Brak obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej on-line

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2021 r. (data wpływu 28 lipca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 21 września 2021 r. (data wpływu 24 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 13 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.504.2021.1.PRM (doręczone Stronie 17 września 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej on-line – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 21 września 2021 r. (data wpływu 24 września 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 13 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.504.2021.1.PRM (doręczone 17 września 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej on-line.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego i prowadzi działalność statutową nr PKD – 90.04.Z . Wnioskodawca sprzedaż rejestruje na 2 kasach fiskalnych.

Podczas organizowanych wydarzeń kulturalnych, sportowych i innych związanych z działalnością statutową w kawiarni, w budynku hali Wnioskodawca prowadzi sprzedaż napojów ciepłych i zimnych, gotowych deserów i ciast oraz dań gotowych wymagających jedynie obróbki cieplnej, którą rejestruje na kasie. Sprzedaż prowadzona jest zgodnie z działalnością statutową Wnioskodawcy.

Pracownik Krajowej Informacji Skarbowej w 2020 r. telefonicznie udzielił Wnioskodawcy informacji, że wprowadzenie kas fiskalnych on-line dotyczy placówek gastronomicznych i prowadzenia działalności gastronomicznej ze względu na klasyfikację PKD.

W uzupełnieniu do wniosku z 21 września 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność kulturalną (statutową) zgodnie z ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz przepisów wykonawczych wydanych na jego podstawie zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym.

Wnioskodawca nie zatrudnia personelu wyłącznie do pracy w kawiarni. Sprzedaż w kawiarni prowadzą pracownicy oraz zleceniobiorcy zatrudnieni u Wnioskodawcy, którzy w zakresie obowiązków posiadają dodatkowy punkt „Prowadzenie oraz zaopatrywanie kawiarni w … w …”, lecz brak określenia liczby godzin dyżuru w kawiarni. Kawiarnia otwierana jest okazjonalnie podczas organizowanych wydarzeń kulturalnych i sportowych.

W kawiarni Wnioskodawca nie przyrządza potraw ani nie przygotowuje posiłków. Produkty gotowe - jak pizza czy zapiekanka - są podgrzewane. Klient nie ma możliwości wyboru dodatków np. podwójnego sera, sosu, sałatki, warzyw (Wnioskodawca nie ma ich w ofercie) i nie ma możliwości dowolnie łączyć ich ze sobą czy zmieniać „skład” gotowego produktu. Zakupione gotowe „przekąski” (pizza, zapiekanka) sprzedawane są w jednej wersji bez możliwości świadczenia usługi wyżywienia czy usługi gastronomicznej. Wnioskodawca może to sklasyfikować jako usługę podwykonawców związaną z produkcją gotowych posiłków i dań.

Klient nie ma możliwości wyboru deserów (lody) i ciast oraz dodatków do nich. Lody sprzedawane są w oryginalnym zakupionym opakowaniu – nie są „przetwarzane”. Ciasto sprzedawane jest w „formie” zakupionej przez Wnioskodawcę w stanie nieprzetworzonym. Klient nie ma możliwości zażyczenia sobie żadnych dodatków do lodów czy ciast (bita śmietana, sos).

W kawiarni sprzedaje się kawę i herbatę.

Wnioskodawca nie sprowadza napojów zimnych. Sprzedawane napoje: woda mineralna, soki w oryginalnych opakowaniach w stanie nieprzetworzonym. Klient nie ma możliwości zażyczyć sobie np. wody mineralnej z lodem czy cytryną. Sprzedawane są również oryginalnie pakowane batoniki, chipsy, paluszki.

Sprzedaż w kawiarni jest dodatkową (marginalną) formą prowadzenia działalności przynoszącą niewielki przychód a proponowany asortyment jest niewielki i ograniczony. W kawiarni Wnioskodawca nie posiada specjalistycznego sprzętu niezbędnego do działalności związanej z usługami pełnego wyżywienia oraz gastronomicznej działalności produkcyjno-usługowej. Kawiarnia nie uczestniczy w procesie przetwarzania pokarmu. Zaoferowane czynności podgrzewania gotowego dania stanowi jedynie typową, pobieżną czynność i nie są elementem przetwarzania żywności związanych z przygotowaniem pokarmu w restauracji, czy barze. Przygotowanie ciepłego produktu (zapiekanka, pizza) ogranicza się do czynności pobieżnych i znormalizowanych - następuje nie na życzenie konkretnego klienta (brak możliwości wyboru dodatków) lecz w sposób stały i regularny oraz zależy od popytu, a więc przygotowanie ciepłego produktu można uznać za dostawę towaru.

Kawiarnia nie zapewnia klientom usług, które wiążą się od momentu przygotowania posiłku do jego podania, nie posiada oferty wyboru usług związanych z pełnym wyżywieniem (nie posiada warunków lokalowych, ani sprzętu do świadczenia takich usług) oraz nie zapewnia infrastruktury niezbędnej do prowadzenia działalności gastronomicznej.

W związku z powyższym kawiarnia nie jest placówką gastronomiczną.

Wyżej wymieniona sprzedaż oraz inna związana z obsługą hali sportowej np. wynajem hali, opłata za zajęcia, sprzedaż biletów wstępu na organizowane wydarzenie kulturalno-sportowe ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej z papierowym zapisem kopii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z 21 września 2021 r.):

Czy dalszą ewidencję sprzedaży Wnioskodawca powinien prowadzić przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu do wniosku z 21 września 2021 r.):

Zgodnie z uzyskaną telefonicznie informacją odpowiedź na ww. pytanie brzmi nie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. z 2019 r. poz. 675). Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących i zakłożyła m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

Art. 111 ust. 6a ustawy określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (…).

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 1625), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazała terminy i grupy podatników, których objął obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, zostali zwolnieni z obowiązku posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych.

Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie:

·do dnia 30 czerwca 2020 r. - do:

a)świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,

b)sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych;

·do dnia 31 grudnia 2020 r. - do świadczenia usług:

a)fryzjerskich,

b)kosmetycznych i kosmetologicznych,

c)budowlanych,

d)w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów,

e)prawniczych,

f)związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej - wyłącznie w zakresie wstępu;

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 145b ust. 5 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, przedłużać terminy określone w ust. 1 i 3, określając rodzaje czynności, dla których termin został przedłużony, oraz dzień upływu przedłużonego terminu, uwzględniając specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej oraz możliwości prowadzenia kontroli celno-skarbowej.

W tym miejscu należy wskazać, że 19 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059). Na podstawie § 1 ust. 1 ww. rozporządzenia przedłuża się terminy, w których podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług:

1)do dnia 31 grudnia 2020 r. - do:

a) świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,

b) sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych;

2)do dnia 30 czerwca 2021 r. - do świadczenia usług:

a)fryzjerskich,

b)kosmetycznych i kosmetologicznych,

c)budowlanych,

d)w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów,

e)prawniczych,

f)związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej – wyłącznie w zakresie wstępu.

Stosownie do § 2 ww. rozporządzenia, przedłuża się terminy przyjęte za dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, o których mowa w art. 145b ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług:

1)na dzień 1 stycznia 2021 r. - dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 1;

2)na dzień 1 lipca 2021 r. - dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

Mając na uwadze brzmienie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia, należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas on-line dla branży gastronomicznej był dzień 1 stycznia 2021 r., natomiast dla usług związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej – wyłącznie w zakresie wstępu, zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 2 lit. f) ww. rozporządzenia, był to 1 lipca 2021 r.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność kulturalną (statutową).Wnioskodawca prowadzi kawiarnię znajdującą się w budynku hali sportowej, która jest otwierana okazjonalnie podczas organizowanych wydarzeń sportowych i kulturalnych.

W kawiarni Wnioskodawca ewidencjonuje za pomocą dwóch kas fiskalnych z papierowym zapisem kopii sprzedaż napojów ciepłych i zimnych, gotowych ciast i deserów oraz dań gotowych wymagających obróbki cieplnej, a także sprzedaż związaną z obsługą hali sportowej np. wynajem hali, opłaty za zajęcia, sprzedaż biletów wstępu na organizowane wydarzenie kulturalno-sportowe.

W kawiarni w sytuacji sprzedaży dań gotowych pracownicy Wnioskodawcy podgrzewają wybraną przez klienta pizzę czy też zapiekankę. Wnioskodawca sprzedaje w kawiarni także kawę i herbatę.

Przy zakupie ciast i deserów klient nie ma możliwości wyboru dodatków.

Wnioskodawca nie posiada warunków lokalowych związanych ze świadczeniem usług gastronomicznych – kawiarnia nie jest placówką gastronomiczną.

Na posiadanej kasie fiskalnej Wnioskodawca prowadzi również ewidencję sprzedaży związaną z obsługą hali sportowej np. wynajem hali, opłaty za zajęcia, sprzedaż biletów wstępu na organizowane wydarzenia kulturalno-sportowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania sprzedaży prowadzonej w kawiarni przy zastosowaniu kasy fiskalnej on-line.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy w odniesieniu do realizowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży przedstawionej w opisie sprawy mamy do czynienia ze sprzedażą realizowaną przez stacjonarną placówkę gastronomiczną, w której są świadczone usługi związane z wyżywieniem.

Mając na uwadze powyższe konieczne jest zdefiniowanie dwóch elementów: usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Należy zauważyć, że ustawodawca w art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach należy stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w dziale 56 PKWiU, który to dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Ponadto dział 56.10.A Polskiej Klasyfikacji Działalności obejmuje „Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne” – Podklasa ta obejmuje przygotowywanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Podklasa ta obejmuje działalność:

•restauracji,

•kawiarni,

•restauracji typu fast food,

•barów mlecznych,

•barów szybkiej obsługi,

•lodziarni,

•pizzerii,

•miejsc z żywnością na wynos,

•restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu, wykonywaną przez oddzielne jednostki.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”. Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej opracowaną przez Główny Urząd Statystyczny punktem gastronomicznym jest „placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taka jak smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie itp. Natomiast placówka gastronomiczna została zdefiniowana jako „zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowywanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos”.

Placówki gastronomiczne dzielą się na:

·placówki ogólnie dostępne;

·placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów.

Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich. Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych. Z kolei punktem gastronomicznym jest placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Jednocześnie stała placówka gastronomiczna to placówka czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja itp. Z kolei sezonowa placówka gastronomiczna to placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym. Dalej wg Głównego Urzędu Statystycznego, stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, należy uznać, że Wnioskodawca prowadzi kawiarnię, która została wskazana w dziale 56.10.A PKD, a zatem stanowi inną placówkę gastronomiczną zajmującą się przygotowywaniem i podawaniem posiłków gościom. W analizowanej sprawie nie ma znaczenia, że kawiarnia otwierana jest okazjonalnie podczas organizowanych wydarzeń sportowych i kulturalnych. Wnioskodawca podgrzewając pizzę, czy też zapiekanki przygotowuje gotowy do spożycia posiłek. Przygotowane w ten sposób gotowe dania Wnioskodawca sprzedaje klientom. Tego rodzaju czynność Wnioskodawcy pozwala uznać, że Wnioskodawca sprzedaje gotowe posiłki w pełni przyrządzone i serwowane do bezpośredniego spożycia. Czyli takie jak oferowane w placówkach gastronomicznych. Ponadto, Wnioskodawca sprzedaje w kawiarni kawę i herbatę. Wnioskodawca przygotowuje zatem na rzecz klienta gotowy do spożycia napój i świadczy tym samym usługę gastronomiczną.

W konsekwencji należy stwierdzić, że prowadząc kawiarnię, w której podgrzewane są dania gotowe do bezpośredniego spożycia oraz sprzedaje się kawę i herbatę, uznać należy, że Wnioskodawca świadczy usługi związane z wyżywieniem w stacjonarnych placówkach gastronomicznych.

Tym samym, mając na uwadze powyższe regulacje prawne wynikające z powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca prowadzi kawiarnię, w której podgrzewa gotowe dania (pizza, zapiekanka) do bezpośredniego spożycia oraz sprzedaje kawę i herbatę, świadcząc przy tym usługę gastronomiczną to stosownie do zapisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy w zw. z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 10 czerwca 2020 r., Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych od 1 stycznia 2021 r. przy użyciu kas on-line. Nadmienić również należy, że za pomocą kas fiskalnych on-line Wnioskodawca zobowiązany jest także ewidencjonować sprzedaż dostaw towarów i świadczenia usług wskazanych w art. 145b ust. 1 ustawy, np. związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej wyłącznie w zakresie wstępu, zgodnie z terminami w nim wskazanymi.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne. 

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.