużycie faktyczne materiałów wyniesie 10 kg stali. Na magazynie jest np. 1 tona stali kupiona wg faktury za (...) zł. Jeśli do wytworzenia wyrobu potrzebne jest 10 kg stali do kosztu wytworzenia wyrobu („KWW”) zaliczona zostanie kwota (…) zł.
Do kosztu materiałów doliczane są ewentualne koszty usług zewnętrznych, jeśli są konieczne, wg faktycznej ceny usługi. Np. jeśli na surowcu wykonywane jest seratowanie, gdzie usługa jest wykonywana na zewnątrz za (…) zł, KKW zostanie dodatkowo dociążony kwotą (…) zł.
Do kosztów materiałów doliczany jest koszt pracy ludzi i maszyn. Jeśli więc np. do wykonania wyrobu konieczne są 3 godziny pracy ludzkiej oraz 2 godziny pracy maszyn, zaś zabudżetowana stawka za roboczogodzinę wynosi (…) zł a za maszynogodzinę (…) zł, oznacza to, że koszt wytworzenia wyrobu zostanie dociążony dodatkowo kwotami (…) zł oraz (…) zł.
Te trzy elementy sumują się na KWW: (…) zł + (…) zł + (…) zł + (…) zł = (…) zł.
ETAP II
Na tym etapie gotowy wyrób trafia na magazyn wyrobów gotowych. Może okazać się, że wykonanie wyrobu wymaga jeszcze dodatkowych czynności np. gotowa krata wymaga malowania proszkowego zlecanego na zewnątrz. W tym wypadku KWW dociążany jest kosztami tych dodatkowych usług, których wartość przeliczana jest na podstawie ofert.
Np. jeśli wg oferty pomalowanie 1 m2 kosztuje (…) zł, wówczas pomalowanie kraty (…) mm kosztować będzie (…) zł.
Po tym etapie łączny koszt wyprodukowania wyrobu wynosi (…) zł.
ETAP III
Na tym etapie KWW dociążany jest kosztami ogólnozakładowymi (również określonymi na podstawie budżetu).
Do kosztów ogólnozakładowych zalicza się:
‒Wynagrodzenia pracowników nie bezpośrednio produkcyjnych (np. administracji, księgowości, działu wysyłki);
‒Obciążenia z Grupy za koszty usług informatycznych i dostarczenia oprogramowania, usług zarządzania i doradztwa;
‒Amortyzację budynków nieprodukcyjnych;
‒Koszty administracyjne takie jak koszty zakupu materiałów biurowych i środków czystości;
‒Opłaty bankowe.
Określając narzut kosztów ogólnozakładowych (w części dotyczącej produkcji) na dany wyrób, Państwa Spółka kierując się swoim doświadczeniem, określa jakie koszty ogólnozakładowe przypadają na 3 zasadnicze parametry brane pod uwagę w procesie produkcyjnym. Są to: ilość sztuk wyrobów (np. (…) krat o rozmiarach (…)), ilość metrów kwadratowych wyrobu (np. (…) m2) i ilość linijek zlecenia (np. (…)).
Każdy wyrób sprzedawany przez Państwa cechują ww. 3 parametry, którym przyznane są dla przykładu następujące wagi:
Ilość m2 wyrobu 50%,
Ilość sztuk 50%,
Ilość linijek zlecenia 0%.
Np. jeśli w poprzednim roku wyprodukowano (…) m2 krat, co dało (…) szt. przekładając się na (…) linijek zlecenia, zaś zabudżetowane koszty pośrednie wynoszą (…) zł wówczas w przypadku produkcji jednej kraty o wymiarach (…) mm koszty ogólnozakładowe przypisane do tego wyrobu wyniosą:
(…)zł /(…) m2 x 50% = (…) zł
(…) zł /1.000 szt. x 50% = (…) zł
(…) zł / 500 linijek x 0% = (…) zł
Razem: (…) zł
Łączny koszt wytworzenia kraty, uwzględniając koszty bezpośrednie i pośrednie wyniesie zatem (…) zł.
ETAP IV
Dodatkowo kalkulując cenę transferową wprowadzono opłatę za rozpoczęcie zlecenia w wysokości (…) EUR. Wprowadzenie opłaty początkowej miało na celu eliminację małych zleceń, które są kalkulowane tak samo jak zlecenia duże, a w przypadku których często dochodzi do przebudowy maszyny, czy zmiany parametrów pracy urządzenia. Opłata początkowa jest przeliczana na zł wg kursu NBP na dzień poprzedzający sporządzenie kalkulacji.
Zakładając, że zlecenie składa się jedynie z 1 kraty, Państwa Spółka doliczy do ceny wyrobu (…) EUR (tj. (…) zł zakładając, że kurs wynosi (…)). Łączny koszt wytworzenia kraty wyniesie zatem (…) zł.
ETAP V
Na tym etapie ustalana jest marża sprzedaży w wysokości 5%. Zatem cena za jaką Państwa Spółka sprzeda wyrób do Dystrybutora wyniesie (…) zł x (1 + 5%) = (…) zł.
Jak wynika z metodologii kalkulacji Ceny transferowej, obecnie koszty ogólnozakładowe są doliczane do ceny Wyrobu faktycznie sprzedanego. W konsekwencji, jeśli nie zostanie osiągnięty zakładany poziom sprzedaży, nie wszystkie Państwa koszty ogólnozakładowe zostaną pokryte.
Chcąc zapobiec takiej sytuacji, a jednocześnie zmotywować Dystrybutorów do realizacji zadeklarowanych poziomów zakupów, postanowiono, że koszty ogólnozakładowe zostaną wyłączone z kalkulacji Ceny transferowej i będą podlegały osobnemu fakturowaniu, niezależnie od tego, czy w danym miesiącu Dystrybutor dokona zakupu Wyrobów.
Określone zostanie tzw. „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych”, które w założeniu ma pokrywać wszystkie Państwa koszty ogólnozakładowe. Określając takie wynagrodzenie, zobowiążą się Państwo jednocześnie do dostarczenia Dystrybutorom określonej ilości wyrobów. Może się okazać, że wywiązanie się z tego zobowiązania skutkować będzie rezygnacją z produkcji na rzecz innych, potencjalnych klientów.
Sposób kalkulacji wynagrodzenia został przedstawiony na poniższym przykładzie:
‒Zakładane koszty ogólnozakładowe w danym roku: (…) zł,
‒Koszty ogólnozakładowe powiększone o marżę zysku 5%: (…) zł x 1,05 = (…) zł,
‒Zadeklarowany przez wszystkich Dystrybutorów poziom zakupów Wyrobów w danym roku (…) m2,
‒Zadeklarowany przez Dystrybutora A poziom zakupu Wyrobów w danym roku: (…) m2,
‒Koszty ogólnozakładowe przypadające na Dystrybutora A: (…) m2/(…) m2 x (…) zł, tj. (…) zł.
Rocznie Dystrybutor A zostanie zatem obciążony kosztami w kwocie (…) zł, które fakturowane będą co miesiąc w kwocie stanowiącej 1/12 kosztów rocznych a więc po (...) zł miesięcznie.
Co ważne, Dystrybutor obciążany będzie ww. kwotą niezależnie od poziomu dokonanych zakupów, nawet wówczas, gdy w ogóle nie zakupi Wyrobów produkowanych przez Państwa.
Państwa wątpliwości budzi, czy obciążenie Dystrybutorów kosztami ogólnozakładowymi określanymi jako „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” stanowi wynagrodzenie za usługę, czy też powinno być wykazywane jako korekta (zwiększenie) ceny Wyrobów faktycznie sprzedanych Dystrybutorom.
Wyjaśnić należy, że w przypadku uznania, że konieczne jest korygowane ceny sprzedanych wyrobów, korekcie podlegałaby sprzedaż wszystkich Wyrobów dokonana w danym miesiącu, proporcjonalnie do przychodu uzyskanego ze sprzedaży. Np., jeśli sprzedano Wyrób X za (…) zł, Wyrób Y za (…) zł zaś Wyrób Z za (…) zł, korekta o koszty ogólnozakładowe w kwocie (...) zł przypisana będzie w 20% do Wyrobu X, w 30% do Wyrobu Y i w 50% do Wyrobu Z.
Pytania
1)Czy „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” opisane w stanie faktycznym będzie stanowić wynagrodzenie za usługę, czy też powinno być wykazywane jako korekta (zwiększenie) ceny Wyrobów faktycznie sprzedanych Dystrybutorom?
2)Czy słuszne jest stanowisko, że w przypadku uznania „stałego wynagrodzenia na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” za wynagrodzenie za usługę, miejscem świadczenia tej usługi będzie siedziba działalności gospodarczej nabywcy (Dystrybutora), przy założeniu, że nie posiada on stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski?
3)Jak postąpić w przypadku uznania, że „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” powinno korygować cenę sprzedanych Wyrobów w sytuacji, gdy sprzedaż Wyrobów w danym miesiącu nie wystąpi? Czy prawidłowe będzie dokonanie korekty (zwiększenie) ceny Wyrobów za ostatni miesiąc, w którym sprzedaż taka miała miejsce?
4)Czy możliwe będzie wystawienie zbiorczej faktury korygującej cenę sprzedaży Wyrobów dokonanej w całym miesiącu?
5)Jaki kurs wymiany powinien znaleźć zastosowanie w takim przypadku do przeliczenia kwoty zwiększenia podstawy opodatkowania i podatku: czy kurs historyczny obowiązujący w dniu powstania obowiązku podatkowego (dostawy Wyrobów), czy też kurs z dnia poprzedzającego wystawienie faktury korygującej?
Państwa stanowisko w sprawie
Stanowisko do pytania 1
Państwa zdaniem, „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” opisane w stanie faktycznym będzie stanowić wynagrodzenie za usługę.
Uzasadnienie
Państwa zdaniem, zdeklarowanie przez Państwa gotowości produkcyjnej na rzecz Dystrybutora i tym samym (przynajmniej potencjalnie) niepodejmowanie zleceń produkcyjnych na rzecz innych potencjalnych kontrahentów stanowi swoistego rodzaju usługę. Jej przedmiotem jest zabezpieczenie odpowiednich zasobów kadrowych i produkcyjnych po to, by być w stanie w każdej chwili sprostać zapotrzebowaniu klienta. Należy zaznaczyć, że Dystrybutorzy będą obciążani wynagrodzeniem z tego tytułu niezależnie od tego, czy dokonają zakupu Wyrobów. Tym samym, obciążenie to oderwane będzie od samego faktu dostawy. Zauważyć należy również, że koszty ogólnozakładowe z punktu widzenia przepisów o rachunkowości oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią tzw. koszty pośrednie zaliczane do kosztów w dacie ich poniesienia.
Stanowisko do pytania 2
Państwa zdaniem, miejscem świadczenia usługi opisanej wyżej, będzie siedziba nabywcy tej usługi (przy założeniu, że nabywca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski).
Uzasadnienie
Usługa opisana w stanie faktycznym nie podpada pod żadną ze szczególnych kategorii usług wskazanych w art. 28c-28o Ustawy VAT. W konsekwencji, ponieważ będzie ona świadczona wyłącznie na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, zastosowanie znajdzie w tym wypadku art. 28b Ustawy VAT, z którego wynika, że miejscem świadczenia usług jest siedziba nabywcy.
Stanowisko do pytania 3
Państwa zdaniem, w sytuacji, gdy sprzedaż Wyrobów w danym miesiącu nie wystąpi, ewentualna korekta powinna dotyczyć ceny Wyrobów za ostatni miesiąc, w którym sprzedaż ta miała miejsce.
Uzasadnienie
Powyższa konkluzja Państwa zdaniem wynika z tego, że obciążenia z tytułu kosztów ogólnozakładowych będą dokonywane w trybie miesięcznym i w założeniu mają dotyczyć wszystkich dostaw zrealizowanych na rzecz danego Dystrybutora w danym miesiącu. Jeśli w danym miesiącu sprzedaż Wyrobów nie będzie miała miejsca, w praktyce jedynym logicznym rozwiązaniem będzie dokonanie korekty ceny Wyrobów dostarczonych w ostatnim miesiącu, kiedy ich dostawa miała miejsce. W praktyce może to spowodować znaczące różnice w cenie Wyrobów w trakcie roku.
Stanowisko do pytania 4
Państwa zdaniem, możliwe będzie wystawienie zbiorczej faktury korygującej cenę sprzedaży Wyrobów dokonaną w całym miesiącu.
Uzasadnienie
Przepisy Ustawy VAT pozwalają na wystawianie zbiorczych faktur korygujących „in minus”.
Zgodnie z art. 106j ust. 3 Ustawy VAT, w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny, może wystawić fakturę korygującą dotyczącą dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, która:
‒zawiera dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnoszą się udzielany opust lub udzielana obniżka;
‒może nie zawierać nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą - w przypadku gdy korekta dotyczy wszystkich dostaw towarów i świadczonych usług.
Zauważyć należy, że ustawodawca nie odniósł się wprost do kwestii wystawiania zbiorczej faktury korygującej innej niż określona w art. 106j ust. 3 Ustawy VAT np. w sytuacji, gdy dokonywana jest zwyżka cen wykazanych na pierwotnych fakturach wystawionych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie. Jednakże przepisy ustawy o VAT w żadnym miejscu nie wyłączają możliwości jej wystawienia. Dlatego też należy przyjąć, że nie ma przeszkód, aby podatnik mógł wystawiać zbiorczą fakturę korygującą do faktur dokumentujących pierwotną sprzedaż w danym okresie na rzecz jednego odbiorcy, zarówno korekt in minus, jak i in plus (tj. w stosunku, do których nastąpiła obniżka cen bądź też podniesienie ceny towarów wskazanych na pierwotnych fakturach).
Przy czym, w przypadku zbiorczych faktur korygujących związanych ze zmianą in minus (obniżki) cen wszystkich towarów lub usług dostarczanych w danym okresie na rzecz jednego odbiorcy, trzeba w szczególności wskazywać (obok danych z przepisu art. 106j ust. 2 ustawy), jakiego okresu ww. faktura ma dotyczyć, natomiast nie ma obowiązku wskazywania danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą. Natomiast w przypadku zbiorczych faktur korygujących ceny in plus (zwiększających podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług), faktury te muszą zawierać wszystkie elementy wskazane w art. 106j ust. 2 Ustawy VAT.
Co do zasady zatem, Państwa zdaniem będą Państwo mogli udokumentować korektę ceny Wyrobów sprzedanych danemu Dystrybutorowi jedną zbiorczą fakturą korygującą zawierającą wszystkie elementy wskazane w art. 106j ust. 2 Ustawy VAT.
Stanowisko do pytania 5
Państwa zdaniem, do przeliczenia kwoty zwiększenia podstawy opodatkowania i podatku powinien znaleźć zastosowanie kurs historyczny obowiązujący w dniu powstania obowiązku podatkowego (dostawy Wyrobów).
Uzasadnienie
Z licznych interpretacji wydawanych przez organy podatkowe wynika, że dla określenia jaki kurs wymiany waluty znajdzie zastosowanie przy korekcie zwiększającej, znaczenie ma, czy przyczyna korekty istniała już w momencie dostawy towaru, czy też powstała ona w dacie późniejszej. W omawianym przypadku zasady obciążenia Dystrybutorów wynagrodzeniem na pokrycie kosztów ogólnozakładowych, podobnie jak i kwoty tych obciążeń, będą od początku znane. W konsekwencji należy uznać, że przyczyna korekty istniała pierwotnie, co oznacza, że tym samym zastosowanie przy wystawianiu faktury korygującej i określaniu kwoty zwiększenia podstawy opodatkowania oraz podatku VAT powinien znaleźć historyczny kurs waluty z dnia poprzedzającego powstanie obowiązku podatkowego zastosowany na fakturze pierwotnej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:
Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
‒przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
‒zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
‒świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach działalności gospodarczej. W świetle powołanych przepisów przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie, które nie jest dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, świadczone na rzecz innego podmiotu. Jednocześnie jak wynika z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Na podstawie art. 29a ust. 6 ustawy:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Z przytoczonych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Zgodnie z art. 29a ust. 17 ustawy:
W przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.
Jak wynika z art. 106b ust. 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Zgodnie z art. 106e ust. 1-7 ustawy:
Faktura powinna zawierać:
1)datę wystawienia;
2)kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi (...).
Przy czym, na mocy art. 106j ust. 1 ustawy:
W przypadku gdy po wystawieniu faktury:
1)podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,
2)(uchylony)
3)dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4)dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5)stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury
- podatnik wystawia fakturę korygującą.
W świetle art. 106j ust. 2 ustawy:
Faktura korygująca powinna zawierać:
1)(uchylony)
2)numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2a) numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca - w przypadku faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej;
3)dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a.określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,
b.nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4)(uchylony)
5)jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6)w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.
Jak stanowi art. 106j ust. 2a ustawy:
Faktura korygująca może zawierać:
1)wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo „KOREKTA”;
2)przyczynę korekty.
Natomiast, w myśl art. 106j ust. 3 ustawy:
W przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny, może wystawić fakturę korygującą dotyczącą dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, która:
1)zawiera dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnoszą się udzielany opust lub udzielana obniżka;
2)może nie zawierać nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą - w przypadku gdy korekta dotyczy wszystkich dostaw towarów i świadczonych usług.
Należy zauważyć, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu, który potwierdza rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika.
Przy czym, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.
Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy:
W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.
Ponadto, stosownie do art. 31a ust. 2a ustawy:
Kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania określone w walucie obcej mogą być przeliczane przez podatnika na złote zgodnie z zasadami przeliczania przychodu określonego w walucie obcej wynikającymi z przepisów o podatku dochodowym, obowiązującymi tego podatnika na potrzeby rozliczania danej transakcji.
Zatem przepis art. 31a ustawy znajduje zastosowanie, wówczas gdy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej. Co do zasady w przypadku gdy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Alternatywnie podatnik może wybrać sposób przeliczania kwot wyrażonych w walucie obcej na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. W takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro. Co więcej, kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania określone w walucie obcej mogą być przeliczane przez podatnika na złote zgodnie z zasadami przeliczania przychodu określonego w walucie obcej wynikającymi z przepisów o podatku dochodowym, obowiązującymi tego podatnika na potrzeby rozliczania danej transakcji.
Z opisu sprawy wynika, że produkują Państwo, a następnie sprzedają kraty pomostowe (Wyroby). Odbiorcami Wyrobów są Dystrybutorzy, którzy zajmują się dalszą dystrybucją Wyrobów w kraju swojej siedziby. Cena sprzedaży Wyrobów (Cena transferowa) ustalana jest w ten sposób, że w pierwszej kolejności sporządzany jest budżet dla Działu produkcji na dany rok, w którym zabudżetowano wszystkie koszty jednostki produkcyjnej, w tym koszty wynagrodzeń pracowników produkcyjnych wraz z narzutami, koszty amortyzacji budynków i maszyn produkcyjnych, energii itp. Następnie ustalana jest stawka za roboczogodzinę i maszynogodzinę, które oprócz kosztów materiału i ewentualnych usług dodatkowych są podstawowymi składnikami ceny wyrobu. W dalszej kolejności określane są koszty wytworzenia wyrobu (KWW), tj. na Etapie I kalkulowany jest koszt faktycznego zużycia materiałów, do którego doliczany jest koszt pracy ludzi oraz maszyn a także (ewentualne) koszty usług zewnętrznych (np. seratowanie). W Etapie II, w KWW uwzględniane są koszty dodatkowych usług zewnętrznych (np. malowanie proszkowe gotowej kraty zlecane na zewnątrz). Z kolei na Etapie III KWW dociążany jest kosztami ogólnozakładowymi określonymi na podstawie budżetu. W dalszej kolejności doliczana jest opłata za rozpoczęcie zlecenia w wysokości (…) EUR (Etap IV) oraz marża sprzedaży w wysokości (…)% (Etap V).
Obecnie koszty ogólnozakładowe są doliczane do ceny Wyrobu faktycznie sprzedanego. W sytuacji gdy nie zostanie osiągnięty zakładany poziom sprzedaży, wówczas nie zostaną pokryte wszystkie Państwa koszty ogólnozakładowe. Aby temu zapobiec, chcą Państwo wyłączyć koszty ogólnozakładowe z kalkulacji Ceny transferowej i fakturować je odrębnie. Określą Państwo tzw. „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych”, które w założeniu ma pokrywać wszystkie Państwa koszty ogólnozakładowe. Określając takie wynagrodzenie, zobowiążą się Państwo do dostarczenia Dystrybutorom określonej ilości Wyrobów, co może skutkować rezygnacją z produkcji na rzecz innych, potencjalnych klientów. Przykładowo, Dystrybutor A może zostać obciążony rocznie kosztami w wysokości (…) zł, które fakturowane będą co miesiąc w kwocie stanowiącej 1/12 kosztów rocznych ((...) zł miesięcznie). Zgodnie z planowanym sposobem rozliczeń, Dystrybutor byłby obciążany ww. kwotą niezależnie od poziomu dokonanych zakupów, tj. nawet wówczas, gdy w ogóle nie zakupi wyprodukowanych przez Państwa Wyrobów.
Ad 1 i 3
Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia, czy „stałe wynagrodzenie na
pokrycie kosztów ogólnozakładowych” będzie stanowić wynagrodzenie za usługę.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.
Wskazali Państwo, że określając „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych”, zobowiążą się Państwo do dostarczenia Dystrybutorom określonej ilości wyrobów. Może się okazać, że wywiązanie się z tego zobowiązania skutkować będzie rezygnacją z produkcji na rzecz innych (potencjalnych) klientów.
Jak wskazano, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. W niniejszej sprawie elementy powyższe nie występują. W analizowanej sprawie, pomiędzy Państwem a Dystrybutorem brak jest świadczenia wzajemnego, w zamian za wykonanie którego przysługuje Państwu wynagrodzenie. Zapłata przez Dystrybutora „stałego wynagrodzenia na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” nie będzie wiązała się ze świadczeniem usług przez Państwa na Jego rzecz i nie spowoduje, że stanie się On beneficjentem podejmowanych przez Państwa działań. Z przedstawionych okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że rozliczenia dokonywane pomiędzy Państwem a Dystrybutorem, w postaci „stałego wynagrodzenia na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” dotyczą zwrotu kosztów poniesionych przez Państwa w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. m.in. kosztów dotyczących wynagrodzenia pracowników nie związanych bezpośrednio z produkcją, kosztów usług informatycznych, zarządzania i doradztwa, kosztów amortyzacji budynków nieprodukcyjnych, kosztów administracyjnych a także opłat bankowych. Jak sami Państwo wskazują „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” ma pokrywać wszystkie Państwa koszty ogólnozakładowe. Zatem skoro, zapłata przez Dystrybutora „stałego wynagrodzenia na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” nie będzie związana z otrzymaniem przez kontrahenta świadczenia wzajemnego w postaci świadczenia usług, a jedynie ma zapewnić Państwu pokrycie strat wynikających z faktu, że nie osiągną Państwo zakładanego poziomu sprzedaży, to w konsekwencji rozliczenie pomiędzy Państwem i Dystrybutorem w postaci „stałego wynagrodzenia na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” nie może zostać uznane za wynagrodzenia za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.
Tym samym Państwa stanowisko, w zakresie pytania nr 1, z którego wynika, że „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” będzie stanowić wynagrodzenie za usługę jest nieprawidłowe.
W ocenie tut. Organu, „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” powinno być wykazywane jako korekta (zwiększenie) ceny Wyrobów faktycznie sprzedanych Dystrybutorom.
Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że koszty ogólnozakładowe (uwzględniane w Etapie III kalkulacji kosztów wytworzenia Wyrobów) są jednym z elementów ceny wytwarzanych przez Państwa towarów. Wskazują Państwo, że określając narzut kosztów ogólnozakładowych na dany wyrób w części dotyczącej produkcji, na podstawie swoich doświadczeń, określają Państwo jakie koszty ogólnozakładowe przypadają na trzy zasadnicze parametry brane pod uwagę w procesie produkcyjnym, tj. ilość sztuk wyrobów, ilość metrów kwadratowych wyrobu i ilość linijek zlecenia. Z powyższego wynika więc, że koszty ogólnozakładowe są jednoznacznie zidentyfikowane i ustalone jeszcze przed rozpoczęciem procesu produkcyjnego Wyrobów. Cena Wyrobu kalkulowana jest przy uwzględnieniu kosztów ustalanych na Etapie I i II oraz kosztów ogólnozakładowych uwzględnianych w Etapie III, a następnie powiększana o opłatę za rozpoczęcie zlecenia oraz marżę sprzedaży (Etap IV i V). W ocenie tut. Organu, postępują Państwo prawidłowo, uwzględniając przedmiotowe koszty w cenie sprzedawanych towarów (Wyrobów). Z uwagi na to, że koszty ogólnozakładowe są ściśle związane z procesem wytworzenia danego towaru i są elementem cenotwórczym sprzedawanego Wyrobu nie mogą być kalkulowane odrębnie, niezależnie od ceny sprzedawanych towarów w postaci „stałego wynagrodzenia na pokrycie kosztów ogólnozakładowych”, a także niezależnie od poziomu zakupów dokonanych przez Dystrybutora (lub ich braku).
Odnosząc się do kwestii skorygowania (zwiększenia) ceny Wyrobów faktycznie sprzedanych Dystrybutorom, wskazać należy, że jak wynika z powołanych przepisów prawa, w przypadku gdy po wystawieniu faktury wystąpią okoliczności mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, wówczas podatnik wystawia fakturę korygującą. Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.
Przy tym, zaznaczyć należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”).
W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:
‒ jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna,
‒ w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej.
Z rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej interpretacji wynika, że obciążenie Dystrybutorów kosztami ogólnozakładowymi określanymi jako „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Koszty ogólnozakładowe wliczane są do ceny sprzedanego Wyrobu, kształtują więc kwotę ostateczną za towar, tj. zwiększają kwotę należną od Dystrybutora z tytułu dostawy towarów (Wyrobów). W związku z tym, w przypadku gdy nie osiągną Państwo zakładanego poziomu sprzedaży, będą Państwo korygować (zwiększać) ceny Wyrobów faktycznie sprzedanych Dystrybutorom. Z wniosku wynika, że w takim przypadku korekcie podlegałaby sprzedaż wszystkich Wyrobów dokonana w danym miesiącu na rzecz danego Dytrybutora, proporcjonalnie do przychodu uzyskanego ze sprzedaży. Przykładowo, jeśli sprzedadzą Państwo Wyrób X za (…) zł, Wyrób Y za (…) zł zaś Wyrób Z za (…) zł, to korekta o koszty ogólnozakładowe w kwocie (...) zł przypisana będzie w 20% do Wyrobu X, w 30% do Wyrobu Y i w 50% do Wyrobu Z. Z przedstawionych okoliczności wynika więc, że będą Państwo korygowali pierwotną cenę sprzedanych Wyrobów. Korekta będzie dotyczyła wartości konkretnych dostaw, dokonanych w konkretnym okresie rozliczeniowym i będzie służyła podwyższeniu ceny z tytułu wcześniejszych transakcji.
Cena Wyrobów kalkulowana jest w oparciu o planowane koszty, w tym koszty ogólnozakładowe, natomiast sposób ustalania ceny Wyrobów, zgodnie z którym koszty ogólnozakładowe wliczane są w III Etapie kalkulacji kosztów wytworzenia Wyrobów jest Państwu znany od początku.
Zatem skoro, koszty ogólnozakładowe nie stanowią odrębnego świadczenia w postaci świadczenia usług lecz są elementem kalkulacyjnym ceny sprzedanego Wyrobu korekta powinna dotyczyć towarów ujętych pierwotnie na fakturze dokumentującej ich sprzedaż. Korekty te będą miały wpływ na zmianę (zwiększenie) ceny konkretnych Wyrobów, a tym samym na podstawę opodatkowania. Korekta spowodowana będzie przyczynami powstałymi w momencie wystawienia faktury pierwotnej, zatem - stosownie do art. 29a ust. 17 ustawy - powinna zostać rozliczona w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania, tj. w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania 3, z którego wynika, że w sytuacji, gdy w danym miesiącu nie wystąpi sprzedaż Wyrobów, korekta powinna dotyczyć ceny Wyrobów za ostatni miesiąc, w którym sprzedaż ta miała miejsce jest nieprawidłowe.
Ad 4
Odnosząc się do wątpliwości dotyczących możliwości wystawienia zbiorczej faktury korygującej cenę sprzedaży Wyrobów należy wskazać, że jak wynika z niniejszego rozstrzygnięcia, dokonywane przez Państwa korekty będą miały wpływ na zmianę (zwiększenie) ceny konkretnych Wyrobów, a tym samym na podstawę opodatkowania podatkiem VAT i będą objęte przepisem art. 29a ustawy. W związku z tym będą Państwo zobowiązani do udokumentowania tej korekty poprzez wystawienie faktury korygującej, o której mowa w art. 106j ustawy.
Jednocześnie należy stwierdzić, że możliwe jest wystawienie zbiorczej faktury korygującej dotyczącej korekty zwiększajacej cenę sprzedanych przez Państwa Wyrobów. Przy czym, skoro korekta dotyczy zwiększenia ceny sprzedawanych towarów, to nie mogą Państwo skorzystać z uproszczenia, o którym mowa w art. 106j ust. 3 ustawy. Wystawiona przez Państwa zbiorcza faktura korygująca musi spełniać wszystkie warunki określone dla faktur korygujących wskazane w art. 106j. ust. 2 ustawy.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4, zgodnie z którym mogą Państwo wystawić zbiorczą fakturę korygującą cenę sprzedaży Wyrobów dokonanej w całym miesiącu jest prawidłowe.
Ad 5
Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących kursu walut jaki należy zastosować do przeliczenia kwoty zwiększenia podstawę opodatkowania i podatku wskazać należy, że co do zasady, do przeliczania kwot wykazanych w walucie obcej zastosowanie ma taki sam kurs waluty obcej jaki został zastosowany przy rozliczeniu transakcji pierwotnej, w przypadku wystąpienia „pierwotnej przyczyny korekty”, tj. gdy dana przyczyna istniała już (była znana) w momencie rozliczania danej transakcji gospodarczej, niezależnie czy korekta powodowała podwyższenie czy też obniżenie podstawy opodatkowania. W takim przypadku bowiem korekta ma na celu jedynie doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości, co do którego miało miejsce wadliwe jego udokumentowanie oraz rozliczenie za dany okres.
W analizowanym przypadku mamy do czynienia z okolicznością powodującą powstanie korekty z przyczyn o charakterze pierwotnym, tj. takiej, która istniała w momencie wystawienia faktury pierwotnej.
Zatem, do przeliczenia kwoty zwiększającej podstawę opodatkowania i podatku powinni Państwo zastosować - zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy - średni kurs waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 5, z którego wynika, że do przeliczenia kwoty zwiększenia podstawy opodatkowania i podatku należy zastosować historyczny kurs waluty z dnia poprzedzającego powstanie obowiązku podatkowego zastosowany na fakturze pierwotnej należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie wskazujemy, że nie odnieśliśmy się do pytania nr 2, ponieważ oczekiwali Państwo odpowiedzi na to pytanie w sytuacji uznania „stałego wynagrodzenia na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” za wynagrodzenie za usługę. Z niniejszego rozstrzygnięcia wynika natomiast, że „stałe wynagrodzenie na pokrycie kosztów ogólnozakładowych” nie stanowi wynagrodzenia za usługę.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
‒z zastosowaniem art. 119a;
‒w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
‒z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).