Wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy czynności wniesienia Przedsiębiorstwa w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki komandytowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 19 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy czynności wniesienia Przedsiębiorstwa w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki komandytowej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich osiągania. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą „X” z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym, stosownie do przepisów Ustawy o PIT, jako podatnik podatku dochodowego rozpoznaje Pan przychody i koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej stosownie do uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów.

Działalność gospodarcza prowadzona jest w zakresie zakupu i odsprzedaży nieruchomości, w tym lokali usługowych i mieszkaniowych oraz najmie tychże nieruchomości.

W ramach prowadzonej działalności posiada Pan kilka nieruchomości lokalowych stanowiących podstawę prowadzonej działalności obrotu nieruchomościami, w tym 3 lokale niemieszkalne oraz 6 mieszkalnych, położone w (...) i (...).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje Pan zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, na który składają się w szczególności:

‒oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo;

‒nieruchomości wykorzystywane w działalności gospodarczej;

‒własność ruchomości, w tym środków trwałych i zapasów;

‒wierzytelności;

‒zobowiązania funkcjonalne;

‒środki pieniężne;

‒tajemnice przedsiębiorstwa;

‒księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej; 

(zwany dalej łącznie jako: Przedsiębiorstwo).

Przedsiębiorstwo nie zatrudnia pracowników. Jest Pan jedyną osobą fizyczną wykonującą czynności na rzecz i w ramach Przedsiębiorstwa, z wyłączeniem zewnętrznego biura rachunkowego.

Planuje Pan wniesienie Przedsiębiorstwa w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej (dalej: Spółka komandytowa), w której posiadać będzie Pan status komplementariusza.

Zgodnie z Pana założeniami biznesowymi przedmiotem wkładu do Spółki komandytowej będzie całość Przedsiębiorstwa.

Należy mieć bowiem na uwadze, że w wyniku aportu na Spółkę komandytową nie przejdą prawa i obowiązki publicznoprawne (w szczególności podatkowe), ze względu na fakt, że zgodnie z Ordynacją podatkową aport przedsiębiorstwa ze spółki osobowej do innej spółki osobowej nie wiąże się z sukcesją podatkową.

Pragnie Pan jednak podkreślić, że na moment składania niniejszego wniosku realizacja procesu jest na etapie przygotowawczym.

Planuje Pan dokonać aportu z początkiem przyszłego roku kalendarzowego. Brana pod uwagę data to 1 lutego 2023 r.

Spółka, do której wniesiony zostanie aport, przyjmie dla celów podatkowych składniki majątku wchodzące w skład aportu w wartości wynikającej z Pana ksiąg podatkowych.

Spółka, do której zostanie wniesiony aport będzie nowo zawiązaną spółką, która będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich otrzymywania.

Na dzień dokonania aportu będzie istniała faktyczna możliwość nieprzerwanego kontynuowania działalności prowadzonej przez Pana wyłącznie w oparciu o składniki będące przedmiotem opisanej transakcji. Powodem dla opisywanego przedsięwzięcia jest usystematyzowanie i rozwój istniejącej działalności gospodarczej. Wzmocnienie pozycji i wizerunku prowadzonej działalności względem potencjalnych klientów oraz umożliwienie otwarcia dotychczasowej działalności na potencjalnych inwestorów strategicznych.

Przedmiotem transakcji (składniki), poza nieruchomościami, będą księgi rachunkowe, baza danych zgromadzona w okresie prowadzonej działalności oraz sprzęt komputerowy. Charakter prowadzonej działalności nie wymaga posiadania rozbudowanej listy składników majątkowych.

Na bazie nabytych w drodze aportu składników majątku, spółka, do której wniesiony zostanie aport będzie kontynuowała działalność gospodarczą tożsamą z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą a zarazem będzie dążyć do rozwoju, rozbudowy i poszerzenia spektrum prowadzonej dotychczas działalności poprzez oferowanie innych usług związanych z nieruchomościami.

Nie będzie Pan musiał angażować innych składników majątkowych, które nie stanowią przedmiotu transakcji ani nie będzie Pan musiał podejmować dodatkowych działań faktycznych, w tym zawierania umów, z wyłączeniem koniecznych cesji umów niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabyte składniki.

W oparciu wyłącznie o przedmiot aportu możliwe będzie samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej przez Spółkę komandytową bez konieczności angażowania innych składników i bez podejmowania dodatkowych działań faktycznych.

Spółka komandytowa w oparciu wyłącznie o nabyty majątek ma zamiar i będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania działalności gospodarczej w takim samym zakresie jak Pan dotychczas, przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji.

Pytanie oznaczone we wniosku nr 2

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym planowany aport przedsiębiorstwa jednoosobowej działalności gospodarczej do Spółki komandytowej stanowić będzie wniesienie w formie wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, a tym samym będzie podlegać wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego aport Przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej będzie stanowić wniesienie w formie wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, a tym samym będzie podlegać wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Uzasadnienie Pana stanowiska

Art. 55(1) kodeksu cywilnego definiuje przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności:

‒oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

‒własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

‒prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

‒wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

‒koncesje, licencje i zezwolenia;

‒patenty i inne prawa własności przemysłowej;

‒majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

‒tajemnice przedsiębiorstwa;

‒księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy wskazać, iż zgodnie ze stanowiskiem doktryny z punktu widzenia problematyki opodatkowania wkładu niepieniężnego istotne jest pojęcie przedsiębiorstwa jako przedmiotu czynności cywilnoprawnej. Zgodnie z art. 55(2) k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynność prawnych albo z przepisów szczególnych. Oznacza to, że w skład przedsiębiorstwa jako przedmiotu czynności cywilnoprawnej wchodzą wszystkie jego składniki, które nie zostały przez strony tej czynność wyłączone.

W tym kontekście należy wskazać na wyrok SN z 17 października 2000 r. (sygn. akt I CKN 850/98), w którym stwierdzono, że „zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo”. Z wyroku tego wynika, że strony mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa, czyli wymagane jest minimum składników majątkowych, które pozwolą na prowadzenie działalności gospodarczej przez nabywcę w takim zakresie, jak zbywca (H. Litwińczuk, Opodatkowanie spółek, red. H. Litwińczuk, Warszawa 2016).

W wyroku z 22 stycznia 2016 r. sygn. akt II FSK 2642/13, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że „Podobnie inne zmiany dotyczące własności przedsiębiorstwa, same w sobie nie powodują ustania jego bytu. Zespół materialnych i niematerialnych składników majątkowych tak długo będzie mógł być uznawany za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c., jak długo współwłaściciele nie podejmą w stosunku do niego działań skutkujących utratą przez ten zespół potencjalnej możliwości jego wykorzystywania do prowadzenia działalność gospodarczej.”

Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 września 2017 r. sygn. akt II FSK 2095/15 stwierdził, że „NSA w składzie rozpoznającym sprawę niniejszą podziela stanowisko sądu pierwszej instancji, że o statusie przedsiębiorstwa decydują względy organizacyjne, funkcjonale i celowościowe. Aby mówić o wniesieniu aportu w postaci przedsiębiorstwa, musi zostać dokonane przeniesienie składników niezbędnych do realizacji jego zadań. Należy zgodzić się z tezą zawartą w wyroku NSA z 8 marca 2016 r. w sprawie sygn. akt II FSK 3246/13, że okolicznością determinującą możliwość uznania określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo, jest takie ich zorganizowanie, aby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalność gospodarczej”.

Biorąc pod uwagę powyższe, podstawowym wymogiem jest więc to, aby przedsiębiorstwo stanowiło zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych. Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiącymi przedsiębiorstwo powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza. Ponadto, przedsiębiorstwo musi stanowić funkcjonalną całość oraz obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działalność gospodarczej.

Z treści powołanych przepisów, a także stanowiska doktryny oraz sądów administracyjnych wynika, że przedsiębiorstwo tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest pozostawanie własnością jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że przedsiębiorstwo nie jest sumą poszczególnych składników, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo obejmuje więc z mocy prawa wszelkie składniki materialne, jak i niematerialne wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej (m.in. majątek obrotowy, środki trwałe, wartość niematerialne i prawne, prawa wynikające z zawartych w ramach przedsiębiorstwa umów), chyba że strony czynność prawnej postanowią odmiennie.

W związku z powyższym, strony transakcji dysponują swobodą w zakresie określenia, które składniki przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynność prawnej, a które z jej zakresu wyłączyć. W doktrynie również przyjmuje się, że przepis art. 55(2) k.c. zezwala stronie dokonującej czynność prawnej (stronom umowy), na wyłączenie określonego składnika przedsiębiorstwa, a jak zauważył Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 8 stycznia 1997 r. sygn. akt I ACr 527/96 „Wyłączenie z przekazania poszczególnych składników jego mienia nie oznacza, że czynność prawna nie obejmuje zbycia przedsiębiorstwa (art. 55(2) k.c.)”.

Tak więc, dla przeniesienia przedsiębiorstwa w rozumieniu przedmiotowo-funkcjonalnym konieczne jest zbycie podstawowych składników tego przedsiębiorstwa oraz stworzenie nabywcy możliwości dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa za pomocą tych składników wraz z pozbawieniem zbywcy przedsiębiorstwa takiej możliwości. Przyjmuje się więc, że decydujące znaczenie ma tu nie ilość i wartość objętych zbyciem składników, lecz ich znaczenie funkcjonalne dla tożsamości i zdolności do dalszego działania przedsiębiorstwa.

O tym, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia z aportem przedsiębiorstwa, decydują zatem okoliczność faktyczne. W analizowanej sytuacji trzeba zatem rozważyć, czy wnoszone aportem składniki majątkowe mogą stanowić i łącznie współtworzyć niezależnie działające przedsiębiorstwo.

Pana zdaniem, w sytuacji gdy podstawowy substrat działalność gospodarczej, w tym kluczowe aktywa, są przenoszone do Spółki komandytowej, nie ma przeciwskazań, by tak określony w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników uznać za przedsiębiorstwo.

W Pana opinii, należy przyjąć, że wnoszone Przedsiębiorstwo jest przedsiębiorstwem, o którym mowa w art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, a tym samym transakcja wniesienia Przedsiębiorstwa objęta jest wyłączeniem z opodatkowania podatkiem VAT.

Pana stanowisko w zakresie kwalifikacji podatkowej przedmiotu aportu znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w podobnych stanach faktycznych m.in. jak poniżej:

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 września 2020 r. sygn. 0114-KDIP4-3.4012.369.2020.1 DS,

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 grudnia 2019 r. sygn 0115-KDIT1-2.4012.477.2019.3.DM,

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 listopada 2018 r. sygn. 0114-KDIP1-3.4012.556.2018.1.JF,

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 czerwca 2018 r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.317.2018 1.AD,

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 grudnia 2017 r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.760.2017.2.PS,

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 kwietnia 2017 r. sygn. 2461-IBPP1.4512.10.2017.2.AW,

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 2 grudnia 2016 r. sygn. 0461-ITPP2.4512.724.2016.1 AGW,

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 kwietnia 2015 r. sygn. ILPP1/4512-1-95/15-4/AS,

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 marca 2015 r. sygn. IPPP1/4512-231/15-2/EK,

‒interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 10 maja 2021 r. sygn. 0112-KDIL2-2.4011.142.2021.2 MM.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepis art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Jednocześnie, stosownie do art. 55² Kodeksu cywilnego:

Jak wynika z powyższych przepisów, przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, aby można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W wyroku C-497/01 (w sprawie Zita Modes) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) stwierdził, iż „pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Ponadto TSUE stwierdził, iż fakt, że VI Dyrektywa nie zawiera definicji pojęcia przedsiębiorstwa lub jego części, nie oznacza, że państwa członkowskie mają swobodę jego interpretacji. Pojęcia w niej używane powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny od innych przepisów, z wyjątkiem sytuacji, gdy sama Dyrektywa daje państwom członkowskim jasną dyspozycję do zdefiniowania pojęcia w krajowej legislacji. TSUE wskazał też, iż nabywca musi jednak posiadać zamiar kontynuowania działalności gospodarczej przejmowanego przedsiębiorstwa lub jego części, nie zaś jedynie natychmiast likwidować daną działalność i sprzedać przejęte mienie.

Na tę ostatnią okoliczność, czyli przydatność zespołu składników do prowadzenia (kontynuowania) działalności przez nabywcę, zwrócił uwagę TSUE w wyroku C-408/98 (Abbey National Plc), podzielając opinię Rzecznika Generalnego z 13 kwietnia 2000 r., który stwierdził, iż „rozwiązanie przyjęte w Zjednoczonym Królestwie wydaje się rozsądne: gdy aktywa stanowiące część przedsiębiorstwa zdolną do odrębnego funkcjonowania są zbywane w taki sposób, że sprzedana część kontynuuje swoją działalność, ma zastosowanie opcja, z której Zjednoczone Królestwo skorzystało na mocy art. 5(8) VI Dyrektywy i uznaje się, że nie nastąpiła dostawa towarów”.

Zatem, zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, należy również uwzględnić:

1.zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2.faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności wyłącznie w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo.

Jak już wyżej wskazano, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Pana wątpliwości dotyczą wskazania, czy czynność wniesienia prowadzonego przez Pana Przedsiębiorstwa w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki komandytowej podlegać będzie wyłączeniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, że wniesienie aportu nie zostało wyłączone spod zakresu regulacji tej ustawy i tym samym czynność ta powinna być traktowana jak każda inna dostawa towarów i co do zasady, opodatkowana podatkiem VAT. Wyjątkiem od powyższego będzie wniesienie aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa, gdyż zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się, m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie zakupu i sprzedaży nieruchomości oraz ich najmu. Obecnie zamierza Pan wnieść aportem do Spółki komandytowej (w której Pan będzie komplementariuszem) całe prowadzone przez siebie Przedsiębiorstwo, w którego skład wchodzą nieruchomości, księgi rachunkowe, baza danych zgromadzona w okresie prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej oraz sprzęt komputerowy. Spółka komandytowa w oparciu o nabyty majątek ma zamiar i będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania działalności gospodarczej w zakresie, w jakim Pan prowadzi działalność gospodarczą, wyłącznie o przedmiot aportu bez konieczności angażowania innych składników i bez podejmowania dodatkowych działań. Pan również nie będzie musiał dokonywać czynności w celu dokonania transakcji poza cesją umów, które są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabyte składniki aportu. 

Z powołanych na wstępie przepisów wynika, że jeżeli zostaną spełnione warunki określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, dotyczące definicji przedsiębiorstwa, to zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, aport przedsiębiorstwa, będzie czynnością, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc przywołane powyżej przepisy prawa do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie aport całości składników wchodzących w skład prowadzonego przez Pana Przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej, stanowić będzie zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Nabywca przy pomocy tych składników będzie kontynuował prowadzoną przez Pana działalność. Tym samym czynność wniesienia Przedsiębiorstwa w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki komandytowej będzie wyłączona spod działania ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej Pana przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w Pana opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informujemy, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2651 ze zm.).