Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Shutterstock
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - 0112-KDIL1-1.4012.548.2025.1.EK

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna  stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 29 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej przed dokonaniem przekształcenia Pana przedsiębiorstwa w spółkę z o.o.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terytorium kraju i jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu niezależnie od miejsca osiągania dochodów i osiąga dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest opodatkowany liniowo i prowadzi pełne księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą hurtową artykułów (...) na polskim rynku. Działalność Wnioskodawcy obejmuje kilka województw – towar dostarczany jest zarówno przez własną flotę pojazdów, jak i przy współpracy z firmami spedycyjnymi. Firma prowadzi także nowoczesną platformę sprzedaży internetowej, umożliwiającą składanie zamówień przez całą dobę z dowolnego miejsca.

W związku z dynamicznym rozwojem przedsiębiorstwa, rosnącą skalą działalności, koniecznością zwiększenia efektywności zarządzania oraz potrzebą ograniczenia ryzyka osobistej odpowiedzialności właściciela, Wnioskodawca podjął decyzję o przekształceniu formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”).

Decyzja ta podyktowana jest również dążeniem do stworzenia bardziej przejrzystej i stabilnej struktury organizacyjnej, która będzie sprzyjać dalszym inwestycjom i rozwojowi firmy, a także zapewni lepsze warunki do planowania sukcesji w przyszłości. Przekształcenie umożliwi także płynne przeniesienie praw i obowiązków wynikających z dotychczasowych umów handlowych, leasingowych, limitów kupieckich czy zezwoleń, co jest niezbędne dla zachowania ciągłości działalności operacyjnej firmy. Wskazane wyżej działania mają na celu m.in. zachowanie ciągłości prawnej Wnioskodawcy, po przekształceniu jego obecnej działalności jednoosobowej, ze względu na sukcesję prawną i podatkową, zabezpieczenie prawne w związku z występującymi ryzykami prawnymi i biznesowymi oraz w konsekwencji możliwość kontynuowania działalności w nowej formie prawnej. Spółka przekształcona będzie kontynuowała profil działalności Wnioskodawcy, tj. będzie prowadziła działalność w tym samym profilu, tj. działalność hurtowa artykułów (...). W momencie przekształcenia majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy stanie się majątkiem Spółki, natomiast samo przekształcenie nastąpi zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy Kodeks spółek handlowych.

W chwili składania wniosku podjęte zostały już czynności zmierzające do przekształcenia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w Spółkę. Na skutek dokonanego przekształcenia, zgodnie z przepisami k.s.h., Spółce będą przysługiwać wszystkie prawa i obowiązki przekształcanego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W konsekwencji, z chwilą wpisu Spółki do Krajowego Rejestru Sądowego, przedsiębiorstwo prowadzone dotychczas przez Wnioskodawcę stanie się własnością Spółki. Spółce przysługiwać będą wszystkie prawa i obowiązki Wnioskodawcy związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Spółka przejmie bowiem z mocy prawa prawo własności wszystkich składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w tym wszystkich wymienionych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Spółka wstąpi również z mocy prawa w prawa i obowiązki Wnioskodawcy wynikające z wszelkich umów zawartych w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Spółka będzie kontynuowała działalność Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje przed dokonaniem przekształcenia wycofać w formie oświadczenia z jednoosobowej działalności gospodarczej część lub wszystkie nieruchomości, tj. budynki i grunty znajdujące się na stanie środków trwałych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (dalej: Nieruchomości). W skład nieruchomości wchodzą budynki, w których prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa (np. budynek hurtowni). Nieruchomości te – wskazane w ww. oświadczeniu – zostaną wycofane na sam moment przekształcenia z majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wnioskodawca w stosunku do części nieruchomości posiadał przy ich wytworzeniu (wybudowaniu) prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Po dokonanym przekształceniu Wnioskodawca nadal zamierza prowadzić działalność opodatkowaną podatkiem VAT, polegającą na dzierżawie nieruchomości, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej podatku od towarów i usług. Nieruchomości będą wydzierżawiane odpłatnie na rzecz Spółki powstałej w wyniku przekształcenia i/lub podmiotów zewnętrznych.

Pytanie

Czy wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości przed dokonaniem przekształcenia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w Spółkę, w celu wykorzystywania tych nieruchomości na potrzeby odpłatnej dzierżawy, tj. działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana opinii, wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości przed dokonaniem przekształcenia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w Spółkę, w celu wykorzystywania tych nieruchomości na potrzeby odpłatnej dzierżawy, tj. działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Natomiast grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Stosownie bowiem do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników (...) – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z ww. przepisu wynika, że opodatkowaniu VAT podlega co do zasady każde nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, jeśli wiąże się ono z przeniesieniem prawa do dysponowania nimi jak właściciel, pod warunkiem, że podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu (także ich części). Natomiast zużycie towarów podlega VAT tylko wtedy, gdy odbywa się na rzecz określonych podmiotów i w celach wskazanych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, o ile również przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Podobne regulacje zostały uwzględnione w art. 693 i nast. Kodeksu cywilnego, gdzie wskazano, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Najem, dzierżawa stanowi umowę wzajemną, w której każda ze stron zobowiązuje się do określonego świadczenia – właściciel nieruchomości udostępnia ją do użytkowania, a najemca zobowiązuje się do zapłaty ustalonego czynszu. W efekcie zawarcia umowy najmu właściciel uzyskuje korzyść majątkową. Najem oraz dzierżawa wypełnia zatem określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły, dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o PIT. Najem oraz dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Warto zwrócić uwagę na drugie zdanie definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, gdzie mowa jest o ciągłym wykorzystywaniu m.in. towarów w celach zarobkowych. Taki sposób wykorzystania przejawia się m.in. w zawieraniu umów najmu, dzierżawy czy leasingu.

Z istoty najmu wynika, że właściciel świadczy usługę odpłatnego udostępnienia rzeczy najemcy, a zapłata czynszu stanowi wynagrodzenie za tę usługę. Między usługą a zapłatą istnieje bezpośredni związek.

W związku z tym najem nieruchomości kwalifikuje się jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, i podlega opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi w jego działalności środek trwały.

Wnioskodawca po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w Spółkę nie będzie prowadził działalności w dotychczasowym zakresie, ponieważ z chwilą przekształcenia przedsiębiorstwo stanie się własnością Spółki. Pomimo to Wnioskodawca pozostanie czynnym podatnikiem VAT m.in. w zakresie świadczenia usług dzierżawy nieruchomości.

Nieruchomości, zarówno przed, jak i po wycofaniu ich ze środków trwałych obecnie prowadzonego przedsiębiorstwa, będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane cały czas do działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym nie nastąpi zatem przekazanie wymienionych składników majątkowych na cele osobiste podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nieruchomości będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Wnioskodawca będzie bowiem oddawał je w dzierżawę. Po przekształceniu Wnioskodawca będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT i będzie posiadał status czynnego podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, należy stwierdzić, że art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania w omawianym przypadku, tj. wycofanie nieruchomości z prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy w celu ich wykorzystywania na potrzeby dzierżawy, tj. działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług nie będzie mieściło się w pojęciu dostawy towarów.

Reasumując, czynność wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej przed jej przekształceniem, w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie nadal wykorzystywał je do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, będzie neutralna na gruncie podatku od towarów i usług, tj. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2) wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z kolei jak wynika z treści art. 693 § 2 Kodeksu cywilnego:

Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa stanowi umowę dwustronnie zobowiązującą i wzajemną nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy w odniesieniu do kwestii opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z Pana działalności gospodarczej należy zauważyć, że – jak wynika z okoliczności sprawy – nieruchomości te po wycofaniu z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej będą przez Pana odpłatnie wydzierżawiane. Będą one zatem wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. nadal będą wykorzystywane przez Pana w sposób ciągły dla celów zarobkowych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem oddając w dzierżawę ww. nieruchomości nie utraci Pan statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że wydzierżawienie przez Pana nieruchomości nastąpi w ramach działalności gospodarczej, rozumianej zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy. Będzie to więc czynność podlegająca opodatkowaniu, określona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W rezultacie w odniesieniu do czynności wycofania nieruchomości z Pana działalności gospodarczej, które po ich wycofaniu będzie Pan wydzierżawiał na rzecz spółki powstałej w wyniku przekształcenia i/lub podmiotów zewnętrznych nie będzie mieć zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, ponieważ nie nastąpi tutaj dostawa towaru na Pana cele osobiste. Wskazane we wniosku nieruchomości będą bowiem nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych, polegających na świadczeniu usług dzierżawy. Co za tym idzie czynność wycofania nieruchomości stanowiących obecnie środki trwałe Pana przedsiębiorstwa przed przekształceniem Pana przedsiębiorstwa w spółkę z o.o. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowanie

Wycofanie nieruchomości z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej przed dokonaniem przekształcenia Pana przedsiębiorstwa w spółkę z o.o., w celu wykorzystywania tych nieruchomości na potrzeby odpłatnej dzierżawy, tj. działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego przedstawione przez Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie zaznaczam, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte Pana pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.