Interpretacja indywidualna z dnia 12.10.2020, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.588.2020.2.RG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym prowadzonym w trybie przygotowanej likwidacji na podstawie art. 56a i następne Prawa upadłościowego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2020 r. (data wpływu 3 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2020 r. (data wpływu 25 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym prowadzonym w trybie przygotowanej likwidacji na podstawie art. 56a i następne Prawa upadłościowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym prowadzonym w trybie przygotowanej likwidacji na podstawie art. 56a i następne Prawa upadłościowego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 września 2020 r. (data wpływu 25 września 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Syndyk masy upadłości Szpitala Sp. z o.o. w upadłości z siedzibą w (Wnioskodawca, Sprzedający) zwraca się z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przedsiębiorstwa, jaka miała miejsce w postępowaniu upadłościowym, które jest prowadzone w trybie przygotowanej likwidacji.

Szpital Sp. z o. o. w upadłości z siedzibą w (S) jest czynnym podatnikiem VAT. Według KRS oraz stanu faktycznego przedmiotem podstawowej działalności S była działalność szpitala.

Wnioskiem z dnia 28 stycznia 2020 r. Powiat wniósł o ogłoszenie upadłości S, w trybie likwidacji przygotowanej (tzw. pre-pack) i zatwierdzenie warunków sprzedaży przedsiębiorstwa S na rzecz sp. z o.o. z siedzibą w (OZ lub Nabywca).

Postanowieniem Sądu Rejonowego w , V Wydziału Gospodarczego z dnia 20 marca 2020 r. () ogłoszono upadłość S. Jednocześnie, działając na podstawie przepisów art. 56a i nast. ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, Sąd zatwierdził warunki sprzedaży przedsiębiorstwa S w postępowaniu upadłościowym w trybie przygotowanej likwidacji (tzw. pre-pack), tj. wskazał cenę sprzedaży oraz osobę nabywcy - zgodnie z art. 56a ust. 4 p.u. Jednocześnie Sąd określił poszczególne aktywa wyłączone ze zbycia w ramach transakcji sprzedaży.

Postanowienie Sądu Rejonowego w , V Wydziału Gospodarczego w przedmiocie ogłoszenia upadłości i zatwierdzenia warunków sprzedaży przedsiębiorstwa S z dnia marca 2020 r. (), uprawomocniło się w dniu czerwca 2020 r.

W celu wykonania postanowienia niezbędne było zawarcie umowy sprzedaży przedsiębiorstwa S pomiędzy Sprzedającym, czyli syndykiem masy upadłości S a OZ jako Nabywcą.

Na podstawie umowy zawartej w dniu 30 czerwca 2020 r. Syndyk masy upadłości S sprzedał Zdrowia sp. z o.o. z siedzibą w przedsiębiorstwo S, tj. zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55(1] k.c. (Przedmiot Umowy lub Przedsiębiorstwo) za wskazaną w postanowieniu Sądu cenę, zaś Nabywca za tę cenę kupił Przedsiębiorstwo.

Zgodnie z postanowieniem Sądu strony wyłączyły z przedmiotu Umowy poszczególne, wskazane poniżej aktywa. Cena sprzedaży Przedsiębiorstwa została przekazana przez OZ jako Nabywcę w pełnej kwocie na rachunek bankowy Syndyka masy upadłości S.

Sprzedaży Przedsiębiorstwa dokonano w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi.

W skład podlegającego sprzedaży Przedsiębiorstwa wchodziły w szczególności:

1. środki trwałe stanowiące ruchomości,
2. środki niskocenne stanowiące ruchomości,
3. zapasy materiałów,
4. wierzytelności S.

W ramach umowy Sprzedający przeniósł na Nabywcę również prawa i obowiązki wynikające ze wskazanych w umowie sprzedaży Przedsiębiorstwa umów niezbędnych do prowadzenia działalności leczniczej (w tym zwłaszcza prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych zawartych z personelem medycznym, administracyjnym, technicznym oraz prawa i obowiązki z umów dzierżawy dotyczących nieruchomości, w których zlokalizowany był ośrodek działalności S), wartości niematerialne i prawne związane z Przedsiębiorstwem, którymi S mógł rozporządzić w dniu podpisania umowy i których zbycie nie zostało wyłączone w drodze innych postanowień umowy sprzedaży lub innych porozumień zawartych przez Strony.

Ze sprzedaży zostały wyłączone, zgodnie z postanowieniem Sądu w przedmiocie zatwierdzenia warunków sprzedaży, enumeratywnie wymienione aktywa, to jest:

1. środki pieniężne,
2. wierzytelności, które przysługują S od pracowników z tytułu pożyczek pracowniczych,
3. nakłady (środki trwałe w budowie) w postaci systemu informatycznego częściowo finansowanego ze środków pieniężnych otrzymanych przez S na podstawie umowy z Województwem o dofinansowanie projektu Informatyzacja Szpitala Sp. z o.o. w ramach Osi Priorytetowej 3 - Cyfryzacja Region Działanie 3.2. Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, składającego się z rzeczy ruchomych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
4. wierzytelności S wobec Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z tytułu świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, powstałe do dnia zawarcia umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa,
5. prawa i obowiązki wynikające z umów niewymienionych w umowie sprzedaży Przedsiębiorstwa,
6. roszczenia z ewentualnych bezskutecznych czynności Upadłego wynikające z przepisów art. 127-130a Prawa upadłościowego oraz art. 527 k.c.-531 k.c.,
7. kasy fiskalne zarejestrowane na S.

Tym samym z zakresu umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa zostały wyłączone takie aktywa, które przysługiwały S ale nie wchodziły do masy upadłości, w związku z czym Sprzedający nie mógł nimi rozporządzać (pkt 2, 3) lub takie aktywa, które są niezbędne do kontynuowania postępowania upadłościowego (1, 4, 5, 6) lub takie, którymi obrót jest wyłączony na podstawie przepisów (7).

Nabywca z chwilą zawarcia umowy w ramach nabycia Przedsiębiorstwa wstąpił w prawa i obowiązki S względem pacjentów, którzy w ramach działalności Przedsiębiorstwa byli leczeni, a także z chwilą podpisania umowy są w trakcie leczenia.

Zgodnie z umową Nabywca stał się również z mocy prawa, w trybie art. 23[1] Kodeksu pracy stroną stosunków pracy łączących S i jego pracowników w chwili zawarcia umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa. Na OZ jako Nabywcę Przedsiębiorstwa przeszedł zakład pracy S w rozumieniu art. 23[1] ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, tj. 274 pracowników. OZ przejął tym samym wszelkie zobowiązania powstałe po dniu podpisania umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa, a wynikające ze stosunków pracy z ww. pracownikami nabywanego Przedsiębiorstwa i stał się stroną tych stosunków na podstawie art. 23[1] KP z dniem podpisania umowy sprzedaży.

Skutkiem zawarcia umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa było również wstąpienie przez Nabywcę, zgodnie z art. 317 ust. 3 p.u. jako strona do postępowań dotyczących Przedsiębiorstwa lub jego składników.

Uzyskanie przez Nabywcę pełnego zarządu nad Przedsiębiorstwem nastąpiło w dniu złożenia podpisów pod umową sprzedaży. Wydanie Przedsiębiorstwa wraz z wszelką dokumentacją, w tym techniczną, nastąpiło w dniu zawarcia umowy sprzedaży, a z dniem wydania przeszły na Nabywcę wszelkie korzyści i ciężary z tym związane. Przedsiębiorstwo po zawarciu umowy sprzedaży nieprzerwanie funkcjonuje - Nabywca prowadzi działalność leczniczą (działalność szpitala). Bezpośrednio przed zawarciem umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa strony porozumiały się również z NFZ co do zasad, na jakich Nabywca wstąpi w prawa i obowiązki S wynikające z umów zawartych przez S z NFZ, dotyczących finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych.

W uzupełnieniu wniosku na pytania Organu:

1. Czy po wyłączeniu aktywów wymienionych w opisie sprawy, zgodnie z Postanowieniem Sądu, zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej w oparciu o przekazane składniki majątkowe?
2. Czy Nabywca w oparciu o nabyte składniki majątkowe kontynuuje działalność gospodarczą prowadzoną w oparciu o te składniki majątkowe przez poprzedniego właściciela?
3. Czy Nabywca musiał angażować inne składniki majątkowe niebędące przedmiotem transakcji lub podejmować dodatkowe działania faktyczne (np. zawarcie umów), niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o ww. nabyte składniki?

Wnioskodawca odpowiedział:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, mimo wyłączenia aktywów wymienionych w opisie sprawy, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w V Wydziału Gospodarczego z dnia 20 marca 2020 r., zachowane zostały związki funkcjonalne pomiędzy poszczególnymi składnikami przedsiębiorstwa Szpitala, umożliwiające nabywcy kontynuowanie działalności gospodarczej Szpitala w oparciu o składniki majątkowe podlegające sprzedaży.

Wskazać bowiem należy, że sprzedaż przedsiębiorstwa stanowiła jednocześnie przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę w trybie art. 23¹ KP, który znajduje zastosowanie w postępowaniu upadłościowym zgodnie z art. 317 ust. 2a Prawa upadłościowego. W chwili nabycia przedsiębiorstwa Szpitala nabywca stał się jednocześnie stroną wszystkich stosunków pracy, których stroną był Szpital w chwili sprzedaży (z wyłączeniem dwóch osób zatrudnionych przez Syndyka w toku postępowania upadłościowego na potrzeby obsługi księgowej i bankowej masy upadłości).

Omawiając kwestię potencjału kadrowego Syndyk wskazuje również, że przed zawarciem umowy sprzedaży, od personelu zatrudnionego na podstawach innych niż umowa o pracę (tj. umowy zlecenia, o świadczenie usług, o udzielanie świadczeń zdrowotnych), również uzyskano zgody na przeniesienie praw i obowiązków Szpitala wynikających z tych umów na nabywcę przedsiębiorstwa. Przeniesienie praw i obowiązków Szpitala wynikających z tych umów na nabywcę nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży przedsiębiorstwa. W konsekwencji z chwilą zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa i na jej podstawie nabywca stał się stroną umów z personelem Szpitala, współpracującym ze Szpitalem na innych podstawach niż umowa o pracę.

W związku z powyższym, w chwili zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa Szpitala i na jej podstawie nabywca uzyskał potencjał osobowy (personel medyczny, administracyjny, techniczny, księgowy, kadrowy), umożliwiający prowadzenie działalności gospodarczej - działalności leczniczej.

Ponadto wskazać trzeba, że w dniu 29 czerwca 2020 r. Syndyk, nabywca oraz Dyrektor Oddziału Wojewódzkiego NFZ zawarli porozumienie zapewniające nabywcy wstąpienie, z chwilą nabycia przedsiębiorstwa Szpitala, w prawa i obowiązki Szpitala wynikające z umów o udzielaniu świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych. Zatem z chwilą nabycia przedsiębiorstwa nabywca uzyskał również źródło finansowania, z którego do dnia sprzedaży finansowana była działalność lecznicza Szpitala.

Z chwilą nabycia przedsiębiorstwa Szpitala i na podstawie umowy sprzedaży tego przedsiębiorstwa nabywca stał się również uprawnionym do korzystania z nieruchomości, na których prowadzone było przedsiębiorstwo Szpitala, ponieważ w umowie sprzedaży przedsiębiorstwa pomiędzy Syndykiem a nabywcą doszło do przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umów najmu i dzierżawy, których stroną był Szpital.

W ocenie Wnioskodawcy elementami integrującymi składniki majątkowe Szpitala, umożliwiającymi prowadzenie działalności gospodarczej są (i) umowy o pracę, (ii) pozostałe umowy z personelem, współpracującym ze Szpitalem na innych podstawach niż umowa o pracę, (iii) umowy uprawniające do korzystania z nieruchomości, na których zlokalizowane jest przedsiębiorstwo Dłużnika oraz (iv) umowy z NFZ zapewniające źródła finansowania działalności leczniczej ze środków publicznych. Wszystkie te umowy, gwarantujące związki funkcjonalne pomiędzy aktywami podlegającymi sprzedaży, zostały przeniesione na nabywcę z chwilą i na skutek zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa Szpitala.

W ramach sprzedaży przedsiębiorstwa doszło również do przeniesienia praw i obowiązków z większości umów z kontrahentami Szpitala, to jest dostawcami wyrobów medycznych, innych rzeczy niezbędnych do prowadzenia działalności, posiłków dla pacjentów, usługodawcami świadczącymi usługi polegające na udzielaniu świadczeń zdrowotnych (zwłaszcza w zakresie badań diagnostycznych zlecanych przez Szpital podmiotom trzecim), jak też inne usługi niezbędne do prowadzenia działalności (obsługa informatyczna, techniczna, pranie, sprzątanie etc.)

Odnosząc się natomiast do aktywów wyłączonych ze sprzedaży zgodnie z Postanowieniem Sądu, Syndyk wskazuje, że:

• środki pieniężne na rachunkach bankowych oraz w kasie zasadniczo nie podlegają zbyciu w postępowaniu upadłościowym, ponieważ muszą być przeznaczone na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego i innych zobowiązań masy upadłości (w tym przypadku kategorie te obejmowały również zobowiązania związane z prowadzeniem działalności leczniczej powstałe do dnia sprzedaży przedsiębiorstwa, w tym wynagrodzenia), a w dalszej kolejności, na zaspokojenie wierzycieli upadłego;

• wierzytelności, które przysługują dłużnikowi w stosunku do pracowników z tytułu pożyczek mieszkaniowych są to pożyczki udzielone z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wierzytelności o zwrot tych pożyczek, zgodnie z art. 64 ust. 1 Prawa upadłościowego są wyłączone z masy upadłości, a w konsekwencji nie mogą podlegać sprzedaży w postępowaniu upadłościowym;

• nakłady (środki trwałe w budowie) w postaci systemu teleinformatycznego współfinansowanego ze środków unijnych również są wyłączone z masy upadłości, a w konsekwencji nie mogą podlegać sprzedaży w postępowaniu upadłościowym; wynika to z art. 63 ust. 1 w zw. z art. 831 § 1 pkt 2a oraz § 2 Kodeksu postępowania cywilnego; stąd konieczne było wyłącznie systemu teleinformatycznego w budowie z zakresu przedmiotu sprzedaży;

• wierzytelności Szpitala wobec NFZ z tytułu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych powstałe do dnia zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa zostały wyłączone ze sprzedaży z uwagi na okoliczność, że środki uzyskane na skutek realizacji tych wierzytelności są źródłem finansowania kosztów prowadzenia przez Szpital działalności leczniczej, w tym również wynagrodzeń; wobec faktu, że do dnia sprzedaży przedsiębiorstwa, to jest do dnia 30 czerwca 2020 r., Syndyk prowadził działalność gospodarczą w ramach Szpitala (działalność leczniczą), środki wypłacone przez NFZ, należne Szpitalowi do dnia sprzedaży przedsiębiorstwa, zostały przeznaczone na sfinansowanie kosztów prowadzenia działalności poniesionych do dnia sprzedaży przedsiębiorstwa; z uwagi na to nie było zasadne objęcie przedmiotem sprzedaży wierzytelności Szpitala wobec NFZ, powstałych do dnia sprzedaży przedsiębiorstwa.

Tym samym zakres wyłączeń z przedmiotu sprzedaży, wynikających z Postanowienia Sądu, jest minimalny i albo stanowi realizację bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, wyłączających określone składniki majątkowe z masy upadłości, uniemożliwiając tym samym ich sprzedaż przez Syndyka, albo jest podyktowany koniecznością zapewniania środków finansowych umożliwiających niezakłócone, ciągłe prowadzenie przedsiębiorstwa Szpitala do dnia sprzedaży oraz równolegle -postępowania upadłościowego.

Ad. 2

Nabywca w oparciu o nabyte składniki majątkowe kontynuuje działalność leczniczą, którą dotychczas prowadził Szpital w ramach przedsiębiorstwa będącego przedmiotem sprzedaży.

AD. 3

Według Syndyka dla kontynuowania działalności gospodarczej w ramach nabytego przedsiębiorstwa Szpitala nabywca nie musiał angażować innych składników majątkowych niebędących przedmiotem transakcji. Zdaniem Syndyka nabywca nie musiał również podejmować dodatkowych działań faktycznych (np. zawierać umów) niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej. Zawarcie umowy sprzedaży zapewniło bowiem nabywcy dysponowanie odpowiednim potencjałem technicznym, organizacyjnym, kadrowym i finansowym warunkującym skuteczne prowadzenie działalności gospodarczej.

Osobnego komentarza wymaga kwestia systemu teleinformatycznego w budowie. Wskazać bowiem należy, że system ten został sprzedany nabywcy Szpitala jeszcze przed ogłoszeniem upadłości.

Zarządca Przymusowy, działający na rzecz Szpitala przy umowie sprzedaży systemu teleinformatycznego został ustanowiony postanowieniem Sądu Rejonowego w z dnia 02 lutego 2020 r. (). Wówczas w księgach Szpitala system teleinformatyczny był wykazany jako środek trwały w budowie, bez wyszczególnienia pozycji takich jak oprogramowanie czy sprzęt. System teleinformatyczny nie był amortyzowany. W ramach budowy i wdrożenia systemu teleinformatycznego najpierw dostarczono Szpitalowi sprzęt komputerowy z oprogramowaniem systemowym, a następnie rozpoczęto prace mające na celu zainstalowanie systemu HIS, czyli systemu mającego na celu archiwizację, przetwarzanie i udostępnianie danych związanych z realizacją procesu diagnostyczno-terapeutycznego i jego wdrażanie we wszystkich oddziałach i poradniach Szpitala, polegające w szczególności na wprowadzeniu danych umożliwiających rozliczenie z NFZ, stanów magazynowych (zwłaszcza leków), danych personelu, danych pacjentów, integracji z innymi programami (np. programem do opisu zdjęć radiologicznych). Tego rodzaju prace wdrożeniowe zostały zakończone w kwietniu 2020 r. W chwili obecnej natomiast, według wiedzy Syndyka, wdrażana jest kadrowo-płacowo-księgowa część oprogramowania oraz wprowadzane są zmiany w systemie związane ze zmianą podmiotu leczniczego.

Jakkolwiek sprzedaż systemu teleinformatycznego w budowie została dokonana w drodze osobnej czynności prawnej, mającej miejsce przed ogłoszeniem upadłości Szpitala, to jednak wskazać trzeba, że konieczność podpisania osobnej umowy przed ogłoszeniem upadłości Szpitala wynikała z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, zgodnie z którymi system ten nie wchodzi do masy upadłości (a zatem i tak nie mógłby być objęty umową sprzedaży przedsiębiorstwa).

Ponadto system teleinformatyczny jest sukcesywnie wdrażany (co nadal nie zostało ukończone) w Szpitalu stopniowo od III kwartału 2019 r., tymczasem Szpital funkcjonuje od lat (w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od 2013 r.) prowadząc nieprzerwanie działalność leczniczą. Tym samym system teleinformatyczny nie jest niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej (leczniczej) i nie można go uznać za element gwarantujący funkcjonalne związki pomiędzy składnikami majątkowymi Szpitala, a w konsekwencji za element umożliwiający prowadzenie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym prowadzonym w trybie przygotowanej likwidacji (tzw. pre-pack) na podstawie przepisów art. 56a i nast. p.u. będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższej transakcji nie dokumentuje się fakturą VAT i nie jest ona wykazywana w deklaracji VAT 7. Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 Ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy VAT przez zorganizowaną części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług definiują tylko pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa natomiast nie definiują terminu przedsiębiorstwo. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia przedsiębiorstwo należy wskazać regulację zawartą w art. 55[1] k.c. według, którego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; koncesje, licencje i zezwolenia; patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa;

• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Zgodnie z art. 55[2] k.c. - czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Art. 55[2] k.c. pozwala zatem na wyłączenie pewnych składników materialnych i niematerialnych ze zbywanego przedsiębiorstwa przy jednoczesnym pozostawieniu przedsiębiorstwa przy realizacji jego właściwego celu, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej, co zdaniem Wnioskodawcy ma miejsce w tym wypadku. Przedmiotem przeniesienia przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy były m.in. następujące składniki majątkowe: prawa do użytkowania budynków i urządzeń na podstawie umów dzierżawy, ruchomości, środki niskocenne, zapasy materiałów, wierzytelności z uwzględnieniem wyłączeń opisanych powyżej. Na Nabywcę Przedsiębiorstwa przeszedł również zakład pracy S w rozumieniu art. 23(1] Kodeksu pracy.

Mając na względzie powyższe zbywane przez Wnioskodawcę składniki majątkowe stanowiły powiązany funkcjonalnie zespół służący wykonywaniu działalności leczniczej szpitala, która po dniu sprzedaży przedsiębiorstwa jest kontynuowana przez Nabywcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo tego, że niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegały wyłączeniu z transakcji sprzedaży powyższa transakcja sprzedaży przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym prowadzonym w trybie przygotowanej likwidacji (tzw. pre-pack) na podstawie przepisów art. 56a i nast. p.u. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie będzie dokumentowana fakturą VAT oraz nie będzie wykazywana w deklaracji podatkowej VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie transakcje zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, że przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

Należy zauważyć również, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ kodeksu cywilnego określenie w szczególności wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Nie wszystkie jednak elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Ponadto, w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. () Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Wnioskodawca obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedmiotem pytania jest kwestia dotycząca niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym prowadzonym w trybie przygotowanej likwidacji na podstawie przepisów art. 56a i następne Prawa upadłościowego.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przedsiębiorstwem będącym w upadłości, zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 1228).

W myśl art. 56a. [Wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży przedsiębiorstwa dłużnika]:

1. W postępowaniu o ogłoszenie upadłości uczestnik postępowania może złożyć wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży przedsiębiorstwa dłużnika lub jego zorganizowanej części lub składników majątkowych stanowiących znaczną część przedsiębiorstwa na rzecz nabywcy.
2. Niedopuszczalne jest złożenie wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży w odniesieniu do składników majątkowych objętych zastawem rejestrowym, jeżeli umowa o ustanowienie zastawu rejestrowego przewiduje przejęcie przedmiotu zastawu albo jego sprzedaż na podstawie art. 24 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. z 2018 r. poz. 2017), chyba że do wniosku zostanie dołączona pisemna zgoda zastawnika. Przepis art. 330 stosuje się odpowiednio.

2a. Do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży wnioskodawca załącza dowód wpłaty przez nabywcę, na rachunek depozytowy sądu właściwego do rozpoznania wniosku, wadium w wysokości jednej dziesiątej oferowanej ceny. W razie niezałączenia do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży dowodu wpłaty wadium wniosek ten pozostawia się bez rozpoznania.

2b. Do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży wnioskodawca załącza listę znanych mu zabezpieczeń dokonanych przez wierzycieli na majątku, którego dotyczy ten wniosek, z podaniem adresów tych wierzycieli. Do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży wnioskodawca załącza również odpisy tego wniosku wraz z załącznikami dla wierzycieli zabezpieczonych na majątku, którego dotyczy ten wniosek.

1. Do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży dołącza się opis i oszacowanie składnika objętego wnioskiem sporządzone przez osobę wpisaną na listę biegłych sądowych.
2. Wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży musi zawierać warunki sprzedaży przez wskazanie co najmniej ceny oraz nabywcy. Warunki sprzedaży mogą być określone w złożonym projekcie umowy, która ma być zawarta przez syndyka.
3. Wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży może przewidywać wydanie przedsiębiorstwa nabywcy z dniem ogłoszenia upadłości dłużnika. W takim przypadku do wniosku dołącza się dowód wpłaty pełnej ceny na rachunek depozytowy sądu.
4. Wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży może dotyczyć więcej niż jednego nabywcy.

W myśl art. 306 ustawy Prawo upadłościowe, po ogłoszeniu upadłości syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym w terminie trzydziestu dni od dnia ogłoszenia upadłości. Plan likwidacyjny określa proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 307 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, na podstawie spisu inwentarza i innych dokumentów upadłego oraz oszacowania syndyk sporządza sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający ogłoszenie upadłości i niezwłocznie przedkłada je sędziemu-komisarzowi.

Stosownie do art. 308 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości.

Na podstawie art. 311 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, likwidacji masy upadłości dokonuje się przez sprzedaż z wolnej ręki lub w drodze przetargu lub aukcji przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, nieruchomości i ruchomości, wierzytelności oraz innych praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych.

Stosownie do brzmienia art. 313 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za zobowiązania podatkowe upadłego, także powstałe po ogłoszeniu upadłości.

Jak stanowi art. 316 ust. 1 cyt. ustawy, przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość, chyba że nie jest to możliwe.

W myśl art. 316 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe, sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego może być, po wyrażeniu zgody przez sędziego-komisarza, poprzedzona umową dzierżawy na czas określony z prawem pierwokupu, jeżeli przemawiają za tym względy ekonomiczne.

Na nabywcę przedsiębiorstwa upadłego przechodzą wszelkie koncesje, zezwolenia, licencje i ulgi, które zostały udzielone upadłemu, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej (art. 317 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe).

Według regulacji art. 318 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 319 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, jeżeli planowana jest sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości, przy sporządzaniu spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości, albo odrębnie, jeżeli możliwość takiej sprzedaży ujawniła się na późniejszym etapie, biegły wybrany przez syndyka sporządza opis i oszacowanie przedsiębiorstwa upadłego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Szpital sp. z o. o. w upadłości z siedzibą w (S) jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem podstawowej działalności S była działalność szpitala. Wnioskiem z dnia 28 stycznia 2020 r. Powiat wniósł o ogłoszenie upadłości S, w trybie likwidacji przygotowanej (tzw. pre-pack) i zatwierdzenie warunków sprzedaży przedsiębiorstwa S na rzecz Zdrowia sp. z o.o. z siedzibą w (OZ lub Nabywca). Postanowieniem Sądu Rejonowego w , z dnia marca 2020 r. ogłoszono upadłość S. Jednocześnie, działając na podstawie przepisów art. 56a i nast. ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, Sąd zatwierdził warunki sprzedaży przedsiębiorstwa S w postępowaniu upadłościowym w trybie przygotowanej likwidacji (tzw. pre-pack), tj. wskazał cenę sprzedaży oraz osobę nabywcy - zgodnie z art. 56a ust. 4 p.u. Jednocześnie Sąd określił poszczególne aktywa wyłączone ze zbycia w ramach transakcji sprzedaży.

W celu wykonania postanowienia niezbędne było zawarcie umowy sprzedaży przedsiębiorstwa S pomiędzy Sprzedającym, czyli syndykiem masy upadłości S a OZ jako Nabywcą. Na podstawie umowy zawartej w dniu 30 czerwca 2020 r. Syndyk masy upadłości S sprzedał ... Zdrowia sp. z o.o. z siedzibą w przedsiębiorstwo S, tj. zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55(1] k.c. W skład podlegającego sprzedaży Przedsiębiorstwa wchodziły w szczególności: środki trwałe stanowiące ruchomości, środki niskocenne stanowiące ruchomości, zapasy materiałów, wierzytelności S. W ramach umowy Sprzedający przeniósł na Nabywcę również prawa i obowiązki wynikające ze wskazanych w umowie sprzedaży Przedsiębiorstwa umów niezbędnych do prowadzenia działalności leczniczej (w tym zwłaszcza prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych zawartych z personelem medycznym, administracyjnym, technicznym oraz prawa i obowiązki z umów dzierżawy dotyczących nieruchomości, w których zlokalizowany był ośrodek działalności S), wartości niematerialne i prawne związane z Przedsiębiorstwem, którymi S mógł rozporządzić w dniu podpisania umowy i których zbycie nie zostało wyłączone w drodze innych postanowień umowy sprzedaży lub innych porozumień zawartych przez Strony.

Zgodnie z postanowieniem Sądu strony wyłączyły z przedmiotu Umowy takie aktywa, które przysługiwały S ale nie wchodziły do masy upadłości, w związku z czym Sprzedający nie mógł nimi rozporządzać lub takie aktywa, które są niezbędne do kontynuowania postępowania upadłościowego lub takie, którymi obrót jest wyłączony na podstawie przepisów.

Nabywca z chwilą zawarcia umowy w ramach nabycia Przedsiębiorstwa wstąpił w prawa i obowiązki S względem pacjentów, którzy w ramach działalności Przedsiębiorstwa byli leczeni, a także z chwilą podpisania umowy są w trakcie leczenia. Zgodnie z umową Nabywca stał się również z mocy prawa stroną stosunków pracy łączących S i jego pracowników w chwili zawarcia umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa. Na OZ jako Nabywcę Przedsiębiorstwa przeszedł zakład pracy S w rozumieniu art. 23[1] ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, tj. 274 pracowników. OZ przejął tym samym wszelkie zobowiązania powstałe po dniu podpisania umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa, a wynikające ze stosunków pracy z ww. pracownikami nabywanego Przedsiębiorstwa i stał się stroną tych stosunków na podstawie art. 23[1] KP z dniem podpisania umowy sprzedaży. Skutkiem zawarcia umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa było również wstąpienie przez Nabywcę, zgodnie z art. 317 ust. 3 p.u. jako strona do postępowań dotyczących Przedsiębiorstwa lub jego składników.

Wydanie Przedsiębiorstwa wraz z wszelką dokumentacją, w tym techniczną, nastąpiło w dniu zawarcia umowy sprzedaży, a z dniem wydania przeszły na Nabywcę wszelkie korzyści i ciężary z tym związane. Przedsiębiorstwo po zawarciu umowy sprzedaży nieprzerwanie funkcjonuje - Nabywca prowadzi działalność leczniczą (działalność szpitala). Bezpośrednio przed zawarciem umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa strony porozumiały się również z NFZ co do zasad, na jakich Nabywca wstąpi w prawa i obowiązki S wynikające z umów zawartych przez S z NFZ, dotyczących finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych. Nabywca w oparciu o nabyte składniki majątkowe kontynuuje działalność leczniczą, którą dotychczas prowadził Szpital w ramach przedsiębiorstwa będącego przedmiotem sprzedaży.

Dla kontynuowania działalności gospodarczej w ramach nabytego przedsiębiorstwa Szpitala Nabywca nie musiał angażować innych składników majątkowych niebędących przedmiotem transakcji. Nabywca nie musiał również podejmować dodatkowych działań faktycznych (np. zawierać umów) niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej. Zawarcie umowy sprzedaży zapewniło bowiem Nabywcy dysponowanie odpowiednim potencjałem technicznym, organizacyjnym, kadrowym i finansowym warunkującym skuteczne prowadzenie działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie zostały spełnione wszystkie wskazane powyżej przesłanki do uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych, mających być przedmiotem sprzedaży na rzecz nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą realizowaną przez Szpital sp. z o. o. w upadłości z siedzibą w , za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ k.c. Tym samym, planowana przez Wnioskodawcę transakcja sprzedaży stanowiła transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy i wyłączona jest z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie tego przepisu.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz treść przywołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przedsiębiorstwa w upadłości likwidacyjnej, mimo że z uwagi na specyfikę postępowania upadłościowego zostaną z niej wyłączone aktywa, które przysługiwały S ale nie wchodziły do masy upadłości, w związku z czym Sprzedający nie mógł nimi rozporządzać lub takie aktywa, które są niezbędne do kontynuowania postępowania upadłościowego lub takie, którymi obrót jest wyłączony na podstawie przepisów, nosi znamiona czynności, do której zastosowanie ma art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa. Wnioskodawca wskazał bowiem, że mimo wyłączenia aktywów wymienionych w opisie sprawy, zgodnie z postanowieniem Sądu, zachowane zostały związki funkcjonalne pomiędzy poszczególnymi składnikami przedsiębiorstwa Szpitala, umożliwiające nabywcy kontynuowanie działalności gospodarczej Szpitala w oparciu o składniki majątkowe podlegające sprzedaży. Zatem zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie przez nabywcę dotychczasowej działalności gospodarczej. Należy wskazać, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, co do zasady, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych, o czym stanowi art. 55&² Kodeksu cywilnego.

A zatem przedmiot sprzedaży, mimo ww. wyłączeń, stanowi przedsiębiorstwo, wobec czego sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Do sprzedaży tej ma zastosowanie uregulowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej