Brak powstania obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług w związku z nieodpłatnym przekazaniem środków trwałych oraz nakładów - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 08.04.2020, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.14.2020.2.RK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak powstania obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług w związku z nieodpłatnym przekazaniem środków trwałych oraz nakładów

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2020 r. (data wpływu 24 lutego 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 18 lutego 2020 r. (skutecznie doręczone 18 lutego 2020 r.), a także pismem z dnia 7 kwietnia 2020 r. (data wpływu 7 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku powstania obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług w związku z nieodpłatnym przekazaniem środków trwałych oraz nakładów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 19 lutego 2020 r. (data wpływu 24 lutego 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 18 lutego 2020 r. (skutecznie doręczone 18 lutego 2020 r.), a także pismem z dnia 7 kwietnia 2020 r. (data wpływu 7 kwietnia 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku powstania obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług w związku z nieodpłatnym przekazaniem środków trwałych oraz nakładów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, sprecyzowane następnie w nadesłanym uzupełnieniu:

Uczelnia lub Wnioskodawca jest publiczną uczelnią akademicką działającą na podstawie przepisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. ( (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668), dalej: PSWN). Podstawowymi zadaniami statutowymi uczelni są w szczególności kształcenie, wychowanie studentów oraz prowadzenie działalności naukowej, świadczenie usług badawczych oraz transfer wiedzy i technologii do gospodarki, jak również upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki i działania na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych.

Ponadto wskazać należy, iż Wnioskodawca jest podmiotem finansów publicznych, gdzie w zakresie swojej podstawowej działalności przychody Uczelni są zwolnione z podatku VAT. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W latach 2010-2013 Wnioskodawca realizował Projekt badawczo-naukowy pt. Ochrona objęty umową o dofinansowanie (dalej: Projekt) w ramach działania 5.1 priorytetu V Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007 - 2013.

Okres trwałości Projektu zgodnie z umową o dofinansowanie kończy się na początku roku 2020. W czasie realizacji Projektu obowiązywała ustawa z dnia 27 lipca 2015 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (dalej: PSW).

Zgodnie z art. 4 ust. 3 PSW misją Uczelni Wyższych było odkrywanie i przekazywanie prawdy poprzez prowadzenie badań naukowych i kształcenie studentów, a szkoły wyższe stanowią integralną część narodowego systemu edukacji i nauki.

Art. 13. 1 PSW wskazywał z kolei, iż podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są:

kształcenie studentów w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy oraz umiejętności niezbędnych w pracy zawodowej;
wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, za umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, świadczenie usług badawczych oraz transfer technologii do gospodarki;
kształcenie i promowanie kadr naukowych;
upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych;
prowadzenie studiów podyplomowych, kursów i szkoleń w celu kształcenia nowych umiejętności niezbędnych na rynku pracy w systemie uczenia się przez całe życie;
stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych;
stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:
1. procesie kształcenia,
2. badaniach naukowych.

Wyżej opisany zakres działań Wnioskodawcy podlegał zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 PSW działalność uczelni, o której mowa w art. 13 ust. 1 i art. 14 podlega zwolnieniu z podatku dochodowego, podatku od towarów i usług, podatku od nieruchomości, podatku rolnego, podatku leśnego i podatku od czynności cywilnoprawnych na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

Projekt na podstawie stosownych umów partnerstwa realizowany był wspólnie z m.in. z następującymi podmiotami:

Podmiotem finansującym realizację Projektu było Centrum ()działająca jako instytucja pośrednicząca.

Celem Projektu było m.in.:()

Środki trwałe zakupione przez Uczelnię oraz poczynione nakłady zostały oddane na podstawie stosownych umów użyczenia Partnerowi, który uprawniony został do korzystania z nich w okresie realizacji Projektu oraz w okresie jego trwałości. W ramach Projektu u Wnioskodawcy nie powstały jakiekolwiek towary bądź usługi z zastrzeżeniem, iż zostały opracowane publikacje naukowe do czasopism o zasięgu krajowym i międzynarodowym, a wyniki badań uzyskane w Projekcie były prezentowane na konferencjach naukowych i branżowych, często także o zasięgu międzynarodowym, tudzież podczas zajęć dydaktycznych dla studentów (inżynierantów, magistrantów i doktorantów).

Przy zakupie środków trwałych, jak również dokonywania nakładów, które to czynności były dokumentowane stosownymi fakturami VAT, cała kwota brutto wydatku na ten cel była pokrywana z dotacji otrzymanej na podstawie umowy o dofinansowanie. Tym samym podatek VAT z faktur dokumentujących powyższe wydatki był kosztem kwalifikowanym gdyż Uczelni nie przysługiwało prawo do jego odliczenia z uwagi na fakt, iż wydatki były związane z podejmowaniem czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Uczelnia z faktur zakupowych służących związanych z ponoszeniem wydatków na realizację zadań z Projektu nie odliczała tym samym podatku naliczonego i nie potrącała go z podatku należnego z innego zakresu swojej działalności. Innymi słowy realizowane w ramach Projektu przez Wnioskodawcę zadania związane z tym Projektem nie były i nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, prowadzonych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca realizował zadania na potrzeby Projektu i kwalifikowało w koszty Projektu całą wartość poniesionych wydatków uznając, że podatek VAT naliczony nie podlegał zwrotowi, ponieważ nie miał powiązania z obrotem opodatkowanym ani opodatkowanym i zwolnionym. Towary i usługi nabyte w związku z realizacją Projektu nie służyły Uczelni do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (nabyte w trakcie realizacji Projektu towary i usługi nie były i nie są wykorzystywane do wykonywania czynności generujących podatek należny). Dodatkowo zauważyć należy, iż otrzymywana przyznana i wypłacana przez Wnioskodawcę dotacja na realizację Projektu przeznaczona była na pokrycie wydatków ponoszonych w związku z realizacją Projektu (tzw. dotacja o charakterze zakupowym). Przedmiotowa dotacja nie stanowiła dopłaty do wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi, ale jedynie jako zwrot poniesionych kosztów realizacji Projektu (ma charakter zakupowy, a nie sprzedażowy). Dotacja podlegała rozliczeniu a w przypadku jej wykorzystania niezgodnie z przeznaczeniem podlegała także zwrotowi wraz z odsetkami jak dla zaległości podatkowych.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca sprecyzował, że celem Uczelni jest nieodpłatne przekazanie na wyłączną własność przedmiotowych środków trwałych i nakładów na rzecz B w miejsce obecnych umów użyczenia na podstawie których B z nich korzystał w fazie realizacji Projektu i korzysta w fazie utrzymania jego trwałości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem przez Wnioskodawcę środków trwałych oraz nakładów na wyłączną własność B., a zakupionych w ramach realizacji Projektu - przy zakupie których Uczelni nie przysługiwało prawo na podstawie przepisów art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - powstanie obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z nieodpłatnym przekazaniem przez Wnioskodawcę środków trwałych oraz nakładów na wyłączną własność B., a zakupionych w ramach realizacji Projektu, przy zakupie których Uczelni nie przysługiwało prawo na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu, nie powstanie obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług.

Wedle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Taka konstrukcja przepisu oznacza więc, że jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo: 1) do odliczenia podatku naliczonego (w całości lub części); 2) przy nabyciu przekazywanych nieodpłatnie towarów, to przekazanie tych towarów podlega opodatkowaniu.

Na podstawie tego przepisu należy więc uznać, iż jeżeli podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów, wówczas ich nieodpłatne przekazanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż skoro w związku z realizacją Projektu zostały:

zakupione przez Uczelnię środki trwałe takie m.in. jak sprzęt rolniczy, pojazdy, wyposażenie zagród, komputery, wyposażenie biurowe, odbiorniki gps, obroże telemetryczne oraz sprzęt optyczny i laboratoryjny;
poczynione nakłady na majątek Partnera współrealizującego Projekt, w szczególności w postaci przebudowy zagród lub budowy platformy obserwacyjnej na jego nieruchomościach;

które stanowią towary w rozumieniu ustawy o VAT, gdzie Uczelni nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich nabycia, przekazanie tych towarów nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Wskazać należy, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług nie musi mieć postaci pieniężnej. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council Trybunał stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej, zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów/świadczenie usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów/odpłatnym świadczeniem usług, jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

I tak, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Z cyt. wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały przekazane.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Co należy rozumieć przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, ustawodawca sprecyzował w art. 7 ust. 4, natomiast definicję próbki zawarł w art. 7 ust. 7 ustawy.

Z powołanych wyżej regulacji wynika, że ustawodawca zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie z zastrzeżeniem wypływającym z ust. 3 tego artykułu (wyłączenie zrównania z uwagi na przedmiot objęty czynnością nieodpłatną). W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, innych niż prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem odpłatnej dostawy towarów, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 ww. Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym, za odpłatną dostawę towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Zgodnie z kolei z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepis ten stanowi implementację art. 26 ust. 1 ww. Dyrektywy, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;
nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Analizując treść powołanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest publiczną uczelnią akademicką działającą na podstawie przepisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W latach 2010-2013 Wnioskodawca realizował Projekt badawczo-naukowy pt. Ochrona objęty umową o dofinansowanie w ramach działania 5.1 priorytetu V Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013. Okres trwałości Projektu zgodnie z umową o dofinansowanie kończy się na początku roku 2020.

Cały Projekt miał charakter badawczy i realizację prac w terenie skierowanych na ochronę gatunku. W związku z realizacją Projektu zostały zakupione przez Uczelnię środki trwałe takie m.in. jak sprzęt rolniczy, pojazdy, wyposażenie zagród, wyposażenie biurowe, odbiorniki gps, obroże telemetryczne oraz sprzęt optyczny i laboratoryjny. W ramach realizacji Projektu zostały również poczynione nakłady na majątek Partnera (B). Środki trwałe zakupione przez Uczelnię oraz poczynione nakłady zostały oddane na podstawie stosownych umów użyczenia Partnerowi (B), który uprawniony został do korzystania z nich w okresie realizacji Projektu oraz w okresie jego trwałości. Celem Uczelni jest nieodpłatne przekazanie na wyłączną własność przedmiotowych środków trwałych i nakładów na rzecz B. w miejsce obecnych umów użyczenia na podstawie których B. z nich korzystał w fazie realizacji Projektu i korzysta w fazie utrzymania jego trwałości. Przy zakupie środków trwałych, jak również dokonywania nakładów, które to czynności były dokumentowane stosownymi fakturami VAT, cała kwota brutto wydatku na ten cel była pokrywana z dotacji otrzymanej na podstawie umowy o dofinansowanie. Tym samym podatek VAT z faktur dokumentujących powyższe wydatki był kosztem kwalifikowanym, gdyż Uczelni nie przysługiwało prawo do jego odliczenia z uwagi na fakt, iż wydatki były związane z podejmowaniem czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Uczelnia z faktur zakupowych związanych z ponoszeniem wydatków na realizację zadań z Projektu nie odliczała tym samym podatku naliczonego i nie potrącała go z podatku należnego z innego zakresu swojej działalności. Innymi słowy realizowane w ramach Projektu przez Wnioskodawcę zadania związane z tym Projektem nie były i nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, prowadzonych przez Wnioskodawcę. Towary i usługi nabyte w związku z realizacją Projektu nie służyły Uczelni do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (nabyte w trakcie realizacji Projektu towary i usługi nie były i nie są wykorzystywane do wykonywania czynności generujących podatek należny).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem przez Wnioskodawcę środków trwałych oraz nakładów na wyłączną własność B.

Mając na względzie powołane w niniejszej sprawie przepisy, wskazać należy, że przedmiotowa czynność nieodpłatnego przekazania środków trwałych na rzecz B. co do zasady mieścić się będzie w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Przedmiotem transakcji będzie towar zdefiniowany w art. 2 pkt 6 ustawy i w jej wyniku nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel. W przedmiotowej sprawie zbycie środków trwałych nastąpi jednakże nieodpłatnie w formie darowizny, zatem aby stwierdzić, czy czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT należy przeanalizować art. 7 ust. 2 ustawy.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, nieodpłatne przekazanie towaru, w tym w formie darowizny, podlega opodatkowaniu na równi z odpłatną dostawą towaru w przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych środków trwałych. Zatem w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania towaru (środka trwałego) za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów. Konsekwentnie opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że darowizna środków trwałych, o których mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, a tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), dalej jako k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 k.c.).

W art. 48 k.c. postanowiono, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W świetle powołanych przepisów Kodeksu cywilnego wskazać należy, że Wnioskodawca w momencie nieodpłatnego przekazania poniesionych nakładów nie jest właścicielem przedmiotowej rzeczy. Tym samym, nieodpłatne przekazanie poczynionych nakładów na wyłączną własność B. należy traktować jako świadczenie usług, bowiem jest to w istocie przekazanie jedynie poniesionych nakładów.

Z całokształtu sprawy wynika, że nieodpłatne przekazanie nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Zatem przekazanie przez Wnioskodawcę nakładów na majątek B. będzie stanowić na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług w przedmiotowej sytuacji nieodpłatne.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie jednej z przesłanek, warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług a więc związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy - ww. nieodpłatne przekazanie na rzecz B. nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę jako świadczenie usług nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w związku z nieodpłatnym przekazaniem przez Wnioskodawcę środków trwałych oraz nakładów zakupionych w ramach realizacji Projektu na wyłączną własność B. nie powstanie obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy znać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie