Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 sierpnia 2025 r. za pośrednictwem e-PUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej z zastosowaniem procedury uproszczonej. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem, które wpłynęło 9 września 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

• (...) GmbH&Co.KG (dalej: Spółka) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec.
• Spółka jest zarejestrowana na potrzeby VAT w Niemczech oraz Niderlandach, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.
• Spółka nie jest zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce. Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej z uwagi na brak zasobów technicznych i osobowych w Polsce.
• W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje sprzedaży m.in. (...).
• Spółka planuje uczestniczyć w transakcji, w ramach której:
• Spółka nabywa materiały budowlane (dalej: Towary) od kontrahenta (dalej: Sprzedawca) z siedzibą w Polsce.
• Sprzedawca jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.
• Spółka sprzedaje Towary kontrahentowi z kraju UE innego niż Polska (dalej: Nabywca).
• Towary są transportowane bezpośrednio od Sprzedawcy z Polski do Nabywcy lub do innego wyznaczonego przez niego podmiotu, który może być finalnym nabywcą Towarów (dalej: Finalny Nabywca).
• Finalny Nabywca odbierając Towary może działać w swoim imieniu lub w imieniu i na rzecz Nabywcy.
• Transport Towarów następuje z Polski do kraju UE, który wskazuje Nabywca lub Finalny Nabywca.
• Transport Towarów jest organizowany przez Sprzedawcę, który:
• kontaktuje się z firmą transportową i zleca odbiór Towarów,
• przygotowuje Towary do transportu (pakuje, okleja),
• decyduje kiedy Towary mają być odebrane przez firmę transportową,
• płaci za transport,
• ponosi ryzyko związane z Towarami podczas transportu.
• Nabywca lub Finalny Nabywca nie jest zaangażowany w organizację transportu.
• Koszt transportu ponosi Sprzedawca lub Spółka.
• Dla potrzeb powyższej transakcji:
• Sprzedawca posługuje się numerem VAT-UE (numer identyfikacji nadany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych) nadanym w Polsce,
• Spółka posługuje się numerem VAT-UE nadanym jej w Niderlandach.
• Nabywca posługuje się numerem VAT-UE nadanym przez kraj UE inny niż Polska i Niderlandy, stanowiący zasadniczo kraj zakończenia transportu Towarów.
• Zarówno Sprzedawca, jak i Spółka będą dokonywać dostawy Towarów w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej (sprzedaż Towarów stanowi działalność handlową). Również Nabywca będzie nabywać Towary do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1)Czy Transakcje sprzedaży dokonywane między Sprzedawcą a Spółką oraz między Spółką a Nabywcą/Finalnym Nabywcą będą dokumentowane fakturą?

Odpowiedź: Transakcje sprzedaży dokonywane między Sprzedawcą a Spółką oraz między Spółką a Nabywcą/Finalnym Nabywcą będą dokumentowane fakturą.

2)Jeśli tak, prosiłem o wskazanie jakie informacje będzie zawierała faktura dokumentująca transakcję pomiędzy podmiotami biorącymi udział w przedmiotowej transakcji oraz czy będą to m.in.:

• W przypadku transakcji dokonywanych między Sprzedawcą a Spółką:

a)numer identyfikacji podatkowej oraz numer VAT-UE Sprzedawcy nadany w Polsce i Spółki nadany w Niderlandach,

Odpowiedź: Numer identyfikacji podatkowej oraz numer VAT-UE Sprzedawcy nadany w Polsce, to odpowiednio: (...) oraz (...).

Numer VAT-UE Spółki nadany w Niderlandach, to: (...).

• W przypadku transakcji dokonywanych między Spółką a Nabywcą:

a)adnotacja, że faktura jest wystawiona na podstawie odpowiednich przepisów ustawy o podatku od wartości dodanej obowiązującej w kraju, którego numerem identyfikacji podatkowej Państwo się posługujecie (Niderlandy),

b)adnotacja analogiczna do określonej w art. 136 ust. 1 polskiej ustawy o VAT, która ma treść: „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”,

c)stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez Nabywcę,

d)czy Nabywca będzie wskazany na fakturze przez Spółkę jako podmiot zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach opisanej transakcji,

e)numer identyfikacji podatkowej nadany w Niderlandach, który jest stosowany przez Spółkę,

f)numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej Nabywcy.

Odpowiedź: Faktura będzie wystawiona na podstawie odpowiednich przepisów ustawy o podatku od wartości dodanej obowiązującej w kraju nadania Spółce numeru VAT-EU - Niderlandy.

Faktura będzie posiadała adnotację analogiczną do określonej w art. 136 ust. 1 polskiej ustawy o VAT, która będzie miała treść: „Intra-community triangular transaction acc. to Article 141 of the Directive 2006/112/EC.” (Wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna zgodnie z artykułem 141 Dyrektywy 2006/112/UE.).

Faktura będzie posiadała stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez Nabywcę, tj. „VAT reverse charge, Based on Article 197 of EU VAT Directive” (VAT mechanizm odwrotnego obciążenia na podstawie artykułu 197 Dyrektywy UE.).

Nabywca będzie wskazany na fakturze przez Spółkę jako podmiot zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach opisanej transakcji.

Numer identyfikacji podatkowej nadany w Niderlandach, który jest stosowany przez Spółkę, dla transakcji opisanej w zdarzeniu przyszłym to: (...).

Na fakturze wystawionej przez Spółkę zostanie wskazany numer identyfikacji podatkowej Nabywcy stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w kraju zakończenia transportu.

3)Czy ten sam numer identyfikacji podatkowej oraz numer VAT-UE Spółki będzie stosowany w odniesieniu do transakcji ze Sprzedawcą oraz do transakcji z Nabywcą?

Odpowiedź: Tak, ten sam numer identyfikacji podatkowej oraz numer VAT-UE nadane Spółce w Niderlandach będzie stosowany przez Spółkę w odniesieniu do transakcji ze Sprzedawcą oraz do transakcji z Nabywcą.

4)Czy Nabywca będzie stosował numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka?

Odpowiedź: Tak, Nabywca będzie stosował numer identyfikacyjny podatkowej nadany na potrzeby podatku od wartości dodanej państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka.

5)Czy Spółka jako drugi w kolejności podatnik VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka Towarów na rzecz Nabywcy?

Odpowiedź: Spółka jako drugi w kolejności podatnik VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka Towarów na rzecz Nabywcy.

6)Czy Towary będą modyfikowane, ulepszane lub jakkolwiek zmieniane podczas ich transportu?

Odpowiedź: Towary nie będą modyfikowane, ulepszane lub jakkolwiek zmieniane podczas ich transportu.

Pytanie

Czy opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja między Sprzedawcą, Spółką i Nabywcą stanowi wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT i jako taka może podlegać rozliczeniu w ramach procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja między Sprzedawcą, Spółką i Nabywcą stanowi wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT i jako taka może podlegać rozliczeniu w ramach procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Natomiast w ślad za przepisem art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Przepisy ustawy o VAT regulują również zasady rozliczania dla VAT w Polsce tzw. transakcji łańcuchowych, czyli dostaw tego samego towaru dokonanych kolejno pomiędzy kilkoma podmiotami w tym samym łańcuchu dostaw.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Regulacją szczególną do tego przepisu jest art. 135 ustawy o VAT i następne, które wprowadzają uproszczenie w rozliczeniu VAT dla tzw. wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną (dalej: WTT) rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

a)trzech podatników VAT zidentyfikowanych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,

b)przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Dla potrzeb tej szczególnej regulacji przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 135 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT).

Zgodnie z przepisem art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT WTT podlega rozliczeniu na zasadach uproszczonych w taki sposób, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

a)dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,

b)drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

c)drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,

d)ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

e)ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Powyższe przepisy stanowią implementację do polskiego porządku prawnego art. 141 Dyrektywy VAT, który stanowi, że każde państwo członkowskie podejmuje szczególne środki w celu zapewnienia, aby VAT nie był pobierany od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów dokonywanych na jego terytorium na mocy art. 40, w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

a)nabycia towarów dokonuje podatnik, który nie ma siedziby w danym państwie członkowskim, ale który został zidentyfikowany do celów VAT w innym państwie członkowskim;

b)nabycie towarów jest dokonywane do celów ich późniejszej dostawy przez podatnika, o którym mowa w lit. a), na terytorium tego samego państwa członkowskiego;

c)towary nabyte w ten sposób przez podatnika, o którym mowa w lit. a), są bezpośrednio wysyłane lub transportowane z państwa członkowskiego innego niż państwo, w którym został on zidentyfikowany do celów VAT, do osoby, na rzecz której ma on dokonać późniejszej dostawy;

d)osoba, na rzecz której dokonywana jest późniejsza dostawa, jest innym podatnikiem lub osobą prawną niebędącą podatnikiem zidentyfikowaną do celów VAT w tym samym państwie członkowskim;

e)osoba, o której mowa w lit. d), została uznana zgodnie z art. 197 za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT należnego z tytułu dostawy dokonanej przez podatnika, który nie ma siedziby w państwie członkowskim, w którym podatek jest należny.

Powyższa regulacja przewiduje warunki, których spełnienie jest niezbędne do zastosowania przedmiotowej procedury uproszczonej i została zaimplementowana do polskiego porządku prawnego za pośrednictwem art. 135 i następnych ustawy o VAT.

Warto jednak podkreślić, iż proces implementacji miał charakter zawężający, ponieważ Dyrektywa VAT nie wskazuje ile podmiotów powinno uczestniczyć w transakcji łańcuchowej, aby możliwe było zastosowanie procedury uproszczonej przewidzianej dla WTT.

W konstytucji RP w art. 91 została wprowadzona zasada pierwszeństwa prawa unijnego, która znajduje zastosowanie szczególnie w przypadku kolizji norm. Na zasadę prounijnej interpretacji polskiego prawa w przypadku wystąpienia kolizji norm wielokrotnie zwracał uwagę Naczelny Sąd Administracyjny. W wyroku z 1 marca 2012 r. (nr II GSK 295/11), sąd jednoznacznie wskazał, że w przypadku rozbieżności pomiędzy prawem krajowym a prawem UE, jeżeli rozbieżność ta nie może zostać rozwiązana w drodze wykładni, zastosowanie ma zasada pierwszeństwa prawa unijnego, niezależnie od rangi porównywanych norm.

Odnosząc to do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego polskie przepisy ustawy o VAT dotyczące uproszenia w WTT należy interpretować zgodnie z zasadą prounijnej wykładni prawa krajowego.

Tym samym, w opinii Spółki, art. 135 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o VAT należy interpretować z uwzględnieniem przepisów Dyrektywy w taki sposób, że procedura uproszczona dla WTT może być stosowana w odniesieniu do transakcji łańcuchowych, w których uczestniczą więcej niż trzy podmioty. Warunkiem zastosowania tej procedury jest jednak to, aby pozostałe wymagania wskazane w przepisie Dyrektywy (które są zgodne z przepisami ustawy o VAT) zostały spełnione a procedura uproszczona była stosowana tylko w odniesieniu do dostaw pomiędzy trzema uczestnikami transakcji łańcuchowej (stąd wskazanie trzech podatników w art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT), niezależnie ile podmiotów finalnie uczestniczy w łańcuchu dostaw.

Uwzględniając zatem prounijną interpretację przepisów ustawy o VAT, aby można uznać, iż transakcja stanowi WTT, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1.w transakcji biorą udział co najmniej trzej podatnicy VAT,

2.podatnicy ci są zarejestrowani na potrzeby VAT w trzech różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej (UE),

3.wszystkie transakcje w łańcuchu stanowią dostawę towarów,

4.towar jest wydawany bezpośrednio przez pierwszego podatnika VAT uczestniczącego w trzeciemu w kolejności podatnikowi VAT,

5.towar jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Przy czym żaden z tych warunków nie uzależnia zastosowania uproszenia w rozliczaniu WTT od tego, ile podmiotów finalnie uczestniczy w łańcuchu dostaw. Ważne jest, aby było ich co najmniej 3 i w stosunku do tych 3 podmiotów oraz transakcji dokonanej między nimi spełnione zostały wszystkie powyższe warunki.

Opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja między Sprzedawcą, Spółką i Nabywcą spełnia wszystkie wskazane powyżej warunki, o czym świadczy poniższe uzasadnienie.

1)W transakcji biorą udział co najmniej trzej podatnicy VAT.

Przepisy dotyczące transakcji trójstronnych definiują - dla potrzeb tych transakcji - pojęcie „VAT”. Zgodnie z przepisem art. 135 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, cyt.:

Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:

1) VAT- rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej.

Przy czym przez „podatek od wartości dodanej” rozumie się podatek nakładany na terytorium państwa członkowskiego UE, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego ustawą o VAT (art. 2 pkt 11 ustawy o VAT).

Przepisy ustawy o VAT definiują również pojęcie podatnika. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT). Przy czym, przez działalność gospodarczą należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Mając na uwadze powyższe przepisy, dla potrzeb transakcji trójstronnych podatnikiem VAT jest podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą (m.in. działalność handlową) opodatkowaną VAT w Polsce lub opodatkowaną podatkiem od wartości dodanej innym kraju UE.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka nabywa Towary od Sprzedawcy, a następnie odsprzedaje je Nabywcy.

Mając na uwadze powyższe, w opisanej transakcji dochodzi do dwóch następujących po sobie dostaw:

• dostawy pomiędzy Sprzedawcą a Spółką

oraz

• dostawy pomiędzy Spółką a Nabywcą.

Ponadto, zarówno Sprzedawca, jak i Spółka dokonują dostawy w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej (sprzedaż Towarów stanowi działalność handlową). Również Nabywca działa w charakterze podatnika VAT nabywając Towary od Spółki, albowiem są one nabywane do celów prowadzenia przez Nabywcę działalności gospodarczej.

Wnioski:

Jako że w opisanym zdarzeniu przyszłym:

• mają miejsce 2 następujące po sobie dostawy Towarów,
• w dostawach tych uczestniczą 3 podmioty,
• wszystkie 3 podmioty działają w charakterze podatników VAT w rozumieniu przepisów o transakcjach trójstronnych,

- warunek dokonania transakcji pomiędzy trzema podatnikami VAT należy uznać za spełniony.

2)Podatnicy ci są zarejestrowani na VAT w trzech różnych państwach członkowskich UE.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Sprzedawca, Spółka i Nabywca są zarejestrowani dla potrzeb VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich UE i dla potrzeb przedmiotowej transakcji posługują się numerem VAT-UE nadanym w trzech różnych państwach unijnych, tj.:

• Sprzedawca posługuje się numerem VAT UE nadanym w Polsce,
• Spółka posługuje się numerem VAT UE nadanym na terytorium Niderlandów,
• Nabywca posługuje się numerem VAT UE nadanym na terytorium kraju UE zakończenia transportu Towarów.

Wniosek: warunek rejestracji podatników biorących udział w transakcji trójstronnej w trzech różnych państwach członkowskich UE należy uznać za spełniony.

3)Wszystkie transakcje w łańcuchu stanowią dostawę towarów.

Zgodnie z definicją dostawy towarów wskazaną w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zarówno transakcja pomiędzy Sprzedawcą a Spółką, jak i Spółką a Nabywcą, spełniają powołaną powyżej definicję dostawę towarów, tj.:

• na skutek sprzedaży Towarów między Sprzedawcą i Spółką, Sprzedawca przeniesie na Spółkę prawo do dysponowania tymi Towarami jak właściciel,
• na skutek sprzedaży Towarów między Spółką i Nabywcą, Spółka przeniesie prawo do dysponowania tymi Towarami jak właściciel na Nabywcę.

Wniosek: w świetle powyższego warunek, aby wszystkie transakcje w łańcuchu dostaw stanowiły dostawę towarów należy uznać za spełniony.

4)Towar jest wydawany bezpośrednio przez pierwszego podatnika VAT uczestniczącego w transakcji trzeciemu w kolejności podatnikowi VAT.

Jak zostało wskazane w punkcie 1) powyżej, w opisanej transakcji dochodzi do dwóch następujących po sobie dostaw:

• dostawy pomiędzy Sprzedawcą a Spółką oraz
• dostawy pomiędzy Spółką a Nabywcą.

W ramach obu następujących po sobie dostaw Towary są wydawane przewoźnikowi przez Sprzedawcę, tj. pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw i transportowane w sposób nieprzerwany bezpośrednio od Sprzedawcy do miejsca przeznaczenia w kraju UE zakończenia transportu wskazanego przez Nabywcę lub Finalnego Nabywcę.

Zgodnie z linią interpretacyjną organów podatkowych nieprzerwany charakter transakcji łańcuchowej sprowadza się do kwestii organizacji transportu, nie zaś do fizycznego wydania towaru przez pierwszy podmiot bezpośrednio ostatniemu podmiotowi w łańcuchu (m.in. 0112-KDIL1-3.4012.51.2025.1.KK), cyt.:

„Pojęcie „bezpośredniego transportu od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy” nie oznacza, że transport musi nastąpić w ramach jednego ciągłego przewozu, nieprzerywanego z jakichkolwiek powodów. Istotą „bezpośredniego transportu” jest raczej jego organizacyjny aspekt, polegający na tym, że towar opuszcza magazyn pierwszego sprzedawcy z zamiarem jego przetransportowania do finalnego nabywcy. Już w momencie opuszczenia magazynu miejscem docelowego przeznaczenia tego towaru jest miejsce wskazane przez nabywcę (przy czym nie musi to być miejsce jego siedziby czy prowadzenia działalności).

Wniosek: warunek, aby towar był wydawany bezpośrednio przez pierwszego podatnika VAT uczestniczącego w transakcji trzeciemu podatnikowi VAT należy zatem uznać za spełniony.

5)Towar jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Sprzedawca (jako pierwszy podmiot w transakcji) odpowiada za organizację transportu Towarów z terytorium Polski na terytorium kraju przeznaczenia Towarów, tj. kraju UE zakończenia transportu wskazanego przez Nabywcę lub Finalnego Nabywcę (kraj inny niż Polska i Holandia) w szczególności, Sprzedawca:

• kontaktuje się z firmą transportową i zleca odbiór Towarów,
• przygotowuje Towary do transportu (pakuje, okleja),
• decyduje kiedy Towary mają być odebrane przez firmę transportową,
• płaci za transport,
• ponosi ryzyko związane z Towarami podczas transportu.

Wniosek: warunek, aby towar był wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego należy zatem uznać za spełniony.

Podsumowując, nie ulega wątpliwości, iż łącznie zostały spełnione wszystkie warunki uznania, iż opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja stanowi WTT, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Jako WTT, transakcja pomiędzy Sprzedawcą, Spółką i Nabywcą może podlegać rozliczeniu według procedury uproszczonej rozliczania VAT, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Mając na uwadze, że w opisanym zdarzeniu przyszłym:

a)dostawa na rzecz Nabywcy jest bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem Towarów u Spółki (w Holandii),

b)Spółka jako drugi w kolejności podatnik VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka Towarów na rzecz Nabywcy (Spółka posiada siedzibę działalności w Niemczech),

c)Spółka stosuje wobec Sprzedawcy (tj. pierwszego w kolejności podatnika VAT) i wobec Nabywcy (tj. trzeciego w kolejności podatnika VAT) ten sam numer identyfikacji na potrzeby VAT, który został jej przyznany przez Holandię i jest on inny niż:

• Numer VAT-UE nadany Sprzedawcy w Polsce, tj. kraju rozpoczęcia transportu Towarów,
• Numer VAT-UE Nabywcy z kraju zakończenia transportu.

d)Nabywca stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT/transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo UE, w którym kończy się transport lub wysyłka.

e)Nabywca zostanie wskazany przez Spółkę jako zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy realizowanej w ramach procedury uproszczonej

- opisana w zdarzeniu przyszłym WTT pomiędzy Sprzedawcą, Spółką i Nabywcą może podlegać rozliczeniu w ramach procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdza również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w przywołanych poniżej przykładowych interpretacjach:

• Interpretacja z dnia 16 października 2023 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.336.2023.1.RM, cyt.:

„W tym miejscu wskazać należy, że przepisy dotyczące transakcji łańcuchowych stosuje się niezależnie od liczby stron działających w danym łańcuchu. Przy czym, uproszczenie dotyczące transakcji trójstronnych ma zastosowanie tylko wówczas, gdy w przypadku transakcji obejmujących trzy strony w łańcuchu spełnione są wszystkie warunki tego uproszczenia. W praktyce tylko jeden z podatników uczestniczących w danym łańcuchu transakcji, tj. ten podatnik w łańcuchu, który dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia, może skorzystać z uproszczenia dotyczącego transakcji trójstronnych”.

• Interpretacja z dnia 14 kwietnia 2025 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.141.2025.1.RM, cyt.:

„Odnosząc powyższe ustalenia do sytuacji opisanej we wniosku należy uznać, że Wnioskodawca prawidłowo rozpoznał, że transakcja dokonywana pomiędzy Producentem, Wnioskodawcą i podmiotem C będzie stanowić wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy (podmiot D nie spełnia warunków wskazanych w powołanym przepisie).

Producent, Wnioskodawca oraz podmiot C są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej - odpowiednio we Włoszech, w Polsce i w Austrii. Dostawa towaru będzie dokonywana pomiędzy pierwszym i drugim podatnikiem (Producentem i Wnioskodawcą) oraz między drugim i trzecim podatnikiem (Wnioskodawcą i podmiotem C). Towar będzie wysyłany z terytorium jednego państwa członkowskiego UE (od Producenta np. z Włoch) na terytorium Austrii, tj. na terytorium innego państwa członkowskiego UE (innego niż Polska i innego niż kraj rozpoczęcia transportu), w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Przy tym, organizatorem transportu Towarów będzie drugi podmiot w łańcuchu, tj. Wnioskodawca.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że transakcja dokonywana pomiędzy Producentem, Wnioskodawcą i podmiotem C będzie stanowić wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, w której Wnioskodawca będzie pełnił rolę drugiego z trzech podmiotów uczestniczących w ww. transakcji trójstronnej.

Jednocześnie, transakcja będąca przedmiotem zapytania może być opodatkowana z zastosowaniem procedury uproszczonej”.

W świetle powołanych powyżej przepisów ustawy o VAT oraz ich prounijnej wykładni, znajdującej potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydanych w podobnych do Spółki sprawach nie ulega wątpliwości, że opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja między Sprzedawcą, Spółką i Nabywcą stanowi wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT i jako taka może podlegać rozliczeniu w ramach procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 25 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 1-3 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec oraz jest zarejestrowana na potrzeby VAT w Niemczech oraz Niderlandach (w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych). Spółka nie jest zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Przedmiotem wniosku jest transakcja, w ramach której trzy podmioty będą uczestniczyły w dostawie materiałów budowlanych (Towary). Spółka będzie nabywała Towary od kontrahenta z siedzibą w Polsce (Sprzedawca), a następnie będzie je sprzedawała kontrahentowi z kraju UE innego niż Polska (Nabywca). Towary będą transportowane bezpośrednio od Sprzedawcy z Polski do Nabywcy lub do innego wyznaczonego przez niego podmiotu, który może być finalnym nabywcą towarów (Finalny Nabywca), w ramach transportu organizowanego przez Sprzedawcę. Towary nie będą modyfikowane, ulepszane lub jakkolwiek zmieniane podczas ich transportu.

Wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia, czy opisana transakcja między Sprzedawcą, Spółką i Nabywcą będzie stanowić wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy i czy może podlegać rozliczeniu w ramach procedury uproszczonej, na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że ustawodawca - w art. 135-138 ustawy wprowadził specjalne zasady dotyczące tzw. wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych. Celem tych regulacji jest uproszczenie rozliczeń związanych z wewnątrzwspólnotową dostawą i nabyciem towarów, w przypadku gdy transakcja dokonywana jest pomiędzy co najmniej trzema podmiotami z różnych państw członkowskich.

I tak, zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 3 ustawy:

W myśl art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Przy tym, w myśl art. 136 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy:

W świetle powołanych regulacji, procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na:

• objęcie ostatecznego nabywcy towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, obowiązkiem zapłaty podatku z tytułu dostawy pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem - na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu;
• uznanie, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Zatem, pomimo że w transakcję trójstronną zaangażowane są trzy podmioty, to jedynym podatnikiem, który zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT, jest ostateczny nabywca towaru (trzeci w kolejności podatnik), który dokonuje samoobliczenia podatku z tytułu nabycia towaru od drugiego w kolejności podatnika i traktuje to nabycie, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru. Z uwagi na zastosowanie procedury uproszczonej rozliczania podatku VAT w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, w stosunku do drugiego podatnika w łańcuchu ograniczone są obowiązki rejestracyjne dla celów VAT, a podatek jest rozliczany przez ostatniego podatnika. Procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na uznanie, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Z powołanych przepisów prawa wynika, że transakcja trójstronna ma miejsce wówczas gdy łącznie są spełnione następujące warunki: uczestnikami transakcji są trzej podatnicy z różnych państw UE, każdy z nich jest zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym państwie, dostawa towaru formalnie odbywa się między pierwszym i drugim oraz pomiędzy drugim i ostatnim w kolejności, natomiast towar jest fizycznie wydawany przez pierwszego bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi i jest transportowany z terytorium jednego na obszar innego państwa UE.

Wskazać również należy, że w przypadku transakcji trójstronnych nie przyporządkowuje się transportu towaru do konkretnej dostawy. Niemniej jednak, warunkiem uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną jest to, aby transport towaru został dokonany przez pierwszego lub drugiego uczestnika transakcji lub na ich rzecz. Transakcja trójstronna traci swój charakter w przypadku, gdy transportu dokonuje ostatni (trzeci) w kolejności uczestnik transakcji lub transport dokonywany jest na rzecz tego ostatniego podatnika. Przy czym, może zdarzyć się, że jeden z uczestników transakcji może poprosić innego uczestnika aby ten dokonał transportu na jego rzecz.

Zakwalifikowanie transakcji jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej możliwe jest jedynie wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie ww. warunki wynikające z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jeżeli chociaż jeden z ww. warunków nie jest spełniony, dostawa nie może być uznana za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną dokonywaną w procedurze uproszczonej, a w konsekwencji musi być opodatkowana na zasadach ogólnych.

Należy również zauważyć, że przepisy dotyczące transakcji łańcuchowych stosuje się niezależnie od liczby stron działających w danym łańcuchu. Przy czym, uproszczenie dotyczące transakcji trójstronnych ma zastosowanie tylko wówczas, gdy w przypadku transakcji obejmujących trzy podmioty spełnione są wszystkie warunki tego uproszczenia. W praktyce tylko jeden z podatników uczestniczących w łańcuchu transakcji, tj. ten podatnik w łańcuchu, który dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia, może skorzystać z uproszczenia dotyczącego transakcji trójstronnych.

Odnosząc powyższe ustalenia do sytuacji opisanej we wniosku należy uznać, że Spółka prawidłowo rozpoznała, że transakcja dokonywana pomiędzy Sprzedawcą, Spółką i Nabywcą będzie stanowić wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Uczestnikami transakcji są trzej podatnicy (Sprzedawca, Spółka i Nabywca) z różnych państw UE, każdy z nich jest zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym państwie. Dostawa Towarów będzie dokonywana pomiędzy pierwszym i drugim podatnikiem (Sprzedawca i Spółka) oraz między drugim i trzecim podatnikiem (Spółka i Nabywca). Towar będzie transportowany przez pierwszego w kolejności podatnika VAT z terytorium jednego państwa członkowskiego UE (Polski) na terytorium innego państwa członkowskiego UE (innego niż Niderlandy i innego niż kraj rozpoczęcia transportu), w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze.

Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech oraz jest zarejestrowana na potrzeby VAT oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Niemczech i Niderlandach i są to inne państwa członkowskie niż to, w którym kończy się transport towarów. Wobec dostawcy Towarów (Sprzedawcy) oraz wobec Nabywcy Spółka posłuży się tym samym numerem VAT-UE nadanym jej w Niderlandach (numer przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport Towarów). Przy tym, Nabywca zostanie wskazany przez Spółkę jako podmiot zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy Towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej. Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy faktura dokumentująca dostawę towarów dokonaną przez Spółkę na rzecz Nabywcy będzie posiadała adnotację analogiczną do określonej w art. 136 ust. 1 polskiej ustawy o VAT i będzie posiadała stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez Nabywcę. Jednocześnie Nabywca będzie stosował numer identyfikacyjny podatkowej nadany na potrzeby podatku od wartości dodanej państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka.

Zatem, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że transakcja opisana we wniosku będzie spełniała warunki określone w art. 135 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 136 ust. 1 ustawy i może być rozliczona z zastosowaniem procedury uproszczonej.

Tym samym, stanowisko, z którego wynika, że planowana transakcja może być uznana przez Spółkę za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy i może podlegać rozliczeniu z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.