Zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT świadczonych przez Spółkę usług.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 13 kwietnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 września 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 2981/17,

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 kwietnia 2017 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 kwietnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT świadczonych przez Spółkę usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest brokerem ubezpieczeniowym, posiadającym zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej nr (…) wydane przez organ nadzoru i wpisanym do rejestru brokerów ubezpieczeniowych, prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego. Ponadto – poza działalnością brokerską – Wnioskodawca świadczy swoim klientom inne usługi doradcze z obszarów takich jak: plany emerytalne i oszczędnościowe, świadczenia pracownicze, wynagrodzenia oraz doradztwo strategiczne związane z rynkiem pracy.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Klientami Wnioskodawcy są przedsiębiorstwa. Wnioskodawca nie zawierał dotąd umów z osobami fizycznymi.

Przedmiotem niniejszego zapytania są czynności brokerskie, tj. zgodnie z Ustawą o pośrednictwie ubezpieczeniowym z 23 maja 2003 r.: „(...) czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej „czynnościami brokerskimi”, polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska)”.

Poza doprowadzeniem do zawarcia umowy ubezpieczenia, Wnioskodawca uczestniczy także w zarządzaniu i wykonywaniu umowy ubezpieczenia, poprzez wykonywanie na zlecenie swoich klientów działań związanych z umową ubezpieczenia, wśród których przykładowo można wymienić:

‒informowanie pracowników klienta o warunkach ubezpieczenia,

‒informowanie pracowników klienta o dokumentach i formularzach niezbędnych do przystąpienia do ubezpieczenia,

‒pomoc w wypełnianiu dokumentów osobom zainteresowanym przystąpieniem do ubezpieczenia,

‒weryfikacja poprawności dokumentów złożonych przez osoby zainteresowane przystąpieniem do ubezpieczenia,

‒zgłaszanie osób zainteresowanych przystąpieniem do ubezpieczenia ubezpieczycielowi,

‒weryfikacja list osób ubezpieczonych, w tym sprawdzenie poprawności składek,

‒pomoc ubezpieczonym w załatwieniu wszelkich formalności związanych z ubezpieczeniem,

‒pomoc osobom ubezpieczonym w sprawach roszczeń.

W każdym przypadku, działania Wnioskodawcy związane są z konkretną umową ubezpieczenia, a Wnioskodawca wskazany jest przez ubezpieczającego jako broker umocowany (na podstawie udzielonego mu w tym celu pełnomocnictwa) do pośredniczenia w sprawach ubezpieczeń.

Opisane wyżej czynności (jedna, niektóre z nich lub wszystkie) będą wykonywane zawsze jako elementy jednej usługi zmierzającej do kompleksowego obsłużenia konkretnego klienta i doprowadzenia do podpisania przez klienta umowy z zakładem ubezpieczeń, a także utrzymania jej. Celem Wnioskodawcy będzie zatem pozyskanie i utrzymanie klienta, a Wnioskodawca sam będzie musiał zdecydować jakie czynności musi podjąć, żeby doprowadzić do realizacji zadania. Mogą to być wszystkie ww. czynności, a mogą być jedynie niektóre z nich.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowić będą pośrednictwo ubezpieczeniowe w rozumieniu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Wnioskodawca będzie pośredniczyć w zawarciu umowy ubezpieczeniowej pomiędzy klientem a zakładem ubezpieczeniowym uwzględniając pożądany przez tegoż klienta zakres ochrony ubezpieczeniowej. W trakcie tego procesu broker analizuje ryzyko ubezpieczeniowe w zakresie przedmiotowym, zarządza zawartymi umowami ubezpieczeniowymi, reprezentuje danego klienta w sprawach o odszkodowania. Ustalenia takie dotyczyć mogą przykładowo: zakresu ryzyk, od których ubezpieczony będzie klient, zakresu wyłączeń odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, które nie będą miały zastosowania w odniesieniu do umowy danego klienta, zasadach określania postępowania na wypadek zajścia zdarzenia rodzącego odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń. Umowa ubezpieczenia zawierana jest bezpośrednio przez ubezpieczonego/klienta i zakład ubezpieczeń bez udziału (bez podpisu) brokera.

Z reguły wynagrodzeniem Wnioskodawcy z tytułu wykonywania wyżej wymienionych prac jest prowizja brokerska. Zdarza się natomiast, że decyzją klienta zamiast prowizji brokerskiej Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium ustalonego z klientem i wypłacanego przez klienta na podstawie faktur VAT wystawianych przez Wnioskodawcę.

Pytanie

Czy opisane we wniosku usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę podlegać będą zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się z opodatkowania usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych”, stąd też zdaniem Wnioskodawcy właściwe jest odwołanie się do definicji zawartej w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. Opisane w niniejszym wniosku czynności są jako całość bezpośrednio związane właśnie z zawieraniem oraz utrzymaniem umów ubezpieczenia. Przedmiotem działań Wnioskodawcy będzie bowiem doprowadzenie do zawarcia przez klienta umowy z zakładem ubezpieczeń, a także zapewnienie utrzymania tejże umowy.

Warto również wskazać, że przywołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L. 2006.347.1 ze zm., dalej: Dyrektywa VAT), który stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Dyrektywa VAT również nie precyzuje czym są usługi ubezpieczeniowe oraz usługi im pokrewne świadczone przez brokerów i agentów ubezpieczeniowych. Pomocne wskazówki w tym względzie odnaleźć można jednak w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo w wyroku z 17 marca 2016 r. (C-40/15, Aspiro S.A.) TSUE wskazał co następuje: „w odniesieniu do pojęcia usług pokrewnych świadczonych przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych należy uznać, jak stwierdziła rzecznik generalna w pkt 31 opinii, że wyrażenie pokrewne jest dość szerokie, by objąć różne usługi służące realizacji transakcji ubezpieczeniowych (...) usługodawca powinien pozostawać w stosunku z ubezpieczycielem i ubezpieczonym (wyrok Taksatorringen, C-8/01, EU:C:2003:621, pkt 44). Stosunek ten może być wyłącznie pośredni, jeżeli usługodawca jest podwykonawcą brokera lub agenta (zob. podobnie wyrok J.C.M. Beheer, C-124/07, EU:C:2008:196, pkt 29). W drugiej kolejności jego działalność powinna obejmować istotne aspekty pośrednictwa ubezpieczeniowego, takie jak wyszukiwanie klientów ubezpieczeniowych i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem (zob. podobnie wyrok Arthur Andersen, C-472/03, EU:C:2005:135, pkt 33, 36)”.

Należy zauważyć, że „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

W sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Ponadto w wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby skonstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest zaś uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Mając na uwadze powyższe oraz brzmienie przepisów ustawy o VAT, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1844).

Na podstawie art. 4 ust. 1 tej ustawy, przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

Stosownie do brzmienia art. 4 ust. 7 cyt. ustawy, czynnościami ubezpieczeniowymi, o których mowa w ust. 1, są:

1)zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1450 oraz z 2015 r. poz. 1844), a także wykonywanie tych umów;

2)zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);

3)składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów, o których mowa w pkt 1 i 2;

4)ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu umów, o których mowa w pkt 1 i 2;

5)ustanawianie, w drodze czynności cywilnoprawnych, zabezpieczeń rzeczowych lub osobistych, jeżeli są one bezpośrednio związane z zawieraniem umów, o których mowa w pkt 1 i 2.

Jak stanowi ust. 8 powyższego artykułu, czynnościami ubezpieczeniowymi są również:

1)ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych;

2)wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust. 7 pkt 1 i 2;

3)przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;

4)prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową;

5)prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem:

a)umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,

b)umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;

6)lokowanie środków zakładu ubezpieczeń;

7)wykonywanie innych czynności przewidzianych dla zakładu ubezpieczeń w odrębnych ustawach.

Zgodnie z ust. 9 tego artykułu, czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

1)ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych;

2)ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;

3)ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia;

4)zapobieganie powstawaniu albo zmniejszenie skutków zdarzeń losowych oraz finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.

Natomiast aktem określającym zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych jest ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1450 ze zm.).

Jak stanowi art. 2 ust. 1 tej ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Według regulacji ust. 2 powyższego artykułu, pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3.

W myśl art. 4 pkt 2 ww. ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej „czynnościami brokerskimi”, polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz zakres czynności świadczonych przez Wnioskodawcę opisany w stanie faktycznym niniejszego wniosku, należy stwierdzić, że czynności te są czynnościami polegającymi na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, o których mowa w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

W rezultacie – zdaniem Wnioskodawcy – wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w związku ze świadczeniem omawianych czynności będzie zwolnione z opodatkowania na podstawie przywołanego art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że indywidualne interpretacje podatkowe wydane w innych sprawach nie mają mocy wiążącej w sprawie niniejszego postępowania. Jednakże Wnioskodawca przywołuje interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której Dyrektor – w podobnym stanie faktycznym potwierdził możliwość stosowania przedmiotowego zwolnienia w VAT dla czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie bardzo zbliżonym do tych przywołanych przez Wnioskodawcę – interpretacja z 30 września 2016 r., sygn. ITPP1/4512-515/16/EA, w której Dyrektor stwierdził, że: „Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że wykonywane przez Wnioskodawcę, na podstawie umów współpracy, które zostaną zawarte z firmą będącą agentem ubezpieczeniowym – czynności ukierunkowane na doprowadzaniu do zawarcia umowy ubezpieczenia (opisane w pkt 1 zdarzenia przyszłego) polegające na:

‒pośredniczeniu przy zawieraniu umów ubezpieczeniowych,

‒informowaniu klientów o terminach płatności i wysokości składek bądź rat składek należnych za zawarte przez niego umowy ubezpieczenia,

‒przekazywaniu na rachunek agenta ubezpieczeniowego pobrane od ubezpieczającego składki lub raty składek,

‒informowaniu klientów oraz potencjalnych klientów o ofercie ubezpieczeniowej,

‒wykonywaniu innych czynności związanych z zawarciem umów ubezpieczeniowych, np. przyjmowaniu zgłoszenia wypadków ubezpieczeniowych klientów,

‒rozpowszechnianiu informacji o produktach ubezpieczeniowych,

będą stanowiły usługi, które będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 29 czerwca 2017 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP4.4012.122.2017.1.BS, w której uznałem Państwa stanowisko za prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Spółkę usług polegających na doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, w tym również wykonywanie na zlecenie klientów działań związanych z umową ubezpieczenia przed jej zawarciem oraz nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Spółkę usług związanych z zarządzaniem i wykonywaniem już zawartych umów ubezpieczenia.

Interpretację doręczono Państwu 1 lipca 2017 r.

Skarga na interpretację indywidualną

31 lipca 2017 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie 4 sierpnia 2017 r.

Wnieśli Państwo o:

1)uchylenie zaskarżonej interpretacji na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. lit. a i c oraz,

2)zasądzenie na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania, na podstawie art. 200 p.p.s.a.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną – wyrokiem z 19 września 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2981/17.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 15 czerwca 2022 r., sygn. akt I FSK 235/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok z 19 września 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2981/17, który uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną jest prawomocny od 15 czerwca 2022 r.

Zwrot akt nastąpił 15 września 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku,

‒ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy,

zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy,

zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. W myśl ust. 14 tego artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ze złożonego wniosku wynika, że są Państwo brokerem ubezpieczeniowym. Ponadto – poza działalnością brokerską –świadczą Państwo swoim klientom inne usługi doradcze z obszarów takich jak: plany emerytalne i oszczędnościowe, świadczenia pracownicze, wynagrodzenia oraz doradztwo strategiczne związane z rynkiem pracy. Są Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT czynny. Państwa klientami są przedsiębiorstwa. Nie zawierali Państwo dotąd umów z osobami fizycznymi.

Przedmiotem niniejszego zapytania są czynności brokerskie.

Poza doprowadzeniem do zawarcia umowy ubezpieczenia, uczestniczą Państwo także w zarządzaniu i wykonywaniu umowy ubezpieczenia, poprzez wykonywanie na zlecenie swoich klientów działań związanych z umową ubezpieczenia.

W każdym przypadku, Pańskie działania związane są z konkretną umową ubezpieczenia, a Państwo wskazani są przez ubezpieczającego jako broker umocowany (na podstawie udzielonego mu w tym celu pełnomocnictwa) do pośredniczenia w sprawach ubezpieczeń.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, Państwa wątpliwości dotyczą objęcia świadczonych usług zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Zwolnienia zawarte w art. 43 ustawy, uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy,

państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zatem w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek ze stron umowy, dotyczącej produktu ubezpieczeniowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05, na który również Państwo wskazują, gdzie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z kolei w uzasadnieniu wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest natomiast uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

W kwestii znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 cześć B lit. d pkt 5 Dyrektywy TSUE w ww. wyroku wskazał, że „odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

Powyższe tezy znalazły potwierdzenie w wyroku w sprawie C-40/15, gdzie Trybunał wskazał (w kontekście uznania danej działalności za usługi „świadczone przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych” w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy VAT), że w pierwszej kolejności usługodawca powinien pozostawać w stosunku z ubezpieczycielem i ubezpieczonym. Stosunek ten może być wyłącznie pośredni, jeżeli usługodawca jest podwykonawcą brokera lub agenta. W drugiej kolejności jego działalność powinna obejmować istotne aspekty pośrednictwa ubezpieczeniowego, takie jak wyszukiwanie klientów ubezpieczeniowych i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem.

Ze złożonego wniosku wynika, że są Państwo brokerem ubezpieczeniowym, który realizuje czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego polegające na doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia. Poza doprowadzeniem do zawarcia umowy ubezpieczenia, uczestniczą Państwo także w zarządzaniu i wykonywaniu umowy ubezpieczenia, poprzez wykonywanie na zlecenie swoich klientów działań związanych z umową ubezpieczenia, wśród których przykładowo można wymienić:

‒informowanie pracowników klienta o warunkach ubezpieczenia,

‒informowanie pracowników klienta o dokumentach i formularzach niezbędnych do przystąpienia do ubezpieczenia,

‒pomoc w wypełnianiu dokumentów osobom zainteresowanym przystąpieniem do ubezpieczenia,

‒weryfikacja poprawności dokumentów złożonych przez osoby zainteresowane przystąpieniem do ubezpieczenia,

‒zgłaszanie osób zainteresowanych przystąpieniem do ubezpieczenia ubezpieczycielowi,

‒weryfikacja list osób ubezpieczonych, w tym sprawdzenie poprawności składek,

‒pomoc ubezpieczonym w załatwieniu wszelkich formalności związanych z ubezpieczeniem,

‒pomoc osobom ubezpieczonym w sprawach roszczeń.

Jak wynika z powołanych przepisów krajowych, wskazanego przepisu Dyrektywy oraz orzecznictwa TSUE, zwolnieniu od podatku podlegają usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, w tym wykonywane przez brokerów i agentów ubezpieczeniowych.

Ustawodawca, definiując zakres zwolnienia podatkowego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy posługuje się określeniem „usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek”, natomiast ustawa nie zawiera wyjaśnienia tych terminów. Zasadnym jest zatem odwołanie się do przepisów ustawy z 23 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz.U. z 2016 r. poz. 2077).

Zgodnie z art. 4 ww. ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym,

pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje:

1)czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane dalej „czynnościami agencyjnymi”, polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna) albo

2)czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej „czynnościami brokerskimi”, polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).

W orzecznictwie TSUE dotyczącym tej tematyki wyraźnie zostało podkreślone, że pośrednictwo ubezpieczeniowe to czynności których celem jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę ubezpieczenia. Zgodnie z tym orzecznictwem, istotnymi aspektami pośrednictwa ubezpieczeniowego jest wyszukiwanie klientów ubezpieczeniowych i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem w celu zawarcia umowy.

Jak Państwo wskazali w opisie sprawy, w każdym przypadku, Państwa działania związane są z konkretną umową ubezpieczenia, a Państwo wskazani są przez ubezpieczającego jako broker umocowany (na podstawie udzielonego mu w tym celu pełnomocnictwa) do pośredniczenia w sprawach ubezpieczeń.

W związku z tym należy stwierdzić, że wykonywane przez Państwa czynności, polegające na pośredniczeniu w zawieraniu umów ubezpieczenia, których celem będzie doprowadzenie do zawarcia umów ubezpieczeniowych jak również czynności (przykładowo wymienione we wniosku) polegające na uczestnictwie także w zarządzaniu i wykonywaniu umowy ubezpieczenia, poprzez wykonywanie na zlecenie swoich klientów działań związanych z umową ubezpieczenia stanowią pośrednictwo ubezpieczeniowe zwolnione od podatku VAT.

W odniesieniu do czynności polegających na pomocy osobom ubezpieczonym w sprawach roszczeń, zauważyć należy, że w przywołanym już wyżej wyroku w sprawie C-40/15 TSUE wskazał, w jakich warunkach działalność usługodawcy takiego jak Aspiro, polegająca na likwidacji szkód w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, może być uznana za dokonywaną przez brokerów i agentów.

Zdaniem TSUE do celów tego badania wymagane są dwie przesłanki. W pierwszej kolejności usługodawca powinien pozostawać w stosunku z ubezpieczycielem i ubezpieczonym (wyrok Taksatorringen, C‑8/01, EU:C:2003:621, pkt 44). Stosunek ten może być wyłącznie pośredni, jeżeli usługodawca jest podwykonawcą brokera lub agenta (zob. podobnie wyrok J.C.M. Beheer, C‑124/07, EU:C:2008:196, pkt 29). W drugiej kolejności jego działalność powinna obejmować istotne aspekty pośrednictwa ubezpieczeniowego, takie jak wyszukiwanie klientów ubezpieczeniowych i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem (zob. podobnie wyrok Arthur Andersen, C‑472/03, EU:C:2005:135, pkt 33, 36).

Jak stwierdził TSUE pierwsza z tych przesłanek jest spełniona przez usługodawcę takiego jak Aspiro. Pozostaje on bowiem w bezpośrednim stosunku z zakładem ubezpieczeń, ponieważ prowadzi działalność w jego imieniu i na jego rzecz oraz pozostaje w pośrednim stosunku z ubezpieczonym w ramach rozpatrywania i likwidacji szkód.

Natomiast w odniesieniu do drugiej z tych przesłanek, dotyczącej usług świadczonych przez brokerów i agentów ubezpieczeniowych lub ich podwykonawców, powinny one być charakterystyczne dla działalności brokera lub agenta ubezpieczeniowego, która polega na wyszukiwaniu klientów i kontaktowaniu ich z ubezpieczycielem w celu zawarcia umów ubezpieczenia (zob. w szczególności wyroki: Taksatorringen, C‑8/01, EU:C:2003:621, pkt 45; Arthur Andersen, C‑472/03, EU:C:2005:135, pkt 36; J.C.M. Beheer, C‑124/07, EU:C:2008:196, pkt 18). Jeśli chodzi o podwykonawcę, powinien on uczestniczyć w zawieraniu umów ubezpieczenia (zob. podobnie wyrok J.C.M. Beheer, C‑124/07, EU:C:2008:196, pkt 9, 18).

Trybunał orzekł, że artykuł 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że usługi likwidacji szkód, takie jak będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, świadczone przez podmiot trzeci w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, nie wchodzą w zakres zwolnienia przewidzianego w tym przepisie.

W rozpatrywanej sprawie C-40/15 usługodawca taki jak Aspiro sam nie podjął się zapewnienia ubezpieczonemu ochrony na wypadek ryzyka i w ogóle nie jest związany z ubezpieczonym stosunkiem umownym. Natomiast w rozpatrywanej sprawie Państwa działania, w każdym przypadku, związane są z konkretną umową ubezpieczenia, a Państwo wskazani są przez ubezpieczającego jako broker umocowany (na podstawie udzielonego mu w tym celu pełnomocnictwa) do pośredniczenia w sprawach ubezpieczeń.

Analiza wymienionych we wniosku czynności, w kontekście powołanych przepisów prawa oraz orzeczeń TSUE prowadzi do wniosku, że stanowią one czynności charakterystyczne dla działalności brokera ubezpieczeniowego.

W tym miejscu wskazać również należy, że Naczelny Sąd Administracyjnego w wyroku z 15 czerwca 2022 r., sygn. akt I FSK 235/19, który zapadł w niniejszej sprawie, wskazał: „(…)Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie lokuje bowiem usług likwidacji szkód poza granicami zwolnionych z opodatkowania usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Tego typu aktywność zalicza on natomiast do pośrednictwa w wykonywaniu usług ubezpieczeniowych, jeżeli towarzyszy ona (jest konsekwencją) czynności danego podmiotu, polegających na pozyskiwaniu klienta i doprowadzaniu do zawarcia z nim umowy ubezpieczenia. Tak zaś było w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), zaprezentowanym we wniosku interpretacyjnym. Tym samym, zapatrywanie TSUE na pośrednictwo w wykonywaniu usług ubezpieczeniowych (usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych) jest zgodne z wnioskami, jakie w tym zakresie można wyprowadzić w wyniku przedstawionej wcześniej analizy krajowej regulacji prawnej. Wyłącznie „wyalienowana” aktywność pośrednika w zakresie likwidacji szkody, niezwiązana z jego uprzednim wsparciem dla nawiązania stosunku ubezpieczeniowego lokuje się bowiem poza granicami zwolnienia podatkowego, ukształtowanego w art. 43 ust. 1 pkt 37 u.p.t.u. (…) w stanie faktycznym zaprezentowanym we wniosku interpretacyjnym, ponad wszelką wątpliwość pośrednictwo w likwidacji szkody nie było oderwane od aktywności brokera w zakresie skłonienia klienta i ubezpieczyciela do zawarcia umowy ubezpieczenia”.

Zatem, w świetle powołanych wyżej przepisów, przedstawionych okoliczności sprawy oraz mając na uwadze uzasadnienie orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 września 2018 r., sygn. akt 2981/18 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 czerwca 2022 r., sygn. akt I FSK 235/19, uznać należy że wykonywane przez Państwa czynności, polegające na pośredniczeniu w zawieraniu umów ubezpieczenia, których celem będzie doprowadzenie do zawarcia umów ubezpieczeniowych jak również czynności polegające na uczestnictwie także w zarządzaniu i wykonywaniu umowy ubezpieczenia, poprzez wykonywanie na zlecenie swoich klientów działań związanych z umową ubezpieczenia, wśród których Państwo przykładowo wymienili:

‒informowanie pracowników klienta o warunkach ubezpieczenia,

‒informowanie pracowników klienta o dokumentach i formularzach niezbędnych do przystąpienia do ubezpieczenia,

‒pomoc w wypełnianiu dokumentów osobom zainteresowanym przystąpieniem do ubezpieczenia,

‒weryfikacja poprawności dokumentów złożonych przez osoby zainteresowane przystąpieniem do ubezpieczenia,

‒zgłaszanie osób zainteresowanych przystąpieniem do ubezpieczenia ubezpieczycielowi,

‒weryfikacja list osób ubezpieczonych, w tym sprawdzenie poprawności składek,

‒pomoc ubezpieczonym w załatwieniu wszelkich formalności związanych z ubezpieczeniem,

‒pomoc osobom ubezpieczonym w sprawach roszczeń

stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, podlegające zwolnieniu od podatku.

Tym samym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).