Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 9 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w odniesieniu do dokonywanej przez Pana sprzedaży usług najmu nieruchomości.

Uzupełnił go Pan pismem z 22 sierpnia 2025 r. (wpływ 29 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (dalej: „Wnioskodawca”) posiada obywatelstwo polskie i podlega nieograniczonemu obowiązku podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca jest w związku małżeńskim z ustawową wspólnością majątkową z (…).

Wnioskodawca wraz z małżonką zawiązał w roku 2003 spółkę cywilną.

Spółka ta jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a jej główny przedmiot działalności opisuje kod: 10.71.Z – produkcja pieczywa, produkcja świeżych wyrobów ciastkarskich i ciastek.

29 grudnia 2003 r. Wnioskodawca i jego małżonka zakupili do majątku wspólnego działkę nr (…) z mapy 1, o obszarze 13 arów, znajdującą się w (…). Na nieruchomości tej znajduje się budynek piekarni oraz dobudowany do niego budynek garażu.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka ta przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową i usługi dla ludności.

Małżonkowie nigdy nie zawierali żadnych umów majątkowych.

Dla nieruchomości Sąd Rejonowy w (…) prowadzi Księgę Wieczystą numer (…).

Na podstawie zapisów w dziale II. właścicielami nieruchomości, we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, są:

•(…);

•(…).

Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej i jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych spółki.

Obecnie nieruchomość jest wynajmowana przez spółkę cywilną, jednakże planowane jest rozwiązanie i wykreślenie spółki cywilnej, a małżonkowie planują wynająć przedmiotową nieruchomość spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach tzw. najmu prywatnego.

Rozpoczęcie wynajmu w ramach tzw. najmu prywatnego planowane jest od ok. listopada 2025 r. jednakże planowana data może ulec zmianie.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku, będzie wynajmowana przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które umów małżeńskich nie zawierały, a więc wynajem będzie w ramach tzw. najmu prywatnego.

Miejsce zamieszkania wynajmujących oraz siedziba spółki, będąca najemcą lokalu, znajduje się na terytorium kraju.

Ponadto, małżonkowie nie będą wykonywali czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku VAT.

Nie będą również prowadzili indywidualnej działalności gospodarczej, ani działalności w formie spółki cywilnej, albowiem zamierzają ją rozwiązać wykreślić.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

1.Siedziba Pana działalności związanej z najmem będzie na terytorium Polski.

2.Przedmiotem najmu będzie cały budynek piekarni i garaż.

3.Budynki są sklasyfikowane jako budynki użytkowe, niemieszkalne.

4.Będzie Pan zawsze z małżonką stroną umowy najmu przedmiotowej nieruchomości.

5.Pan i Pana małżonka będą stroną umowy jako wynajmujący.

6.Nie będzie Pan samodzielnie wynajmował nieruchomości, gdyż jest Pan w związku małżeńskim i nie posiada Pan zawartych umów o rozdzielności majątkowej.

7.Oprócz spółki cywilnej, prowadził Pan w okresie od 1 grudnia 2003 r. do 21 sierpnia 2017 r. i od 23 listopada 2018 r. do 31 października 2024 r. jednoosobową działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko. Planowany wynajem jest ściśle związany z likwidacją prowadzonej przez Pana jednoosobowej działalności gospodarczej oraz spółki cywilnej. W momencie rozpoczęcia najmu przedmiotowej nieruchomości, zarówno prowadzona przez Pana jednoosobowa działalność gospodarcza, jak i spółka cywilna, której jest Pan wspólnikiem, będą wykreślone.

8.W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej na swoje imię i nazwisko, w okresie od 1 grudnia 2003 r. do 21 sierpnia 2017 r. i od 23 listopada 2018 r. do 1 grudnia 2018 r. korzystał Pan ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

9.Prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko, dobrowolnie zrezygnował Pan ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

10.Prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą dobrowolnie zrezygnował Pan ze zwolnienia od podatku VAT.

11.Zrezygnował Pan ze zwolnienia od podatku VAT, o który mowa w art. 113 ust. 1 ustawy 1 grudnia 2018 r.

12.Był Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT w okresie od 1 grudnia 2018 r. do 31 października 2024 r., z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Obecnie nie jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT i nie prowadzi Pan jednoosobowej działalności gospodarczej na własne imię i nazwisko.

13.Rozpoczęcie najmu było planowane na listopad 2025 r., ale już w tej chwili wiadomo, że nie będzie to możliwe. Na ten moment planuje Pan i Pana żona rozpoczęcie najmu od 1 stycznia 2026 r.

14.Jeżeli rozpocznie Pan najem w styczniu 2026 r. wówczas wartość sprzedaży usług najmu nie przekroczy łącznie w roku podatkowym 2026 kwoty 240 000 zł, nie będzie Pan już prowadził działalności jako jednoosobowa działalność gospodarcza, a z tytułu jej prowadzenia w roku 2025 obrót nie przekroczył kwoty 200 000 zł o której mowa w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy.

Pytanie

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym uzyskane przychody z tytułu najmu lokalu będą mogły skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

Czynność wynajmu nieruchomości, niebędącej lokalem ani budynkiem mieszkalnym, co do zasady opodatkowana jest stawką 23%, jednakże czynność ta może korzystać ze zwolnienia z art. 113 ustawy do wysokości przychodu 200 000 zł w skali roku.

Albowiem zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł, co oznacza, iż przychody Wnioskodawcy z najmu prywatnego korzystają ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ww. ustawy.

A zatem planowany wynajem nieruchomości przez Wnioskodawcę może korzystać ze zwolnienia podmiotowego podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Co do zasady najem lokalu użytkowego, nawet w ramach tzw. najmu prywatnego, jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Ponadto, jak podaje z art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Wartość sprzedaży Wnioskodawcy nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1, co oznacza, iż przychody Wnioskodawcy z najmu prywatnego korzystają ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ww. ustawy

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 775 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

W rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.).

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie, bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071)

Należy zauważyć, że najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W świetle powołanych wyżej przepisów najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów wynajem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.):

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Na podstawie art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Stosownie do art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Natomiast zgodnie z art. 47 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Na podstawie ww. przepisów, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wobec tego, podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2025 r.:

Stosownie natomiast do art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2026 r.:

Zgodnie z nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług zmianie ulega art. 113 ust. 1 ustawy, w którym podwyższono limit sprzedaży uprawniający do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, z kwoty 200 000 zł do kwoty 240 000 zł.

Tym samym, począwszy od tej daty, podatnik będzie miał prawo do zastosowania zwolnienia, jeżeli wartość sprzedaży – nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym 240 000 zł oraz nie przekroczy tego limitu w roku bieżącym.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy:

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy:

Jak stanowi przepis art. 113 ust. 11a ustawy:

Z przytoczonego wyżej art. 113 ust. 11 ustawy wynika, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostały spełnione pozostałe przesłanki skorzystania ze zwolnienia.

Stosownie do art. 113 ust. 13 ustawy:

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

·od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok;

·podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy;

·podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że posiada Pan obywatelstwo polskie i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Jest Pan w związku małżeńskim z ustawową wspólnością majątkową z Panią (…). Zawiązał Pan razem z małżonką w 2003 r. spółkę cywilną. Spółka ta jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a jej główny przedmiot działalności opisuje kod: 10.71.Z produkcja pieczywa, produkcja świeżych wyrobów ciastkarskich i ciastek. 29 grudnia 2003 r. Pan wraz z małżonką zakupiliście do majątku wspólnego działkę nr (…) z mapy 1, o obszarze 13 arów, znajdującą się w (…), w gminie (…). Na nieruchomości tej znajduje się budynek piekarni oraz dobudowany do niego budynek garażu. Nigdy Pan razem z żoną nie zawierał żadnych umów majątkowych. Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej i jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych spółki. Obecnie nieruchomość jest wynajmowana przez spółkę cywilną, jednakże planowane jest rozwiązanie i wykreślenie spółki cywilnej, a Pan i Pana żona planujecie wynająć przedmiotową nieruchomość spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach tzw. najmu prywatnego. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku, będzie wynajmowana przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które umów małżeńskich nie zawierały, a więc wynajem będzie w ramach tzw. najmu prywatnego. Ponadto, nie będzie Pan wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustaw. Nie będzie Pan również prowadził indywidualnej działalności gospodarczej, ani działalności w formie spółki cywilnej, albowiem zamierza ją Pan wraz z żoną rozwiązać/wykreślić. Oprócz spółki cywilnej, prowadził Pan w okresie od 1 grudnia 2003 r. do 21 sierpnia 2017 r. i od 23 listopada 2018 r. do 31 października 2024 r. jednoosobową działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko. W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej na swoje imię i nazwisko, w okresie od 1 grudnia 2003 r. do 21 sierpnia 2017 r. i od 23 listopada 2018 r. do 1 grudnia 2018 r. korzystał Pan ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. Prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko, dobrowolnie zrezygnował Pan ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Był Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT w okresie od 1 grudnia 2018 r. do 31 października 2024 r., z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Obecnie nie jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT i nie prowadzi Pan jednoosobowej działalności gospodarczej na własne imię i nazwisko. Rozpoczęcie najmu było planowane na listopad 2025 r., ale już w tej chwili wiadomo, że nie będzie to możliwe. Na ten moment planuje Pan i Pana żona rozpoczęcie najmu od 1 stycznia 2026 r. W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan również, że jeżeli rozpocznie Pan najem w styczniu 2026 r. wówczas wartość sprzedaży usług najmu nie przekroczy łącznie w roku podatkowym 2026 kwoty 240 000 zł, nie będzie Pan już prowadził działalności jako jednoosobowa działalność gospodarcza, a z tytułu jej prowadzenia w roku 2025 obrót nie przekroczył kwoty 200 000 zł o której mowa w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, możliwości korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy w odniesieniu do dokonywanej przez Pana sprzedaży usług najmu nieruchomości.

Zauważyć należy, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. Na gruncie przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu stanowi w jego działalności środek trwały.

Jak już uprzednio wskazano, najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, skoro będzie świadczyć Pan usługi najmu nieruchomości za wynagrodzeniem, to w kontekście powołanych przepisów ustawy, najem ten stanowił zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, odpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w momencie rozpoczęcia najmu przedmiotowej nieruchomości, prowadzona przez Pana jednoosobowa działalność gospodarcza będzie wykreślona, oraz że był Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT do 31 października 2024 r. Równocześnie rozpoczęcie najmu, na ten moment planuje Pan i Pana żona, od 1 stycznia 2026 r.

W świetle powyższych informacji należy stwierdzić, że zawiesił Pan działalność gospodarczą. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestia ta została uregulowana m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236).

Zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Po wycofaniu nieruchomości ze spółki cywilnej do majątku prywatnego, pomimo zawieszenia dotychczas prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, nieruchomość będzie wykorzystywany przez Pana do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu. Dalsze oddanie jej w najem – na gruncie podatku od towarów i usług – będzie stanowić wykonywanie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w ww. art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem, przedmiotem odpłatnego świadczenia usług jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu.

Z opisu sprawy wynika, że będzie Pan zawsze z małżonką stroną umowy najmu nieruchomości.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro nieruchomość jest własnością obojga małżonków, to podatnikiem jest ten z małżonków, który faktycznie dokonuje czynności związanych z najmem, np. zawarł umowę, otrzymuje czynsz. W analizowanej sprawie, stroną wynajmującą nieruchomość, stanowiącą składnik majątku wspólnego małżonków, będzie zarówno Pan, jak i Pana małżonka. Oboje będą więc Państwo stroną wynajmującą zawartej umowy najmu oraz będą otrzymać Państwo wynagrodzenie za tę usługę.

Zatem, odrębnie od Pana małżonki, będzie dokonywał Pan odpłatnego świadczenia usług, tj. najmu nieruchomości należącej do majątku wspólnego Pana i Pana małżonki i z tego tytułu będzie posiadał Pan status podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem, z tytułu ww. najmu będzie Pan zobowiązany do rozliczenia wynagrodzenia wyłącznie w części przypadającej na Pana.

Tym samym, w momencie podjęcia przez Pana zawieszonej działalności gospodarczej od 1 stycznia 2026 r., tj. wynajmu nieruchomości, będzie Pan podmiotem kontynuującym działalność gospodarczą, a nie podmiotem rozpoczynającym wykonywanie działalności gospodarczej.

Jak już wyżej wskazano, co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

·od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok;

·podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

·podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Należy stwierdzić, że zrezygnował pan ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy 1 grudnia 2018 r., a następnie prowadził Pan działalność gospodarczą jako czynny podatnik podatku VAT do 31 października 2024 r. Równocześnie w roku 2026 wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty 240 000 zł. Ponadto nie będzie Pan wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. Zatem spełnia Pan wszystkie wymienione wyżej warunki, aby ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowują, należy stwierdzić, że od 1 stycznia 2026 r. będzie Pan mógł korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, Pana stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy ponadto wskazać, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Zatem zaznaczam, że ta interpretacja nie dotyczy Pana żony, o której mowa we wniosku.

Jednocześnie informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.