Interpretacja indywidualna z dnia 16.11.2020, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.768.2020.2.ŻR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem samochodu ratowniczo-gaśniczego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 13 października 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 5 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem samochodu ratowniczo-gaśniczego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem samochodu ratowniczo-gaśniczego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej do nowo postawionego pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Ochotnicza Straż Pożarna w (dalej OSP) jest stowarzyszeniem posiadającym osobowość prawną, działającym na podstawie niżej wymienionych aktów prawnych:

• ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. 2001 nr 79, poz. 855, tekst jednolity, z późn. zmianami);

• ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 961., tekst jednolity, z późn zmianami);

• ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057.., tekst jednolity z późn. zmianami)

oraz swoim statucie.

Celami działalności ochotniczej Straży Pożarnej w na podstawie statutu są:

1. prowadzenie działalności mającej na celu zapobieganie pożarom oraz współdziałanie w tym zakresie z Państwową Strażą Pożarną, organami samorządowymi i innymi podmiotami,
2. udział w akcjach ratowniczych przeprowadzanych w czasie pożarów, zagrożeń ekologicznych związanych z ochroną środowiska,
3. informowanie ludności o istniejących zagrożeniach pożarowych i ekologicznych oraz sposobach ochrony przed nimi,
4. brania udziału w obronie cywilnej,
5. rozwijania wśród członków ochotniczej straży pożarnej kultury fizycznej i sportu oraz prowadzenie działalności kulturalno-oświatowej i rozrywkowej,
6. wykonywanie innych zadań wynikających z przepisów o ochronie przeciwpożarowej oraz niniejszego statutu,
7. działanie na rzecz ochrony środowiska,
8. uczestnictwo i reprezentowanie OSP w organach samorządowych i przedstawicielskich,
9. realizowanie zadań jako Organizacja pożytku publicznego.

Powyższe cele stanowią działalność statutową OSP i mogą być prowadzone jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna, zgodnie z ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Przedmiot statutowej działalności odpłatnej pożytku publicznego nie może pokrywać się z przedmiotem działalności gospodarczej OSP. Przychód z działalności odpłatnej pożytku publicznego prowadzonego przez OSP jest przeznaczony na rozwój i prowadzenie działalności pożytku publicznego.

OSP może prowadzić także działalność gospodarczą wyłącznie jako dodatkową w stosunku do działalności pożytku publicznego, zgodnie z ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Przychód z działalności gospodarczej OSP przeznaczony może być wyłącznie na działalność pożytku publicznego. Obecnie jedynym przedmiotem działalności gospodarczej jest wynajem sali widowiskowej i sali mniejszej pod bibliotekę publiczną. Wnioskodawca jest w związku z tym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Ochotnicza Straż Pożarna w podczas drugiej tury wyborów prezydenckich wygrała średni samochód ratowniczo-gaśniczy w kwocie 800.000.00 zł.

Pierwszą transzę pieniędzy 400.000,00 tys. zł Wnioskodawca dostał z Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej w , a drugie 400.000,00 tyś. zł z NFOŚiGW w .

Podczas weryfikacji wniosku w WFOŚiGW w wystąpił problem, dlaczego koszt całkowity zadania we wniosku o dofinansowanie z funduszu jest brutto, a OSP jest podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca wykorzystuje nabyty samochód ratowniczo-gaśniczy wyłącznie w ramach nieodpłatnej działalności statutowej (przede wszystkim w akcjach gaszenia pożarów i ratowania życia przy wypadkach komunikacyjnych, podtopieniach, itp.), tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podkreślić należy, iż Wnioskodawca nie wykorzystuje nabytego samochodu ratowniczo-gaśniczego w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, która sprowadza się do wynajmu sal.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy w związku z zakupem samochodu ratowniczo-gaśniczego Wnioskodawcy (podatnikowi) przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), nie ma on prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem samochodu ratowniczo gaśniczego,

Co do zasady, zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy VAT, Podatnikami są osoby prawne jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług posiada definicję legalną działalność gospodarczej unormowaną we wspomnianym wyżej art. 15 ust. 2, zgodnie z którym Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec zaistniałego stanu faktycznego należy zauważyć, że Wnioskodawca - OSP w , jest stowarzyszeniem działającym na podstawie ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach i ma status organizacji pożytku publicznego. Jej działalność statutowa ma charakter odpłatny lub nieodpłatny i nie pokrywa się z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą w postaci wynajmowania lokali sali widowiskowej i sali mniejszej pod bibliotekę publiczną, w związku z którą jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Działalność statutowa OSP polega na

1. prowadzeniu działalności mającej na celu zapobieganie pożarom oraz współdziałaniu w tym zakresie z Państwową Strażą Pożarną, organami samorządowymi i innymi podmiotami,
2. udziale w akcjach ratowniczych przeprowadzanych w czasie pożarów zagrożeń ekologicznych związanych z ochroną środowiska,
3. informowaniu ludności o istniejących zagrożeniach pożarowych i ekologicznych oraz sposobach ochrony przed m.in,
4. braniu udziału w obronie cywilnej,
5. rozwijaniu wśród członków ochotniczej straży pożarnej kultury fizycznej i sportu oraz prowadzenie działalności kulturalno-oświatowe, i rozrywkowe,
6. wykonywaniu innych zadań wynikających z przepisów o ochronie przeciwpożarowej oraz niniejszego statutu,
7. działaniu na rzecz ochrony środowiska,
8. uczestnictwie i reprezentowaniu OSP w organach samorządowych i przedstawicielskich,
9. realizowaniu zadań jako organizacja pożytku publicznego.

Powyższej działalność nie można zaliczyć do działalności producentów, handlowców lub usługodawców. OSP prowadzi wprawdzie działalność gospodarczą w postaci wynajmowania wspomnianych lokali, jednak zakup samochodu ratowniczo-gaśniczego ma związek jedynie z nieodpłatną działalnością statutową. Oznacza to, iż zakupiony samochód ratowniczo-gaśniczy nie będzie wykorzystywany przez OSP do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT zawiera art. 5 ust. 1 ustawy VAT, przy czym art. 5 ust. 1 pkt 1 stanowi, iż opodatkowaniu temu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Biorąc pod uwagę nieodpłatny charakter działalności statutowej, do której wykorzystywany jest zakupiony samochód ratowniczo-gaśniczy, a zatem brak przymiotu odpłatności świadczenia tych usług przez podatnika (z uwzględnieniem treści art. 8 ustawy VAT) należy stwierdzić, iż zakupiony wóz będzie służył podatnikowi do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stwierdzenie, czy wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jest bardzo istotne w ustaleniu, czy podmiotowi będzie przysługiwało prawo do obniżona kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podobne stanowisko zajęto w interpretacji indywidualnej z dnia 4 stycznia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP3/443-1264/12/UH) działającego w mieniu Ministra Finansów, w której stwierdzono, iż () prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Wobec powyższego spełnienie obowiązku rejestracyjnego wynikającego z art. 96 ustawy VAT i niewystąpienie przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 VAT powoduje, iż Wnioskodawcy nie przysługuje do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust 1 ustawy VAT, ponieważ nabyty wóz jest wykorzystywany w ramach nieodpłatnej działalności statutowej.

W podanym stanie faktycznym wóz strażacko-gaśniczy nie będzie wykorzystany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, więc OSP nie ma w związku z tym prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Brak jest związku między wydatkiem na samochód ratowniczo-gaśniczy a działalnością opodatkowaną. Należy więc stwierdzić że OSP nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Na mocy art. 34 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2019 r., poz. 713 z późn. zm.), stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie spełniony, ponieważ jak wynika z okoliczności sprawy nabyty samochód ratowniczo-gaśniczy nie jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na zakupu przedmiotowego samochodu ratowniczo-gaśniczego. Tym samym, Zainteresowanemu z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem samochodu ratowniczo-gaśniczego, ponieważ zakupiony samochód ratowniczo-gaśniczy nie jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej