Brak podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży Nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 15 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży Nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 listopada 2022 r. (wpływ 29 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie przedstawiony w piśmie z 28 listopada 2022 r.)

20 sierpnia 2009 r. rozpoczął Pan wykonywanie działalności gospodarczej pod firmą „B”. Siedziba przedsiębiorstwa znajduje się pod adresem: (…). Główny profil Pana działalności to usługi ogólnobudowlane.

Od 22 grudnia 2016 r. jest Pan jedynym właścicielem nieruchomości gruntowej, obecnie zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, znajdującej się pod adresem: (…), dla której urządzona jest księga wieczysta o numerze (…), prowadzona przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych. Wspomniany budynek mieszkalny jednorodzinny to nowo wybudowany dom (zakończenie prac budowlanych 15 marca 2020 r.), który służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych Pana rodzinie (żona oraz trójka dzieci), nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

3 lutego 2022 r. ogłoszono Pana upadłość jako prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą „B” oraz wyznaczono syndyka masy upadłości (...). Z tym dniem cały majątek Upadłego stał się masą upadłości, a zarząd nad nim przejął syndyk.

Zgodnie z art. 308 ust. 1 Prawa Upadłościowego, syndyk dokonuje likwidacji majątku upadłego. W związku z tym syndyk podejmuje czynności celem organizacji przetargu na sprzedaż składnika masy upadłości w postaci prawa własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem jednorodzinnym znajdującym się w (…).

Doprecyzowanie opisu sprawy

W odpowiedzi na prośbę organu aby: „Doprecyzował Pan opis sprawy w zakresie podatku od towarów i usług o następujące informacje:

1)wskazał Pan numer ewidencyjny działki będącej przedmiotem planowanej sprzedaży;

2)w jaki dokładnie sposób wykorzystywał/wykorzystuje/będzie Pan wykorzystywał Nieruchomość mającą być przedmiotem sprzedaży, od momentu nabycia do momentu sprzedaży?

3)czy ww. Nieruchomość była/jest/będzie przedmiotem najmu, dzierżawy itp.? Jeśli tak, to prosimy wskazać okres, w którym Nieruchomość była oddana w najem lub dzierżawę oraz czy były to czynności odpłatne?

4)czy ogłaszał Pan, ogłasza lub będzie ogłaszać sprzedaż wskazanej Nieruchomości w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu bądź podejmował/podejmuje/będzie podejmować inne działania marketingowe w stosunku do nieruchomości? Jeżeli tak, to prosimy wskazać jakie.”

wskazał Pan:

1)„nr ewidencyjny działki – 1;

2)od momentu nabycia do momentu sprzedaży, Nieruchomość jest wykorzystywana jako miejsce zamieszkania/zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych/codziennej egzystencji Upadłego oraz jego rodziny;

3)Nieruchomość nie jest i nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, itp.;

4)tak, sprzedaż wskazanej Nieruchomości będzie ogłaszana w środkach masowego przekazu, a to na ogłoszeniowych portalach internetowych – brak wykroczenia poza zwykłe formy ogłoszenia”.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 28 listopada 2022 r.)

Czy transakcja zbycia Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca w stosunku do tej dostawy będzie występować w charakterze podatnika podatku VAT?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 28 listopada 2022 r.)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż transakcja zbycia Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a co za tym idzie, Wnioskodawca nie będzie, w stosunku do tej dostawy występować w charakterze podatnika podatku VAT.

Odpłatne zbycie budynku przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą może być obciążone podatkiem od towarów i usług, jedynie w sytuacji, gdy sprzedawca występuje w przedmiotowej sprawie jako podatnik.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnik to podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą, lecz niekoniecznie wszystkie czynności, które wykonuje podlegają opodatkowaniu.

Przyjmuje się, iż działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny.

Podatnik w podatku od towarów i usług zazwyczaj (nie zawsze) podlega obowiązkowi podatkowemu, jednakże nie jest to warunek konieczny, dla zachowania jego statusu.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie i doktrynie, aby transakcja podlegała opodatkowaniu VAT podatnik musi działać w takim charakterze, natomiast podatnik dokonujący transakcji prywatnie nie działa w charakterze podatnika VAT i taka transakcja nie podlega VAT (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 16 października 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 540/18).

Co do zasady wyklucza się z grona podatników VAT osoby fizyczne, gdy sprzedają one nieruchomości stanowiące część ich majątku osobistego pod warunkiem, że nieruchomości te nie zostały nabyte w celu ich odsprzedaży i nie były wykorzystywane w związku z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą.

Upadły nie zakupił nieruchomości gruntowej i nie wybudował domu, z zamiarem odsprzedaży. Nieruchomość miała służyć tylko i wyłącznie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych jego rodziny.

Nieruchomość nie służyła również nigdy jako siedziba działalności gospodarczej upadłego. Sprzedaż nieruchomości nie ma związku z prowadzoną przez upadłego działalnością gospodarczą.

Należy wskazać, że podmiot jest podatnikiem podatku VAT tylko w odniesieniu do czynności opodatkowanych, które wykonuje w ramach działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności (dostawa towarów czy świadczenie usług) niemających miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, wobec czego nie podlega opodatkowaniu.

Opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Tutaj trzeba zaznaczyć, że oba te warunki muszą być spełnione jednocześnie.

Odnosząc się do kwestii zamiaru ogłoszenia sprzedaży w środkach masowego przekazu, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż ogłoszenie o sprzedaży nieruchomości zamieszczone na kilku stronach internetowych dedykowanych takiego typu ogłoszeniom, nie stanowi wyjątkowej, niestandardowej praktyki w prywatnym obrocie nieruchomościami. Nie jest to czynność profesjonalna. Ponadto Upadły, w swojej działalności gospodarczej, nigdy nie zajmował się obrotem nieruchomościami.

Podobnie twierdzi w wyroku z 17 marca 2017 r., I FSK 1643/15 Naczelny Sąd Administracyjny: przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną [np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze]. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności (por. wyroki NSA z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 239/12; z 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 621/13, z 9 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 811/13).

Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż dokonywana przez syndyka, w imieniu Upadłego, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca nie będzie, w stosunku do tej dostawy, występować w charakterze podatnika podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości zabudowanej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), zwana dalej Dyrektywą 2006/112/WE:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do faktycznego opodatkowania danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot występuje w charakterze podatnika podatku VAT, należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki, w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama w sobie nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie zatem, że sprzedając nieruchomość dana osoba fizyczna działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy) czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy także wskazać, że stosownie do przepisu art. 51 ust. 1 pkt 6 ustawy z 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 1520 ze zm.):

Zgodnie z art. 157 ust. 1 ww. ustawy Prawo upadłościowe:

Jak stanowi art. 160 ust. 1 ww. ustawy Prawo upadłościowe:

W świetle cytowanych przepisów, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego to stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych. We wszelkich postępowaniach, stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły – to on jest podmiotem praw i obowiązków, natomiast syndykowi przysługuje legitymacja formalna do występowania w tych postępowaniach; jest on stroną w znaczeniu formalnym. W zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika ze wszystkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami. W świetle powyższego, syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację wszystkich obowiązków podatnika i płatnika przez upadłego.

Jak wynika z powyższego, okoliczność, że podmiot, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, zostaje postawiony w stan upadłości, nie powoduje, że traci on automatycznie status czynnego podatnika podatku VAT, o ile wykonywane są przez ten podmiot lub w jego imieniu np. przez syndyka, czynności podlegające zakresowi podatku od towarów i usług. Zatem obowiązki podatnika nałożone m.in. przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie ustają w chwili ogłoszenia upadłości, a syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika.

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:

Zatem syndyk działając w zastępstwie zobowiązany jest do wykonywania obowiązków podatkowych, ciążących na podmiocie będącym w upadłości likwidacyjnej. Tym samym sprzedaż jakiegokolwiek towaru jako składnika majątkowego masy upadłości, dokonywana przez syndyka masy upadłości w ramach procesu upadłościowego, bądź wykonanie jakiejkolwiek usługi przez syndyka w ramach tego procesu, stanowi odpowiednio dostawę towaru albo świadczenie usług.

Przy czym wskazać należy, że upadły traci jedynie prawo zarządu oraz możliwość korzystania i rozporządzania mieniem wchodzącym w skład masy upadłości, nie przestaje jednak być podmiotem praw i obowiązków składających się na ten majątek. Tak więc decydującym dla oceny skutków podatkowych czynności syndyka w tym zakresie jest analiza okoliczności faktycznych towarzyszących działalności upadłego, a nie syndyka, bowiem syndyk masy upadłości dokonując zbycia towarów upadłego działa w imieniu własnym, jednakże na rachunek upadłego.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan jedynym właścicielem nieruchomości gruntowej, obecnie zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Budynek mieszkalny jednorodzinny to nowo wybudowany dom, który służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych Pana rodzinie (żona oraz trójka dzieci), nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

3 lutego 2022 r. ogłoszono Pana upadłość jako prowadzącego działalność gospodarczą oraz wyznaczono syndyka masy upadłości. Z tym dniem cały majątek Upadłego stał się masą upadłości, a zarząd nad nim przejął syndyk.

Od momentu nabycia do momentu sprzedaży, Nieruchomość jest wykorzystywana jako miejsce zamieszkania/zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych/codziennej egzystencji Upadłego oraz Jego rodziny.

Nieruchomość nie jest i nie była przedmiotem najmu, dzierżawy itp.

Sprzedaż wskazanej Nieruchomości będzie ogłaszana w środkach masowego przekazu, a to na ogłoszeniowych portalach internetowych – brak wykroczenia poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy transakcja zbycia Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca w stosunku do tej dostawy będzie występować w charakterze podatnika podatku VAT.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpią okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia Nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). W przedmiotowej sprawie nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które przesądzają, że sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że przy sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca w stosunku do transakcji zbycia Nieruchomości nie będzie występować w charakterze podatnika podatku VAT, a dostawa ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna rozstrzyga w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).