Wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie aportu nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

 

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania, czy wniesienie aportem przez Gminę działki niezabudowanej będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina X (dalej: Gmina) jest jednostką samorządu terytorialnego działającą na podstawie ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 559), ustawy z 1 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) oraz na podstawie ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 305).

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonała centralizacji rozliczeń podatku od towarów i usług, zwanego dalej podatkiem VAT, z podległymi jednostkami budżetowymi.

Gmina realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, jednym z zadań własnych Gminy jest gospodarka nieruchomościami (gminne budownictwo mieszkaniowe).

Gmina planuje wnieść aportem do spółki Y Sp. z o.o. (dalej: „Y” lub „Spółka”) grunt dla celów inwestycji budownictwa mieszkaniowego, tytułem wkładu niepieniężnego.

Y jest spółką komunalną, w której udziały posiada 16 gmin z województwa (...), w tym Gmina X.

Y powstała na podstawie ustawy z 10 grudnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw wspierających rozwój mieszkalnictwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 11) oraz ustawy z 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2021 r. poz. 2224).

Zadaniem Y jest budowa mieszkań w ramach programu (...), przygotowanego przez Ministerstwo Rozwoju, Pracy i Technologii. 

Mieszkania przeznaczone będą na wynajem dla osób, które nie mają zdolności kredytowej, ale posiadają zdolność czynszową. Mieszkania wybudowane zostaną na gruntach uzyskanych od wspólników Y, czyli m.in. na gruncie należącym do Gminy X − budowa 40 lokali mieszkalnych o zróżnicowanym metrażu w zabudowie szeregowej.

W tym celu Gmina zamierza wnieść do Y wkład niepieniężny w postaci działki o numerze 2 położonej w X:

Nr działki	Powierzchnia (ha)	Użytek (rodzaj) i klasa botaniczna
2	0,98	RIVa	grunty orne

Zgodnie z wpisem w Księdze Wieczystej dział II − własność, Gmina nabyła działkę nieodpłatnie na podstawie decyzji Wojewody Nr (…) z 9 marca 1994 r.

Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w związku z nabyciem przedmiotowej działki.

Grunt będący przedmiotem aportu jest niezabudowany i jego właścicielem jest Gmina X.

W okresie od momentu nabycia do 28 lutego 2022 r. był dzierżawiony w różnych częściach tylko na cele rolnicze z zastosowaniem zwolnienia od podatku VAT.

Wyżej wspomniana działka jest objęta ustaleniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego uchwalonego Uchwałą Rady Gminy X z 5 grudnia 2005 r.(Dz. U. Woj. (...) z 9 marca 2006 r., poz. (...)) i jego zmianą zatwierdzoną Uchwałą Rady Gminy X z 12 grudnia 2011 r. (Dz. U. Woj. (...) z 24 stycznia 2012 r., poz. (...)); Uchwała Rady Gminy X z 18 czerwca 2014 r. (Dz. U. 2014 r. poz. (...) z 15 lipca 2014 r.) − zmiany.

Działka ew. nr 2 położona w X znajduje się w terenie:

·zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o symbolu 13 MN,

·teren predysponowany do osuwania,

·częściowo teren gleb o najwyższych klasach bonitacyjnych.

Symbol 1-57 MN w planie oznacza teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej jako przeznaczenie podstawowe oraz przeznaczenie dopuszczalne na usługi podstawowe, komercyjne, drobną wytwórczość i rzemiosło nieuciążliwe, drogi dojazdowe oraz sieci i urządzenia infrastruktury technicznej i komunalnej.

Pytanie

Czy wniesienie aportem przez Gminę X działki nr 2 położonej w X do Spółki Y będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie aportem przez Gminę X działki nr 2 położonej w X do Spółki Y nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11 marca 2004 r. (Dz. U z 2021 r. 685 ze zm.), zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Ustawodawca zdefiniował pojęcie terenów budowlanych w art. 2 ust. 33 ustawy o VAT, w której rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu − zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane. Przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp. nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (MPZP).

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wnoszona aportem działka nr 2 położona w X do Spółki Y jest terenem niezabudowanym ale przeznaczona pod zabudowę o czym świadczy oprócz podstawowego jej przeznaczenia, tj. zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, również dopuszczalne przeznaczenie terenu, w którym przewidziano możliwość lokalizacji obiektów na usługi podstawowe, komercyjne, drobną wytwórczość i rzemiosło nieuciążliwe, drogi dojazdowe oraz sieci i urządzenia infrastruktury technicznej i komunalnej.

Mając zatem na uwadze powyższe należy stwierdzić, że ww. działka stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem jest terenem budowlanym określonym w art. 2 pkt 33 ustawy, a tym samym wniesienie jej aportem do Spółki Y nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9.

Rozpatrując przesłanki do zastosowania zwolnienia z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, który mówi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, Gmina X również nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Gmina na podstawie decyzji Wojewody z 9 marca 1994 r. nr decyzji − (…) nabyła z mocy prawa nieodpłatnie własność przedmiotowej nieruchomości. Zatem przy nabyciu nie był naliczony podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu. Nie jest zatem spełniony jeden z warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, że z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Wobec powyższego w rozpatrywanej sprawie wniesienie aportem ww. działki nie może korzystać również ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT.

W konsekwencji, wniesienie aportem nieruchomości w postaci działki nr 2 znajdującej się w X do Spółki Y będzie podlegało opodatkowaniu, jako odpłatna dostawa towarów w wysokości 23% VAT, a Gmina w ramach tej transakcji nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np.: świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

W świetle wskazanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że planowana transakcja wniesienia aportem nieruchomości (działki niezabudowanej) spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawana jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów czy praw), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy wskazać, że konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, Gmina X jest jednostką samorządu terytorialnego. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonała centralizacji rozliczeń podatku od towarów i usług, zwanego dalej podatkiem VAT, z podległymi jednostkami budżetowymi. Gmina realizuje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jednym z zadań własnych Gminy jest gospodarka nieruchomościami (gminne budownictwo mieszkaniowe). Gmina planuje wnieść aportem do spółki Y Sp. z o.o. (dalej: „Y” lub „Spółka”) grunt dla celów inwestycji budownictwa mieszkaniowego, tytułem wkładu niepieniężnego. Y jest spółką komunalną, w której udziały posiada 16 gmin z województwa (...), w tym Gmina X. Zadaniem Y jest budowa mieszkań w ramach programu (...), przygotowanego przez Ministerstwo Rozwoju, Pracy i Technologii. Mieszkania przeznaczone będą na wynajem dla osób, które nie mają zdolności kredytowej, ale posiadają zdolność czynszową. Mieszkania wybudowane zostaną na gruntach uzyskanych od wspólników Y, czyli m.in. na gruncie należącym do Gminy X − budowa 40 lokali mieszkalnych o zróżnicowanym metrażu w zabudowie szeregowej. W tym celu Gmina zamierza wnieść do Y wkład niepieniężny w postaci działki o numerze 2 położonej w X o powierzchni 0,98 ha o użytku i klasie botanicznej RIVa grunty orne. Gmina nabyła działkę nieodpłatnie na podstawie decyzji Wojewody i Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w związku z nabyciem przedmiotowej działki. Grunt będący przedmiotem aportu jest niezabudowany i jego właścicielem jest Gmina X. Od momentu nabycia do 28 lutego 2022 r. była dzierżawiona w różnych częściach tylko na cele rolnicze z zastosowaniem zwolnienia od podatku VAT.Wyżej wspomniana działka jest objęta ustaleniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, zgodnie z którym działka nr 2 znajduje się na terenie:

·zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o symbolu 13 MN,

·teren predysponowany do osuwania,

·częściowo teren gleb o najwyższych klasach bonitacyjnych.

Symbol 1-57 MN w planie oznacza teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej jako przeznaczenie podstawowe oraz przeznaczenie dopuszczalne na usługi podstawowe, komercyjne, drobną wytwórczość i rzemiosło nieuciążliwe, drogi dojazdowe oraz sieci i urządzenia infrastruktury technicznej i komunalnej.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy wniesienie aportem przez Gminę X działki nr 2 położonej w X do Spółki Y będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Gmina dokonując wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki w postaci ww. działki będzie działała jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W analizowanym przypadku aport dziaki będzie czynnością o charakterze cywilnoprawnym (nie zaś publicznoprawnym), zatem dla tej czynności Gmina wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, wniesienie przez Gminę aportem do Spółki opisanej we wniosku działki będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, a Gmina w tej sytuacji nie będzie korzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, lecz wystąpi jako podatnik zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym aport działki niezabudowanej będzie stanowić odpłatną dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy:

Jednakże stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:

Przy czym zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W myśl zapisów art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że działka nr 2 objęta jest zapisami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, z którego wynika, że przeznaczenie podstawowe terenu stanowi zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna oraz przeznaczenie dopuszczalne na usługi podstawowe, komercyjne, drobną wytwórczość i rzemiosło nieuciążliwe, drogi dojazdowe oraz sieci i urządzenia infrastruktury technicznej i komunalnej.

Zatem, ww. działka stanowi teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, planowany przez Gminę aport wskazanej działki nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

·    towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

·    przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Gmina nabyła działkę nieodpłatnie na podstawie decyzji Wojewody z 9 marca 1994 r. Zatem, w odniesieniu do tej czynności nie wystąpił podatek od towarów i usług. W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działki, lub że takie prawo mu nie przysługiwało.

W konsekwencji, brak zaistnienia jednego z warunków, wyklucza zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając zatem powyższe na uwadze stwierdzić należy, że dostawa przez Gminę działki nr 2, nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym aport przez Gminę ww. działki będzie opodatkowany podatkiem VAT, według właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Podsumowując, wniesienie aportem przez Gminę X działki nr 2 położonej w X do Spółki Y nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).