Interpretacja indywidualna z dnia 12.06.2020, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.236.2020.2.AB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

zwolnienie od podatku VAT sprzedaży nieruchomości stanowiącej towar handlowy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku który wpłynął 17 marca 2020 r. uzupełnionym pismem z 19 maja 2020 r. (data wpływu 28 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości stanowiącej towar handlowy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości stanowiącej towar handlowy.

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 19 maja 2020 r. (data wpływu 28 maja 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 kwietnia 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.236.2020.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą [x] i nie jest zarejestrowany dla potrzeb podatku VAT jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności wnioskodawcy jest obrót nieruchomościami na rynku wtórnym przy czym ich zakup następuje albo od osób fizycznych (bez podatku VAT) albo od innych podmiotów ze stawką zw.. Wnioskodawca, nawet będąc zarejestrowanym na potrzeby podatku VAT jako podatnik VAT czynny, nie miałby więc prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o naliczony. Z uwagi na stan w jakim znajdują się nieruchomości w momencie zakupu, konieczne może stać się poniesienie odpowiednich nakładów w celu doprowadzenia ich do stanu umożliwiającego odsprzedaż lub poprawienie ich funkcjonalności. W związku z tym może się zdarzyć, że nakłady poczynione na nieruchomość mogą być niewiele niższe od kosztów zakupu bądź nawet je przekroczyć. Zakupione nieruchomości Wnioskodawca traktuje jako towar handlowy - nie wprowadza ich zatem do ewidencji środków trwałych i nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Od momentu zakupu do momentu sprzedaży lokale będą remontowane i nie będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane w jakikolwiek sposób. Należy przez to rozumieć, że nie będą one wykorzystywane w działalności Wnioskodawcy ani poza nią, nie będą też przedmiotem najmu, dzierżawy czy umów o podobnym charakterze. Chociaż Wnioskodawca nie posiada kompletnej wiedzy co do historii nabywanych nieruchomości, ze względu na ich stan w momencie zakupu zakłada, iż przez ostatnie lata nie były na nią ponoszone nakłady na ulepszenie czy remont, zwłaszcza w wysokości równej bądź przekraczającej 30% wartości początkowej. Na chwilę obecną Wnioskodawca dokonał zakupu jednej nieruchomości od Spółdzielni mieszkaniowej (nabycie ze stawką zw), wybudowanej w 1995 roku, którą teraz zamierza wyremontować i sprzedać jednak w najbliższej przyszłości planuje dokonywać kolejnych zakupów od różnych podmiotów, zawsze jednak przy spełnieniu założeń opisanych powyżej. Przedmiotowe zapytanie dotyczy zatem zaistniałego stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę sprzedawane będą po ich pierwszym zasiedleniu/zajęciu poprzez poprzedniego właściciela nieruchomości.
2. Od pierwszego zajęcia/używania sprzedawanych przez Wnioskodawcę nieruchomości do dnia dostawy przez Wnioskodawcę przedmiotowych nieruchomości minie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dokonywane przez podatnika dostawy nieruchomości niestanowiące u niego środków trwałych lecz towar handlowych będą w powyższych warunkach korzystały ze zwolnienia z VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko odnośnie pytania 1

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), zwalnia się z podatku dostawę budynków budowli lub ich części z wyjątkiem gdy dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia bądź przed nim (a) lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata (b).

Natomiast w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków budowli lub ich części o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 pod warunkiem, że: w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (a), dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego a jeżeli ponosił takie wydatki to były one niższe niż 30% wartości początkowej.

Pierwsze zasiedlenie do którego odwołuje się ustawodawca w powyższych przepisach zdefiniowane zostało w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W obecnym brzmieniu poprzez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub (a) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej (b).

Przepis art. 2 pkt 14 lit. b) jest kolejnym po regulacji z art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b) który odwołuje się do terminów ulepszenie oraz wartość początkowa, które w ustawie o VAT nie zostały zdefiniowane. W rezultacie dla prawidłowego odczytania znaczenia przepisów art. 43 ust. 10 oraz 10a konieczne jest odwołanie się do odpowiednich regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PDOF).

Art. 22g ust. 1 ustawy o PDOF odwołuje się wprost do wartości początkowej środka trwałego, natomiast w świetle art. 22g ust. 17 ustawy o PDOF jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Analiza treści art. 22g ust. 1 oraz art. 22g ust. 17 ustawy o PDOF nakazuje zatem stwierdzić, że oba terminy (ulepszenie oraz wartość początkowa) ustawodawca stosuje w odniesieniu do składników majątku będących środkami trwałymi. Nie ma zatem możliwości ażeby odczytując znaczenie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a) ustawy o VAT zastosowane w nich terminy ulepszenie oraz wartość początkowa odnosić do składników majątku stanowiących u podatnika towary handlowe.

W rezultacie nie ma podstaw dla uznania iż ponoszenie przez podatnika nakładów na nieruchomość stanowiącą u niego towar handlowy (niebędącą środkiem trwałym), nawet gdy ich wysokość przekracza 30% jej wartości, stanowiłoby podstawę dla późniejszego opodatkowania jej dostawy. Przedmiotowe wydatki nie będą stanowić bowiem ulepszenia, a nieruchomość będąca przedmiotem dostawy jest towarem handlowym a nie środkiem trwałym.

W związku z powyższym należy również uznać, że dokonanie dostawy nieruchomości w ramach pierwszego zasiedlenia przed pierwszym zasiedleniem lub przed upływem dwóch lat od pierwszego zasiedlenia o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) i b) podlegałoby opodatkowaniu jedynie w sytuacji kiedy pierwsze zasiedlenie następowałoby po wybudowaniu nieruchomości. Nie nastąpi natomiast pierwsze zasiedlenie w sytuacji oddania do użytkowania nieruchomości po poniesieniu na nią nakładów przekraczających 30% jej wartości bowiem jak wskazano powyżej zarówno terminy ulepszenie oraz wartość początkowa możemy odnosić jedynie do nieruchomości stanowiących u podatnika środek trwały.

Stanowisko odnośnie pytania 2

Zgodnie z art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000,00 złotych. Jakkolwiek w świetle art. 113 ust. 2 do powyższego limitu wlicza się kwoty dotyczące transakcji sprzedaży nieruchomości o ile nie mają one charakteru pomocniczego, jednak przekroczenie tego limitu rzutuje jedynie na konieczność opodatkowania dostaw towarów i świadczenia usług nieobjętych zakresem zwolnienia przedmiotowego, a co za tym idzie nie wpływa na opodatkowanie transakcji dostawy nieruchomości samej w sobie. Mając na uwadze powyższe uznać należy, że dopóki spełnione będą przesłanki dla zastosowania zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a, dostawa nieruchomości zwolniona będzie z podatku od towarów i usług nawet jeżeli całkowita wartość obrotu osiągniętego z tytułu tak dokonanych dostaw, przekroczy kwotę 200.000,00 złotych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary według art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z obowiązującą od 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 ustawy stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1520), rozumie oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego w rozumieniu ustawy podatkowej jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującą istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą i nie jest zarejestrowany dla potrzeb podatku VAT jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności wnioskodawcy jest obrót nieruchomościami na rynku wtórnym przy czym ich zakup następuje albo od osób fizycznych (bez podatku VAT) albo od innych podmiotów ze stawką zw.. Wnioskodawca, nawet będąc zarejestrowanym na potrzeby podatku VAT jako podatnik VAT czynny, nie miałby więc prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o naliczony. Z uwagi na stan w jakim znajdują się nieruchomości w momencie zakupu, konieczne może stać się poniesienie odpowiednich nakładów w celu doprowadzenia ich do stanu umożliwiającego odsprzedaż lub poprawienie ich funkcjonalności. W związku z tym może się zdarzyć, że nakłady poczynione na nieruchomość mogą być niewiele niższe od kosztów zakupu bądź nawet je przekroczyć. Zakupione nieruchomości Wnioskodawca traktuje jako towar handlowy - nie wprowadza ich zatem do ewidencji środków trwałych i nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Od momentu zakupu do momentu sprzedaży lokale będą remontowane i nie będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane w jakikolwiek sposób. Nie będą one wykorzystywane w działalności Wnioskodawcy ani poza nią, nie będą też przedmiotem najmu, dzierżawy czy umów o podobnym charakterze. Chociaż Wnioskodawca nie posiada kompletnej wiedzy co do historii nabywanych nieruchomości, ze względu na ich stan w momencie zakupu zakłada, iż przez ostatnie lata nie były na nią ponoszone nakłady na ulepszenie czy remont, zwłaszcza w wysokości równej bądź przekraczającej 30% wartości początkowej. Na chwilę obecną Wnioskodawca dokonał zakupu jednej nieruchomości od Spółdzielni mieszkaniowej (nabycie ze stawką zw), wybudowanej w 1995 roku, którą teraz zamierza wyremontować i sprzedać jednak w najbliższej przyszłości planuje dokonywać kolejnych zakupów od różnych podmiotów, zawsze jednak przy spełnieniu założeń opisanych powyżej. Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę sprzedawane będą po ich pierwszym zasiedleniu/zajęciu poprzez poprzedniego właściciela nieruchomości. Od pierwszego zajęcia/używania sprzedawanych przez Wnioskodawcę nieruchomości do dnia dostawy przez Wnioskodawcę przedmiotowych nieruchomości minie okres dłuższy niż 2 lata.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że wydatki nakłady poczynione na nieruchomość mogą być niewiele niższe od kosztów zakupu nieruchomości bądź nawet je przekroczyć.

Należy jednak podkreślić, że jak wyjaśnił Wnioskodawca ww. nieruchomości stanowią dla Wnioskodawcy towar handlowy przeznaczony do dalszej sprzedaży. Tym samym skoro nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym, nakłady ponoszone przez Zainteresowanego na ww. nieruchomości nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego ulepszenie jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego dla dostawy nieruchomości będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż planowana dostawa nieruchomości nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości minie okres dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym dostawa nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pytania nr 2 Wnioskodawcy zauważyć należy, co następuje:

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   • transakcji związanych z nieruchomościami,
   • usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   • usług ubezpieczeniowych
   -jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Tak więc, mając na uwadze ww. przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że dopóki spełnione będą przesłanki dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a, dostawa nieruchomości zwolniona będzie z podatku od towarów i usług nawet jeżeli całkowita wartość obrotu osiągniętego z tytułu tak dokonanych dostaw, przekroczy kwotę 200.000,00 złotych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanych pytań, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku a nie objęte pytaniami nie były przedmiotem interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej