Pozostawanie poza zakresem opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

3 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 3 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania sprzedaży D. R. za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 maja 2022 r. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

A. Sp. z o.o.

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

„D.” sp. z o.o.  

Opis zdarzenia przyszłego

Integracja A. i D.

A. oraz D. należą do międzynarodowych grup kapitałowych działających w branży usług transportowo-logistycznych (odpowiednio „Grupa 1” i „Grupa 2”). W 2021 r. doszło do integracji Grupy 1 i Grupy 2 na poziomie globalnym. D. nabyła 100% udziałów w dwóch spółkach z Grupy 1, m.in. w A. I., będącej pośrednim udziałowcem A. sp. z.o.o. („Wnioskodawca” lub „Spółka”). Tym samym, D. stała się pośrednim udziałowcem Spółki.

Grupa 2 działa w ramach modelu biznesowego opartego na trzech filarach: (i) transport lotniczy i morski (dywizja A. S.), transport drogowy (dywizja R.) oraz (iii) rozwiązania logistyczno-magazynowe (dywizja Solutions). Działalność w każdym z ww. obszarów prowadzona jest przez odrębne spółki. W Grupie 2, na poziomie lokalnym (tj. w Polsce), działalność w zakresie transportu drogowego (dywizja R.) prowadzi „D.” sp. z o.o. - zainteresowany niebędący stroną postępowania („Zainteresowany”). Pośrednim udziałowcem Zainteresowanego jest D.

Wnioskodawca prowadzi działalność zarówno w zakresie transportu drogowego (dywizja R.) oraz transportu lotniczego i morskiego (dywizja A. S.). Zgodnie z planem biznesowym Grupy 2 przyjętym na poziomie globalnym, podmioty wcześniej należące do Grupy 1 mają zostać zintegrowane na poziomach lokalnych (tj. w poszczególnych krajach, m.in. w Polsce) z podmiotami należącymi do Grupy 2. Z uwagi na model biznesowy Grupy 2 (działanie w ramach trzech filarów) konieczne jest przeprowadzenie reorganizacji w taki sposób, aby odpowiednie dywizje spółek należących poprzednio do Grupy 1 zostały zintegrowane z takimi samymi dywizjami spółek należących do Grupy 2 - w Polsce ma to nastąpić poprzez sprzedaż przez Spółkę dywizji . oraz dywizji A. S. do odpowiednich spółek z Grupy 2.

Zarząd Wnioskodawcy w dniu (...) 2022 r., podjął uchwałę w sprawie wydzielenia zorganizowanych części przedsiębiorstwa w Spółce („Uchwała”). Z dniem podjęcia Uchwały zarząd dokonał zmiany struktury organizacyjnej Spółki poprzez wydzielenie formalno-prawne w ramach struktury Spółki dwóch dywizji: dywizji R. („Dywizja R.” lub „Dywizja”) oraz dywizji A. S.. Uchwała weszła w życie z dniem jej podjęcia. Dywizja R. oraz dywizja A. S. funkcjonowały w Spółce wcześniej, jednak bez formalnego wydzielenia. Powyższe oznacza, że Uchwałą uregulowano jedynie istniejący uprzednio w Spółce podział obszarów prowadzonej działalności.

Wnioskodawca planuje sprzedać ww. Dywizję R. na rzecz Zainteresowanego. Sprzedaż Dywizji R. zrealizuje biznesowe założenia Grupy 2, doprowadzi do uproszczenia obecnej struktury organizacyjnej oraz koncentracji działalności w zakresie transportu drogowego w jednym podmiocie działającym w Polsce, przez co możliwe będzie osiągnięcie większej efektywności operacyjnej dla obu podmiotów i zmniejszenie kosztów związanych z funkcjonowaniem tej działalności w dwóch odrębnych spółkach.

Wydzielenie Dywizji R.

Dywizja R. została wydzielona w celu wyodrębnienia działalności prowadzonej w zakresie transportu drogowego.

Zgodnie z treścią Uchwały, w skład Dywizji R. weszły:

1.środki trwałe i wyposażenie,

2.zezwolenia i certyfikaty,

3.umowy,

4.lista klientów,

5.pracownicy.

Ponadto, zgodnie z treścią Uchwały:

1.spółka wyodrębniła w ewidencji rachunkowej odpowiednie konta wynikowe i przypisała je do Dywizji R.,

2.z kodów PKD, pod którymi Spółka prowadzi działalność, wyodrębniono kody PKD, pod którymi działalność kontynuuje Dywizja,

3.określono strukturę organizacyjną Dywizji, w tym wyznaczono kierownika Dywizji.

Powyższe oznacza w szczególności, że:

1.Do Dywizji R. przypisano określone składniki majątku, niezbędne do samodzielnego prowadzenia działalności przez Dywizję. W skład środków trwałych weszły:

-komputery i telefony służbowe,

-biurowe urządzenia RTV i AGD oraz

-meble biurowe.

2.W związku z wydzieleniem, do Dywizji R. przypisano odpowiednie pozwolenia/ certyfikaty/licencje, z których Dywizja korzysta w swojej bieżącej działalności:

-AEO (nadający statusu upoważnionego przedsiębiorcy),

-certyfikaty ISO w zakresie spedycji międzynarodowej i krajowej, rozwiązań logistycznych, magazynowania i dystrybucji oraz pośrednictwa oraz

-certyfikat G. (certyfikat dobrych praktyk dystrybucyjnych),

-licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy.

3.Dywizji R. przypisano wszelkie zobowiązania z umów istotnych z perspektywy prowadzenia działalności w zakresie transportu drogowego, takie jak m.in.:

-umowy z kontrahentami,

-umowa najmu powierzchni biurowej,

-umowy ubezpieczeniowe,

-umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz

-umowy na dostawę wody do biura.

4.Do Dywizji R. przydzielona została lista klientów, którzy będą obsługiwani przez Dywizję R. w ramach prowadzonej przez nią działalności.

5.Do realizacji bieżącej działalności Dywizji R. przypisany został dedykowany zespół pracowników Spółki, posiadających wiedzę i doświadczenie umożliwiające realizację zadań Dywizji. Dywizja, podobnie jak inny dział wyodrębniony organizacyjnie w Spółce (dywizja A. S.), wspierana jest przez odrębny specjalistyczny dział finansowo - administracyjny, odpowiedzialny za zapewnienie określonych funkcji (m.in. podatkowych, księgowych, sprawozdawczości, itp.).

Ponadto powyższe oznacza, że:

1.Spółka wyodrębniła w ewidencji rachunkowej odpowiednie konta wynikowe i przypisała je do Dywizji R. Wyodrębnienie to pozwala na przypisanie do Dywizji R. odpowiadających jej kosztów i przychodów.

2.Z kodów PKD, pod którymi Spółka prowadzi działalność, wyodrębniono m.in. następujące kody PKD, właściwe dla działalności Dywizji:

-PKD 49.41.Z, Transport drogowy towarów,

-PKD 49.39.Z, Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany,

-PKD 49.42.Z, Działalność usługowa związana z przeprowadzkami,

-PKD 49.10.Z, Transport kolejowy pasażerski międzymiastowy,

-PKD 49.20.Z, Transport kolejowy towarów,

-PKD 52.21.Z, Działalność usługowa wspomagająca transport lądowy,

-PKD 52.24.C, Przeładunek towarów w pozostałych punktach przeładunkowych.

3.Działalnością Dywizji R., jako jednostki odrębnej organizacyjnie, kieruje specjalnie wyznaczona osoba (kierownik Dywizji). Dywizja posiada własną wewnętrzną strukturę organizacyjną, w której oprócz kierownika występuje zarządzający zespołem specjalistów team leader.

Planowana transakcja

Spółka zamierza dokonać sprzedaży Dywizji R. na rzecz powiązanego podmiotu - Zainteresowanego. Zakładane jest, że w efekcie planowanej transakcji Zainteresowany będzie w stanie prowadzić dalszą działalność w zakresie transportu drogowego łącząc ją z własną strukturą prowadzącą działalność w tym zakresie. W tym celu, na mocy odpowiedniej umowy sprzedaży, jaką Wnioskodawca i Zainteresowany („Zainteresowani”) planują zawrzeć, Zainteresowany nabędzie składniki majątku przypisane Dywizji R., w tym w szczególności aktywa trwałe służące prowadzeniu działalności operacyjnej Dywizji R. i ewentualne wartości niematerialne i prawne przypisane do Dywizji R.

Planowana transakcja poprzedzona będzie dodatkowo podziałem kont bilansowych, co umożliwi przyporządkowanie odpowiednich należności i zobowiązań do Dywizji R.

Ponadto, w ramach transakcji, na Zainteresowanego zostaną przeniesione prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę w związku z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy („KP”), w stosunku do osób, które na moment sprzedaży będą zajmowały stanowiska przypisane do Dywizji R. oraz prawa i obowiązki wynikające z kontraktów funkcjonalnie związanych z Dywizją R., których przejście będzie dopuszczalne zgodnie z treścią tych kontraktów. Pracownicy zostaną poinformowani o przejściu zakładu pracy zgodnie z KP.

Z uwagi na fakt, iż Zainteresowany jest podmiotem działającym w tej samej branży co Wnioskodawca, dysponującym niezbędnym zapleczem infrastrukturalnym, co do zasady, nie jest uzasadnione biznesowo przeniesienie na niego praw i obowiązków wynikających z umów o pracę w odniesieniu do tych pracowników Spółki, którzy realizują na rzecz Dywizji R. funkcje o charakterze wspierającym (tj. w ramach działu finansowo - administracyjnego), czy też zapewnienie realizacji tych funkcji na rzecz Dywizji R. po transakcji w oparciu o umowę o świadczenie usług, zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Zainteresowanym, bowiem funkcje te realizowane są już w ramach istniejącej struktury organizacyjnej Zainteresowanego i/lub są mu zapewniane przez podmiot trzeci.

Transakcja obejmie wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe związane z Dywizją istniejące w momencie transakcji, w szczególności:

-środki trwałe i wyposażenie związane z prowadzeniem działalności przez Dywizję,

-środki pieniężne na rachunkach bankowych (aktywa pieniężne),

-zobowiązania wynikające z transakcji handlowych według stanu opisanego na dzień transakcji,

-należności Spółki związane z Dywizją,

-prawa i obowiązki z umów istotnych z perspektywy prowadzenia działalności Dywizji,

-zobowiązania wynikające ze stosunku pracy pracowników przejętych przez Zainteresowanego w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy,

-prawa i obowiązki z umów z kontrahentami.

Z transakcji wyłączone będą te składniki, których nie można przenieść na inny podmiot (np. nieprzenoszalne pozwolenia, decyzje, licencje i certyfikaty, np. AEO). Spółka nie może wykluczyć, że niektóre spośród wskazanych powyżej składników również nie będą przedmiotem transakcji, w szczególności z uwagi na brak wyrażenia przez wierzyciela bądź dłużnika (odpowiednio do znajdujących zastosowanie regulacji) zgody na ich przeniesienie bądź ograniczenia dotyczące ich przenoszenia wynikające wprost z przepisów prawa.

Spółka nie planuje wyłączenia lub ograniczenia zakresu przedmiotowego planowanej transakcji ze względów innych niż wynikające wprost z przepisów prawa powszechnie obowiązującego lub z umów. Innymi słowy, jakiekolwiek wyłączenia lub ograniczenia dotyczące zakresu przedmiotowej transakcji nie mają mieć swojego źródła na przykład w zmianie decyzji biznesowej Wnioskodawcy i Zainteresowanego, lecz będą zależały od czynników zewnętrznych.

Wnioskodawca oraz Zainteresowany są czynnymi podatnikami VAT i będą posiadali taki status w momencie dokonywania transakcji sprzedaży.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Na dzień dokonania opisanej we wniosku transakcji sprzedaży Dywizji R., mające być przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe i niemajątkowe związane z Dywizją będą wystarczające do samodzielnego wykonywania zadań w zakresie transportu drogowego. Możliwość ta nie jest uzależniona od połączenia ze strukturą Zainteresowanego prowadzącego działalność w tym zakresie.

Zainteresowany nie będzie musiał angażować innych składników majątkowych niebędących przedmiotem transakcji ani podejmować żadnych dodatkowych działań faktycznych, aby móc prowadzić działalność w oparciu o nabyte składniki. Zainteresowany prowadzi działalność tożsamą z działalnością prowadzoną przez Dywizję R. i będzie mógł ją kontynuować w takim samym zakresie od razu po przeprowadzeniu transakcji. Zgodnie ze wskazaniami we wniosku, z transakcji wyłączone będą te składniki, których nie można przenieść na inny podmiot (np. nieprzenoszalne pozwolenia, decyzje i certyfikaty, np. AEO). W tym zakresie Zainteresowany będzie polegał na własnych pozwoleniach, decyzjach i certyfikatach, które posiada jako podmiot prowadzący działalność w obszarze transportu drogowego.

Zainteresowany będzie kontynuował działalność gospodarczą na bazie nabytych w ramach transakcji składników materialnych i niematerialnych związanych z Dywizją R. w takim samym zakresie, w jakim była prowadzona przez Spółkę (przez jej wydzieloną Dywizję).

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług

Czy sprzedaż Dywizji będzie pozostawać poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług („VAT”), ponieważ przedmiotem sprzedaży będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

W ocenie Zainteresowanych, sprzedaż Dywizji będzie pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT, ponieważ jej przedmiotem będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Przepisy unijne

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przepis ten implementuje art. 19 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej („Dyrektywa”), który daje państwom członkowskim opcję wyłączenia określonych transakcji z opodatkowania. Zgodnie z tym przepisem w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim razie osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Dyrektywa nie zawiera definicji pojęć użytych w art. 19, w szczególności pojęcia” całość lub część majątku”, ani nie odsyła w tym zakresie do ustawodawstwa wewnętrznego. W konsekwencji, zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”), ich znaczenie należy ustalać z uwzględnieniem kontekstu i celu, jakiemu ma służyć dana regulacja (tak TSUE w wyroku w sprawie Zita Modes, C-497/01, EU:C:2003:644 („Wyrok Zita Modes”), pkt 32-35 oraz w wyroku w sprawie Schriever, C-444/10, EU:C:201:724 („Wyrok Schriever”), pkt 22).

Norma zawarta w art. 19 Dyrektywy ma umożliwić państwom członkowskim ułatwienie przekazywania przedsiębiorstw lub części przedsiębiorstw przez uproszczenie tych transakcji i unikanie naruszenia płynności finansowej nabywcy nadmiernym obciążeniem podatkowym.

Orzecznictwo TSUE dostarcza również wskazówek umożliwiających odróżnienie opodatkowanej dostawy towarów od wyłączonego od VAT przeniesienia całości lub części majątku. Wskazano w nim m.in., że wyłączeniem z zakresu VAT objęte jest każde przeniesienie części przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzą składniki materialne, wraz z ewentualnymi składnikami niematerialnymi, które wspólnie umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej w sposób niezależny, lecz nie obejmuje ono samego zbycia towarów, jak np. sprzedaż zapasu produktów (tak TSUE w Wyroku Zita Modes pkt 40 oraz w wyroku SKF, C-29/08, EU:C:2009:665 („Wyrok SKF”), pkt 37.), pod warunkiem że przekazane aktywa są „wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej” (tak TSUE w Wyroku Schriever, pkt 45). W celu ustalenia, czy transakcja mieści się w pojęciu przekazania aktywów w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy 77/388 (treść art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy 77/388 odpowiada treści art. 19 obecnie obowiązującej Dyrektywy), należy dokonać całościowej oceny okoliczności faktycznych, w jakich transakcja ta następuje. W ramach tej oceny szczególne znaczenie będzie mieć charakter działalności gospodarczej, o którą chodzi (tak TSUE w wyroku Schriever, pkt 32). Ponadto wyłączenie może zostać zastosowane, gdy nabywca ma zamiar prowadzić przekazane przedsiębiorstwo lub jego część, a nie natychmiast zlikwidować działalność i ewentualnie sprzedać zapasy (tak TSUE w Wyroku Zita Modes, pkt 44). Z powyższego wynika, że w świetle brzmienia art. 19 Dyrektywy, jego celu oraz wskazań TSUE, wyłączeniu od VAT powinna podlegać każda sprzedaż majątku należącego do przedsiębiorstwa, jedynie pod następującymi warunkami:

1.przenoszonego majątku nie mogą stanowić wyłącznie towary i zapasy,

2.przenoszony majątek ma być zorganizowany i umożliwiać prowadzenie działalności gospodarczej w sposób niezależny,

3.przenoszony majątek ma być z zasady wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Niewątpliwie zatem art. 19 Dyrektywy, jego cel oraz wskazania TSUE koncentrują się na funkcjonalnym aspekcie wyodrębnienia „całości lub części majątku”. Literalnie nie wskazują innych przesłanek takiego wyodrębnienia, które powinny zatem pełnić rolę służebną względem wyodrębnienia funkcjonalnego (tak m. in. A. Mariański, A. Justyńska, Przesłanki wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie podatku od towarów i usług, w: Przegląd Podatkowy nr 12/2017, s. 29).

Przepisy krajowe

Jak wskazano powyżej, art. 19 Dyrektywy znajduje swój wyraz w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, stosownie do którego przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Przedsiębiorstwo

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. Nie zawiera również przepisu, który wskazuje na bezpośrednie odniesienie do definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny („KC”). Nie oznacza to jednak, że nie należy się odwołać w tym zakresie do definicji legalnej zawartej w KC. Jak podnosi się w orzecznictwie sądów administracyjnych (tak m. in. Wojewódzki Sąd Administracyjny („WSA”) w Rzeszowie w wyroku z dnia 26 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Rz 730/19, a także Naczelny Sąd Administracyjny („NSA”) w wyroku z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. akt I FSK 1969/16), brak jest podstaw do niewykorzystywania pojęć i instytucji prawa krajowego, w tym cywilnego, o ile ich zastosowanie pozwala na osiągnięcie celów prawa unijnego, co jest zgodne z brzmieniem art. 288 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”), stosownie do którego dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Tym samym, definiując zakres art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przyjmuje się, że zastosowanie powinna znaleźć definicja przedsiębiorstwa wskazana w art. 55¹ KC. Jednocześnie pojęcie „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” zostało wprost zdefiniowane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Zgodnie z art. 55¹ KC, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W świetle powyższej definicji, w skład przedsiębiorstwa wchodzą takie składniki materialne i niematerialne, które w sposób zorganizowany służą prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej. Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w art. 55¹ KC, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi jednak stanowić całość. Oznacza to, że aby mówić o transferze przedsiębiorstwa, przenoszone składniki majątkowe muszą umożliwiać prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki.

Aby dokonać prawidłowej wykładni normy zawartej w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, należy mieć na uwadze powołane wyżej brzmienie art. 19 Dyrektywy, jej cel i wydane na jej gruncie orzecznictwo TSUE.

W konsekwencji takiego podejścia, NSA oraz organy podatkowe przyjmują, że pojęcie przedsiębiorstwa zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko literalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy.

Tak m. in. w:

-wyroku NSA z dnia 1 października 2020 r. sygn. akt I FSK 12/18,

-wyroku NSA z dnia 20 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1113/16,

-wyroku NSA z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1001/11,

-wyroku NSA zdnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11,

-wyroku NSA zdnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 955/12,

-wyroku NSA zdnia 12 września 2014 r., sygn. akt 1016/13,

-wyroku NSA z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 670/17,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 marca 2021 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.36.2021.2.KK,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 grudnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.705.2020.1.AM,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 lipca 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.240.2020.2.SM.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa

Odmiennie niż w przypadku przedsiębiorstwa, Ustawa o VAT definiuje pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Tym samym za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa można uznać taką transakcję, której przedmiot spełnia kumulatywnie następujące przesłanki:

1.istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych,

2.zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3.składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4.zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i praktyce organów podatkowych podkreśla się, że aby można było mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wydzielenie w ramach przedsiębiorstwa powinno zachodzić łącznie na trzech płaszczyznach:

1.organizacyjnej;

2.finansowej;

3.funkcjonalnej.

Tak m. in. w:

-wyroku NSA z dnia 4 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1589/10,

-wyroku NSA z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.615.2021.2.MAZ,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 stycznia 2022 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.891.2021.1.MK,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 marca 2021 r., sygn. 0114- KDIP4-2.4012.6.2021.4.MB,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 marca 2021 r., sygn. 0111- KDIB3-3.4012.2.2021.2.MAZ,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 sierpnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.396.2020.2.SM,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 lipca 2020 r., sygn. 0114- KDIP4-2.4012.213.2020.3.MMA,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia z dnia 29 lipca 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.238.2020.2.IR).

Jednocześnie zwraca się uwagę, że wyodrębnienie to powinno istnieć już na moment dokonywania danej transakcji, a nie dopiero po jej dokonaniu (tak m. in. wyroki NSA z dnia 20 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 2463/16 oraz z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 2991/15). Brak spełnienia jednej z powyższych przesłanek wyklucza możliwość kwalifikacji przedmiotu danej transakcji jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odnosząc powyższe do zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego, Dywizję należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa z poniżej przedstawionych względów.

Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania.

Zgodnie z literalnym brzmieniem analizowanych przepisów, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest zespół składników majątkowych, w skład którego wchodzą zarówno składniki materialne, jak i niematerialne. Jak wskazuje się w literaturze, oznacza to, iż aby uznać dany zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niezbędne jest, aby składał się on co najmniej z jednego składnika materialnego i co najmniej z jednego składnika niematerialnego.

Jedynym składnikiem wymienionym bezpośrednio w definicji legalnej zorganizowanej części przedsiębiorstwa są zobowiązania. W konsekwencji, zgodnie z praktyką organów podatkowych, podnosi się, że zobowiązania stanowią fundamentalny element przedmiotowego pojęcia, gdyż ustawodawca w sposób celowy wyeksponował rolę zobowiązań w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W ocenie Zainteresowanych nie należy jednak powyższych konkluzji utożsamiać z obowiązkiem przeniesienia wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z prowadzoną działalnością, aby można było uznać daną jednostkę funkcjonującą w ramach większej struktury organizacyjnej podatnika za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa. W wydawanych interpretacjach indywidualnych wskazuje się m.in., że nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 21 stycznia 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.615.2021.2.MAZ). Jak wskazano w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 grudnia 2021 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.557.2021.2.MZA), elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Zainteresowanych, w przypadku Dywizji R. spełnienie przesłanki istnienia zespołu powiązanych ze sobą składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania, jest bezsporne. Do Dywizji przyporządkowane są składniki majątku oraz zobowiązania, które pozwalają na samodzielne prowadzenie działalności w przyjętym przez Dywizję zakresie. Są to m. in. zobowiązania wynikające z umów z kontrahentami, czy też zobowiązana wynikające z umów o pracę zawartych z pracownikami Dywizji.

W przypadku sprzedaży Dywizji, z transakcji wyłączone będą tylko te składniki, których nie można przenieść na inny podmiot. Spółka nie planuje wyłączenia lub ograniczenia zakresu przedmiotowego planowanej sprzedaży ze względów innych niż wynikające wprost z przepisów prawa powszechnie obowiązującego lub z umów.

W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanych przesłanka wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań przypisanych do Dywizji, została spełniona.

Wyodrębnienie organizacyjne zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie

Przepisy Ustawy o VAT nie definiują, co należy rozumieć pod pojęciem „wyodrębnienie organizacyjne” użytym w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT. Niemniej jednak, zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. (tak przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 29 września 2020 r., sygn. 0112-KDIL3.4012.457.2020.5.MŁ). Organy podatkowe akceptują również sytuacje, w których w strukturach spółek istnieje wyodrębniona struktura organizacyjna, która wprawdzie nie została wyodrębniona formalnie w drodze np. uchwały zarządu, ale jest jednak wyodrębniona w sposób faktyczny, w szczególności organizacyjny, od pozostałych działów spółki (stanowisko zaakceptowane np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 grudnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.557.2021.2.MZA). W odniesieniu do kryterium wyodrębnienia organizacyjnego organy podatkowe wskazują, że najistotniejszym elementem determinującym spełnienie tej przesłanki jest istnienie w obrębie przedsiębiorstwa zespołu składników, połączonych w jedną grupę ze względu na rolę jaką odrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Powyższe oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki te odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, tj. na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość.

W ocenie Zainteresowanych, mając na uwadze kryteria przemawiające za wyodrębnieniem organizacyjnym podnoszone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, należy wskazać, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego:

-Dywizja stanowi zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które stanowią wyodrębnioną funkcjonalnie część zadań Spółki (tj. do wykonywania zadań gospodarczych w zakresie świadczenia usług transportu drogowego),

-Dywizja stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną - do wyodrębnienia doszło poprzez podjęcie odpowiedniej Uchwały przez Zarząd,

-działalność Dywizji, jako jednostki wyodrębnionej jest koordynowana przez przypisanego kierownika Dywizji, a ponadto dywizja posiada własna wewnętrzną strukturę organizacyjną,

-Dywizja realizuje dedykowane, odrębne od innej dywizji, zadania w ramach Spółki.

Należy również wskazać, że już historycznie, w ramach faktycznej organizacji wewnętrznej Spółki, zasoby ludzkie, funkcje i odpowiedzialność w różnych obszarach działania Spółki były alokowane odpowiednio do pionu Spółki zajmującego się transportem drogowym oraz do pionu zajmującego się transportem lotniczym i morskim. Podjęcie Uchwały doprowadziło jedynie do pełnego sformalizowania faktycznej struktury organizacyjnej i podziału na Dywizję R. i dywizję A. S.

W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanych Dywizja R. spełnia kryteria pozwalające na uznanie je za jednostki wyodrębnionej organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie finansowe zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie

Zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa identyfikuje wyodrębnienie finansowe jako jedną z przesłanek determinujących uznanie danej masy majątkowej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Niemniej jednak, podobnie jak w przypadku wcześniej omawianego wyodrębnienia organizacyjnego, ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod tym pojęciem.

Zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych, wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej danej masy majątkowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 14 stycznia 2022 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.559.2021.1.PK).

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza zatem np. konieczności prowadzenia odrębnej księgowości, czy też konieczności sporządzania odrębnego bilansu/rachunku zysków i strat dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wystarczające dla uznania, iż dane składniki majątku są wyodrębnione finansowo jest prowadzenie takiej ewidencji zdarzeń gospodarczych, dzięki której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

O wyodrębnieniu finansowym można mówić w przypadku istnienia samej możliwości wyselekcjonowania podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Taka możliwość powinna występować w ramach istniejącego systemu rachunkowości przedsiębiorstwa i powinna umożliwiać wyodrębnienie tych zapisów księgowych, które dotyczą operacji gospodarczych dokonanych w związku z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jednocześnie, powyższe nie jest warunkowane wyodrębnieniem oddzielnych kont księgowych, na których byłyby ewidencjonowane zdarzenia gospodarcze zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W praktyce bowiem na podstawie analizy kont wspólnych dla całego przedsiębiorstwa można ustalić co najmniej podstawowe dane finansowe zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wystarczające jest zatem wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej, polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa (tak m. in. wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 293/17 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1624/10). Co więcej, zgodnie z orzecznictwem niektórych sądów administracyjnych, możliwe jest podejście jeszcze bardziej liberalne, zgodnie z którym wystarczające jest obiektywne istnienie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z określonymi składnikami majątku, a nie istnieniem finansowego wyodrębnienia - dokonanego formalnie przez prowadzącego przedsiębiorstwo (tak. m. in. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 55/18).

Uwzględniając powyższe, fakt, że Dywizja nie jest objęta odrębnymi księgami rachunkowymi ani sprawozdaniami finansowymi nie stoi na przeszkodzie możliwości Spółki wyselekcjonowania przynajmniej podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej Dywizji w ramach funkcjonującego w Spółce systemu rachunkowości. Funkcjonujący w Spółce system pozwala na wyodrębnienie i przypisanie przychodów i kosztów do Dywizji. Transakcja zostanie również poprzedzona dodatkowym podziałem kont bilansowych, co umożliwi przyporządkowanie odpowiednich należności i zobowiązań do Dywizji.

Wyodrębnienie finansowe Dywizji w Spółce pozwala na bieżącą ocenę podejmowanych działań oraz analizę wynikową Dywizji. Możliwość takiej bieżącej kontroli Dywizji, w ocenie Zainteresowanych, świadczy o jej odrębności od pozostałych obszarów działalności Spółki, zarówno z perspektywy wyodrębnienia finansowego, jak i funkcjonalnego.

W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanych Dywizja R. spełnia kryteria pozwalające na uznanie je za jednostki wyodrębnionej finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie funkcjonalne danego zespołu składników przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych, mogącego stanowić oddzielne przedsiębiorstwo samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą.

Mając na uwadze definicję legalną zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zespół składników majątkowych, dla uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinien być także odrębny funkcjonalnie. Powyższe oznacza, że zespół składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi służyć realizacji określonego zadania lub zadań gospodarczych a także potencjalnie mógłby stanowić odrębne i niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące swoje zadania.

Powszechnie przyjmuje się, że ta potencjalna zdolność do samodzielnej realizacji zadań wyraża się możliwością realizacji określonych zadań gospodarczych przez zespół składników majątkowych przyporządkowanych do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, który mógłby de facto stanowić oddzielne i niezależne przedsiębiorstwo realizujące dane zadania w sposób samodzielny, poczynając od momentu wyodrębnienia tego zespołu. Zatem istotą tego kryterium jest ustalenie czy rozpatrywany zespół składników majątku, jako odrębna całość, byłby w stanie, od momentu jego wydzielenia, w sposób samodzielny funkcjonować na rynku w formie odrębnego przedsiębiorstwa. Na takie rozumienie wskazują także organy podatkowe, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 stycznia 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.615.2021.2.MAZ, w której organ stwierdził, że część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Dywizja jest zdolna do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo, gdyż obejmuje niezbędny do tego zespół składników, w tym między innymi przestrzeń biurową (na podstawie umowy najmu), kadrę pracowniczą, wyposażenie biurowe, służbowe urządzenia elektroniczne (komputery i telefony) oraz przydział klientów, z którymi będą kontynuować współpracę w zakresie swojej specjalizacji. Dzięki powyższemu, po wyodrębnieniu, Dywizja może nieprzerwanie prowadzić swoją działalność w zakresie transportu drogowego.

Zastrzec należy, że przy ocenie, czy zespół składników majątkowych zawiera składniki pozwalające na kontynuowanie działalności gospodarczej nie w każdym przypadku konieczne jest przeniesienie wszystkich składników majątkowych. Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych wystarczające jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej (tak. m.in. wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1204/16). Brak danego składnika wśród przenoszonych składników nie jest zatem automatyczną przesłanką utraty przez przedmiot wkładu charakteru przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa), jeśli jego wyłączenie nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej jego części.

Tak m. in. w:

-wyroku WSA w Poznaniu z dnia 10 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Po 988/17,

-wyroku NSA z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn.I FSK 1586/11,

-wyroku NSA z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK815/11,

-wyroku NSA z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11,

-wyroku NSA z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11,

-wyroku NSA z dnia 10 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 1062/10.

W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanych Dywizja jest wyodrębniona funkcjonalnie i mogłaby stanowić oddzielne przedsiębiorstwo samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą, nawet jeśli ze sprzedaży zostaną wyłączone określone składniki opisane w opisie zdarzenia przyszłego.

Dodatkowo, w ocenie Zainteresowanych nie ma to znaczenia, że Zainteresowany (nabywca Dywizji) prowadzi tożsamą działalność we własnym zakresie i po zakupie Dywizji stanie się ona integralną częścią przedsiębiorstwa Zainteresowanego. Nie jest bowiem ustawowym warunkiem to, aby nabywca prowadził działalność gospodarczą podtrzymując wyodrębnienie Dywizji w ramach swojej organizacji. Istotnym jest jedynie fakt, że Dywizja ma posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot. W analizowanej sprawie Dywizja taką zdolność niewątpliwie posiada i działalność Dywizji będzie kontynuowana przez Zainteresowanego.

Podsumowanie

W świetle powyższego, w ocenie Zainteresowanych przedmiotem sprzedaży będą składniki stanowiące zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Zastosowanie zatem powinien znaleźć art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Ustawodawca podatkowy posłużył się w powołanym przepisie pojęciem „zbycia”, które nie jest w ustawie o VAT zdefiniowane. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o VAT pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, a także przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport) (tak m. in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 stycznia 2011 r., nr ILPP1/443-1126/10-2/NS oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 368/09). W konsekwencji, sprzedaż, której przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa podlega wyłączeniu od VAT.

Skoro zatem przedmiotem sprzedaży będą składniki majątkowe stanowiące zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.)

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny Państwa stanowiska.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A. Sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).