Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 6 października 2022 r.)

Czy dokumenty otrzymane od Partnerów Handlowych w formie mailowej w formacie plików PDF potwierdzonych i podpisanych przez tychże Partnerów Handlowych z użyciem podpisu elektronicznego, w tym dokumenty dostawy, specyfikacje ładunku, dokumenty WZ zawierające listę wywiezionych/dostarczonych towarów, itp. będą stanowiły wystarczające dokumenty potwierdzające wywóz towarów na terytorium innego kraju członkowskiego  i w konsekwencji będą uprawniać Spółkę do zastosowania stawki podatku od towarów  i usług w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych przez Spółkę na rzecz tychże Partnerów Handlowych, w tym również w przypadku, o którym mowa w art. 42 ust. 12 i 12a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 6 października 2022 r.)

Spółka jest producentem okien i drzwi, które produkuje na indywidualne zamówienia odbiorców krajowych jak i zagranicznych.

Sprzedaż dokonywana jest poprzez sieć salonów sprzedaży za pośrednictwem Partnerów Handlowych (PH) nie będących pracownikami Spółki. PH nawiązuje kontakt z odbiorcą ostatecznym towaru – z reguły osobami fizycznymi budującymi swoje domy, następnie składa do Spółki zamówienie na zrealizowanie (produkcję) okien lub drzwi o konkretnych, indywidualnych parametrach. Spółka po zrealizowaniu zlecenia (wyprodukowaniu okien) dowozi towar (o ile PH nie posiada miejsca magazynowego na jego składowanie lub, gdy towar ma wymiary bądź wagę, która uniemożliwia bądź znacznie utrudnia jego przeładunek) do docelowej lokalizacji, tj. miejsca gdzie będą one zamontowane, czyli do ostatecznego odbiorcy indywidualnego. Z reguły jest to miejsce budowy domu, do którego okna zostały w Spółce zamówione.

Dotychczas Spółka dostarczała swoje wyroby do odbiorców z wykorzystaniem głównie transportu własnego. Kierowcy będący pracownikami Spółki w momencie wyjazdu otrzymywali komplet dokumentów – w tym CMR, potwierdzenie odbioru i specyfikację dostawy. Dokumenty kierowca przekazywał odbiorcy (nabywcy) wyrobu/towaru celem potwierdzenia dostarczenia towaru. Odbiorca – Partner Handlowy, składając na otrzymanych dokumentach swój podpis potwierdzał otrzymanie zamówionego towaru. Następnie kierowcy, po powrocie do siedziby Spółki przekazywali podpisane dokumenty do wyznaczonej osoby. Dokumenty te w kolejnym etapie były rozdystrybuowane pomiędzy pracowników Spółki zajmującymi się ich dalszą obróbką.

Dokumenty potwierdzające dostarczenie wyrobów do kontrahentów z terenu Unii Europejskiej które trafiały do Działu Księgowości były podstawą do zastosowania stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych.

W przypadkach, gdy dokumenty potwierdzające dostawę były niekompletne, pracownicy Działu Eksportu przesyłali do kontrahentów – Partnerów Handlowych, dokumenty  w formie mailowej z prośbą o ich wydrukowanie, podpisanie i odesłanie do siedziby Spółki.

Od kilku miesięcy Spółka zrezygnowała z korzystania z transportu własnego i obecnie odbywa się on poprzez zewnętrzną firmę spedycyjną. Część wyrobów/towarów wyjeżdża ze Spółki bezpośrednio z siedziby Spółki do odbiorcy, a część jedzie z siedziby Spółki do magazynu firmy transportowej i tam po zgromadzeniu pełnego ładunku lub skompletowaniu pełnego zlecenia, przewożona jest do odbiorców.

W efekcie w związku z korzystaniem z transportu zewnętrznego i zmienionym obiegiem dokumentów, bezpośrednio po zrealizowaniu dostawy do Spółki nie trafiają wszystkie wymagane do zastosowania stawki 0% dokumenty potwierdzające tą dostawę.

By móc zastosować stawkę 0% przy zrealizowanych, ale nie potwierdzonych dokumentami dostawach wewnątrzwspólnotowych – wywózkach towaru poza teren Polski, pracownicy Działu Eksportu wysyłają do kontrahentów/odbiorców (PH) w formie mailowej brakujące – niepodpisane dokumenty z prośbą o ich wydrukowanie, podpisanie i odesłanie do siedziby Spółki.

Otrzymanie potwierdzenia dostawy – wywiezienia towaru poza granicę Polski  – warunkuje czy Spółka ma możliwość zastosowania stawki podatkowej 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych. W razie braku potwierdzeń dostaw Spółka stosuje stawkę jak dla dostaw krajowych, tj. 23%.

Mając na uwadze powyższe, jak również przepisy ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a także art. 42 ust. 1 pkt 2, art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 pkt 4 tejże ustawy, w opinii Spółki dokumenty sporządzone w sposób wskazany w opisie zdarzenia przyszłego, tj. podpisane przez kontrahenta Spółki podpisem elektronicznym, a nie własnoręcznie, również będą upoważniać Wnioskodawcę do stosowania stawki  w wysokości 0% zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. (oczywiście przy spełnieniu wszystkich pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy  z 11 marca 2004 r.).

Innymi słowy – posiadanie dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz  art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy z 11 marca 2004 r. podpisanych przez kontrahentów Spółki podpisem elektronicznym nie pozbawi Spółki prawa do stosowania stawki 0% do dokonanych na rzecz tychże podmiotów wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Zdaniem Spółki przepisy ustawy z 11 marca 2004 r. nie wskazują, aby dokumenty,  o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy, musiały być podpisane własnoręcznie, zatem możliwe jest również podpisanie tych dokumentów z zastosowaniem podpisu elektronicznego i fakt użycia takiego właśnie podpisu elektronicznego nie będzie pozbawiał Spółki prawa do stosowania stawki 0% do dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. W opinii Spółki tego typu dokumenty  i w takiej formie będą stanowiły dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i będą uprawniać Spółkę do stosowania stawki w wysokości 0% do dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwaną dalej „ustawą”:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka jest producentem okien i drzwi, które produkuje na indywidualne zamówienia odbiorców krajowych jak i zagranicznych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

Sprzedaż dokonywana jest poprzez sieć salonów sprzedaży za pośrednictwem Partnerów Handlowych (PH) nie będących pracownikami Spółki.

Spółka dokonuje dostaw swoich wyrobów i towarów na rzecz Partnerów Handlowych. Faktura sprzedaży oraz dokumenty dostawy wystawiane są na rzecz Partnerów Handlowych.

Nabywca towarów będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

PH nawiązuje kontakt z odbiorcą ostatecznym towaru – z reguły osobami fizycznymi budującymi swoje domy, następnie składa do Spółki zamówienie na zrealizowanie (produkcję) okien lub drzwi o konkretnych, indywidualnych parametrach. Spółka po zrealizowaniu zlecenia (wyprodukowaniu okien) dowozi towar (o ile PH nie posiada miejsca magazynowego na jego składowanie lub gdy towar ma wymiary bądź wagę, która uniemożliwia bądź znacznie utrudnia jego przeładunek) do docelowej lokalizacji tj. miejsca gdzie będą one zamontowane, czyli do ostatecznego odbiorcy indywidualnego. Z reguły jest to miejsce budowy domu do którego okna zostały w Spółce zamówione.

Dotychczas Spółka dostarczała swoje wyroby do odbiorców z wykorzystaniem głównie transportu własnego.

Od kilku miesięcy Spółka zrezygnowała z korzystania z transportu własnego i obecnie odbywa się on poprzez zewnętrzną firmę spedycyjną. Część wyrobów/towarów wyjeżdża ze Spółki bezpośrednio z siedziby Spółki do odbiorcy, a część jedzie z siedziby Spółki do magazynu firmy transportowej i tam po zgromadzeniu pełnego ładunku lub skompletowaniu pełnego zlecenia, przewożona jest do odbiorców.

W efekcie w związku z korzystaniem z transportu zewnętrznego i zmienionym obiegiem dokumentów, bezpośrednio po zrealizowaniu dostawy do Spółki nie trafiają wszystkie wymagane do zastosowania stawki 0% dokumenty potwierdzające tą dostawę.

By móc zastosować stawkę 0% przy zrealizowanych, ale nie potwierdzonych dokumentami dostawach wewnątrzwspólnotowych – wywózkach towaru poza teren Polski, pracownicy Działu Eksportu wysyłają do kontrahentów/odbiorców (PH) w formie mailowej brakujące  – niepodpisane dokumenty z prośbą o ich wydrukowanie, podpisanie i odesłanie do siedziby Spółki.

Otrzymanie potwierdzenia dostawy – wywiezienia towaru poza granicę Polski – warunkuje czy Spółka ma możliwość zastosowania stawki podatkowej 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych. W razie braku potwierdzeń dostaw Spółka stosuje stawkę jak dla dostaw krajowych, tj. 23%.

W wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy nastąpi wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, głównie wywóz do Włoch, Francji i Niemiec.

Z posiadanych przez Spółkę dokumentów będzie wynikać, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jednym z dokumentów, który Spółka posiada jest dokument transportowy CMR. Transport wyrobów i towarów odbywa się poprzez zewnętrzną firmę spedycyjną, która zawozi produkt do Partnerów Handlowych oraz do ostatecznego odbiorcy ­­–­ na plac budowy.

Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, Spółka będzie posiadała w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Jeśli Spółka nie będzie posiadała w ustawowym terminie wystarczających dowodów potwierdzających dostawę, a także potwierdzenia że towar został wywieziony z terytorium kraju, wówczas sprzedaż taka zostanie wykazana jako sprzedaż krajowa ze stawką VAT 23%.

W momencie gdy Spółka otrzyma brakujące potwierdzenia dostaw i wywozu towaru  z terytorium kraju, wówczas zostanie sporządzona korekta wcześniejszej deklaracji oraz informacji podsumowującej VAT-UE i taka potwierdzona sprzedaż zostanie wykazana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wnioskodawca wypełni obowiązek w zakresie terminowego złożenia informacji podsumowującej, zawierającej prawidłowe dane dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy dokumenty otrzymane od Partnerów Handlowych w formie mailowej w formacie plików PDF potwierdzonych i podpisanych przez tychże Partnerów Handlowych z użyciem podpisu elektronicznego, w tym dokumenty dostawy, specyfikacje ładunku, dokumenty WZ zawierające listę wywiezionych/dostarczonych towarów, itp. będą stanowiły wystarczające dokumenty potwierdzające wywóz towarów na terytorium innego kraju członkowskiego i w konsekwencji będą uprawniać Spółkę do zastosowania stawki podatku od towarów  i usług w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych przez Spółkę na rzecz tychże Partnerów Handlowych, w tym również w przypadku, o którym mowa w art. 42 ust. 12 i 12a ustawy.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L  Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki o których mowa w ww. przepisach muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego  z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił,  że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42  ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami  w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42  ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Stosownie do art. 42 ust. 12 ustawy:

Przepis art. 42 ust. 12 ustawy odnosi się do jednego z warunków zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. Warunek ten dotyczy jedynie udokumentowania wywozu z kraju towarów będących przedmiotem dostawy i dostarczenia ich na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Przepis art. 42 ust. 12 ustawy reguluje sytuację, gdy powyższy warunek nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak stanowi art. 42 ust. 12a ustawy:

W analizowanej sprawie, Wnioskodawca otrzyma od Partnerów Handlowych w formie mailowej w formacie PDF potwierdzone i podpisane z użyciem podpisu elektronicznego dokumenty dostawy, specyfikacje ładunku, dokumenty WZ zawierające listę wywiezionych/dostarczonych towarów itp. Z posiadanych przez Spółkę dokumentów będzie wynikać, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

W rozumieniu powyższych przepisów w analizowanej sprawie Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% tylko w sytuacji gdy nastąpi wywóz towarów na terytorium Unii Europejskiej i na moment składania deklaracji podatkowej Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty potwierdzające tę czynność.

Jak wskazał Wnioskodawca, jeśli Spółka nie będzie posiadała w ustawowym terminie wystarczających dowodów potwierdzających dostawę, a także potwierdzenia, że towar został wywieziony z terytorium kraju, wówczas sprzedaż taka zostanie wykazana jako sprzedaż krajowa. W momencie gdy Spółka otrzyma brakujące potwierdzenia dostawy  i wywozu towaru z terytorium kraju, wówczas zostanie sporządzona korekta wcześniejszej deklaracji oraz informacji podsumowującej VAT-UE i taka potwierdzona sprzedaż zostanie wykazana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że opisane wyżej dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,  a w konsekwencji będą upoważniały Wnioskodawcę (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W świetle powyższych uwag – Wnioskodawcy będzie przysłigiwało prawo do uwzględnienia dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w okresie rozliczeniowym, w którym zrealizowano dostawę, oraz do korekty okresu rozliczeniowego,  w którym przedmiotową sprzedaż wykazano jako dostawę krajową.

Podsumowując, należy uznać, że dokumenty otrzymane w formie mailowej w formacie plików PDF potwierdzonych i podpisanych z użyciem podpisu elektronicznego, w tym dokumenty dostawy, specyfikacje ładunku, dokumenty WZ zawierające listę wywiezionych/dostarczonych towarów, itp. będą stanowiły wystarczające dokumenty potwierdzające wywóz towarów na terytorium innego kraju członkowskiego  i w konsekwencji będą uprawniać Spółkę do zastosowania stawki podatku od towarów  i usług w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych przez Spółkę, w tym również w przypadku, o którym mowa w art. 42 ust. 12 i 12a ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. 

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje/będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie  z opisem zdarzenia przeszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.  W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się  Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo  o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy  z  29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).