Temat interpretacji

Czy przy ustaleniu podstawy opodatkowania - którą stanowi wartość udziału wynoszącego 1/5 część we wspólności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu numer 43 - może być ona pomniejszona o obciążenie jakim jest hipoteka?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 16.04.2012 r. (data wpływu 18.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zniesienia współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zniesienia współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 17 czerwca roku 2011 na podstawie umowy sprzedaży pełnomocnictwa oraz oświadczenia o ustanowieniu hipoteki, dokumentowanych aktem notarialnym, sporządzonym przez notariusza w W. za numerem repertorium A x, Wnioskodawczyni nabyła - udział wynoszący 4/5 części - we wspólności spółdzielczego własnościowego prawo do lokalu numer ... położonego przy w W., o powierzchni wynoszącej 62,80 m2, dla którego to spółdzielczego prawa Sąd Rejonowy dla W. , Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Nr x.

Zgodnie z aktem notarialnym cena spółdzielczego własnościowego prawo (10 lokalu numer ... wynosiła 493.000 złotych.

Przedmiotowy udział - w wysokości 4/5 części - Wnioskodawczyni nabyła za cenę w kwocie 394.400 złotych, z czego kwotę 293.000 złotych zapłaciła ze środków własnych, pozostałą zaś kwotę w wysokości 101.400 złotych z kredytu udzielonego Wnioskodawczyni oraz M.L. - osobie fizycznej należącej do III grupy podatkowej (zgodnie z zapisami ustawy o podatku od spadków i darowizn) przez B. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. stosownie do umowy numer xxx złotowego mieszkaniowego kredytu hipotecznego z dniu 16 czerwca 2011 roku, na podstawie której Bank ten udzielił kredytu w wysokości 200.000,00 złotych. Pozostały udział wynoszący - 1/5 części - we wspólności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu numer ... nabył M.L. za cenę w kwocie 98.600 zlotych, która to kwota w całości pochodziła ze środków uzyskanych z powołanego kredytu z dnia 16 czerwca 2011 roku (umowa numer xxx zlotowego mieszkaniowego kredytu hipotecznego).

Jako zabezpieczenie kapitału, odsetek, przyznanych kosztów postępowania oraz innych roszczeń o świadczenia uboczne wynikające z umowy kredytu numer xxx złotowego mieszkaniowego kredytu hipotecznego z dniu 16 czerwca 2011 roku, na spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu numer ... została ustanowiona hipoteka umowna do kwoty 400.000 złotych na rzecz B. Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

Wnioskodawczyni wspólnie z M.L. zamierza zawrzeć umowę nieodpłatnego zniesienia współwłasności w wyniku której Wnioskodawczyni stanie się jedyną właścicielką spółdzielczego własnościowego prawo do lokalu numer ..., z jednoczesnym przejęciem przeze Wnioskodawczynię oraz jej rodziców to jest C. wszystkich obciążeń wynikających z powołanej umowy kredytu z dnia 16 czerwca 2011 roku. Obecna wartość spółdzielczego własnościowego prawo do lokalu numer ... wynosi 493.000 złotych. Na dzień 16.04.2012 r. pozostałe do zapłaty zadłużenie z tytułu wierzytelności wynikającej z powołanej umowy kredytu z dnia 16 czerwca 2011 roku wynosi 193.868,35 zł.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny oraz zakres zamierzonej czynności co do zdarzenia przyszłego w postaci umownego zniesienia współwłasności będą miały zastosowanie przepisy art. 1 ust 1 oraz pkt 4 w związku z art. 7 ust. 1 i 6 ustawy y. dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (Dz.U.2009.93.768 j.t.).

Art. 1. 1. Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

4) nieodpłatnego zniesienia współwłasności;

(...).

Art. 7. 1. Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

6) Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy ustaleniu podstawy opodatkowania - którą stanowi wartość udziału wynoszącego 1/5 część we wspólności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu numer ... - może być ona pomniejszona o obciążenie jakim jest hipoteka...

Zdaniem Wnioskodawcy, zobowiązanie podatkowe z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu numer ... będzie stanowić kwotę w wysokości 1.781 złotych, gdyż podstawę opodatkowania stanowi udział w wysokości 1/5 części we wspólności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu numer ... o wartości 98.600 złotych, który to jest obciążony hipoteką w wysokości 80.000 złotych, która stanowi ciężar w rozumieniu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy i podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania (98.600-80.000 = 18.600 - podstawa opodatkowania).

Przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn należy mieć na względzie przepis art. 7 ust. 1 tej ustawy, w myśl którego podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Z punktu widzenia ustalania podstawy opodatkowania długi i ciężary pomniejszają wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych.

W orzecznictwie podkreśla się, że odliczenie długów i ciężarów spadkowych należy do istoty podatku od spadków i darowizn, sprowadzającej się do opodatkowania przyrostu czystej wartości majątku podatnika. Wartość ta jest ustalona według stanu rzeczy i praw w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego (wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 lutego 2009 r.)

Zwraca się przy tym uwagę na brak definicji prawnej długów i ciężarów, zarówno bowiem w ustawie o podatku od spadków i darowizn, jak i w prawie cywilnym wymienia się je przykładowo. W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjęto zatem, że pojęcie długów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem opodatkowania tym podatkiem. Natomiast ciężarem w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 maja 2009 r.)

W związku z powyższym powszechnie przyjmuje się, że każda hipoteka stanowi ciężar, gdyż z istoty obciąża nieruchomość.

Stanowisko takie jest uprawnione zważywszy m.in. na regulację dotyczącą hipoteki w ogólności, zawartą w art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych hipotece (j. t. Dz. U. z 2001 r. Nr 124,poz. 1361 z późn. zm.) zgodnie z którą w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

W świetle powołanych przepisów, w przypadku nabycia nieruchomości obciążonej hipoteką (przepisy te stosuje się również do nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu), jak w niniejszej sprawie, obciążenie to stanowi ciężar w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu powinna być pomniejszona o kwotę wierzytelności zabezpieczonej hipoteką. W niniejszej sprawie wartość nabywanego przez Wnioskodawczynię udziału przekracza wartość wierzytelności zabezpieczonej hipoteką o kwotę 18.600 złotych, która to kwota stanowi podstawę opodatkowania.

Zgodnie z postanowieniem Minister Finansów w sprawie zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 23.04.2010 sygnatura PL/LM/834/2BNJ/10/09/PK-1746: w przypadku nabycia nieruchomości obciążonej hipoteką, obciążenie to stanowi ciężar w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W konsekwencji, wartość nieruchomości powinna być pomniejszona o kwotę wierzytelności zabezpieczonej hipoteką. Dla kwestii ustalenia podstawy opodatkowania nie ma znaczenia jaka jest kwota kredytu pozostała do spłacenia (całość, część lub został on całkowicie spłacony).

W świetle przepisów art. 211 i 212 ustawy z dnia 23 kwietnia 1984 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zniesienie współwłasności może nastąpić przez:

• podział fizyczny rzeczy wspólnej (podział polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej części rzeczy, np. działek, w przypadku gdy przedmiotem tej czynności cywilnoprawnej jest nieruchomość),

• przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,

• sprzedaż rzeczy wspólnej zwana podziałem cywilnym (nie mamy do czynienia z odpłatnym zniesieniem współwłasności, gdyż uzyskana wówczas cena dzielona jest odpowiednio w stosunku do udziałów we współwłasności).

Wobec tego, że przysługuje Wnioskodawczyni już udział wynoszący 4/5 części (o wartości 394.400 złotych) we wspólności spółdzielczego własnościowego prawo do lokalu numer ..., o łącznej wartości 493.000 złotych, wartość udziału w wysokości 1/5 części we wspólności tego prawa wynosi 98.600 złotych. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu numer ... jest obciążone hipoteką umowną do kwoty 400.000 złotych, która to obciąża nabywany przez Wnioskodawczynię udział w kwocie 80.000 złotych, gdyż jest ona ustanowiona na całym spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu numer ... i obciąża nabywany przez Wnioskodawczynię udział proporcjonalnie do jej wysokości (400.00 X 1/5 = 80.000). Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy przy nieodpłatnym zniesieniu współwłasności ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej. Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ww. ustawy do podstawy opodatkowania dolicza się nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie - co w moim przypadku nie miało miejsca.

Wobec faktu, iż czysta wartość nabywanego przez Wnioskodawczynię udziału wynosi 18.600,00 złotych: 98.600 (wartość 1/5 udziału) - 80.000 (wysokość obciążenia hipoteką, która stanowi ciężar w rozumieniu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy) = 18.600 (podstawa opodatkowania) oraz stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe będzie wynosić 1.781,00 złotych: 18.600 (podstawa opodatkowania) - 4.902,00 złotych (kwota wolna od podatku) = 13.698,00 złotych - 10.278,00 złotych = 3.420,00 złotych x 16% = 547,20 złotych + 1.233,40 złotych = 1.780,60 złotych (1.781,00 złotych po zaokrągleniu do pełnych złotych).

Podobne stanowisko przedstawił:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej o sygnaturze IPPB2/436-515/11-2/AF z dnia 20.01.2012 r.,
2. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej o sygnaturze IPPB2/436-348/10-2/MZ z dnia 01.12.2010 r.,
3. Minister Finansów w postanowieniu w sprawie zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 23.04.2010 sygnatura PL/LM/834/2BNJ/10/09/PK-1746.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji są tylko i wyłącznie przepisy dotyczące regulacji prawnych w kwestii nieodpłatnego zniesienia współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, adekwatnie do zadanego pytania. Interpretacja nie dotyczy ustalenia wysokości podatku, do którego zapłaty będzie zobowiązana Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. z 2009 r. Dz. U. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Zniesienie współwłasności polega na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej. Nowe rzeczy powstałe w wyniku podziału fizycznego stanowią wyłączną własność poszczególnych współwłaścicieli. W świetle przepisów art. 211 i 212 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zniesienie współwłasności może nastąpić przez:

• podział fizyczny rzeczy wspólnej (podział polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej części rzeczy, np. działek, w przypadku gdy przedmiotem tej czynności cywilnoprawnej jest nieruchomość),

• przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,

• sprzedaż rzeczy wspólnej zwana podziałem cywilnym (nie mamy do czynienia z odpłatnym zniesieniem współwłasności, gdyż uzyskana wówczas cena dzielona jest odpowiednio w stosunku do udziałów we współwłasności).

Na podstawie art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że występuje sytuacja, w której podział byłby sprzeczny z przepisami społeczno gospodarczymi, przeznaczeniem rzeczy lub skutkowałby istotną zmianą tej rzeczy, zmniejszeniem jej wartości, albo zniszczeniem.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy przy nieodpłatnym zniesieniu współwłasności ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 7 ust. 6 powyższej ustawy przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy. Przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn należy mieć na względzie przepis art. 7 ust. 1 ustawy, w myśl którego podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Oznacza to, że z punktu widzenia ustalania podstawy opodatkowania długi i ciężary pomniejszają wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych. Pojęcie długów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Ciężarem w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza wartość rynkową tej rzeczy lub prawa.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Zgodnie z art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361, z późn. zm.) w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

W świetle powołanych przepisów, w przypadku nabycia nieruchomości obciążonej hipoteką, jak w niniejszej sprawie, obciążenie to stanowi ciężar w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wartość nabytego udziału w nieruchomości może być pomniejszona o wartość hipoteki, którą obciążona jest nieruchomość.

Należy wyjaśnić, że przedmiot niniejszej interpretacji stanowiła jedynie ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie zastosowania przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, a nie weryfikacja prawidłowości dokonanych przez nią wyliczeń. Zauważyć bowiem należy, mając na uwadze treść przepisu art. 14b Ordynacji podatkowej, iż w przedmiotowej sprawie tut. organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które pozwoliłoby na ich ocenę. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Końcowo wyjaśnić należy, iż wydając interpretacje w trybie ww. przepisu tut. Organ nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 470 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie