Interpretacja indywidualna z dnia 28 grudnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.438.2022.2.BG
Temat interpretacji
Spółdzielnia powinna do zwrotu kosztów związanych z dzierżawą gruntu naliczać podatek VAT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania czynności udostępnienia miejsca postojowego mieszkańcom spółdzielni.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 listopada 2022 r. (wpływ 2 grudnia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Spółdzielnia Mieszkaniowa wytyczyła miejsca postojowe na gruncie należącym do nieruchomości zabudowanej wielorodzinnym budynkiem mieszkalnym. Z miejsc postojowych korzystają wyłącznie mieszkańcy tej nieruchomości. Wielkość gruntu jest na tyle mała, że nie wszyscy lokatorzy mają takie miejsce udostępnione. W celu wygospodarowania dodatkowych miejsc postojowych Spółdzielnia wydzierżawiła od Gminy grunt przylegający do działki przedmiotowej nieruchomości, tym samym kilka miejsc postojowych obejmuje grunt Spółdzielni i grunt dzierżawiony. Za obszar udostępniony przez Gminę Spółdzielnia wnosi opłaty umowne. Ciężar tych wydatków, tj. opłaty dzierżawy i podatek od nieruchomości (bez jakichkolwiek opłat dodatkowych) został rozłożony w równych częściach na wszystkie osoby, którym udostępniono miejsca postojowe na terenie nieruchomości. Opłaty te zostały dołączone jako odrębna pozycja w opłatach eksploatacyjnych.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
1.Spółdzielnia Mieszkaniowa jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2.Dzierżawiony teren od gminy traktowany jest jako część mienia spółdzielni. Teren przeznaczony jest do użytku mieszkańców. Z uwagi na fakt, że miejsc postojowych jest mniej niż lokali mieszkalnych w budynku, osoby chętne zwracają się z wnioskiem do Zarządu o możliwość korzystania z miejsca postojowego i na te osoby przeniesiony jest koszt dzierżawy.
3.Opłata w postaci przeniesienia kosztów dzierżawy pobierana jest na podstawie porozumienia między spółdzielnią a osobą korzystającą z miejsca postojowego.
Pytanie
Czy Spółdzielnia powinna do zwrotu kosztów związanych z dzierżawą gruntu naliczać podatek VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Spółdzielni Mieszkaniowej (dalej: Spółdzielnia) zwrot kosztów za dzierżawiony od Gminy grunt nie podlega opodatkowaniu VAT ponieważ wytyczone na nim miejsca postojowe nie znajdują się w budynku, nie stanowią więc lokalu o innym przeznaczeniu, nie są też dzierżawione użytkownikom.
Zdaniem Spółdzielni zwrot kosztów związanych z udostępnieniem miejsca postojowego może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług związanych z czynnościami, za które Spółdzielnia pobiera opłaty, a które dotyczą właścicieli lokali mieszkalnych lub podmiotów posiadających spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych ponieważ stanowią opłaty pobierane zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosowanie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
Towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
Sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).
Należy jednak podkreślić, że zarówno odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, jak również odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli są wykonywane przez podmiot działający w charakterze podatnika.
Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy wskazać, że definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
W tym miejscu zauważyć należy, że kwestie zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).
W myśl art. 353 Kodeksu cywilnego:
Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Podkreślić przy tym należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują zasad zawierania między stronami umów oraz rozliczania płatności z tego tytułu, tym bardziej, że po stronie organów podatkowych brak jest uprawnień do ingerencji w ww. umowy, gdyż stanowiłoby to naruszenie zasad swobody umów. Jednakże, zgodnie z poglądami, które obowiązują w doktrynie i orzecznictwie sądowo-administracyjnym, normy prawa cywilnego nie mogą służyć do obejścia bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. akt I FSK 983/09).
Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że działalność Spółdzielni polegająca na wykonywaniu czynności, za które uiszczane są opłaty m.in. przez podmioty posiadające spółdzielcze własnościowe prawa do lokali użytkowych lub miejsc postojowych niewątpliwie wypełnia dyspozycję art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Realizowane przez Spółdzielnię czynności, z racji otrzymywanej odpłatności (opłata w postaci zwrotu kosztów dzierżawy stanowi swego rodzaju cenę za świadczoną usługę), stanowią świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy, podlegające – w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu tym podatkiem.
Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku albo zwolnienie od podatku.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy:
Zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1465 i 2127 oraz z 2021 r. poz. 11).
Natomiast w myśl § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2020 r. poz. 1983 ze zm.) zwanego dalej rozporządzeniem zwalnia się od podatku:
Czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1465).
Działalność spółdzielni mieszkaniowych regulują przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo Spółdzielcze (Dz. U. z 2021 r. poz. 648 ze zm.) oraz ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1208).
W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych:
Celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.
Stosownie do treści art. 1 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych:
Spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków.
Natomiast art. 1 ust. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych:
Statut spółdzielni określa, którą działalność spośród wymienionych w ust. 2 i 3, prowadzi spółdzielnia.
Art. 4 ust. 1, ust. 2, ust. 4 i ust. 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stanowi:
1. Członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.
2. Członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.
4. Właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.
5. Członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.
Stąd też, zwolnienie od podatku wynikające z cytowanego wyżej w tej interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, dotyczy wyłącznie czynności (za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) związanych z lokalami mieszkalnymi, nie dotyczy natomiast czynności związanych z lokalami użytkowymi.
Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048):
Samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.
W świetle art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali:
Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
Stosownie natomiast do ust. 4 artykułu ustawy o własności lokali:
Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".
Ponadto rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2012 r. poz. 1225 ze zm.) w § 3 pkt 14 określa, że ilekroć mówimy o:
Pomieszczeniu gospodarczym – należy przez to rozumieć pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.
W myśl § 18 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie:
1. Zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, stanowiska postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne.
2. Liczbę stanowisk postojowych i sposób urządzenia parkingów należy dostosować do wymagań ustalonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby stanowisk, z których korzystają osoby niepełnosprawne.
Przy czym należy zauważyć, że zgodnie z § 18 ust. 1 tego rozporządzenia zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, stanowiska postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne.
Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że garaże wielostanowiskowe usytuowane w budynku mieszkalnym czy miejsca postojowe zlokalizowane przy budynkach mieszkalnych nie stanowią lokali mieszkalnych, nie są również pomieszczeniami technicznymi czy gospodarczymi, zatem stanowią lokale użytkowe.
Ponadto, w myśl art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy:
Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
Z opisu wniosku wynika, że Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na potrzeby mieszkańców Spółdzielnia wytyczyła miejsca postojowe na gruncie należącym do nieruchomości zabudowanej wielorodzinnym budynkiem mieszkalnym stanowiącym własność Spółdzielni. Z uwagi na to, że ilość miejsc jest zbyt mała, Spółdzielnia wydzierżawiła od gminy grunt przylegający do nieruchomości. Tym samym kilka miejsc postojowych obejmuje grunt Spółdzielni i grunt dzierżawiony. Dzierżawiony od gminy teren traktowany jest jako część mienia Spółdzielni i przeznaczony jest do użytku mieszkańców. Z uwagi na fakt, że miejsc postojowych jest mniej niż lokali mieszkalnych w budynku, osoby chętne zwracają się z wnioskiem do Zarządu o możliwość korzystania z miejsca postojowego i na te osoby jest przeniesiony koszt dzierżawy. Opłata w postaci przeniesienia kosztów dzierżawy pobierana jest na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Spółdzielnią a osobą korzystającą z miejsca postojowego.
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy do kosztów dzierżawy gruntu, które Spółdzielnia przenosi na mieszkańców za udostępnione miejsca postojowe powinni Państwo naliczać podatek VAT.
Mając na uwadze fakt, iż powstałe na dzierżawionym gruncie miejsca postojowe nie są ogólnodostępne i nie stanowią w tym przypadku części wspólnej przeznaczonej do wspólnego użytkowania należy stwierdzić, że Spółdzielnia świadczy usługę udostępnienia miejsca postojowego na rzecz wybranych mieszkańców. W zamian za to udostępnienie, mieszkańcy na mocy porozumienia korzystają z przedmiotowych miejsc postojowych, a Spółdzielnia pobiera opłatę w postaci przeniesienia kosztów dzierżawy. Koszty te w przedmiotowej sprawie stanowią podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu VAT.
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że zwolnienia, o których mowa w powołanych wyżej przepisach art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. są związane z czynnościami, za które Spółdzielnia pobiera opłaty, a które dotyczą właścicieli lokali mieszkalnych lub podmiotów posiadających spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych. Zwolnienie dotyczy wyłącznie czynności (za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) związanych z lokalami mieszkalnymi, nie dotyczy zaś czynności związanych z lokalami użytkowymi, w tym miejscami postojowymi. Fakt równoczesnego posiadania lokalu mieszkalnego nie ma wpływu na korzystanie z powyższego zwolnienia.
Zatem udostępnianie przez Państwa wybranym mieszkańcom miejsc postojowych na dzierżawionym gruncie nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.
Reasumując, Spółdzielnia powinna do zwrotu kosztów związanych z dzierżawą gruntu naliczać podatek VAT.
Tym samym stanowisko Państwa należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).