Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy powstania obowiązku podatkowego z tytułu dodatkowych prac budowlanych oraz sposobu udokumentowania wzrostu wynagrodzenia. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka jest przedsiębiorcą realizującym roboty budowlane.

1 marca 2022 r. ogłoszone zostało postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzonego w trybie podstawowym, na podstawie art. 275 pkt 1 ustawy Prawo zamówień publicznych, które to zamówienie polegało na przebudowie odcinka ulicy w mieście (...).

11 kwietnia 2022 r. Spółka zawarła umowę z Zamawiającym, po rozstrzygnięciu postępowania o udzielenie zamówienia. Wynagrodzenie, zgodnie z zawartą przez Strony umową, określono na kwotę 849.706,14 złotych brutto. Zgodnie z treścią postanowień umowy przewidziano możliwość dokonania w niej zmian, w zakresie wynagrodzenia, w przypadku konieczności wykonania robót dodatkowych, nieujętych w zamówieniu.

W trakcie realizacji umowy zaszły okoliczności wpływające na termin i koszt wykonania umówionych robót, o czym poinformowano Zamawiającego. W informacji przesłanej do Zamawiającego wskazano na przekroczenie terminu na uzgodnienie projektu architektoniczno-budowlanego układu drogowego, przekazania uwag do tego projektu, wykraczających poza opis przedmiotu zamówienia, a także na konieczność przeprowadzenia robót dodatkowych w postaci zaprojektowania i wysokościowej przebudowy gazociągu niskiego ciśnienia.

19 września 2022 r. Spółka zawarła umowę podwykonawczą, której przedmiotem było m.in. wykonanie robót budowlanych w postaci przebudowy gazociągu, które stały się konieczne do wykonania w ramach robót dodatkowych. Część wynagrodzenia przypadająca na wykonanie tychże robót wynosiła 164.227,10 złotych netto, co stanowi 201.999,33 złotych brutto. Umowa ta została, zgodnie z obowiązkami wobec Zamawiającego, wpierw przekazana do zatwierdzenia.

W okresie od 13 do 16 września 2022 r. uzgadniano uwagi do umowy i 16 września 2022 r. pełnomocnik Zamawiającego zaakceptował projekt umowy dot. robót dodatkowych w postaci przebudowy gazociągu. W odpowiedzi, w swoim stanowisku z 14 października 2022 r. Zamawiający wprawdzie wyraził zgodę na przedłużenie terminu na wykonanie przedmiotu umowy, jednocześnie odmówił uwzględnienia roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za roboty dodatkowe, powołując się na konieczność przewidzenia przez wykonawcę prac, które zostały zlecone jako roboty dodatkowe oraz na ryczałtowy charakter wynagrodzenia umownego.

21 listopada 2022 r. zgłoszono Zamawiającemu gotowość do odbioru przedmiotu umowy.

Termin odbioru wyznaczono na 25 listopada 2022 r. i tego dnia dokonano odbioru całego zamówienia, bez istotnych zastrzeżeń.

Spółka po odbiorze wystawiła fakturę w kwocie bez uwzględniania należności za prace dodatkowe w postaci przebudowy gazociągu.

Ostatecznie w piśmie z 12 grudnia 2022 r. wystosowano do pozwanego wezwanie do zapłaty kwoty 201.999,33 złotych brutto w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma. Zamawiający w odpowiedzi z 30 grudnia 2022 r. odmówił uwzględnienia roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za roboty dodatkowe.

Spółka w lutym 2023 roku wniosła pozew przeciwko Zamawiającemu o zapłatę kwoty 201.999,33zł wraz z odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu. Strony prowadziły ponad dwuletni proces sądowy. W lipcu 2025 roku strony porozumiały się w trakcie procesu i zamierzają zawrzeć ugodę, w której Zamawiający zobowiąże się do zapłaty kwoty 201.999,33 zł brutto, a Spółka zobowiąże się do wystawienia faktury korygującej na powyższą kwotę. Umowa zostanie zawarta na posiedzeniu Sądu, natomiast strony zawarły zapis, że Spółka wystawi fakturę korygującą zwiększającą podstawę opodatkowania w terminie 14 dni od umorzenia postępowania.

W związku z powyższym, pojawiło się zagadnienie, w jaki sposób należy udokumentować wzrost wynagrodzenia i jak rozliczyć związany z nim podatek VAT.

Pytania

1.Czy w przywołanym powyżej zdarzeniu przyszłym, prawidłowym sposobem udokumentowania wzrostu wynagrodzenia będzie wystawienie faktury korygującej?

2.Jaki będzie moment powstania obowiązku podatkowego w VAT, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, z tytułu dodatkowych prac budowlanych wykonanych przez Wnioskodawcę na rzecz gminy, których zasadność i wartość należnego wynagrodzenia zostanie uzgodniona przez strony w ugodzie sądowej, po której sąd wyda postanowienie o umorzeniu postępowania sądowego?

Państwa stanowisko w sprawie

1. W ocenie Spółki, prawidłowym sposobem udokumentowania wzrostu wynagrodzenia będzie wystawienie w dniu uprawomocnienia się postanowienia umarzającego postępowanie sądowe faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania o kwotę 201.999,33 zł brutto.

2. W ocenie Spółki, obowiązek podatkowy w VAT dla wykonanych na rzecz gminy dodatkowych prac budowlanych, których zasadność i wartość należnego wynagrodzenia, zostanie uzgodniona przez strony w ugodzie sądowej zawartej przed sądem powstanie w miesiącu wystawienia faktury korygującej. Faktura zostanie wystawiona w miesiącu w którym uprawomocni się postanowienie Sądu o umorzeniu postępowania w związku z zwartą przez Strony ugodą sądową.

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 17 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), w przypadku zwiększenia podstawy opodatkowania, korekta tej podstawy powinna zostać dokonana w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna powodująca to zwiększenie. Przepis ten reguluje moment, w którym podatnik jest obowiązany uwzględnić zmianę podstawy opodatkowania w deklaracji podatkowej, co ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku VAT.

Celem faktur korygujących jest zapewnienie zgodności dokumentacji podatkowej z rzeczywistym przebiegiem zdarzeń gospodarczych. W sytuacji, gdy dochodzi do zmiany podstawy opodatkowania, podatnik ma obowiązek wystawić fakturę korygującą, która odzwierciedla aktualny stan transakcji. Faktury korygujące można podzielić na dwa rodzaje:

• faktury „in minus”, które zmniejszają podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego,
• faktury „in plus”, które skutkują zwiększeniem podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego.

W ramach powyższego podziału możliwe jest dalsze rozróżnienie faktur korygujących ze względu na przyczynę ich wystawienia:

1.Korekta wynikająca z okoliczności istniejących w momencie wystawienia faktury pierwotnej – w takim przypadku korekta powinna być rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym ujęto fakturę pierwotną. Przykładem może być błędne wskazanie stawki VAT lub wartości transakcji.

2.Korekta spowodowana przyczynami powstałymi po dokonaniu sprzedaży – np. w wyniku nowych okoliczności, takich jak zawarcie ugody sądowej, wyrok sądu które zmienia wartość transakcji. W takich przypadkach korekta powinna być ujęta w deklaracji podatkowej za okres, w którym wystawiono fakturę korygującą, pod warunkiem że przyczyna korekty nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej.

3.Późniejsze wykrycie błędu w fakturze pierwotnej – np. w wyniku audytu lub kontroli podatkowej, co skutkuje koniecznością korekty podstawy opodatkowania w deklaracji podatkowej za okres, w którym ujęto fakturę pierwotną.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w 2022 r. miało miejsce zdarzenie gospodarcze w postaci podpisania umowy na realizację robót dodatkowych. Jednakże kwota należna za wykonanie tych robót była przedmiotem sporu pomiędzy Spółką a Zamawiającym. Zamawiający kwestionował zasadność oraz wysokość wynagrodzenia za roboty dodatkowe, co skutkowało brakiem uznania tej kwoty jako należności wymagalnej. W konsekwencji, Spółka skierowała powództwo do sądu w celu dochodzenia swoich praw. Ostatecznie strony osiągnęły porozumienie, zawierając ugodę, która określiła warunki zapłaty za wykonane roboty dodatkowe.

Z perspektywy prawa podatkowego kluczowe znaczenie ma ustalenie momentu, w którym dochodzi do zmiany podstawy opodatkowania. Zgodnie z art. 29a ust. 17 Ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury zmieniły się okoliczności mające wpływ na podstawę opodatkowania, podatnik jest obowiązany do wystawienia faktury korygującej. W niniejszej sprawie kluczowym zdarzeniem powodującym zmianę podstawy opodatkowania nie jest samo podpisanie umowy na roboty dodatkowe w 2022 r., lecz zawarcie ugody przez strony. To właśnie ugoda, jako porozumienie kończące spór, ostatecznie potwierdziła kwotę należności oraz stworzyła po stronie Zamawiającego prawnie wiążące zobowiązanie do zapłaty.

Zawarcie ugody, w świetle przepisów Kodeksu cywilnego (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), stanowi konsensualne rozstrzygnięcie sporu, które ma charakter wiążący dla stron. Dopiero w momencie podpisania ugody przez strony oraz prawomocnego postanowienia o umorzeniu postępowania sądowego powstała pewność co do wysokości należności, co umożliwiło Spółce ustalenie nowej podstawy opodatkowania.

W konsekwencji, ugoda ta spełnia przesłanki określone w przepisach Ustawy o VAT jako okoliczność zmieniająca podstawę opodatkowania, co skutkuje obowiązkiem wystawienia faktury korygującej. Akceptacja i podpisanie ugody stanowi ugodową formę rozwiązania sporu, jednak spór pomiędzy stronami wygaśnie w pełni dopiero w momencie uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania Sądowego wszczętego przez Spółkę.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, faktura korygująca powinna zostać wystawiona w przypadku zmiany podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego. W niniejszej sprawie momentem decydującym o powstaniu tego obowiązku jest chwila uprawomocnienia się postanowienia umarzającego postępowanie o zapłatę w związku zawartą ugodą sądową, ponieważ to wtedy strony osiągną pewność co do wysokości należności za roboty dodatkowe. Wcześniejsze kwestionowanie kwoty przez Zamawiającego oraz brak jej uznania uniemożliwiały ustalenie podstawy opodatkowania w sposób ostateczny.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że obowiązek podatkowy związany z korektą podstawy opodatkowania powstaje w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiono fakturę korygującą. W konsekwencji, rozliczenie faktury korygującej powinno zostać dokonane w okresie rozliczeniowym, w którym została ona wystawiona, co znajduje potwierdzenie w utrwalonej praktyce organów podatkowych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym kluczowym zdarzeniem mającym wpływ na zmianę podstawy opodatkowania jest zawarcie ugody pomiędzy Spółką a Zamawiającym oraz prawomocne postanowienie Sądu umarzające postępowanie w sprawie zapłaty w związku z zawartą ugodą sądową. Ugoda zawarta przed Sądem, jako porozumienie kończące spór, stanowi podstawę do ustalenia nowej kwoty należności, co skutkuje obowiązkiem wystawienia faktury korygującej przez Spółkę.

Momentem powstania tego obowiązku jest uprawomocnienie się postanowienia sądu umarzające postępowanie o zapłatę kwoty 201.999,33 zł brutto w związku z zawartą przez strony ugodą sądową.

Rozliczenie faktury korygującej powinno zostać ujęte w okresie rozliczeniowym, w którym faktura ta została wystawiona, tj. w miesiącu uprawomocnienia się postanowienia sądu o umorzeniu postępowania sądowego. Takie podejście jest zgodne z przepisami Ustawy o VAT oraz zapewnia prawidłowe rozliczenie podatkowe, uwzględniające specyfikę zaistniałych okoliczności gospodarczych.

W konsekwencji, zgodnie z art. 29a ust. 17 ustawy o VAT, podatek VAT powinien zostać rozliczony w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiono fakturę korygującą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do zapisu art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT,

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

W myśl art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2) (uchylony)

3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z powyższego wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Wystawia się je w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

W myśl art. 29a ust. 17 ustawy:

W przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Istotą faktur korygujących jest zatem korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. W przypadku kiedy ulega zmianie podstawa opodatkowania podatnik powinien wystawić fakturę korygującą.

Faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

• jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;
• w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej;
• późniejsze wykrycie błędu w fakturze pierwotnej stanowi przyczynę zwiększenia podstawy opodatkowania rozliczanej w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.

Należy zauważyć, że korekta zwiększająca („in plus”) dokonywana jest na bieżąco w przypadku, kiedy podatek należny z tytułu danej sprzedaży wykazany jest w prawidłowej wysokości (biorąc pod uwagę okoliczności aktualne na ten moment), a dopiero zdarzenie, które następuje po sprzedaży, stanowi podstawę do podwyższenia ceny, a w konsekwencji - dokonania korekty poprzez zwiększenie należnego podatku. Zatem dopiero zdarzenie skutkujące podwyższeniem ceny zwiększa wysokość prawidłowo wykazanej wcześniej podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży. Korekta podstawy opodatkowania, stosownie do ww. art. 29a ust. 17 ustawy, powinna być ujmowana w momencie zaistnienia zdarzenia skutkującego podwyższeniem ceny.

W opisie sprawy podali Państwo informacje, z których wynika, że:

• 11 kwietnia 2022 r. zawarli Państwo umowę z Zamawiającym, po rozstrzygnięciu postępowania o udzielenie zamówienia;
• zgodnie z treścią postanowień umowy przewidziano możliwość dokonania w niej zmian, w zakresie wynagrodzenia, w przypadku konieczności wykonania robót dodatkowych, nieujętych w zamówieniu;
• w trakcie realizacji umowy zaszły okoliczności wpływające na termin i koszt wykonania umówionych robót, o czym poinformowano Zamawiającego;
• w informacji przesłanej do Zamawiającego wskazano m.in. na konieczność przeprowadzenia robót dodatkowych w postaci zaprojektowania i wysokościowej przebudowie gazociągu niskiego ciśnienia;
• 19 września 2022 r. zawarli Państwo umowę podwykonawczą, której przedmiotem było m.in. wykonanie robót budowlanych w postaci przebudowy gazociągu, które stały się konieczne do wykonania w ramach robót dodatkowych. Umowa ta została zgodnie z obowiązkami wobec Zamawiającego, wpierw przekazana do zatwierdzenia;
• Zamawiający odmówił uwzględnienia roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za roboty dodatkowe, powołując się na konieczność przewidzenia przez wykonawcę prac, które zostały zlecone jako roboty dodatkowe oraz na ryczałtowy charakter wynagrodzenia umownego;
• 21 listopada 2022 r. zgłoszono Zamawiającemu gotowość do odbioru przedmiotu umowy. Termin odbioru wyznaczono na 25 listopada 2022 r. i tego dnia dokonano odbioru całego zamówienia, bez istotnych zastrzeżeń. Po odbiorze wystawili Państwo Fakturę w kwocie bez uwzględniania należności za prace dodatkowe w postaci przebudowy gazociągu;
• Ostatecznie w piśmie z 12 grudnia 2022 r. wystosowano do pozwanego wezwanie do zapłaty kwoty 201.999,33 złotych brutto w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma. Zamawiający odmówił uwzględnienia roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za roboty dodatkowe;
• Wnieśli Państwo pozew przeciwko Zamawiającemu o zapłatę kwoty 201.999,33zł wraz z odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu. W lipcu 2025 roku strony porozumiały się w trakcie procesu i zamierzają zawrzeć ugodę, w której Zamawiający zobowiąże się do zapłaty kwoty 201.999,33 zł brutto, a Państwo zobowiążą się do wystawienia faktury korygującej na powyższą kwotę;
• Umowa zostanie zawarta na posiedzeniu Sądu, natomiast strony zawarły zapis, że wystawią Państwo fakturę korygującą zwiększającą podstawę opodatkowania w terminie 14 dni od umorzenia postępowania.

W przedstawionej sprawie, pomimo wykonania określonych robót budowlanych, z uwagi na kwestionowanie przez Zamawiającego zasadności zwiększenia należnego Państwu wynagrodzenia wynikającego z realizacji prac dodatkowych i tym samym braku możliwości ostatecznego ustalenia wartości tego wynagrodzenia, nie mieli Państwo możliwości określenia dla tych prac podstawy opodatkowania.

Natomiast po zawarciu ugody sądowej wynagrodzenie za roboty budowlane oraz roboty dodatkowe ulegnie zmianie i w tej sytuacji będą Państwo zobowiązani do zwiększenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w myśl art. 29a ust. 17 ustawy.

Zatem prawidłowym sposobem udokumentowania wzrostu wynagrodzenia będzie wystawienie faktury korygującej do faktury pierwotnej.

Podstawa opodatkowania ulegnie zwiększeniu, zatem korekty tej podstawy powinni Państwo dokonać w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, że zawrą Państwo ugodę sądową, po której sąd wyda postanowienie o umorzeniu postępowania sądowego. Tym samym zawarta ugoda stanie się prawomocna, gdy uprawomocni się postanowienie o umorzeniu postępowania.