Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy nie był on zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu najmu lokali mieszkalnych, gdyż korzystał ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nabył spadek z dniem śmierci Wnioskodawczyni, tj. 13 marca 2012 r.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Świadczenie usług zostało zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

Świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych. W analizowanej sprawie świadczenie usług najmu stanowić będzie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT na terytorium Polski. Wnioskodawca będzie co do zasady uznany za podatnika podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością w zakresie najmu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 23 lipca 2021 roku zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Po nowelizacji, zgodnie z tym artykułem, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z  26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz.U. z 2019 r. poz. 2195 oraz z 2021 r. poz. 11, 1177 i 1243).

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę spełniały przesłanki do skorzystania zwolnienia z podatku VAT w całym okresie od daty nabycia spadku do lutego 2022 roku, ponieważ:

‒  każda z umów najmu zawierała zastrzeżenie, że lokale są wynajmowane wyłącznie na cele mieszkalne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług najmu Lokali mieszkalnych za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązania podatkowego jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Towarami – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Z powołanego przepisu wynika, że w rozumieniu ustawy o VAT podatnikami mogą być osoby prawne, osoby fizyczne jak również jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy tu zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 22 lipca 2021 r.:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 23 lipca 2021 r.:

Stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2020 r.:

Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (obecnie 8%), wymienione zostały pod symbolem PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 20 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2020 r :

Poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymienia sklasyfikowane do grupowania PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Powyższe przepisy stanowią implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art.135 ust. 1 lit. l) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, ze zm.) (dalej: „dyrektywa 2006/112/WE”), zgodnie z którym:

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

·świadczenie usługi na własny rachunek,

·charakter mieszkalny nieruchomości,

·mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.):

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywana w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W opisie sprawy wskazaliście Państwo, że nabyliście spadek prawomocnym postanowieniem Sądu po zmarłej w dniu 13 marca 2012 r. (S.Z.S). W skład nabytego spadku wchodzi własność wyodrębnionych lokali: użytkowego oraz siedmiu Lokali mieszkalnych, znajdujących się na Nieruchomości położonej w (…).

Z okoliczności sprawy wynika, że do śmierci Spadkodawczyni, tj. 3 marca 2012 r. zarząd lokalami (obejmujący swoim zakresie czynności zwykłego zarządu, w tym wynajmowanie i pobieranie pożytków) był wykonywany przez profesjonalnego zarządcę Nieruchomości na podstawie pełnomocnictwa z 27 lutego 2007 r. Po śmierci Spadkodawczyni zarząd lokalami sprawował ten sam zarządca na podstawie pełnomocnictwa otrzymanego od Państwa  27 czerwca 2013 r., a następnie kolejny zarządca na podstawie pełnomocnictwa uzyskanego od Państwa 6 sierpnia 2014 r.  Wskazaliście Państwo, że zakres zarządu w latach 2012-2022 nie uległ zmianie. Zarządca każdorazowo zawierał lub rozwiązywał umowy najmu z lokatorami, a także pobierał czynsze najmu, gromadząc je na wyodrębnionym rachunku bankowym. Zarządca pobierał wynagrodzenie w wysokości 15% netto przychodów generowanych przez lokale.

Po uprawomocnieniu się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku otrzymaliście Państwo środki pieniężne zgromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym. Umowy najmu siedmiu lokali mieszkalnych były podpisywane przez zarządcę w Państwa imieniu z powołaniem się na udzielone przez Państwa pełnomocnictwo. Zarządca za wynagrodzeniem wyszukiwał najemców, ustalał rynkowy czynsz, podpisywał w Państwa imieniu umowy najmu i pobierał opłaty od najemców. Ponadto, zarządca z pobranego czynszu finansował niezbędne koszty związane z eksploatacją i wyposażeniem lokali, koszty obciążających właściciela remontów oraz swoje wynagrodzenie.

Zgodnie z Państwa wskazaniem, w księgach wieczystych dla poszczególnych lokali, w rubryce „przeznaczenie lokalu” znajduje się wpis, że są to lokale mieszkalne. W każdej z umów najmu wskazują Państwo, że są to lokale wynajmowane wyłącznie na cele mieszkalne. Umowy najmu były zawierane najczęściej na czas nieokreślony, na okres roku lub na okres kilku miesięcy. Wskazali także Państwo, że w lokalach nie były świadczone usługi związane z zakwaterowaniem oznaczone symbolem PKWiU 55.

Państwa wątpliwości w niniejszej sprawie dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług najmu Lokali mieszkalnych za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązania podatkowego na podstawie zawartych umów najmu.

Jak już wyżej wykazałem, na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługa najmu danej nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkaniowych.

W Państwa sprawie, jak wynika z wniosku, stroną umów najmu jesteście Państwo a nie zarządca, co wynika z wniosku, przedmiotem umowy najmu są Lokale mieszkalne stanowiące Państwa własność, a najemcy tych Lokali mieszkalnych realizują poprzez przedmiotowy najem, własne cele mieszkaniowe.

Odnosząc się zatem do kwestii budzącej Państwa wątpliwość należy stwierdzić, że mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa – na gruncie niniejszej sprawy – zostaną spełnione wyżej opisane przesłanki, tak więc świadczone przez Państwa usługi najmu Lokali o charakterze mieszkalnym wyłącznie na cele mieszkaniowe wynajmujących, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, przy założeniu potwierdzonym przez Państwa, że nie są to usługi wymienione w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy (do 31 marca 2020 r. wymienione w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy), tj. usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ nie jest uprawniony w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji prawa podatkowego do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informacje wynikające z Państwa wskazania, że nie świadczyliście w Lokalach usług związanych z zakwaterowaniem w rozumieniu działu 55 PKWiU.

W przypadku trudności z zaklasyfikowaniem Państwa usług do odpowiedniej klasyfikacji PKWiU możecie wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z odrębnym wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, na podstawie art. 42a w zw. z art. 42b ustawy.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego obejmującego okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązania podatkowego, natomiast dla okresu, który uległ już przedawnieniu zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz.1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

     w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).