Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z o wydanie interpretacji indywidualnej. Odpowiadając na wezwanie uzupełnił go Pan 14 września 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan emerytowanym żołnierzem zawodowym Wojska Polskiego i pobiera emeryturę wojskową w Polsce. Nie posiada Pan żony. Pana syn mieszka w Polsce razem ze swoją matką. Pana mama i rodzeństwo mieszkają w Polsce. We Włoszech nie ma Pan żadnej rodziny. Pana partnerka życiowa mieszka na stałe i pracuje stacjonarnie w Polsce. We Włoszech będzie Pana odwiedzać, ale nie przeprowadzi się na stałe (i nie będzie przebywać dłużej niż 183 dni w roku). Znajomych i kręgi towarzyskie posiada Pan w Polsce.

W Polsce pobiera Pan emeryturę wojskową, posiada nieruchomości (z których otrzymuje dochód z najmu), Pana pracodawca ma siedzibę w Polsce. Jest Pan też związany dwoma kredytami hipotecznymi w polskich bankach zaciągniętymi na zakup nieruchomości w Polsce.

W Polsce chodzi Pan do lekarza, do dentysty, do fryzjera itd. Przyjeżdża Pan do Polski regularnie. Od lipca 2025 r. jest Pan zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony w polskiej firmie X S.A. z siedzibą w (...).

Pracę wykonuje Pan na terenie Włoch (zleceniodawcą prac dla firmy, w której Pan pracuje, jest (...), jednak Pan nie jestem pracownikiem (...)). Firma, w której jest Pan zatrudniony, nie ma żadnego oddziału ani przedstawicielstwa we Włoszech.

W 2026 r. będzie Pan przebywał na terenie Włoch więcej niż 183 dni i będzie to szacunkowo 11 miesięcy. Z uwagi na długi okres pobytu i koszty życia będzie miał Pan wynajęte mieszkanie lub dom we Włoszech na długi termin (powyżej roku). Nie posiada Pan żadnych nieruchomości we Włoszech. Nie posiada Pan konta we włoskim banku. Aktualnie nie ma Pan zameldowania we Włoszech, nie korzysta z usług medycznych, nie posługuje się biegle językiem włoskim. Z Włochami nie łączy Pana nic oprócz tego, że wykonuje tam pracę.

W związku z włoskimi przepisami w 2026 r. będzie miał Pan „meldunek” w wynajmowanym mieszkaniu oraz samochód (lub inny pojazd) zarejestrowany we Włoszech – z uwagi na konieczność dojazdu do pracy. Zameldowanie i rejestracja pojazdu wynika z potrzeby postępowania zgodnie z lokalnym prawem. Ma Pan obywatelstwo polskie. Innych obywatelstw Pan nie posiada.

Uzupełniając wniosek wyjaśnił Pan, że w 2026 r. pobyt we Włoszech będzie związany wyłącznie z pracą wykonywaną w tym kraju na podstawie wskazanej we wniosku umowy o pracę zawartej z polską firmą. W przypadku gdy stosunek pracy z jakiś powodów ustanie – wówczas powróci Pan do Polski. We Włoszech „nic Pana nie trzyma”. Na małoletnie dziecko płaci Pan alimenty orzeczone wyrokiem Sądu Apelacyjnego (...) (sygn. akt (...)). Z tego względu uważa Pan, że dziecko będzie pozostawało na Pana utrzymaniu.

W 2026 r. nie będzie Pan uczestniczył w życiu towarzyskim, kulturalnym ani tym bardziej politycznym we Włoszech. Nie będzie Pan też podejmował aktywności społecznych i sportowych we Włoszech.

W czasie wizyt w Polsce będzie Pan spotykał się z rodziną i znajomymi – zatem będzie Pan uczestniczył w życiu towarzyskim i kulturalnym w Polsce. Interesują Pana wydarzenia polityczne i gospodarcze dotyczące Polski. Tematy związane z Włochami nie są przedmiotem Pana zainteresowań. Z uwagi na wojskową przeszłość, nigdy nie brał Pan udziału w życiu politycznym i nie ma Pan zamiaru aktywnie brać udziału w sprawach politycznych, a w szczególności przynależeć do partii i stowarzyszeń o charakterze politycznym (w żadnym kraju).

W 2026 r. będzie Pan prowadzić gospodarstwo domowe i mieć na utrzymaniu mieszkanie w Polsce – opłacając czynsz, rachunki, ubezpieczenia i podatki. Pana aktualna partnerka życiowa, z którą wspólnie prowadzi Pan gospodarstwo domowe, mieszka w Polsce. Nie zamierza Pan porzucać swojego polskiego mieszkania (w Pana rozumieniu gospodarstwa domowego). We Włoszech w 2026 r. będzie Pan mieszkał w wynajętym mieszkaniu – mimo długiego terminu, ma to charakter tymczasowy.

Cały Pana majątek jest w Polsce – nieruchomości, konta bankowe w polskich bankach. Wszelkie czynności, np. sprzedaż nieruchomości, podpisywanie umów etc. będzie Pan wykonywać zasadniczo tylko będąc fizycznie obecnym w Polsce. Ma Pan możliwość operowania kontami bankowymi i instrumentami finansowymi zdalnie i tę grupę czynności będzie Pan wykonywać zarówno z Włoch jak i z Polski.

Odpowiadając na pytanie: „Czy w 2026 r. będzie miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych we Włoszech, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju”, wskazał Pan, że nie zna języka włoskiego, a tym bardziej nie zna włoskich przepisów podatkowych.

Z tego co Panu wiadomo, w związku z przebywaniem na terenie Włoch powyżej 183 dni w roku kalendarzowym będzie uznany Pan przez Włochy za ich rezydenta podatkowego. Zastrzega Pan jednocześnie, że może się mylić, bo nie ma kompetencji w tym zakresie. Nie wie Pan, czy w 2026 r. Włochy będą traktowały Pana jako osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w tym państwie. Rozumie Pan, że można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania do celów podatkowych.

Zakłada Pan, że Włochy uznają Pana za swojego rezydenta podatkowego, gdy tylko Pana pobyt na terenie Włoch przekroczy 183 dni. Opiera się Pan jednak wyłącznie na informacjach pozyskanych z internetu.

Ponadto wyjaśnił Pan, że biorąc pod uwagę Komentarz (do Konwencji Modelowej OECD – dopisek organu), Pana stałe miejsce zamieszkania jest w Polsce, bowiem tam posiada Pan ognisko domowe. Na obecną chwilę nie ma Pan pewności, co do długości pobytu we Włoszech. Umowa, na podstawie której wykonuje Pan pracę, jest zawarta na czas nieokreślony, a okres wypowiedzenia to jeden miesiąc. W tej firmie pracuje Pan od lipca 2025 r., więc nie jest Pan w stanie powiedzieć jak długo potrwa ta współpraca. Tylko wykonywanie aktualnej pracy wiąże się z Pana obecnością na terenie Włoch.

Pytanie

Jaką rezydencję podatkową będzie Pan miał w 2026 r. – polską czy włoską?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, w 2026 r. nadal będzie posiadał Pan polską rezydencję podatkową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek.

Powyższe przepisy w zakresie rezydencji podatkowej stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego innego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa) a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy PIT, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Co do zasady, reguły te zawarte są w art. 4 ust. 2 każdej umowy.

Jednakże zastosowanie przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w celu ustalenia rezydencji podatkowej jest właściwe jedynie w sytuacji gdy podatnik posiada status rezydenta podatkowego również w innym niż Polska państwie.

Jeśli podatnik nie jest rezydentem podatkowym innego państwa, wówczas jego status podatkowy należy oceniać jedynie na podstawie przepisów krajowych zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem w 2026 r. w Polsce będzie:

·zamieszkiwało Pana niepełnoletnie dziecko, które z uwagi na płacenie alimentów pozostaje na Pana utrzymaniu,

·zamieszkiwała Pana partnerka, z którą prowadzi Pan gospodarstwo domowe,

·posiadał Pan źródło dochodów w postaci emerytury,

·posiadał Pan mieszkanie, z którego będzie uzyskiwał Pan dochody z najmu,

·uczestniczył Pan w życiu towarzyskim i kulturalnym,

natomiast do Włoch wyjeżdża Pan jedynie w celu wykonywania pracy na podstawie umowy o pracę zawartej z polską firmą, to uznać należy, że w 2026 r. Pana centrum interesów życiowych nadal będzie się znajdowało w Polsce. Oznacza, to że w 2026 r. będzie spełniał Pan przesłanki pozwalające uznać Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegającą tym samym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Ponadto, mając na uwadze przedstawione przez Pana okoliczności – w szczególności fakt, że w 2026 r. może zostać Pan uznany za rezydenta podatkowego Włoch – należy odnieść się również do art. 4 ust. 1 i ust. 2 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62 poz. 374), zgodnie z którym:

W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże niniejsze określenie nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł położonych w tym Państwie.

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli miejsca zamieszkania tej osoby nie można ustalić zgodnie z postanowieniami liter a)-c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas.

Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z udzielonych przez Pana informacji wynika, że w związku z przebywaniem na terenie Włoch powyżej 183 dni w roku kalendarzowym będzie Pan uznany za włoskiego rezydenta podatkowego. Wskazał Pan jednocześnie, że nie zna włoskich przepisów podatkowych, i może się mylić w tym zakresie.

Wobec powyższego wyjaśniam, że w sytuacji gdy Włochy w 2026 r. również uznają Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w tym kraju (zgodnie z wewnętrznymi uregulowaniami tego państwa), wówczas mając na uwadze konflikt rezydencji zastosowanie znajdą reguły kolizyjne zawarte w art. 4 umowy polsko-włoskiej. Mając na uwadze fakt, że – jak Pan wskazał – to w Polsce ma stałe miejsce zamieszkania, oraz ma Pan niewątpliwie ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Polską, to również przy zastosowaniu norm kolizyjnych zawartych w ww. umowie Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zostałoby ustalone w Polsce.

W sytuacji, gdy zgodnie z wewnętrznym prawem Włoch spełni Pan kryteria pozwalające na uznanie Pana za osobę mającą rezydencję w tym państwie, to w przedstawionych okolicznościach Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o ww. przepisy umowy polsko-włoskiej nadal pozostanie Polska.

Zgodzić się więc z Panem należy, że w 2026 r. w przedstawionej sytuacji nadal będzie posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, i będzie podlegał Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi.

Wobec powyższego Pana stanowisko w zakresie posiadania polskiej rezydencji podatkowej w 2026 r. uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

W ramach interpretacji indywidualnej nie mogę ocenić, czy na gruncie przepisów wewnętrznych państwa włoskiego zostanie Pan uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w tym państwie, np. z uwagi na okres przebywania lub inną podstawę do ustalenia nieograniczonego obowiązku podatkowego. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest bowiem uprawniony do interpretacji przepisów obowiązujących w innym niż Polska państwie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.