Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca powinien dokumentować zagospodarowanie odpadów dostarczonych przez gminę powierzającą fakturami ... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 25.08.2020, sygn. IBPP2.4512.972.2016.9.IK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca powinien dokumentować zagospodarowanie odpadów dostarczonych przez gminę powierzającą fakturami VAT, w których jako nabywca usługi wskazana będzie gmina powierzająca, czy też w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca powinien dokumentować zagospodarowanie odpadów dostarczonych przez gminę powierzającą fakturami VAT, w których jako nabywca wskazana będzie Gmina K., zaś jako płatnik gmina powierzająca?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 25 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 337/17 (data wpływu prawomocnego wyroku 26 maja 2020 r.) oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 lutego 2020 r. sygn. akt I FSK 1657/17, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 listopada 2016 r. (data wpływu 6 grudnia 2016 r.), uzupełniony pismem z 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia jakie dane powinna zawierać faktura - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia jakie dane powinna zawierać faktura.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 20 stycznia 2017 r. znak: 2461-IBPP2.4512.972.2016.1.IK

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 17 lutego 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2.4512.972.2016.2.IK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 17 lutego 2017 r. znak: IBPP2.4512.972.2016.2.IK wniósł pismem z 7 marca 2017 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, pismem z 6 kwietnia 2017 r. znak: IBPP2.4512.972.2016.3.IK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 17 lutego 2017 r. znak: IBPP2.4512.972.2016.2.IK w przedmiocie podatku od towarów i usług złożył skargę z 8 maja 2017 r. (data wpływu 10 maja 2017 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 25 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 337/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 17 lutego 2017 r. znak: IBPP2.4512.972.2016.2.IK.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 25 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 337/17 Organ złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 20 lutego 2020 r. sygn. akt I FSK 1657/17 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina K. zawarła kilka dwustronnych porozumień międzygminnych. W drodze każdego z tych porozumień międzygminnych, gmina powierzająca przekazała Gminie K. do realizacji zadanie własne gminy powierzającej, a polegające na zagospodarowaniu odpadów komunalnych, które zebrane zostały na terenie gminy powierzającej. Gmina powierzająca w drodze przetargu wyłoniła podmiot, który zbiera na jej terenie odpady komunalne, a następnie dostarcza je do podmiotu, który zajmuje się ich zagospodarowaniem.

W ramach porozumienia międzygminnego Gmina K. zobowiązuje się odpady zagospodarować, zaś gmina powierzająca zobowiązuje się w całości pokryć koszty tego zagospodarowania. W porozumieniu międzygminnym ustalono, że Gmina K., która jest 100% udziałowcem spółki prawa handlowego - Zakładu z siedzibą w K. - tj. Wnioskodawcy, powierzy Wnioskodawcy zagospodarowanie odpadów, które zostaną zebrane z terenu gminy powierzającej. W tym celu gmina powierzająca dostarczy do Wnioskodawcy zebrane ze swojego terenu odpady komunalne do prowadzonej przez Wnioskodawcę regionalnej instalacji przetwarzania odpadów. Wnioskodawca zagospodaruje odpady zapewniając osiągnięcie wymaganych prawem poziomów recyklingu, ponownego użycia, odzysku oraz ograniczania masy odpadów komunalnych ulegających biodegradacji. W porozumieniu postanowiono, że koszt zagospodarowania odpadów, który w całości ma ponosić gmina powierzająca, będzie przez Wnioskodawcę fakturowany bezpośrednio na gminę powierzającą. W celu realizacji postanowień porozumienia międzygminnego, Gmina K. zawarła z Wnioskodawcą umowę wykonawczą, przy udziale - akceptacji - gminy powierzającej. W umowie wykonawczej m in. potwierdzono zasady dostarczania odpadów komunalnych przez gminę powierzającą bezpośrednio do Wnioskodawcy i bezpośredniego obciążania gminy powierzającej przez Wnioskodawcę kosztem zagospodarowania odpadów i wystawianie faktur VAT, w oparciu o które gmina powierzająca będzie ponosić koszty zagospodarowania odpadów i regulować płatności na rachunek Wnioskodawcy. Wszystkie ustalenia związane z terminem dostarczania odpadów do zagospodarowania, wystawianie dokumentów potwierdzających przyjęcie odpadów do zagospodarowania odbywać się będą bezpośrednio pomiędzy gminą powierzającą a Wnioskodawcą. W Gminie K. nie ma pracowników, którzy koordynowaliby lub zajmowali się realizacją postanowień porozumienia międzygminnego, w tym organizowali odbiór odpadów z gminy powierzającej. Realizacja postanowień porozumienia międzygminnego i umowy wykonawczej ma nastąpić od 1 stycznia 2017 roku.

W uzupełnieniu stanu faktycznego, Wnioskodawca oświadcza, że w jego ocenie:

Gmina K., działa jako samodzielny podmiot prawa, jednakże z mocy porozumień z gminami powierzającymi, w procesie przetwarzania odpadów występuje w zakresie realizacji powierzonego zadania w interesie podmiotów trzecich - gmin powierzających.
Wnioskodawca z tytułu powierzenia mu przez Gminę K. zagospodarowania odpadów innych gmin otrzymuje wynagrodzenie od gmin powierzających. Z tytułu zagospodarowania odpadów dostarczonych przez gminy powierzające, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie od gminy powierzającej, z terenu której odpady są dostarczane. Z tego tytułu Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia od Gminy K. Wynagrodzenie jakie uzyskuje Wnioskodawca uzależnione jest od ilości odpadów dostarczonych przez gminę powierzającą w danym okresie rozliczeniowym i ustalane jest jako iloczyn ilości odpadów podanych w Mg i stawki za zagospodarowanie 1 Mg odpadów, która aktualnie wynosi 180,00 zł netto/Mg.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on dokumentować zagospodarowanie odpadów dostarczonych przez gminę powierzającą fakturami VAT, w których jako nabywca usługi wskazana będzie gmina powierzająca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego oraz wyroku WSA sygn. I SA/Rz 337/17 oraz wyroku NSA sygn. akt I FSK 1657/17 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku ww. orzeczeń.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2001 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

W myśl artykułu 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów , o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 20 lutego 2020 r, sygn. akt I FSK 1657/17, () zgodnie z art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347; dalej dyrektywa 112) opodatkowaniu VAT podlega świadczenie usług dokonywane odpłatnie na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem świadczenie usług następuje odpłatnie w rozumieniu tego przepisu tylko wtedy, gdy między usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny w ramach, którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż zapłata otrzymywana przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (wyroki: z 16 grudnia 2010 r., [...], C-270/09, EU:C:2010:780, pkt 16 i przytoczone tam orzecznictwo; z 20 czerwca 2013 r., [...], C-653/11, EU:C:2013:409, pkt 40).

Trybunał orzekł, że ma to miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach takiego stosunku prawnego (wyroki: z 3 marca 1994 r., [...], C-16/93, EU:C:1994:80, pkt 13, 14; z 16 grudnia 2010 r., [...], C-270/09, EU:C:2010:780, pkt 16, 26; a także z 10 listopada 2016 r., [...], C-432/15, EU:C:2016:855, pkt 28).

Warto również wskazać, że zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej fakt, że zapłata ceny za dostawę towarów przez dostawcę w ramach transakcji była dokonywana przez osoby trzecie, nie może prowadzić do wniosku, zgodnie z którym zapłata ta nie stanowi świadczenia wzajemnego otrzymanego przez dostawcę za dostawę towarów (wyrok TSUE z 21 listopada 2013 r., w sprawie C-494/12, [...], EU:C:2013:758, pkt 37).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;

2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12. stawkę podatku;

13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15. kwotę należności ogółem.

Z brzmienia powołanych przepisów wynika, że konieczne jest, aby faktury VAT, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej. Podkreślić należy, że prawidłowe oznaczenie tych treści faktury VAT jest bardzo istotne, bowiem posługiwanie się błędnie wystawioną fakturą rodzi określone konsekwencje prawno-podatkowe.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami.

Jak wynika z opisu sprawy Gmina K. zawarła kilka dwustronnych porozumień międzygminnych. W drodze każdego z tych porozumień międzygminnych, gmina powierzająca przekazała Gminie K. do realizacji zadanie własne gminy powierzającej, a polegające na zagospodarowaniu odpadów komunalnych, które zebrane zostały na terenie gminy powierzającej. W ramach porozumienia międzygminnego Gmina K. zobowiązuje się odpady zagospodarować, zaś gmina powierzająca zobowiązuje się w całości pokryć koszty tego zagospodarowania. W porozumieniu międzygminnym ustalono, że Gmina K., która jest 100% udziałowcem spółki prawa handlowego - Zakładu z siedzibą w K. - tj. Wnioskodawcy, powierzy Wnioskodawcy zagospodarowanie odpadów, które zostaną zebrane z terenu gminy powierzającej. W tym celu gmina powierzająca dostarczy do Wnioskodawcy zebrane ze swojego terenu odpady komunalne do prowadzonej przez Wnioskodawcę regionalnej instalacji przetwarzania odpadów. W porozumieniu postanowiono, że koszt zagospodarowania odpadów, który w całości ma ponosić gmina powierzająca, będzie przez Wnioskodawcę fakturowany bezpośrednio na gminę powierzającą. W celu realizacji postanowień porozumienia międzygminnego, Gmina K. zawarła z Wnioskodawcą umowę wykonawczą, przy udziale - akceptacji - gminy powierzającej. W umowie wykonawczej m in. potwierdzono zasady dostarczania odpadów komunalnych przez gminę powierzającą bezpośrednio do Wnioskodawcy i bezpośredniego obciążania gminy powierzającej przez Wnioskodawcę kosztem zagospodarowania odpadów i wystawianie faktur VAT, w oparciu o które gmina powierzająca będzie ponosić koszty zagospodarowania odpadów i regulować płatności na rachunek Wnioskodawcy. Wszystkie ustalenia związane z terminem dostarczania odpadów do zagospodarowania, wystawianie dokumentów potwierdzających przyjęcie odpadów do zagospodarowania odbywać się będą bezpośrednio pomiędzy gminą powierzającą a Wnioskodawcą.

Gmina K., działa jako samodzielny podmiot prawa, jednakże z mocy porozumień z gminami powierzającymi, w procesie przetwarzania odpadów występuje w zakresie realizacji powierzonego zadania w interesie podmiotów trzecich - gmin powierzających. Wnioskodawca z tytułu powierzenia mu przez Gminę K. zagospodarowania odpadów innych gmin otrzymuje wynagrodzenie od gmin powierzających. Z tytułu zagospodarowania odpadów dostarczonych przez gminy powierzające, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie od gminy powierzającej, z terenu której odpady są dostarczane. Z tego tytułu Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia od Gminy K. Wynagrodzenie jakie uzyskuje Wnioskodawca uzależnione jest od ilości odpadów dostarczonych przez gminę powierzającą w danym okresie rozliczeniowym.

Mając, zatem na uwadze taki stan faktyczny, należy stwierdzić, tak jak wskazał NSA w rozpatrywanej sprawie, że bezpośredni związek, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym, kształtuje się w ramach relacji pomiędzy Wnioskodawcą a gminą powierzającą.

Świadczą o tym następujące okoliczności:

gmina powierzająca dostarczy do Wnioskodawcy zebrane ze swojego terenu odpady komunalne do prowadzonej przez Wnioskodawcę regionalnej instalacji przetwarzania odpadów. Wnioskodawca zagospodaruje odpady zapewniając osiągnięcie wymaganych prawem poziomów recyklingu, ponownego użycia, odzysku oraz ograniczania masy odpadów komunalnych ulegających biodegradacji,
koszt zagospodarowania odpadów, który w całości ma ponosić gmina powierzająca, będzie przez Wnioskodawcę fakturowany bezpośrednio na gminę powierzającą,
wszystkie ustalenia związane z terminem dostarczania odpadów do zagospodarowania, wystawianie dokumentów potwierdzających przyjęcie odpadów do zagospodarowania odbywać się będą bezpośrednio pomiędzy gminą powierzającą a Wnioskodawcą. W Gminie K. nie ma pracowników, którzy koordynowaliby lub zajmowali się realizacją postanowień porozumienia międzygminnego, w tym organizowali odbiór odpadów z gminy powierzającej.

W świetle powyższego to Gmina powierzająca winna być uznana za bezpośredniego i rzeczywistego nabywcę usług, które będzie wykonywał Wnioskodawca, skoro to Gmina powierzająca, a nie Wnioskodawca faktycznie uczestniczy w zdarzeniu gospodarczym, dąży do nabycia usługi, uczestniczy w jej realizacji i w końcu dokonuje zań zapłaty.

W świetle powyższego faktura dokumentująca odbiór odpadów powinna zostać wystawiona na Gminę powierzającą, jako nabywcę towarów.

W związku z powyższym, mając na uwadze stanowisko WSA zawarte w wyroku WSA w Rzeszowie sygn. akt I SA/Rz 337/17 oraz w wyroku NSA sygn. akt I FSK 1657/17, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji uchylonej, tj. 17 lutego 2017 r.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie