Interpretacja indywidualna z dnia 30.09.2020, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.426.2020.2.EW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

W zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności w związku z dostawą Produktu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 4 września 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 sierpnia 2020 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.426.2020.1.EW (skutecznie doręczone w dniu 28 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę dwuczęściowego utrwalacza do obróbki chemicznej błon rentgenowskich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę utrwalacza do obróbki chemicznej błon rentgenowskich. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 4 września 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 sierpnia 2020 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.426.2020.1.EW (skutecznie doręczone w dniu 28 sierpnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca sprzedaje na rynku polskim (zaistniały stan faktyczny) oraz zamierza sprzedawać w przyszłości (zdarzenie przyszłe) dwuczęściowy utrwalacz do obróbki chemicznej błon rentgenowskich, takich jak błony ogólnodiagnostyczne, a także mammograficzne. Przedmiotowy towar zwany jest dalej Produktem.

Produkt jest wyrobem medycznym klasy I objętym procedurą deklaracji zgodności, ze sporządzoną wymaganą deklaracją zgodności oraz z umieszczonym oznaczeniem CE.

Produkt kwalifikuje się jako wyrób medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych.

Produkt nie jest tonerem bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

Produkt zdaniem Wnioskodawcy należy klasyfikować jako wyrób medyczny, w ramach działu 32.5 urządzenia, instrumenty i wyroby medyczne, włączając dentystyczne zgodnie z PKWiU 2008.

W piśmie z dnia 4 września 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. dwuczęściowy utrwalacz do obróbki chemicznej błon rentgenowskich jest sprzedawany z symbolem CN 3707 90 29 90 według Nomenklatury Scalonej 2020, z symbolem 20.59.12.0 według klasyfikacji PKWiU 2008. Produkt ten jest wyrobem medycznym. Jest on sprzedawany w postaci płynnej;
2. nabywcami ww. wywoływacza są podatnicy VAT;
3. najczęściej faktury dokumentujące sprzedaż ww. utrwalacza dokumentują również sprzedaż wywoływacza radiologicznego oraz błon rentgenowskich. Łączna wartość brutto faktury może przekroczyć kwotę 15 000 PLN, w zależności od ilości sprzedawanych produktów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

Czy biorąc pod uwagę, że Produkt nie jest tonerem bez głowicy i stanowi wyrób medyczny, zaś wyroby medyczne nie są ujęte w wykazie stanowiącym załącznik nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, można przyjąć, iż do Produktu nie ma zastosowania art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa), w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, faktura powinna zawierać wyrazy mechanizm podzielonej płatności.

W załączniku nr 15 do ustawy, pod poz. 7 wskazano symbol PKWiU ex 20.59.12.0, odnoszący się do nazwy towaru (grupy towarów) określonej jako emulsje do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice; preparaty chemiczne do stosowania w fotografice, gdzie indziej niesklasyfikowane - wyłącznie tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

W tym kontekście trzeba więc zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 5a ustawy, towary będące przedmiotem czynności opodatkowanych, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

W związku z powyższym, trzeba wskazać, że zgodnie z § 3a Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie przypadków, o których mowa m.in. w załączniku nr 15 do ustawy, Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) stosuje się do dnia 31 grudnia 2020 r.

Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) zwana będzie dalej PKWiU 2008.

Zgodnie z PKWiU 2008 pozycja o symbolu 20.59.12.0 opisana jest jako: Emulsje do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice; preparaty chemiczne do stosowania w fotografice, gdzie indziej niesklasyfikowane. Istotne jest przy tym, że w pozycji 7 załącznika nr 15 do ustawy, przed symbolem 20.59.12.0 użyto określenia ex, a opis nazwy towarów (grupy towarów) brzmi: Emulsje do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice; preparaty chemiczne do stosowania w fotografice, gdzie indziej niesklasyfikowane - wyłącznie tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

Trzeba więc zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy o VAT, przez użycie określenia ex rozumie się zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy pozycja 7 załącznika nr 15 do ustawy odnosi się wyłącznie do tonerów bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych, nie zaś do wszelkich emulsji do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice lub preparatów chemicznych do stosowania w fotografice.

Tymczasem Produkt objęty niniejszym wnioskiem nie jest tonerem bez głowicy, lecz utrwalaczem (por. Pismo z dnia 17 grudnia 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL4.4012.466.2019.2.EB).

Ponadto, w tym kontekście istotne jest, że jak już wskazano, Produkt objęty niniejszym wnioskiem stanowi wyrób medyczny.

Produkt spełnia definicję wyrobu medycznego z art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych, zgodnie z którym przez wyrób medyczny rozumie się narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego, d) regulacji poczęć - który nie osiąga zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być wspomagane takimi środkami.

Istotne jest więc, że w PKWiU 2008 obowiązuje tzw. zasada jednoznaczności grupować (pkt 5.1.4 PKWiU 2008), tzn. nie może powstać sytuacja, w której określony produkt może być zaliczany do więcej niż jednego grupowania.

Biorąc więc pod uwagę, że Produkt stanowi wyrób medyczny, w ramach PKWiU 2008 powinien być on sklasyfikowany w ramach działu 32.5 urządzenia, instrumenty i wyroby medyczne, włączając dentystyczne. Tymczasem żadna z pozycji działu 32.5 PKWiU 2008 nie jest wymieniona w załączniku nr 15 do ustawy.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że Produkt nie jest tonerem bez głowicy i stanowi wyrób medyczny, zaś wyroby medyczne nie są ujęte w wykazie stanowiącym załącznik nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należy przyjąć, iż do Produktu nie ma zastosowania art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 13 września 2019 r., poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r. wprowadzono m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018, poz. 2174, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy mechanizm podzielonej płatności.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292, z późn. zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Załącznik nr 15 do ustawy stanowiący Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację mechanizm podzielonej płatności.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją mechanizm podzielonej płatności będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

• będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców),

• będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,

• czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.

Jednocześnie, w myśl art. 106e ust. 12 i 13 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze.

W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca sprzedaje na rynku polskim oraz zamierza sprzedawać w przyszłości dwuczęściowy utrwalacz do obróbki chemicznej błon rentgenowskich, takich jak błony ogólnodiagnostyczne, a także mammograficzne. Produkt jest wyrobem medycznym klasy I objętym procedurą deklaracji zgodności, ze sporządzoną wymaganą deklaracją zgodności oraz z umieszczonym oznaczeniem CE. Dwuczęściowy utrwalacz do obróbki chemicznej błon rentgenowskich jest sprzedawany z symbolem CN 3707 90 29 90 według Nomenklatury Scalonej 2020, z symbolem 20.59.12.0 według klasyfikacji PKWiU 2008. Produkt ten jest wyrobem medycznym. Jest on sprzedawany w postaci płynnej.

Zdaniem Wnioskodawcy utrwalacz należy klasyfikować jako wyrób medyczny, w ramach działu 32.5 urządzenia, instrumenty i wyroby medyczne, włączając dentystyczne zgodnie z PKWiU 2008. Nabywcami ww. wywoływacza są podatnicy VAT.

Faktury dokumentujące sprzedaż ww. utrwalacza dokumentują również sprzedaż wywoływacza radiologicznego oraz błon rentgenowskich. Łączna wartość brutto faktury może przekroczyć kwotę 15 000 PLN, w zależności od ilości sprzedawanych produktów.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy Spółka wyraziła wątpliwość, czy do sprzedaży Produktu ma zastosowanie art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czy należy na fakturach dokumentujących jego sprzedaż umieszczać wyrazy mechanizm podzielonej płatności.

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży oraz zamierza sprzedawać Produkt dwuczęściowego utrwalacza do obróbki chemicznej błon rentgenowskich, takich jak błony ogólnodiagnostyczne, a także mammograficzne, który nie jest tonerem bez głowicy drukującej do drukarek, do maszyn, do automatycznego przetwarzania danych. Produkt jest sprzedawany z symbolem CN 3707 90 29 90, PKWiU 20.59.12.0. Produkt ten ma postać płynną i jest wyrobem medycznym.

Należy wskazać, że w poz. 7 załącznika nr 15 do ustawy znajdują się (PKWiU ex 20.59.12.0) Emulsje do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice; preparaty chemiczne do stosowania w fotografice, gdzie indziej niesklasyfikowane - wyłącznie tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

Na mocy art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W sytuacji zatem, gdy jak wskazał Wnioskodawca, Produkt znajdujący się w jego ofercie, który stanowi dwuczęściowy utrwalacz do obróbki chemicznej błon rentgenowskich, takich jak błony ogólnodiagnostyczne, a także mammograficzne, nie mieści się w zakresie poz. 7 zał. nr 15 do ustawy PKWiU ex 20.59.12.0 Emulsje do uczulania powierzchni do stosowania w fotografice; preparaty chemiczne do stosowania w fotografice, gdzie indziej niesklasyfikowane - wyłącznie tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych ponieważ nie spełnia tam określonego warunku wyłącznie tonery bez głowicy drukującej do drukarek do maszyn do automatycznego przetwarzania danych, nie jest i nie będzie objęty obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności.

Tak więc, sprzedaż Produktu z oferty Wnioskodawcy, stanowiącego dwuczęściowy utrwalacz do obróbki chemicznej błon rentgenowskich, takich jak błony ogólnodiagnostyczne, a także mammograficzne sklasyfikowany pod symbolem PKWiU 20.59.12.0, nie rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązku wynikającego z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, tj. umieszczenia na fakturach dokumentujących jego sprzedaż wyrazów mechanizm podzielonej płatności.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji prawa podatkowego do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informacje wynikające ze wskazań Wnioskodawcy, że dla dostawy przez Wnioskodawcę Produktu, będącego przedmiotem zapytania zastosowanie ma symbol PKWiU 2008 20.59.12.0.

Jednocześnie należy zauważyć, że na podstawie art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r. wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej WIS, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:
   1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
   2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Przy czym WIS dotyczy stanu prawnego, który obowiązuje od dnia 1 lipca 2020 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz

• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, 74o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej