Interpretacja indywidualna z dnia 19.12.2019, sygn. 0112-KDIL2-1.4012.427.2019.2.AS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku z faktury dokumentującej nabycie usług budowlanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2019 r. (data wpływu 10 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2019 r. (data wpływu 12 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z faktury dokumentującej nabycie usług budowlanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie. Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 12 grudnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu do wniosku).

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością () rozpoczęła działalność w 1999 roku. Zajmuje się projektowaniem, produkcją i sprzedażą myjni przemysłowych oraz wytwarzaniem środków chemicznych. Dystrybucja prowadzona jest dla różnych gałęzi przemysłu, skupiając się głównie na branży motoryzacyjnej. Oferuje również rozwiązania w zakresie mycia przemysłowego w technologiach natryskowych oraz ultradźwiękowych z wykorzystaniem maszyn własnej produkcji.

Od 2013 roku jednostka prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (), gdzie produkowane są maszyny myjące przemysłowe. Poza terenem strefy, spółka zajmuje się wytwarzaniem preparatów chemicznych.

Jednostka stosuje wyodrębnienie organizacyjne dla obu działalności. W chwili obecnej spółka działa na podstawie dwóch zezwoleń, z 2013 roku oraz 2016 roku. Wyroby wytwarzane w ramach produkcji urządzeń objętych zezwoleniem, to urządzenia myjące dla przemysłu o dużym stopniu złożoności procesów technologicznych. Każda maszyna produkowana jest na podstawie zamówienia indywidualnego, opracowywana jest technologia w postaci projektu. Następnie produkowany jest wieloetapowy wyrób.

Spółka, w ramach inwestycji strefowych, zgodnie z § 3 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, zakupiła środki trwałe: maszyny, urządzenia, podniosła poziom organizacyjny zakładu, zatrudniła specjalistów wysokiej klasy, a przede wszystkim postanowiła ponieść nakłady w postaci budowy nowego budynku. Działalność na terenie SSE obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie określonym w następujących pozycjach PKWiU Głównego Urzędu Statystycznego:

1. pozostałe maszyny i urządzenia ogólnego przeznaczenia - sekcja C grupa 28.2,
2. sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń - grupa 46.69,
3. produkcja pozostałych maszyn specjalnego przeznaczenia - grupa 28.9,
4. pozostałe maszyny specjalnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane - sekcja C, klasa 28.29,
5. usługi naprawy i konserwacji metalowych wyrobów gotowych, maszyn i urządzeń - sekcja C grupa 33.1,
6. usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia - sekcja C klasa 33.20.

W ramach drugiego pozwolenia, jednostka zrealizowała na terenie strefy budowę nowego budynku, z przeznaczeniem dla między innymi działu badawczo-rozwojowego, z częścią administracyjną i socjalną, która jest uzupełnieniem istniejącego budynku oraz hali produkcyjnej. W ramach projektu Spółka poniosła wydatki inwestycyjne w określonej kwocie z możliwością zwiększenia nakładów inwestycyjnych do 30%, z czego wydatki na budowę nowego budynku zaplanowane były na poziomie 3 milionów 800 tysięcy zł.

W celu realizacji inwestycji, spółka podpisała umowę z firmą budowlaną, która zajęła się kompleksową budową nowego budynku. Na jej mocy firma budowlana wystawiła faktury na rzecz spółki z określonym terminem płatności i wartością. Kwotą zapłaconą jest wartość faktury pomniejszona o określony procent, który zostaje zatrzymany w ramach kaucji gwarancyjnej przez okres trzech lat od zakończenia inwestycji budowlanej.

Kaucja gwarancyjna, to przysługujący spółce rodzaj zabezpieczenia ewentualnych roszczeń wobec wykonawcy na wypadek niewłaściwego wykonania robót budowlanych. Zabezpieczenie to jest realizowane przez zatrzymanie części kwoty należnej wykonawcy z każdej wystawianej przez niego faktury. Kaucja dla wykonawcy ma stanowić motywację do należytego wykonania robót budowlanych oraz terminowego usuwania wad stwierdzonych w okresie rękojmi lub gwarancji. Po określonym w umowie terminie, będzie podlegała ona zwrotowi, chyba że zostanie wcześniej wykorzystana w celu pokrycia kosztów usunięcia usterek. Kaucja gwarancyjna zostanie zwrócona po upływie okresu gwarancji jakości. Kwota, która nie podlega zapłacie i jest zatrzymana w spółce, nie jest gromadzona na odrębnym rachunku bankowym, jednak wartości wynikające z gwarancji ujmowane są w ewidencji bilansowej.

Zgodnie z § 7 Rozporządzenia o pomocy publicznej, dyskontowaniu podlegają koszty inwestycji oraz wielkość pomocy.

Kosztami inwestycji są koszty nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dyskontowaniu podlegają wydatki inwestycyjne, które zostały opłacone, a datą dyskontowania jest data zapłaty zobowiązania. W przypadku braku pełnej płatności wynikającej z faktury za usługi budowlane, jednostka do wydatków inwestycyjnych zalicza tylko tę część, która została zapłacona, ujmując ją do dyskontowania w dacie zapłaty. Z uwagi na fakt, że faktury z firmy budowlanej, są to wydatki inwestycyjne, wynikające z zezwolenia, a faktury nie są opłacone w pełnej wartości, spółka ma wątpliwości co do możliwości zakwalifikowania do wydatków inwestycyjnych kwot wynikających z tych usług budowlanych, które zostały opłacone w części. Jednocześnie spółka nie wykazuje w wydatkach inwestycyjnych do dyskontowania niezapłaconej części faktury, która została zatrzymana w ramach gwarancji.

Po zakończeniu usług budowlanych i inwestycji oraz pozytywnym odbiorze końcowym, jednostka przyjęła na środki trwałe nowo powstały budynek. Wartością początkową środka trwałego są wydatki wynikające między innymi z faktur za usługi budowlane, które nie zostały w całości zapłacone, ze względu na zatrzymaną przez inwestora kaucję gwarancyjną.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środka trwałego, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę jego nabycia, zaś w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Stosownie do ust. 3 powyższego artykułu, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami, podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uzupełnienia z dnia 10 grudnia 2019 r. do wniosku wynika m.in., że:

1. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.
2. Budynek będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Spółka nie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT przedmiotowego lub podmiotowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(oznaczone we wniosku nr 2).

Czy spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od całości faktury dokumentującej nabycie usług budowlanych, pomimo braku zapłaty części dotyczącej kaucji gwarancyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma możliwość odliczenia całości VAT naliczonego ujętego na fakturach za usługi budowlane.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z powyższych unormowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy wskazać, że cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może zostać ona wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Ustanowienie kaucji ma zatem charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że kaucja jest ustanowiona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję, nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji. Co do zasady, kaucja nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi po wykonaniu umowy.

Przy czym, należy zauważyć, że zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Oznacza to, że strony są wolne w kształtowaniu treści umowy.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarza się, że wpłacona kaucja zostaje zaliczona, zgodnie z postanowieniami stron umowy, na poczet należności za dostawę towarów lub wykonanie usługi. W takiej sytuacji kaucja zaliczona przez Wnioskodawcę na poczet zrealizowanej umowy o usługi budowlane będzie w istocie zapłatą (częścią zapłaty) za świadczenie usług budowlanych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się projektowaniem, produkcją i sprzedażą myjni przemysłowych oraz wytwarzaniem środków chemicznych. Od 2013 r. jednostka prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, gdzie produkowane są maszyny myjące przemysłowe. Poza terenem strefy, spółka zajmuje się wytwarzaniem preparatów chemicznych. Jednostka stosuje wyodrębnienie organizacyjne dla obu działalności. W chwili obecnej spółka działa na podstawie dwóch zezwoleń, z 2013 roku oraz 2016 roku. Jednostka zrealizowała na terenie strefy budowę nowego budynku, z przeznaczeniem dla między innymi działu badawczo-rozwojowego, z częścią administracyjną i socjalną, która jest uzupełnieniem istniejącego budynku oraz hali produkcyjnej. W ramach projektu Spółka poniosła wydatki inwestycyjne w określonej kwocie z możliwością zwiększenia nakładów inwestycyjnych do 30%, z czego wydatki na budowę nowego budynku zaplanowane były na poziomie 3 milionów 800 tysięcy zł. W celu realizacji inwestycji, spółka podpisała umowę z firmą budowlaną, która zajęła się kompleksową budową nowego budynku. Na jej mocy firma budowlana wystawiła faktury na rzecz spółki z określonym terminem płatności i wartością. Kwotą zapłaconą jest wartość faktury pomniejszona o określony procent, który zostaje zatrzymany w ramach kaucji gwarancyjnej przez okres trzech lat od zakończenia inwestycji budowlanej. Kaucja gwarancyjna, to przysługujący spółce rodzaj zabezpieczenia ewentualnych roszczeń wobec wykonawcy na wypadek niewłaściwego wykonania robót budowlanych. Zabezpieczenie to jest realizowane przez zatrzymanie części kwoty należnej wykonawcy z każdej wystawianej przez niego faktury. Kaucja dla wykonawcy ma stanowić motywację do należytego wykonania robót budowlanych oraz terminowego usuwania wad stwierdzonych w okresie rękojmi lub gwarancji. Po określonym w umowie terminie, będzie podlegała ona zwrotowi, chyba że zostanie wcześniej wykorzystana w celu pokrycia kosztów usunięcia usterek. Kaucja gwarancyjna zostanie zwrócona po upływie okresu gwarancji jakości. Kwota, która nie podlega zapłacie i jest zatrzymana w spółce, nie jest gromadzona na odrębnym rachunku bankowym, jednak wartości wynikające z gwarancji ujmowane są w ewidencji bilansowej. Zgodnie z § 7 Rozporządzenia o pomocy publicznej, dyskontowaniu podlegają koszty inwestycji oraz wielkość pomocy. Kosztami inwestycji są koszty nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dyskontowaniu podlegają wydatki inwestycyjne, które zostały opłacone, a datą dyskontowania jest data zapłaty zobowiązania. W przypadku braku pełnej płatności wynikającej z faktury za usługi budowlane, jednostka do wydatków inwestycyjnych zalicza tylko tę część, która została zapłacona, ujmując ją do dyskontowania w dacie zapłaty. Z uwagi na fakt, że faktury z firmy budowlanej, są to wydatki inwestycyjne, wynikające z zezwolenia, a faktury nie są opłacone w pełnej wartości, spółka ma wątpliwości co do możliwości zakwalifikowania do wydatków inwestycyjnych kwot wynikających z tych usług budowlanych, które zostały opłacone w części. Jednocześnie spółka nie wykazuje w wydatkach inwestycyjnych do dyskontowania niezapłaconej części faktury, która została zatrzymana w ramach gwarancji. Po zakończeniu usług budowlanych i inwestycji oraz pozytywnym odbiorze końcowym, jednostka przyjęła na środki trwałe nowo powstały budynek. Wartością początkową środka trwałego są wydatki wynikające między innymi z faktur za usługi budowlane, które nie zostały w całości zapłacone, ze względu na zatrzymaną przez inwestora kaucję gwarancyjną. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Budynek będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Spółka nie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT przedmiotowego lub podmiotowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od całości faktury dokumentującej nabycie usług budowlanych, pomimo braku zapłaty części dotyczącej kaucji gwarancyjnej.

Z treści cytowanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia podatku dokonuje czynny podatnik, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Jednocześnie, z przepisów regulujących prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie wynikają żadne szczególne warunki co do sposobu uregulowania należności wynikających z otrzymanych faktur z tytułu nabycia towarów i usług. Ustawodawca nie wprowadza do ustawy żadnych ograniczeń co do formy zapłaty należności. Należy zatem przyjąć, że jedną z dopuszczalnych form zapłaty, może być potrącenie wzajemnych wierzytelności. Zatem należy stwierdzić, że dla ustalenia kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy nie ma znaczenia sposób uregulowania należności wynikających z otrzymanych faktur z tytułu nabycia towarów i usług.

Tym samym, skoro Wnioskodawca zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług nabyte usługi od firmy budowlanej wykorzystuje do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w przypadku zatrzymania przez Wnioskodawcę na poczet tzw. kaucji gwarancyjnej części należności firmy budowlanej (udokumentowanej fakturą) za wykonane roboty budowlane, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z takiej faktury, mimo częściowego jej uregulowania poprzez potrącenie.

Podsumowując, Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od całości faktury dokumentującej nabycie usług budowlanych, pomimo braku zapłaty części dotyczącej kaucji gwarancyjnej pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z faktury dokumentującej nabycie usług budowlanych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Nadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej