Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe w zakresie braku opodatkowania poniesionych przez Partnera kosztów nabycia usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Partnera,
• prawidłowe w zakresie braku opodatkowania udziału w zyskach.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania rozliczeń finansowych obejmujących podział kosztów oraz zysku dokonywane w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Uzupełnili Państwo wniosek pismem z 25 lipca 2025 r. (wpływ 25 lipca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której przedmiot przeważającej działalności obejmuje: realizację projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych (68.12.A). Przedmiotem pozostałej działalności jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych (68.12.B); realizacja pozostałych projektów budowlanych (61.12.C).

Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT). Rokiem obrotowym Lidera jest rok kalendarzowy, przy czym pierwszy rok obrotowy zakończy się 31 grudnia 2025 r.

Wnioskodawca zawrze umowę konsorcjum, w którym będzie pełnił rolę Lidera. Druga strona umowy konsorcjum będzie pełniła rolę partnera (dalej: „Partner”). Umowa konsorcjum będzie określała wzajemne relacje Lidera i Partnera w związku z realizacją przedsięwzięcia polegającego na realizacji inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie 12 budynków w zabudowie bliźniaczej oraz 6 budynków w zabudowie szeregowej do stanu deweloperskiego. Po zakończeniu prac budowlanych i wykończeniowych, obiekty te zostaną sprzedane lub udostępnione w innej formie komercjalizacji (najem, dzierżawa).

Umowa konsorcjum określi wzajemne relacje pomiędzy Stronami oraz zasady reprezentacji na zewnątrz, w szczególności w zakresie realizacji przedsięwzięcia – od momentu rozpoczęcia do jego zakończenia i ostatecznego rozliczenia.

Umowa konsorcjum określa zakres obowiązków każdej ze stron w związku z realizacją przedsięwzięcia deweloperskiego.

Zakres obowiązków Lidera będzie obejmował finansowanie przedsięwzięcia. Lider odpowiada m.in. za finansowanie przedsięwzięcia (pokrycie kosztów własnych Lidera, kosztów własnych konsorcjum takich jak wynagrodzenia podwykonawców, zakup materiałów budowlanych oraz inne należności związane z realizacją przedsięwzięcia)), obsługę administracyjną, prawną i techniczną, koordynację harmonogramu i kosztorysu oraz komercjalizację obiektów, ma wyłączne prawo wystawiania faktur i przyjmowania płatności z tytułu sprzedaży/komercjalizacji.

Partner odpowiada m.in. za dostarczanie pełnego wsparcia technicznego i organizacyjnego na placu budowy, wykonywanie prac budowlanych zgodnie z harmonogramem i projektem, nadzorowanie podwykonawców, zapewnienie dostaw odpowiednich materiałów budowlanych, przygotowanie dokumentacji architektoniczno‑budowlanej, uzyskiwanie niezbędnych pozwoleń, a także za jakość i odbiory robót oraz za usuwanie ewentualnych wad oraz przedstawianie Liderowi do akceptacji ofert podwykonawców i dostawców (uzgodnione warunki rzeczowo‑finansowe).

Partner jest podmiotem od lat obecnym w branży deweloperskiej (budowlanej). Może się wykazać:

a)doświadczeniem wykonawczym zdobytym przy wielu inwestycjach, potwierdzonym referencjami inwestorów;

b)własnym zapleczem technicznym oraz kadrą inżynieryjno-techniczną, umożliwiającymi samodzielne prowadzenie robót od stanu surowego do wykończenia;

c)siecią sprawdzonych podwykonawców, z którymi łączą go relacje handlowe;

d)relacjami z hurtowniami materiałów budowlanych, obejmującymi rabaty, co zapewnia korzystne ceny i krótkie terminy dostaw.

Mając na uwadze powyższe atuty, przedsięwzięcie deweloperskie realizowane w oparciu o organizowanie zakupu odpowiednich usług i towarów przez Partnera.

Z uwagi to, że zakres obowiązków Lidera obejmuje finansowanie kosztów realizacji przedsięwzięcia Lider będzie ponosił ciężar ekonomicznych tych zakupów m.in. i przede wszystkim wynagrodzeń podwykonawców i zakupu materiałów budowlanych.

Planowane jest, że rozliczenie tych kosztów pomiędzy Partnerem a Liderem nastąpi na podstawie faktur VAT. Partner przeniesie koszty wydatków na Lidera dokonując de facto odsprzedaży usług albo towarów. Partner i Lider nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów o cenach transferowych.

Tak ukształtowany model współpracy podyktowany jest względami praktycznymi i biznesowymi: Partner, posiadając ugruntowaną reputację wśród wykonawców i dostawców, uzyskuje korzystniejsze warunki handlowe, sprawniej mobilizuje podwykonawców i efektywniej nadzoruje harmonogram dostaw materiałów, co przekłada się na ograniczenie ryzyka opóźnień, wzrostu kosztów realizacji inwestycji, a także zapewnia jakość.

Umowa konsorcjum będzie określała zasady dotyczące rozliczeń finansowych pomiędzy Stronami, tj. Liderem oraz Partnerem, w związku z realizacją inwestycji poprzez określenie mechanizmu podziału przychodów, kosztów oraz ewentualnych strat wynikających z wykonywania wspólnego przedsięwzięcia. W odniesieniu do przychodów oraz potencjalnych strat uzyskanych w ramach realizacji inwestycji, Strony uzgodniły, iż będą one uczestniczyć w nich w określonych proporcjach procentowych. Proporcje te zostały wskazane w Umowie Konsorcjum i stanowią wyraz ustaleń Stron co do podziału ekonomicznych efektów wspólnej działalności. Koszty związane z realizacją przedsięwzięcia będą przypisywane każdemu z Konsorcjantów w zależności od zakresu obowiązków. Oznacza to, że każda ze stron umowy konsorcjum będzie zobowiązana do poniesienia kosztów i odpowiedzialności wynikającej z podziału obowiązków w ramach realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego będącego przedmiotem zawartej umowy konsorcjum.

Taki sposób rozliczania podyktowany jest opisanymi powyżej względami oraz zapewnia transparentność współpracy oraz sprawiedliwy podział zarówno korzyści, jak i obciążeń finansowych, wynikających z realizacji wspólnego przedsięwzięcia. Strony zobowiązały się do przestrzegania przyjętych zasad i wzajemnego informowania się o ponoszonych kosztach oraz osiąganych przychodach, w sposób umożliwiający prawidłowe rozliczenie inwestycji zgodnie z ustalonymi proporcjami.

Natomiast wszelkie płatności należne w związku z komercjalizacją przedsięwzięcia deweloperskiego, tj. cena sprzedaży albo inne należności będą rozliczane na rachunek bankowy Lidera. Wnioskodawca jako Lider konsorcjum będzie w tym zakresie reprezentował konsorcjum, będzie podmiotem dokonującym czynności (np. sprzedaży) oraz będzie zobowiązany należycie udokumentować daną transakcję.

W zakresie rozliczeń i podziału zysków pomiędzy Liderem i Partnerem, przewiduje się ich realizację poprzez wystawianie not księgowych (obciążeniowych lub uznaniowych) przez Lidera lub Partnera. Lider odpowiada za przekazanie wynagrodzenia otrzymanego od klienta w odpowiednich częściach Partnerowi.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Na pytanie: Czy są Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług? odpowiedzieli Państwo: Tak, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na pytanie: Czy Partner konsorcjum jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług? odpowiedzieli Państwo: Tak, Partner konsorcjum jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na pytanie: Co dokładnie oznacza, że „zakres obowiązków Lidera będzie obejmował finansowanie przedsięwzięcia”? odpowiedzieli Państwo: Sformułowanie to oznacza, że na Liderze spoczywa odpowiedzialność za zapewnienie środków niezbędnych do realizacji przedsięwzięcia, w tym poszczególnych jego zakresów. W praktyce biznesowej i kontraktowej przesądza to, że Lider – jako strona wiodąca – zobowiązuje się do zorganizowania oraz dostarczenia niezbędnego finansowania, a tym samym do zagwarantowania, że realizacja przedsięwzięcia nie zostanie zakłócona lub przerwana z powodu braku środków.

Na pytania: Jakie dokładnie zasady ponoszenia wydatków przez Partnera i Lidera, związanych ze wskazaną we wniosku inwestycją, wynikają z umowy konsorcjum? Jakiego rodzaju wydatki i w jakim zakresie (w jakiej części) będzie ponosił/finansował Partner, a jakie Lider Konsorcjum? W jaki sposób będzie dokonywany podział kosztów między Partnerem a Liderem? Na jakich dokładnie zasadach będzie dokonywany podział zysku pomiędzy członkami konsorcjum? W jaki sposób zysk ten będzie kalkulowany? odpowiedzieli Państwo: odpowiedź zbiorcza na pytania 4-5 oraz 9

Z umowy konsorcjum wynika, że Lider ponosi odpowiedzialność za zapewnienie finansowania niezbędnego do realizacji przedsięwzięcia oraz poniesienie ciężaru ekonomicznego kosztów prac własnych, podwykonawców i dostaw towarów, zgodnie z wartościami określonymi w kosztorysach i harmonogramach rzeczowo-finansowych.

Lider – jako podmiot reprezentujący konsorcjum na zewnątrz -jest również wyłącznie uprawniony do wystawiania faktur, przyjmowania płatności oraz dokonywania rozliczeń z tytułu sprzedaży lub komercjalizacji nieruchomości zrealizowanych w ramach przedsięwzięcia.

Partner z kolei odpowiada za dostarczanie pełnego wsparcia technicznego i organizacyjnego na placu budowy, wykonywanie prac budowlanych zgodnie z harmonogramem i projektem, nadzorowanie podwykonawców, zapewnienie dostaw odpowiednich materiałów budowlanych, zapewnienie odpowiednich zasobów rzeczowych i osobowych, przygotowanie dokumentacji architektoniczno‑budowlanej, uzyskiwanie niezbędnych pozwoleń, a także za jakość i odbiory robót oraz za obsługę usuwania ewentualnych wad oraz przedstawiania Liderowi do akceptacji ofert podwykonawców i dostawców (uzgodnione warunki rzeczowo‑finansowe). Partner nie może podejmować działań rodzących skutki finansowe i prawne wobec Lidera bez jego uprzedniej pisemnej zgody.

Wydatki ponoszone przez każdą ze Stron rozliczane są według zakresu powierzonych im zadań: koszty związane z realizacją przedsięwzięcia każda ze Stron ponosi w zakresie przypadających na nią czynności i obowiązków. W związku z realizacją przedsięwzięcia (inwestycji budowlanej) Lider odpowiada za finansowanie całości przedsięwzięcia, a Parter (z uwagi na opisane we wniosku atuty) za organizowanie zakupu odpowiednich usług i towarów wymaganych do realizacji przedsięwzięcia, jak również realizacji własnego zakresu prac.

Mechanizm rozliczenia kosztów przedsięwzięcia wyglądał będzie w sposób następujący:

1)nabycie/pozyskanie odpowiednich usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych wymaganych do realizacji przedsięwzięcia, w tym jego poszczególnych etapów – ciężar ekonomiczny tych wydatków będzie ponosił Lider. Partner przeniesie koszty wydatków na Lidera. W praktyce więc będą to wydatki finansowane przez Lidera;

2)pozostały zakres zadań własnych Partnera przypisany mu na podstawie umowy i wynikający z ustaleń stron umowy konsorcjum, tj. uzyskanie pozwoleń, nadzór budowlany, nadzór nad podwykonawcami, odbiór robót od podwykonawców, obsługę procesu zapewnienia dostaw odpowiednich materiałów budowlanych, obsługę zapewnienia odpowiednich usług specjalistycznych, obsługę zapewnienia odpowiednich zasobów rzeczowych i osobowych, przygotowanie dokumentacji architektoniczno‑budowlanej, przygotowanie inwestycji do odbioru i odbiór budowlany – będzie w całości finansowany przez Partnera;

3)zakres zadań własnych Lidera przypisany mu na podstawie umowy i wynikający z ustaleń stron umowy konsorcjum, tj. organizowanie finansowania, finansowanie dostaw odpowiednich materiałów budowlanych, usług specjalistycznych, zasobów rzeczowych i osobowych, organizacja, koordynacja i zarządzanie procesem komercjalizacji inwestycji - będzie w całości finansowany przez Lidera.

Rozliczenie zysku następuje na zasadach określonych w umowie – co do zasady, w proporcji 67,6% dla Lidera i 33,3% dla Partnera. Natomiast koszty każda ze Stron ponosi według zakresu zadań przypisanych, uwzględniając wskazane powyżej uwagi.

Wszelkie zobowiązania finansowe podejmowane przez Partnera wymagają uprzedniej pisemnej zgody Lidera, a Partner nie jest uprawniony do samodzielnego zaciągania zobowiązań finansowych w imieniu Konsorcjum.

Na pytanie: Czy Partner będzie dokonywał dostawy towarów lub świadczył usługi na Państwa (Lidera) rzecz? Jeśli tak to proszę opisać co będzie przedmiotem dostawy i świadczenia usług? odpowiedzieli Państwo: Przedmiotowe pytanie Organu jest skorelowane z wątpliwością Wnioskodawcy wyrażoną treścią sformułowanego pytania wniosku. Wnioskodawca (Lider) nie zakłada, że Partner będzie świadczył na jego rzecz usługi lub będzie dokonywał dostawy towarów. W kontekście analizowanej relacji wskazać należy, że zawarta umowa konsorcjum zakłada, że strony działają wspólnie dla realizacji celu przedsięwzięcia i wspólnej korzyści. Środki finansowe uzyskiwane przez Partnera z tytułu rozliczenia kosztów nabycia odpowiednich usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych wymaganych do realizacji przedsięwzięcia, w tym jego poszczególnych etapów, nie stanowi odpłatności za konkretne świadczenie wykonane przez Partnera na rzecz Lidera (wynika to tylko z przyjętego w ramach umowy sposobu rozliczenia kosztów realizacji przedsięwzięcia pomiędzy stronami umowy konsorcjum - która w praktyce jest umową o realizację wspólnego przedsięwzięcia).

Na pytanie: Czy ww. czynności będą świadczone odpłatnie? odpowiedzieli Państwo: Czynności, o których mowa powyżej nie będą świadczone odpłatnie. Opisany mechanizm nie zakłada odpłatności rozumianej jako „obowiązek zapłacenia za jakąś usługę” - tak np. definicja słowa „odpłatność” w słowniku języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/sjp/odplatnosc;2493475.html). Jak już wyżej wskazano nie będzie to zapłata za usługę albo towar, a rozliczenie kosztów pomiędzy stronami umowy konsorcjum zgodnie z jej treścią.

Na pytanie: Czy faktury, o których mowa w opisie sprawy, otrzymywane od Partnera będą dokumentowały dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz Państwa (Lidera) czy też rozliczenia poniesionych kosztów? Odpowiedzieli Państwo: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego „Planowane jest, że rozliczenie tych kosztów pomiędzy Partnerem a Liderem nastąpi na podstawie faktur”. Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania VAT strony zakładają taki wariant jako domyślny, jednak zgodnie z opisem pytania i stanowiska, Wnioskodawca chce potwierdzić czy właściwym sposobem udokumentowania rozliczenia pomiędzy stronami z tytułu kosztów nabycia odpowiednich usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych wymaganych do realizacji przedsięwzięcia, w tym jego poszczególnych etapów będzie nota księgowa. W praktyce więc faktura, o której mowa w opisie sprawy miałaby dokumentować rozliczenie pomiędzy stronami umowy poniesionych przez Partnera kosztów i umożliwienie Liderowi realizacji funkcji dostawcy finansowania dla przedsięwzięcia, poprzez udokumentowanie wydatków Partnera związanych z realizacją przedsięwzięcia, zgodnie z ustalonymi zasadami współpracy w Konsorcjum (oraz finansowaniem tych wydatków przez Lidera; dotyczy to finansowania przez Lidera kosztów nabycia/pozyskania odpowiednich usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych wymaganych do realizacji przedsięwzięcia, w tym jego poszczególnych etapów). Natomiast ponownie należy wskazać, że przedmiotowe pytanie Organu jest skorelowane z wątpliwością Wnioskodawcy wyrażoną treścią sformułowanego pytania wniosku. Wnioskodawca (Lider) nie zakłada, że Partner będzie świadczył na jego rzecz usługi lub będzie dokonywał dostawy towarów.

Na pytanie: Czy rozliczenie zysku z przedsięwzięcia nie stanowi odpłatności z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług między Państwem i Partnerem? odpowiedzieli Państwo: Rozliczenie zysku z przedsięwzięcia pomiędzy Liderem a Partnerem nie stanowi odpłatności z tytułu dostawy towarów ani świadczenia usług pomiędzy tymi podmiotami.

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, takie rozliczenie jest wyłącznie podziałem wypracowanego zysku na podstawie postanowień umowy konsorcjum, a nie świadczeniem wzajemnym, za które należałoby się wynagrodzenie. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 3 lutego 2023 r. znak: 0113-KDIPT1- 2.4012.745.2022.3.AM, organ podatkowy wprost stwierdził, że transfer środków pieniężnych tytułem realizacji wspólnego przedsięwzięcia nie stanowi odpłatności za dostawę towarów ani za świadczenie usług pomiędzy stronami porozumienia – jest to wyłącznie rozliczenie o charakterze finansowym, polegające na podziale zysku zgodnie z ustalonym udziałem. Analogiczne stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z 16 listopada 2023 r. znak: 0114-KDIP4-3.4012.355.2023.2.MKA, w której organ podkreślił, że w ramach wspólnego przedsięwzięcia przekazanie zysku nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, a sam podział zysku nie wiąże się z obowiązkiem świadczenia wzajemnego między uczestnikami przedsięwzięcia. Również w interpretacji indywidualnej z 12 września 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.385.2019.1.IZ, wskazano, że podział środków uzyskanych z realizacji wspólnego przedsięwzięcia w odpowiednich proporcjach wynika z umowy o współpracy, a nie z tytułu świadczenia usług czy dostawy towarów.

Podsumowując, w świetle powyższych interpretacji oraz przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, rozliczenie będące podziałem zysku pomiędzy Partnerem a Liderem nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług

Na pytanie: Do jakich czynności (opodatkowanych VAT, zwolnionych z VAT, niepodlegających opodatkowaniu) będą wykorzystywane zakupy towarów i usług z tytułu realizacji przedsięwzięcia? Odpowiedzieli Państwo: zakupy towarów i usług dokonywane w związku z realizacją przedsięwzięcia w ramach konsorcjum będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (VAT). Zgodnie z postanowieniami umowy konsorcjum, celem wspólnego przedsięwzięcia jest realizacja inwestycji budowlanej, których efektem będzie powstanie nowych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży lub innej komercjalizacji na zasadach rynkowych (np. najem, dzierżawa), a więc czynności, które podlegają opodatkowaniu VAT.

Podsumowując, wszystkie zakupy towarów i usług w ramach realizacji przedsięwzięcia będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT, tj. sprzedaży lub komercjalizacji nieruchomości powstałych w ramach przedsięwzięcia.

Pytania

1.Czy w przypadku udokumentowania przez Partnera fakturą poniesionych przez niego kosztów nabycia odpowiednich usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych wymaganych do realizacji przedsięwzięcia, w tym jego poszczególnych etapów, na potrzeby rozliczenia pomiędzy nim a Liderem (przeniesienie kosztów na Lidera), Lider będzie uprawniony do odliczenia VAT naliczonego na podstawie faktury wystawionej przez Partnera i nie znajdzie w sprawie zastosowania regulacja art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT?

2.Czy rozliczenie zysku z przedsięwzięcia pomiędzy Liderem a Partnerem nie stanowi czynności opodatkowanej VAT i może zostać udokumentowane notą księgową (nie wymaga wystawienia faktury)?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie z 25 lipca 2025 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.W przypadku udokumentowania przez Partnera fakturą poniesionych przez niego kosztów nabycia odpowiednich usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych wymaganych do realizacji przedsięwzięcia, w tym jego poszczególnych etapów, na potrzeby rozliczenia pomiędzy nim a Liderem, Lider nie będzie uprawniony do odliczenia VAT naliczonego na fakturze, ponieważ w sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT z uwagi na to, że faktury dokumentowałyby transakcję niepodlegającą opodatkowaniu.

2.Rozliczenie zysku z przedsięwzięcia pomiędzy Liderem a Partnerem nie stanowi czynności opodatkowanej VAT i może zostać udokumentowane notą księgową (nie wymaga wystawienia faktury).

Uzasadnienie stanowiska własnego Wnioskodawcy

Ad pytań nr 1 i 2

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy o VAT, oraz że są wykonywane w ramach wykonywanej działalności gospodarczej.

Treść przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stanowi iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

W świetle obowiązujących przepisów ustawy o VAT, podstawowym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek nabywanych towarów lub usług z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim zakupione przez niego towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Natomiast, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, wyłączona jest możliwość obniżenia kwoty podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego w sytuacji, gdy faktury dokumentują transakcję niepodlegającą opodatkowaniu lub zwolnioną od podatku VAT.

Przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (dalej: „Kodeks cywilny”), w ramach tzw. swobody umów. W konsekwencji, strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Na mocy umowy konsorcjum co najmniej dwóch przedsiębiorców zawiera umowę w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia. Celem zawiązania przez przedsiębiorców konsorcjum najczęściej jest wspólne działanie w realizacji określonego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na wymagania finansowe lub zakres przedmiotowy może przekraczać możliwości jednego podmiotu gospodarczego lub niezasadne jest realizowanie tego celu w pojedynkę.

Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie podlega obowiązkowi rejestracyjnemu, jak również nie musi posiadać odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum pozostają, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte zawartym porozumieniem. Zawierając umowę konsorcjum podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz, w kontaktach z podmiotami trzecimi, a takim reprezentantem może być także osoba trzecia. Co do zasady, konsorcjum nie ma również wspólnego majątku (chociaż może mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez danego konsorcjanta lub podmiot reprezentujący konsorcjum.

Zdaniem Wnioskodawcy wewnętrzne rozliczenia pomiędzy Liderem a Partnerem dokonywane w ramach konsorcjum nie będą stanowiły czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W szczególności nie dojdzie między nimi do odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Określony w umowie konsorcjum podział przychodów dokonywany przez Lidera, nie może zostać uznany za odsprzedaż usług przez jeden podmiot innemu podmiotowi wchodzącemu w skład Konsorcjum, gdyż strony umowy konsorcjum w ogóle nie korzystają z tak wykonywanych usług, nie są ich usługobiorcami, a wręcz odwrotnie, występują zbiorowo w charakterze usługodawców wykonujących wspólnie usługi na rzecz klientów. Rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia będące konsekwencją wspólnego świadczenia usług w stosunku do podmiotów trzecich, jeśli nie towarzyszy im świadczenie usługi pomiędzy konsorcjantami, nie mogą być bowiem same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takim przypadku, w ocenie Wnioskodawcy, nie może być mowy o jakimkolwiek transferze, czy refakturowaniu usług świadczonych na rzecz klientów. Działania podejmowane w ramach umowy konsorcjum powinny zostać ocenione z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego podejmowanego wspólnie, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość oraz z perspektywy celu, dla jakiego Lider i Partner postanowili zawrzeć umowę konsorcjum. Celem tym jest wspólna realizacja inwestycji budowlanej.

W tym miejscu należy przedstawić analizę stanowiska krajowych organów podatkowych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zarówno bowiem Trybunał Sprawiedliwości jak i Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wielokrotnie zajmowały się zagadnieniem wzajemnych rozliczeń między konsorcjantami.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 17 września 2002 r. sygn. C- 489/99 (Immobiliare Flavia), sformułowano przesłanki na podstawie, których można określić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT w postaci świadczenia usług.

Elementami typowymi dla czynności świadczenia usług, tak aby można je uznać za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest:

1)istnienie związku prawnego między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne;

2)wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy;

3)istnienie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści po stronie dostawcy towaru lub usługi;

4)odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem;

5)istnienie możliwości wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W opinii Wnioskodawcy elementy typowe dla czynności świadczenia usług nie występują przy wzajemnym rozliczeniu pomiędzy Liderem (Wnioskodawcą) i Partnerem w ramach konsorcjum. Nie dochodzi bowiem do żadnej czynności, która mogłaby stanowić przedmiot opodatkowania podatkiem VAT. Umowa konsorcjum zakłada, że strony działają wspólnie dla realizacji celu przedsięwzięcia i wspólnej korzyści. Płatność, którą Partner otrzyma z tytułu rozliczenia wspólnie realizowanego przedsięwzięcia, nie stanowi odpłatności za konkretne świadczenie wykonane na rzecz Lidera, lecz będzie określona jako udział w przychodach uzyskanych przez konsorcjum jako całość. Przekazywane Partnerowi środki stanowić będą wynik technicznego podziału przychodów przypadających na Lidera oraz Partnera, nie będąc wynagrodzeniem za jakiekolwiek usługi świadczone przez Partnera na rzecz Lidera, gdyż w ramach konsorcjum takie usługi nie będą świadczone.

Ponadto, jak wskazano w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 29 kwietnia 2004 r. sygn. C-77/01 (Empresa de Desenvolvimento Mineiro): „Czynności wykonywane przez członków konsorcjum zgodnie z postanowieniami umowy konsorcjum i odpowiadające udziałowi przypisanemu każdemu z nich w tej umowie nie stanowią dostawy towarów lub świadczenia usług „dokonywanych odpłatnie” w rozumieniu art. 2 ust. 1 Szóstej Dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, ani w konsekwencji czynności podlegającej opodatkowaniu na podstawie tej dyrektywy. Okoliczność, że czynności te są wykonywane przez członka konsorcjum, który nim zarządza, nie ma w tym względzie znaczenia.

Z drugiej strony, w przypadku, gdy wykonanie większej liczby czynności niż ustalona w umowie część przypadająca na członka konsorcjum wiąże się z zapłatą przez pozostałych członków konsorcjum za czynności przekraczające tę część, czynności te stanowią dostawę towarów lub świadczenie usług "dokonywane odpłatnie" w rozumieniu tego przepisu”.

Także krajowe organy podatkowe uznają, że czynności wykonywane między konsorcjantami w ramach zawiązanego przez nich konsorcjum nie stanowią czynności opodatkowanych VAT.

I tak np. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 25 maja 2022 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.123.2022.2.WK stwierdził, iż: „(…) rozliczenia będące podziałem zysku pomiędzy konsorcjantami, nieodnoszące się do żadnych wykonanych przez Partnera oraz Lidera usług, a stanowiące jedynie transfer przez Lidera części wynagrodzenia z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i nie powinny być dokumentowana fakturą, lecz innym dowodem księgowym, np. notą księgową (uznaniową lub obciążeniową) wystawianą przez Partnera na rzecz Lidera”.

Podobnie Dyrektor KIS wypowiedział się w interpretacjach indywidualnych z 26 lipca 2023 r. sygn. 0114-KDIP4-2.4012.299.2023.1.MC oraz z 5 kwietnia 2024 r. sygn. 0114-KDIP4-3.4012.75.2024.1.IG.

Powyższe pozostaje także komplementarne z jednolitym stanowiskiem wyrażanym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który np. w wyroku z 28 stycznia 2021 r. sygn. akt I FSK 1685/20 podkreślił, że: „(…) w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego prezentowane jest stanowisko, iż w przypadku braku wzajemnych świadczeń między członkami konsorcjum, rozliczenia pomiędzy nimi mają charakter wewnętrzny, zaś okoliczność, że członkowie i lider zachowują odrębny status podatników podatku od towarów i usług nie powoduje, że dochodzi między nimi do świadczenia usług. Innymi słowy rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia nie mogą być same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli równocześnie nie towarzyszy im świadczenie usługi. Przeciwnie, w ramach konsorcjum co do zasady partnerzy występują zbiorowo w charakterze usługodawców, których reprezentuje lider (tak np. w odniesieniu do usług e-learningu NSA w wyroku o sygn. akt I FSK 1418/13, CBOSA; w sprawie tej partnerzy dzielili się między sobą wedle klucza – udostępnianie usługi szkoleniowej, platformy IT, promocji przedsięwzięcia i sprzedaży finalnej usługi). Nawiasem mówiąc teza – iż w przypadku, gdy rozliczeniom pieniężnym między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia (konsorcjum) nie towarzyszy świadczenie usług lub dostawa towarów, rozliczenia te nie są traktowane per se jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest często wyrażana w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. np. wyrok NSA o sygn. I FSK 961/16 oraz powołane tamże orzecznictwo, CBOSA).”.

Analogicznie w wyroku NSA z 18 stycznia 2023 r. sygn. akt I FSK 1388/19, w którym wskazano, że: „W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego prezentowane jest stanowisko, że w przypadku braku wzajemnych świadczeń między członkami konsorcjum, rozliczenia pomiędzy nimi mają charakter wewnętrzny, zaś okoliczność, że członkowie i lider zachowują odrębny status podatników podatku od towarów i usług nie powoduje, że dochodzi między nimi do świadczenia usług. Innymi słowy rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia nie mogą być same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli równocześnie nie towarzyszy im świadczenie usługi. Przeciwnie, w ramach konsorcjum co do zasady partnerzy występują zbiorowo w charakterze usługodawców, których reprezentuje lider. Podobne stanowisko zaprezentował Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyrokach: z 28 stycznia 2021 r. sygn. akt I FSK 1685/20, z 17 czerwca 2021 r. sygn. akt I FSK 2124/18, z 17 czerwca 2021 r. sygn. akt I FSK 1955/18, z 2 września 2021 r. sygn. akt I FSK 730/18 oraz z 23 września 2021 r. sygn. akt I FSK 1383/19”.

Cytowane wyżej orzeczenia wpisują się w dotychczasową wieloletnią linię orzeczniczą NSA reprezentowaną przykładowo przez wyroki z 23 kwietnia 2008 r. sygn. akt I FSK 1788/07; z 9 października 2008 r. sygn. akt I FSK 291/08; z 29 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 526/11; z 12 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1128/12; z 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1012/13; z 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1072/13; z 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1108/13; z 6 sierpnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1288/13; z 12 sierpnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1373/14.

Biorąc zatem pod uwagę orzecznictwo TSUE, stanowisko interpretacyjne Dyrektora KIS, a także jednolite stanowisko NSA należy stwierdzić, że rozliczenia dokonywane w ramach konsorcjum z tytułu czynności wykonywanych jako konsorcjum, nie stanowią czynności opodatkowanych na gruncie ustawy o VAT.

W związku z tym w ocenie Wnioskodawcy wewnętrzne rozliczenia pomiędzy Liderem a jego kontrahentem dokonywane w ramach konsorcjum nie będą stanowiły czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W szczególności nie dojdzie między nimi do odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy zatem zauważyć, że rozliczenie pomiędzy Partnerem a Liderem będzie dotyczyło transakcji, które same w sobie nie będą podlegały opodatkowaniu VAT, gdyż transakcje te mają charakter rozliczenia wewnątrz konsorcjum, stanowiącego zwrot wydatków poniesionych w ramach realizacji przedsięwzięcia, a nie wynagrodzenie za świadczenie usług lub dostawę towarów opodatkowanych VAT.

Tym samym, zgodnie z przywołanym art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, Liderowi nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany na fakturze otrzymanej od Partnera. Faktura ta bowiem nie dokumentowałaby sprzedaży towarów lub usług opodatkowanych podatkiem VAT, lecz transakcję niepodlegającą opodatkowaniu. Innymi słowy, wydatek ten nie spełnia fundamentalnego warunku określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jakim jest związek z czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie wyłączenie określone w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, skutkujące brakiem uprawnienia Lidera do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących wewnętrzne rozliczenia z Partnerem, tj. transakcje niepodlegające opodatkowaniu.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji gdy Partner udokumentuje poniesione przez siebie koszty związane z nabyciem usług, towarów oraz zasobów rzeczowych i ludzkich – wymaganych do realizacji przedsięwzięcia, w tym jego poszczególnych etapów – poprzez wystawienie faktury na rzecz Lidera na potrzeby wzajemnych rozliczeń, Lider nie będzie uprawniony do odliczenia VAT wykazanego na takiej fakturze wskutek zastosowania wyłączenia przewidzianego w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

Rozliczenie zysku z przedsięwzięcia pomiędzy Liderem a Partnerem nie stanowi czynności opodatkowanej VAT i może zostać udokumentowane notą księgową (nie wymaga wystawienia faktury).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

• nieprawidłowe w zakresie braku opodatkowania poniesionych przez Partnera kosztów nabycia usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Partnera,
• prawidłowe w zakresie braku opodatkowania udziału w zyskach.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwana dalej „ustawą”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i odzwierciedla zasadę powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji, które są wykonywane przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Podobnie w orzeczeniu TSUE z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden TSUE podkreślił, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• - istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• - odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

- istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Kwestie dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uregulowane są w dziale XI ustawy.

Stosownie natomiast do art. 106b ust. 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Z art. 106b ust. 1 ustawy wynika, co do zasady, że podatnik VAT jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności tego, czy w przypadku udokumentowania przez Partnera fakturą poniesionych przez niego kosztów nabycia odpowiednich usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych wymaganych do realizacji przedsięwzięcia, w tym jego poszczególnych etapów, na potrzeby rozliczenia pomiędzy nim a Liderem (przeniesienie kosztów na Lidera), Lider będzie uprawniony do odliczenia VAT naliczonego na podstawie faktury wystawionej przez Partnera i nie znajdzie w sprawie zastosowania regulacja art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów).

Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.):

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Co do zasady, konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum, realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem.

Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konsorcjum – w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego – nie może być uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Powyższego nie zmienia okoliczność, że w przypadku umów konsorcjum dopuszczalne jest zawarcie ustaleń, że rozliczenia gospodarcze i księgowe, w tym dotyczące podpisywania umów i wystawiania faktur za prace wykonane przez uczestników konsorcjum na rzecz podmiotów zamawiających te prace na podstawie zawartego z nimi kontraktu – będzie dokonywał wytypowany przez uczestników konsorcjum podmiot wiodący.

Zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że działając w ramach konsorcjum, powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie wystawiania faktur dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Z wniosku wynika, że zawrą Państwo umowę konsorcjum, w którym będą Państwo pełnili rolę Lidera. Druga strona umowy konsorcjum będzie pełniła rolę partnera. Umowa konsorcjum będzie określała wzajemne relacje Lidera i Partnera w związku z realizacją przedsięwzięcia polegającego na realizacji inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie 12 budynków w zabudowie bliźniaczej oraz 6 budynków w zabudowie szeregowej do stanu deweloperskiego. Umowa konsorcjum określi wzajemne relacje pomiędzy Stronami oraz zasady reprezentacji na zewnątrz, w szczególności w zakresie realizacji przedsięwzięcia – od momentu rozpoczęcia do jego zakończenia i ostatecznego rozliczenia. Umowa konsorcjum określa zakres obowiązków każdej ze stron w związku z realizacją przedsięwzięcia deweloperskiego. Zakres obowiązków Lidera będzie obejmował finansowanie przedsięwzięcia. Lider odpowiada m.in. za finansowanie przedsięwzięcia (pokrycie kosztów własnych Lidera, kosztów własnych konsorcjum takich jak wynagrodzenia podwykonawców, zakup materiałów budowlanych oraz inne należności związane z realizacją przedsięwzięcia)), obsługę administracyjną, prawną i techniczną, koordynację harmonogramu i kosztorysu oraz komercjalizację obiektów, ma wyłączne prawo wystawiania faktur i przyjmowania płatności z tytułu sprzedaży/komercjalizacji. Partner odpowiada m.in. za dostarczanie pełnego wsparcia technicznego i organizacyjnego na placu budowy, wykonywanie prac budowlanych zgodnie z harmonogramem i projektem, nadzorowanie podwykonawców, zapewnienie dostaw odpowiednich materiałów budowlanych, przygotowanie dokumentacji architektoniczno‑budowlanej, uzyskiwanie niezbędnych pozwoleń, a także za jakość i odbiory robót oraz za usuwanie ewentualnych wad oraz przedstawianie Liderowi do akceptacji ofert podwykonawców i dostawców (uzgodnione warunki rzeczowo‑finansowe). Przedsięwzięcie deweloperskie realizowane będzie w oparciu o organizowanie zakupu odpowiednich usług i towarów przez Partnera. Planowane jest, że rozliczenie tych kosztów pomiędzy Partnerem a Liderem nastąpi na podstawie faktur. Partner przeniesie koszty wydatków na Lidera dokonując de facto odsprzedaży usług albo towarów. Wszelkie płatności należne w związku z komercjalizacją przedsięwzięcia deweloperskiego, tj. cena sprzedaży albo inne należności będą rozliczane na rachunek bankowy Lidera. Wydatki ponoszone przez każdą ze Stron rozliczane są według zakresu powierzonych im zadań: koszty związane z realizacją przedsięwzięcia każda ze Stron ponosi w zakresie przypadających na nią czynności i obowiązków. W związku z realizacją przedsięwzięcia (inwestycji budowlanej) Lider odpowiada za finansowanie całości przedsięwzięcia, a Parter (z uwagi na opisane we wniosku atuty) za organizowanie zakupu odpowiednich usług i towarów wymaganych do realizacji przedsięwzięcia, jak również realizacji własnego zakresu prac.

Odnosząc się zatem do Państwa wątpliwości należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność (tj. dostawa towarów lub świadczenie usług), a nie sama płatność.

Zatem samo „rozliczenie zysków i kosztów” nie może stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu.

Za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Należy podkreślić, że działań podjętych w ramach umów o współpracy nie można dla celów podatku od towarów i usług oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość.

W analizowanej sprawie sama czynność rozliczenia kosztów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega natomiast dostawa towarów (świadczenie usług) wykonywana pomiędzy członkami konsorcjum, tj. Państwem jako Liderem a Partnerem w ramach podziału zadań w konsorcjum.

Jak wskazali Państwo w opisie sprawy to Partner będzie odpowiedzialny za organizowanie zakupu odpowiednich towarów i usług wymaganych do realizacji przedsięwzięcia jak również realizacji własnego zakresu prac. Następnie Partner przeniesie koszty wydatków na Lidera.

Mając na względzie opisane okoliczności sprawy należy przyjąć, że w ww. przypadku mamy do czynienia z odsprzedażą towarów i usług, które zgodnie z umową zostały nabyte przez Partnera w celu wspólnego zrealizowania przedsięwzięcia, czyli wykonania przez Partnera konkretnych usług/dokonania dostaw towarów. Poniesione przez Partnera koszty nabycia odpowiednich usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych będą ściśle związane z wykonywanymi przez Partnera czynnościami, do jakich został zobowiązany na podstawie zawartej umowy konsorcjum i mają one bezpośredni związek z dokonywanymi przez Partnera świadczeniami.

Ponadto wskazać należy, że skoro Lider, dokonuje sprzedaży lub komercjalizacji efektów przedsięwzięcia w postaci nieruchomości to musi dojść pomiędzy konsorcjantami będącymi odrębnymi podatnikami VAT do sprzedaży towarów czy usług w celu wykonania wspólnego zadania. Lider nie mógłby bowiem dokonać sprzedaży całości efektów przedsięwzięcia gdyby nie nabył wcześniej jego części składowych od Partnera.

Tym samym należy stwierdzić, że w przedstawionych okolicznościach sprawy będą miały miejsce czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem na zasadach właściwych dla dokonywanych dostaw oraz świadczenia usług. W efekcie rozliczenia poniesionych kosztów nabycia odpowiednich usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych powinny być – zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – dokumentowane fakturami.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy:

obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak rozstrzygnięto powyżej czynności wykonywane pomiędzy Partnerem a Liderem w ramach realizacji przedsięwzięcia będą stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i powinny zostać udokumentowane fakturami. Ponadto jak wskazali Państwo w opisie sprawy wszystkie zakupy towarów i usług w ramach realizacji przedsięwzięcia będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT, tj. sprzedaży lub komercjalizacji nieruchomości powstałych w ramach przedsięwzięcia.

Zatem będzie Państwu przysługiwać na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawianej przez Partnera dokumentującej poniesienie przez Partnera kosztów nabycia odpowiednich usług, towarów, zasobów rzeczowych i osobowych.

Zatem w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowanie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, gdyż transakcja udokumentowana fakturą wystawioną przez Partnera będzie dokumentowała czynności podlegające opodatkowaniu, które nie będą korzystać ze zwolnienia.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Ponadto Państwa wątpliwości dotyczą kwestii czy rozliczenie zysku z przedsięwzięcia pomiędzy Liderem a Partnerem nie stanowi czynności opodatkowanej VAT i może zostać udokumentowane notą księgową (nie wymaga wystawienia faktury).

Wskazać należy, że okolicznością, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy decyduje o opodatkowaniu, jest odpłatność za świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dane świadczenie. Jest ono najczęściej określane umową pomiędzy stronami transakcji i stanowi skutek określonego przysporzenia. Trudno taką cechę przypisywać operacji księgowej dokonywanej przez lidera na rzecz partnera konsorcjum. Brak jest takiego stosunku prawnego, z którego wynikałaby wzajemność świadczenia lidera przybierającego postać rozdziału przychodów całego przedsięwzięcia. Nie jest to zatem świadczenie wzajemne lidera konsorcjum, a jedynie umownie określony obowiązek „rozdziału” przychodów całego przedsięwzięcia. Lider konsorcjum nie pozostaje dłużnikiem partnera z tytułu świadczenia na jego rzecz usługi rozdziału przychodów. Rozdział ten w odpowiednich proporcjach wynika z mocy samej umowy konsorcjum, a nie z jakiegoś świadczenia wzajemnego, do którego zobligowany został jego lider (por. wyrok NSA z 10 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1418/13).

Podkreślić należy, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność (tj. dostawa towarów lub świadczenie usług), a nie sama płatność.

Jak wynika z okoliczności sprawy podział przychodów z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia nie będzie stanowił odpłatności z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług pomiędzy Państwem a Partnerem. Wskazali Państwo, że w odniesieniu do przychodów w ramach realizacji inwestycji Strony uzgodniły, że będą one uczestniczyć w nich w określonych proporcjach procentowych. Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy przekazanie środków pieniężnych pomiędzy Partnerami w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia stanowi wyłącznie rozliczenie pieniężne, zgodnie z ustalonym w umowie udziałem w zyskach, nieodnoszące się do jakichkolwiek świadczeń wzajemnych pomiędzy Państwem i Partnerem.

W konsekwencji należy uznać, że rozliczenia zysku z tytułu realizowanego przedsięwzięcia pomiędzy Liderem a Partnerem nie będzie stanowić wynagrodzenia z tytułu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W ramach wspólnego przedsięwzięcia nie dochodzi do świadczenia usług pomiędzy uczestnikami Konsorcjum, tj. Państwem a Partnerem Konsorcjum. Zatem rozliczenia zysku z przedsięwzięcia dokonywane pomiędzy Liderem a Partnerem w ramach wspólnego przedsięwzięcia nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia czy ww. czynność powinna zostać udokumentowana fakturą VAT, wskazać należy, że z uwagi na dokonane powyżej rozstrzygnięcie, zgodnie z którym między Państwem a Partnerem nie dochodzi do żadnych czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a jedynie do transferu przez Lidera na Państwa rzecz przypadającego udziału w zysku z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, uznać należy, że wypłata ww. udziału w zysku nie powinna być dokumentowana fakturą, lecz innym dowodem księgowym, np. notą księgową.

Należy jednak zaznaczyć, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów, brak jest jednakże przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, dla takiego sposobu dokumentowania ww. czynności.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.