Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a i b ustawy VAT usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 25 sierpnia 2025 r. (data wpływu 25 sierpnia 2025 r.).

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Spółka), która zajmuje się działalnością związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych, klasyfikowaną według Polskiej Klasyfikacji Działalności do kodu: 90.01.Z.

W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się przygotowywaniem i produkcją wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, tj. Festiwali Światła.

Festiwale organizowane są głównie na rzecz miast, natomiast podmiotami, które występują jako zleceniobiorcy w zawartych umowach mogą być również jednostki podległe, których działalność polega na świadczeniu usług kulturalnych np. domy kultury. Za świadczone usługi Spółka otrzymuje wynagrodzenie w postaci honorarium.

Przykładowe wykonanie usługi artystycznej polega na:

1)wykonaniu oświetlenia architektonicznego wybranej części obiektu;

2)podświetleniu wybranej części obiektu laserami wraz z urządzeniami wytwarzającymi dym;

3)zamontowaniu świetlnych instalacji interaktywnych w wybranych miejscach;

4)zapewnieniu balonów LED z podświetleniem;

5)przygotowaniu głównego pokazu ze specjalnie przygotowanym autorskim show,

6)zapewnieniu obsługi lektorskiej - przygotowanie wstępu i zakończenia pokazu oraz informacji w trakcie trwania wydarzenia;

7)przygotowaniu plakatu wydarzenia;

8)realizacji filmu z wydarzenia;

9)produkcji autorskiego mixu pokazu głównego;

10)nagłośnieniu głównego pokazu;

11)zapewnieniu ochrony zabezpieczającej dostarczone urządzenia;

12)przygotowaniu koncepcji wydarzenia, pokazu multimedialnego, koordynacji wydarzenia na miejscu.

Organizowane festiwale są utworami w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm., dalej: Prawo autorskie).

Wszystkie prace koncepcyjne są wykonywane przez osoby fizyczne, którymi są członkowie zarządu Spółki, pracownicy, osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów zlecenia. Spółka nabywa od nich prawa majątkowe do wytworzonego utworu, które każdorazowo po przygotowaniu i wykonaniu wydarzenia artystycznego są przenoszone na rzecz nabywcy, tj. jednostki samorządu terytorialnego. Przeniesienie praw obejmuje wszelkie prawa do rozporządzania i korzystania z utworu (wykonania) w pełnym zakresie i w nieograniczonym czasie zarówno w Polsce, jak i na obszarze całego świata, w zakresie następujących pól eksploatacji: projekt utworu, a także wyprodukowany kontent multimedialny.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1. Czy świadczone przez Państwa usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi będące przedmiotem pytania stanowią usługi kulturalne? Jeśli tak, to proszę wskazać czynniki decydujące o kulturalnym charakterze tych usług.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez niego usługi stanowią usługi kulturalne bowiem łączą one w sobie elementy sztuki, technologii i rozrywki, przyczyniając się do popularyzacji nowych form artystycznego wyrazu.

2. Czy wykonywane przez Państwa usługi przyczyniają się do upowszechniania dorobku kulturalnego? W czym to upowszechnianie się przejawia?

Upowszechnianie dorobku kulturalnego, w kontekście świadczonych przez Wnioskodawcę usług, przejawia się w wyjściu sztuki poza mury galerii i muzeów, umożliwiając szeroki odbiór Festiwali Światła przez mieszkańców poszczególnych miast, na rzecz których są organizowane.

Festiwale Światła są organizowane na zlecenie jednostek samorządu terytorialnego w związku w wypełnianiem nałożonego na nie ustawowo obowiązku zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury. Co do zasady, ta potrzeba jest realizowana przez jednostki samorządu terytorialnego poprzez powoływanie m.in. miejskich ośrodków kultury, bibliotek, teatrów. Jednakże, w związku ze zmianami społecznymi te klasyczne formy kultury stają się coraz mniej popularne, a co za tym idzie koniecznym jest poszukiwanie coraz to nowych form kulturowego przekazu. Właśnie taką formą są Festiwale Światła, które popularyzują lokalne zabytki architektoniczne, a jednocześnie wzmacniają poczucie wspólnoty. Świadczone przez Spółkę usługi są usługami kulturalnymi, świadczonymi w celu publicznym - promowania lokalnej historii i architektury, a także wspierania poczucia wspólnoty lokalnej.

3. Czy usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi należą do którejś z kategorii czynności wymienionych w art. 43 ust. 19 pkt 1-8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

W ramach usług objętych zakresem wniosku Wnioskodawca nie wykonuje usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.).

4. Czy świadczą Państwo usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi w celach zarobkowych?

Wnioskodawca potwierdza, że przygotowuje i produkuje wydarzenia artystyczne w celach zarobkowych.

5. Czy świadcząc usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi działają Państwo w celu osiągania w sposób systematyczny zysku?

Wnioskodawca potwierdza, że przygotowuje i produkuje wydarzenia artystyczne aby zabezpieczyć systematyczne osiąganie zysku.

6. W przypadku osiągnięcia zysku, prosimy wskazać, czy zyski te przeznaczają Państwo w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi?

Wygenerowane zyski są wykorzystywane na kontynuację oraz doskonalenie świadczonych usług, ale również na wypłatę wynagrodzenia dla osób zaangażowanych w realizację wydarzeń, a także na finansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej.

7. Na pytanie: Czy są Państwo podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym - jeśli tak prosimy wskazać na podstawie jakich konkretnie przepisów, wskazali Państwo, że:

Czy są Państwo podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów - jeśli tak prosimy wskazać na podstawie jakich konkretnie przepisów?

Wnioskodawca jest instytucją kultury na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U z 2024 r. poz. 87, dalej: Ustawa).

Zwolnienie z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit a ustawy o VAT odnosi się do podmiotów prawa publicznego lub innych podmiotów uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Zgodnie z ust. 2 tego przepisu państwo sprawuje mecenat nad działalnością kulturalną polegający na wspieraniu i promocji twórczości, edukacji i oświaty kulturalnej, działań i inicjatyw kulturalnych, a także opieki nad zabytkami i ochrony dziedzictwa narodowego w Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą.

Natomiast, art. 2 ustawy stanowi, że formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Ustawa nie zawiera zamkniętego katalogu podmiotów, które mogą prowadzić działalność kulturalną. Ustawa zawiera jedynie przykładowy katalog podmiotów, które mogą zostać uznane za prowadzące działalność kulturalną, świadczy o tym posłużenie się przez Ustawodawcę określeniem w szczególności.

Działalność kulturalna została przedstawiona w sposób funkcjonalny, o czym świadczy wskazanie przez ustawodawcę zakresu czynności, które tworzą działalność kulturalną. Są to tworzenie, upowszechnianie i ochrona kultury. Tym samym, za instytucję kultury powinien zostać uznany każdy podmiot, bez względu na formę prowadzonej działalności, który zajmuje się tworzeniem, upowszechnianiem i ochroną kultury.

Ustawa wskazuje również, że działalność kulturalna jest pod mecenatem państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

Przekładając powyższe na sytuację Wnioskodawcy uznać należy, że w świetle Ustawy jest instytucją o charakterze kulturalnym ponieważ:

• Wnioskodawca tworzy nowe formy artystycznego przekazu łącząc elementy sztuki, technologii, wykorzystując dziedzictwo kulturalne;
• Wnioskodawca rozpowszechnia kulturę - przygotowywane przez Wnioskodawcę wydarzenia są ogólnodostępne;
• Wnioskodawca chroni kulturę - czerpiąc z tradycji lokalnych właściwych dla miejsce, w których organizuje wydarzenia, chroni lokalne dziedzictwo kulturalne przed zapomnieniem;
• Jednostki samorządu terytorialnego, w których wystawiane są wydarzenia sprawują mecenat nad jego organizacją;
• W świetle ustawy forma, w której prowadzi działalność Wnioskodawca nie ma znaczenia.

Mając na uwadze powyższe cechy, zdaniem Wnioskodawcy, uchodzi on w świetle Ustawy za instytucję o charakterze kulturalnym.

8. Czy w zakresie przygotowania i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi działają Państwo pod kontrolą właściwych instytucji państwowych, jeśli tak na czym polega ta kontrola?

Wnioskodawca w przygotowywaniu Festiwali Światła jest niezależny - nie jest objęty sformalizowaną kontrolą właściwych instytucji państwowych. Przygotowywane widowiska są efektem jego wizji artystycznej.

9. Czy Państwa działania w zakresie przygotowywania i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi wymagają akceptacji instytucji państwowych?

Kształt przygotowywanych przez Wnioskodawcę wydarzeń artystycznych nie wymaga zgody żadnego podmiotu trzeciego.

10. Czy mają Państwo dowolność w zakresie kształtowania zasad swojego działania w zakresie przygotowania i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi?

Przygotowując wydarzenia artystyczne Wnioskodawca zawsze uwzględnia potrzeby oraz oczekiwania jednostki samorządu terytorialnego, na rzecz której dane wydarzenie będzie organizowane.

Pytania

1)Czy w okolicznościach przedstawionych powyżej, świadczenie usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm., dalej: ustawa o VAT)?

2)Czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b oraz art. 8 ust. 2a ustawy o VAT Spółka jest uprawniona do stosowania zwolnienia od tego podatku dla świadczonych usług?

3)Jeśli organ uzna, że Spółka nie może korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b ustawy o VAT, Spółka zwraca się o potwierdzenie, że może korzystać ze zwolnienia dla świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a w przypadkach, kiedy usługi są wykonywane na rzecz jednostek samorządu terytorialnego.

Państwa stanowisko w sprawie

Świadczenie usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b oraz art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, Spółka jest uprawniona do stosowania zwolnienia za VAT dla świadczonych usług, ponieważ odsprzedaje usługi świadczone przez indywidualnych twórców.

Usługi Spółki podlegają również zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a w przypadkach, kiedy są świadczone na rzecz jednostek samorządu terytorialnego, gdyż wówczas Spółka świadczy te usługi w interesie publicznym, na rzecz ludności.

1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie, art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że przez świadczenie usług rozumie się: każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a)podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b)indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 19 ustawy o VAT: zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1)usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

2)wstępu:

a)na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

b)do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

c)do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

3)wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

4)usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

5)działalności agencji informacyjnych;

6)usług wydawniczych;

7)usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

8)usług ochrony praw.

Ponadto, w myśl art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienie to nie ma zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z tymi usługami, jeżeli nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej lub ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast, kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności”. Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Zdaniem Spółki, świadczone przez nią usługi są usługami kulturalnymi. Spółka zajmuje się tworzeniem i upowszechnianiem kultury lokalnej. Wydarzenia artystyczne, które tworzy Spółka są przeznaczone dla społeczności lokalnej i opierają się na wykorzystaniu już istniejącego dorobku kulturowego.

Spółka uzyskała interpretację indywidualną w ramach której potwierdzone zostało, że świadczone przez nią usługi są usługami kulturalnymi (Interpretacja indywidualna z 13 grudnia 2024 r. sygn. 0114-KDIP4-2.4012.654.2024.2.SKJ). W interpretacji Organ wskazał, że: Organizowanie przez Spółkę festiwali światła łączy w sobie elementy sztuki, technologii i rozrywki, przyczyniając się do popularyzacji nowych form artystycznego wyrazu. Usługi wykonywane przez Spółkę przyczyniają się do upowszechnienia dorobku kulturalnego. Upowszechnienie to ma miejsce poprzez wyjście sztuki poza mury galerii.

Świadczone przez Spółkę usługi są usługami kulturalnymi, świadczonymi w interesie publicznym. Festiwale Światła są organizowane na zlecenie jednostek samorządu terytorialnego w związku w wypełnianiem nałożonego na nie ustawowo obowiązku zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury. Co do zasady ta potrzeba jest realizowana przez jednostki samorządu terytorialnego poprzez powoływanie m.in miejskich ośrodków kultury, bibliotek, teatrów. Jednakże, w związku ze zmianami społecznymi te klasyczne formy kultury stają się coraz mniej popularne, a co za tym idzie koniecznym jest poszukiwanie coraz to nowych form kulturowego przekazu. Właśnie taką formą są festiwale światła, które popularyzują lokalne zabytki architektoniczne, a jednocześnie wzmacniają poczucie wspólnoty. Świadczone przez Spółkę usługi są usługami kulturalnymi, świadczonymi nie w celu komercyjnym, ale w celu publicznym - promowania lokalnej historii i architektury, a także wspierania poczucia wspólnoty lokalnej.

2.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy: W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Interpretacja art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT powinna zostać dokonana z uwzględnieniem definicji zawartych w Prawie autorskim.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Prawa autorskiego, Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa stanowi inaczej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 8 ust. 2 Prawa autorskiego, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnieniem utworu.

Dodatkowo, Prawo autorskie wprowadza oprócz pojęcia twórcy pojęcie współtwórców. Zgodnie z art. 9 ust. 1, współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej.

Natomiast, przez utwór, zgodnie z art. 1 ust. 1 Prawa autorskiego, należy rozumieć każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Tym samym, Prawo autorskie definiuje takie pojęcia jak: twórca, współtwórcy oraz utwór.

Skoro twórcą, w myśl Prawa autorskiego, może być tylko osoba fizyczna, a nie osoba prawna, to twórcami są pracownicy, współpracownicy, członkowie zarządu osoby prawnej (spółki z o.o.). Indywidualne osoby fizyczne wytwarzają utwór w rozumieniu Prawa autorskiego, który jest następnie sprzedawany przez Spółkę jej klientom.

Zdaniem Skarżącej, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT powinno być również stosowane z uwzględnieniem art. 8 ust. 2a tej ustawy. Oznacza to, że Spółka nabywa usługi kulturalne od indywidualnych twórców i artystów, a następnie dokonuje ich odsprzedaży w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Odsprzedaż usług kulturalnych przez Spółkę nie zmienia ich charakteru, ponieważ nadal stanowią one usługi kulturalne oraz są to usługi świadczone przez indywidualnych twórców i artystów. Bez pracy indywidualnych twórców i artystów nie powstałby utwór w postaci przedstawienia artystycznego o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi.

Trzeba podkreślić, że status twórców nie ma znaczenia dla zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Mogą oni być zarówno podatnikami VAT, jak i osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej i nie będącymi podatnikami VAT. Jak wspomniano powyżej opodatkowanie podatkiem VAT ma miejsce wówczas, jeżeli wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu - tutaj: świadczenie usług oraz czynność ta zostanie wykonana przez podmiot będący podatnikiem VAT. Twórcy wykonują usługę (kulturalną) na rzecz Spółki w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, natomiast nie muszą być podatnikami VAT. Art. 8 ust. 2a ustawy o VAT dotyczy generalnie odsprzedaży usług i nie ogranicza się do odsprzedaży usług opodatkowanych VAT u podmiotu, który je wykonuje.

W sytuacji, o której mowa w opisie sprawy zastosowanie znajduje art. 8 ust. 2a ustawy, co oznacza, że Spółka (jako podmiot pośredniczący) będzie zobowiązana dokonywać w tym zakresie tzw. „refakturowania” świadczeń nabywanych na rzecz klientów. Fakt, że Spółka faktycznie nie będzie konsumentem nabywanych usług nie oznacza, że w świetle obowiązujących przepisów ustawy, Spółka nie wystąpi jako nabywca świadczeń. W niniejszej sprawie wystąpi zatem tzw. fikcja prawna przewidziana w art. 8 ust. 2a ustawy, w świetle której Spółka wystąpi w roli odsprzedającego usługi nabyte we własnym imieniu, lecz na rzecz klientów.

Podsumowując, opisane we wniosku usługi będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b w związku z art. 8 ust. 2a ustawy.

3.

Gdyby organ interpretacyjny nie zgodził się na zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b do usług świadczonych przez Spółkę, to Spółka wnosi o potwierdzenie, że jej usługi mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. a ustawy o VAT.

Przepis ten zwalnia z VAT usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U z 2024 poz. 87, dalej: ustawa) działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Zgodnie z ust. 2 tego przepisu państwo sprawuje mecenat nad działalnością kulturalną polegający na wspieraniu i promocji twórczości, edukacji i oświaty kulturalnej, działań i inicjatyw kulturalnych, a także opieki nad zabytkami i ochrony dziedzictwa narodowego w Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może wspierać finansowo, w ramach mecenatu państwa, realizację planowanych na dany rok zadań związanych z polityką kulturalną państwa, prowadzonych przez instytucje kultury i inne podmioty nienależące do sektora finansów publicznych. Na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy mecenat, o którym mowa w ust. 2 i 3, sprawują także organy jednostek samorządu terytorialnego w zakresie ich właściwości.

Natomiast, art. 2 ustawy stanowi, że formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Zgodnie z art. 8 ustawy, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Art. 9 ust. 1 ustawy określa, że jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Zgodnie z ust. 2 prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Na podstawie ust. 3 tego przepisu instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Spółka nie jest podmiotem publicznym ani instytucją kultury. Natomiast, kwalifikuje się jako inna instytucja o charakterze kulturalnym, wymieniona w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. a ustawy o VAT, jeśli świadczy usługi na rzecz ludności poprzez jednostki samorządu terytorialnego sprawujące zgodnie z ww. ustawą mecenat kulturalny.

Na odrębność znaczeniową instytucji kultury od instytucji kulturalnej zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w swoim orzecznictwie. W wyroku NSA z 14 kwietnia 2015 r. sygn. I FSK 318/14 NSA odwołał się do swojego orzecznictwa i stwierdził, że:

• „W przywołanych orzeczeniach NSA wyraził pogląd, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT zawiera prawidłową implementacje zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006, Nr 347, poz. 1), który stanowi, że państwa członkowskie zwalniają od podatku od towarów i usług świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie. Przesłanką zwolnienia usług wykonywanych w interesie publicznym z VAT jest fakt, że w większości przypadków usługi te stanowią realizację zadań, jakie ciążą na państwie wobec jego obywateli (zob. K. Sachs i R. Namysłowski, Dyrektywa VAT. Komentarz, s. 565). Prawodawca unijny określając analizowane zwolnienie w zakresie świadczenia usług kulturalnych na równi traktuje podmioty prawa publicznego oraz pozostałe instytucje kultury. Celem wprowadzenia zwolnienia było wykonywanie czynności w interesie publicznym, a w konsekwencji obniżenie kosztów dostępu do dóbr kultury”.
• „Należy też zgodzić się z poglądem, że polski prawodawca wyodrębnił w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT trzy grupy podmiotów, które mogą korzystać ze zwolnienia w podatku VAT przy świadczeniu usług kulturalnych. Po pierwsze, są to podmioty prawa publicznego. Po drugie, inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym. Po trzecie, podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej”.
• „Jeżeli chodzi o grupę drugą, tj. inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, to w tym zakresie przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT nie odsyła do przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ustawodawca uczynił to tylko w odniesieniu do trzeciej grupy podmiotów, korzystających z omawianego zwolnienia, tj. instytucji kultury, czyli podmiotów wpisanych do odpowiedniego rejestru instytucji kultury.
• Już z powyższego można zatem wnioskować, że odrębne przepisy, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, na podstawie których dany podmiot może być uznany za instytucję o charakterze kulturalnym, nie muszą być tożsame z ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Przekonują o tym także przepisy ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Z art. 2 tej ustawy wynika, że formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności, a więc nie tylko: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. W orzecznictwie zwracano również uwagę, że formy działalności kulturalnej w ustawie o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie zostały ograniczone wyłącznie do form organizacyjnych wyliczonych w art. 2 tej ustawy, a zatem mogą to być również inne formy upowszechniania kultury (wyrok NSA z 17 maja 2011 r., sygn. II OSK 378/11).
• Jeśli zatem celem regulacji zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT jest upowszechnienie dostępu do kultury, poprzez zmniejszenie kosztów tego dostępu związanych z opodatkowaniem tego typu usług podatkiem od towarów i usług. Osiągnięcie tego celu byłoby znacznie utrudnione, gdyby z określonego w tym przepisie zwolnienia mogły korzystać tylko podmioty wymienione w ustawie o organizacji i prowadzeniu działalności kulturalnej (por. wyrok NSA z 13 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 584/13, opubl. w CBOSA)”.

W związku z powyższym trzeba uznać, że Spółka świadcząc usługi na rzecz jednostki samorządu terytorialnego jest instytucją o charakterze kulturalnym, gdyż świadczy te usługi w interesie publicznym. Jednostka samorządu terytorialnego, poprzez instytucję kultury, np. dom kultury, zamawia usługi kulturalne od Spółki, aby w ten sposób wykonywać swoje zadania publiczne w zakresie upowszechniania kultury.

Również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że usługi w interesie publicznym wymienione w art. 132 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, nie muszą być świadczone przez instytucje publiczne, aby korzystały ze zwolnienia z podatku VAT.

W wyroku z 28 listopada 2013 r. C-319/12 w sprawie Minister Finansów v. MDDP SP. Z O.O. AKADEMIA BIZNESU SP. KOMANDYTOWA TSUE wskazał, że: „Zważywszy na ten cel, należy przypomnieć, że komercyjny charakter danej działalności nie wyklucza, w kontekście art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy VAT, aby miała ona charakter działalności użyteczności publicznej (zob. wyroki: z 3 kwietnia 2003 r. w sprawie C-144/00 Hoffmann, Rec. s. I-2921, pkt 38; a także z 26 maja 2005 r. w sprawie C-498/03 Kingscrest Associates i Montecello, Zb. Orz. s. I-4427, pkt 31). Podobnie pojęcie „podmiotu” wymienione w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy VAT jest co do zasady wystarczająco szerokie, aby objąć także podmioty prywatne mające cel zarobkowy (zob. ww. wyrok w sprawie Kingscrest Associates i Montecello, pkt 35). (pkt 27 i 28)”.

(...) Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy VAT usługi edukacyjne są jednak zwolnione tylko wtedy, gdy są świadczone przez podmioty prawa publicznego o celach edukacyjnych lub przez inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Wynika z tego, że inne podmioty, czyli podmioty prywatne, powinny spełniać przesłankę celów podobnych do celów rzeczonych podmiotów prawa publicznego. Z brzmienia art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy VAT wynika bowiem wyraźnie, że nie zezwala on państwom członkowskim na zwolnienie usług edukacyjnych wszystkich podmiotów prywatnych świadczących takie usługi, włącznie z tymi, których cele nie są podobne do celów rzeczonych podmiotów prawa publicznego (pkt 35).

W przypadku, gdy Spółka świadczy usługi na rzecz jednostek samorządu terytorialnego, jej cele są tożsame z celami podmiotu prawa publicznego, ponieważ poprzez instytucję kultury jednostka samorządu terytorialnego świadczy usługi na rzecz ludności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy:

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy:

W świetle art. 43 ust. 17a ustawy:

Jak wynika z art. 43 ust. 18 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 19 ustawy:

Odnosząc się do zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy należy wskazać, że przepis ten stanowi odzwierciedlenie regulacji zawartych w art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), który stanowi, że:

Należy podkreślić, co wynika z powyższego przepisu Dyrektywy, że państwa członkowskie otrzymały uprawnienie do określenia podmiotów, które będą traktowane na równi z podmiotami prawa publicznego.

W art. 133 Dyrektywy wskazano, że wprowadzając zwolnienie dla innego podmiotu, Państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie podmiotom innym niż podmioty prawa publicznego każdego ze zwolnień przewidzianych w art. 132 ust. 1 lit. b), g), h), i), l), m) i n), od spełnienia, w poszczególnych przypadkach, jednego lub kilku z następujących warunków:

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Zamieszczenie w Dyrektywie powyższych warunków pozwala przyjąć, że zwolnienia przewidziane w art. 132 Dyrektywy, w tym dotyczące usług kulturalnych, odnoszą się przede wszystkim do czynności wykonywanych przez podmioty prawa publicznego. Wskazuje na to np. możliwość ustanowienia warunku o „niedążeniu do osiągania zysku”. Zatem ze zwolnienia mogą korzystać usługi wykonywane przez podmioty prawa publicznego. Pozostałe podmioty, aby korzystać ze zwolnienia, muszą świadczyć swoje usługi na podobnych warunkach, jakie są stosowane w odniesieniu do podmiotów prawa publicznego. Dyrektywa daje tutaj pewną swobodę państwom członkowskim, stwarzając możliwość uregulowania kwestii, jakie podmioty mogą być uznane za działające na podobnych zasadach do podmiotów prawa publicznego.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 listopada 2009 r. w sprawie C- 461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.

Polski ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne, świadczone przez dwie grupy podmiotów, określonych w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a i lit. b ustawy. Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić na podstawie dostępnej metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. („Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

Ponadto Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Wykładnia systemowa pozwala na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia „kultura” w znaczeniu, w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 87) definiujących m.in. pojęcie działalności kulturalnej. Na podstawie art. 1 ust. 1 ww. ustawy o organizowaniu

i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu tej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Natomiast w myśl powołanego art. 2 wskazanej ustawy formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Ustawodawca wyodrębnił dwie grupy podmiotów świadczących usługi kulturalne, które mogą korzystać ze zwolnienia od podatku.

Do pierwszej grupy można zaliczyć podmiot, który jest:

1.podmiotem prawa publicznego, lub

2.innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, lub

3.podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Określając katalog podmiotów, które mogą na podstawie odrębnych przepisów zostać uznane za instytucje o charakterze kulturalnym, należy na wstępie przywołać regulacje ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, definiujące pojęcie działalności kulturalnej, jak i krąg podmiotów, które mogą tę działalność prowadzić.

Na podstawie art. 1 ust. 1 ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

W myśl art. 2. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Podkreślenia jednak wymaga, że ww. ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie jest wystarczająca dla określenia katalogu podmiotów uznanych za instytucje o charakterze kulturalnym. Zasadnym jest posiłkowanie się innymi przepisami prawa, w których ustawodawca określa krąg podmiotów i zasady prowadzenia działalności w sferze zadań publicznych określonych w tych ustawach, a w szczególności obejmujących zadania w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego.

Co istotne, podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne i korzystającym ze zwolnienia może być m.in. podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Z kolei w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, ustawodawca wskazał drugą grupę podmiotów korzystających ze zwolnienia, tj. wymienił usługi indywidualnych twórców i artystów wykonawców, odsyłając w celu zdefiniowania tych pojęć do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Na podstawie art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1)stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy),

2)stanowić przejaw działalności twórczej,

3)mieć indywidualny charakter.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy Spółka może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, w stosunku do świadczonych usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi.

Jak wskazano wcześniej, zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy.

Odnosząc się natomiast do przesłanki przedmiotowej, należy zbadać czy świadczone przez Państwa usługi stanowią usługi kulturalne.

Jak wskazano w opisie sprawy - w ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się przygotowaniem i produkcją wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, tj. Festiwali Światła. Organizowane festiwale są utworami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi łączą w sobie elementy sztuki, technologii i rozrywki, przyczyniając się do popularyzacji nowych form artystycznego wyrazu. Upowszechnianie dorobku kulturalnego w kontekście świadczonych przez Państwa usług przejawia się w wyjściu sztuki poza mury galerii i muzeów, umożliwiając szeroki odbiór Festiwali Światła przez mieszkańców poszczególnych miast, na rzecz których są organizowane. Festiwale Światła popularyzują lokalne zabytki architektoniczne, a jednocześnie wzmacniają poczucie wspólnoty. Świadczone przez Państwa usługi są usługami kulturalnymi, świadczonymi w celu promowania lokalnej historii i architektury, a także wspierania poczucia wspólnoty lokalnej.

W konsekwencji mając na uwadze wskazane okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że analizowanym przypadku, spełniają Państwo przesłankę przedmiotową wskazaną w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

Odnosząc się do przesłanki podmiotowej należy wskazać, że treść przepisów określających zwolnienie od podatku od towarów i usług, gdzie szczególnie akcentowana jest „indywidualność twórców i artystów wykonawców”, w zestawieniu z brzmieniem przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pozwala stwierdzić, że intencją ustawodawcy podatkowego było objęcie zwolnieniem wyłącznie takich usług kulturalnych, które świadczone są przez twórców, artystów wykonawców, z uwzględnieniem ich szczególnych relacji z dziełem, utworem.

Powyższego przymiotu twórcy, czy artysty wykonawcy z pewnością nie można przypisać spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Należy zauważyć, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w zakresie swojej działalności nie może korzystać z ww. zwolnienia, gdyż jako podmiot gospodarczy nie posiada statusu indywidualnego twórcy lub artysty wykonawcy. Status taki może być przyznany wyłącznie personalnie konkretnej osobie będącej twórcą lub artystą, a nie spółce, która ze swojej istoty jest podmiotem zbiorowym. A zatem tylko i wyłącznie usługi kulturalne świadczone przez osoby fizyczne posiadające status indywidualnego twórcy lub artysty wykonawcy objęte będą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku wykonywane przez Spółkę usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnym nie podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, ponieważ spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie może zostać uznana za podmiot wskazany w tym przepisie. Zatem, świadczone przez Państwa w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnym nie korzystają ze zwolnienia od podatku przewidzianego przez ustawodawcę w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, ze względu na niespełnienie przesłanki podmiotowej.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy Spółka może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b oraz art. 8 ust. 2a ustawy w stosunku do świadczonych usług.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi. Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo, że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi.

Zaznaczyć należy, że w przypadku zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT, a więc zwolnienia przedmiotowo-podmiotowego podczas refakturowania usług, odsprzedający musi spełnić warunek podmiotowy, analogicznie jak w sytuacji gdyby samodzielnie świadczył taką usługę i ją odsprzedawał.

W sprawie opisanej we wniosku nie mamy do czynienia z odsprzedażą usług nabytych we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, gdyż nie odsprzedają Państwo usług nabytych od członków zarządu, pracowników czy osób trzecich współpracujących ze Spółką na podstawie umowy zlecenia w stanie nieprzetworzonym, a elementy usługi finalnie świadczonej na rzecz jednostek samorządu terytorialnego. W ramach prowadzonej działalności zajmują się bowiem Państwo przygotowaniem i produkcją wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, tj. Festiwali Światła, a wszystkie prace koncepcyjne są wykonywane przez osoby fizyczne, którymi są członkowie zarządu Spółki, pracownicy, osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów zlecenia. Spółka nabywa od ww. osób prawa majątkowe do wytworzonego utworu, które każdorazowo po przygotowaniu i wykonaniu wydarzenia artystycznego są przenoszone na rzecz nabywcy, tj. jednostki samorządu terytorialnego.

Jak wskazano wyżej dla świadczonych usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, z uwagi na niespełnienie przesłanki podmiotowej nie przysługuje Państwu prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

W konsekwencji dla świadczonych usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, nie przysługuje Państwu prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b w zw. z art. 8 ust. 2a ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także ustalenia, czy świadczone przez Państwa usługi korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy w przypadkach, kiedy usługi są wykonywane na rzecz jednostek samorządu terytorialnego.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka w ramach prowadzonej działalności zajmuje się przygotowywaniem i produkcją wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, tj. Festiwali Światła. Upowszechnianie dorobku kulturalnego przejawia się w wyjściu sztuki poza mury galerii i muzeów, umożliwiając szeroki odbiór Festiwali Światła przez mieszkańców poszczególnych miast, na których rzecz są organizowane. Przygotowują i produkują Państwo wydarzenia artystyczne w celach zarobkowych oraz zabezpieczenia systematycznego osiągania zysków. Wygenerowane zyski są wykorzystywane na kontynuację oraz doskonalenie świadczonych usług, ale również na wypłatę wynagrodzenia dla osób zaangażowanych w realizację wydarzeń, a także na finansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej.

W Państwa ocenie, uchodzą Państwo za instytucję o charakterze kulturalnym. Spółka w przygotowaniu Festiwali Światła jest niezależna, przygotowywane widowiska są efektem jej wizji artystycznej. Kształt przygotowywanych przez Spółkę wydarzeń artystycznych nie wymaga zgody żadnego podmiotu trzeciego. Przygotowując wydarzenie artystyczne Spółka zawsze uwzględnia potrzeby oraz oczekiwania jednostki samorządu terytorialnego, na rzecz której dane wydarzenie będzie organizowane. Wszystkie prace koncepcyjne są wykonywane przez osoby fizyczne, którymi są członkowie zarządu Spółki, pracownicy, osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umowy zlecenia. Spółka nabywa od nich prawa majątkowe do wytworzonego utworu, które każdorazowo po przygotowaniu i wykonaniu wydarzenia artystycznego są przenoszone na rzecz nabywcy (tj. jednostki samorządu terytorialnego).

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz Dyrektywy, jak również opis stanu faktycznego, wskazać należy, że usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi nie mogą korzystać ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, ponieważ spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie może zostać uznana za podmiot wskazany w tym przepisie i wypełniający warunki tego zwolnienia.

Wskazać należy, że sam fakt, że Spółka świadczy działalność kulturalną nie przesądza jeszcze, że może zostać uznana za instytucję o charakterze kulturalnym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Nie są Państwo podmiotem prawa publicznego ani podmiotem wpisanym do rejestru kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucję kultury w rozumieniu przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne świadczone przez inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za podmioty prawa publicznego. Odrębne przepisy to nie tylko ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, która wskazuje krąg podmiotów realizujących działalność kulturalną, ale także inne odrębne ustawy (przepisy) regulujące zasady prowadzenia działalności w sferze zadań publicznych określonych w tych ustawach, a w szczególności obejmujących zadania w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego.

Jak wynika z opisu sprawy, odwołując się do takich cech jak m.in. tworzenie nowych form artystycznego przekazu łączącego elementy sztuki, technologii, wykorzystując dziedzictwo kulturowe oraz rozpowszechnianie kultury, wskazują Państwo, że są instytucją o charakterze kulturalnym na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Jednakże z wniosku wynika, że nie realizują Państwo swoich usług jako jeden z podmiotów wymienionych w ww. ustawie, a samo subiektywne przekonanie o posiadaniu przymiotów, które w świetle ustawy o działalności kulturalnej przesądzają o statusie instytucji kultury nie ma znaczenia dla uznania Państwa za taki podmiot. Państwa działalność podejmowana jest w ramach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i nie wynika z żadnych przepisów prawa regulujących działalność sfery publicznej tj. działalność kulturalną. Także świadczenie usług na rzecz jednostek samorządu terytorialnego nie ma wpływu na uznanie Spółki za instytucję o charakterze kulturalnym. Jak wskazali Państwo we wniosku, Spółka przygotowuje i produkuje wydarzenia artystyczne, aby zabezpieczyć systematyczne osiąganie zysku, co świadczy o tym, że są Państwo podmiotem komercyjnym, a nie realizującym cele publiczne.

Należy również podkreślić, że zgodnie art. 43 ust. 18 ustawy zwolnienie od podatku stosuje się pod warunkiem, że podmioty świadczące usługi kulturalne nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one w całości przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jak wyżej wskazano, regulacja art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT stanowi implementację art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE, który stanowi o zwolnieniu od podatku niektórych usług kulturalnych przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie. Dyrektywa daje również uprawnienie państwom członkowskim ograniczenia stosowania zwolnienia od spełnienia jednego lub kilku warunków wymienionych w art. 133 Dyrektywy. Polski ustawodawca skorzystał z ww. uprawnienia i wprowadził przepis art. 43 ust. 18 ustawy, który znajduje oparcie w art. 133 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z tym przepisem Państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie podmiotom innym niż podmioty prawa publicznego każdego ze zwolnień przewidzianych w art. 132 ust. 1 lit. b), g), h), i), l), m) i n), od spełnienia, w poszczególnych przypadkach, jednego lub kilku z następujących warunków:

a) podmioty, których to dotyczy, nie mogą systematycznie dążyć do osiągnięcia zysku, przy czym ewentualne zyski nie mogą zostać rozdzielone, lecz przeznaczone na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług;

Kwestię relacji tych przepisów poddano analizie w wyroku TSUE z 28 listopada 2013 r. C- 319/12 w sprawie MDDP sp. z o.o. Akademia Biznesu. Wyrok ten dotyczył wprawdzie zwolnienia usług edukacyjnych świadczonych przez podmioty niepubliczne w celach komercyjnych, ale wnioski należy uznać za aktualne w sprawie niniejszej m.in. w tej części, w której Trybunał wyjaśnił, że art. 133 akapit pierwszy lit. a dyrektywy VAT, stanowiący fakultatywny warunek, który państwa członkowskie mogą ustanowić dodatkowo do celów przyznania określonych zwolnień z art. 132 ust. 1 tej dyrektywy, upoważnia państwa członkowskie, ale nie zobowiązuje ich do ograniczenia możliwości skorzystania ze zwolnień, przewidzianych w szczególności w art. 132 ust. 1 lit. i, do podmiotów, które nie są podmiotami prawa publicznego i nie dążą systematycznie do osiągnięcia zysków. Użyty w art. 133 Dyrektywy zwrot państwa członkowskie „mogą uzależnić” przyznanie podmiotom innym niż podmioty prawa publicznego zwolnienia przewidzianego m.in. w art. 132 ust. 1 lit. n, od spełnienia jednego lub kilku warunków oznacza, że w polskim prawie było to możliwe, ale niekonieczne.

Biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy oraz brzmienie art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy, osoba prawna - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - może co prawda świadczyć usługi kulturalne, jednak nie powoduje, że automatycznie zyskuje miano instytucji o charakterze kulturalnym. Cele funkcjonowania osoby prawnej nie są tożsame z celami, jakie realizują inne podmioty realizujące działalność o charakterze kulturalnym np. teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki, świetlice, domy kultury, biblioteki, do czego są powołane na podstawie odpowiednich przepisów prawa.

Z okoliczności sprawy wynika, że posiadają Państwo dowolność działania, która uwzględnia potrzeby jednostki samorządu terytorialnego, jednak jest to normalna praktyka w działalności gospodarczej, w której zleceniobiorca/wykonawca uzgadnia zakres świadczonych usług ze zleceniodawcą/zamawiającym.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie może zostać uznana za instytucję o charakterze kulturalnym i w konsekwencji nie spełnia przesłanki podmiotowej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Jak wskazali Państwo we wniosku, Spółka przygotowuje i produkuje wydarzenia artystyczne w celach zarobkowych oraz zabezpieczenia systematycznego osiągania zysku. Z okoliczności sprawy, nie wynika, aby Spółka nie dążyła systematycznie do osiągnięcia zysku, przy czym ewentualne zyski nie mogą zostać rozdzielone, lecz przeznaczone na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Wręcz przeciwnie, Spółka przygotowuje i produkuje wydarzenia artystyczne aby zabezpieczyć systematyczne osiąganie zysku, a wygenerowane zyski zostaną wykorzystane na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług ale również na wypłatę wynagrodzenia dla osób zaangażowanych w realizację wydarzeń a także na finansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie można zatem uznać, że Spółka jest podmiotem, który nie dąży do systematycznego osiągania zysku a ewentualne zyski będzie przeznaczać w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Spółka wskazuje, że zyski zostaną wykorzystane na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług ale również na wypłatę wynagrodzenia dla osób zaangażowanych w realizację wydarzeń a także na finansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że rozdziela osiągnięte zyski, nie przeznaczając ich w całości na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług kulturalnych. Potwierdza to tezę, że Spółka przygotowuje i produkuje wydarzenia artystyczne w celach zarobkowych, mając za przedmiot swojej działalności organizację wydarzeń artystycznych.

A zatem nie został spełniony warunek wskazany w art. 43 ust. 18 ustawy (który zaimplementował polski ustawodawca do ustawy o VAT na podstawie delegacji zawartej w art. 133 lit. a) Dyrektywy), zgodnie z którym inny podmiot niebędący podmiotem prawa publicznego nie dąży systematycznie do osiągnięcia zysków, a jeśli je osiąga w całości przeznacza na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług kulturalnych.

Biorąc pod uwagę wskazane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że spełniają Państwo przesłankę przedmiotową wskazaną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, jednakże nie spełniają Państwo przesłanki podmiotowej tego przepisu. Nie mogą być Państwo uznani za instytucję o charakterze kulturalnym. Ponadto spełniony jest warunek ograniczający możliwość zastosowania zwolnienia dotyczący osiąganych zysków.

Zatem wykonywane przez Spółkę usługi polegające na przygotowywaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.