W zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po wujku.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 7 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po wujku. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 lipca 2023 r. (wpływ 6 lipca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

5 listopada 2022 r. zmarł A.G. pozostawiając po sobie majątek w postaci nieruchomości zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym. Zmarły pozostawił rozporządzenie na wypadek śmierci czyli testament, zgodnie z którym cały majątek nabyła siostrzenica – K.G.1 (Pani), oraz siostrzeniec – K.G.2 w częściach równych. Spadkobierców jako dzieci siostry spadkodawcy należałoby zakwalifikować do II grupy podatkowej. Natomiast w przedmiotowej sprawie nakładają się dodatkowe fakty, które mogą mieć wpływ na sytuację prawnopodatkową spadkobierców. Mianowicie postanowieniem Sądu z dnia 19 sierpnia 2011 r. udzielono zabezpieczenia interesom małoletnich dzieci w ten sposób, że A.G. została powierzona piecza nad małoletnimi wówczas dziećmi – K.G.1 oraz K.G.2 W powyższym postanowieniu znalazł się następujący zapis: „W tej sytuacji dobro małoletnich jest zagrożone i należy tymczasowo uregulować ich sytuację prawną poprzez powierzenie pieczy wujkowi i upoważnienie go do dochodzenia i pobierania świadczeń na utrzymanie małoletnich. Sąd powierzył pieczę nad dziećmi A.G., który dotychczas także sprawował opiekę nad nimi”. Postanowieniem z 21 listopada 2011 r. sąd pozbawił władzy rodzicielskiej matkę H.G. i powierzył pieczę nad małoletnimi A.G.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Nie posiada Pani dokumentu, z którego wynikałoby, że Pani wujek A.G. stanowił dla Pani i Pani brata rodzinę zastępczą w myśl ustawy z 29 (winno być: 9) czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie opieki zastępczej. Jedyne dokumenty jakie wydał Sąd Rejonowy (…) w zakresie powierzenia opieki nad małoletnimi zostały dołączone do wniosku o wydanie interpretacji podatkowej i wynika z nich, że Sąd „powierzył pieczę nad dziećmi A.G.”.

Niemniej jednak analizując zapisy art. 40 ww. ustawy w zakresie zadań rodziny zastępczej stwierdza Pani, że wujek realizował wszystkie elementy określone w tym przepisie prawnym. Wujek zapewniał Pani i Pani bratu K.G.2 całodobową opiekę i wychowanie, w szczególności:

 1. traktował Panią i Pani brata w sposób sprzyjający poczuciu godności i wartości osobowej – kochał Państwa jak swoje dzieci, opiekował się Państwem,

 2. zapewniał dostęp do przysługujących świadczeń zdrowotnych, (…),

 3. zapewniał kształcenie, wyrównywanie braków rozwojowych i szkolnych, (…),

 4. zapewniał rozwój uzdolnień i zainteresowań – zawsze mobilizował Panią w zdobyciu zawodu fryzjera, był dumny z Pani sukcesów, po zdobyciu zawodu wspierał Panią  w zakresie doskonalenia umiejętności na kolejnych specjalistycznych szkoleniach (np. kurs barbera),

 5. zapewniał zaspokojenie potrzeb emocjonalnych, bytowych, rozwojowych, społecznych  i religijnych – mogła Pani z wujkiem zawsze porozmawiać o wszystkim, mieli Państwo do wujka ogromne zaufanie, był dla Państwa najważniejszy, ponieważ zaopiekował się Państwem, gdy byliście Państwo dziećmi w bardzo trudnej sytuacji i zapewnił Państwu poczucie bezpieczeństwa,

 6. zapewniał Państwu ochronę życia prywatnego,

 7. umożliwiał kontakt z rodzicami i innymi osobami bliskimi – mieli Państwo zupełną swobodę w kontaktach z rodzicami, to był całkowicie Państwa wybór czy chcą Państwo się kontaktować z rodzicami czy nie (sąd nie zakazał kontaktów z rodzicami). Wujek wsłuchiwał się w Państwa potrzeby i nie narzucał Wam swojego zdania. Mieli Państwo nieograniczony kontakt z Państwa babcią H.G., ponieważ mieszkała  z Wami. Również z siostrą Państwa mamy, (…) (mieszka w tej samej miejscowości)  i jej dziećmi, czyli Pani kuzynostwem. Również pamięta Pani wyjazdy wakacyjne do kuzynostwa (…).

Na uwagę zasługuje również fakt, iż byliście Państwo pod stałą opieką Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, był przydzielony asystent rodziny. Wujek sporządzał sprawozdania o opiece do Sądu Rejonowego (…) (posiada Pani wszystkie te sprawozdania).

Podsumowując powyższe rozważania może Pani z pewnością stwierdzić, że pomimo braku dokumentu o ustanowieniu rodziny zastępczej, wujek stanowił Państwa faktyczną rodzinę zastępczą.

Pytania

W art. 14 ust. 4a określono, iż „Za zstępnych w rozumieniu ustawy uważa się również osoby, które przebywają lub przebywały w rodzinie zastępczej, w rodzinnym domu dziecka, w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821 oraz z 2021 r. poz. 159), a za wstępnych także odpowiednio osoby tworzące rodzinę zastępczą, prowadzące rodzinny dom dziecka lub pracujące z dziećmi w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej”.

1. Do jakiej grupy podatkowej jest Pani zaliczana?

2. Czy Pani sytuacja rodzinna kwalifikuje Panią do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 14 ust. 4a znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, w przedmiotowej sprawie możliwe jest zastosowanie zwolnienia określonego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ jest Pani zaliczona do grupy zstępnych w rozumieniu art. 14 ust. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn jako osoba przebywająca pod opieką zmarłego wujka.

Nowelizacja ustawy o podatku od spadków i darowizn z 17 września 2020 roku rozszerzyła krąg osób zaliczanych do kategorii zstępnych w rozumieniu ustawy, o osoby, które przebywają lub przebywały w rodzinie zastępczej, w rodzinnym domu dziecka, w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821).

A zatem nowela do ustawy o podatku od spadków i darowizn ułatwiła dziedziczenie i przekazywanie majątku osobom, które łączą lub łączyły różne więzy zastępujące rodzinę. Nowe przepisy traktują takie osoby na równi z członkami najbliższej rodziny. Umożliwiają im więc wolne od podatku przekazywanie darowizn oraz spadkobranie. W ten sposób ustawodawca zrównał sytuację ww. osób z dziedziczeniem przez dzieci z normalnych rodzin oraz dzieci adoptowanych i przysposobionych od opiekuna na takich samych zasadach jak pozostałe dzieci, z normalnych rodzin oraz adoptowane i przysposobione.

W uzasadnieniu do zmiany ustawy czytamy: „Dzieci w zastępczej opiece rodzinnej wychowywane są w większości przypadków przez całe swoje dzieciństwo. Dziecko w Rodzinnym Domu Dziecka czy rodzinie zastępczej w wielu przypadkach uważa swoich opiekunów za prawdziwych rodziców i odwrotnie – opiekunowie uważają je za własne już do końca życia.

Dlatego też wysoce niesprawiedliwym społecznie jest fakt, gdy w przypadku przepisania przez rodzica zastępczego swojego dobytku w formie testamentu lub przekazania darowizny pieniężnej lub rzeczowej usamodzielnionemu czyli pełnoletniemu już wychowankowi jeszcze za życia opiekuna, były podopieczny musi odprowadzić podatek od spadków lub darowizn jako osoba obca należąca do III grupy podatkowej, więc w pełnej wysokości. Jednocześnie należy zaznaczyć, że dziecko adoptowane czy też pasierb nie podlegają temu obowiązkowi podatkowemu.

Rodzice czy też opiekunowie zastępczy w Rodzinnych Domach Dziecka powinni mieć możliwość przekazania darowizny lub spadku na podstawie testamentu swoim podopiecznych bez narażania ich na obciążenia podatkowe, których wysokość często przekracza możliwości finansowe podopiecznych”.

W przedmiotowej sprawie doszło do sytuacji gdzie „sąd powierzył pieczę nad dziećmi” ich wujkowi A.G. Natomiast w art. 14 ust. 4a ustawodawca wymienia krąg osób zaliczanych do grupy zstępnych w rozumieniu ustawy osoby, które przebywają lub przebywały:

- w rodzinie zastępczej,

- w rodzinnym domu dziecka,

- w placówce opiekuńczo-wychowawczej,

- w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej.

Wykładnia literalna art. 14 ust. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn doprowadza do wniosku, że w katalogu podmiotów zaliczanych do kategorii zstępnych nie ma pojęcia „powierzenia pieczy nad dziećmi”. Natomiast wykładnia celowościowa skłania do wniosku, że ustawodawca chciał objąć tym zwolnieniem grupę osób, które łączą lub łączyły różne więzy zastępujące rodzinę. Zatem dalece krzywdzące byłoby pominięcie podopiecznych pozostających pod faktyczną opieką spadkodawcy, a którzy nie stworzyli formalnie rodziny zastępczej (zmarły A.G. był kawalerem).

Za taką interpretacją przepisów przemawiają również zasady prawa podatkowego, a w szczególności zasada równości (niedyskryminacji), która zakłada takie samo traktowanie podmiotów znajdujących się w identycznej sytuacji faktycznej. Sprzeciwia się ona przywilejom podatkowym oraz nieuzasadnionej preferencji w opodatkowaniu. W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego podkreśla się, że poszczególne kategorie podmiotów winny być traktowane równo (tzn. według jednakowej miary, bez zróżnicowań dyskryminujących), gdy u podłoża określonych regulacji prawnych leży ich jednakowa sytuacja faktyczna.

W Pani ocenie przytoczone wyżej poglądy odnośnie interpretacji nowelizacji ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2020 r. poz. 1761) są właściwe, odpowiadają celowi w jakim ustawodawca dokonał zmian w przywołanej ustawie, jak również są zgodne z zasadami życia społecznego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn  (t. j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1043 ze zm.):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „spadek”, „dziedziczenie”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia  23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego:

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Stosownie do art. 924 ww. ustawy:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Natomiast stosownie do art. 925 tej ustawy:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Z powyższych przepisów wynika, że nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy.

Z kolei przepis art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.

Stosownie do art. 6 ust. 4 ww. ustawy:

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

Na podstawie art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy:

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy:

Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

 1) do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

 2) do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

 3) do grupy III – innych nabywców.

Natomiast zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: 

Zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia - w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Z treści przepisu art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn jednoznacznie wynika, że zwolnieniem tym objęte jest nabycie przez osoby, których łączą relacje ściśle w przepisie określone (tzw. grupa zerowa). Między innymi są to zstępni.

Zgodnie z art. 14 ust. 4a ww. ustawy:

Za zstępnych w rozumieniu ustawy uważa się również osoby, które przebywają lub przebywały w rodzinie zastępczej, w rodzinnym domu dziecka, w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821 oraz z 2021 r. poz. 159), a za wstępnych także odpowiednio osoby tworzące rodzinę zastępczą, prowadzące rodzinny dom dziecka lub pracujące z dziećmi w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej.

Na mocy przywołanego powyżej przepisu za zstępnych uważa się m.in. osoby aktualnie przebywające oraz osoby, które w przeszłości przebywały w rodzinie zastępczej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że 5 listopada 2022 r. zmarł A.G. pozostawiając po sobie majątek w postaci nieruchomości zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym. Zmarły pozostawił rozporządzenie na wypadek śmierci czyli testament, zgodnie z którym cały majątek nabyła siostrzenica – K.G.1 (Pani), oraz siostrzeniec – K.G.2 w częściach równych. Spadkobierców jako dzieci siostry spadkodawcy należałoby zakwalifikować do II grupy podatkowej. Postanowieniem Sądu z dnia 19 sierpnia 2011 r. udzielono zabezpieczenia interesom małoletnich dzieci w ten sposób, że A.G. została powierzona piecza nad małoletnimi wówczas dziećmi – K.G.1 oraz K.G.2. Nie posiada Pani dokumentu, z którego wynikałoby, że Pani wujek A.G. stanowił dla Pani i Pani brata rodzinę zastępczą w myśl ustawy z 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie opieki zastępczej.

Zasady tworzenia rodziny zastępczej regulują przepisy ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 447).

W myśl art. 41 ust. 1 tej ustawy:

Rodzinę zastępczą lub rodzinny dom dziecka tworzą małżonkowie lub osoba niepozostająca w związku małżeńskim, u których umieszczono dziecko w celu sprawowania nad nim pieczy zastępczej, z zastrzeżeniem art. 55 i 58.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ww. ustawy:

Umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 35a, art. 58 ust. 1 pkt 2 i 3 i art. 103 ust. 2 pkt 2 i 3.

Na podstawie art. 49 ww. ustawy:

Obowiązek sprawowania pieczy nad dzieckiem i jego wychowania rodzina zastępcza lub prowadzący rodzinny dom dziecka podejmuje z dniem faktycznego umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka na mocy orzeczenia sądu, umowy, o której mowa w art. 35 ust. 2, oraz w sytuacjach określonych w art. 58 ust. 1 pkt 2 i 3.

Należy podkreślić, że interpretacja przepisu art. 4a w powiązaniu z art. 14 ust. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn winna być dokonana w sposób ścisły. Taki sposób wykładni norm podatkowych determinuje funkcjonowanie ulg i zwolnień w polskim systemie podatkowym na zasadzie wyjątku od zasady powszechności opodatkowania (określonej w art. 84 Konstytucji RP) oraz przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odczytania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową. Ww. przepis posługuje się pojęciem zstępnego (który nabywa własność rzeczy i praw majątkowych) i pojęcia tego nie można interpretować rozszerzająco. Zgodnie z art. 14 ust. 4a „za zstępnych w rozumieniu ustawy uważa się również osoby, które przebywają lub przebywały w rodzinie zastępczej, w rodzinnym domu dziecka, w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej”.

Jak wskazała Pani w uzupełnieniu wniosku, nie posiada Pani dokumentu, z którego wynikałoby, że Pani wujek A.G. stanowił dla Pani i Pani brata rodzinę zastępczą w myśl ustawy z 9 czerwca 2011 r.  o wspieraniu rodziny i systemie opieki zastępczej. Zatem mając na uwadze, że Pan A.G., mimo że sprawował nad Panią pieczę, formalnie nie stworzył dla Pani rodziny zastępczej, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania przepis art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przewidujący zwolnienie od podatku od spadków i darowizn nabycia przez spadkobiercę majątku w drodze dziedziczenia. Wskazane przez Panią w uzupełnieniu wniosku okoliczności potwierdzające fakt sprawowania przez Pana A.G. faktycznej opieki nie mogą mieć wpływu na treść niniejszego rozstrzygnięcia ponieważ w omawianej sprawie istotny jest fakt, że Pani wujek nie stworzył formalnie dla Pani rodziny zastępczej. W analizowanej sprawie jest Pani siostrzenicą spadkodawcy i zaliczyć Panią należy do II grupy podatkowej.

Dodatkowe informacje

Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem, została wydana wyłącznie dla Pani. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Nie rozstrzyga ona zatem o skutkach podatkowych nabycia spadku po wujku przez Pani brata. Stosownie do powyższego, jeżeli Pani brat chciałby również otrzymać interpretację indywidualną, to powinien złożyć odrębny wniosek i uiścić wymaganą opłatę.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).