Interpretacja indywidualna z dnia 31.12.2019, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.684.2019.1.RD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowania czynności wykonywanych przez jednostki organizacyjne Banku w tym Centralę na rzecz Oddziału oraz czynności wykonywanych przez Oddział na rzecz jednostek organizacyjnych Banku w tym Centralę.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług jest w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez jednostki organizacyjne Banku w tym Centralę na rzecz Oddziału oraz czynności wykonywanych przez Oddział na rzecz jednostek organizacyjnych Banku w tym Centralę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez jednostki organizacyjne Banku w tym Centralę na rzecz Oddziału oraz czynności wykonywanych przez Oddział na rzecz jednostek organizacyjnych Banku w tym Centralę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. AB (dalej jako Centrala lub Bank) z siedzibą w Szwecji jest spółką dominującą w Grupie. W Polsce Bank prowadzi swoją działalność w ramach B. AB S.A. Oddział w Polsce (dalej jako Oddział).

W ramach działalności prowadzonej w Polsce, Oddział oferuje usługi bankowości tradycyjnej i bankowości specjalistycznej oraz usługi finansowe takie jak usługi leasingu, karty kredytowe i produkty rynku forex. Oddział oferuje produkty zarówno dla klientów detalicznych jak i korporacyjnych.

W ramach Grupy poszczególne jednostki, a zatem Centrala, Oddział oraz oddziały Banku położone w innych państwach, w tym Państwach Członkowskich Unii Europejskiej wykonują funkcje, z których czerpią nawzajem korzyści w ramach synergii organizacyjnej Banku.

Zasady obciążania jednostek Banku kosztami funkcji wykonywanych przez inne jednostki Banku reguluje wewnętrzne porozumienie o podziale kosztów (cost contribution arrangement, dalej: CCA).

Oddział w Polsce jest obciążany m.in. wartością funkcji w obszarach HR, Wsparcia i Rozwoju Biznesu, IT, komunikacji, finansów, ryzyka kredytowego oraz compliance, w zakresie, w jakim korzysta z funkcji wykonywanych przez pozostałe jednostki Banku. Jednocześnie Oddział obciąża pozostałe jednostki kosztami funkcji wykonywanych przez personel obecny w Polsce, pobierając za wykonywane funkcje wynagrodzenie oraz rozliczając przychód przypisany do Oddziału w Polsce na zasadach rynkowych.

Wartość przychodów i kosztów z tytułu realizowanych funkcji ustalane jest zgodnie z przyjętym modelem rozliczeń w ramach CCA, uwzględniającym zasadę ceny rynkowej.

Oddział jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią Banku. Pod względem prawnym Oddział nie jest podmiotem odrębnym od Banku oraz sam Oddział nie posiada osobowości prawnej.

W Szwecji, Centrala jest członkiem tzw. grupy VAT. Oznacza to, że dla celów podatku VAT w Szwecji wskazana grupa podmiotów stanowi jednego podatnika VAT. Grupa jest reprezentowana przez Bank stanowiący podmiot dominujący, natomiast wszyscy członkowie są solidarnie odpowiedzialni za podatek niezapłacony przez podmiot dominujący.

Również niektóre z oddziałów stanowiące jednostki organizacyjne Banku, pozostają członkami grup VAT w państwach, w których prowadzą działalność. Grupy VAT są utworzone w Finlandii, Holandii oraz Wielkiej Brytanii.

Spośród tych podmiotów, do 11 kwietnia 2018 r. usługi na rzecz Oddziału wykonywał C. AB, oddział Banku będący członkiem Grupy VAT w Wielkiej Brytanii. Od 11 kwietnia 2018 r. podmiot ten nie jest jednostką organizacyjną Banku, lecz funkcjonuje jako spółka zależna od Banku o nazwie () plc.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy funkcje wykonywane przez jednostki organizacyjne Banku, w tym Centralę, na rzecz Oddziału, jak i funkcje wykonywane przez Oddział na rzecz jednostek organizacyjnych Banku, pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy: zarówno funkcje wykonywane przez Bank na rzecz Oddziału, jak i funkcje wykonywane przez Oddział na rzecz Banku, pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT jako czynności w ramach jednego podatnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (podatkiem VAT), podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

• eksport towarów;

• import towarów na terytorium kraju;

• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Z kolei stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności".

Powyższe przepisy polskiej ustawy o VAT stanowią implementację do polskiego porządku prawnego w szczególności art. 2 ust. 1 Dyrektywy VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje:

• odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze;

• odpłatne wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium państwa członkowskiego dokonywane (...);

• odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze;

• import towarów;

oraz art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT, zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności, a działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Art. 11 Dyrektywy VAT stanowi, że Po konsultacji z komitetem doradczym ds. podatku od wartości dodanej, każde państwo członkowskie może uznać za jednego podatnika osoby mające siedzibę na terytorium tego samego państwa członkowskiego, które będąc niezależnymi pod względem prawnym, są ściśle powiązane pod względem finansowym, ekonomicznym i organizacyjnym. Państwo członkowskie korzystające z możliwości przewidzianej w akapicie pierwszym może przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie tego przepisu.

Polska nie skorzystała z możliwości przewidzianej przez art. 11 Dyrektywy VAT i polska ustawa o VAT nie przewiduje możliwości tworzenia tzw. grup VAT, jak też nie uznaje grup VAT stworzonych na podstawie prawodawstwa innych Państw Członkowskich UE za podatników. Szwedzki ustawodawca skorzystał z takiej możliwości oraz na gruncie szwedzkiego prawa podatkowego mogą funkcjonować takie grupy podatkowe dla celów VAT, a Bank jest członkiem jednej z nich.

Jednocześnie inne jednostki organizacyjne Banku (oddziały położone w innych niż Szwecja Państwach Członkowskich Unii Europejskiej) również mogą być członkami grup VAT w państwach, w których wykonują działalność.

Oddział nie posiada odrębnej od Banku osobowości prawnej. Status przedsiębiorcy (podatnika VAT) posiada wyłącznie Bank. Działalność prowadzona przez Oddział powoduje bezpośrednie powstawanie praw i obowiązków po stronie Banku.

Ponieważ Oddział nie ma osobowości prawnej, nie wykonuje samodzielnie i niezależnie działalności gospodarczej oraz nie ponosi sam ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością, dlatego nie może być uznany za podmiot odrębny od Banku (od jednostki macierzystej) ani nie może być uznany za podatnika VAT. Skoro czynności wykonywane przez Oddział nie noszą cechy samodzielności (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT lub art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT), to Oddział nie jest podatnikiem VAT odrębnym od pozostałych jednostek organizacyjnych Banku - zarówno Oddział jak i Centrala oraz oddziały w innych państwach stanowią jeden podmiot i jednego podatnika VAT.

Konsekwencją powyższej zależności Oddziału wobec Banku (jednostki macierzystej) jest to, że funkcje wykonywane pomiędzy Oddziałem a pozostałymi jednostkami organizacyjnymi mają charakter czynności w ramach jednego podatnika, niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Powyższy pogląd o statusie oddziału na gruncie regulacji VAT ma ugruntowane oparcie w wyroku z 23 marca 2006 r. w sprawie FCE Bank pic (sygn. C-210/04), w którym TSUE stwierdził, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług.

Czynności wykonywane pomiędzy Bankiem a Oddziałem nie mogą również podlegać opodatkowaniu VAT jako usługi, na co wskazuje definicja odpłatnego świadczenia usług dla celów VAT. Zgodnie z orzecznictwem TSUE (np. wyrok z 3 marca 1994 r. w sprawie Tolsma, C-16/93), świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych.

Ponieważ Oddział nie posiada osobowości prawnej ani też zdolności do czynności prawnych, pomiędzy Oddziałem a Bankiem nie może istnieć stosunek prawny uzasadniający wystąpienie usługi. Uregulowanie zasad wzajemnych obciążeń pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Banku i Oddziałem w ramach CCA nie stanowi prawnie wiążącej umowy.

W wyroku z 17 września 2014 r. w sprawie Skandia (sygn. C-7/13) TSUE uznał, że skutki podatkowe rozliczeń w ramach jednego podatnika mogą być odmienne, gdy oddział wchodzi w skład grupy VAT, której członkiem nie jest jednostka macierzysta.

Ww. wyrok zapadł na gruncie rozliczeń, między jednostką macierzystą (z siedzibą w kraju trzecim - Stanach Zjednoczonych) i jej oddziałem (w Szwecji), należącym w miejscu położenia do grupy VAT.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji (w przeciwieństwie do sprawy Skandia), Oddział nie jest członkiem grupy VAT, tylko Centrala wchodzi w skład grupy VAT w Szwecji. Dodatkowo inne jednostki organizacyjne Banku położone w Państwach Członkowskich UE mogą wchodzić w skład grup VAT w poszczególnych państwach.

Na gruncie przepisów prawa obowiązujących w Polsce, należy uznać, że brak jest podstawy prawnej do przyjęcia, że funkcje wykonywane pomiędzy centralą spółki i jej oddziałem (choćby centrala wchodziła w skład grupy VAT według przepisów państwa siedziby) powinny podlegać opodatkowaniu VAT.

Z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnik musi posiadać przymiot samodzielności. Dodatkowo art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wymaga, aby do odpłatnego świadczenia usługi doszło pomiędzy dwoma podmiotami. W takim przypadku należy uznać, że czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a centralą podatnika mają charakter czynności wewnątrz podatnika, niepodlegających opodatkowaniu VAT. Do takich czynności nie znajdą zastosowania tezy wyroku ws. Skandia (C-7/13).

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że powyższe podejście zostało utrwalone w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. W interpretacji indywidualnej z 19 kwietnia 2019 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.101.2019.1.IG Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej również uznał, że oddział banku posiadającego centralę w Niemczech, która przynależy do grupy VAT w tym kraju, wykonując czynności o charakterze czynności wewnątrzzakładowych również nie wykonuje odpłatnej dostawy towarów i świadczenia usług.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy przepisy polskiej ustawy VAT poprzez brak implementacji regulacji w zakresie tzw. grup VAT nie pozwalają na uznanie, że świadczenia w ramach jednego podatnika, w sytuacji, gdy poszczególne jednostki organizacyjne są członkami grup VAT w pozostałych Państwach Członkowskich UE, mogą stanowić dostawę towarów lub świadczenie usług dla celów VAT.

Tym samym, funkcje wykonywane przez pozostałe jednostki organizacyjne Banku na rzecz Oddziału, nawet jeśli skutkują obciążeniem wyniku finansowego Oddziału, nie stanowią dostawy towarów lub świadczenia usług, które mogłyby podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce na zasadzie tzw. odwrotnego obciążenia. Jednocześnie, funkcje wykonywane przez Oddział na rzecz poszczególnych jednostek organizacyjnych Banku, z tytułu których Oddział rozpoznaje przychód na zasadzie rynkowej, nie będą stanowiły odpłatnej dostawy towarów ani świadczenia usług poza terytorium kraju, które ze względu na swój charakter dawałyby Oddziałowi prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w Polsce od nabyć związanych z ich świadczeniem na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez sprzedaż w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższego przepisu wynika, że aby doszło do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie musi być odpłatne,

• miejscem świadczenia musi być terytorium kraju,

• świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

• świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że A. AB (Centrala lub Bank) z siedzibą w Szwecji jest spółką dominującą w Grupie. W Polsce Bank prowadzi swoją działalność w ramach B. AB S.A. Oddział w Polsce (Oddział). W ramach działalności prowadzonej w Polsce, Oddział oferuje usługi bankowości tradycyjnej i bankowości specjalistycznej oraz usługi finansowe takie jak usługi leasingu, karty kredytowe i produkty rynku forex. Oddział oferuje produkty zarówno dla klientów detalicznych jak i korporacyjnych. W ramach Grupy poszczególne jednostki, a zatem Centrala, Oddział oraz oddziały Banku położone w innych państwach, w tym Państwach Członkowskich Unii Europejskiej wykonują funkcje, z których czerpią nawzajem korzyści w ramach synergii organizacyjnej Banku. Zasady obciążania jednostek Banku kosztami funkcji wykonywanych przez inne jednostki Banku reguluje wewnętrzne porozumienie o podziale kosztów (cost contribution arrangement, (CCA)). Oddział w Polsce jest obciążany m.in. wartością funkcji w obszarach HR, Wsparcia i Rozwoju Biznesu, IT, komunikacji, finansów, ryzyka kredytowego oraz compliance, w zakresie, w jakim korzysta z funkcji wykonywanych przez pozostałe jednostki Banku. Jednocześnie Oddział obciąża pozostałe jednostki kosztami funkcji wykonywanych przez personel obecny w Polsce, pobierając za wykonywane funkcje wynagrodzenie oraz rozliczając przychód przypisany do Oddziału w Polsce na zasadach rynkowych. Wartość przychodów i kosztów z tytułu realizowanych funkcji ustalana jest zgodnie z przyjętym modelem rozliczeń w ramach CCA, uwzględniającym zasadę ceny rynkowej. Oddział jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią Banku. Pod względem prawnym Oddział nie jest podmiotem odrębnym od Banku oraz sam Oddział nie posiada osobowości prawnej. W Szwecji, Centrala jest członkiem tzw. grupy VAT. Oznacza to, że dla celów podatku VAT w Szwecji wskazana grupa podmiotów stanowi jednego podatnika VAT. Grupa jest reprezentowana przez Bank stanowiący podmiot dominujący, natomiast wszyscy członkowie są solidarnie odpowiedzialni za podatek niezapłacony przez podmiot dominujący. Również niektóre z oddziałów stanowiące jednostki organizacyjne Banku, pozostają członkami grup VAT w państwach, w których prowadzą działalność. Grupy VAT są utworzone w Finlandii, Holandii oraz Wielkiej Brytanii.

Przedmiotem wątpliwości jest kwestia, czy czynności wykonywane przez jednostki organizacyjne Banku w tym Centralę na rzecz Oddziału oraz czynności wykonywane przez Oddział na rzecz jednostek organizacyjnych Banku podlegają opodatkowaniu VAT.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1079 ze zm.), zwanej dalej ustawą o przedsiębiorcach zagranicznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 4 powołanej ustawy, oddział oznacza wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 14 ust. 1 ustawy o przedsiębiorcach zagranicznych). Przedsiębiorca zagraniczny w ramach oddziału może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za granicą (art. 15 ustawy o przedsiębiorcach zagranicznych).

W świetle powołanych unormowań, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Zatem oddział nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika, lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. Mimo, że na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału. Zatem czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych (realizowanych na rzecz jednostki macierzystej).

Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przykładowo, w wyroku w sprawie C-210/04 FCE Bank plc z dnia 23 marca 2006 r. TSUE podkreślił kluczowe znaczenie samodzielności gospodarczej dla celów określenia, czy dany podmiot posiada status podatnika w świetle unijnych przepisów regulujących opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej, czy też nie. Sąd stwierdził, iż: stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. TSUE uznał, że czynności pomiędzy spółką posiadającą siedzibę na terenie państwa Unii Europejskiej a jej oddziałem zlokalizowanym w państwie UE innym niż siedziba spółki, nie podlegają VAT z uwagi na ich wewnętrzny charakter spowodowany brakiem niezależności i odrębności podmiotowej oddziału od spółki.

Tym samym, czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych. Natomiast w świetle art. 8 ustawy, czynności wykonywanych w ramach jednego podmiotu gospodarczego będącego osobą prawną, nie można uznać za świadczenie usług, gdyż nie jest możliwe świadczenie usług samemu sobie.

Tezy powyższego wyroku zostały doprecyzowane przez TSUE w wyroku w sprawie C-7/13 Skandia America Corp. wydanym w dniu 17 września 2014 r. Wyrok ten wskazał, że od zasady ogólnej przedstawionej w przytoczonym powyżej wyroku C-210/04, zgodnie z którą świadczenia między centralą podatnika i jego oddziałami pozostają poza zakresem VAT, istnieje wyjątek. Wyjątek ten dotyczy specyficznej sytuacji, gdy oddział jest członkiem tzw. grupy VAT. Wówczas rozliczenia pomiędzy centralą podatnika z państwa trzeciego i jego oddziałem powinny być objęte opodatkowaniem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Bank i niektóre oddziały stanowiące jednostki organizacyjne Banku pozostają członkami grup VAT, natomiast nie wynika z opisu sprawy aby Oddział należał do grupy VAT. Jednocześnie, jak wskazano, oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią i nie posiada osobowości prawnej. Zatem czynności wykonywane między Oddziałem, jednostkami organizacyjnymi Banku a Bankiem (Centralą) są czynnościami w ramach jednego podatnika niepodlegającymi opodatkowaniu. Czynności wykonywane miedzy opisanymi we wniosku podmiotami są czynnościami wykonywanymi w ramach jednego podmiotu, co skutkuje uznaniem tych czynności za niepodlegające opodatkowaniu.

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawca, że czynności wykonywane przez jednostki organizacyjne Banku, w tym przez Bank (Centralę) na rzecz Oddziału jak również czynności wykonywane przez Oddział na rzecz jednostek organizacyjnych Banku w tym na rzecz Banku (Centrali) jako czynności wykonywane w ramach jednego podmiotu są czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej