Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• A., B. i C. (działające poprzez Oddział) mogą utworzyć podatkową grupę kapitałową, o której mowa w art. 1a ustawy o CIT w ten sposób, że C. (działająca poprzez Oddział) będzie spółką dominującą
• A. i B. upoważnione są do utworzenia podatkowej grupy kapitałowej bez udziału C. w ten sposób, że B. będzie spółką dominującą.

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

A.

2.Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

B.

C.

Treść wniosku jest następująca :

Opis zdarzenia przyszłego

A. jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce. A. jest spółką, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. polskim rezydentem podatkowym. Wartość kapitału zakładowego A. wynosi 5 000 złotych. Nie istnieje przy tym żadna część kapitału, która nie została na ten kapitał faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi udziałowcom wobec A., a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT;

B. jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce. B. również jest spółką, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. polskim rezydentem podatkowym. Wartość kapitału zakładowego B. wynosi 2 183 960,50 złotych. Nie istnieje przy tym żadna część kapitału, która nie została na ten kapitał faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi akcjonariuszom wobec B., a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT;

C. jest spółką z siedzibą na Cyprze. C. prowadzi działalność w formie odpowiadającej polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (tj. „limited”).

Ta forma prawna wymieniona jest w załączniku nr 5 (l.p. 8) do ustawy o CIT. C. podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (tzn. C. nie jest polskim rezydentem podatkowym). Wartość kapitału zakładowego C. wynosi w zaokrągleniu 1 995 EUR (zaokrąglenie do pełnych EUR). Nie istnieje przy tym żadna część kapitału, która nie została na ten kapitał faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi udziałowcom wobec C., a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT. C. prowadzi działalność m.in. za pośrednictwem oddziału w Polsce (dalej: „Oddział”), który stanowi zakład w rozumieniu art. 4a punkt 11) ustawy o CIT oraz odpowiednio art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Cyprem (tj. Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 4 czerwca 1992 r., zmienionej Protokołem podpisanym w Nikozji dnia 22 marca 2012 r., zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Cypr dnia 7 czerwca 2017 r.). Siedzibą Oddziały jest Warszawa. Na podstawie art. 3 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 3 punkt 1) ustawy o CIT C. wykazuje dochód/stratę zakładu w Polsce w rocznym zeznaniu podatkowym w Polsce (CIT-8). Jednocześnie dochody Oddziału podlegają zwolnieniu z opodatkowania na Cyprze na podstawie prawa podatkowego obowiązującego w Republice Cypru.

Struktura własności pomiędzy w/w spółkami wygląda w ten sposób, że C. jest właścicielem 20 747 626 akcji w kapitale B. co odpowiada w przybliżeniu 95% udziałowi w kapitale B.

C. jest również właścicielem 100% udziałów A.

C. posiada zatem ponad 75% udziału w kapitale B. oraz ponad 75% udziału w kapitale A.

A. nie posiada przy tym akcji B. a B. nie posiada udziałów A.

W/w spółki nie mają zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa. Dodatkowo spółki te nie korzystają ze zwolnień podatkowych określonych w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT lub ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw. W przypadku dokonania transakcji kontrolowanej w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej, spółki te nie ustalą lub nie narzucą warunków różniących się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Pytania

1. Czy A., B. i C. (działające poprzez Oddział) mogą utworzyć podatkową grupę kapitałową, o której mowa w art. 1a ustawy o CIT w ten sposób, że C. (działająca poprzez Oddział) będzie spółką dominującą?

2. Czy A. i B. upoważnione są do utworzenia podatkowej grupy kapitałowej bez udziału C. w ten sposób, że B. będzie spółką dominującą?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawców, A., B. i C. (działające poprzez Oddział) mogą utworzyć podatkową grupę kapitałową, o której mowa w art. 1a ustawy o CIT pod warunkiem:

a.zawarcia umowy, o której mowa w art. 2a ust. 2 punkt 2a ustawy o CIT; oraz

b.zgłoszenia w/w umowy do właściwego według siedziby spółki dominującej naczelnika urzędu skarbowego, co najmniej na 45 dni przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez podatkową grupę kapitałową.

2.Zdaniem Wnioskodawców, A. i B. upoważnione są do utworzenia podatkowej grupy kapitałowej bez udziału C. w ten sposób, że B. będzie spółką dominującą pod warunkiem:

a.zawarcia umowy, o której mowa w art. 2a ust. 2 punkt 2a ustawy o CIT; oraz

b.zgłoszenia w/w umowy do właściwego według siedziby spółki dominującej naczelnika urzędu skarbowego, co najmniej na 45 dni przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez podatkową grupę kapitałową.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawców stan faktyczny sprawy pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawcy spełniają wszystkie warunki utworzenia podatkowej grupy kapitałowej.

W szczególności następujące warunki utworzenia podatkowej grupy kapitałowej:

a)warunek wynikający z art. 1a ust. 2 punkt 1a) ustawy o CIT w ten sposób, że przeciętny kapitał zakładowy Wnioskodawców przekracza 250 000 złotych. Kapitały zakładowe wynoszą odpowiednio: kapitał zakładowy A. – 5 000 złotych , B. 2 183 960,50 złotych, C. 1995 EUR (w przeliczeniu na złote po średnim kursie NBP na dzień roboczy poprzedzający dzień złożenia wniosku: 8 506 złotych. Przeciętny kapitał zakładowy Wnioskodawców wynosi zatem 732 489 złotych (w zaokrągleniu do pełnych złotych) i przewyższa 250 000 złotych;

b)warunek wynikający z art. 1a ust. 2 punkt 1b) ustawy o CIT w ten sposób, że spółka dominująca (tj. C.) posiada ponad 75% udziału w kapitale B. oraz w kapitale A.. W tym względzie Wnioskodawcy wyjaśnili, że udział C. w kapitale A. wynosi 100% a udział C. w kapitale B. wynosi w zaokrągleniu 95%;

c)warunek wynikający z art. 1a ust. 2 punkt 1d) ustawy o CIT w ten sposób, że żaden z Wnioskodawców nie posiada zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa.

Ustawa o CIT zastrzega dodatkowo zgodnie z art. 1a, że podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej "podatkowymi grupami kapitałowymi". Dodatkowo, zgodnie z art. 1a ust. 2 punkt 1) ustawy o CIT podatkową grupę kapitałową mogą tworzyć wyłącznie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, proste spółki akcyjne lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawców, powyższe warunki należy uznać za spełnione. A. jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, B. jest natomiast spółką akcyjną. Obydwie spółki mają siedzibę w Polsce.

W odniesieniu do C. przepis art. z art. 1a wraz z art. 1a ust. 2 punkt 1) należy, zdaniem Wnioskodawców wyłożyć z uwzględnieniem TFUE. W tym zakresie:

• Zgodnie z art. 54 TFUE: „na potrzeby stosowania postanowień niniejszego rozdziału spółki założone zgodnie z ustawodawstwem Państwa Członkowskiego i mające swą statutową siedzibę, zarząd lub główne przedsiębiorstwo wewnątrz Wspólnoty są traktowane jak osoby fizyczne mające obywatelstwo Państw Członkowskich. Przez spółki rozumie się spółki prawa cywilnego lub handlowego, a także spółdzielnie oraz inne osoby prawne prawa publicznego lub prywatnego, z wyjątkiem tych, których działalność nie jest nastawiona na osiąganie zysków”.
• Zgodnie z art. 49 TFUE: „ograniczenia swobody przedsiębiorczości obywateli jednego Państwa Członkowskiego na terytorium innego Państwa Członkowskiego są zakazane w ramach poniższych postanowień. Zakaz ten obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywateli danego Państwa Członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego Państwa Członkowskiego. Z zastrzeżeniem postanowień rozdziału dotyczącego kapitału, swoboda przedsiębiorczości obejmuje podejmowanie i wykonywanie działalności prowadzonej na własny rachunek, jak również zakładanie i zarządzanie przedsiębiorstwami, a zwłaszcza spółkami w rozumieniu artykułu 54 akapit drugi, na warunkach określonych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego dla własnych obywateli.
• Zgodnie a art. 56: „w ramach poniższych postanowień ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług wewnątrz Unii są zakazane w odniesieniu do obywateli Państw Członkowskich mających swe przedsiębiorstwo w Państwie Członkowskim innym niż Państwo odbiorcy świadczenia”.

Zdaniem Wnioskodawców przepis art. 1a ustawy o CIT należy zatem wykładać w ten sposób, żeby zapewnić zgodność z przepisami przytoczonymi powyżej. Oznacza to, że spółkę/przedsiębiorcę pochodzącego z państwa członkowskiego Unii Europejskiej ale spoza Polski należy traktować na równi z przedsiębiorstwami/spółkami polskimi.

Ewentualne ograniczenia a tym samym dyskryminacja musi być uzasadniona ważnymi względami i proporcjonalna. Względem zakazu odmiennego traktowania spółek i oddziałów (zakładów podatkowych) przedsiębiorców wypowiadał się wielokrotnie TSUE. Wyrokiem z dnia 21 września 1999 r. w sprawie Campaigne de Saint-Gobain, Zweigniederlassung Deutschland v. Finanzamt Aachen-Innenstadt (C-307/97) badał zgodność niemieckich przepisów podatkowych z treścią art. 52 TWE oraz art. 58 TWE (obecnie art. 49 i art. 54 TFUE; przepisy przytoczone powyżej). Konkluzje płynące z rozstrzygnięcia TSUE nie budzą żadnych wątpliwości, mianowicie przepisy unijne nie pozwalają na pozbawienie stałego zakładu spółki zagranicznej z możliwości korzystania na tych samych warunkach, które mają zastosowanie do spółek krajowych, z ulg podatkowych przewidzianych w ustawodawstwie krajowym. Dodatkowo w wyrok zapadłym w sprawie C-749/18 zapadłym 18 maja 2020 r. TSUE stwierdził, że dyskryminacja może polegać na odmowie prawa do utworzenia grupy podatkowej z uwagi na rezydencję podatkową spółki będącej właścicielem udziałów lub akcji.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawców art. 1a ustawy o CIT należy interpretować w ten sposób, że C. działające w formie prawnej „limited” będącej odpowiednikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spełnia warunek określony w zgodnie z art. 1a ust. 2 punkt 1) ustawy o CIT ustawy o CIT dotyczący formy prawnej (innymi słowy należy C. uznać za spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Za taką wykładnią przemawia również rejestracja Oddziału C. dokonana przez KRS. Zgodnie z przepisami polskiego prawa firma oddziału zagranicznej spółki musi zawierać firmę przedsiębiorcy zagranicznego wraz z tłumaczeniem jego formy prawnej na język polski (art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; Dz.U.2025.89 t.j.). KRS dokonał wpisu następującej nazwy Oddziału: C. LIMITED (SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ) ODDZIAŁ W POLSCE. Zdaniem Wnioskodawców wpis w takiej formie potwierdza, że C. należy uznać, na potrzeby interpretacji art. 1a ustawy o CIT za spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Oddział posiada również siedzibę w Warszawie (tj. na terytorium Polski). Spełnia zatem warunek, o którym mowa w art. 1a ust. 2 punkt 1) ustawy o CIT dotyczący siedziby. Wnioskodawcy odnotowują przy tym, że Oddział nie stanowi podmiotu odrębnego od spółki C., której siedziba główna znajduje się na Cyprze. Z uwagi na przytoczone powyżej okoliczności związane z koniecznością interpretacji przepisów prawa podatkowego w duchu TFUE należy jednak przyjąć, że na potrzeby wykładni art. 1a ustawy o CIT należy wziąć pod uwagę siedzibę Oddziału. Do podobnych wniosków doszedł NSA w wyroku z dnia z dnia 3 sierpnia 2025 (sygn. II FSK 1423/22). Zdaniem NSA, w sensie podatkowym oddział/zakład powinien być traktowany jako niezależny od podmiotu dominującego, w zakresie zysku i kosztów uzyskania przychodów. Skoro tak to, zdaniem Wnioskodawców, odrębnie należy również spojrzeć na kwestię siedziby. W konsekwencji Wnioskodawcy przyjmują, że siedzibą Oddziału w rozumieniu art. 1a ust. 2 punkt 1) ustawy o CIT jest Warszawa. Zatem, Zdaniem Wnioskodawców, warunek o którym mowa w art. 1a ust. 2 punkt 1) ustawy o CIT jest również spełniony.

Dodatkowo w/w spółki nie mają zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa. Dodatkowo spółki te nie korzystają ze zwolnień podatkowych określonych w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT lub ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw. W przypadku dokonania transakcji kontrolowanej w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej, spółki te nie ustalą lub nie narzucą warunków różniących się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W konsekwencji, Wnioskodawcy uznają, że wszystkie warunki utworzenia podatkowej grupy kapitałowej zostały spełnione.

Ad. 2

Jak wykazano powyżej, A. i B. spełniają zasadniczo wszystkie warunki utworzenia podatkowej grupy kapitałowej za wyjątkiem wymagania wynikającego z art. 1a ust. 2 punkt 1b ustawy o CIT tj. warunku aby spółka dominująca posiadała w kapitale drugiej spółki z podatkowej grupy kapitałowej przynajmniej 75% udziału.

Ponownie jednak zwraca uwagę konieczność pogodzenia przepisów polskiego prawa podatkowego z prawem Unii Europejskiej. W sprawie podatkowej grupy kapitałowej wypowiadał się już TSUE. W wyroku w sprawie C-749/18 zapadłym 18 maja 2020 r. TSUE stwierdził, że dyskryminacja może polegać na odmowie prawa do utworzenia grupy podatkowej z uwagi na rezydencję podatkową spółki będącej właścicielem udziałów lub akcji. Dalej stwierdza się, że : [poprzez pytanie pierwsze sąd odsyłający zmierza zasadniczo do ustalenia, czy art. 49 i 54 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, które zezwalają na pionową integrację podatkową między spółką dominującą będącą rezydentem lub położonym w tym państwie członkowskim stałym zakładem spółki dominującej niebędącej rezydentem, a jej spółkami zależnymi będącymi rezydentami, natomiast nie zezwalają na poziomą integrację podatkową między będącymi rezydentami spółkami zależnymi spółki dominującej niebędącej rezydentem.

Przepisy będące przedmiotem postępowania głównego stwarzają zatem różnicę w traktowaniu między, z jednej strony, spółkami dominującymi mającymi siedzibę w Luksemburgu, które dzięki systemowi integracji podatkowej mogą między innymi kompensować dodatnie wyniki ich spółek zależnych przynoszących zyski z ujemnymi wynikami ich spółek zależnych przynoszących straty, a z drugiej strony, spółkami dominującymi również posiadającymi spółki zależne w Luksemburgu, ale mającymi siedzibę w innym państwie członkowskim i nieposiadającymi stałego zakładu w Luksemburgu, które nie mogą korzystać z tego systemu integracji podatkowej, a tym samym z korzyści podatkowych, do których system ten uprawnia. W tych okolicznościach na pytanie pierwsze należy udzielić odpowiedzi, że art. 49 i 54 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, które zezwalają na pionową integrację podatkową między spółką dominującą będącą rezydentem lub położonym w tym państwie członkowskim stałym zakładem spółki dominującej niebędącej rezydentem a jej spółkami zależnymi będącymi rezydentami, a nie zezwalają na poziomą integrację podatkową między będącymi rezydentami spółkami zależnymi spółki dominującej niebędącej rezydentem”.

Zdaniem Wnioskodawców, art. 1a ust. 2 należy wobec powyższe wyłożyć w ten sposób, że pozwala on na utworzenie podatkowej grupy kapitałowej wyłącznie przez B. i A. na tej podstawie, że C. posiada ponad 75% udział w kapitale obydwu tych spółek. W przeciwnym wypadku naruszono by zasady wynikające z art. 49 i 54 TFUE w sposób wprost opisany w orzeczeniu C-749/18, które szczerzej opisano powyżej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Kwestie dotyczące utworzenia PGK reguluje art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j Dz.U z 2025, poz. 278 ze zm., dalej: ,,ustawa o CIT’’), zgodnie z którym :

Zgodnie z art. 1a ust. 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 1a ust. 3 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 1a ust. 3a ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 1a ust. 6 ustawy o CIT:

W art. 1a ust. 8a ustawy o CIT wskazano:

Z opisu sprawy wynika, że A. jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce. A. jest spółką, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. polskim rezydentem podatkowym. Wartość kapitału zakładowego A. wynosi 5 000 złotych. B. jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce. B. również jest spółką, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. polskim rezydentem podatkowym. Wartość kapitału zakładowego B. wynosi 2 183 960,50 złotych.

Natomiast C. jest spółką z siedzibą na Cyprze. C. prowadzi działalność w formie odpowiadającej polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (tj. „limited”). C. podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (tzn. C. nie jest polskim rezydentem podatkowym). C. prowadzi działalność m.in. za pośrednictwem oddziału w Polsce (dalej: „Oddział”), który stanowi zakład w rozumieniu art. 4a punkt 11) ustawy o CIT oraz odpowiednio art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Cyprem (tj. Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 4 czerwca 1992 r., zmienionej Protokołem podpisanym w Nikozji dnia 22 marca 2012 r., zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Cypr dnia 7 czerwca 2017 r.).

Struktura własności pomiędzy w/w spółkami wygląda w ten sposób, że C. jest właścicielem 20 747 626 akcji w kapitale B. co odpowiada w przybliżeniu 95% udziałowi w kapitale B.

C. jest również właścicielem 100% udziałów A.

C. posiada zatem ponad 75% udziału w kapitale B. oraz ponad 75% udziału w kapitale A.

A. nie posiada przy tym akcji B. a B. nie posiada udziałów A.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy:

• A., B. i C. (działające poprzez Oddział) mogą utworzyć podatkową grupę kapitałową, o której mowa w art. 1a ustawy o CIT w ten sposób, że C. (działająca poprzez Oddział) będzie spółką dominującą
• A. i B. upoważnione są do utworzenia podatkowej grupy kapitałowej bez udziału C. w ten sposób, że B. będzie spółką dominującą

Ad. 1

Jak już wskazano powyżej zgodnie z art. 1a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1) podatkową grupę kapitałową mogą tworzyć wyłącznie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, proste spółki akcyjne lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak sami Państwo wskazali C. jest spółką z siedzibą na Cyprze, w Polsce prowadzi działalność za pośrednictwem oddziału.

Definicja „oddziału” została zawarta w art. 3 pkt 4 ustawy z 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 470).

W świetle powyższej definicji ustawowej podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, traktowany jest jako podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Oddział ma tym samym jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie ma możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Mając na uwadze powyższe, podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny.

C. podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (tzn. C. nie jest polskim rezydentem podatkowym).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Wobec powyższego, oddział stanowi część przedsiębiorstwa, a nie jest odrębnym od przedsiębiorstwa macierzystego bytem – nie posiada odrębnej osobowości prawnej oraz nie prowadzi odrębnej działalności gospodarczej od spółki macierzystej.

Nie ma on osobowości prawnej, ale może wykonywać czynności prawne, jeśli działa przez osoby upoważnione.

Nie można uznać więc, że Spółka C. działająca poprzez oddział w Polsce spełnia podstawowy warunek uprawniający do tworzenia podatkowych grup kapitałowych, tj. nie posiada siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dalsze badanie spełnienia warunków do utworzenia Podatkowej Grupy Kapitałowej przez Spółki A., B. i C. stało się zatem bezzasadne.

Reasumując, A., B. i C. (działające poprzez Oddział) nie mogą utworzyć podatkowej grupy kapitałowej, o której mowa w art. 1a ustawy o CIT w ten sposób, że C. (działająca poprzez Oddział) będzie spółką dominującą.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Ad. 2

Odnosząc się do kwestii dotyczącej możliwości utworzenia podatkowej grupy kapitałowej przez Spółki A. oraz B, w taki sposób, że B. będzie spółką dominującą przywołać należy ponownie art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. b) zgodnie, z którym jedna ze spółek, zwana dalej "spółką dominującą", posiada bezpośredni 75% udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego pozostałych spółek, zwanych dalej "spółkami zależnymi", która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji.

Oznacza to, że spółka dominująca (w tym przypadku – B.) musiałoby bezpośrednio utrzymywać odpowiedni poziom kontroli właścicielskiej nad wszystkimi spółkami wchodzącymi w skład PGK.

Natomiast jak sami Państwo wskazali w opisie zdarzenia przyszłego A. nie posiada akcji B. a B. nie posiada udziałów A..

Zatem warunki dotyczące utworzenia PGK przez wyżej wymienione Spółki nie zostaną zachowane, ponieważ B. jako Spółka dominująca nie będzie posiadać bezpośredniego udziału w kapitałach zakładowych wszystkich Spółek zależnych wchodzących w skład PGK (w tym przypadku A.).

Warunek ten ma charakter bezwzględny i musi być spełniony wobec wszystkich spółek objętych umową o utworzeniu PGK – nie tylko na moment jej zawarcia, ale również przez cały okres jej obowiązywania.

W tym przypadku Spółka dominująca nie spełniałaby warunku posiadania 75% udziałów wobec spółki zależnej, co – niezależnie od spełnienia pozostałych warunków powoduje brak możliwości utworzenia PGK przez te Spółki.

Reasumując, A. i B. nie będą upoważnione do utworzenia podatkowej grupy kapitałowej bez udziału C. w ten sposób, że B. będzie spółką dominującą.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należy uznać również za nieprawidłowe.

Końcowo w odniesieniu do powołanych wyroków TSUE z 21 września 1999 r. (sygn.C-30/97) oraz z 14 maja 2020 r. (sygn. C-749/18) wskazać należy, że o ile w orzecznictwie mowa jest o ułatwieniach w zakresie konsolidacji spółek to należy mieć na uwadze, że polskie przepisy nie stoją na przeszkodzie takiej konsolidacji.

Inna jest sytuacja kiedy spółki chcą skorzystać z ,,preferencji’’ w postaci utworzenia Podatkowej Grupy Kapitałowej. Z uwagi na to, że PGK jest wyjątkowym podmiotem prawa podatkowego ustawodawca ma upoważnienie do wskazania podmiotów ją tworzących.

Fakt, że PGK tworzą wyłącznie spółki polskie (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, proste spółki akcyjne lub spółki akcyjne) to nie oznacza, że polskie przepisy stoją w opozycji do unijnych w tych orzeczeniach wskazanych, ale do spółek prawa handlowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Powołane interpretacje oraz orzeczenia sądu nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

A. Sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.