1.Czy prawidłowe jest stanowisko Stron, że Transakcja stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT niewyłączoną z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Stron, że Transakcja podlegała opodatkowaniu VAT  nie była objęta zwolnieniem z VAT, mając na uwadze rezygnację ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT?

3.Czy prawidłowe jest stanowisko Stron, że po dokonaniu planowanej Transakcji oraz otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, Kupujący miał prawo do:

a.obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego z tytułu Transakcji (zgodnie z art. 86 ust. 1, ust. 8 pkt 1, ust. 10, ust. 10b pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT) oraz

b.zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym (zgodnie z art. 87 ustawy o VAT)?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

1.   Prawidłowe jest stanowisko Stron, że Transakcja stanowiła czynność podlegająca opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT niewyłączoną z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

2.   Prawidłowe jest stanowisko Stron, że Transakcja podlegała opodatkowaniu VAT. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z ust. 10 ustawy o VAT Transakcja podlegała zwolnieniu z opcją opodatkowania. W konsekwencji mając na uwadze rezygnację ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT – nie była objęta zwolnieniem z VAT.

3.   Prawidłowe jest stanowisko Stron, że po dokonaniu planowanej Transakcji oraz otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonaniu. Kupujący miał prawo do

a)obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego z tytułu Transakcji (zgodnie z art. 86 ust. 1, ust. 8 pkt 1, ust. 10, ust. 10b pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT);

b)zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym (zgodnie z art. 87 ustawy o VAT).

W zakresie pytania nr 1

W celu rozstrzygnięcia czy nabycie Przedmiotu Sprzedaży w ramach Transakcji należało opodatkować VAT, w pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie, czy przedmiotowa Transakcja mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT oraz czy żadne z wyłączeń z opodatkowania VAT, wskazanych w art. 6 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Ustawodawca określił w art. 6 ustawy o VAT wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów tej ustawy. Zgodnie z pkt 1 ww. przepisu, postanowień ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Sytuacja taka stanowi jednak wyjątek od ogólnej zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze, że wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania mają charakter wyjątkowy, powinny podlegać ścisłej, literalnej wykładni. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministerstwo Finansów w Objaśnieniach podatkowych z 11 grudnia 2018 r. „Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych” (dalej: „Objaśnienia”).

W celu dokonania prawidłowej oceny, czy dana transakcja podlega VAT konieczne jest ustalenie czy jej przedmiot będzie stanowił przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zdaniem Zainteresowanych, wykładnia terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – przedsiębiorstwo oraz jego zorganizowana część – ma kluczowe znaczenie dla oceny ich sytuacji podatkowej, gdyż rozstrzyga o tym, że Transakcja nie podlegała wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. W związku z tym, zdaniem Zainteresowanych, organ wydający interpretację powinien dokonać wykładni terminów „przedsiębiorstwo” i „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i  tym samym, dokonać oceny, czy przedstawiona w opisie stanu faktycznego Transakcja nie powinna być wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Brak możliwości uznania przedmiotu Transakcji za przedsiębiorstwo.

W tym miejscu należy podkreślić, że w przepisach ustawy o VAT nie określono definicji „przedsiębiorstwa”. Mając na uwadze powyższe, w celu odpowiedniego zdefiniowania tego pojęcia dla potrzeb ustawy o VAT, należy posłużyć się definicją sformułowaną przez ustawodawcę w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.; dalej: „Kodeks cywilny”). Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem „przedsiębiorstwa” należy rozumieć zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności elementy, takie jak:

I. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

II.własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

III.prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

IV.wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

V.koncesje, licencje i zezwolenia;

VI.patenty i inne prawa własności przemysłowej;

VII.majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

VIII.tajemnice przedsiębiorstwa;

IX.   księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy jednak wskazać, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Oznacza to, że w przypadku np. sprzedaży przedsiębiorstwa, jeśli strony chcą wyłączyć z zakresu transakcji niektóre składniki majątkowe, konieczne jest enumeratywne wyliczenie tych pozycji (w przeciwnym razie zostaną one przeniesione na nabywcę).

Co do zasady, kwalifikacja czynności prawnej jako transakcji zbycia przedsiębiorstwa wymaga przeniesienia na nabywcę wszystkich elementów wskazanych w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, o ile występują w danym stanie faktycznym. Kwalifikacja ta może być jednak zachowana w przypadku umownego wyłączenia z zakresu transakcji pewnych elementów, ale tylko wówczas, gdy nie mają one istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 listopada 2018 r. o sygn. 0114-KDIP4.4012.538.2018.2.IT).

Należy zatem podkreślić, że przedsiębiorstwo, stanowiące przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Oznacza to, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie czy przenoszony w ramach transakcji majątek stanowi zorganizowany w odpowiednim stopniu zespół praw, obowiązków i rzeczy. Przenoszony w ramach transakcji zespół musi być zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Nawet w przypadku wyłączenia z zakresu transakcji zbycia przedsiębiorstwa niektórych elementów, pomiędzy pozostałymi zbywanymi składnikami majątkowymi muszą zostać zachowane związki funkcjonalne w taki sposób, aby przekazany majątek mógł posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 stycznia 2019 r. o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.657.2018.2.SM).

W kontekście powyższych uwag należy wskazać, że Transakcja ograniczona była do zbycia prawa użytkowania wieczystego do Przedmiotu Sprzedaży oraz prawa własności Pozostałości (wraz z przeniesieniem odpowiednich uzgodnień warunków oraz decyzji administracyjnych, o ile dotyczy), w ramach Umowy ustanowiono dodatkowo jedynie odpowiednie służebności gruntowe.

Poza zakresem Transakcji pozostaje jednak cały szereg składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Sprzedającego i objętych definicją wynikającą z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, kluczowych dla funkcjonowania przedsiębiorstwa.

W szczególności składniki niepodlegające sprzedaży obejmują inne nieruchomości, których właścicielem lub użytkownikiem wieczystym jest Sprzedający, ruchomości sprzedającego a także księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności przez Sprzedającego. W efekcie, nabywana przez Kupującego masa majątkowa nie miała cech pozwalających na uznanie jej za zespół powiązanych funkcjonalnie i organizacyjnie składników majątkowych, umożliwiający realizację zadań przypisanych przedsiębiorstwu Sprzedającego.

Z przytoczonych w opisie stanu faktycznego okoliczności wynika, że podjęcie przez Kupującego działalności w oparciu o nabywane składniki majątkowe wymaga przedsięwzięcia przez niego szeregu czynności związanych z inwestycją polegającą na budowie budynku data center, w tym przygotowania gruntu pod użytkowanie, zawarcie umów z dostawcami mediów i innych. Bez tych działań, w oparciu wyłącznie o nabywane w ramach Transakcji składniki majątkowe, Kupujący nie będzie w stanie prowadzić działalności gospodarczej związanej z planowaną inwestycją.

W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanych, nie ma możliwości uznania przedmiotu Transakcji za zbycie przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Brak możliwości uznania przedmiotu Transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłącza również stosowanie przepisów ustawy w odniesieniu do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawa o VAT zawiera definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która została określona w art. 2 pkt 27e. Zgodnie z tą definicją, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania.

W świetle powyższej definicji, wyróżnia się następujące przesłanki warunkujące możliwość uznania przedmiotu transakcji za zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa:

I.      istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

II.zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

III.składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

IV.zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

W licznych interpretacjach organów podatkowych dotyczących zakresu pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa podkreśla się, że wydzielenie to powinno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 stycznia 2019 r. o sygn. 0112-KDIL1-3.4012.639.2018.3.AP, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 stycznia 2019 r. o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.411.2018.4.MJ, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 stycznia 2019 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.515.2018.1.BG).

Przesłanka dotycząca wyodrębnienia organizacyjnego rozumiana jest w ten sposób, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Podkreśla się, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W kontekście wyodrębnienia funkcjonalnego wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Dlatego przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zakwalifikowanie danego zespołu składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e i art. 6 pkt 1 ustawy o VAT uzależnione jest zatem nie od jakiegokolwiek zorganizowania masy majątkowej – musi się ona odznaczać bowiem pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Kluczowa z perspektywy definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa zbywcy (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Co więcej, jak podkreśla się w Objaśnieniach, przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT lub jego zorganizowaną część w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, należy również uwzględnić okoliczności takie jak:

•zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych, będących przedmiotem transakcji oraz

•faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności za pomocą składników stanowiących przedmiot transakcji.

Oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym „w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP” (s. 3 Objaśnień).

W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się z kolei, że dla uznania za przeniesienie w ramach transakcji przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wystarczające jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej (m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 kwietnia 2018 r., sygn. I FSK 1204/16, z 30 czerwca 2021 r., sygn. I FSK 1453/19; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 16 czerwca 2020 r., sygn. III SA/Wa 25/20; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, sygn. I SA/Wr 354/20).

W ocenie Wnioskodawców, wskazany przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany również z uwzględnieniem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zakresie treści Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. W sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.; „Dyrektywa”).

W sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever wskazał, że „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. W sprawie C-497/01 Zita Modes Sarl przeciwko Administration de l’enregistrement et des domaines Trybunał dodatkowo podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku nie obejmuje zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów. Z orzeczenia tego wynika również, że w świetle tej normy Dyrektywy nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Należy podkreślić, że o uznaniu, czy nastąpi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją.

Analizując powyższe przesłanki w kontekście opisanego stanu faktycznego należy dojść do wniosku, że Przedmiot Sprzedaży nie może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Po pierwsze, nie jest spełniona przesłanka dotycząca wyodrębnienia organizacyjnego w przedsiębiorstwie Sprzedającego. Przedmiot Sprzedaży nie był w żaden sposób wyodrębniony w strukturze organizacyjnej i dokumentacji wewnętrznej Sprzedającego, w szczególności w dotychczasowym przedsiębiorstwie Sprzedającego nie została utworzona odrębna komórka organizacyjna (dział, wydział, oddział) odpowiedzialna za prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o Przedmiot Sprzedaży. Nie istniały odrębne zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze, które przypisane byłyby wyłącznie do tych aktywów.

Po drugie, nie jest spełniona przesłanka dotycząca wyodrębnienia finansowego. Dla Przedmiotu Sprzedaży w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego nie były prowadzone osobne księgi. W ramach Transakcji nie doszło również do przeniesienia żadnego rachunku bankowego ani środków pieniężnych, które mogłyby służyć Kupującemu po przeprowadzeniu Transakcji do regulowania zobowiązań związanych z prowadzeniem własnej działalności.

Po trzecie, nie jest spełniona przesłanka dotycząca wyodrębnienia funkcjonalnego. Zbywane składniki majątkowe nie są wystarczające do prowadzenia działalności w zakresie planowanym przez Kupującego, bowiem Kupujący nabywa Przedmiot Sprzedaży celem prowadzenia działalności związanej z prowadzeniem data center (choć sam obecnie istniejący budynek data center nie znajduje się na Przedmiocie Sprzedaży tylko na sąsiedzkiej działce nr (…), którą Kupujący nabył od Sprzedającego w ramach wcześniejszej transakcji), co wymaga przeprowadzenia nowej inwestycji nieruchomościowej.

Z uwagi na powyższe okoliczności, zdaniem Zainteresowanych, zespół składników majątkowych, stanowiących przedmiot Transakcji, nie posiada zdolności do prowadzenia samodzielnej działalności bez uzupełniania go o dodatkowe elementy zapewniające realizację planowanej inwestycji nieruchomościowej (np. przygotowanie gruntu pod inwestycję, zawarcie umów z dostawcami mediów itd.).

Innymi słowy, zespół składników majątkowych będący przedmiotem Transakcji nie miał w przedsiębiorstwie Sprzedającego zdolności do niezależnego funkcjonowania jak samodzielny podmiot gospodarczy, z uwagi na fakt, że bez przeprowadzenia gruntownych prac, Przedmiot Sprzedaży w obecnym kształcie nie jest w żaden sposób zdolny do prowadzenia działalności gospodarczej. Potwierdza to również fakt, że Kupujący nabył nieruchomość z intencją przeprowadzenia własnej inwestycji nieruchomościowej.

Należy również zwrócić uwagę, że Kupujący zamierza prowadzić działalność w innym zakresie niż Sprzedający, przez co składnik majątku będący przedmiotem Transakcji (tj. Przedmiot Sprzedaży i Pozostałości), po jej dokonaniu, nie będzie wykorzystywany do tych samych funkcji, do których wykorzystywał go Sprzedający. Jednocześnie, zdaniem Zainteresowanych, Kupujący nie ma również zamiaru (ani możliwości) kontynuowania działalności Sprzedającego. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, działalność gospodarcza Kupującego (budowa data center) jest istotnie różna od działalności Sprzedającego (produkcja stali, koksu).

Biorąc powyższe pod uwagę, przedmiot Transakcji nie stanowił przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Transakcja stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT oraz nie była wyłączona z zakresu opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez „towary” rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT, bowiem, aby była objęta tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje, w szczególności, czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ramach przedmiotowej Transakcji Zainteresowani posiadają status czynnych podatników VAT w myśl powołanych powyżej przepisów ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla transakcji obejmujących niektóre towary i usługi zwolnienie od podatku. Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Powyższe uregulowania wskazują, że zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Ponadto należy wskazać, że zwolnienie uregulowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1)są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2)złożą:

a)przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub

b)w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów

– zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1)imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2)planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części – w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 lit. a;

3)adres budynku, budowli lub ich części.

W myśl powyższego, ustawodawca zapewnia dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części możliwość rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, w przypadku spełnienia określonych przesłanek.

W odniesieniu do nieruchomości niespełniających wyżej wymienionych przesłanek, ustawodawca umożliwia podatnikom skorzystanie ze zwolnienia określonego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy podkreślić w tym miejscu, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z ww. przepisem zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, aby zastosować wskazane powyżej zwolnienie od podatku dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

a)towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,

b)przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „budynku”, czy „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.; dalej: „Prawo Budowlane”).

W myśl art. 3 pkt 1 Prawa Budowlanego, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Prawa Budowlanego, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa Budowlanego, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3a) Prawa Budowlanego przez obiekt liniowy – należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i  umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane oraz kable zainstalowane w kanale technologicznym nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z treści art. 3 pkt 3 Prawa Budowlanego wyraźnie wynika, że przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak obiekty liniowe. Z kolei z art. 3 pkt 3a) ww. ustawy stanowi, że obiektem liniowym jest w szczególności droga wraz ze zjazdami, kanał.

Należy również mieć na uwadze art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży jest opodatkowany podatkiem VAT, tak jak opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Przedmiot Sprzedaży nie jest aktualnie zabudowany żadnymi budynkami. W przeszłości na Przedmiocie Sprzedaży znajdowały się infrastruktura przemysłowa, instalacje, budowle, fundamenty oraz inne pozostałości po historycznych, nieistniejących już budynkach i budowlach.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, na moment dokonania Transakcji na Przedmiocie Sprzedaży znajdowały się Pozostałości, tj.:

•drogi wewnętrzne;

•parking (używany przez Sprzedającego);

•fundamenty (pozostałości po budynkach) oraz pozostałości po podziemnym odwodnieniu, kanalizacji i okablowaniu elektrycznym;

•chodnik ;

•część otwartego zbiornika na wodę;

•pozostałości oświetlenia;

•instalacja wodociągowa średnicy (...) mm (do przełożenia);

•kanalizacja średnicy (...) mm (do przełożenia).

Pozostałości nabyte przez Sprzedającego nie były przedmiotem ulepszeń po ich nabyciu, natomiast wzniesienie Pozostałości wybudowanych przez Sprzedającego miało miejsce ponad dwa lata przed Transakcją i nie były one przedmiotem ulepszeń.

Przed Transakcją Nieruchomość wraz z Pozostałościami wykorzystywana była przez Sprzedającego na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Sprzedający nie wykorzystywał Nieruchomości ani Przedmiotu Sprzedaży wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT.

Sprzedający nabył tytuł prawny do Nieruchomości w 2004 r. od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego oraz własności budynków i budowli stanowiących odrębne nieruchomości.

W świetle powyższych rozważań, w ocenie Zainteresowanych należy uznać, że skoro na dzień Transakcji na gruncie znajdowały się obiekty budowlane, które zdaniem Wnioskodawców stanowią budowle lub części budynków i budowli zgodnie z definicjami Prawa budowlanego, to przedmiotem Transakcji będzie grunt zabudowany.

Na taką klasyfikację Przedmiotu Sprzedaży nie powinien mieć wpływu fakt, że naniesienia na gruncie nie mają dla Kupującego wartości ekonomicznej.

Takie rozumowanie zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przytoczonej już interpretacji indywidualnej z (...) r., sygn. (...) w zakresie VAT, dotyczącej drugiej działki (nr …) nabywanej przez Kupującego.

Zatem, zdaniem Zainteresowanych, należy stwierdzić, że skoro ww. obiekty budowlane posadowione na gruncie stanowią budynki, budowle lub ich części w rozumieniu Prawa Budowlanego, Sprzedający ww. obiekty albo nabył (oraz nabyte obiekty budowlane nie były przedmiotem ulepszeń przez Sprzedającego po ich nabyciu), albo wybudował ponad dwa lata przed Transakcją i później nie ulepszał – to w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i jednocześnie od pierwszego ich zasiedlenia do ich sprzedaży w ramach Transakcji upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Tym samym, w odniesieniu do dostawy tych naniesień spełnione zostaną przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy – także dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntu na którym znajdują się części ww. naniesień będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej – na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT ustawodawca daje podatnikom dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT po spełnieniu określonych warunków - możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Tym samym, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT istnieje możliwość rezygnacji z niniejszego zwolnienia od podatku i wyboru opodatkowania planowanej dostawy ww. budowli (ich części). W związku z tym, gdy Zainteresowani, będący stronami Transakcji spełnią warunki z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT dla zwolnienia od podatku – dostawa budowli (ich części), wraz z gruntem, na którym są one posadowione (w związku z art. 29a ust. 8 ustawy), jest opodatkowana podatkiem VAT.

Podsumowując, zdaniem Zainteresowanych sprzedaż prawa użytkowania wieczystego zabudowanej Pozostałościami Nieruchomości w ramach Transakcji powinna korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Sprzedający miał możliwość wyboru opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży, pod warunkiem spełnienia przez Zainteresowanych przesłanek wynikających z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT.

Zdaniem Zainteresowanych, w odniesieniu do Transakcji nie miały zastosowania inne zwolnienia wskazane w ustawie o VAT, w szczególności zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Aby sprzedaż towaru była objęta zwolnieniem z VAT na podstawie tej regulacji, muszą bowiem zostać spełnione łącznie dwa warunki:

a)towar musiał być wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT,

b)dokonującemu dostawy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego z tytułu jego nabycia (importu lub wytworzenia).

Mając na uwadze, że jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Sprzedający nie wykorzystywał przedmiotu Transakcji wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT, nie zostanie spełniona jedna z łącznych przesłanek do zastosowania zwolnienia z VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, intencją Stron (czynnych podatników VAT) było opodatkowanie VAT planowanej dostawy Przedmiotu Sprzedaży. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z ust. 10 ustawy o VAT Transakcja podlegała zwolnieniu z opcją opodatkowania.

W konsekwencji – w związku z rezygnacją ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT poprzez zgodne oświadczenie Stron bezpośrednio w Umowie w formie aktu notarialnego – nie była objęta zwolnieniem z VAT.

W zakresie pytania nr 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W rozumieniu art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności dających prawo do odliczenia VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości VAT naliczonego przy ich nabyciu, przy założeniu, że pozostałe ograniczenia nie mają zastosowania, w szczególności, ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy, transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zatem, zdaniem Zainteresowanych, aby rozstrzygnąć o uprawnieniu Kupującego do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony na nabyciu Przedmiotu Sprzedaży, w myśl art. 86 ust. 10 oraz 10b pkt 1 ustawy o VAT, niezbędne jest ustalenie, czy (i) Przedmiot Sprzedaży będący przedmiotem nabycia będzie wykorzystywany przez Kupującego do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz czy (ii) jej nabycie podlegało VAT według odpowiedniej stawki VAT.

Na dzień Transakcji, zarówno Sprzedający jak i Kupujący byli zarejestrowani w Polsce jako podatnicy VAT czynni. Kupujący dokonał Transakcji na cele prowadzenia swojej działalności gospodarczej skierowanej do podmiotów krajowych i zagranicznych, dającej prawo do odliczenia VAT, a więc w szczególności nieobjętej zwolnieniem z VAT (realizacja inwestycji polegającej na budowie data center, a następnie jego wykorzystanie w ramach działalności gospodarczej). W konsekwencji należy uznać, że Przedmiot Sprzedaży będzie wykorzystywany przez Kupującego, będącego podatnikiem VAT, do wykonywania czynności dających prawo do odliczenia VAT (opodatkowanych VAT gdy miejsce świadczenia będzie stanowić Polska, stanowiących tzw. sprzedaż poza krajem, gdy miejsce świadczenia usług stanowiłby inny kraj).

Jak wykazano powyżej, zdaniem Zainteresowanych, Transakcja:

•nie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w związku z tym stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie przepisów ustawy o VAT, niewyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT;

•nie podlegała zwolnieniu z VAT i podlegała w całości opodatkowaniu według odpowiedniej stawki VAT (w związku ze skorzystaniem z możliwości rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, na podstawie art. 43 ust. 10 tej ustawy).

A zatem, okoliczności wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, w myśl którego podatnik nie jest uprawniony do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie jest opodatkowana VAT lub jest zwolniona z VAT, nie miały miejsca.

W świetle powyższego, po dokonaniu przedmiotowej Transakcji i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, w ocenie Wnioskodawców Kupującemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony z tytułu Transakcji, gdyż spełniony został warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 oraz ust. 11 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstanie w rozliczeniu za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, jednak nie wcześniej niż w okresie rozliczeniowym, w którym Kupujący otrzyma od Sprzedającego fakturę dokumentującą faktyczne dokonanie przedmiotowej Transakcji. Jednocześnie, nadwyżka podatku naliczonego nad podatkiem należnym podlegać będzie zwrotowi na zasadach określonych w art. 87 ustawy o VAT.

Podsumowując, z uwagi na fakt, że przedmiot Transakcji będzie wykorzystywany przez Kupującego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (realizacji inwestycji polegającej na wzniesieniu centrum przetwarzania danych), Kupujący jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu Transakcji oraz do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym na rachunek bankowy Kupującego.

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie :

- braku wyłączenia z opodatkowania Transakcji sprzedaży Nieruchomości;

- zwolnienia od podatku Transakcji sprzedaży Nieruchomości;

- prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego lub zwrotu podatku z tytułu Transakcji sprzedaży Nieruchomości – jest prawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego:

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1.istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2.zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3.składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4.zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

-zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

-faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji.

Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”) w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z dnia 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316). Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE (wyrok TSUE z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever, pkt 26) ocena, jakie dobra – ruchome lub nieruchome – są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana „(…) z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej”.

NSA w orzeczeniu z 24 listopada 2016 r., sygn. I FSK 1316/15 stwierdził, że „Same w sobie nieruchomości (zabudowane nieruchomości) nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zatem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nawet jeżeli były wykorzystywane przez sprzedawcę również do działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu tych nieruchomości lub ich części, albo znajdujących się na nich obiektów budowlanych i ich części. (...) Natomiast sprzedaż wyodrębnionych z takiego zakładu pojedynczych lub nawet wszystkich nieruchomości, nie mogłaby być uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Bez całej struktury składającej się na działalność w zakresie wynajmu nieruchomości – wciąż byłaby to jedynie sprzedaż nieruchomości, jako składników majątkowych”. Podobna teza została zawarta w wyroku z 26 stycznia 2018 r., sygn. I FSK 1127/17. 

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Państwa wątpliwości w sprawie w pierwszej kolejności dotyczą uznania, że planowana dostawa Nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu i nie będzie stanowiła sprzedaży przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wynika z wniosku, planowana jest sprzedaż działki nr (…) wraz z budowlami  tj. drogą wewnętrzną, parkingiem, fundamentami oraz pozostałościami po podziemnym odwodnieniu kanalizacji i okablowaniu elektrycznym, chodnikiem, częścią otwartego zbiornika na wodę, pozostałościami oświetlenia. W ramach ww. sprzedaży poza prawem użytkowania wieczystego do Przedmiotu Sprzedaży oraz własności Pozostałości, Strony nie dokonały przeniesienia w ramach niniejszej transakcji własności innych aktywów. Zawarta umowa obejmuje dodatkowo ustanowienie odpowiednich służebności gruntowych. Strony dopuszczają zawarcie umowy dzierżawy kanalizacji teletechnicznej biegnącej przez inne działki Sprzedającego Nieruchomość. Nieruchomość wraz z Pozostałościami wykorzystywana była do działalności gospodarczej. Nie stanowiła odrębnego działu, wydziału czy też oddziału wydzielonego w ramach działalności prowadzonej przez Sprzedającego. Sprzedający nie prowadził również w stosunku do Nieruchomości ani Przedmiotu Sprzedaży odrębnych ksiąg rachunkowych. Ponadto jak wynika z treści wniosku w oparciu wyłącznie o nabywane składniki majątkowe, Kupujący nie będzie w stanie prowadzić działalności gospodarczej.

Zatem przedmiot planowanej Transakcji sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ponieważ jego zbyciu nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Sprzedającego. Okoliczności sprawy wskazują, że przedmiotem transakcji nie będzie „całe przedsiębiorstwo”, gdyż zbywane składniki stanowią jedynie jakąś część przedsiębiorstwa. Zbyciu będzie podlegała Nieruchomość składająca się z działki gruntu oraz budowli, której nie sposób uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu powołanego przepisu.

W analizowanej sytuacji przedmiot transakcji nie będzie stanowił także zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy nie jest spełniona przesłanka dotycząca wyodrębnienia organizacyjnego w przedsiębiorstwie Sprzedającego. Przedmiot Sprzedaży nie był w żaden sposób wyodrębniony w strukturze organizacyjnej i dokumentacji wewnętrznej Sprzedającego, w szczególności w dotychczasowym przedsiębiorstwie Sprzedającego nie została utworzona odrębna komórka organizacyjna (dział, wydział, oddział) odpowiedzialna za prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o Przedmiot Sprzedaży. Nie istniały odrębne zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze, które przypisane byłyby wyłącznie do tych aktywów.

Nie jest spełniona również przesłanka dotycząca wyodrębnienia finansowego. Dla Przedmiotu Sprzedaży w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego nie były prowadzone osobne księgi. W ramach Transakcji nie doszło również do przeniesienia żadnego rachunku bankowego ani środków pieniężnych, które mogłyby służyć Kupującemu po przeprowadzeniu Transakcji do regulowania zobowiązań związanych z prowadzeniem własnej działalności.

Nie można również stwierdzić, że przesłanka dotycząca wyodrębnienia funkcjonalnego zostanie spełniona. Wskazali Państwo bowiem, że zespół składników majątkowych, stanowiących przedmiot transakcji, nie posiada zdolności do prowadzenia samodzielnej działalności bez uzupełnienia go o dodatkowe elementy zapewniające realizację planowanej inwestycji nieruchomościowej.  Ponadto działalność gospodarcza Kupującego (budowa data center) jest istotnie różna od działalności Sprzedającego (produkcja stali, koksu).

Zatem sprzedaż wymienionych składników przedsiębiorstwa Sprzedającego nie będzie objęta wyłączeniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Dalsze Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą możliwości zastosowania do planowanej dostawy Nieruchomości zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT oraz możliwości rezygnacji z niego na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy i wybrania opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości.

Aby stwierdzić czy sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu wg stawki właściwej dla budowli należy przeanalizować, czy dostawa tych budowli nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Odnosząc się do kwestii sposobu opodatkowania gruntów zabudowanych należy wskazać, że dla sprzedaży nieruchomości zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10, art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go np. w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Z analizy wyżej powołanego art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wynika, że aby zastosować zwolnienie od podatku na podstawie tego przepisu, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

a)towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

b)przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanie się bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT:

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.).

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

W myśl art. 3 pkt 3 ww. ustawy:

Aby stwierdzić czy w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż Nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, to w odniesieniu do działki (…) w pierwszej kolejności należy ustalić czy spełnione zostaną warunki niezbędne do jego zastosowania wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej jest określenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków, budowli na niej posadowionych i jaki okres upłynął od tego momentu.

Z opisu sprawy wynika, że działka będąca przedmiotem sprzedaży nie jest zabudowana żadnymi budynkami. Obecnie na Przedmiocie Sprzedaży znajdują się instalacje, budowle, fundamenty oraz inne pozostałości po historycznych, nieistniejących już budynkach i budowlach (dalej: „Pozostałości”):

•drogi wewnętrzne – budowle (obiekty liniowe);

•parking (używany przez Sprzedającego) – budowla;

•fundamenty (pozostałości po budynkach) – budowle;

•pozostałości po podziemnym odwodnieniu, kanalizacji i okablowaniu elektrycznym – budowle (obiekty liniowe);

•chodnik – budowla (obiekt liniowy);

•część otwartego zbiornika na wodę – budowla;

•pozostałości oświetlenia – budowla;

•instalacja wodociągowa średnicy (...) mm (do przełożenia) – budowla (obiekt liniowy);

•kanalizacja średnicy (...) mm (do przełożenia) – budowla (obiekt liniowy);

Większość Pozostałości została nabyta przez Sprzedającego. W 2012 r. Sprzedający wybudował na Przedmiocie Sprzedaży drogi dojazdowe do nieistniejących już budynków. Z kolei w 2017 r. został urządzony utwardzony parking, który objął również obszar ww. dróg dojazdowych wybudowanych w 2012 r. Pozostałości nie były przedmiotem ulepszeń po ich nabyciu/wybudowaniu przez Sprzedającego.

Infrastruktura Sprzedającego obejmująca wodociąg oraz kanalizację zostanie przeniesiona poza teren Przedmiotu Sprzedaży i pozostanie własnością Sprzedającego (nie stanowiła elementu Transakcji).

Nieruchomość wraz z Pozostałościami wykorzystywana była przez Sprzedającego na cele prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej VAT.

Jak podali Państwo w opisie sprawy pomiędzy oddaniem Pozostałości do użytku, a ich dostawą w ramach transakcji objętej wnioskiem upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Mając na uwadze powyższe w odniesieniu do dostawy ww. budowli spełnione zostaną przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy także dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntu na którym się znajdują budowle będzie korzystała ze ww. zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto zauważyć należy, że w sytuacji gdy dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia wskazanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to analiza zwolnienia tej dostawy na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest bezprzedmiotowa.

Podsumowując planowana Transakcja będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy:

Zatem ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Zatem skoro dostawa budowli będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to Kupujący oraz Sprzedający będący zarejestrowanymi podatnikami VAT mogą zrezygnować ze zwolnienia i wybrać jej opodatkowanie.

W konsekwencji, gdy przed dniem dokonania planowanej dostawy, Kupujący i Sprzedający złożyli właściwemu dla Kupującego naczelnikowi urzędu skarbowego lub w akcie notarialnym, do zawarcia którego doszło w związku z dokonywaną dostawą zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budowli, to ich sprzedaż będzie opodatkowana według właściwej stawki podatku.

Tym samym, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr (…) również będzie opodatkowana podatkiem VAT według stawki właściwej.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą również kwestii, czy po dokonaniu planowanej Transakcji oraz otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, Kupujący będzie z tego tytułu uprawniony do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego oraz zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy: