Brak obowiązku rozliczenia podatku z tytułu importu usług doradczych w ramach podjętej współpracy z podmiotem zagranicznym. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 03.12.2020, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.553.2020.3.KOM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak obowiązku rozliczenia podatku z tytułu importu usług doradczych w ramach podjętej współpracy z podmiotem zagranicznym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2020 r. będącego odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12 października 2020 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.553.2020.1.KOM, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku z tytułu importu usług doradczych w ramach podjętej współpracy z podmiotem zagranicznym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku z tytułu importu usług doradczych w ramach podjętej współpracy z podmiotem zagranicznym. Wniosek został uzupełniony poprzez wniesienie należnej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą na terytorium kraju. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka podjęła współpracę z europejskim Bankiem, mającą na celu wykonanie usługi doradztwa polegającej na przygotowaniu dedykowanej dla Spółki analizy porównawczej, mającej na celu zidentyfikowanie kluczowych czynników wpływających na rozwój polskiego rynku kapitałowego.

Zakres świadczonych usług zakłada przede wszystkim:

przegląd aktualnego stanu rynku kapitałowego w Polsce oraz zidentyfikowanie istniejących barier dla jego dalszego rozwoju;

przyrównanie rynku kapitałowego w Polsce do porównywalnych, innych rynków kapitałowych z grupy rówieśniczej (oraz potencjalnie do wybranych rynków wschodzących);

zidentyfikowanie obszarów wymagających poprawy oraz dostarczenia rekomendacji dla dalszego rozwoju;

przygotowanie planu działania dla wdrożenia dostarczonych rekomendacji.

Bank jest organizacją międzynarodową [], nieprowadzącą działalności gospodarczej, lecz wykonującą działalność publiczną (rozwojową) polegającą na wsparciu swoich członków (w tym Polski) w realizowaniu strukturalnych i sektorowych reform gospodarczych. Wsparcie Banku jest realizowane między innymi poprzez następujące działania:

popieranie i pobudzanie, za pośrednictwem prywatnym i innych zainteresowanych inwestorów, podejmowania, udoskonalania i rozwoju produktywnej, konkurencyjnej, prywatnej działalności, zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw;
mobilizowanie krajowego i zagranicznego kapitału oraz doświadczonej kadry kierowniczej w celu realizacji zadań z punktu (i);
popieranie inwestycji produkcyjnych, w tym w sektorze usług i finansowym oraz związanej z nimi infrastrukturze, tam, gdzie okaże się to konieczne dla wsparcia prywatnej i przedsiębiorczej inicjatywy, tym samym pomagając w tworzeniu konkurencyjnego otoczenia i podnoszenia produktywności, poziomu życia i polepszaniu warunków pracy;
udzielanie pomocy technicznej w celu przygotowania, finansowania i realizacji odpowiednich przedsięwzięć, pojedynczych bądź realizowanych w ramach konkretnych programów inwestycyjnych;
stymulowanie i popieranie rozwoju rynków kapitałowych;
udzielanie wsparcia zdrowym i uzasadnionym ekonomicznie przedsięwzięciom, w które zaangażowanych jest więcej niż jeden członek odbiorca;
wspieranie trwałego i nieszkodliwego dla środowiska rozwoju we wszystkich dziedzinach swojej działalności oraz
podejmowanie takich innych działań i świadczenie takich innych usług, które mogą sprzyjać tym funkcjom (art. 2 ust. 1 umowy o utworzeniu Banku).

Wnioskodawca pragnie wskazać, że podjęta przez Spółkę współpraca z Bankiem mieści się w zakresie jej celów urzędowych określonych w umowie międzynarodowej o utworzeniu [] sporządzonej w P. w dniu []1990 r. (dalej: umowa o utworzeniu Banku).

Zgodnie z art. 53 ust. 1 i 2 umowy o utworzeniu Banku, w zakresie działalności urzędowej, wszelkie aktywa, własność i dochody Banku są zwolnione z wszelkich podatków i obciążeń celnych. Bank nie jest więc zarejestrowany dla celów podatku dochodowego, czy podatku od wartości dodanej (Bank nie jest podatnikiem VAT).

W ramach podjętej współpracy ze Spółką, Bank wyłoni w drodze specjalnie określonej procedury zewnętrznego doradcę (dalej Konsultant), który aktywnie uczestniczył w świadczeniu przez Bank usługi doradztwa. Aczkolwiek, pomiędzy Konsultantem a Spółką nie została (ani nie zostanie) zawarta żadna umowa o świadczenie usług, której beneficjentem byłaby Spółka.

Rozliczenie z tytułu wykonanej usługi doradztwa ze Spółką nie zostało udokumentowane za pomocą faktury, ponieważ Bank - jako organizacja międzynarodowa - nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy VAT (tj. nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zidentyfikowany dla celów podatku od wartości dodanej), a w konsekwencji nie jest uprawniony do wystawiania faktur. Stąd płatność na rzecz Banku nastąpiła poprzez zgłoszenie żądania zapłaty (ang. payment request).

Mając powyższe na uwadze, w związku z nabyciem usługi doradztwa przez Spółkę, po jej stronie powstała wątpliwość, co do obowiązku rozpoznania tzw. importu usług i rozliczenia VAT z tytułu nabycia przedmiotowej usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 15 ustawy VAT, Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia VAT w Polsce, w związku z importem usług doradczych w ramach podjętej współpracy z Bankiem?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 15 ustawy VAT, Spółka nie jest zobowiązana do rozliczenia VAT w Polsce z tytułu importu usług doradczych nabywanych w ramach podjętej współpracy z Bankiem.

UZASADNIENIE

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT.

Obowiązek rozliczenia VAT w Polsce przez nabywcę z tytułu importu usług wynika z określenia miejsca świadczenia tych usług.

I tak, zgodnie z art. 28b ustawy VAT, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotu będącego podatnikiem (tj. Spółka) jest - co do zasady - miejsce, gdzie usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Skoro, w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, Spółka ma siedzibę na terytorium kraju, to tym samym miejscem opodatkowania importowanych usług byłaby Polska.

Jednak, jak zostało to wyżej wskazane, sam obowiązek rozliczenia importu usług przez nabywcę wynika wprost z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT.

Zgodnie z tym przepisem, podatnikami są osoby prawne, osoby fizyczne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;

Z powyższego przepisu wynika więc, iż podmioty nabywające usługi mogą zostać uznane za zobowiązane do rozliczenia VAT w Polsce, w odniesieniu do nabywanych usług z zagranicy, jeżeli zostaną łącznie spełnione odpowiednie warunki m.in. dotyczące statusu usługodawcy i usługobiorcy (tj. w szczególności, obie strony transakcji muszą być podatnikami VAT).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji nie jest spełniony warunek dotyczący statusu usługodawcy (tj. art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy VAT), ponieważ Bank - jako usługodawca - nie jest podatnikiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

Definicja podatnika została szeroko sformułowana w art. 15 ust. 1 ustawy VAT.

Zgodnie z tym przepisem, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie, jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Drugą definicję podatnika do ustawy VAT wprowadza art. 28a ustawy VAT, zgodnie z którym podatnikiem jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na celu czy rezultat takiej działalności, oraz osoba prawa niebędąca podatnikiem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, jednak zidentyfikowaną lub obowiązaną do identyfikacji do celów VAT lub podatku od wartości dodanej. Definicja podatnika z art. 28a ustawy VAT znajduje zastosowanie w przypadku usług, dla których jest ustalane miejsce ich świadczenia (czyli również w przedstawionym w niniejszym wniosku stanie faktycznym).

W świetle powyższego, należy wskazać, iż za podatnika VAT uznaje się zasadniczo osobę (jednostkę) prowadzącą działalność gospodarczą, tj. wykorzystującą swoje zasoby w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W przypadku Banku, nie można uznać, że jest to podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Bank jest podmiotem powołanym przez środowisko międzynarodowe do niesienia pomocy rozwojowej na rzecz państw członkowskich i państw rozwijających się. Bank nie jest podatnikiem VAT, jak również nie jest zidentyfikowany ani obowiązany do identyfikacji do celów VAT lub podatku od wartości dodanej, ponieważ nie może być tymi podatkami obciążany, co jednoznacznie wynika z przewidzianego zwolnienia ze wszelkich obciążeń podatkowych i celnych w umowie międzynarodowej go ustanawiającej (przytoczony wcześniej art. 53 ust. 1 i 2 umowy o utworzeniu Banku).

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać, że Bank jest podatnikiem VAT, a w konsekwencji, nie można uznać, iż zostały spełnione warunki do potraktowania Spółki jako podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT w Polsce na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że powyższa argumentacja znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych w analogicznych stanach faktycznych.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 stycznia 2016 r. (IPPP3/4512-943/15-4/ISK), w której organ podatkowy wskazał:

Mając na uwadze powyższe uregulowania dotyczące charakteru funkcjonowania Banku, oraz uwzględniając postanowienia art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy odnoszące się do statusu usługodawcy należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie Bank z tytułu realizacji na rzecz Wnioskodawcy umowy na wykonanie usług doradczych świadczonych na zasadzie zwrotu poniesionych kosztów, nie będzie uznany za podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizowaną transakcją na zasadzie tzw. importu usług (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Analogiczne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 listopada 2014 r., w której podatnik wskazał:

(...) zdaniem Centrum nie można uznać, iż Bank jest podatnikiem VAT, a przez to nie można uznać, iż spełnione są warunki do potraktowania Centrum (w świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT) jako podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT w związku z nabyciem Usług od Banku. Dlatego też, z uwagi na brak statusu Banku jako podatnika VAT, Centrum nie jest zobowiązane do rozpoznania tzw. importu usług w Polsce.

Podsumowując całość przytoczonej wyżej argumentacji, mając na względzie szczególny status Banku jako organizacji międzynarodowej niebędącej podatnikiem VAT, jak również jednoznaczne brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, które wskazuje na wymóg posiadania odpowiedniego statusu podatkowego przez usługodawcę, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka nie będzie obowiązana do rozliczenia VAT w związku z realizowaną transakcją na zasadzie importu usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ()..

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;

Stosownie do art. 17 ust. 1a ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, jeśli dokonał on nabycia usługi od dostawcy spoza terytorium Polski.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług przez nabywcę z tytułu importu usług wynika z miejsca świadczenia tych usług.

Przepisy dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług zostały uregulowane w rozdziale 3 ustawy, w art. 28a-28o ustawy.

Zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału 3 w zakresie określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek nakładany na terytorium państwa członkowskiego z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Powołany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług.

Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym, ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatników, w świetle powołanego powyżej przepisu, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich, bądź osoby prawne niebędące podatnikami prowadzącymi działalność gospodarczą, które są zidentyfikowane lub obowiązane do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą na terytorium kraju. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka podjęła współpracę z Bankiem, mającą na celu wykonanie usługi doradztwa polegającej na przygotowaniu dedykowanej dla Spółki analizy porównawczej, mającej na celu zidentyfikowanie kluczowych czynników wpływających na rozwój polskiego rynku kapitałowego.

Zakres świadczonych usług zakłada przede wszystkim:

przegląd aktualnego stanu rynku kapitałowego w Polsce oraz zidentyfikowanie istniejących barier dla jego dalszego rozwoju;

przyrównanie rynku kapitałowego w Polsce do porównywalnych, innych rynków kapitałowych z grupy rówieśniczej (oraz potencjalnie do wybranych rynków wschodzących);

zidentyfikowanie obszarów wymagających poprawy oraz dostarczenia rekomendacji dla dalszego rozwoju;

przygotowanie planu działania dla wdrożenia dostarczonych rekomendacji.

Bank jest organizacją międzynarodową z zarejestrowaną siedzibą w [], nieprowadzącą działalności gospodarczej, lecz wykonującą działalność publiczną (rozwojową) polegającą na wsparciu swoich członków (w tym Polski) w realizowaniu strukturalnych i sektorowych reform gospodarczych.

Podjęta przez Wnioskodawcę współpraca z Bankiem mieści się w zakresie jego celów urzędowych określonych w umowie międzynarodowej o utworzeniu Banku sporządzonej w P. w dniu [] 1990 r.

W ramach podjętej współpracy z Wnioskodawcą, Bank wyłoni w drodze specjalnie określonej procedury zewnętrznego doradcę (Konsultant), który będzie aktywnie uczestniczył w świadczeniu przez Bank usługi doradztwa. Aczkolwiek, pomiędzy Konsultantem a Wnioskodawcą nie została (ani nie zostanie) zawarta żadna umowa o świadczenie usług, której beneficjentem byłby Wnioskodawca.

Rozliczenie z tytułu wykonanej usługi doradztwa z Wnioskodawcą nie zostało udokumentowane za pomocą faktury, ponieważ Bank - jako organizacja międzynarodowa - nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy VAT (tj. nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zidentyfikowany dla celów podatku od wartości dodanej), a w konsekwencji nie jest uprawniony do wystawiania faktur. Stąd płatność na rzecz Banku nastąpiła poprzez zgłoszenie żądania zapłaty (ang. payment request).

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku rozpoznania importu usług i rozliczenia VAT z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę usług doradczych od Banku.

Odnosząc się powyższych wątpliwości zauważyć należy, że zgodnie z art. 2 Umowy o utworzeniu Banku sporządzonej w P. w dniu [] 1990 r., w celu osiągnięcia w długim okresie swego celu polegającego na popieraniu przechodzenia krajów Europy Środkowej i Wschodniej w kierunku otwartej gospodarki rynkowej oraz promowania prywatnej i przedsiębiorczej inicjatywy Bank będzie pomagał członkom beneficjentom w realizowaniu strukturalnych i sektorowych reform gospodarczych, w tym demonopolizacji, decentralizacji i prywatyzacji, aby pomóc ich gospodarkom w pełnym włączeniu się do gospodarki światowej poprzez następujące działania:

popieranie i pobudzanie, za pośrednictwem prywatnym i innych zainteresowanych inwestorów, podejmowania, udoskonalania i rozwoju produktywnej, konkurencyjnej, prywatnej działalności, zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw;
mobilizowanie krajowego i zagranicznego kapitału oraz doświadczonej kadry kierowniczej w celu realizacji zadań z punktu (i);
popieranie inwestycji produkcyjnych, w tym w sektorze usług i finansowym oraz związanej z nimi infrastrukturze, tam, gdzie okaże się to konieczne dla wsparcia prywatnej i przedsiębiorczej inicjatywy, tym samym pomagając w tworzeniu konkurencyjnego otoczenia i podnoszenia produktywności, poziomu życia i polepszaniu warunków pracy;
udzielanie pomocy technicznej w celu przygotowania, finansowania i realizacji odpowiednich przedsięwzięć, pojedynczych bądź realizowanych w ramach konkretnych programów inwestycyjnych;
stymulowanie i popieranie rozwoju rynków kapitałowych;
udzielanie wsparcia zdrowym i uzasadnionym ekonomicznie przedsięwzięciom, w które zaangażowanych jest więcej niż jeden członek odbiorca;
wspieranie trwałego i nieszkodliwego dla środowiska rozwoju we wszystkich dziedzinach swojej działalności oraz
podejmowanie takich innych działań i świadczenie takich innych usług, które mogą sprzyjać tym funkcjom.

Zgodnie natomiast z art. 53 ust. 1 i 2 Umowy o utworzeniu Banku (Zwolnienia podatkowe) w zakresie jego działalności urzędowej Bank, jego aktywa, własność i dochody będą zwolnione z wszystkich podatków bezpośrednich.

Gdy będą dokonywane zakupy lub wykorzystywane usługi znacznej wartości, niezbędne do wykonywania urzędowych obowiązków przez Bank, oraz gdy cena takich zakupów lub usług obejmuje podatki bądź cła, członek, który nałożył te podatki lub cła, jeżeli można je zidentyfikować, podejmie odpowiednie kroki w celu przyznania zwolnienia od tych podatków lub ceł bądź zapewnienia ich zwrotu.

Należy tu zauważyć, że obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług przez nabywcę usług wynika z ustaleń w zakresie miejsca świadczenia usług. Zatem definicja podatnika, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, powinna być rozpatrywana w kontekście uregulowań dotyczących miejsca świadczenia (art. 28a-28o ustawy).

Z art. 28a pkt 1 lit. a i b ustawy wynika natomiast, że podatnikami będą podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy, a w przypadku osoby prawnej niebędącej podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, podmiot zidentyfikowany lub obowiązany do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, Bank jest organizacją międzynarodową z zarejestrowaną siedzibą w [], nieprowadzącą działalności gospodarczej, lecz wykonującą działalność publiczną (rozwojową) polegającą na wsparciu swoich członków (w tym Polski) w realizowaniu strukturalnych i sektorowych reform gospodarczych, nie jest podatnikiem VAT (tj. nie prowadzi działalności gospodarczej) oraz nie jest zidentyfikowany dla celów podatku od wartości dodanej. Z wniosku wynika też, że podjęta przez Wnioskodawcę współpraca z Bankiem mieści się w zakresie jego celów urzędowych określonych w umowie międzynarodowej o utworzeniu Banku.

Należy zatem przyjąć za Wnioskodawcą, że Bank z tytułu realizacji na rzecz Wnioskodawcy w ramach podjętej współpracy usług doradczych w zakresie przygotowania dedykowanej dla Wnioskodawcy analizy porównawczej, mającej na celu zidentyfikowanie kluczowych czynników wpływających na rozwój polskiego rynku kapitałowego (za odpłatnością w niniejszej sprawie płatność nastąpiła poprzez zgłoszenie żądania zapłaty) nie będzie uznany za podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy.

W związku z powyższym, uwzględniając postanowienia art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy odnoszące się do statusu usługodawcy, Bank z tytułu realizacji na rzecz Wnioskodawcy umowy na wykonanie usług doradczych, nie będzie uznany za podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy.

W konsekwencji, podatnik nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT w Polsce w związku z realizowaną transakcją na zasadzie tzw. importu usług doradczych w ramach podjętej współpracy z Bankiem (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, z którego wynika, że Bank nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT ani jako podatnik VAT-UE, nie jest też obowiązany do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to wydana interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie