
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 29 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
·możliwości samodzielnego opodatkowania podatkiem VAT najmu nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
·prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup nieruchomości; z faktur zaliczkowych z dołączonymi notami korygującymi; z faktur dokumentujących koszty eksploatacyjne, inwestycyjne, remontowe oraz z wydatków związanych z wynajmowaniem nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Uzupełnił go Pan pismem z 3 października 2025 r. (wpływ 9 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W roku 2024 zdecydował się Pan z żoną nabyć od dewelopera nieruchomość, którą zamierzają Państwo wynajmować w ramach najmu prywatnego.
Nieruchomość ta jest objęta ustawową wspólnością małżeńską. Podpisali Państwo z deweloperem umowę przedwstępną na zakup lokalu usługowego, po czym dokonywał Pan sukcesywnych wpłat rat zaliczkowych. Przez niewiedzę nie upomniał się Pan o faktury zaliczkowe. W bieżącym miesiącu dostał Pan zaległe faktury bez Pańskiego numeru NIP, wystawił Pan noty korygujące do każdej faktury, noty te zostały zaakceptowane przez sprzedawcę.
Planują Państwo zakupiony lokal pozostawić w majątku prywatnym a przychody rozliczać najmem prywatnym jako ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Nieruchomość ta będzie objęta ustawową małżeńską wspólnością majątkową. Planuje Pan również dokonać korekty VAT-u odliczonego o pominięte faktury.
Po oddaniu budynku do użytkowania będą Państwo ponosić dodatkowe koszty inwestycyjne w celu wykończenia wnętrza oraz dokonania niezbędnych prac adaptacyjnych dążących finalnie do wynajmu lokalu. Nieruchomość ta będzie generowała koszty inwestycyjne, eksploatacyjne oraz remontowe, które będą dokumentowane fakturami VAT. Zakup nieruchomości będzie również udokumentowany fakturą VAT, sprzedawca nieruchomości jest czynnym podatnikiem VAT.
Planuje Pan samodzielnie opodatkowywać podatkiem VAT usługi najmu i jednocześnie dokonywać odliczeń podatku naliczonego z faktur kosztowych związanych z tą nieruchomością. Koszty inwestycyjne i eksploatacyjne będą związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT. Faktury za koszty eksploatacyjne, inwestycyjne, remontowe oraz za zakup nieruchomości, są oraz będą wystawione wyłącznie na Pana.
Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
1)Pytanie „Z jakiego tytułu jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT”?
Odpowiedź: Czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT jest Pan z tytułu prowadzonej przez Pana Jednoosobowej Działalności Gospodarczej związanej z działalnością wg. PKD (…). Uściślając, są to usługi związane z (…).
2)Pytanie „Kto będzie stroną umowy o najem lokalu, tj. czy jako wynajmujący w umowie wskazany będzie Pan, Pana żona, czy oboje Państwo? Proszę wyjaśnić”.
Odpowiedź: Stroną umowy z najemcą(ami) będzie wykazany tylko Pan.
3)Pytanie „Na jaki okres/jakie okresy nieruchomość będzie wynajmowana (np. umowa na pół roku, rok)”?
Odpowiedź: Okres wynajmu przedmiotowej nieruchomości uzależniony będzie w dużej mierze od chęci oraz zamiarów Najemcy(ów). Pana zamiarem jest wynajmowanie przedmiotowej nieruchomości na okres jak najdłuższy na jaki zgodzi się kontrahent – negocjując warunki umowy najmu będzie Pan dążył do jak najdłuższego okresu najmu, ale nie krótszego niż 1 rok kalendarzowy, po którym to okresie Umowa przejdzie na czas nieokreślony z 3-miesięcznym okresem wypowiedzenia.
4)Pytanie „Czy omawianą nieruchomość będzie Pan wynajmował we własnym imieniu i na własny rachunek”?
Odpowiedź: Tak – Omawianą nieruchomość będzie Pan wynajmował we własnym imieniu i na własny rachunek. Oczywiście za zgodą żony jako współwłaściciela lokalu objętego ustawową wspólnością majątkową małżonków.
5)Pytanie „Czy na fakturach dokumentujących nabycie nieruchomości, koszty eksploatacyjne, inwestycyjne, remontowe oraz wydatki związane z wynajmowaniem nieruchomości była/jest/będzie wykazana kwota podatku VAT”?
Odpowiedź: Tak – na wszystkich fakturach związanych z przedmiotową nieruchomością była/jest/będzie wykazana kwota podatku VAT – zarówno do faktur dokumentujących poniesione wydatki jak również związanych z wynajmowaniem nieruchomości.
6)Pytanie „Czy ww. nieruchomość była/jest/będzie wykorzystywana przez Pana i/lub Pana żonę wyłącznie do świadczenia omawianego najmu prywatnego”?
Odpowiedź: Tak – Przedmiotowa nieruchomość jest/będzie przeznaczona wyłącznie w celu omawianego najmu prywatnego.
Pytania
1)Czy może Pan samodzielnie opodatkować podatkiem VAT najem nieruchomości objętych ustawową wspólnością małżeńską?
2)Czy przysługuje Panu prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup nieruchomości; z faktur zaliczkowych z dołączonymi notami korygującymi; z faktur dokumentujących koszty eksploatacyjne, inwestycyjne, remontowe oraz z wydatków związanych z wynajmowaniem nieruchomości objętej ustawową małżeńską wspólnością majątkową?
Pana stanowisko w sprawie
Ad 1.
Uważa Pan, że przysługuje Panu prawo samodzielnego opodatkowania podatkiem VAT usługi najmu nieruchomości, stanowiących ustawową wspólność małżeńską.
Zgodnie z art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać wspólnym majątkiem, co oznacza także równe prawo do samodzielnego wynajmowania tego majątku.
Najem prywatny jest działalnością gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
A zatem z tytułu wykonywania tej działalności małżonkowie będą podatnikami podatku VAT. W ustawowej definicji podatnika, zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy VAT, małżeństwo nie zostało wymienione jako odrębna kategoria podatników.
Ustawa mówi m.in. o osobach fizycznych, którą jest Pan, jak zarówno Pana małżonka. A skoro każdy z Państwa ma prawo do rozporządzania majątkiem wspólnym, to przy zawieraniu umowy najmu mogą Państwo występować razem i wtedy każdy z Państwa będzie podatnikiem podatku VAT lub osobno i wówczas ten z małżonków, który będzie jednoosobowo stroną umowy, będzie podatnikiem podatku VAT.
Art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego mówi, że oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Małżonek, który samodzielnie zamierza stać się stroną umowy najmu czy dzierżawy, powinien zatem poinformować o tym fakcie współmałżonka.
Z kolei w art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu, o którym mowa powyżej, mówi, że w przypadku oddania majątku wspólnego do używania czy też pobierania z niej pożytków konieczna jest zgoda drugiego małżonka.
Pana małżonka wyrazi w formie pisemnej zgodę na zarządzanie majątkiem wspólnym przez Pana, upoważniając Pana jednocześnie do samodzielnego występowania w roli Wynajmującego/ Wydzierżawiającego i do samodzielnego rozliczania zarówno podatku dochodowego, jak i podatku VAT. W tej sytuacji, skoro ustawa o podatku od towarów i usług pozwala, aby każdy z małżonków miał prawo wystąpić jako podatnik, to jeżeli na mocy uzyskanej od małżonki zgody, będzie Pan zawierał umowy i stanie się Pan jednoosobowo stroną czynności prawnej, będzie Pan mógł również jednoosobowo występować jako podatnik podatku od towarów i usług.
Ad 2.
Najem prywatny jako działalność o charakterze ciągłym i zarobkowym, traktowany jest jako odpłatne świadczenie usług, podlegające przepisom podatku od towarów i usług.
Jest Pan czynnym podatnikiem VAT, który za zgodą małżonki, będzie wykorzystywał majątek wspólny, oddając go w najem lub dzierżawę i będzie Pan jednoosobowo występował jako strona umowy. Z tej racji będzie ciążył na Panu obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu zawartych umów. Nieruchomość ta będzie generowała koszty eksploatacyjne, koszty remontów, czy wydatki o charakterze inwestycyjnym, udokumentowane fakturami VAT.
Uważa Pan, że skoro za zgodą żony będzie Pan rozliczał cały podatek należny, ma Pan prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu, o ile dotyczyć one będą działalności opodatkowanej, również z samej faktury VAT dotyczącej zakupu ww. nieruchomości.
Zasady odliczania podatku naliczonego zostały określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który mówi że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Kwotę podatku naliczonego, zgodnie z zapisem art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Aby dokonać odliczenia, muszą być spełnione następujące warunki: dokonujący odliczenia musi być czynnym podatnikiem VAT i zakupy towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT, służą działalności opodatkowanej.
Spełnia Pan wszystkie wymienione powyżej warunki, zatem może Pan dokonać pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z działalnością opodatkowaną.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy tym, z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.
Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Zatem, najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę. Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Trzeba tu zaznaczyć, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego, czy przedmiot najmu stanowi w jego działalności środek trwały.
W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i świadczony jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Kwestie dotyczące stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje natomiast ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”.
Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.
W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.
Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.
Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w ww. art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.
Status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.
Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.
Jeżeli zatem, przedmiotem odpłatnego świadczenia usług jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu.
Z opisu sprawy wynika, że jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie usług związanych z (…). W roku 2024 zdecydował się Pan z żoną nabyć od dewelopera nieruchomość, którą zamierzają Państwo wynajmować w ramach najmu prywatnego. Nieruchomość ta jest objęta ustawową wspólnością małżeńską. Podpisali Państwo z deweloperem umowę przedwstępną na zakup lokalu usługowego, po czym dokonywał Pan sukcesywnych wpłat rat zaliczkowych. W bieżącym miesiącu dostał Pan zaległe faktury bez Pana numeru NIP, wystawił Pan noty korygujące do każdej faktury, noty te zostały zaakceptowane przez sprzedawcę. Po oddaniu budynku do użytkowania będą Państwo ponosić dodatkowe koszty inwestycyjne w celu wykończenia wnętrza oraz dokonania niezbędnych prac adaptacyjnych dążących finalnie do wynajmu lokalu. Nieruchomość ta będzie generowała koszty inwestycyjne, eksploatacyjne oraz remontowe, które będą dokumentowane fakturami VAT. Zakup nieruchomości będzie również udokumentowany fakturą VAT, sprzedawca nieruchomości jest czynnym podatnikiem VAT. Planuje Pan samodzielnie opodatkowywać podatkiem VAT usługi najmu i jednocześnie dokonywać odliczeń podatku naliczonego z faktur kosztowych związanych z tą nieruchomością. Koszty inwestycyjne i eksploatacyjne będą związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT. Faktury za koszty eksploatacyjne, inwestycyjne, remontowe oraz za zakup nieruchomości, są oraz będą wystawione wyłącznie na Pana.
Stroną umowy z najemcą(ami) będzie wykazany tylko Pan. Pana zamiarem jest wynajmowanie nieruchomości na okres jak najdłuższy na jaki zgodzi się kontrahent – negocjując warunki umowy najmu będzie Pan dążył do jak najdłuższego okresu najmu, ale nie krótszego niż 1 rok kalendarzowy, po którym to okresie Umowa przejdzie na czas nieokreślony z 3-miesięcznym okresem wypowiedzenia. Omawianą nieruchomość będzie Pan wynajmował we własnym imieniu i na własny rachunek, za zgodą żony jako współwłaściciela lokalu. Na wszystkich fakturach związanych z przedmiotową nieruchomością była/jest/będzie wykazana kwota podatku VAT – zarówno do faktur dokumentujących poniesione wydatki jak również związanych z wynajmowaniem nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość jest/będzie przeznaczona wyłącznie w celu najmu prywatnego.
Pana wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności kwestii możliwości samodzielnego opodatkowania podatkiem VAT najmu nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).
W okolicznościach niniejszej sprawy, stroną umowy z najemcami będzie wyłącznie Pan. Lokal będzie wynajmował Pan we własnym imieniu i na własny rachunek. Tym samym, będzie Pan dokonywał odpłatnego świadczenia usług, tj. najmu lokalu usługowego, należącego do majątku wspólnego Pana i Pana małżonki, co oznacza, że będzie Pan prowadzić działalność gospodarczą jako podatnik podatku od towarów i usług, w rozumieniu w art. 15 ust. 1 ustawy.
Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.
W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz.U. z 2024 r. poz. 1440 i 1635).
Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.
Mając na uwadze przywołany przepis oraz opis sprawy należy stwierdzić, że najem lokalu usługowego (niemieszkalnego) nie będzie objęty zwolnieniem od podatku, bowiem przedmiotem wynajmu nie jest nieruchomość o charakterze mieszkalnym.
Zatem najem lokalu usługowego będzie stanowił czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku.
Podsumowując, stwierdzam, że powinien Pan samodzielnie opodatkować podatkiem VAT najem lokalu usługowego, objętego ustawową wspólnością małżeńską.
Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.
Pana wątpliwości dotyczą także prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup nieruchomości; z faktur zaliczkowych z dołączonymi notami korygującymi; z faktur dokumentujących koszty eksploatacyjne, inwestycyjne, remontowe oraz z wydatków związanych z wynajmowaniem nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy:
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.
Na podstawie art. 86 ust. 10c ustawy:
Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.
Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy:
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.
Jak stanowi art. 86 ust. 13 ustawy:
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej:
1)za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo
2)za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego
-nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Natomiast w myśl przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Z uwagi na przedmiot wniosku należy zwrócić uwagę na to, że gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane w sposób wyłączny do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to jeden z nich korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przepis art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
Według art. 106b ust. 3 ustawy:
Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
a)czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,
b)czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,
1a)otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
a)przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,
b)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2)sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.
W myśl art. 106e ust. 1 pkt 3, pkt 4 i pkt 5 ustawy:
Faktura powinna zawierać:
3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25;
5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.
Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika/sprzedawcy i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.
W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do art. 106i ust. 1 ustawy:
Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.
Zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy:
Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.
Na podstawie art. 106i ust. 6 ustawy:
W przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 3, fakturę wystawia się:
1)zgodnie z ust. 1 i 2 - jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone do końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty;
2)nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania – jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca, o którym mowa w pkt 1.
Na mocy art. 106k ust. 1 i ust. 2 ustawy:
1.Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.
2.Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.
Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.
Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.
Zatem faktura jest dokumentem potwierdzającym wykonanie pewnej usługi lub dostawy towaru, uprawniającym (po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów prawa) podmiot, dla którego jest wystawiona (nabywcę), do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
We wniosku i jego uzupełnieniu wskazał Pan, że jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Dostał Pan faktury zaliczkowe, dokumentujące nabycie lokalu bez Pańskiego numeru NIP, wystawił Pan noty korygujące do każdej faktury, noty te zostały zaakceptowane przez sprzedawcę. Nieruchomość będzie generowała koszty inwestycyjne, eksploatacyjne oraz remontowe, które będą dokumentowane fakturami VAT. Zakup nieruchomości będzie również udokumentowany fakturą VAT. Koszty inwestycyjne i eksploatacyjne będą związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT. Faktury za koszty eksploatacyjne, inwestycyjne, remontowe oraz za zakup nieruchomości, są oraz będą wystawione wyłącznie na Pana. Na wszystkich fakturach związanych z przedmiotową nieruchomością była/jest/będzie wykazana kwota podatku VAT – zarówno faktury dokumentujące poniesione wydatki jak również związane z wynajmowaniem nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość jest/będzie przeznaczona wyłącznie w celu omawianego najmu prywatnego. Ponadto – jak rozstrzygnięto powyżej – najem przedmiotowego lokalu będzie stanowił czynność opodatkowaną podatkiem VAT.
W tym miejscu należy podkreślić, że odliczenia podatku VAT można dokonać w związku z fakturami otrzymanymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług lub dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. To obowiązkiem podatnika jest wystawić fakturę zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami.
W konsekwencji Panu, jako czynnemu, zarejestrowanemu podatnikowi podatku VAT, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup nieruchomości, z faktur zaliczkowych z dołączonymi notami korygującymi, z faktur dokumentujących koszty eksploatacyjne, inwestycyjne, remontowe oraz z od wydatków związanych z wynajmowaniem nieruchomości, gdyż będzie je Pan wykorzystywał wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Prawo będzie przysługiwało Panu, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Podsumowując, stwierdzam, że będzie przysługiwało Panu prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup nieruchomości, z faktur zaliczkowych z dołączonymi notami korygującymi, z faktur dokumentujących koszty eksploatacyjne, inwestycyjne, remontowe oraz od wydatków związanych z wynajmowaniem nieruchomości objętej ustawową małżeńską wspólnością majątkową.
Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (pytań). Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone. Zatem, interpretacja ta nie odnosi się do kwestii prawidłowości wystawionych faktur, związanych z nieruchomością, o której mowa we wniosku. Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko Pana i nie wywołuje skutków podatkowych dla Pana żony.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
