Prawo do obniżania podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur związanych z bieżącymi wydatkami ponoszonymi na utrzymanie Nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżania podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur związanych z bieżącymi wydatkami ponoszonymi na utrzymanie Nieruchomości – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 sierpnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 27 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który w zakresie podatku od towarów i usług dotyczy m.in.: prawa do obniżania podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur związanych z bieżącymi wydatkami ponoszonymi na utrzymanie Nieruchomości.

W odpowiedzi na wezwanie uzupełnił Pan wniosek pismem z 7 listopada 2022 r. (wpływ 10 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Małżonkowie, między którymi istniał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej (art. 31 § 1 KRiO Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.), nabyli do majątku wspólnego nieruchomość (lokal użytkowy) - dalej Nieruchomość. Przez cały okres posiadania Nieruchomości, oboje małżonkowie posiadali, jak i nadal posiadają, status polskich rezydentów podatkowych w rozumieniu art. 3 ust. 1 uPIT. Nabycie Nieruchomości nastąpiło z zamiarem wykorzystania jej przez jednego z małżonków w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej pozarolniczej działalności gospodarczej - dalej Podatnik. Przedmiotowa nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Podatnika i podlegała amortyzacji podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych (zaliczanie do kosztów prowadzonej działalności w oparciu o art. 22 ust. 1 ustawy o PIT). Podatnik w trakcie wykorzystywania lokalu na cele prowadzonej działalności gospodarczej ujmował w kosztach uzyskania przychodów także stałe wydatki związane z bieżącą eksploatacją lokalu (np. media, podatek od nieruchomości), wydatki remontowe, odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości oraz inne związane z posiadaniem Nieruchomości w majątku swojego przedsiębiorstwa. Faktury kosztowe związane z Nieruchomością dokumentujące ww. wydatki na jej utrzymanie (np. media, naprawy) były i są wystawiane przez podmioty dostarczające dane usługi (np. dostawców mediów) na dane Podatnika widniejące w CEIDG. Ponadto, na gruncie rozliczeń podatku od towarów i usług, przy nabyciu ww. lokalu Podatnik prowadzący działalność, jako podatnik VAT czynny, odliczył kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) wynikającego z faktury dokumentującej zakup Nieruchomości. Podatnik korzystał z tego prawa także w odniesieniu do wszystkich innych wydatków związanych z eksploatowaniem Nieruchomości.

Lokal w ramach działalności Podatnika został oddany w dzierżawę podmiotom trzecim, a aktywności te podlegały opodatkowaniu zarówno podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT), jak i podatkiem od towarów i usług (VAT) wyłącznie przez jednego z małżonków (Podatnika) na zasadach rozliczeń właściwych dla prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

W chwili obecnej małżonkowie są na etapie postępowania rozwodowego. Nieruchomość stanowi składnik majątku wspólnego, przy czym prawomocnym orzeczeniem sądu (jeszcze przed wydaniem wyroku dotyczącego rozwodu), orzeczono ustrój rozdzielności majątkowej między małżonkami. Obecnie zatem wskutek orzeczenia Sądu, Nieruchomość stanowi nadal majątek wspólny małżonków na zasadzie udziałów po 50% w prawie własności Nieruchomości każdego z małżonków. W związku z zaistniałą sytuacją, dotychczasowe umowy dzierżawy z kontrahentami zostaną rozwiązane. Nowe relacje między właścicielami Nieruchomości a kontrahentami, którzy będą ją dzierżawić będą wyglądały w ten sposób, że zostaną zawarte umowy dzierżawy między kontrahentem a jednym małżonkiem (właścicielem Nieruchomości w 50%) oraz kontrahentem i drugim małżonkiem (właścicielem Nieruchomości w 50%). Od tego momentu rozliczenia z kontrahentami będą wyglądały w ten sposób, że 50% należności czynszowych ma stanowić przychód Podatnika, który udokumentuje on fakturą. Kolejne 50% należności czynszowych ma stanowić przychód małżonki, który udokumentuje ona na zasadach zgodnych z przyjętym sposobem rozliczeń tych przychodów.

Podatnik nadal będzie ponosił wszystkie koszty mediów i wydatki na utrzymanie związane z Nieruchomością, które dokumentowane będą fakturami wystawianymi na jego dane widniejące w CEIDG. Ww. wydatki Podatnik refakturował będzie w pełnej wysokości na kontrahentów dzierżawiących Nieruchomość, czyli dokonywał ich (mediów) odpłatnej dostawy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

W zakresie podatku od towarów i usług uzupełnił Pan wniosek o następujące informacje:

Podatnik będzie ponosił koszty mediów: odprowadzanie ścieków, energia elektryczna. Podatnik będzie ponosił wydatki na utrzymanie nieruchomości: opłata za użytkowanie wieczyste, ubezpieczenie nieruchomości, podatek od nieruchomości, koszty bieżących napraw nieruchomości.

Podatnik w pełni refakturował będzie na kontrahentów dzierżawiących nieruchomość koszty: odprowadzania ścieków, energii elektrycznej, opłat za użytkowanie wieczyste, podatku od nieruchomości.

Pytanie, ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku (oznaczone we wniosku nr 2)

Czy od momentu zawarcia nowych umów dzierżawy z kontrahentami, Podatnik ma możliwość obniżania podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur związanych z bieżącymi wydatkami ponoszonymi na jej utrzymanie w pełnej wysokości? (oznaczone we wniosku nr 2). Wydatki związane z bieżącym utrzymaniem nieruchomości, o których mowa w pytaniu to: koszty opłat za odprowadzanie ścieków, koszty opłat energii elektrycznej, koszty bieżących napraw nieruchomości.

Pana stanowisko w sprawie

Podstawą funkcjonowania systemu podatku od towarów i usług jest prawo do odliczenia podatku naliczonego, co sprawia, że jest on (VAT) neutralny dla przedsiębiorców, a jego ekonomiczny ciężar ponosi faktycznie konsument (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub podmiot gospodarczy, któremu nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego). Prawo to wynika z konstrukcji VAT, co nie jest kwestionowane ani przez organy podatkowe, sądy administracyjne czy Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

„Prawo do odliczenia podatku naliczonego, czy też - jak określa to przepis ustawy - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej.” (zob. A. Bartosiewicz, komentarz do ustawy o VAT; art. 86; Wolters Kluwer wydanie elektroniczne 2022). Zatem zasada neutralności VAT, umożliwiająca odliczenie podatku naliczonego, ma zastosowanie tylko do podatników wykonujących czynności opodatkowane VAT. Jeśli zaś podatnik takich czynności nie wykonuje, a nabywa dobra z naliczonym podatkiem, podatek ten stanowi element kosztowy.

Wskazana powyżej zasada w polskim systemie prawa materializuje się poprzez regulacje art. 86 ustawy o VAT. W ramach art. 86 ust. 1 tego aktu prawnego czytamy, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z kolei art. 86 ust. 2 pkt 1 tej ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy o VAT).

Z technicznego punktu widzenia, do odliczenia VAT kluczowym jest posiadanie dokumentu potwierdzającego nabycie towarów lub usług. Dokumentem takim jest faktura. Fakturę zakupową podatnik powinien zarchiwizować i dysponować nią na wypadek konieczności udowodnienia zasadności odliczenia, np. w przypadku kontroli podatkowej. Faktura będąca podstawą do odliczenia VAT naliczonego powinna zawierać dane, o których mowa w art. 106e ustawy o VAT. Nawet jeśli na takim dokumencie występują błędy, czy braki, nie wszystkie przekreślają prawo podatnika do odliczenia VAT naliczonego z niej wynikającego. Nie każda jednak faktura daje prawo do odliczenia po stronie nabywcy. Warunkiem prawa do odliczenia jest poniesienie przez tego nabywcę ciężaru podatku VAT, który ma być dla niego neutralny.

Neutralny nie oznacza, że nabywca może z tego tytułu odnosić jakąś nieuzasadnioną korzyść.

Oczywiście aby móc rozstrzygnąć istnienie uprawnienia Podatnika do odliczenia VAT z faktur dokumentujących utrzymanie Nieruchomości, należy jeszcze raz sięgnąć do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i sprawdzić, czy nabywane przez niego towary i usługi związane z utrzymaniem Nieruchomości są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o VAT, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Z kolei jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o powyższe, aby doszło do opodatkowania we wskazanym przypadku, muszą zaistnieć określone okoliczności. Po pierwsze czynność musi być wykonywana przez podatnika VAT w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jednocześnie musi być odpłatna oraz dotyczyć towaru albo usługi. A contrario, brak spełnienia którejkolwiek okoliczności, powoduje, że dana czynność nie może być uznana za odpłatną dostawę opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Analizując powyższe, należy dokonać sprawdzenia, czy w przypadku Wnioskodawcy, będziemy mieli do czynienia z opodatkowaniem VAT, tj. czy występują wszystkie okoliczności z art. 5 ust. 1 pkt 1, o czym mowa powyżej.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei jak stanowi art. 15 ust. 2 ww. aktu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem aby mówić o prowadzeniu działalności gospodarczej, która z kolei pozwala nam traktować podmiot za podatnika VAT, czynności podejmowane przez niego powinna cechować stałość, powtarzalność i profesjonalizm.

Przestawiona definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Przyjęcie, że dany podmiot dzierżawiąc nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Bez wątpienia Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą, jest nadal podatnikiem podatku VAT czynnym, który dzierżawi Nieruchomość. Wykonuje zatem powtarzające się czynności, polegające na wykorzystaniu towaru (Nieruchomości) w sposób ciągły, w celach zarobkowych. Na mocy art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Dzierżawa jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne, należne za używanie rzeczy przez jego dzierżawcę. Zatem, odpłatne udostępnianie nieruchomości innemu podmiotowi skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wydzierżawiającego, a tym samym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. Czynności te na gruncie regulacji ustawy o podatku od towarów i usług należy zatem traktować jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a więc czynności opodatkowane VAT. Czynności tych - jak wynika z powyższego - dokonuje także podmiot, który posiada status podatnika w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Jeśli więc nabywa towary, czy usługi związane z prowadzoną przez siebie działalnością dzierżawy Nieruchomości, a nabycie to dokumentowane jest fakturą, przysługuje mu uprawnienie do obniżenia podatku naliczonego, który ujęty jest w ramach tych dokumentów, zgodnie z regulacją art. 86 ust. 1 i nast. ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że oprócz dzierżawy Nieruchomości, Podatnik dokonuje dalszej odsprzedaży mediów związanych z funkcjonowaniem Nieruchomości i niezbędnych do jej prawidłowego funkcjonowania, jak i zwiększenia atrakcyjności dla podmiotów, które ją dzierżawią. Zatem wydatki ponoszone przez niego w tym zakresie są również związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych - tj. sprzedaży mediów na rzecz podmiotów dzierżawiących Nieruchomość. Podatnik ponosi jednocześnie ekonomiczny ciężar wydatków związanych utrzymaniem Nieruchomości (np. mediów), tj. finansuje te wydatki, nie zmieni tego fakt zawarcia nowych umów z kontrahentami. Stąd też Podatnik stoi na stanowisku, że od momentu zawarcia nowych umów dzierżawy z kontrahentami, w dalszym ciągu ma możliwość obniżania podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur związanych z wydatkami na utrzymanie Nieruchomości w pełnej wysokości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w całości lub w części pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Z wniosku wynika, że Małżonkowie, między którymi istniał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, nabyli do majątku wspólnego Nieruchomość (lokal użytkowy) z zamiarem wykorzystania jej przez jedno z nich (Podatnika) w ramach jednoosobowej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy nabyciu ww. lokalu Podatnik prowadzący działalność, jako podatnik VAT czynny odliczył kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup Nieruchomości. Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa.

W ramach działalności Podatnika Nieruchomość została oddana w dzierżawę podmiotom trzecim, a aktywności te podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) wyłącznie przez jednego z małżonków (Podatnika) na zasadach rozliczeń właściwych dla prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Faktury kosztowe związane z Nieruchomością dokumentujące wydatki na jej utrzymanie (np. media, naprawy) były i są wystawiane przez usługodawców na dane Podatnika. W odniesieniu do wydatków związanych z eksploatowaniem Nieruchomości Podatnik także korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z postępowaniem rozwodowym sąd orzekł ustrój rozdzielności majątkowej między małżonkami (orzeczenie prawomocne), wskutek czego Nieruchomość stanowi majątek wspólny małżonków z udziałami w prawie własnościpo 50%.

Powoduje to, że dotychczasowe umowy dzierżawy z kontrahentami zostaną rozwiązane. Zostaną zawarte nowe umowy dzierżawy między kontrahentem a jednym małżonkiem (właścicielem Nieruchomości w 50%) oraz kontrahentem i drugim małżonkiem (właścicielem Nieruchomości w 50%). Od tego momentu 50% należności czynszowych ma stanowić przychód Podatnika, który udokumentuje on fakturą. Kolejne 50% należności czynszowych ma stanowić przychód małżonki, który udokumentuje ona na zasadach zgodnych z przyjętym sposobem rozliczeń tych przychodów.

Podatnik nadal będzie ponosił wszystkie koszty mediów i wydatki na utrzymanie związane z Nieruchomością, które dokumentowane będą fakturami wystawianymi na jego dane. Wydatki te Podatnik będzie refakturował w pełnej wysokości na kontrahentów dzierżawiących Nieruchomość, czyli dokonywał odpłatnej dostawy tych mediów.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy od momentu zawarcia nowych umów dzierżawy z kontrahentami Podatnik ma możliwość obniżania podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur związanych z bieżącymi wydatkami ponoszonymi na jej utrzymanie, tj. koszty bieżących napraw nieruchomości oraz opłat za odprowadzanie ścieków i energię elektryczną.

Z analizowanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że odliczenia podatku naliczonego może dokonać zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT pod warunkiem, że nabyte towary i usługi są lub będą związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez tego podatnika. Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy:

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Art. 8 ust. 1 ustawy:

Art. 8 ust. 2a ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

W analizowanej sprawie Podatnik jest właścicielem udziału w Nieruchomości i zamierza zawrzeć umowę dzierżawy z kontrahentami.

Dzierżawa została zdefiniowana w art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360):

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki. Z powyższego wynika również, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu dzierżawy przez dzierżawcę.

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Ponadto zgodnie z art. 198 Kodeksu cywilnego:

Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Natomiast z art. 206 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Zgodnie tym przepisem każdy ze współwłaścicieli ma uprawnienie do bezpośredniego korzystania z rzeczy wspólnej. Może posiadać całą rzecz i korzystać z całej rzeczy. Identyczne uprawnienia przysługują pozostałym współwłaścicielom.

Zgodnie z art. 207 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności danego towaru (np. nieruchomości) należy uznać, że podatnikiem, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, jest każdy ze współwłaścicieli odrębnie, dysponujący określonym udziałem w nieruchomości i dokonujący czynności opodatkowanych.

W sytuacji, gdy Podatnik, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, jest współwłaścicielem Nieruchomości na zasadach współwłasności w części ułamkowej (50%), wszystkie prawa i obowiązki wynikające z ustawy oraz przepisów wykonawczych do niej powinien realizować odrębnie.

A zatem, w analizowanej sprawie Podatnik będzie wykorzystywał swój udział w Nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych w postaci usług dzierżawy oraz odpłatnej dostawy mediów na rzecz kontrahentów. Podatnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a bieżące wydatki na utrzymanie nieruchomości będą miały związek z ww. czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżania podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur związanych z bieżącymi wydatkami ponoszonymi na jej utrzymanie – tj. kosztami bieżących napraw nieruchomości oraz opłat za odprowadzanie ścieków i energię elektryczną – pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe. 

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżania podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur związanych z bieżącymi wydatkami ponoszonymi na utrzymanie Nieruchomości. Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, związanego z nabyciem Nieruchomości, który pomniejszył podatek należny Podatnika, oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy tylko Pana jako wnioskodawcy, który wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w swojej sprawie, i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów uczestniczących w dzierżawie Nieruchomości.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).